[Centraal] Persoonlijkheidsstoornissen

quote:

Op zondag 1 mei 2011 14:52 schreef tijnbrein het volgende:

[..]

Dat heb ik toch net iets te vaak gehoord dat ik juist wel moest doen.
Als je weet wat die persoon niet goed kan je daar rekening mee houden alleen dat moet die persoon er geen misbruik van maken.

dat is precies wat er bij ons wel gebeurd. het gaat zo ver dat het ons gehele gezinsleven verstoort. en alles (er worden dingen gedaan die ik werkelijk onaccpetabel vind) wordt altijd goed gepraat met "ach, hij kan er niets aan doen. zo is hij nu eenmaal". wij moeten ons hele gezin daar maar naar voegen. tsja. dat gaat natuurlijk niet lang goed. dat levert conflict. dus langzaam maar zeker gaan wij er nu zelf aan onderdoor en er is niets wat we er aan kunnen doen.

quote:

Op zondag 1 mei 2011 15:12 schreef simmu het volgende:

[..]

dat is precies wat er bij ons wel gebeurd. het gaat zo ver dat het ons gehele gezinsleven verstoort. en alles (er worden dingen gedaan die ik werkelijk onaccpetabel vind) wordt altijd goed gepraat met "ach, hij kan er niets aan doen. zo is hij nu eenmaal". wij moeten ons hele gezin daar maar naar voegen. tsja. dat gaat natuurlijk niet lang goed. dat levert conflict. dus langzaam maar zeker gaan wij er nu zelf aan onderdoor en er is niets wat we er aan kunnen doen.

Zie hier mijn jeugd

Mijne ook.

Mijn vader heeft zoveel dingen geflikt, maar hij komt er altijd mee weg, omdat mensen zeggen: zo is hij nu eenmaal. En ik heb me maar aan zijn gedrag aan te passen.

Ik heb verdomme ruim een jaar in een kliniek gezeten, omdat hij mijn hele zelfvertrouwen naar de klote heeft geholpen. En ik heb er nog problemen mee.

Ik denk soms weleens; als je narcistisch bent, is je leven geweldig. Je hoeft met niemand rekening te houden. Je kan iedereen naar je hand zetten en overal mee wegkomen. En van schuldgevoel heb je ook geen last, want daar heb je hebt daarvoor geen empathie; je legt toch de bal altijd bij anderen neer.

quote:

Op zaterdag 30 april 2011 23:45 schreef Madame_Paon het volgende:

[..]

Welke stoornis denk je te hebben dan?

We denken allebei wellicht szchizoide of borderline maar waar we het helemaal over eens zijn is dat er persoonlijkheidskenmerken zijn waardoor het leven voor mij af en toe moeilijker te behappen is en die meewerken aan mijn somberheidssymptomen.

Mijn moeder denkt overigens nu opeens na het lezen van een artikel dat ik hoogbegaafd ben en dat ik van de medicijnen af zou moeten.

quote:

Op zondag 1 mei 2011 15:45 schreef Mishu het volgende:

[..]

We denken allebei wellicht szchizoide of borderline maar waar we het helemaal over eens zijn is dat er persoonlijkheidskenmerken zijn waardoor het leven voor mij af en toe moeilijker te behappen is en die meewerken aan mijn somberheidssymptomen.

Mijn moeder denkt overigens nu opeens na het lezen van een artikel dat ik hoogbegaafd ben en dat ik van de medicijnen af zou moeten.

Dat persoonlijkheidsonderzoek lijkt me dus niet zo overbodig.

quote:

Op zondag 1 mei 2011 15:45 schreef Mishu het volgende:

[..]

We denken allebei wellicht szchizoide of borderline maar waar we het helemaal over eens zijn is dat er persoonlijkheidskenmerken zijn waardoor het leven voor mij af en toe moeilijker te behappen is en die meewerken aan mijn somberheidssymptomen.

Mijn moeder denkt overigens nu opeens na het lezen van een artikel dat ik hoogbegaafd ben en dat ik van de medicijnen af zou moeten.

