40+ 40+ - Memory Lane
Midden in een midlife crisis? Moet je die nog krijgen of ben je die al voorbij? Hier kun je je ei kwijt over ouder worden en herinneringen aan vervlogen tijden.
Ik verloor mijn vader al toen ik 17 was. Ik weet dus al jaaaaaren wat het is als zij wegvallen. Ik kijk in de spiegel en denk dan WTF, ik ga eens een jaar op mijn handen lopen om te zien of dan alles weer de goede kant uitzakt. Verder ben ik heel tevreden. Ik zou niet meer terug willen. Ik voel me fijn en in evenwicht. Ik heb een kind opgevoedt, ik heb mijn leven lang bijgedragen aan de maatschappij, ik heb een baan die ik leuk vindtquote:Op woensdag 27 april 2011 13:36 schreef Lottekoekkie het volgende:
Waarom ineens deze mijmering?
Omdat er iets leuks gebeurde en ik dan nog steeds de neiging heb mijn ouders te bellen die er niet meer zijn, omdat manlief het steeds vaker over zijn pensioen heeft en omdat ik er vanmorgen naar eigen idee beeldig uitzag totdat de slager vroeg of ik slecht geslapen had en een kerel van een jaar of 30 vroeg of hij mijn karretje terug naar de winkel moest brengen na het inladen vd boodschappen
Toen dacht ik ineens, gút.
Rewimo
Nederduitse/Mevrouw qltel
De buitenkant zegt niks over de binnenkant 
De 50 komt hier ook in zicht (neeeeeeeeeee, nog lang niet
jawel, over 2 jaar dus 
), maar ik voel me niet anders dan 20 jaar geleden, of 30. Ik ben gewoon 25 met 23 jaar ervaring
Die ervaring maakt overigens wel dat ik geen 18 meer zou willen zijn hoor
De 50 komt hier ook in zicht (neeeeeeeeeee, nog lang niet
jawel, over 2 jaar dus ), maar ik voel me niet anders dan 20 jaar geleden, of 30. Ik ben gewoon 25 met 23 jaar ervaring Die ervaring maakt overigens wel dat ik geen 18 meer zou willen zijn hoor
Most people don't listen with the intention to understand, they listen with the intention to reply.
<a href="http://bijenzonderzorgen.nl/" target="_blank" rel="nofollow">http://bijenzonderzorgen.nl/</a> beslist geen BIJ-zaak!
<a href="http://bijenzonderzorgen.nl/" target="_blank" rel="nofollow">http://bijenzonderzorgen.nl/</a> beslist geen BIJ-zaak!
Vijftig is tegenwoordig niet oud meer. We eten beter, de gezondheidszorg is beter, we zijn beter opgeleid, vrouwen werken minder hard in het huishouden (apparaten) en hebben minder kinderen.
Over een jaar word ik 50. De tijd gaat veel te hard. 50 is voor oudere mensen 
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Waarom denk je dat? Ik weet nog dat ik als 16 jarige hoopte nooit 39 te worden, want dan droeg je als vrouw bloemetjes jurken en was de hele dag in de weer met de was en het huishouden.quote:
Over een jaar word ik 50. De tijd gaat veel te hard. 50 is voor oudere mensen
Inmiddels weet ik wel beter
Ben daar ver voorbij en doe precies wat ik wil. Loop in "combatbroeken" ( weliswaar niet in legerprint), draag strakke t shirts, wandel op kistjes de wereld rond en besteedt mijn vrije tijd echt niet aan het schoonmaken van het doucheputje of boodschappen doen
Het duurt nog een aantal jaren dat ik 50 ben maar als ik mijn moeder zie op die leeftijd denk ik toch echt dat dat een generatie was die zich helaas ouder kleedde dan nodig was. Nu zal ik niet meer in buikvrije truitjes gaan lopen en met een rokje welke net mijn achterwerk bedekt 
(Dat moet je op een bepaalde leeftijd echt niet meer doen ook al denk jij dat je nog net zo straks in je vel zit als toen je 16 was ) maar als ik mijn oma zie die op de foto's van mijn oudere broer na de geboorte en die een vrouw laten zien die net zo oud was als ik nu dan denk ik "Jammer"dat mensen van toen dachten dat ze zich zo moesten kleden". 
(Dat moet je op een bepaalde leeftijd echt niet meer doen ook al denk jij dat je nog net zo straks in je vel zit als toen je 16 was ) maar als ik mijn oma zie die op de foto's van mijn oudere broer na de geboorte en die een vrouw laten zien die net zo oud was als ik nu dan denk ik "Jammer"dat mensen van toen dachten dat ze zich zo moesten kleden".
