Vriend/vriendin in het buitenland #8

quote:

Op zondag 19 juni 2011 18:57 schreef Halcon het volgende:

[..]

Kan dat wel begrijpen. Je kunt niet eeuwig de relatie blijven onderhouden door af en toe op en neer te vliegen en wat berichten via WhatsApp te sturen. Een keer zal iemand toch huis en haard op moeten geven. Wellicht dat ze daar tegenop ziet.

Njah, eigen huis en haard heeft zij al opgegeven. Ze woont momenteel in Barcelona omdat haar vliegmaatschappij daar het meeste werk voor haar heeft. Ze woonde de laatste 3 jaar in Dublin, Valencia en Barcelona om dezelfde redenen. Haar thuis is Gran Canaria (leuk vakantieadresje erbij dus ) en daar gaat ze enkel in vakanties en lange weekenden naartoe.

Ze is wel redelijk busy met het onderhouden van vriendschappen etc die ze in verschillende steden heeft gekregen. Daarnaast werkt ze erg veel en maakt lange dagen. Ze zegt hierom geen tijd te hebben voor een echte relatie omdat er te weinig tijd zou zijn om elkaar te zien.

Ik zou bij wijze van spreken zo mijn spullen hier oppakken en naar BCN vertrekken tbh, maar ben waarschijnlijk blind door verliefdheid

quote:

Op zondag 19 juni 2011 18:37 schreef bptr het volgende:
Hey allemaal,

Sinds ruim 4 maanden heb ik een vriendje in het buitenland, hier 1100km vandaan. Hij is wel gewoon NL, maar woont en werkt daar al jaren.
Steeds als we elkaar zien is het geweldig! Perfect....

Maar nu heeft hij al voor de 2e keer twijfels. Hij vind het als we samen zijn prefect, maar zodra ik weg ben, mist hij me niet meer zegt hij. Als ik dan weer langs kom, is alles weer goed....
De eerste keer heb ik zijn twijfels weg kunnen nemen... Maar nu belde hij me vannacht op. Hij weet het allemaal niet meer. Hij wil me niet, en toch weer wel. Hij wil me wel, maar voor altijd en anders blijkbaar niet.
Maar na zo'n korte tijd gaat 1 van de 2 toch nog niet verhuizen?
Heb alleen maar lopen huilen vandaag, ik kan er gewoon niet bij dat iemand die alles perfect vindt, het uit wil maken vanwege de afstand!
Ik laat hem maar even met rust.... Het liefst zou ik hem de hele dag stalken, maar daar stoot ik hem alleen maar meer mee af. Ik ben alleen zo verschrikkelijk bang!

Voor zulke situaties ben ik ook wel een beetje bang eerlijk gezegd. Jij kan er zo weinig mee als hij je midden in de nacht opbelt en je dit vertelt. Je wilt het liefste het eerste de beste vliegtuig pakken en persoonlijk het probleem bespreken, maar dat gaat niet. Sterkte!

Haha jij bent wel een beetje hetzelfde.... Ik zou ook zo mijn spullen pakken als dat onze relatie kan redden, maar ben al vaker blindelings ingestapt, dus wil het nu gewoon echt rustig aan doen .
Ja ik kan er echt niks mee.... Gister maar heel weinig contact gehad, ik dacht ik laat hem maar even, maar het maakt mij compleet gek!!
Vanavond belt hij me.... Ik wil maar voorstellen om 2 weken geen contact te hebben en dat ik dan naar hem kom (had die vlucht paar weken terug al geboekt, als verrassing een extra bezoekje tussendoor, hij weet dit nog niet, hoe pijnlijk ) om erover te praten.
Maar ik ben zooooooooooooo bang voor de uitkomst!! Ik kan hem er ook niet bij helpen, als ik nu ga 'zeuren' wil hij me straks helemaal niet meer.

