abonnement Unibet Coolblue Bitvavo
pi_96354604
Hi, dit wordt een lang verhaal, mijn excuses ervoor alvast.

Ik heb lang zitten twijfelen of ik dit topic wel zou openen, ik praat er namelijk ook nooit met iemand over, ik schaam mij ervoor.

Ik ben bijna 18, zit op Havo en ik heb diverse stoornissen, zo is mij altijd verteld.
11 jaar geleden moest ik met mijn moeder naar de psychiater, volgens mijn moeder was ik te druk en had ik stemmingswisselingen.
Ik wilde niet maar moest mee. Toen ik daar zat heb ik die kerel verteld dat ik stemmen hoorde.
Erg dom aangezien ik geen stemmen hoorde, ik had gewoon een grote fantasie en ik dacht dat ik iets moest verzinnen aangezien iedereen (moeder en de psygiater) mij verwachtingsvol aankeek.

Mijn moeder zei dat ik erg druk was, wat ze verder vertelde weet ik niet meer. Ik weet weinig van vroeger. Het is alsof ik niet toegang heb tot bepaalde dingen in mijn geheugen.

Ik ben 11 jaar achtereen gepest.
Dat begon vanaf groep 3 (heb groep 4 over gedaan)
Kinderen negeerde mij, ik ben op de basisschool bedreigd, er gingen een boel kinderen om mij heen staan en bleven maar tegen mij zeggen dat ze mij zo graag wilde schoppen, slaan ect.
Ook werd ik buitengesloten, ik werd nooit uitgenodigd op kinderpartijen, er werd eens een briefje op een kinderfeestje gevonden waarop stond dat ik kanker moest krijgen en dood moest gaan.

Ook werd ik regelmatig uitgescholden, ik werd dik en lelijk genoemd, ook werd ik sloom genoemd, aangezien ik last van astma had en niet hard kon rennen. Ik werd altijd als laatste gekozen met gym en ik haatte het vak.

Toen het sneeuwde gingen alle jongens uit mijn klas mij omsingelen buiten en gingen mij bekogelen met keiharde sneeuwballen.

Ik had geen vrienden. Ik had wel een vriendin in groep 8 maar die bleef alleen zodat ik ijsjes betaalde en omdat zij ook anders was. Maar zij had mij niet nodig, zij had genoeg echte vrienden.

Ik weet nog dat ik na 4 jaar werd uitgenodigd voor een kinderfeestje, ik was zo trots dat ik de kaart op mijn tafeltje zette en ik werd uitgelachen maar dat deerde mij niet.
Op dat feestje kreeg ik van kinderen te horen dat ik niet moest komen, dat ik er niet bij hoorde en ze wilde dat ik wegging.

Ik deed niks verkeerds, ik probeerde zo leuk en gezellig mogelijk te doen. Maar dat hielp niks.

mijn ouders waren ten einde raad. Ze zeiden dat ik voor mijzelf moest opkomen, dat ik groter was dan die kinderen, dat ik ze eens moest slaan, dat zou helpen. Ik durfde niet en werd nog ongelukkiger.

Ik ben ook nog op kamp geweest, in groep 6,7,8. Ik kan mij er niet veel van herrinneren, alleen dat bij het verdelen van de bedden alle meisjes tegen het meisje wat in het bed naast mij sliep, zeiden dat ze medelijden voelden met haar, dat haar kamp wel zo op die manier verpest zou worden. Dit zeiden ze terwijl ze zagen dat ik ze zag en hoorde praten.

Er werden tests afgenomen of ik geschikt was voor het speciaal onderwijs.
Het bleek dat ik een te hoog IQ had voor het speciaal onderwijs.
Ik werd in een Traject klas geplaatst, de uitslag van de test is mij nooit verteld.
Ik ben bij toeval de uitslag op papier tegengekomen toen ik laatst in de kasten hier thuis zat te zoeken. Er werd in beschreven dat ik altijd al op mijzelf was, dat ik een vriendelijk meisje was en dat mijn moeder mij altijd liet uitpraten.

Dus ik werd naar het regulier onderwijs gestuurd.
In klas 1 hield ik mij zo stil mogenlijk, er werd veel over mij geroddeld, maar het was een rustig jaar, op wat uitgelach hier was het een rustig jaar.
In klas 2... ik kan mij er net als bij klas 1 niet veel van herinneren. Ik weet nog dat ik een keer te lang werd gepest. Ik had gezegd dat de klas uitval van een les had, op het laatste moment werd een vervanger gevonden, en toen heeft een jongen mij continu lopen bedreigen terwijl zijn vrienden lachend toekeken. Ik trok het niet meer en er kwam een witte waas voor mijn ogen en ik duwde dat joch zo hard mogenijk van mij af, ik wilde hem vernederen, ik wilde hem pijn doen, ik wilde hem...... dood. Uiteindelijk heb ik alleen zijn gouden ketting kapot van zijn nek getrokken, hij heeft geluk gehad, ik had hem veel ergere dingen kunnen aandoen, ik ben verrassend sterk als ik zo ben.
Ik ben daarna alleen in mindere vorm gepest, negeren ect.
Klas 3: ik ging naar een andere school omdat 3TL niet op de oude school gegeven werd, daar werd ik ingedeeld in een klas met een jongen, laat ik hem Bob noemen.
Bob heeft vroeger dezelfde sport gedaan als ik (trampolinespringen. Ik ben net zoals bij school nooit lang geweest bij een sport aangezien ik snel als raar werd gezien.)
Bob ontdekte dat ik bijzonder bang was voor enige aanleiding voor pesten en begon mij te treiteren. Bob gooide potloden naar mij bij tekenen, liet tekeningen van mij verdwijnen of ruineren, hij gooide uiteindelijk samen met de hele klas kaugom naar mijn haar met scheikunde.

uiteidelijk werd ik depressief, ik begon (begon al in klas 1 of 2) mijzelf te beschadigen, ik deed dat omdat ik het naar mijn mening niet verdiende om te leven en ik vond dat ik mijzelf moest straffen omdat ik nooit voor mijzelf opkwam. Daarna wilde ik dood. Ik heb 2x een zelfmoordbriefje geschreven en ik maakte in mijn hoofd plannen hoe ik mijzelf het beste kon vermoorden zonder dat ik mijn familie teveel verdriet zou aandoen, ik dacht aan weglopen, en dan het doen ect.
Ik huilde steeds meer en durfde steeds minder naar school. Toch is er geen dag geweest dat ik gespijbeld heb.

Ik werd (klas 3) uiteindelijk weer agressief, Bob liep voor mij de trap af, van school en het leek of iets mijn lichaam overnam en dat joch zo hard mogenlijk de trap af wilde duwen. Ik wilde die jongen pijn doen, ik wilde hem dood. ik schok van dat deel van mijzelf, ik wilde en wil nooit iemand pijn doen of ongemak veroorzaken.

Ik heb mij kunnen beheersen, maar ik zat er zeer dicht tegenaan om Bob echt van de trap af te duwen.