Optimist tot in de kist
Miniem's internetvriendinnetje :P
Bij vlagen briljant, helaas is het momenteel windstil
Miniem's internetvriendinnetje :P
Bij vlagen briljant, helaas is het momenteel windstil
Dat hoorde toen zo. Ik hing vanavond de was op; roept dochter van 18 ineens " Woehoe, sexy buikje" ..... Wtf, hallo, ik ben bijna 50, kijk niet naar me, laat me met rustquote:
Het duurt nog een aantal jaren dat ik 50 ben maar als ik mijn moeder zie op die leeftijd denk ik toch echt dat dat een generatie was die zich helaas ouder kleedde dan nodig was. Nu zal ik niet meer in buikvrije truitjes gaan lopen en met een rokje welke net mijn achterwerk bedekt
Dat laat vooral het verschil in leeftijd zien met toen en nu. Toen was je idd een oude vrouw. Nu zorg je voor het inkomen en bent niet alleen maar meer de huishoudster.
Tja, idd zegt leeftijd niet alles. Het is maar net hoe je in het leven staat. Mijn broer overleed toen ik 12 was, hij was 16. een prachtig jong, een mooie maar ook een superknul, echt, mis hem nóg maar mijn moeder liet me duidelijk weten dat ik maar b-keus was, letterlijk, ze zei het ook tegen me, dat ik in het graf had moeten liggen ipv R. Dan heb je dus nogal een rare jeugd en vanaf 2001 neem je ook de volledige zorg op je voor die ouders, eerst een jaar voor beiden (pap extreem ernstige psychose en tegelijkertijd ma een hersenbloeding waarna ze na 10 maanden aan een explosie in de hersenstam overleden is,) en daarna 7 jaar 24/7 voor mijn pap die na die psychose by far nooit meer mijn paps geworden is, een vreemde eigenlijk maar toch, mijn paps.. Zorgen dus,welliswaar mét thuiszorg 2 maar toch, hij kon niet zonder mij.
Mijn leuke baan van 23 jaar opgezegd om voor pap te zorgen. En dan tussentijds ook de zorg voor mijn schoonouders erbij (man is ook enig kind maar met een hele drukke baan) waarvan akte dat mijn schoonmoeder echt een mega-vals kreng was (en dat bevestigd mijn hub ook) dus wij zaten samen nogal /lekker ontspannen, zeker als de telefoon ging......
mijn paps woonde 1,5 km en mijn schoonouders 3 km bij ons vandaan dus dat was wel makkelijk, we waren overal zó, was enkel niet handig als ze tegelijkertijd belden maar wel handig om ze elke week minimaal één keer op te halen om te eten, jaren lang, afgezien van de rest.
Dus rennen, vliegen, zorgen, nog meer zorgen, administratie voor allen, 3 keer per week ze naar het zh sleuren, gezanik aanhoren, alles regelen, boodschappen voor ze doen, erke dag minimaal 4-5 uur naar pap (parkinson en dementie, uiteindelijk ook nog leukemie, uitgerekend mijn pap waar ik zoveel van hield was er het slechts aan toe)
Nu zijn ze er allemaal niet meer en nóg kan ik me niet ontspannen, dat zwaard van damocles hangt psychisch gezien nog boven mijn hoofd dus tussen mijn oren. ben in al die jaren zorgen zo veel malen ouder geworden, temeer daar ik mijn jeugd gemist heb (moeder was ook nog eens, laat ik het voorzichtig zeggen, nogal labiel)
Ik realiseer me dat velen het slechter getroffen hebben maar nu, op mijn 50-ste, nu ik eindelijk mezelf kan en mag zijn en geen zorg-zorgen meer heb merk ik pas hoe dat er allemaal ingehakt heeft en voel me een beetje oud. die kop van mij is al die zorg niet voorbijgelopen maar om nou te klagen, nee, heb een relatief jonge uitstraling maar met ouwe zooi eromheen
Dus leeftijd zegt niks, de voorafgaande periode tekent je of je glijdt er glansrijk doorheen (en die dat kan zeggen moet ik nog tegenkomen, elk huis zijn kruis)
daarom voel ik 50 zijn als 'oud" hoewel ik het niet ben, ondanks een niet ernstige maar wel nogal vervelende chronische aandoening. Heb de hele heisa aan overgang ook al achter de rug dus nieuw leven, nieuwe kansen. Maar toch voelt het niet goed.Ik had in mijn optiek meer jeugd en zo verdient maar ja, het leven is nou eenmaal niet eerlijk en hele volksstammen hebben en hadden het vele malen slechter dan ik en mijn hub.
dat wij nog samen zijn is ook nogal een wonder maar we hebben het samen doorstaan en overleefd. over een paar maanden zijn we 25 jaar getrouwd en beiden zijn we blij dat we dat ondaks alles gered hebben.