[ Bericht 0% gewijzigd door bptr op 20-06-2011 12:47:25 ]

Ik heb vriendinnen in thailand, indonesie maar ook in brazilie Altijd lekker en leuk is dat een beetje rondreizen en een van je vele internationale vriendinnen bezoeken Leuk topic ook!

quote:

Op maandag 20 juni 2011 15:46 schreef SoraAoi het volgende:
Ik heb vriendinnen in thailand, indonesie maar ook in brazilie Altijd lekker en leuk is dat een beetje rondreizen en een van je vele internationale vriendinnen bezoeken Leuk topic ook!

quote:

Op maandag 20 juni 2011 12:38 schreef bptr het volgende:
Haha jij bent wel een beetje hetzelfde.... Ik zou ook zo mijn spullen pakken als dat onze relatie kan redden, maar ben al vaker blindelings ingestapt, dus wil het nu gewoon echt rustig aan doen .
Ja ik kan er echt niks mee.... Gister maar heel weinig contact gehad, ik dacht ik laat hem maar even, maar het maakt mij compleet gek!!
Vanavond belt hij me.... Ik wil maar voorstellen om 2 weken geen contact te hebben en dat ik dan naar hem kom (had die vlucht paar weken terug al geboekt, als verrassing een extra bezoekje tussendoor, hij weet dit nog niet, hoe pijnlijk ) om erover te praten.
Maar ik ben zooooooooooooo bang voor de uitkomst!! Ik kan hem er ook niet bij helpen, als ik nu ga 'zeuren' wil hij me straks helemaal niet meer.

Haha ik probeer het er via WhatsApp ook over te hebben, maar dat is niet echt een succes. Laat dr voorlopig wel even met rust op dat vlak, en dan zie ik volgende maand wel weer. Wel even lastig, mjeh....

quote:

Op zondag 19 juni 2011 19:06 schreef DiegoArmandoMaradona het volgende:
Wel eerlijk, zou gewoon verder gaan met mijn leven en als jij komt lekker feesten

Zo moet je het ook zien denk ik idd..
Iemand waarmee je eens per maand (mits financiele ruimte) kan afspreken ergens in een wereldstad of bij elkaar thuis en het dan gewoon heel erg naar je zin kan hebben met elkaar.
Maar het serieus een relatie noemen als je meer dan 1000 km van elkaar afwoont wordt een lastig verhaal.

quote:

Op maandag 20 juni 2011 15:46 schreef SoraAoi het volgende:
Ik heb vriendinnen in thailand, indonesie maar ook in brazilie Altijd lekker en leuk is dat een beetje rondreizen en een van je vele internationale vriendinnen bezoeken Leuk topic ook!

Zijn het vriendinnen of hoertjes?

quote:

Op zondag 19 juni 2011 21:08 schreef Gallorini het volgende:

[..]

Njah, eigen huis en haard heeft zij al opgegeven. Ze woont momenteel in Barcelona omdat haar vliegmaatschappij daar het meeste werk voor haar heeft. Ze woonde de laatste 3 jaar in Dublin, Valencia en Barcelona om dezelfde redenen. Haar thuis is Gran Canaria (leuk vakantieadresje erbij dus ) en daar gaat ze enkel in vakanties en lange weekenden naartoe.

Ze is wel redelijk busy met het onderhouden van vriendschappen etc die ze in verschillende steden heeft gekregen. Daarnaast werkt ze erg veel en maakt lange dagen. Ze zegt hierom geen tijd te hebben voor een echte relatie omdat er te weinig tijd zou zijn om elkaar te zien.

Ik zou bij wijze van spreken zo mijn spullen hier oppakken en naar BCN vertrekken tbh, maar ben waarschijnlijk blind door verliefdheid

Dat zal ze dan wel op moeten geven als ze een serieuze relatie wil aangaan en daar is ze zo te lezen een beetje huiverig voor.

Het is ook nogal wat: alles opgeven voor iemand die je amper kent. Ik denk dat je het gewoon rustig aan moet doen. Afstand naar Barça is goed te doen, dus je kunt elkaar wat vaker zien en dan kijken wat er van komt.

quote:

Op dinsdag 21 juni 2011 12:13 schreef Halcon het volgende:

[..]

Dat zal ze dan wel op moeten geven als ze een serieuze relatie wil aangaan en daar is ze zo te lezen een beetje huiverig voor.

