C&H Cultuur & Historie
Van Soemerië tot Moskovië en van de Gouden Eeuw tot de Slag bij de Somme. Je vindt het in dit forum.
21-07-2011
Middeleeuwse harnassen getest op loopband
Britse wetenschappers hebben met behulp van een loopband voor het eerst de invloed van middeleeuwse harnassen op de bewegingen van soldaten getest.
Foto: Thinkstock
Soldaten die in de vijftiende eeuw in harnas het slagveld betraden, verbruikten door het gewicht van de pakken twee keer zo veel energie als lichter geklede strijders.
Ook konden ze door de zware kleding minder goed ademhalen. Dat meldt BBC News naar aanleiding van een onderzoek aan de Universiteit van Leeds.
Loopband
De wetenschappers kwamen tot hun bevindingen door mensen in middeleeuwse harnassen op een loopband te laten lopen en hun ademhaling en productie van koolstofdioxide te meten. Ook werden de bewegingen van de ledematen van de proefpersonen gefilmd en geanalyseerd om hun bewegingsvrijheid in kaart te brengen.
De uitkomsten suggereren dat middeleeuwse soldaten die harnassen droegen bij veldslagen in het nadeel waren ten opzichte van hun tegenstanders.
Azincourt
Ook uit de geschiedenis blijkt dat harnassen lang niet altijd nuttig waren in gevechten. Als voorbeeld noemen de wetenschappers de slag bij Azincourt, waarbij Engelse soldaten zonder harnas in een modderig veld triomfeerden over de veel grotere Franse Cavalerie. De leden van dit leger vochten bijna allemaal in harnas.
Hoofdonderzoeker Graham Askew vermoedt dat de harnassen van de Fransen direct invloed hadden op de uitkomst van de confrontatie.
Bewegingsvrijheid
De soldaten raakten tijdens de strijd in de modder waarschijnlijk sneller uitgeput door de zware kleding. "Je hebt het over gepantserde pakken die 30 tot 50 kilo wegen. Onze belangrijkste bevinding is dat de soldaten extreem veel energie verbruikten door zich te bewegen in deze pakken”, aldus Askew.
De resultaten van de studie zijn gepubliceerd in het wetenschappelijk tijdschrift Proceedings of the Royal Society B.
© NU.nl/Dennis Rijnvis
(nu.nl)
Middeleeuwse harnassen getest op loopband
Britse wetenschappers hebben met behulp van een loopband voor het eerst de invloed van middeleeuwse harnassen op de bewegingen van soldaten getest.
Foto: Thinkstock
Soldaten die in de vijftiende eeuw in harnas het slagveld betraden, verbruikten door het gewicht van de pakken twee keer zo veel energie als lichter geklede strijders.
Ook konden ze door de zware kleding minder goed ademhalen. Dat meldt BBC News naar aanleiding van een onderzoek aan de Universiteit van Leeds.
Loopband
De wetenschappers kwamen tot hun bevindingen door mensen in middeleeuwse harnassen op een loopband te laten lopen en hun ademhaling en productie van koolstofdioxide te meten. Ook werden de bewegingen van de ledematen van de proefpersonen gefilmd en geanalyseerd om hun bewegingsvrijheid in kaart te brengen.
De uitkomsten suggereren dat middeleeuwse soldaten die harnassen droegen bij veldslagen in het nadeel waren ten opzichte van hun tegenstanders.
Azincourt
Ook uit de geschiedenis blijkt dat harnassen lang niet altijd nuttig waren in gevechten. Als voorbeeld noemen de wetenschappers de slag bij Azincourt, waarbij Engelse soldaten zonder harnas in een modderig veld triomfeerden over de veel grotere Franse Cavalerie. De leden van dit leger vochten bijna allemaal in harnas.
Hoofdonderzoeker Graham Askew vermoedt dat de harnassen van de Fransen direct invloed hadden op de uitkomst van de confrontatie.
Bewegingsvrijheid
De soldaten raakten tijdens de strijd in de modder waarschijnlijk sneller uitgeput door de zware kleding. "Je hebt het over gepantserde pakken die 30 tot 50 kilo wegen. Onze belangrijkste bevinding is dat de soldaten extreem veel energie verbruikten door zich te bewegen in deze pakken”, aldus Askew.
De resultaten van de studie zijn gepubliceerd in het wetenschappelijk tijdschrift Proceedings of the Royal Society B.
© NU.nl/Dennis Rijnvis
(nu.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
Nederlandse wortels in VS nog zichtbaar
ROTTERDAM - „Op zoveel plekken waar we op zoek gingen naar Nederlandse sporen, stonden we versteld van wat we aantroffen”, vertelt architectuurhistoricus Heleen Westerhuijs. Zij maakte samen met de voormalig Nederlandse consul-generaal in New York, Gajus Scheltema, een reisgids over de Nederlandse geschiedenis van voormalig Nieuw Nederland, Hudson Valley, New Jersey en een deel van Delaware.
Nieuw Nederland heeft ongeveer vier decennia lang wortel geschoten, waarna het gebied door de Engelsen werd ingenomen en tot New York werd gedoopt. Toch zijn Nederlandse sporen nog steeds zichtbaar. „Met name in de Hudson Valley en New Jersey zijn veel oude huizen te vinden die enkele typisch Nederlandse kenmerken vertonen”, schrijft Westerhuijs in haar essay over de architectuur in Nieuw Nederland.
Significant zijn bepaalde Nederlandse bouwkenmerken zoals het gebruik van muurankers en de dubbele deur. „Wel een gezellig praatje met de buren maken, maar ze niet echt binnenlaten. Dan bleef het onderste deel van de deur gesloten. Zo werden ook beesten buiten gehouden en de kinderen binnen”, licht Westerhuijs toe.
Het zijn soms ook die kleine zaken die typisch Amerikaans zijn, maar toch een Nederlandse oorsprong hebben, zoals de donut: een lekkernij die van de Nederlandse oliekoeck afstamt. Of het woord Yankees, dat afkomstig is van de Nederlandse naam Jan Kees. En de daalder die aan de oorsprong ligt van de dollar.
Aan de gids werkten veel historici en wetenschappers mee. „Met elkaar hebben we geprobeerd een zo nauwkeurig mogelijk beeld te schetsen van wat er over is van de tijd dat de Nederlanders hier heer en meester waren.” Westerhuijs hoopt dat de gids voor de Amerikanen niet alleen een reisgids is, maar tegelijkertijd een geschiedenisboek over hun werkelijke komaf.
http://www.telegraaf.nl/b(...)innenland,buitenland
ROTTERDAM - „Op zoveel plekken waar we op zoek gingen naar Nederlandse sporen, stonden we versteld van wat we aantroffen”, vertelt architectuurhistoricus Heleen Westerhuijs. Zij maakte samen met de voormalig Nederlandse consul-generaal in New York, Gajus Scheltema, een reisgids over de Nederlandse geschiedenis van voormalig Nieuw Nederland, Hudson Valley, New Jersey en een deel van Delaware.
Nieuw Nederland heeft ongeveer vier decennia lang wortel geschoten, waarna het gebied door de Engelsen werd ingenomen en tot New York werd gedoopt. Toch zijn Nederlandse sporen nog steeds zichtbaar. „Met name in de Hudson Valley en New Jersey zijn veel oude huizen te vinden die enkele typisch Nederlandse kenmerken vertonen”, schrijft Westerhuijs in haar essay over de architectuur in Nieuw Nederland.
Significant zijn bepaalde Nederlandse bouwkenmerken zoals het gebruik van muurankers en de dubbele deur. „Wel een gezellig praatje met de buren maken, maar ze niet echt binnenlaten. Dan bleef het onderste deel van de deur gesloten. Zo werden ook beesten buiten gehouden en de kinderen binnen”, licht Westerhuijs toe.
Het zijn soms ook die kleine zaken die typisch Amerikaans zijn, maar toch een Nederlandse oorsprong hebben, zoals de donut: een lekkernij die van de Nederlandse oliekoeck afstamt. Of het woord Yankees, dat afkomstig is van de Nederlandse naam Jan Kees. En de daalder die aan de oorsprong ligt van de dollar.
Aan de gids werkten veel historici en wetenschappers mee. „Met elkaar hebben we geprobeerd een zo nauwkeurig mogelijk beeld te schetsen van wat er over is van de tijd dat de Nederlanders hier heer en meester waren.” Westerhuijs hoopt dat de gids voor de Amerikanen niet alleen een reisgids is, maar tegelijkertijd een geschiedenisboek over hun werkelijke komaf.
http://www.telegraaf.nl/b(...)innenland,buitenland
De pessimist ziet het duister in de tunnel
De optimist ziet het licht aan het eind van de tunnel
De realist ziet de trein komen
De machinist ziet drie idioten in het spoor staan....
De optimist ziet het licht aan het eind van de tunnel
De realist ziet de trein komen
De machinist ziet drie idioten in het spoor staan....
http://www.rnw.nl/nederla(...)dwandelaars-herdachtquote:Tocht Nederlandse 'wereldwandelaars' herdacht
Gepubliceerd op : 16 juli 2011 - 3:33 pm | door André van Os
Enkele tientallen nazaten van vier Nederlandse 'wereldwandelaars' verzamelden zich zaterdag op de Dam in Amsterdam, om te herdenken dat het precies honderd jaar geleden was dat hun voorouders begonnen aan een voetreis die hen uiteindelijk in het toenmalige Palestina zou brengen.