Dus, wij samen gaan er voor, in de 50 of niet
(gigaklaagmodus off
)
[ Bericht 1% gewijzigd door Lottekoekkie op 08-05-2011 15:51:50 ]
Mijn leuke baan van 23 jaar opgezegd om voor pap te zorgen. En dan tussentijds ook de zorg voor mijn schoonouders erbij (man is ook enig kind maar met een hele drukke baan) waarvan akte dat mijn schoonmoeder echt een mega-vals kreng was (en dat bevestigd mijn hub ook) dus wij zaten samen nogal /lekker ontspannen, zeker als de telefoon ging......
mijn paps woonde 1,5 km en mijn schoonouders 3 km bij ons vandaan dus dat was wel makkelijk, we waren overal zó, was enkel niet handig als ze tegelijkertijd belden maar wel handig om ze elke week minimaal één keer op te halen om te eten, jaren lang, afgezien van de rest.
Dus rennen, vliegen, zorgen, nog meer zorgen, administratie voor allen, 3 keer per week ze naar het zh sleuren, gezanik aanhoren, alles regelen, boodschappen voor ze doen, erke dag minimaal 4-5 uur naar pap (parkinson en dementie, uiteindelijk ook nog leukemie, uitgerekend mijn pap waar ik zoveel van hield was er het slechts aan toe)
Nu zijn ze er allemaal niet meer en nóg kan ik me niet ontspannen, dat zwaard van damocles hangt psychisch gezien nog boven mijn hoofd dus tussen mijn oren. ben in al die jaren zorgen zo veel malen ouder geworden, temeer daar ik mijn jeugd gemist heb (moeder was ook nog eens, laat ik het voorzichtig zeggen, nogal labiel)
Ik realiseer me dat velen het slechter getroffen hebben maar nu, op mijn 50-ste, nu ik eindelijk mezelf kan en mag zijn en geen zorg-zorgen meer heb merk ik pas hoe dat er allemaal ingehakt heeft en voel me een beetje oud. die kop van mij is al die zorg niet voorbijgelopen maar om nou te klagen, nee, heb een relatief jonge uitstraling maar met ouwe zooi eromheen
Dus leeftijd zegt niks, de voorafgaande periode tekent je of je glijdt er glansrijk doorheen (en die dat kan zeggen moet ik nog tegenkomen, elk huis zijn kruis)
daarom voel ik 50 zijn als 'oud" hoewel ik het niet ben, ondanks een niet ernstige maar wel nogal vervelende chronische aandoening. Heb de hele heisa aan overgang ook al achter de rug dus nieuw leven, nieuwe kansen. Maar toch voelt het niet goed.Ik had in mijn optiek meer jeugd en zo verdient maar ja, het leven is nou eenmaal niet eerlijk en hele volksstammen hebben en hadden het vele malen slechter dan ik en mijn hub.
dat wij nog samen zijn is ook nogal een wonder maar we hebben het samen doorstaan en overleefd. over een paar maanden zijn we 25 jaar getrouwd en beiden zijn we blij dat we dat ondaks alles gered hebben.
Dus, wij samen gaan er voor, in de 50 of niet
(gigaklaagmodus off
)[ Bericht 1% gewijzigd door Lottekoekkie op 08-05-2011 15:51:50 ]
Ooit zei iemand over mij: die geeft haar handen en ziel nog weg aan een ander.
Ik heb ze beiden toch maar gehouden
Ik heb ze beiden toch maar gehouden
Maar Lotte, heb je dan niet zoiets van "ik doe wat ik wil, het kan me allemaal gestolen worden". Ik heb dat wel heel sterk. Mijn vader overleed toen ik 17 was. Dat heeft er echt ingehakt. Ik kreeg op mijn 26e zelf kanker, kreeg daarna een kind en ben gescheiden. Nu heb ik overal maling aan. Ik leef mijn leven. Geniet van alles wat er om me heen gebeurt. Ieder voorjaar denk ik weer "dat is weer een prachtig voorjaar wat ik zomaar kado krijg" . Ik heb 3 jaar geleden voor het eerst in het echt vuurvliegjes gezien toen we op vakantie waren; 2 jaar geleden voor het eerst een vallende sterrenregen gezien, dat kan me zo ontroeren, die kleine dingetjes, dat is back to basic, de hele kleine dingen kunnen zien en de grote, materiele dingen niet meer zo belangrijk vinden.
De dingen die je meemaakt maken je ook tot een sterker, completer mens. Je kunt beter relativeren en milder met dingen omgaan. Dat vind ik juist een enorme bijkomstigheid van onze leeftijd.
. Ik heb 3 jaar geleden voor het eerst in het echt vuurvliegjes gezien toen we op vakantie waren; 2 jaar geleden voor het eerst een vallende sterrenregen gezien, dat kan me zo ontroeren, die kleine dingetjes, dat is back to basic, de hele kleine dingen kunnen zien en de grote, materiele dingen niet meer zo belangrijk vinden.De dingen die je meemaakt maken je ook tot een sterker, completer mens. Je kunt beter relativeren en milder met dingen omgaan. Dat vind ik juist een enorme bijkomstigheid van onze leeftijd.
|
|