Ik trok al het gertreiter en gepest niet meer en ging 4TL op het speciaal onderwijs volgen. Mijn hoop was dat ik deze keer niet gepest zou worden aangezien ik anders was en die kinderen ook anders waren.
Dus niet, ik werd weer gepest, ik zat in een klas met 12 jongens en met mij 1 meisje.
Op de eerste dag dat ik daar kwam overleed mijn oma. Ik hield erg van die oma en ondanks ik veel huilde ging ik toch naar school. Het meisje roddelde met wat jongens hoe erg ik mij wel niet aanstelde dat ik af en toe huilde, mijn oma was nog geen 2 dagen dood. Dat meisje beschuldigde mij ervan dat ik regelmatig met kanker schold terwijl ik dat niet doe omdat dat tegen mijn pricipes ingaat. Waarom ze dit deed weet ik nu nog niet.

Na een paar maanden daar werd ik veel en vaak uitgescholden voor lelijkerd, dom wijf, sukkel, dat dikke kind ect. Ik had mijn haren kort laten knippen in de zomer ervoor en dat maakte mij nog meer onzeker.
Ik durfde met niemand een gesprek aan te gaan, net als in de vorige jaren, en dat heeft tot pesten geleid.
Ik wilde naar havo nadat ik mijn diploma haalde, en er waren veel kinderen die praatte over mij, ik kon ze gewoon horen, ze zeiden dat ik het nooit zou halen, als je nooit praat zal je zeker dom zijn nietwaar?
Er was een lerares, die geloofde in mij, die heeft mij ook meegenomen naar een school waar zij ook lesgaf, en waar ik de havo kon volgen na mijn examen met begeleiding.
Met gym deed ik altijd net als bij alle voorgaande jaren alsof ik niet mee kon doen. Ik deed dan alsof ik een blessure had, ongesteld was, buikpijn had of zoiets.
Ik schaamde mij als ik moest meedoen met gym, ik ben bang voor ballen omdat ik eens een voetbal ik mijn gezicht heb gekregen en ik ben sloom en ik deed vooral niet mee omdat niemand mij in zijn team wilde.
Uiteindelijk heb ik mijn diploma gehaald en mocht ik door na de havo. Ik zit in een klas waar je persoonlijke begeleiding krijgt, ik heb 1x per week een coachinggesprek, maar ik durf nooit te noemen wat er misgaat omdat ik altijd bang ben als een aansteller gezien te worden.
Ook heb ik per 2 weken een gesprek met een psycholoog. Ik durf aan haar dit nooit te vertellen, wat zal ze wel niet denken, waarschijnlijk dat ik een idiote aansteller ben.

Alles wat er is gebeurt in mijn jeugd zit mij nog steeds erg dwars. Ik durf niks te vertellen omdat ik bang ben dat zelfs mijn ouders gaan denken dat ik een aansteller ben, ook ben ik bang dat mij word verteld niet zo moeilijk te doen en mij er gewoon overheen te zetten.

Dit jaar gaat het goed, ik word niet gepest en ben zelfs al een keer met de hele klas zonder leraar naar een pub geweest.
Maar ik heb geen vrienden, ik ben nog nooit uitgeweest, en mijn vader zegt vaak dat ik eens uit moet gaan, maar ik durf niet, ik hou niet van luide muziek, en ik durf al helemaal niet in mijn eentje.
Mijn dagen nu spendeer ik door klassieke muziek te luisteren, documentaires te kijken, films te kijken, soms wat leren en fotograveren (planten ect.)
Ik weet niet hoe ik vrienden moet maken. Mij is dat nooit geleerd, ik heb juist geleerd dat vrienden nooit iets vast zijn, ze gaan zich hoe dan ook tegen je keren.
Ik heb geleerd mijn kop te houden, stil zijn en onopvallend zijn.
Ik heb mensen in mijn klas verhalen verteld dat ik wel uitga, en dronken word en soms seks heb, maar ik ben nog nooit uitgegaan, ik drink niet, en ik heb het dan ook nognooit gedaan.
Ik houd die verhalen levend zodat ik hopenlijk niet die rare meer wordt die iedereen zo makkelijk kapot maakt.

Ik huil veel en als ik huil weet ik niet waarom, vaak is het alsof er iets zwaars op mij drukt dat mijn gevoelens helemaal donker maakt.

Ik schaam mij voor mijn lichaam, in de spiegel durf in nouwlijks te kijken.
Mijn ouders denken vaak dat het aanstellerij is dus zeg ik er niks van.

Ook heb ik lichamelijke klachten waarvan ik niks zeg. Bijv. pijn op de borst+ drukkend gevoel, omhoogkomend maagzuur, hoofdpijn, steken in zij zonder reden.
Maar daar zeg ik niks van. Ik ben bang dat mensen mij niet serieus nemen, dat ze denken dat ik mij aanstel, dus laat ik er nooit wat van merken wat als effect heeft dat als ik iets zeg tegen mijn moeder ze denkt dat ik het verzin omdat ik mijn ongemakken verbijt en mijn gezicht nooit vertrek ofzo.
Ook durf ik dit niet te zeggen uit angst, pure angst dat mensen mij uitlachen.

Nu heb ik mijn verhaal zo ongeveer verteld,
kan iemand mij tips geven hoe ik uit deze situatie weer kan komen?
Ik wil niet meer verdrietig zijn, ik wil niet meer alles verbijten maar ik schaam mij zo als ik iets moet vertellen, voelt alsof ik zwak ben, alsof ik mij aanstel.
Iemand?
Twiddel
  woensdag 4 mei 2011 @ 19:28:06 #2
265283 maickeltje
Nothing to lose
pi_96354790
depressief, misschien eens naar de dokter, psychiater?

Wij kunnen je hier toch niet echt mee helpen op een forum...enkel maar wat tips geven.
pi_96354841
quote:
0s.gif Op woensdag 4 mei 2011 19:24 schreef summer2bird het volgende:
Hi, dit wordt een lang verhaal, mijn excuses ervoor alvast.

Ik heb lang zitten twijfelen of ik dit topic wel zou openen, ik praat er namelijk ook nooit met iemand over, ik schaam mij ervoor.

Ik ben bijna 18, zit op Havo en ik heb diverse stoornissen, zo is mij altijd verteld.
11 jaar geleden moest ik met mijn moeder naar de psychiater, volgens mijn moeder was ik te druk en had ik stemmingswisselingen.
Ik wilde niet maar moest mee. Toen ik daar zat heb ik die kerel verteld dat ik stemmen hoorde.
Erg dom aangezien ik geen stemmen hoorde, ik had gewoon een grote fantasie en ik dacht dat ik iets moest verzinnen aangezien iedereen (moeder en de psygiater) mij verwachtingsvol aankeek.

Mijn moeder zei dat ik erg druk was, wat ze verder vertelde weet ik niet meer. Ik weet weinig van vroeger. Het is alsof ik niet toegang heb tot bepaalde dingen in mijn geheugen.

Ik ben 11 jaar achtereen gepest.
Dat begon vanaf groep 3 (heb groep 4 over gedaan)
Kinderen negeerde mij, ik ben op de basisschool bedreigd, er gingen een boel kinderen om mij heen staan en bleven maar tegen mij zeggen dat ze mij zo graag wilde schoppen, slaan ect.
Ook werd ik buitengesloten, ik werd nooit uitgenodigd op kinderpartijen, er werd eens een briefje op een kinderfeestje gevonden waarop stond dat ik kanker moest krijgen en dood moest gaan.