Ze waren gekomen uit Zweden, Noorwegen en Israël (familie uit Australië stuurde een speciale groepsfoto) en kregen van de initiatiefneemster Winnifred Perfors, kleindochter van één van de wandelaars een sjerp omgehangen. Met zo'n sjerp om, met het opschrift 'globetrotter', vertrokken in 1911 onder grote publieke belangstelling drie jongemannen vanaf deze zelfde plek voor een voettocht rond de wereld, die hen tot Australië zou moeten voeren. De reis moest en passant 'culturen verbroederen'.
Vegetariërs
Abraham Mossel, Gerard Perfors en Frans van der Hoorn wilden met de tocht het kleinburgerlijk bestaan in Nederland ontvluchten. Ze waren overtuigd pacifist, vegetariër, esperantist, atheïst en geheelonthouder. Met alleen het hoogstnoodzakelijke gingen ze op pad, zichzelf onderweg in leven houdend door ansichtkaarten te verkopen met hun eigen portret. Ze sliepen waar het uitkwam: in een hooiberg, langs de weg en soms in een herberg.
Bij Vaals gingen ze de grens over waarna ze door heel Europa trokken. De Alpen staken ze over op sandalen. In Wenen voegde de verloofde van Gerard, Marie Perfors, zich bij de groep. Ze was net 21 en mocht daarom ook op pad, maar een bijzonderheid -een reizende, ongetrouwde vrouw- was zij voor die tijd zeker. Na de Balkan, waar ze verzeild raakten in de Balkanoorlog van 1912, staken ze over naar Egypte en wandelden door het Ottomaanse Rijk om te eindigen in Palestina. Daar viel de groep uit elkaar en waren ze gedwongen om werk te zoeken, onder andere in de net opgerichte joodse kolonies.
24-07-2011
Gouden juweel na 2.000 jaar teruggevonden in Jeruzalem
© afp
In Jeruzalem is een juweel teruggevonden dat meer dan 2.000 jaar oud is. Het gaat om een gouden belletje dat volgens de vinders destijds verloren werd door een hogepriester van de (tweede) tempel.
Het kleinood werd tijdens een opgraving aangetroffen in een oude waterleiding die het water verdeelt van de Siloué-bron, in de Palestijnse wijk Silwan in het bezette en geannexeerde Oost-Jeruzalem.
Volgens de verantwoordelijken van de opgraving zou het belletje waarschijnlijk verloren zijn door een hogepriester van de tempel. In de bijbel staat beschreven hoe zij dergelijke juwelen droegen. (afp/adha)
(HLN)
Gouden juweel na 2.000 jaar teruggevonden in Jeruzalem
© afp
In Jeruzalem is een juweel teruggevonden dat meer dan 2.000 jaar oud is. Het gaat om een gouden belletje dat volgens de vinders destijds verloren werd door een hogepriester van de (tweede) tempel.
Het kleinood werd tijdens een opgraving aangetroffen in een oude waterleiding die het water verdeelt van de Siloué-bron, in de Palestijnse wijk Silwan in het bezette en geannexeerde Oost-Jeruzalem.
Volgens de verantwoordelijken van de opgraving zou het belletje waarschijnlijk verloren zijn door een hogepriester van de tempel. In de bijbel staat beschreven hoe zij dergelijke juwelen droegen. (afp/adha)
(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
http://knack.rnews.be/nl/(...)le-1195065868324.htmquote:Er is meer oorlog dan vroeger
maandag 18 juli 2011 om 16u22
Er komen steeds meer landen bij, waardoor er ook steeds meer oorlog komt.
© EPA
Sommige studies zijn ontnuchterend. Je hebt het gevoel dat de mens verstandiger wordt, en dat sociale aspecten van het samenleven steeds zwaarder gaan doorwegen, al was het maar omdat er op steeds meer plaatsen in de wereld een actieve democratie wordt geïnstalleerd. Daarenboven ga je ervan uit dat mensen lessen trekken uit catastrofes, zoals de twee wereldoorlogen uit de vorige eeuw.
Vergeet het. Wetenschappers hebben onomstotelijk vastgesteld dat het aantal oorlogen (tussen staten, dus burgeroorlogen niet meegerekend) tussen 1870 en 2001 steeg met gemiddeld 2 procent per jaar. Ze koppelden twee oorzaken aan hun conclusie: de groei van het aantal staten, waardoor het aantal grenzen en de kans op een conflict toenemen. En de economische groei, waardoor steeds meer – ook kleinere – landen een oorlog financieel aankunnen. Daarenboven gaan democratische instellingen meestal hand in hand met efficiëntere belastingssystemen, waardoor machthebbers meer middelen ter beschikking krijgen om desgewenst oorlog te gaan voeren.
Tussen 1870 en de Eerste Wereldoorlog waren er gemiddeld zes conflicten tussen landen per jaar, in de periode na de Koude Oorlog (vanaf de jaren 1990 van de vorige eeuw) liefst 36. Tussen 1870 en 2001 steeg het aantal landen van 47 tot 187. De gemiddelde afstand tussen landen in oorlog is sinds 1950 drastisch afgenomen. Er zijn steeds meer conflicten tussen buurlanden.
Vooruitgang is dus geen garantie voor rust en vrede. En Bart De Wever (N-VA) en de zijnen zijn gewaarschuwd: een land opsplitsen evenmin. (DD)
http://www.theglobalist.com/storyid.aspx?StoryId=9180quote:Germanica: The German Love Affair with America by Martin Sieff - The Globalist
By Martin Sieff | Thursday, June 09, 2011
The German contributions to American life, and the country’s love affair with American freedom, have far deeper roots than most people in either country realize. In the wake of President Obama awarding the Presidential Medal of Freedom to German Chancellor Angela Merkel, Martin Sieff explores the ties that bind the United States and Germany.
America, you have it better than our continent, the old one,” said Johann Wolfgang von Goethe a quarter of a millennium ago, bearing testimony to the remarkable German-American love affair that has endured into the 21st century.
Goethe’s comments were not lightly made: To liberal, educated Germans of the 18th century, especially in the Protestant northern half of the country, the American Revolution — made manifest to European intellectuals and aristocrats by the long sojourns among them of Benjamin Franklin and Thomas Jefferson — was the embodiment of their hopes for human freedom and enlightenment.
27-07-2011
Archeologen vinden een van Jezus' 12 apostelen in Turkije
De kruisiging van Filippus door schilder José de Ribera. (Foto: Wikimedia)
Een groep archeologen is ervan overtuigd de laatste rustplaats gevonden te hebben van Filippus, een van de twaalf apostelen van Jezus Christus. De heilige zou ontdekt zijn in een ruïne in Pamukkale, ten westen van Turkije. Dat heeft het Turkse persbureau Anatolia laten weten op gezag van Francesco d'Andria, de Italiaanse leider van het archeologenteam.
"We hebben jarenlang gezocht naar de graftombe van Sint Filippus", aldus d'Andria. "Ons team van archeologen heeft hem uiteindelijk ontdekt in de ruïne van een kerk, die we vorige maand al opgegraven hebben." De ontdekking is volgens de Italiaan een belangrijke ontwikkeling voor de archeologie en voor het christendom.
Filippus zou volgens de verhalen als martelaar gestorven zijn aan het kruis. De tombe met het stoffelijk overschot is nog niet geopend. Pamukkale heette in de antieke tijd Hierapolis. Filippus zou er het christelijke geloof verkondigd hebben. De plaats staat nu vooral bekend als kuuroord en is zeer in trek bij toeristen. (adha)
(HLN)
Archeologen vinden een van Jezus' 12 apostelen in Turkije
De kruisiging van Filippus door schilder José de Ribera. (Foto: Wikimedia)
Een groep archeologen is ervan overtuigd de laatste rustplaats gevonden te hebben van Filippus, een van de twaalf apostelen van Jezus Christus. De heilige zou ontdekt zijn in een ruïne in Pamukkale, ten westen van Turkije. Dat heeft het Turkse persbureau Anatolia laten weten op gezag van Francesco d'Andria, de Italiaanse leider van het archeologenteam.
"We hebben jarenlang gezocht naar de graftombe van Sint Filippus", aldus d'Andria. "Ons team van archeologen heeft hem uiteindelijk ontdekt in de ruïne van een kerk, die we vorige maand al opgegraven hebben." De ontdekking is volgens de Italiaan een belangrijke ontwikkeling voor de archeologie en voor het christendom.
Filippus zou volgens de verhalen als martelaar gestorven zijn aan het kruis. De tombe met het stoffelijk overschot is nog niet geopend. Pamukkale heette in de antieke tijd Hierapolis. Filippus zou er het christelijke geloof verkondigd hebben. De plaats staat nu vooral bekend als kuuroord en is zeer in trek bij toeristen. (adha)
(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
23-07-2011
Het verleden (anders) belicht
Vage Romeinse letters op een beschadigde steen zijn maar moeilijk te lezen, tenzij je gebruikmaakt van ‘RTI’, reflectance transformation imaging. Met dat fotosysteem maak je beelden waarop je het licht naderhand kunt aanpassen. Handig, want daardoor zijn details alsnog goed te onderscheiden.