Het is ook nogal wat: alles opgeven voor iemand die je amper kent. Ik denk dat je het gewoon rustig aan moet doen. Afstand naar Barça is goed te doen, dus je kunt elkaar wat vaker zien en dan kijken wat er van komt.

Halfbakken gedoe heb ik geen zin in. Heb geen trek in onduidelijke situaties. Vlieg waarschijnlijk over een week of 4 weer richting Barca of Las Palmas, hangt er even vanaf waar ze op dat moment uithangt.

Amor de lejos, amor de pendejos

quote:

Op donderdag 23 juni 2011 17:56 schreef DiegoArmandoMaradona het volgende:
Amor de lejos, amor de pendejos

Amor de lejos, amor de tres.

quote:

Op donderdag 23 juni 2011 17:51 schreef Gallorini het volgende:

[..]

Halfbakken gedoe heb ik geen zin in. Heb geen trek in onduidelijke situaties. Vlieg waarschijnlijk over een week of 4 weer richting Barca of Las Palmas, hangt er even vanaf waar ze op dat moment uithangt.

Het is nog vrij pril. Je kunt dan moeilijk al zwaarwegende keuzes gaan maken... Het is nu al halfbakken gedoe en misschien dat je op termijn dat er uit kunt krijgen.

quote:

Op donderdag 23 juni 2011 20:58 schreef kwiwi het volgende:

[..]

Zoals Halcon ook al zegt, dat is het in het begin (zeker in zo'n situatie) altijd. Het is altijd even afwachten of het een beetje werkt, niet alleen voor jou maar ook voor de ander, en of er een kans is dat het ook blijft werken. Er in het begin al heel serieus mee omgaan legt alleen maar heel veel druk op de relatie tussen jullie en dat is niet echt bevorderlijk als je het wil laten slagen.

Nee, heb je ook wel gelijk in. Alleen haat ik onduidelijkheid in zulke gevallen. Dat ik nu bijvoorbeeld minstens 4 weken moet gaan zitten wachten om ook maar weer een beetje een idee te kunnen krijgen van haar kijk op de situatie vind ik lastig.

Daarnaast voel ik me nog steeds redelijk klote over de hele situatie hier in NL wat het er ook allemaal niet makkelijker op maakt.

quote:

Op donderdag 23 juni 2011 22:44 schreef Gallorini het volgende:

[..]

Nee, heb je ook wel gelijk in. Alleen haat ik onduidelijkheid in zulke gevallen. Dat ik nu bijvoorbeeld minstens 4 weken moet gaan zitten wachten om ook maar weer een beetje een idee te kunnen krijgen van haar kijk op de situatie vind ik lastig.

Daarnaast voel ik me nog steeds redelijk klote over de hele situatie hier in NL wat het er ook allemaal niet makkelijker op maakt.

Wen er maar vast aan. Je kunt niet verwachten dat ze na 3 keer je gezien te hebben besluit om alles op te geven en voor jou te gaan.

Die situatie in Nederland heb je ook zelf gedaan. Jij bent vreemdgegaan. Het is tijd voor het maken van keuzes, jongen.

Even een korte update.

Vriendinlief is begin deze maand een week geweest. Vandaag hebben we 1,5 jaar relatie.

Momenteel zitten we in de langste wachtperiode ooit: 2,5 maand...

In september zoek ik haar weer op in Moskou en vanaf november, eindelijk, na jaren wachten en heen en weer reizen, kunnen we (onder voorbehoud, altijd) eindelijk de procedure voor een verblijfsvergunning starten!

Momenteel nog te mooi om waar te zijn, maar soms ga ik al een beetje 'fantaseren'. Mijn leven draaide de laatste jaren om het volgende : werken, wachten, korte periodes van elkaar zien en lang wachten, nooit geen lange vakantie meer (ik verdeelde mijn vakantiedagen om vaker bij elkaar te kunnen zijn), emoties, missen, stress, 'fixing', etc.

Kunnen we dan eindelijk een leven op gaan bouwen? Zal het?
Ik ben inmiddels zo gewend aan dat hectische leven, het zal raar worden als ik geen dagen meer hoef te tellen...