Ook werd ik regelmatig uitgescholden, ik werd dik en lelijk genoemd, ook werd ik sloom genoemd, aangezien ik last van astma had en niet hard kon rennen. Ik werd altijd als laatste gekozen met gym en ik haatte het vak.

Toen het sneeuwde gingen alle jongens uit mijn klas mij omsingelen buiten en gingen mij bekogelen met keiharde sneeuwballen.

Ik had geen vrienden. Ik had wel een vriendin in groep 8 maar die bleef alleen zodat ik ijsjes betaalde en omdat zij ook anders was. Maar zij had mij niet nodig, zij had genoeg echte vrienden.

Ik weet nog dat ik na 4 jaar werd uitgenodigd voor een kinderfeestje, ik was zo trots dat ik de kaart op mijn tafeltje zette en ik werd uitgelachen maar dat deerde mij niet.
Op dat feestje kreeg ik van kinderen te horen dat ik niet moest komen, dat ik er niet bij hoorde en ze wilde dat ik wegging.

Ik deed niks verkeerds, ik probeerde zo leuk en gezellig mogelijk te doen. Maar dat hielp niks.

mijn ouders waren ten einde raad. Ze zeiden dat ik voor mijzelf moest opkomen, dat ik groter was dan die kinderen, dat ik ze eens moest slaan, dat zou helpen. Ik durfde niet en werd nog ongelukkiger.

Ik ben ook nog op kamp geweest, in groep 6,7,8. Ik kan mij er niet veel van herrinneren, alleen dat bij het verdelen van de bedden alle meisjes tegen het meisje wat in het bed naast mij sliep, zeiden dat ze medelijden voelden met haar, dat haar kamp wel zo op die manier verpest zou worden. Dit zeiden ze terwijl ze zagen dat ik ze zag en hoorde praten.

Er werden tests afgenomen of ik geschikt was voor het speciaal onderwijs.
Het bleek dat ik een te hoog IQ had voor het speciaal onderwijs.
Ik werd in een Traject klas geplaatst, de uitslag van de test is mij nooit verteld.
Ik ben bij toeval de uitslag op papier tegengekomen toen ik laatst in de kasten hier thuis zat te zoeken. Er werd in beschreven dat ik altijd al op mijzelf was, dat ik een vriendelijk meisje was en dat mijn moeder mij altijd liet uitpraten.

Dus ik werd naar het regulier onderwijs gestuurd.
In klas 1 hield ik mij zo stil mogenlijk, er werd veel over mij geroddeld, maar het was een rustig jaar, op wat uitgelach hier was het een rustig jaar.
In klas 2... ik kan mij er net als bij klas 1 niet veel van herinneren. Ik weet nog dat ik een keer te lang werd gepest. Ik had gezegd dat de klas uitval van een les had, op het laatste moment werd een vervanger gevonden, en toen heeft een jongen mij continu lopen bedreigen terwijl zijn vrienden lachend toekeken. Ik trok het niet meer en er kwam een witte waas voor mijn ogen en ik duwde dat joch zo hard mogenijk van mij af, ik wilde hem vernederen, ik wilde hem pijn doen, ik wilde hem...... dood. Uiteindelijk heb ik alleen zijn gouden ketting kapot van zijn nek getrokken, hij heeft geluk gehad, ik had hem veel ergere dingen kunnen aandoen, ik ben verrassend sterk als ik zo ben.
Ik ben daarna alleen in mindere vorm gepest, negeren ect.
Klas 3: ik ging naar een andere school omdat 3TL niet op de oude school gegeven werd, daar werd ik ingedeeld in een klas met een jongen, laat ik hem Bob noemen.
Bob heeft vroeger dezelfde sport gedaan als ik (trampolinespringen. Ik ben net zoals bij school nooit lang geweest bij een sport aangezien ik snel als raar werd gezien.)
Bob ontdekte dat ik bijzonder bang was voor enige aanleiding voor pesten en begon mij te treiteren. Bob gooide potloden naar mij bij tekenen, liet tekeningen van mij verdwijnen of ruineren, hij gooide uiteindelijk samen met de hele klas kaugom naar mijn haar met scheikunde.

uiteidelijk werd ik depressief, ik begon (begon al in klas 1 of 2) mijzelf te beschadigen, ik deed dat omdat ik het naar mijn mening niet verdiende om te leven en ik vond dat ik mijzelf moest straffen omdat ik nooit voor mijzelf opkwam. Daarna wilde ik dood. Ik heb 2x een zelfmoordbriefje geschreven en ik maakte in mijn hoofd plannen hoe ik mijzelf het beste kon vermoorden zonder dat ik mijn familie teveel verdriet zou aandoen, ik dacht aan weglopen, en dan het doen ect.
Ik huilde steeds meer en durfde steeds minder naar school. Toch is er geen dag geweest dat ik gespijbeld heb.

Ik werd (klas 3) uiteindelijk weer agressief, Bob liep voor mij de trap af, van school en het leek of iets mijn lichaam overnam en dat joch zo hard mogenlijk de trap af wilde duwen. Ik wilde die jongen pijn doen, ik wilde hem dood. ik schok van dat deel van mijzelf, ik wilde en wil nooit iemand pijn doen of ongemak veroorzaken.

Ik heb mij kunnen beheersen, maar ik zat er zeer dicht tegenaan om Bob echt van de trap af te duwen.

Ik trok al het gertreiter en gepest niet meer en ging 4TL op het speciaal onderwijs volgen. Mijn hoop was dat ik deze keer niet gepest zou worden aangezien ik anders was en die kinderen ook anders waren.
Dus niet, ik werd weer gepest, ik zat in een klas met 12 jongens en met mij 1 meisje.
Op de eerste dag dat ik daar kwam overleed mijn oma. Ik hield erg van die oma en ondanks ik veel huilde ging ik toch naar school. Het meisje roddelde met wat jongens hoe erg ik mij wel niet aanstelde dat ik af en toe huilde, mijn oma was nog geen 2 dagen dood. Dat meisje beschuldigde mij ervan dat ik regelmatig met kanker schold terwijl ik dat niet doe omdat dat tegen mijn pricipes ingaat. Waarom ze dit deed weet ik nu nog niet.