Je kunt het reliëf vaak alleen goed zien als de foto erg vanaf opzij gemaakt is. Afbeelding: © pxleyes
Stel, je bent in een museum en je ziet zo’n schilderij waarop de verf in dikke klodders is aangebracht. Om dat goed te kunnen zien, doe je je hoofd iets omhoog, iets naar beneden, een beetje naar links en een beetje naar rechts. Hierdoor krijg je een goed beeld van het reliëf op het doek.
Als je thuiskomt en het schilderij nog eens opzoekt in de catalogus, zie je dat reliëf helemaal niet, tenzij er misschien een speciale close-up gemaakt is. Jammer, dat maakt het schilderij nou juist zo mooi…
Misschien zegt het verhaal je weinig, maar voor historici en kunstexperts kan het echt een probleem zijn. Als zij onderzoek doen naar het Oude Egypte is het bijvoorbeeld belangrijk om figuren en patronen op een reliëf goed te kunnen onderscheiden. En als je dat op basis van een ‘platte’ foto moet doen, is dat niet eenvoudig.
Schuiven met licht
Sinds een aantal jaren is er gelukkig een techniek die onderzoekers een handje helpt. Reflectance transformation imaging (RTI) is een speciaal fotosysteem dat een afbeelding maakt waarop de belichting naderhand te wijzigen is. In het onderstaande filmpje zie je een RTI-beeld in praktijk:
Het systeem is op zichzelf niet erg ingewikkeld. Met een camera maak je steeds vanaf hetzelfde punt een aantal foto’s van het object. Tussendoor pas je de belichting aan, zodat het object op elke foto er net iets anders uitziet. Vervolgens stuur je de beelden naar een speciaal computerprogramma en die maakt er een ‘interactieve foto’ van: je kunt het licht naar hartenlust verschuiven en het beeld past zich automatisch aan. Hoe werkt dit?
Reflectie geregistreerd
Als je een vaas beschijnt met een zaklamp, dan merk je dat het uitmaakt of je de zaklamp links of rechts houdt. De kleur van de linkerkant is bijvoorbeeld de ene keer licht en de andere keer donker. Dat komt doordat het licht anders gereflecteerd wordt, dat verandert de kleur die je waarneemt. Een foto van het object ziet er dus ook anders uit als de lichtbron verplaatst: alle pixels moeten een andere kleur krijgen. Welke kleur dat is, hangt af van de lichtreflectie op dat punt.
Daarom begint het RTI-systeem met het bepalen van zogenaamde reflectance functions. Dat zijn formules – voor elke pixel één – die aangeven hoe een punt van het object licht weerkaatst. Een pixel is tenslotte een representatie van een locatie op het echte object. De manier waarop dat echte punt licht reflecteert, bepaalt de kleur van de bijbehorende pixel.
De linker illustratie laat zien hoe inkomend licht (geel) vanaf elk punt van het object gereflecteerd wordt. De reflectie hangt af van de normaalvector op dat punt (donkerrood). Dat is de richting van een lijn die loodrecht op het oppervlakte staat. In de rechter figuur zijn de reflectance functions gebruikt om de reflectie – en dus de kleur – van de ‘platte pixels’ uit te rekenen. Afbeelding: © Cultural Heritage Imaging
Het systeem bepaalt de reflection function op basis van de foto’s die je maakt met verschillende belichting. Zijn de functies eenmaal bekend, dan kun je de virtuele lichtbron van de foto neerzetten waar je wilt. Je hoeft niet per se een locatie te kiezen die je bij het fotograferen hebt gebruikt: omdat het een formule is, kan het systeem voor elke locatie de juiste kleuren uitrekenen.
Net echt
Texture mapping is een techniek om kale objecten op de computer te voorzien van een realistisch jasje. Denk bijvoorbeeld aan een bos in een 3D-computerspel: de bomen worden gemaakt op de computer en hebben dus geen echte bladeren. Met texture mapping wordt een bladerpatroon op zo’n manier op de bomen geplakt dat het er toch realistisch uitziet.
Met polynomen
De daadwerkelijke reflectance function van een punt op een object is erg complex en daarom niet exact te achterhalen. Bij RTI gebruikt men daarom methodes die per pixel een eenvoudige functie maken, die toch een realistisch resultaat geven. Dat kan bijvoorbeeld met polynomial texture mapping (PTM), een veelgebruikte methode die werd bedacht door Tom Malzbender van HP Labs.
Malzbender ontwikkelde PTM voor texture mapping (zie kader). Een PTM-systeem maakt op basis van een set foto’s met verschillende belichting een zogenaamde polynomial texture map. In zo’n map wordt een pixel niet opgeslagen met drie vaste waarden (dat is het geval bij een gewone foto, waar elk beeldpunt een bepaalde hoeveelheid rood, groen en blauw heeft). In plaats daarvan heeft een pixel nu een eigen formule, een polynoom om precies te zijn. Met de polynoom wordt de hoeveelheid rood, groen en blauw uitgerekend op basis van lichtinval.
De maps zijn bruikbaar bij RTI omdat de ‘pixelpolynomen’ een soort reflectance functions zijn. De formules bepalen aan de hand van belichting wat de kleur van een pixel is: precies wat nodig is voor RTI.
Fotobol
Een onderzoeksteam van de University of Southampton en University of Oxford heeft zich het afgelopen jaar specifiek gericht op het ontwikkelen van RTI-systemen met PTM. Hun project (Reflectance Transformation Imaging System for Ancient Document Artefacts) leverde onder andere de zwarte ‘fotodome’ op die je hieronder ziet.
Met deze installatie kun je PTMs van een object maken. De bol bevat 76 ledlampjes en een vaste camera. Afbeelding: © Earl et al., 2011
.De bol heeft een doorsnee van één meter en biedt daarmee ruimte voor objecten tot zeventien centimeter hoog. De camera bevindt zich op het hoogste punt in het dak. Zesenzeventig vaste ledlampjes zorgen voor de belichting. Die kunnen van buitenaf harder en zachter worden gezet, zodat het licht op de foto’s steeds anders is. Het voordeel van dit apparaat is dat het gemakkelijk uit elkaar te halen en mee te nemen is, niet duur is en snel werkt. Hieronder zie je fotodome in actie:
Vóór de schermen
Niet alleen onderzoekers hebben plezier van RTI, ook het publiek kan kunstwerken hiermee beter bekijken. Het Engelse museum Tate heeft bijvoorbeeld PTMs van schilderijen van Frank Auerbach online gepubliceerd.
Veelzijdig
Zoals gezegd is RTI een waardevolle techniek bij historisch onderzoek. “Op basis van een foto de fijne details van een object onderzoeken, is zonder deze techniek bijna niet te doen”, stelt Dr. Martinez, een van de Engelse onderzoekers. “Op oude archieffoto’s zijn details lastig te onderscheiden; je moet dan wellicht nieuwe foto’s laten maken”.
Daarnaast kun je met RTI meer dan alleen het licht verschuiven. Door de reflectance functions iets aan te passen, kun je het object inkomend licht anders laten weerkaatsten. Vandaar ook het woord ‘transformation’ in reflectance transformation imaging. Door het transformeren van de functies lijkt het bijvoorbeeld net alsof het object van sterk spiegelend materiaal is, of juist het licht heel diffuus reflecteert. Dit maakt details nog beter zichtbaar.
Dit zijn PTMs van een hoofd van een Romeins standbeeld. Dit zijn screenshots van een transformatie naar een spiegelend effect (specular enhancement) en diffuse weerkaatsing (diffuse gain). Afbeelding: © University of Southampton
Het team hoopt dat hun onderzoek ervoor zorgt dat RTI vaker zal worden gebruikt. Dr Martinez: “We hebben de techniek nu zo ontwikkeld dat het snel genoeg is om dagelijks toe te passen in een museum. Daar zijn veel objecten die gescand moeten worden.”
Zelf doen
Het leuke aan dit alles is dat je het in principe zelf ook kunt doen. Alle software is gratis toegankelijk en je hebt niet per se een speciale fotodome nodig.
Afbeelding: © HP Labs
Men neme een statief met fotocamera en plaatse die voor het te fotograferen object. Naast het object leg je een glimmende zwarte of rode biljartbal, zodanig dat die steeds op de foto’s te zien is.
Vervolgens beschijn je de scène telkens vanaf een andere positie – bijvoorbeeld met een losse flitser – terwijl je foto’s maakt (de camera blijft staan!). Let er op dat de afstand tussen het licht en het object ongeveer gelijk blijft.
Na het fotograferen zet je de beelden op je computer en stuur je de map bestanden naar het PTMBuilder-programma. Op basis van de highlights op de biljartbal bepaalt de software de lichtinval op elke foto. Weet het eenmaal de lichtinval, dan is de PTM van je object zo gemaakt. En daarop kun jij de belichting naar wens aanpassen.