Dat zijn wel twee verschillende persoonlijkheidsstoornissen. Hopelijk komt er wat bruikbaars uit de test.

quote:

Op zondag 1 mei 2011 15:44 schreef Pulzzar het volgende:
Ik denk soms weleens; als je narcistisch bent, is je leven geweldig. Je hoeft met niemand rekening te houden. Je kan iedereen naar je hand zetten en overal mee wegkomen. En van schuldgevoel heb je ook geen last, want daar heb je hebt daarvoor geen empathie; je legt toch de bal altijd bij anderen neer.

Dat denk ik ook wel eens. Vraag me af of dat zo is...

quote:

Op zondag 1 mei 2011 15:12 schreef simmu het volgende:

[..]

dat is precies wat er bij ons wel gebeurd. het gaat zo ver dat het ons gehele gezinsleven verstoort. en alles (er worden dingen gedaan die ik werkelijk onaccpetabel vind) wordt altijd goed gepraat met "ach, hij kan er niets aan doen. zo is hij nu eenmaal". wij moeten ons hele gezin daar maar naar voegen. tsja. dat gaat natuurlijk niet lang goed. dat levert conflict. dus langzaam maar zeker gaan wij er nu zelf aan onderdoor en er is niets wat we er aan kunnen doen.

Bah, daar kan ik echt niet tegen. Natuurlijk kan zo iemand misschien moeilijk veranderen, maar daar dienen andere mensen niet de dupe van te worden. (Zeker niet kinderen.)

quote:

Op zondag 1 mei 2011 15:04 schreef Pulzzar het volgende:
Het is maar een term, he!

Als jij te horen krijgt dat je een persoonlijkheidsstoornis hebt, betekent het niet dat je gek bent. Ontwijkend gedrag, impulsief gedrag of narcistisch, etc.; dat zijn allemaal dingen die ieder mens in een bepaalde mate heeft.

Een persoonlijkheidsstoornis wil alleen zeggen dat gedrag zo aanwezig is dat het je functioneren binnen de maatschappij en je sociale contacten teveel in de weg staat. En er zit iets achter. De verlatingsangst van borderliners is niet zomaar uit de lucht komen vallen. Ze zijn waarschijnlijk ook in de steek gelaten vroeger, of verwaarloosd door hun ouders, of zo verwend dat ze niet hebben geleerd om te kunnen gaan met de tegenslagen des levens.

Daarom zijn therapieėn voor mensen met persoonlijkheidsstoornissen zo intensief. Het enige wat je kan doen om van het gedrag af te komen, is in feite jezelf opnieuw opvoeden.

Je doet het nu een beetje voorkomen alsof een persoonlijkheidsstoornis te genezen is.
Mij is altijd het tegendeel verteld...natuurlijk kan je er wel mee leren omgaan.

Verder top post.

quote:

Op zondag 1 mei 2011 19:12 schreef Madame_Paon het volgende:
Een persoonlijkheidsstoornis is te genezen, maar dat gebeurt bijna nooit en dan hoogstens na jaren van therapie.
Het overgrote deel komt er nooit vanaf.

Oke, duidelijk. Lijkt me ook logisch omdat je eigenlijk je hele 'zijn' moet omschakelen en inderdaad heropvoeden.

quote:

Maar het andere uiterste is ook weer niks: van mensen met psychiatrische stoornissen verwachten dat ze zich precies zoals de rest gedragen, en als ze dat niet doen, boos worden.
Dat doen sommige mensen bij mij wel eens ...
Terwijl ik denk: ik doe mijn best toch? Ik kan er ook niks aan doen dat ik een beetje anders ben.

Daar heb je gelijk in, maar jij gebruikt het dan niet als excuus denk ik en neemt wel zelf verantwoordelijkheid voor je daden?