Na een paar maanden daar werd ik veel en vaak uitgescholden voor lelijkerd, dom wijf, sukkel, dat dikke kind ect. Ik had mijn haren kort laten knippen in de zomer ervoor en dat maakte mij nog meer onzeker.
Ik durfde met niemand een gesprek aan te gaan, net als in de vorige jaren, en dat heeft tot pesten geleid.
Ik wilde naar havo nadat ik mijn diploma haalde, en er waren veel kinderen die praatte over mij, ik kon ze gewoon horen, ze zeiden dat ik het nooit zou halen, als je nooit praat zal je zeker dom zijn nietwaar?
Er was een lerares, die geloofde in mij, die heeft mij ook meegenomen naar een school waar zij ook lesgaf, en waar ik de havo kon volgen na mijn examen met begeleiding.
Met gym deed ik altijd net als bij alle voorgaande jaren alsof ik niet mee kon doen. Ik deed dan alsof ik een blessure had, ongesteld was, buikpijn had of zoiets.
Ik schaamde mij als ik moest meedoen met gym, ik ben bang voor ballen omdat ik eens een voetbal ik mijn gezicht heb gekregen en ik ben sloom en ik deed vooral niet mee omdat niemand mij in zijn team wilde.
Uiteindelijk heb ik mijn diploma gehaald en mocht ik door na de havo. Ik zit in een klas waar je persoonlijke begeleiding krijgt, ik heb 1x per week een coachinggesprek, maar ik durf nooit te noemen wat er misgaat omdat ik altijd bang ben als een aansteller gezien te worden.
Ook heb ik per 2 weken een gesprek met een psycholoog. Ik durf aan haar dit nooit te vertellen, wat zal ze wel niet denken, waarschijnlijk dat ik een idiote aansteller ben.

Alles wat er is gebeurt in mijn jeugd zit mij nog steeds erg dwars. Ik durf niks te vertellen omdat ik bang ben dat zelfs mijn ouders gaan denken dat ik een aansteller ben, ook ben ik bang dat mij word verteld niet zo moeilijk te doen en mij er gewoon overheen te zetten.

Dit jaar gaat het goed, ik word niet gepest en ben zelfs al een keer met de hele klas zonder leraar naar een pub geweest.
Maar ik heb geen vrienden, ik ben nog nooit uitgeweest, en mijn vader zegt vaak dat ik eens uit moet gaan, maar ik durf niet, ik hou niet van luide muziek, en ik durf al helemaal niet in mijn eentje.
Mijn dagen nu spendeer ik door klassieke muziek te luisteren, documentaires te kijken, films te kijken, soms wat leren en fotograveren (planten ect.)
Ik weet niet hoe ik vrienden moet maken. Mij is dat nooit geleerd, ik heb juist geleerd dat vrienden nooit iets vast zijn, ze gaan zich hoe dan ook tegen je keren.
Ik heb geleerd mijn kop te houden, stil zijn en onopvallend zijn.
Ik heb mensen in mijn klas verhalen verteld dat ik wel uitga, en dronken word en soms seks heb, maar ik ben nog nooit uitgegaan, ik drink niet, en ik heb het dan ook nognooit gedaan.
Ik houd die verhalen levend zodat ik hopenlijk niet die rare meer wordt die iedereen zo makkelijk kapot maakt.

Ik huil veel en als ik huil weet ik niet waarom, vaak is het alsof er iets zwaars op mij drukt dat mijn gevoelens helemaal donker maakt.

Ik schaam mij voor mijn lichaam, in de spiegel durf in nouwlijks te kijken.
Mijn ouders denken vaak dat het aanstellerij is dus zeg ik er niks van.

Ook heb ik lichamelijke klachten waarvan ik niks zeg. Bijv. pijn op de borst+ drukkend gevoel, omhoogkomend maagzuur, hoofdpijn, steken in zij zonder reden.
Maar daar zeg ik niks van. Ik ben bang dat mensen mij niet serieus nemen, dat ze denken dat ik mij aanstel, dus laat ik er nooit wat van merken wat als effect heeft dat als ik iets zeg tegen mijn moeder ze denkt dat ik het verzin omdat ik mijn ongemakken verbijt en mijn gezicht nooit vertrek ofzo.
Ook durf ik dit niet te zeggen uit angst, pure angst dat mensen mij uitlachen.

Nu heb ik mijn verhaal zo ongeveer verteld,
kan iemand mij tips geven hoe ik uit deze situatie weer kan komen?
Ik wil niet meer verdrietig zijn, ik wil niet meer alles verbijten maar ik schaam mij zo als ik iets moet vertellen, voelt alsof ik zwak ben, alsof ik mij aanstel.
Iemand?
Hier heb je professionele hulp voor nodig, niet een FOK!ker die denkt zich erin te herkennen. Sterkte.
pi_96354869
quote:
0s.gif Op woensdag 4 mei 2011 19:28 schreef maickeltje het volgende:
depressief, misschien eens naar de dokter, psychiater?

Wij kunnen je hier toch niet echt mee helpen op een forum...enkel maar wat tips geven.
Ik ben al naar psygiater geweest, loop elke 2 weken bij de psygioloog. Maar daar durf ik niet helemaal te vertellen wat er echt speelt, omdat ik altijd bang ben dat ik mij aanstel en dat voelt als zwakte.
Twiddel
pi_96354905
quote:
14s.gif Op woensdag 4 mei 2011 19:29 schreef summer2bird het volgende:

[..]

Ik ben al naar psygiater geweest, loop elke 2 weken bij de psygioloog. Maar daar durf ik niet helemaal te vertellen wat er echt speelt, omdat ik altijd bang ben dat ik mij aanstel en dat voelt als zwakte.
En hoezo ben je hier niet bang dan?
  woensdag 4 mei 2011 @ 19:31:03 #6
265283 maickeltje
Nothing to lose
pi_96354948
quote:
14s.gif Op woensdag 4 mei 2011 19:29 schreef summer2bird het volgende:

[..]

Ik ben al naar psygiater geweest, loop elke 2 weken bij de psygioloog. Maar daar durf ik niet helemaal te vertellen wat er echt speelt, omdat ik altijd bang ben dat ik mij aanstel en dat voelt als zwakte.
Dat heeft daar totaal niets mee te maken.
Als jij bij zo'n persoon loopt moet je juist ALLES vertellen dit kan alleen maar meer helpen.
Als jij niet jou hele verhaal doet kan die persoon jou ook niet met alles helpen..dat lijkt me simpel toch?
pi_96354956
quote:
0s.gif Op woensdag 4 mei 2011 19:30 schreef HSG-BOMBER het volgende:

[..]

En hoezo ben je hier niet bang dan?
Dit is anoniem :P
En jullie kunnen mijn ouders niet bellen en ze onnodig bezorgd maken.
En ik kan jullie gezichtsuitdrukkingen niet zien.
Twiddel
pi_96355235
quote:
14s.gif Op woensdag 4 mei 2011 19:31 schreef summer2bird het volgende:

[..]