Bronnen
•Earl et al., ‘Reflectance Transformation Imaging Systems for Ancient Documentary Artefacts’, Electronic Visualisation and the Arts, July 2011 (In Press)
•Malzbender et al., ‘Polynomial texture maps’, SIGGRAPH ’01: Proceedings of the 28th annual conference on Computer graphics and interactive techniques, ACM Press, pp. 519–528, 2001 (pdf-bestand)
•Happa et al., ‘Illuminating the past: state of the art’, Virtual Reality 14 (3), p.155-182, 2010, doi:10.1007/s10055-010-0154-x
•Earl et al., ‘A Repainted Amazon’, In Proceedings of the 2009 EVA London Conference
(Kennislink)
Het verleden (anders) belicht
Vage Romeinse letters op een beschadigde steen zijn maar moeilijk te lezen, tenzij je gebruikmaakt van ‘RTI’, reflectance transformation imaging. Met dat fotosysteem maak je beelden waarop je het licht naderhand kunt aanpassen. Handig, want daardoor zijn details alsnog goed te onderscheiden.
Je kunt het reliëf vaak alleen goed zien als de foto erg vanaf opzij gemaakt is. Afbeelding: © pxleyes
Stel, je bent in een museum en je ziet zo’n schilderij waarop de verf in dikke klodders is aangebracht. Om dat goed te kunnen zien, doe je je hoofd iets omhoog, iets naar beneden, een beetje naar links en een beetje naar rechts. Hierdoor krijg je een goed beeld van het reliëf op het doek.
Als je thuiskomt en het schilderij nog eens opzoekt in de catalogus, zie je dat reliëf helemaal niet, tenzij er misschien een speciale close-up gemaakt is. Jammer, dat maakt het schilderij nou juist zo mooi…
Misschien zegt het verhaal je weinig, maar voor historici en kunstexperts kan het echt een probleem zijn. Als zij onderzoek doen naar het Oude Egypte is het bijvoorbeeld belangrijk om figuren en patronen op een reliëf goed te kunnen onderscheiden. En als je dat op basis van een ‘platte’ foto moet doen, is dat niet eenvoudig.
Schuiven met licht
Sinds een aantal jaren is er gelukkig een techniek die onderzoekers een handje helpt. Reflectance transformation imaging (RTI) is een speciaal fotosysteem dat een afbeelding maakt waarop de belichting naderhand te wijzigen is. In het onderstaande filmpje zie je een RTI-beeld in praktijk:
Het systeem is op zichzelf niet erg ingewikkeld. Met een camera maak je steeds vanaf hetzelfde punt een aantal foto’s van het object. Tussendoor pas je de belichting aan, zodat het object op elke foto er net iets anders uitziet. Vervolgens stuur je de beelden naar een speciaal computerprogramma en die maakt er een ‘interactieve foto’ van: je kunt het licht naar hartenlust verschuiven en het beeld past zich automatisch aan. Hoe werkt dit?
Reflectie geregistreerd
Als je een vaas beschijnt met een zaklamp, dan merk je dat het uitmaakt of je de zaklamp links of rechts houdt. De kleur van de linkerkant is bijvoorbeeld de ene keer licht en de andere keer donker. Dat komt doordat het licht anders gereflecteerd wordt, dat verandert de kleur die je waarneemt. Een foto van het object ziet er dus ook anders uit als de lichtbron verplaatst: alle pixels moeten een andere kleur krijgen. Welke kleur dat is, hangt af van de lichtreflectie op dat punt.
Daarom begint het RTI-systeem met het bepalen van zogenaamde reflectance functions. Dat zijn formules – voor elke pixel één – die aangeven hoe een punt van het object licht weerkaatst. Een pixel is tenslotte een representatie van een locatie op het echte object. De manier waarop dat echte punt licht reflecteert, bepaalt de kleur van de bijbehorende pixel.
De linker illustratie laat zien hoe inkomend licht (geel) vanaf elk punt van het object gereflecteerd wordt. De reflectie hangt af van de normaalvector op dat punt (donkerrood). Dat is de richting van een lijn die loodrecht op het oppervlakte staat. In de rechter figuur zijn de reflectance functions gebruikt om de reflectie – en dus de kleur – van de ‘platte pixels’ uit te rekenen. Afbeelding: © Cultural Heritage Imaging
Het systeem bepaalt de reflection function op basis van de foto’s die je maakt met verschillende belichting. Zijn de functies eenmaal bekend, dan kun je de virtuele lichtbron van de foto neerzetten waar je wilt. Je hoeft niet per se een locatie te kiezen die je bij het fotograferen hebt gebruikt: omdat het een formule is, kan het systeem voor elke locatie de juiste kleuren uitrekenen.
Net echt
Texture mapping is een techniek om kale objecten op de computer te voorzien van een realistisch jasje. Denk bijvoorbeeld aan een bos in een 3D-computerspel: de bomen worden gemaakt op de computer en hebben dus geen echte bladeren. Met texture mapping wordt een bladerpatroon op zo’n manier op de bomen geplakt dat het er toch realistisch uitziet.
Met polynomen
De daadwerkelijke reflectance function van een punt op een object is erg complex en daarom niet exact te achterhalen. Bij RTI gebruikt men daarom methodes die per pixel een eenvoudige functie maken, die toch een realistisch resultaat geven. Dat kan bijvoorbeeld met polynomial texture mapping (PTM), een veelgebruikte methode die werd bedacht door Tom Malzbender van HP Labs.
Malzbender ontwikkelde PTM voor texture mapping (zie kader). Een PTM-systeem maakt op basis van een set foto’s met verschillende belichting een zogenaamde polynomial texture map. In zo’n map wordt een pixel niet opgeslagen met drie vaste waarden (dat is het geval bij een gewone foto, waar elk beeldpunt een bepaalde hoeveelheid rood, groen en blauw heeft). In plaats daarvan heeft een pixel nu een eigen formule, een polynoom om precies te zijn. Met de polynoom wordt de hoeveelheid rood, groen en blauw uitgerekend op basis van lichtinval.
De maps zijn bruikbaar bij RTI omdat de ‘pixelpolynomen’ een soort reflectance functions zijn. De formules bepalen aan de hand van belichting wat de kleur van een pixel is: precies wat nodig is voor RTI.
Fotobol
Een onderzoeksteam van de University of Southampton en University of Oxford heeft zich het afgelopen jaar specifiek gericht op het ontwikkelen van RTI-systemen met PTM. Hun project (Reflectance Transformation Imaging System for Ancient Document Artefacts) leverde onder andere de zwarte ‘fotodome’ op die je hieronder ziet.
Met deze installatie kun je PTMs van een object maken. De bol bevat 76 ledlampjes en een vaste camera. Afbeelding: © Earl et al., 2011
.De bol heeft een doorsnee van één meter en biedt daarmee ruimte voor objecten tot zeventien centimeter hoog. De camera bevindt zich op het hoogste punt in het dak. Zesenzeventig vaste ledlampjes zorgen voor de belichting. Die kunnen van buitenaf harder en zachter worden gezet, zodat het licht op de foto’s steeds anders is. Het voordeel van dit apparaat is dat het gemakkelijk uit elkaar te halen en mee te nemen is, niet duur is en snel werkt. Hieronder zie je fotodome in actie:
Vóór de schermen
Niet alleen onderzoekers hebben plezier van RTI, ook het publiek kan kunstwerken hiermee beter bekijken. Het Engelse museum Tate heeft bijvoorbeeld PTMs van schilderijen van Frank Auerbach online gepubliceerd.
Veelzijdig
Zoals gezegd is RTI een waardevolle techniek bij historisch onderzoek. “Op basis van een foto de fijne details van een object onderzoeken, is zonder deze techniek bijna niet te doen”, stelt Dr. Martinez, een van de Engelse onderzoekers. “Op oude archieffoto’s zijn details lastig te onderscheiden; je moet dan wellicht nieuwe foto’s laten maken”.
Daarnaast kun je met RTI meer dan alleen het licht verschuiven. Door de reflectance functions iets aan te passen, kun je het object inkomend licht anders laten weerkaatsten. Vandaar ook het woord ‘transformation’ in reflectance transformation imaging. Door het transformeren van de functies lijkt het bijvoorbeeld net alsof het object van sterk spiegelend materiaal is, of juist het licht heel diffuus reflecteert. Dit maakt details nog beter zichtbaar.
Dit zijn PTMs van een hoofd van een Romeins standbeeld. Dit zijn screenshots van een transformatie naar een spiegelend effect (specular enhancement) en diffuse weerkaatsing (diffuse gain). Afbeelding: © University of Southampton
Het team hoopt dat hun onderzoek ervoor zorgt dat RTI vaker zal worden gebruikt. Dr Martinez: “We hebben de techniek nu zo ontwikkeld dat het snel genoeg is om dagelijks toe te passen in een museum. Daar zijn veel objecten die gescand moeten worden.”
Zelf doen
Het leuke aan dit alles is dat je het in principe zelf ook kunt doen. Alle software is gratis toegankelijk en je hebt niet per se een speciale fotodome nodig.
Afbeelding: © HP Labs
Men neme een statief met fotocamera en plaatse die voor het te fotograferen object. Naast het object leg je een glimmende zwarte of rode biljartbal, zodanig dat die steeds op de foto’s te zien is.
Vervolgens beschijn je de scène telkens vanaf een andere positie – bijvoorbeeld met een losse flitser – terwijl je foto’s maakt (de camera blijft staan!). Let er op dat de afstand tussen het licht en het object ongeveer gelijk blijft.