Iedereen reageert op een bepaalde manier en iedereen heeft een bepaalde persoonlijkheid die ze niet snel kunnen veranderen. Als je dan daarmee iemand kwetst of pijn doet, kon je je op dat moment misschien niet inhouden, maar je moet ook niet te deterministisch worden door te zeggen dat ze daar dan helemaal niets aan kunnen doen. Net zo met mensen die een persoonlijkheidsstoornis hebben, al zullen daarbij die situaties zich vaker voordoen omdat het hele gedrag en wezen extremer is.

quote:

Op zondag 1 mei 2011 19:07 schreef -Strawberry- het volgende:

[..]

Dat denk ik ook wel eens. Vraag me af of dat zo is...

naar ik meekrijg is dat niet zo. ik weet dat de persoon in onze familie diep ongelukkig is. helaas levert dat enkel meer druk op ons, want aan ons de taak om hem te troosten en te helpen.

quote:

Op zondag 1 mei 2011 19:07 schreef -Strawberry- het volgende:

[..]

Dat denk ik ook wel eens. Vraag me af of dat zo is...

Narcistische mensen kunnen wel degelijk 'breken', maar dat gebeurt niet snel zolang de omgeving zijn/haar gedrag tolereert.

quote:

Op zondag 1 mei 2011 19:32 schreef simmu het volgende:

[..]

naar ik meekrijg is dat niet zo. ik weet dat de persoon in onze familie diep ongelukkig is. helaas levert dat enkel meer druk op ons, want aan ons de taak om hem te troosten en te helpen.

Het is niet voor niets dat iemand die persoonlijkheidsstoornis heeft ontwikkeld natuurlijk. Een soort overcompensatie voor onzekerheden. Als je naasten dan kwijtraakt door je gedrag moet dat zelfs bij een narcist hard aankomen. Op een gegeven moment kan je dan bijna de schuld niet meer bij een ander neerleggen..

quote:

Op zondag 1 mei 2011 19:32 schreef Madame_Paon het volgende:
Ik gebruik het hoogstens als verklaring voor m'n gedrag.
Als ik om iets heel kleins woedend wordt, weten mensen dat ik me niet aanstel, maar dat ik gewoon emotieregulatieproblemen heb.Maar ik vind echt niet dat psychiatrische problematiek hebben betekent dat je alles ongestraft mag doen.

Ik heb wel eens het raam van een deur ingetrapt, maar dat hoefde ik niet te betalen, omdat ik gewoon zo ontzettend boos was.
Verminderde toerekeningsvatbaarheid zeg maar.

Is ook zo. Mensen kunnen zich niet voorstellen dat iemand om zoiets heel boos wordt, maar voor jou zijn die emoties echt zo intens en niet gespeeld. Heel vervelend..

quote:

Maar ik vind echt niet dat psychiatrische problematiek hebben betekent dat je alles ongestraft mag doen.

Zeker niet als die persoon geen behandeling wil en zich niet duidelijk inzet om 'beter' te worden.

"Je kan er niet van genezen, maar je kan ermee leren omgaan."

Ik vind dat zo'n vreemde zin. En het demotiveert ook. Dan heb je het idee dat je gek bent en dat je dingen nooit kan interpreteren zoals 'normale mensen' dat doen. Door mijn label persoonlijkheidsstoornis twijfel ik voortdurend over mezelf. Als ik ergens kwaad over ben, vraag ik me altijd af of het terecht is of dat ik weer eens onnodig moeilijk aan het doen ben. Ik hou het dan maar binnen, totdat de stress zo hoog oploopt dan ik op een gegeven moment knap.

Maar ik lees dat persoonlijkheidsstoornissen in theorie wel degelijk te genezen zijn. Dat houdt in dat je steeds flexibeler kan gaan denken. Ieder mens leert, iedereen kan veranderen. Dus waarom kan iemand met een persoonlijkheidsstoornis dat niet?

Het hangt er natuurlijk wel vanaf in hoeverre de stoornis zich bij jou manifesteert. Amy Winehouse zal misschien nooit genezen. Maar niet elke borderliner lijkt op Amy Winehouse.

quote:

Op zondag 1 mei 2011 21:36 schreef Pulzzar het volgende:
"Je kan er niet van genezen, maar je kan ermee leren omgaan."