Dit is anoniem :P
En jullie kunnen mijn ouders niet bellen en ze onnodig bezorgd maken.
En ik kan jullie gezichtsuitdrukkingen niet zien.
Ik zou toch wel echt aanraden om gewoon je hart te luchten bij die psycholoog en ik denk (ik weet dat het heel moeilijk is om te doen) dat het verstandig is om hetzelfde te doen bij je ouders.
Who motivates the motivator?
pi_96355317
En als je ouders je over zoiets niet serieus nemen dan kan je je eerder afvragen of ze wel om je geven.
  woensdag 4 mei 2011 @ 19:38:04 #10
298150 YouCanLeaveYourHeadOn
Als je dit leest ben je dom.
pi_96355339
Als jij je verhaal niet durft te vertellen aan wie dan ook, kan je ook niet geholpen worden. En je hoeft echt niet bang te zijn dat je je aanstelt. Een enigzins ervaren psycholoog heeft zat soortgelijke patiënten meegemaakt...
En god zag dat YouCanLeaveYourHeadOn gelijk had.
pi_96355383
quote:
Ik weet niet hoe ik vrienden moet maken. Mij is dat nooit geleerd, ik heb juist geleerd dat vrienden nooit iets vast zijn, ze gaan zich hoe dan ook tegen je keren.
hier het zelfde
  Forum Admin woensdag 4 mei 2011 @ 19:40:27 #12
35723 crew  GGMM
pi_96355465
Je stelt je niet aan, je bent niet zwak en je moet het wel aan je psycholoog vertellen.
Op fok zul je niet zo snel een oplossing vinden ben ik bang.
Alweer zo'n prachtige post van mij.
Nicki Minaj en ik
Mijn vissen in actie.
pi_96355694
Als je het niet aan je psycholoog durft te vertellen, print dan de OP uit en geef die aan haar.
  woensdag 4 mei 2011 @ 19:45:29 #14
253713 Maitje
Hihi.. hai
pi_96355751
quote:
14s.gif Op woensdag 4 mei 2011 19:29 schreef summer2bird het volgende:

[..]

Ik ben al naar psygiater geweest, loop elke 2 weken bij de psygioloog. Maar daar durf ik niet helemaal te vertellen wat er echt speelt, omdat ik altijd bang ben dat ik mij aanstel en dat voelt als zwakte.
Wat ik even niet begrijp is waarom je telkens denkt een aansteller te zijn, je geeft namelijk nergens aan in je hele verhaal dat iemand jou niet heeft begrepen (omgeving zoals ouders.) Sterker nog, je geeft zelfs aan dat er een docent was die in je geloofde en je kansen bood.

Als jij hier wilt uitkomen, dan zul je moeten praten met de psychologe. Zo simpel is dat. (Nouja simpel, het is en blijft een levens verhaal).

Ga praten.. het helpt echt.

SPOILER
Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.
Succes.
Er was eens....
pi_96357495
Bespreek het met jouw psycholoog!! Deze hele geschiedenis heeft jouw zelfbeeld en eigenwaarde enorm verkracht! Dat zal altijd littekens nalaten maar het kan wel veel leefbaarder worden voor jou! uiteindelijk is jouw doel dat je je verleden weliswaar meedraagt maar dat het geen last meer is! En daarom zul je er doorheen moeten en het HELE verhaal aan de psycholoog vertellen!
S. 2014
J. 2016
pi_96357501
OP uitprinten en meenemen naar de psycholoog :)
  woensdag 4 mei 2011 @ 20:22:30 #17
285613 Verbodsbord
Verwijderd door Admin
pi_96357996
Een psycholoog heeft beroepsgeheim volgens mij hoor. Ik zou het gewoon bij hem/haar vertellen.
pi_96358330
Ik heb er even goed overna zitten denken, ik ga de OP uitprinten en die aan de psygioloog geven. Ik moet daar dinsdag toch heen dus doe ik het dan.

Ik denk dat ik het gewoon even nodig had om even een een verhaal ervan te maken, in mijn hoofd loopt namelijk alles door elkaar heen. En ik hoop dan maar dat ze me geen aansteller vind.

Ik moest gewoon even mijn ei kwijt. Sorry als ik hier iemand mee irriteer :P
Maar ik ga de OP uitprinten en die aan haar geven.
Aan de reacties te zien is het idd beter als ik dat maar gewoon doe, anders kom ik ook niet vooruit.

Dit had ik even nodig, bedankt :)
Twiddel
  woensdag 4 mei 2011 @ 20:29:10 #19
240618 Micson
The lonely stoner
pi_96358437
quote:
6s.gif Op woensdag 4 mei 2011 20:27 schreef summer2bird het volgende:
Ik heb er even goed overna zitten denken, ik ga de OP uitprinten en die aan de psygioloog geven. Ik moet daar dinsdag toch heen dus doe ik het dan.

Ik denk dat ik het gewoon even nodig had om even een een verhaal ervan te maken, in mijn hoofd loopt namelijk alles door elkaar heen. En ik hoop dan maar dat ze me geen aansteller vind.

Ik moest gewoon even mijn ei kwijt. Sorry als ik hier iemand mee irriteer :P
Maar ik ga de OP uitprinten en die aan haar geven.
Aan de reacties te zien is het idd beter als ik dat maar gewoon doe, anders kom ik ook niet vooruit.

Dit had ik even nodig, bedankt :)
Psycholoog is het trouwens, niet psygioloog :)
pi_96358656
Dat je alles vertelt zal je vast opluchten. Sterkte!
  woensdag 4 mei 2011 @ 20:34:28 #21
112339 MPG
Slaverplaatser / Koffiemanager
pi_96358816
quote:
6s.gif Op woensdag 4 mei 2011 20:27 schreef summer2bird het volgende:
Ik heb er even goed overna zitten denken, ik ga de OP uitprinten en die aan de psygioloog geven. Ik moet daar dinsdag toch heen dus doe ik het dan.

Ik denk dat ik het gewoon even nodig had om even een een verhaal ervan te maken, in mijn hoofd loopt namelijk alles door elkaar heen. En ik hoop dan maar dat ze me geen aansteller vind.

Ik moest gewoon even mijn ei kwijt. Sorry als ik hier iemand mee irriteer :P
Maar ik ga de OP uitprinten en die aan haar geven.
Aan de reacties te zien is het idd beter als ik dat maar gewoon doe, anders kom ik ook niet vooruit.

Dit had ik even nodig, bedankt :)
Heel goed om hetgeen je moeilijk onder woorden kunt brengen van je af te schrijven! En een psych zal je echt niet zomaar een aansteller vinden hoor. Nu je je hart gelucht hebt, kan ze je juist beter gaan helpen :Y .

^O^
KSC JUBILEUM topic
"Sleep: A completely inadequate substitute for caffeine"
#TeamHumbug
Heeft patent op Mosterd-Maaltijd situaties
pi_96358955
quote:
6s.gif Op woensdag 4 mei 2011 20:27 schreef summer2bird het volgende:
Ik moest gewoon even mijn ei kwijt. Sorry als ik hier iemand mee irriteer :P
Ik hoop voor je dat je vaker je ei kwijt kan, en ook niet-anoniem. Laat voortaan die excuses maar achterwege. ;) (Zie quote / begin OP.)
  woensdag 4 mei 2011 @ 20:37:03 #23
211554 BlueMage
FOK! Insect
pi_96358962
quote:
1s.gif Op woensdag 4 mei 2011 20:22 schreef Verbodsbord het volgende:
Een psycholoog heeft beroepsgeheim volgens mij hoor. Ik zou het gewoon bij hem/haar vertellen.
Ja tenzij TS over zelfmoord gaat beginnen, doorgaans ondernemen hulpverleners dan wel actie.

Maar idd praat er gewoon over met die psychologe zou ik zeggen...