Na het fotograferen zet je de beelden op je computer en stuur je de map bestanden naar het PTMBuilder-programma. Op basis van de highlights op de biljartbal bepaalt de software de lichtinval op elke foto. Weet het eenmaal de lichtinval, dan is de PTM van je object zo gemaakt. En daarop kun jij de belichting naar wens aanpassen.
Bronnen
•Earl et al., ‘Reflectance Transformation Imaging Systems for Ancient Documentary Artefacts’, Electronic Visualisation and the Arts, July 2011 (In Press)
•Malzbender et al., ‘Polynomial texture maps’, SIGGRAPH ’01: Proceedings of the 28th annual conference on Computer graphics and interactive techniques, ACM Press, pp. 519–528, 2001 (pdf-bestand)
•Happa et al., ‘Illuminating the past: state of the art’, Virtual Reality 14 (3), p.155-182, 2010, doi:10.1007/s10055-010-0154-x
•Earl et al., ‘A Repainted Amazon’, In Proceedings of the 2009 EVA London Conference
(Kennislink)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
'Apenschedel gevonden van 20 miljoen jaar'
KAMPALA - Wetenschappers hebben in Uganda een fossiel van een apenschedel gevonden dat zo'n 20 miljoen jaar oud zou zijn. Dat maakten Ugandese en Franse onderzoekers dinsdag bekend.
Volgens de paleontoloog Martin Rickford is het de eerste keer dat een complete apenschedel van deze leeftijd is gevonden. Hij noemde het een „zeer belangrijk fossiel”.
Het dier, een plantenetende boomklimmer, zou op ongeveer 10-jarige leeftijd zijn gestorven en een relatief groot brein hebben gehad.
Bron: http://www.telegraaf.nl/b(...)_.html?sn=buitenland
KAMPALA - Wetenschappers hebben in Uganda een fossiel van een apenschedel gevonden dat zo'n 20 miljoen jaar oud zou zijn. Dat maakten Ugandese en Franse onderzoekers dinsdag bekend.
Volgens de paleontoloog Martin Rickford is het de eerste keer dat een complete apenschedel van deze leeftijd is gevonden. Hij noemde het een „zeer belangrijk fossiel”.
Het dier, een plantenetende boomklimmer, zou op ongeveer 10-jarige leeftijd zijn gestorven en een relatief groot brein hebben gehad.
Bron: http://www.telegraaf.nl/b(...)_.html?sn=buitenland
"Any officer who goes into action without his sword is improperly dressed." - "Mad Jack" Churchill DSO MC
03-08-2011
Helft West-Europese mannen familie van Toetanchamon
© photo news
De helft van de mannen van West-Europese afkomst is verwant aan de Egyptische farao Toetanchamon. Dat hebben Zwitserse genetici bekendgemaakt en wordt gemeld op de website van het Nederlandse dagblad De Volkskrant.
De wetenschappers van het in Zürich gevestigde genealogiecentrum iGENEA hebben voor hun onderzoek het DNA gereconstrueerd van Toetanchamon, die regeerde van 1333-1323 v.C. en overleed op 19-jarige leeftijd. Toetanchamon blijkt te hebben behoord tot het zogeheten haplotype R1b1a2, net als 50 procent van de West-Europese mannen. Het geeft aan dat ze een gemeenschappelijke voorouder hebben.
De wetenschappers noemen het opvallend dat minder dan 1 procent van de tegenwoordige Egyptenaren hetzelfde haplotype deelt. Onder Franse mannen gaat het om 60 procent en onder Spanjaarden en Britten om zelfs 70 procent.
Volgens iGENEA-directeur Roman Scholz moet de gemeenschappelijke voorouder uit de Kaukasus hebben gestamd, ongeveer 9.500 jaar geleden. De nazaten migreerden gelijk op met de verspreiding van de landbouw, die 7.000 jaar voor Christus inzette. Hoe het verband met Egypte precies ligt, is nog niet bekend. De wetenschappers gaan nu op zoek naar het DNA van Toetanchamons naaste verwanten. (belga/odbs)
(HLN)
Helft West-Europese mannen familie van Toetanchamon
© photo news
De helft van de mannen van West-Europese afkomst is verwant aan de Egyptische farao Toetanchamon. Dat hebben Zwitserse genetici bekendgemaakt en wordt gemeld op de website van het Nederlandse dagblad De Volkskrant.
De wetenschappers van het in Zürich gevestigde genealogiecentrum iGENEA hebben voor hun onderzoek het DNA gereconstrueerd van Toetanchamon, die regeerde van 1333-1323 v.C. en overleed op 19-jarige leeftijd. Toetanchamon blijkt te hebben behoord tot het zogeheten haplotype R1b1a2, net als 50 procent van de West-Europese mannen. Het geeft aan dat ze een gemeenschappelijke voorouder hebben.
De wetenschappers noemen het opvallend dat minder dan 1 procent van de tegenwoordige Egyptenaren hetzelfde haplotype deelt. Onder Franse mannen gaat het om 60 procent en onder Spanjaarden en Britten om zelfs 70 procent.
Volgens iGENEA-directeur Roman Scholz moet de gemeenschappelijke voorouder uit de Kaukasus hebben gestamd, ongeveer 9.500 jaar geleden. De nazaten migreerden gelijk op met de verspreiding van de landbouw, die 7.000 jaar voor Christus inzette. Hoe het verband met Egypte precies ligt, is nog niet bekend. De wetenschappers gaan nu op zoek naar het DNA van Toetanchamons naaste verwanten. (belga/odbs)
(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
02-08-2011
Curatoren klungelen met eeuwenoud Chinees aardewerk
Curatoren van een bekend museum in het Chinese Beijing hebben geprobeerd om een 1.000 jaar oud bord van keramiek dat in zes stukken was gebroken opnieuw aan elkaar te lijmen. Dat heeft 'Longcan' gemeld, een anonieme blogger.
Een woordvoerder van het Forbidden City Palace Museum heeft intussen al gereageerd en toegegeven dat het eeuwenoude aardewerk vernield werd tijdens een onderzoek. Een wetenschapper van het museum zou een onderzoeksmachine "verkeerd geprogrammeerd" hebben waardoor het overblijfsel van de Song-dynastie verpletterd werd en in stukken brak.
Van het bord dat gemaakt werd tussen 960 en 1279 zouden nog maar een handvol exemplaren overblijven. In 1992 werd dergelijk stuk nog van de hand gedaan op een veiling in New York. Dat leverde toen 1,54 miljoen dollar op.
Het museum heeft verklaard dat het keramiek nog hersteld kan worden. Experts denken daar echter anders over. (adha)
(HLN
Curatoren klungelen met eeuwenoud Chinees aardewerk
Curatoren van een bekend museum in het Chinese Beijing hebben geprobeerd om een 1.000 jaar oud bord van keramiek dat in zes stukken was gebroken opnieuw aan elkaar te lijmen. Dat heeft 'Longcan' gemeld, een anonieme blogger.
Een woordvoerder van het Forbidden City Palace Museum heeft intussen al gereageerd en toegegeven dat het eeuwenoude aardewerk vernield werd tijdens een onderzoek. Een wetenschapper van het museum zou een onderzoeksmachine "verkeerd geprogrammeerd" hebben waardoor het overblijfsel van de Song-dynastie verpletterd werd en in stukken brak.
Van het bord dat gemaakt werd tussen 960 en 1279 zouden nog maar een handvol exemplaren overblijven. In 1992 werd dergelijk stuk nog van de hand gedaan op een veiling in New York. Dat leverde toen 1,54 miljoen dollar op.
Het museum heeft verklaard dat het keramiek nog hersteld kan worden. Experts denken daar echter anders over. (adha)
(HLN
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
Australia WWII heroine Nancy 'White Mouse' Wake dies
One of the most highly decorated Allied secret agents of World War II, Nancy Wake, has died in London aged 98.
"I killed a lot of Germans, and I am only sorry I didn't kill more”
Born in New Zealand but raised in Australia, she is credited with helping hundreds of Allied personnel escape from occupied France.
The German Gestapo named her the "White Mouse" because she was so elusive.
Australian Prime Minister Julia Gillard said Mrs Wake was "a truly remarkable individual whose selfless valour and tenacity will never be forgotten".
"Nancy Wake was a woman of exceptional courage and resourcefulness whose daring exploits saved the lives of hundreds of Allied personnel and helped bring the Nazi occupation of France to an end," Ms Gillard said in a statement.
Saboteur and spy
Working as a journalist in Europe, she interviewed Adolf Hitler in Vienna in 1933 and then vowed to fight against his persecution of Jews.
After the fall of France in 1940, Mrs Wake became a French Resistance courier and later a saboteur and spy - setting up escape routes and sabotaging German installations, saving hundreds of Allied lives.
She worked for British Special Operations and was parachuted into France in April 1944 before D-Day to deliver weapons to French Resistance fighters.
At one point, she was top of the Gestapo's most wanted list.
"Freedom is the only thing worth living for. While I was doing that work, I used to think it didn't matter if I died, because without freedom there was no point in living," Wake once said of her wartime exploits.
It was only after the liberation of France that she learned her husband, French businessman Henri Fiocca, had been tortured and killed by the Gestapo for refusing to give her up.
"I have only one thing to say: I killed a lot of Germans, and I am only sorry I didn't kill more," she once said.