Ik ga ervoor om het levende bewijs te worden dat een relatie op afstand best vol te houden is voor een paar jaar, als je er beide volledig voor gaat, en dat je uiteindelijk gelukkig en wel bij elkaar kan zijn.

Keep you all updated.

Gaat zij hier in nl wonen of vertrek jij richting Moscow?
Zou volgende maand naar moscow gaan maar wordt wat krap met visa enz.. dus nu wordt het waarschijnlijk in Berlijn afspreken. Ik zie dr niet als mn vriendin maar meer als iemand waarmee ik steden bezoek en een leuke tijd heb. Lijkt me het beste.

Lees al een tijdje dit topic en nu toch ook maar posten.
Sinds kort heb ik ook een vriend in het buitenland. We hebben elkaar afgelopen januari ontmoet op 1 van de laatste dagen van mijn vakantie daar. Van zijn kant uit liefde op het eerste gezicht voor mij sloeg de bom in de 2e keer dat ik hem zag. Uit geweest en helaas meteen daarop het vliegtuig in terug naar huis. Daarna elkaar heel vaak aan de telefoon gesproken (onwijs hoge rekeningen!!!). Na 4 maanden elkaar niet gezien te hebben ben ik weer naar hem toegegaan. Een maand 24/7 met hem doorgebracht en vond het vreselijk weer terug te moeten. We willen samen verder maar hoe we dat gaan aanpakken is nog even een dingetje. Hij wil absoluut niet in Nederland wonen, dus de vraag is kan ik daar wonen/aarden of wordt het half-half. Daarbij heb ik een lange relatie achter de rug waar de nasleep (verkoop gezamelijk huis) nog niet is afgehandeld. Even voor de duidelijkheid relatie was al ruime tijd over voordat ik ..

Ik ben nu twee weken terug en we missen elkaar heel erg, als het aan ons lag zaten we vanavond nog op het vliegtuig naar elkaar toe. Helaas is dat niet zo makkelijk. Hij woont in Afrika en dat is best lastig voor hem om een visum te krijgen en vliegtickets zijn ook niet goedkoop. We hopen allebei dat het niet al te lang duurt voor we elkaar weer kunnen zien.

quote:

Op zaterdag 25 juni 2011 14:05 schreef eon68 het volgende:
Lees al een tijdje dit topic en nu toch ook maar posten.
Sinds kort heb ik ook een vriend in het buitenland. We hebben elkaar afgelopen januari ontmoet op 1 van de laatste dagen van mijn vakantie daar. Van zijn kant uit liefde op het eerste gezicht voor mij sloeg de bom in de 2e keer dat ik hem zag. Uit geweest en helaas meteen daarop het vliegtuig in terug naar huis. Daarna elkaar heel vaak aan de telefoon gesproken (onwijs hoge rekeningen!!!). Na 4 maanden elkaar niet gezien te hebben ben ik weer naar hem toegegaan. Een maand 24/7 met hem doorgebracht en vond het vreselijk weer terug te moeten. We willen samen verder maar hoe we dat gaan aanpakken is nog even een dingetje. Hij wil absoluut niet in Nederland wonen, dus de vraag is kan ik daar wonen/aarden of wordt het half-half. Daarbij heb ik een lange relatie achter de rug waar de nasleep (verkoop gezamelijk huis) nog niet is afgehandeld. Even voor de duidelijkheid relatie was al ruime tijd over voordat ik ..

Ik ben nu twee weken terug en we missen elkaar heel erg, als het aan ons lag zaten we vanavond nog op het vliegtuig naar elkaar toe. Helaas is dat niet zo makkelijk. Hij woont in Afrika en dat is best lastig voor hem om een visum te krijgen en vliegtickets zijn ook niet goedkoop. We hopen allebei dat het niet al te lang duurt voor we elkaar weer kunnen zien.