*Edit: ik zie dat je dat ook gaat doen, goed zo, sterkte. ^O^
Hallon!
  woensdag 4 mei 2011 @ 20:37:19 #24
342435 Life2.0
#deadprez4mod
pi_96358979
quote:
14s.gif Op woensdag 4 mei 2011 19:31 schreef summer2bird het volgende:

[..]

Dit is anoniem :P
En jullie kunnen mijn ouders niet bellen en ze onnodig bezorgd maken.
En ik kan jullie gezichtsuitdrukkingen niet zien.
De psycholoog doet (of mag) dat ook niet.

Eigenlijk moet er gewoon een groep fokautisten/mietjes met elkaar geen drinken en gezamelijk over al die angst heen komen :D
  Forum Admin woensdag 4 mei 2011 @ 20:38:52 #25
35723 crew  GGMM
pi_96359061
quote:
6s.gif Op woensdag 4 mei 2011 20:27 schreef summer2bird het volgende:
Ik heb er even goed overna zitten denken, ik ga de OP uitprinten en die aan de psygioloog geven. Ik moet daar dinsdag toch heen dus doe ik het dan.

Ik denk dat ik het gewoon even nodig had om even een een verhaal ervan te maken, in mijn hoofd loopt namelijk alles door elkaar heen. En ik hoop dan maar dat ze me geen aansteller vind.

Ik moest gewoon even mijn ei kwijt. Sorry als ik hier iemand mee irriteer :P
Maar ik ga de OP uitprinten en die aan haar geven.
Aan de reacties te zien is het idd beter als ik dat maar gewoon doe, anders kom ik ook niet vooruit.

Dit had ik even nodig, bedankt :)
Goed idee. Succes.
Alweer zo'n prachtige post van mij.
Nicki Minaj en ik
Mijn vissen in actie.
  woensdag 4 mei 2011 @ 20:47:06 #26
301013 Shispeed
't lup ut d'n heaand
pi_96359480
heb je hele verhaal gelezen, het ontroerde mij zelfs een beetje...
ik denk dat het overgrote deel van de pesters dit jou helemaal niet aan heeft willen doen, waarschijnlijk ging het nog geen eens om jou als persoon(lijkheid), maar was je gewoon een makkelijk doelwit omdat je weinig vrienden had en onzeker was. het heeft dus waarschijnlijk nog geen eens aan jouzelf gelegen ;)

Ik kan mezelf verder niet zo goed voorstellen hoe jij je moet voelen, omdat ik dit zelf simpelweg nog nooit meegemaakt heb. Ik wens je in ieder geval erg veel sterkte en succes dit te verwerken, er boven op te komen en weer gelukkig te worden! :)
  woensdag 4 mei 2011 @ 20:49:04 #27
34614 jogy
Hersenflatulent
pi_96359587
Goed bezig, sterkte en succes dinsdag. :).
Iedereen is de hoofdrolspeler van zijn eigen komedie.
Vrijheid
pi_96359610
Samenvatting? :P

Wel sterkte hoor ts. :*
  woensdag 4 mei 2011 @ 21:07:36 #29
319952 waj1
Wat kijk je nou?
pi_96360650
Wat een aangrijpend verhaal. Dit laat wel zien hoe gemeen mensen/kinderen kunnen zijn. Wel goed dat je je levensverhaal en je gevoelens zo op papier hebt kunnen zetten.

Ik vind je helemaal geen aansteller, dat moet je dus ook niet denken. Ga inderdaad dit verhaal uitprinten en aan de psycholoog laten zien. Hij/zij kan je helpen en je hebt echt professionele hulp nodig, de mensen hier kunnen je hoogstens tips geven.

Nu je in een nieuwe klas zit, heb je de kans om met een schone lei te beginnen: grijp deze kans aan ^O^
"There are no stupid questions, just stupid people."
"être, c'est être vu"
pi_96362349
Je moet leren genieten van het leven en dat kan alleen door de dingen te doen waar je bang voor bent. Je moet praten met andere mensen en jezelf openstellen. Wordt je nu gepest? Zo nee, geniet van het moment.
  Moderator woensdag 4 mei 2011 @ 21:58:08 #31
249559 crew  Lavenderr
pi_96363787
quote:
12s.gif Op woensdag 4 mei 2011 20:47 schreef Shispeed het volgende:
heb je hele verhaal gelezen, het ontroerde mij zelfs een beetje...
ik denk dat het overgrote deel van de pesters dit jou helemaal niet aan heeft willen doen, waarschijnlijk ging het nog geen eens om jou als persoon(lijkheid), maar was je gewoon een makkelijk doelwit omdat je weinig vrienden had en onzeker was. het heeft dus waarschijnlijk nog geen eens aan jouzelf gelegen ;)

Ik kan mezelf verder niet zo goed voorstellen hoe jij je moet voelen, omdat ik dit zelf simpelweg nog nooit meegemaakt heb. Ik wens je in ieder geval erg veel sterkte en succes dit te verwerken, er boven op te komen en weer gelukkig te worden! :)
Dit is ongeveer wat ik ook wilde zeggen.
Zit met tranen in mijn ogen vanwege alles wat jou is aangedaan door mensen die waarschijnlijk niet eens wisten wat ze je aandeden. Iig niet hóeveel pijn dit doet.
Hoop zo dat het vanaf nu alleen maar beter met je gaat. Je gaat vrienden krijgen-misschien al a.s.zondag op de meet- en je gaat er over praten. Gewoon alles vertellen aan de psych. Die heeft alles al gehoord en kijkt nergens meer van op, geloof me.
Heel veel sterkte en liefs. Goede dingen wens ik je toe en geef je een virtuele omhelzing.
  woensdag 4 mei 2011 @ 22:03:10 #32
241970 R0N1N
Live free or die trying
pi_96364124
Zeer herkenbaar, helaas.
Was bij mij wel minder heftig. Ik negeerde het hele stel, en stond 'er boven'.
ZIJ stellen zich namelijk aan, niet jij.

Jij voelt je nu minderwaardig, vandaar je schaamte en angst je aan te stellen, maar ZIJ zijn degene die niets waard zijn. Vergeet dat nooit. Prent het in je hoofd. etc.

Uit ervaring weet ik dat het enorm kan helpen het van je af te schrijven, zoals jij nu ook doet maar dan met publiek ;) - zeker ook gezien de reakties tot zover, weet ik zeker dat je je nu al weer wat beter voelt :)

Het 'delen' met een ( Betrouwbaar & begripvol ! ) persoon kan zelfs nog beter helpen, dáár heb je die psycholoog voor ! (en eventueel ook je ouders, maar dat lag bij mij ook lastig, wat 'begrip' betreft) Maak daar dan ook gebruik van. "Met de billen bloot" hoort daar bij.

Zoals al aangeraden, en je zelfs al aankondigt te gaan doen, deze OP uitprinten en aan die psycholoog geven is zeker een hele goede start, om met jezelf en je verleden in vrede te kunnen leven.

Boven alles, het ligt NIET aan jou. Jezelf ervoor 'straffen' (op wat voor manier dan ook) lost dus ook helemaal niets op. Sterker nog, je geeft al die KUT-KIDS (pardon my french) nog hun zin ook !
Dat is wel het laatste dat je moet doen!