She was Australia's most decorated servicewoman, and one of the most decorated Allied servicewomen of World War II.
France awarded her its highest honour, the Legion D'Honneur; she also received Britain's George Medal, and the US Medal of Freedom. In 2004, she was made Companion of the Order of Australia.
She returned to Australia in 1949, where she failed several times to win a seat in parliament.
In 1957 she went back to England, where she married RAF fighter pilot John Forward.
Wake died in London. She had been a resident at a nursing home for retired forces personnel since 2003.
She is expected to be cremated and her ashes spread in Montlucon in central France, the scene of much of her heroism.
Her story inspired Sebastian Faulks' 1999 novel Charlotte Gray and a 2001 film by the same title, with the lead role played by Australian actress Cate Blanchett.
Bron: http://www.bbc.co.uk/news/world-asia-pacific-14441032
One of the most highly decorated Allied secret agents of World War II, Nancy Wake, has died in London aged 98.
"I killed a lot of Germans, and I am only sorry I didn't kill more”
Born in New Zealand but raised in Australia, she is credited with helping hundreds of Allied personnel escape from occupied France.
The German Gestapo named her the "White Mouse" because she was so elusive.
Australian Prime Minister Julia Gillard said Mrs Wake was "a truly remarkable individual whose selfless valour and tenacity will never be forgotten".
"Nancy Wake was a woman of exceptional courage and resourcefulness whose daring exploits saved the lives of hundreds of Allied personnel and helped bring the Nazi occupation of France to an end," Ms Gillard said in a statement.
Saboteur and spy
Working as a journalist in Europe, she interviewed Adolf Hitler in Vienna in 1933 and then vowed to fight against his persecution of Jews.
After the fall of France in 1940, Mrs Wake became a French Resistance courier and later a saboteur and spy - setting up escape routes and sabotaging German installations, saving hundreds of Allied lives.
She worked for British Special Operations and was parachuted into France in April 1944 before D-Day to deliver weapons to French Resistance fighters.
At one point, she was top of the Gestapo's most wanted list.
"Freedom is the only thing worth living for. While I was doing that work, I used to think it didn't matter if I died, because without freedom there was no point in living," Wake once said of her wartime exploits.
It was only after the liberation of France that she learned her husband, French businessman Henri Fiocca, had been tortured and killed by the Gestapo for refusing to give her up.
"I have only one thing to say: I killed a lot of Germans, and I am only sorry I didn't kill more," she once said.
She was Australia's most decorated servicewoman, and one of the most decorated Allied servicewomen of World War II.
France awarded her its highest honour, the Legion D'Honneur; she also received Britain's George Medal, and the US Medal of Freedom. In 2004, she was made Companion of the Order of Australia.
She returned to Australia in 1949, where she failed several times to win a seat in parliament.
In 1957 she went back to England, where she married RAF fighter pilot John Forward.
Wake died in London. She had been a resident at a nursing home for retired forces personnel since 2003.
She is expected to be cremated and her ashes spread in Montlucon in central France, the scene of much of her heroism.
Her story inspired Sebastian Faulks' 1999 novel Charlotte Gray and a 2001 film by the same title, with the lead role played by Australian actress Cate Blanchett.
Bron: http://www.bbc.co.uk/news/world-asia-pacific-14441032
"Any officer who goes into action without his sword is improperly dressed." - "Mad Jack" Churchill DSO MC
09-08-2011
2.000 jaar oud Romeins zwaard gevonden in Jeruzalem
© ap
Werknemers van de Israëlische Autoriteit voor Antiquiteiten (IAA) hebben een 2.000 jaar oud ijzeren zwaard ontdekt tijdens opgravingen in een oude afwateringsgreppel. Het zwaard zat nog steeds in zijn lederen schede, meldt IAA.
Het zwaard werd ontdekt tijdens opgravingen in een oude afwateringsgreppel. © ap
© ap
De werknemers vonden ook overblijfselen van de zwaardriem en een stenen object, versierd met een ruwe schets van een menora, de joodse zevenarmige kandelaar.
Goede staat
"De goede staat van het zwaard is opmerkelijk. Het is ongeveer 60 centimeter lang, maar ook de lederen schede is goed bewaard gebleven. Leer vergaat immers snel", zegt Eli Shukron, die de opgravingen in goede banen leidt. Hij deelt mee dat het zwaard behoorde tot een infanterist van een Romeins garnizoen, dat in het huidige Israël gelegerd was in het begin van de Joodse opstand tegen de Romeinen in 66 na Christus.
Toevluchtsoord
De afwateringsgreppel waar het zwaard en de steen teruggevonden werden, deed dienst als een toevluchtsoord voor inwoners van Jeruzalem toen de tempel in 70 na Christus vernietigd werd. (dpa/sam)
(HLN)
2.000 jaar oud Romeins zwaard gevonden in Jeruzalem
© ap
Werknemers van de Israëlische Autoriteit voor Antiquiteiten (IAA) hebben een 2.000 jaar oud ijzeren zwaard ontdekt tijdens opgravingen in een oude afwateringsgreppel. Het zwaard zat nog steeds in zijn lederen schede, meldt IAA.
Het zwaard werd ontdekt tijdens opgravingen in een oude afwateringsgreppel. © ap
© ap
De werknemers vonden ook overblijfselen van de zwaardriem en een stenen object, versierd met een ruwe schets van een menora, de joodse zevenarmige kandelaar.
Goede staat
"De goede staat van het zwaard is opmerkelijk. Het is ongeveer 60 centimeter lang, maar ook de lederen schede is goed bewaard gebleven. Leer vergaat immers snel", zegt Eli Shukron, die de opgravingen in goede banen leidt. Hij deelt mee dat het zwaard behoorde tot een infanterist van een Romeins garnizoen, dat in het huidige Israël gelegerd was in het begin van de Joodse opstand tegen de Romeinen in 66 na Christus.
Toevluchtsoord
De afwateringsgreppel waar het zwaard en de steen teruggevonden werden, deed dienst als een toevluchtsoord voor inwoners van Jeruzalem toen de tempel in 70 na Christus vernietigd werd. (dpa/sam)
(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
Prehistorische voetstappen in nieuwbouwgebied
In de Waalsprong, de stadsuitbreiding aan de noordzijde van Nijmegen, zijn prehistorische voetstappen gevonden van een volwassene en een kind. Archeologen troffen de sporen aan in de oever van een geul die daar destijds is geweest, zo maakte de gemeente Nijmegen donderdag bekend.
De voetstappen zijn tussen 2500 en 1000 voor Christus achtergelaten, denken de wetenschappers. De volwassene droeg waarschijnlijk een soort schoeisel. De vondst van zulke oude voetsporen is vrij zeldzaam.
In de buurt van de voetstappen zijn tevens veel hoefafdrukken gevonden, waarschijnlijk van dieren die in de geul gingen drinken.
Door het kleigebied meanderden in het verre verleden allerlei geulen, die in de jonge steentijd en de bronstijd zijn dichtgeslibt. Nu er bouwactiviteiten plaatshebben, komen de contouren weer aan de oppervlakte.
De archeologen hebben gipsafdrukken van de voetstappen gemaakt om ze verder te bestuderen. De vindplaats is weer dichtgegooid.
Bron: www.telegraaf.nl
In de Waalsprong, de stadsuitbreiding aan de noordzijde van Nijmegen, zijn prehistorische voetstappen gevonden van een volwassene en een kind. Archeologen troffen de sporen aan in de oever van een geul die daar destijds is geweest, zo maakte de gemeente Nijmegen donderdag bekend.
De voetstappen zijn tussen 2500 en 1000 voor Christus achtergelaten, denken de wetenschappers. De volwassene droeg waarschijnlijk een soort schoeisel. De vondst van zulke oude voetsporen is vrij zeldzaam.
In de buurt van de voetstappen zijn tevens veel hoefafdrukken gevonden, waarschijnlijk van dieren die in de geul gingen drinken.
Door het kleigebied meanderden in het verre verleden allerlei geulen, die in de jonge steentijd en de bronstijd zijn dichtgeslibt. Nu er bouwactiviteiten plaatshebben, komen de contouren weer aan de oppervlakte.
De archeologen hebben gipsafdrukken van de voetstappen gemaakt om ze verder te bestuderen. De vindplaats is weer dichtgegooid.
Bron: www.telegraaf.nl
"Any officer who goes into action without his sword is improperly dressed." - "Mad Jack" Churchill DSO MC
11-08-2011
Eeuwenoude relikwieën in Munsterkerk gevonden
Een kunsthistoricus van de gemeente Roermond heeft in een nis in een altaar in de Roermondse Munsterkerk eeuwenoude, ingemetselde relieken gevonden.
Foto: ANP
Die zijn mogelijk afkomstig van de Heilige Ursula of één van haar maagden, maakte kunsthistoricus Erik Caris donderdag bekend.
Ursula zou in de 4e eeuw hebben geleefd. Caris heeft de relieken met een endoscoop gefotografeerd. Het gaat onder meer om tien schedels gewikkeld in met goud en parels bestikte doeken.
Caris zei dat het om een belangrijke vondst gaat. De Munsterkerk werd begin 13e eeuw gebouwd. Niet eerder is aangetoond dat er vanaf het begin relieken in de kerk waren, aldus Caris.