Ik vind dat zo'n vreemde zin. En het demotiveert ook. Dan heb je het idee dat je gek bent en dat je dingen nooit kan interpreteren zoals 'normale mensen' dat doen. Door mijn label persoonlijkheidsstoornis twijfel ik voortdurend over mezelf. Als ik ergens kwaad over ben, vraag ik me altijd af of het terecht is of dat ik weer eens onnodig moeilijk aan het doen ben. Ik hou het dan maar binnen, totdat de stress zo hoog oploopt dan ik op een gegeven moment knap.

Maar ik lees dat persoonlijkheidsstoornissen in theorie wel degelijk te genezen zijn. Dat houdt in dat je steeds flexibeler kan gaan denken. Ieder mens leert, iedereen kan veranderen. Dus waarom kan iemand met een persoonlijkheidsstoornis dat niet?

Het hangt er natuurlijk wel vanaf in hoeverre de stoornis zich bij jou manifesteert. Amy Winehouse zal misschien nooit genezen. Maar niet elke borderliner lijkt op Amy Winehouse.

Daar zit het verschil vooral in of iets grotendeels aangeboren is of gevormd door ervaring. Autisme is aangeboren, maar dan ook geen persoonlijkheidsstoornis. Daar zal je dus mee om moeten gaan. Borderline zou in theorie genezen kunnen worden, maar in de praktijk is dat hasst niet haalbaar omdat je moeilijk je pubertijd en jeugd over kunt doen en jezelf anders 'programmeren'.

quote:

Op zondag 1 mei 2011 15:44 schreef Pulzzar het volgende:
Ik denk soms weleens; als je narcistisch bent, is je leven geweldig. Je hoeft met niemand rekening te houden. Je kan iedereen naar je hand zetten en overal mee wegkomen. En van schuldgevoel heb je ook geen last, want daar heb je hebt daarvoor geen empathie; je legt toch de bal altijd bij anderen neer.

Gebrek aan empathie is natuurlijk geen excuus om je als een idioot te gaan gedragen. Er is ook nog iets als je verstand gebruiken.

quote:

Op zondag 1 mei 2011 19:38 schreef -Strawberry- het volgende:

[..]

Het is niet voor niets dat iemand die persoonlijkheidsstoornis heeft ontwikkeld natuurlijk. Een soort overcompensatie voor onzekerheden. Als je naasten dan kwijtraakt door je gedrag moet dat zelfs bij een narcist hard aankomen. Op een gegeven moment kan je dan bijna de schuld niet meer bij een ander neerleggen..

de schuld bij alles en iedereen behalve jezelf leggen lukt prima hoor

Ik had vroeger geloof ik wel een obsessieve compulsieve stoornis. Vroeger telde ik namelijk altijd alle bomen en telde ik stoeptegels als ik in de bus of trein zat. Doe ik af en toe nog wel eens geloof ik maar niet zo lang en vaak als vroeger.

Borderliner valt om overheen te groeien en meestal gebeurt dat ook.

quote:

Op maandag 2 mei 2011 20:05 schreef Keep_Walking het volgende:
Borderliner valt om overheen te groeien en meestal gebeurt dat ook.

Niet helemaal , het kan milder worden , ligt ook aan de mate maar van Borderline genees je niet.

quote:

Op maandag 2 mei 2011 20:08 schreef formerjellybean het volgende:

[..]

Niet helemaal , het kan milder worden , ligt ook aan de mate maar van Borderline genees je niet.

En dit alleen met therapie. Ik had ergens gelezen dat dit boven de 40 was.

Daarom zeg ik ook ligt aan de vorm, als een vorm heel heftig is dan blijft het nog (ook nu 40e of niet omdat ook een boel mensen met borderline suicidaal zijn en de 40 niet eens halen)
Borderline is ook altijd nog de vraag of het behandelbaar is qua vorm omdat er ook mensen die borderline hebben maar niet behandelbaar zijn en de klachten blijven houden.
Rond de 40e word je wel wat milder maar bepaalde dingen blijf je wel degelijk houden.