Neem wraak, door gelukkig & succesvol te zijn ! ;)
The truth may be out there, but the lies are in your head.
pi_96366064
quote:
14s.gif Op woensdag 4 mei 2011 19:29 schreef summer2bird het volgende:

[..]

Ik ben al naar psygiater geweest, loop elke 2 weken bij de psygioloog. Maar daar durf ik niet helemaal te vertellen wat er echt speelt, omdat ik altijd bang ben dat ik mij aanstel en dat voelt als zwakte.
Is één keer in de twee weken niet een beetje weinig? Het is erg goed van je dat je hulp gezocht heb, maar ik vraag me af of je met alleen praten wel verder komt. Door al die verschrikkelijk jaren is waarschijnlijk jou zelfbeeld kapot gegaan en als je daaraan werkt, zul je ook wat zelfverzekerder worden.
Om even mijn eigen ervaring erbij te halen, zelf heb ik zowel individuele gesprekken per week als deeltijdtherapie gevolgd en aan dat laatste heb ik veel meer gehad. Je leert omgaan met je eigen gevoelens en hoe je voor jezelf kunt opkomen.

Succes ermee en laat als je blieft niet je toekomst door die pesters verkloten, want je verdient veel beter. :*
signatuurloos
pi_96371243
Sterkte TS, vindt het echt heel rot voor je. ;)
Believe that anything you can imagine, you can make real.
  donderdag 5 mei 2011 @ 00:30:07 #35
251529 drijfhout
harder dan hard genoeg
pi_96371877
quote:
6s.gif Op woensdag 4 mei 2011 20:27 schreef summer2bird het volgende:
Ik heb er even goed overna zitten denken, ik ga de OP uitprinten en die aan de psygioloog geven. Ik moet daar dinsdag toch heen dus doe ik het dan.

Ik denk dat ik het gewoon even nodig had om even een een verhaal ervan te maken, in mijn hoofd loopt namelijk alles door elkaar heen. En ik hoop dan maar dat ze me geen aansteller vind.

Ik moest gewoon even mijn ei kwijt. Sorry als ik hier iemand mee irriteer :P
Maar ik ga de OP uitprinten en die aan haar geven.
Aan de reacties te zien is het idd beter als ik dat maar gewoon doe, anders kom ik ook niet vooruit.

Dit had ik even nodig, bedankt :)
Dat is echt een ontzettend goed idee.
En dat idee moet je niet laten varen, en niet morgen of overmorgen over gaan twijfelen hoor. Echt uitprinten, meenemen en laten lezen!
Ik pak mijn brommer en ik ga.
  donderdag 5 mei 2011 @ 00:54:33 #36
343202 Hippe_Student
Verward en labiel.
pi_96372737
normaal vind ik een beetje pesten niet erg, geef ik toe, maar als iemand zich helemaal uitstort raakt het me wel. meestal laten ze niet blijken dat ze het erg vinden.
mensen zijn eigenlijk gewoon fucked up..
  donderdag 5 mei 2011 @ 01:01:55 #37
343202 Hippe_Student
Verward en labiel.
pi_96372985
Oh en trouwens, met zo'n verhaal, stel jij je echt niet aan hoor.
Zoek hulp, echt waar. Die mensen kunnen jou het beste helpen.
pi_96373949
Hallo!,

Dit is een eerste stap om je verhaal te doen via dit forum, wat al knap is. Ik sluit me wel aan bij de meerderheid dat je dit verhaal ook aan je psycholoog of psychiater moet vertellen. Desnoods print je het uit en laat je het verhaal lezen. Je hoeft je nergens voor te schamen binnen de hulpverlening. Waarschijnlijk is het ook moeilijk omdat je niet gewend bent om jezelf te zijn en over dit soort dingen hebt kunnen praten.

Jij hebt er last van wat jou is aangedaan en je wil verder in je leven. En zo te lezen weet je ook wat de oorzaken zijn van hoe jij nu tegen andere mensen aan kijkt en vervolgens een rol op je neemt. Nu is het tijd om te kiezen voor JEZELF en JEZELF te mogen zijn. Er komen ook wel mensen op je pad waarbij je dit kan en mag zijn en die je waarderen zoals jij bent.

De lichamelijke klachten die je benoemd zijn tekenen van je lichaam dat het niet goed met je gaat.

Ik gun het je heel erg dat je goed geholpen wordt en je gevoel van eigenwaarde mag vinden en rust krijgt. Dat gaat je ook zeker lukken zolang je jezelf daarvoor de tijd geeft.

Heel veel succes.
pi_96375648
quote:
6s.gif Op woensdag 4 mei 2011 20:27 schreef summer2bird het volgende:
Ik heb er even goed overna zitten denken, ik ga de OP uitprinten en die aan de psygioloog geven. Ik moet daar dinsdag toch heen dus doe ik het dan.

Ik denk dat ik het gewoon even nodig had om even een een verhaal ervan te maken, in mijn hoofd loopt namelijk alles door elkaar heen. En ik hoop dan maar dat ze me geen aansteller vind.

Ik moest gewoon even mijn ei kwijt. Sorry als ik hier iemand mee irriteer :P
Maar ik ga de OP uitprinten en die aan haar geven.
Aan de reacties te zien is het idd beter als ik dat maar gewoon doe, anders kom ik ook niet vooruit.

Dit had ik even nodig, bedankt :)
Jemig ! Ik heb je hele OP gelezen en ik vind het een zeer indrukwekkend verhaal,
maar hoe kwam je erbij om de psycholoog te vertellen dat je stemmen hoorde toen je
pas 9 jaar was. Had iemand je dat verteld of had je daar iets over gelezen?

Normaal gesproken weet een kind van 9 jaar zoiets niet denk ik, dus misschien
heeft je moeder je dat gevraagd of je stemmen hoorde?

Tja, en dat je ''druk'' was als kind, jeetje mina, de meeste kinderen zijn ''druk'',
tegenwoordig wordt je meteen aangepraat dat je ADHD hebt, dat vind ik echt soms
schandelijk en dan krijgen die kinderen dan ook nog eens meteen medicijnen voor. :X

Dus het is heel goed dat je met een psycholoog gaat praten hoor, maar laat je niet
van alles aanpraten en je volstoppen met medicijnen !

Als ik je OP zo lees ben je echt niet gek! Je hebt gewoon zwaar pech gehad
en ik moet zeggen dat ik je neiging om Bob van de trap wilde duwen nog best kan begrijpen ook :@

Wel goed dat je het niet gedaan hebt hoor dat wil ik er nog wel even bij zeggen maar die
''neiging tot'' kan ik best begrijpen :') misschien kun je hem alsnog een flinke schop
verkopen als je weer wat sterker in je schoen staat :P

Nee, dat is flauwekul natuurlijk daar schiet je niks mee op, de beste wraak naar Bob en al
die ander k.t-kinderen is weer je zelfvertrouwen terug te krijgen en je niet aan te laten praten
dat het allemaal aan jou ligt of heeft gelegen, als je als kind een hele groep tegen je krijgt
en je ouders dit dan ook nog eens niet goed aanpakken dan is dat eigenlijk wel heel logisch
dat je daar flink onzeker en depressief van wordt. :Y

Ik wens je heel veel succes dinsdag, enne dit soort mensen

quote:
0s.gif Op woensdag 4 mei 2011 20:29 schreef Micson het volgende:

[..]