Oud
Als de relieken even oud als de kerk zijn, dan zijn ze 800 jaar oud. Maar als ze echt van Ursula of een van haar elf martelaressen stammen, zijn ze veel ouder, zei Caris.
Het is zelfs mogelijk dat ze stammen uit een oud Romeins graf in Keulen, waar Ursula en haar maagden ooit zouden zijn opgegraven.
© ANP
(nu.nl)
Eeuwenoude relikwieën in Munsterkerk gevonden
Een kunsthistoricus van de gemeente Roermond heeft in een nis in een altaar in de Roermondse Munsterkerk eeuwenoude, ingemetselde relieken gevonden.
Foto: ANP
Die zijn mogelijk afkomstig van de Heilige Ursula of één van haar maagden, maakte kunsthistoricus Erik Caris donderdag bekend.
Ursula zou in de 4e eeuw hebben geleefd. Caris heeft de relieken met een endoscoop gefotografeerd. Het gaat onder meer om tien schedels gewikkeld in met goud en parels bestikte doeken.
Caris zei dat het om een belangrijke vondst gaat. De Munsterkerk werd begin 13e eeuw gebouwd. Niet eerder is aangetoond dat er vanaf het begin relieken in de kerk waren, aldus Caris.
Oud
Als de relieken even oud als de kerk zijn, dan zijn ze 800 jaar oud. Maar als ze echt van Ursula of een van haar elf martelaressen stammen, zijn ze veel ouder, zei Caris.
Het is zelfs mogelijk dat ze stammen uit een oud Romeins graf in Keulen, waar Ursula en haar maagden ooit zouden zijn opgegraven.
© ANP
(nu.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
http://www.telegraph.co.u(...)y-went-to-China.htmlquote:Explorer Marco Polo 'never actually went to China'
Marco Polo's journeys to China and the Far East established him as one of history’s greatest explorers but archeologists now believe he never actually went there.
They think it more likely that the Venetian merchant adventurer picked up second-hand stories of China, Japan and the Mongol Empire from Persian merchants whom he met on the shores of the Black Sea – thousands of miles short of the Orient.
He then cobbled them together with other scraps of information for what became a bestselling account, “A Description of the World”, one of the first travel books.
The archeologists point in particular to inconsistencies and inaccuracies in his description of Kublai Khan’s attempted invasions of Japan in 1274 and 1281.
“He confuses the two, mixing up details about the first expedition with those of the second. In his account of the first invasion, he describes the fleet leaving Korea and being hit by a typhoon before it reached the Japanese coast,” said Daniele Petrella of the University of Naples, the leader of an Italian archeological project in Japan.
“But that happened in 1281 – is it really possible that a supposed eye witness could confuse events which were seven years apart?”
Marco Polo’s description of the Mongol fleet is sharply at odds with the remains of ships that the team have excavated in Japan.
The Venetian wrote of five-masted ships, when in fact they had only three masts, said Prof Petrella.
“It was during our dig that doubts began to emerge about much of what he wrote,” he told the latest edition of Focus Storia, an Italian history magazine.
“When he describes Kublai Khan’s fleet he talks about the pitch that was used to make ships’ hulls watertight. He used the word 'chunam’, which in Chinese and Mongol means nothing. “In fact it is the Persian word for pitch. It’s also odd that instead of using, as he does in most instances, local names to describe places, he used Persian terms for Mongol and Chinese place names.”
The explorer claimed to have worked as an emissary to the court of Kublai Khan, but his name does not crop up in any of the surviving Mongol or Chinese records.
The Italian archeologists’ scepticism over the extent of Marco Polo’s travels adds weight to a theory put forward by a British academic.
In a book published in 1995, “Did Marco Polo Go to China?”, Frances Wood, the head of the Chinese section at the British Library, also argued that he probably did not make it beyond the Black Sea.
She pointed out that despite being an acute observer of daily life and rituals, there is no mention in Marco Polo’s chapters on China of the custom of binding women’s feet, chopsticks, tea drinking, or even the Great Wall.
“There’s nothing in the Venetian archives to say that the Polo family had direct contact with China at all,” Dr Wood told The Daily Telegraph. “Nothing from China has ever been found in the possessions they left behind.
“One theory is that Marco Polo copied a sort of guide book on China written by a Persian merchant. Only about 18 sentences in the entire manuscript are written in the first person – it is extremely rare for him to say 'I saw this with my own eyes’.
“I believe that rather than being one person’s account, it’s a sort of medieval database of European knowledge of the Far East at the time.”
14-08-2011
Idee: West-Berlijn verkopen aan Oost-Berlijn
© epa
Vijftig jaar na de bouw van de Berlijnse muur heeft het Duitse magazine Der Spiegel onthuld dat de west-duitse en Amerikaanse regering een tijdlang overwogen hebben om West-Berlijn te 'verkopen' aan Oost-Duitsland.
© epa
De Duitse kanselier Konrad Adenauer had geopperd om West-Berlijn in te ruilen voor andere stukken grondgebied. Het westelijke stadsdeel stond immers onder bevel van de Franse, Britse en Amerikaanse troepen maar lag voor de rest volledig geïsoleerd binnen het communistische Oost-Duitsland.
Sovjetunie
Volgens Der Spiegel zou Adenauer dat idee voorgelegd hebben aan de Amerikaanse staatssecretaris Dean Rusk en president John F. Kennedy. Adenauer suggereerde dat de VS het voorstel zouden doen aan de Sovjetunie, waarvan het leger de controle hield over Oost-Duitsland.
Kennedy, de Berliner
Volgens het document waar Der Spiegel de hand op kon leggen, was het uiteindelijk Kennedy die het idee verwierp. In juni 1963 trok de Amerikaanse president naar Berlijn waar hij de beroemde woorden "Ich bin ein Berliner" sprak, waarmee hij zijn steun wilde uitdrukken aan de inwoners van de westerse enclave in Oost-Duitsland. (belga/edp)
© epa
© epa
© afp
(HLN)
Idee: West-Berlijn verkopen aan Oost-Berlijn
© epa
Vijftig jaar na de bouw van de Berlijnse muur heeft het Duitse magazine Der Spiegel onthuld dat de west-duitse en Amerikaanse regering een tijdlang overwogen hebben om West-Berlijn te 'verkopen' aan Oost-Duitsland.
© epa
De Duitse kanselier Konrad Adenauer had geopperd om West-Berlijn in te ruilen voor andere stukken grondgebied. Het westelijke stadsdeel stond immers onder bevel van de Franse, Britse en Amerikaanse troepen maar lag voor de rest volledig geïsoleerd binnen het communistische Oost-Duitsland.
Sovjetunie
Volgens Der Spiegel zou Adenauer dat idee voorgelegd hebben aan de Amerikaanse staatssecretaris Dean Rusk en president John F. Kennedy. Adenauer suggereerde dat de VS het voorstel zouden doen aan de Sovjetunie, waarvan het leger de controle hield over Oost-Duitsland.
Kennedy, de Berliner
Volgens het document waar Der Spiegel de hand op kon leggen, was het uiteindelijk Kennedy die het idee verwierp. In juni 1963 trok de Amerikaanse president naar Berlijn waar hij de beroemde woorden "Ich bin ein Berliner" sprak, waarmee hij zijn steun wilde uitdrukken aan de inwoners van de westerse enclave in Oost-Duitsland. (belga/edp)
© epa
© epa
© afp
(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
15-08-2011
Oestrogeen moest Hitler minder agressief maken
Oestrogeen moest Hitler minder agressief maken.
Professor Brian Ford ontvouwt in zijn boek over geheime wapens tijdens de Tweede Wereldoorlog het plan om Adolf Hitler te bewerken met vrouwelijke hormonen. Het toedienen van oestrogeen moest de dictator vrouwelijker en dus minder agressief maken.
Britse spionnen moesten het oestrogeen maandenlang via zijn maaltijden toedienen. In tegenstelling tot gif konden zijn voorproevers het vrouwelijke hormoon onmogelijk detecteren, schrijft Ford in zijn boek 'Technologie, Wetenschap en de race om de Tweede Wereldoorlog te winnen'.
Het werk ligt begin volgende maand in de winkelrekken. "Hitler beschikte over een legertje voorproevers. Gif in zijn maaltijd stoppen zou dus nooit gewerkt hebben", aldus Ford. "De vrouwelijke hormonen maakten meer kans omdat ze niet ontdekt konden worden maar ze moesten wel maandenlang toegediend worden om effect te sorteren."
Uiteindelijk bleef het bij een plan zoals de idee om bommen te verstoppen in blikken fruit en bakken lijm uit te gieten over Duitse soldaten om ze letterlijk aan de grond vast te lijmen. Deze en nog andere plannen om de Führer uit te schakelen staan in het boek van de Britse geschiedkundige. (vsv)
(HLN)
Oestrogeen moest Hitler minder agressief maken
Oestrogeen moest Hitler minder agressief maken.
Professor Brian Ford ontvouwt in zijn boek over geheime wapens tijdens de Tweede Wereldoorlog het plan om Adolf Hitler te bewerken met vrouwelijke hormonen. Het toedienen van oestrogeen moest de dictator vrouwelijker en dus minder agressief maken.