Oeh, als ik dit lees dan denk ik aan www.grenzeloosverliefd.nl

Die ben ik een paar jaar geleden ook tegengekomen op de emigratiebeurs

Nou ik ben ook weer gekomen uit London.
Jezus wat was het weer moeilijk zeg maar dit eer kwam het door haar familie.
Zij is een ahmadi Muslim en ik als christen is natuurlijk niet goed genoeg voor haar familie.
Zij heeft zelf helemaal niks met het moslim zijn en met de islam maar wordt gedwongen door haar familie.
De ahmadi moslims behoren verdomme tot de meest tolerante muslims die er maar zijn en nog accepteert haar familie mij en onze relatie niet.
Echt, alleen maar gezeik gehad met haar zus.
We hebben niet eens fatsoenlijk van elkaar kunnen genieten en bij afscheid zei ze dat dit weleens de laatste keer kon zijn dat we elkaar zagen.
Haar familie legt zoveel druk bij haar neer, ze kunnen niet eens blij voor haar zijn dat ze gelukkig is met mij.

Afscheid nemen is altijd kut, vooral als je jong bent en zó verliefd bent.

Pfff, was weer een leuk weekje London.
Zit eraan te denken om te gaan studeren op de university of westminster in london waar zij ook studeert.
Word schijtziek van deze situatie.

@ Bientjes had je voorheen ook al problemen met de familie dat zij ahmadi Muslim is en jij niet?
Druk vanuit een familie kan erg groot zijn zeker (en dat maak ik uit je verhaal op) op jonge leeftijd.
Hoe oud zijn jullie precies begin 20 ? vermoed ik?
Hoop niet voor je dat dit jullie relatie gaat kosten al ik het mij afvraag of het helpt om daar te gaan studeren. Zij zal er eerst met haar familie uit moeten komen en als die familiebanden cq druk zo groot is zal zij heel sterk in haar schoenen moeten staan.

quote:

Afscheid nemen is altijd kut, vooral als je jong bent en zó verliefd bent.

Geloof mij niet alleen als je jong bent, ook bij 35+

We zijn 21 en 20 ja.
Als je wat ouder bent zou je het wellicht wat beter kunnen relativeren.
Het is heel simpel eigenlijk voor haar familie.
Haar moeder ervaart peer pressure van vrienden en familie. Althans, dat denkt ze.
Ze denkt dat haar familie en vrienden gaan denken dat ze haar dochter niet goed heeft opgevoed.
Basically, haar moeder is bang wat anderen van haar vinden.
Thats it.

Studeren daar wilde ik altijd al omdat het goed op mijn cv zou staan, wellicht niet op haar uni maar wel erg dicht in de buurt.
Voorheen nooit gezeur met haar familie omdat ze het simpelweg niet wisten.
Nu ze het weten, weten ze niet hoe ze er mee om moeten gaan.

Het ging mij niet over beter kunnen relativeren (alhoewel dat misschien wel zo is) maar meer om druk van familie die is vaak groter en invloedrijker als je jong bent dan op latere leeftijd.

Ik zou zeggen geef het wat tijd, de familie is geschrokken het was waarschijnlijk niet wat ze voor ogen hadden voor hun dochter qua partner en ze kennen je niet. Daar moeten ze eerst aan wennen en als ze zien dat hun dochter gelukkig met jou is komen ze wel tot inkeer.

Grappig want op dit moment zijn mijn familie en vrienden ook best sceptisch ten opzichte van mijn buitenlandse partner (die zij nog steeds niet gezien hebben) maar ze zien wel dat ik er blij en gelukkig van wordt.

quote:

Op zondag 10 juli 2011 15:39 schreef eon68 het volgende:
Ik zou zeggen geef het wat tijd, de familie is geschrokken het was waarschijnlijk niet wat ze voor ogen hadden voor hun dochter qua partner en ze kennen je niet. Daar moeten ze eerst aan wennen en als ze zien dat hun dochter gelukkig met jou is komen ze wel tot inkeer.

Je weet hoe ouders van mosims zijn als het om dit soort dingen gaat?
Echt, die kunnen me een partij rationeel, ongevoelig en hufterig zijn. Niet te zuinig.
Ik wil het wel tijd geven, graag zelfs maar m'n vriendin staat op instorten.

Het is toch allemaal wat.

Nog leuke en mooie berichten hier?:)