Psycholoog is het trouwens, niet psygioloog :)
zijn de eerste die je moet leren negeren!

Nogmaals veel sterkte en succes ! ^O^

[ Bericht 0% gewijzigd door FANNvanhetlaatsteuur op 05-05-2011 08:24:10 ]
pi_96375874
Ik ben ontroerd door je verhaal en door de reakties van de users.

En maakt het me blij dat door gebruik te kunnen maken van een forum al
velen net als jou zo goed op weg worden geholpen cq gesteund :D

Ik wens je net als het gros hier, heel veel sterkte de komende tijd en vooral veel doorzettingsvermogen ^O^

Succes :*
  donderdag 5 mei 2011 @ 08:36:17 #41
298150 YouCanLeaveYourHeadOn
Als je dit leest ben je dom.
pi_96375935
quote:
15s.gif Op donderdag 5 mei 2011 00:54 schreef Hippe_Student het volgende:
normaal vind ik een beetje pesten niet erg, geef ik toe, maar als iemand zich helemaal uitstort raakt het me wel. meestal laten ze niet blijken dat ze het erg vinden.
mensen zijn eigenlijk gewoon fucked up..
Jij vindt het niet erg om te pesten of om gepest te worden?
En god zag dat YouCanLeaveYourHeadOn gelijk had.
pi_96376233
Sterkte ^O^
<>
pi_96376329
Dit gaat te ver voor de gemiddelde fokkert.. zoek proffesionele hulp :) Succes!
pi_96376483
Pesten is imo een onderschatte "bacterie" die zich vastzet in de gepeste en deze hierdoor haar/zijn zelfbeeld totaal verwoest. :(

Ik vraag me wel eens af of er ook vroegere pesters zijn die een schuldgevoel hebben over hetgeen zij gedaan hebben?

Zomaar uit het niets: Vriendin en ik zitten lekker op terras en hadden het over haar moeizame leven tot dan toe, daar ik haar niet van heel jongs af aan kon wist ik niet veel van haar voor haar 23e.......toen ineens bij het weggaan zegt ze "Ik was op de lagere school altijd het kind dat alleen in de bus zat met schoolreis..." -O- Hoe moeilijk iemands kindertijd verlopen is komt gewoon vaak te laat aan de oppervlakte, waardoor onwetendheid en angsten het leven gaan overnemen en leiden. Ze had wel eens eerder laten vallen dat ze een zeer opstandige puber is geweest, maar met haar gedrag toen en wat ik van haar ken gaf mij veel eerder het idee dat zij een lastige puber geweest was voor haar omgeving en vond haar jaloers en ze kon zeuren met een grootte Z (dit heb ik ook tegen haar uitgesproken in de gesprekken) Ook zij is gelukkig nu aan het werk met haarzelf, want daar is het nooit te laat voor toch.
  donderdag 5 mei 2011 @ 10:02:07 #45
343702 kippiedippie
JeWeetTogZelf
pi_96377638
Hey Meis,

Toen ik je verhaal zat te lezen kreeg ik tranen in mijn ogen, want ik herkende zoveel. Ik kon mezelf ook nooit openen naar een psych toe. Nu heb ik vorig jaar een psych gevonden die ik wel aardig vind en waar ik wel alles bij kwijt kon, dit luchtte echt alleen op, alleen al om mijn verhaal kwijt te kunnen.

Tegenwoordig begin ik meer zelfvertrouwen te krijgen en laat ik ook blijken dat ik mezelf niet meer lelijk vind. Ik sta steviger in mijn schoenen. Tegenwoordig krijg ik ook amper meer kwetsende opmerking, juist alleen nog maar vleiende opmerkingen. Degene die een kwetsende opmerking maakt die kan de vinger van mij krijgen.

Ik zou dit zeker aan je psycholoog laten lezen! Zo hoef je het niet zelf te vertellen en kan zij jouw verhaal lezen. Daardoor ben je waarschijnlijk ook minder zenuwachtig.
  donderdag 5 mei 2011 @ 10:36:54 #46
195169 Enfermera
I'm k-kinda busy.
pi_96378660
Wow, wat een verhaal. Heb met verbazing zitten lezen. Die psycholoog moet je gewoon serieus nemen, anders is het geen goeie blijkbaar. En inderdaad; als je het niet eerlijk verteld kun je ook niet geholpen worden, hoe lastig dat ook is.
Probeer ook, als dat goed voelt, je ouders hierbij te betrekken. Ik heb het idee dat ze je zeker willen helpen alleen weten ze niet goed hoe ze dat moeten doen.
Heul veel sterkte! :*
I never look back, darling. It distracts from the now.
pi_96378672
quote:
0s.gif Op woensdag 4 mei 2011 19:40 schreef GGMM het volgende:
Je stelt je niet aan, je bent niet zwak en je moet het wel aan je psycholoog vertellen.
Op fok zul je niet zo snel een oplossing vinden ben ik bang.
Volledig mee eens, en sterkte :*

[ Bericht 9% gewijzigd door #ANONIEM op 05-05-2011 10:37:29 ]
  donderdag 5 mei 2011 @ 10:49:25 #48
263470 wel.o.k
herfst en voetbal hater
pi_96379096
quote:
6s.gif Op woensdag 4 mei 2011 20:27 schreef summer2bird het volgende:
Ik heb er even goed overna zitten denken, ik ga de OP uitprinten en die aan de psygioloog geven. Ik moet daar dinsdag toch heen dus doe ik het dan.

Ik denk dat ik het gewoon even nodig had om even een een verhaal ervan te maken, in mijn hoofd loopt namelijk alles door elkaar heen. En ik hoop dan maar dat ze me geen aansteller vind.

Ik moest gewoon even mijn ei kwijt. Sorry als ik hier iemand mee irriteer :P
Maar ik ga de OP uitprinten en die aan haar geven.
Aan de reacties te zien is het idd beter als ik dat maar gewoon doe, anders kom ik ook niet vooruit.

Dit had ik even nodig, bedankt :)
dat moet je echt doen :Y
maar houd er wel rekening mee dat je hier niet zomaar na een paar weken vanaf bent.
je hebt dit al heel lang en het duurt ook lang voordat je je beter gaat voelen maar het kan wel :Y
nee echt, ik haat herfst maar voetbal meer
  donderdag 5 mei 2011 @ 10:49:29 #49
302898 RockNijntje
Je dagelijkse dosis Zillennial
pi_96379099
wooot Summer, wat een verhaal :o Echt heel heel heel veel succes bij je psycholoog :* (of hoe je dat dan ook schrijven moet :@)
Als je mij ziet posten ben ik verdwaald in het verleden of mis ik jullie
pi_96379637
Sterkte Summer, en het is goed om alles op papier te zetten en dat gewoon aan je Psycholoog te geven. :*
abonnement Unibet Coolblue Bitvavo
Forum Opties
Forumhop:
Hop naar:
(afkorting, bv 'KLB')