Britse spionnen moesten het oestrogeen maandenlang via zijn maaltijden toedienen. In tegenstelling tot gif konden zijn voorproevers het vrouwelijke hormoon onmogelijk detecteren, schrijft Ford in zijn boek 'Technologie, Wetenschap en de race om de Tweede Wereldoorlog te winnen'.
Het werk ligt begin volgende maand in de winkelrekken. "Hitler beschikte over een legertje voorproevers. Gif in zijn maaltijd stoppen zou dus nooit gewerkt hebben", aldus Ford. "De vrouwelijke hormonen maakten meer kans omdat ze niet ontdekt konden worden maar ze moesten wel maandenlang toegediend worden om effect te sorteren."
Uiteindelijk bleef het bij een plan zoals de idee om bommen te verstoppen in blikken fruit en bakken lijm uit te gieten over Duitse soldaten om ze letterlijk aan de grond vast te lijmen. Deze en nog andere plannen om de Führer uit te schakelen staan in het boek van de Britse geschiedkundige. (vsv)
(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
heb je enig idee waar het origineel van dat artikel staat..?quote:Op maandag 15 augustus 2011 09:27 schreef ExperimentalFrentalMental het volgende:
14-08-2011
Idee: West-Berlijn verkopen aan Oost-Berlijn
het klinkt best interssant, maar ik kan er niks van terugvinden (ook niet in de papieren Spiegel van deze maand)
edit:
ah gevonden, in de online internationale uitgave: http://www.spiegel.de/international/germany/0,1518,780385,00.html
[ Bericht 14% gewijzigd door RM-rf op 16-08-2011 09:35:18 ]
"Whatever you feel like: Life’s not one color, nor are you my only reader" - Ausonius, Epigrammata 25
15-08-2011
VS hadden geen moeite met Berlijnse Muur
Op 13 augustus herdacht Duitsland dat vijftig jaar geleden de bouw van de Berlijnse Muur begon. In augustus 1961 werd de bouw scherp veroordeeld door de Amerikaanse regering-Kennedy. Diezelfde regering ging overigens niet tot actie over, omdat het er tegelijkertijd de voordelen van inzag. Dat blijkt uit onlangs vrijgeven documenten van de CIA.
Toen de Oost-Duitse regering besloot dat het een muur zou bouwen om West- en Oost-Berlijn definitief van elkaar te scheiden, sprak de Amerikaanse president Kennedy van een “onmenselijke daad, om burgers op te sluiten in hun eigen land.” Maar daar bleef het bij.
Oost-Duitse bouwvakkers werken in augustus 1961 aan de bouw van de Berlijnse Muur. Afbeelding: © Wikimedia Commons
Uit voorheen geheime documenten van de Amerikaanse inlichtingendienst blijkt dat de Amerikaanse regering in werkelijkheid helemaal niet zulke grote problemen had met de Muur als ze liet blijken.
De documenten zijn opgevraagd en online gepubliceerd door het National Security Archive, een onderdeel van de George Washington University. De onderzoekers deden een beroep op de Freedom of Information Act, de Amerikaanse versie van onze Wet Openbaarheid van Bestuur.
Dean Rusk, Kennedy’s minister van Buitenlandse Zaken, was van mening dat de muur zou kunnen bijdragen aan hernieuwde stabiliteit van de Berlijnse regio. Een andere hoge regeringsfunctionaris – de Amerikaanse ambassadeur in de Sovjet-Unie Llewellyn Thompson – schreef in de weken voorafgaand aan de Berlijnse Crisis: “zowel wij als de West-Duitsers menen dat het in ons belang is dat Oost-Duitse vluchtelingen in Oost-Duitsland blijven.”
Gespannen situatie
De Westerse inlichtingendiensten hadden vernomen dat Oost-Duitse burgers met de angst leefden dat de DDR-regering van Walter Ulbricht zou besluiten om de toegang tot West-Berlijn definitief af te sluiten. De vluchtelingencrisis en het idee dat elke dag ‘een laatste kans op ontsnapping’ zou kunnen zijn, destabiliseerde Oost-Berlijn en maakte de Sovjets nerveus over de toch al gespannen situatie in het verdeelde Duitsland.
Aan het begin van de jaren zestig stond het communistische Oost-Duitsland een economische ramp te wachten. Dagelijks vluchtten honderden mensen uit Oost-Berlijn naar het kapitalistische Westen van de stad. Weg van de armoede en dictatuur, op naar de vrijheid.
Na de Tweede Wereldoorlog werd Berlijn opgedeeld in een Russische, Amerikaanse, Franse en Britse bezettingszone. De Berlijnse Muur scheidde de geallieerde bezettingszone van de Russische.
.Omdat Oost-Berlijn letterlijk leeg dreigde te lopen, besloten de Oost-Duitse president Walter Ulbricht en de leider van de Sovjet-Unie Nikita Kroetsjov dat de grens gesloten diende te worden.
De Amerikaanse en West-Duitse inlichtingendiensten waren zich ervan bewust dat er ‘harde maatregelen’ genomen zouden gaan worden om de leegloop tegen te gaan. Hoewel Ulbricht al op 10 augustus in een toespraak aankondigde dat het punt ‘tot hier en niet verder’ bereikt was, waren de Westerse inlichtingendiensten op zijn minst verbaasd toen de Oost-Duitsers op 13 augustus een muur begonnen te bouwen. Ook de president was niet van tevoren ingelicht.
Woorden, geen daden
De regering besloot de bouw van de muur alleen met woorden te veroordelen. “De Communistische autoriteiten ontzeggen hun burgers hiermee het recht om voor een vrije wereld te kiezen in plaats van te leven in een wereld van dwang”, verklaarde minister Rusk.
Hier bleef het in eerste instantie bij. De Amerikanen besloten geen verdere maatregelen te nemen. Als de Oost-Duitsers voortaan thuis zouden blijven zou dat stabiliserend werken. Een volksopstand in Oost-Duitsland werd op dat moment niet in het belang van de VS geacht. Later in 1961 kwam het alsnog tot grote spanningen toen de Sovjets eisten dat de geallieerde troepen West-Berlijn zouden verlaten.
De West-Berlijnse stadsregering was in verlegenheid gebracht door de Amerikaanse weigering maatregelen te nemen tegen de ommuring van hun stad. Om de gemoederen weer enigszins tot bedaren te brengen stuurde Kennedy zijn vice-president Lyndon Johnson naar Berlijn om de West-Berlijners een hart onder de riem te steken. Kennedy zelf liet zich niet zien tot 23 juli 1963, toen hij zijn beroemde ‘Ich bin ein Berliner’-toespraak hield.
(Kennislink)
VS hadden geen moeite met Berlijnse Muur
Op 13 augustus herdacht Duitsland dat vijftig jaar geleden de bouw van de Berlijnse Muur begon. In augustus 1961 werd de bouw scherp veroordeeld door de Amerikaanse regering-Kennedy. Diezelfde regering ging overigens niet tot actie over, omdat het er tegelijkertijd de voordelen van inzag. Dat blijkt uit onlangs vrijgeven documenten van de CIA.
Toen de Oost-Duitse regering besloot dat het een muur zou bouwen om West- en Oost-Berlijn definitief van elkaar te scheiden, sprak de Amerikaanse president Kennedy van een “onmenselijke daad, om burgers op te sluiten in hun eigen land.” Maar daar bleef het bij.
Oost-Duitse bouwvakkers werken in augustus 1961 aan de bouw van de Berlijnse Muur. Afbeelding: © Wikimedia Commons
Uit voorheen geheime documenten van de Amerikaanse inlichtingendienst blijkt dat de Amerikaanse regering in werkelijkheid helemaal niet zulke grote problemen had met de Muur als ze liet blijken.
De documenten zijn opgevraagd en online gepubliceerd door het National Security Archive, een onderdeel van de George Washington University. De onderzoekers deden een beroep op de Freedom of Information Act, de Amerikaanse versie van onze Wet Openbaarheid van Bestuur.
Dean Rusk, Kennedy’s minister van Buitenlandse Zaken, was van mening dat de muur zou kunnen bijdragen aan hernieuwde stabiliteit van de Berlijnse regio. Een andere hoge regeringsfunctionaris – de Amerikaanse ambassadeur in de Sovjet-Unie Llewellyn Thompson – schreef in de weken voorafgaand aan de Berlijnse Crisis: “zowel wij als de West-Duitsers menen dat het in ons belang is dat Oost-Duitse vluchtelingen in Oost-Duitsland blijven.”
Gespannen situatie
De Westerse inlichtingendiensten hadden vernomen dat Oost-Duitse burgers met de angst leefden dat de DDR-regering van Walter Ulbricht zou besluiten om de toegang tot West-Berlijn definitief af te sluiten. De vluchtelingencrisis en het idee dat elke dag ‘een laatste kans op ontsnapping’ zou kunnen zijn, destabiliseerde Oost-Berlijn en maakte de Sovjets nerveus over de toch al gespannen situatie in het verdeelde Duitsland.
Aan het begin van de jaren zestig stond het communistische Oost-Duitsland een economische ramp te wachten. Dagelijks vluchtten honderden mensen uit Oost-Berlijn naar het kapitalistische Westen van de stad. Weg van de armoede en dictatuur, op naar de vrijheid.
Na de Tweede Wereldoorlog werd Berlijn opgedeeld in een Russische, Amerikaanse, Franse en Britse bezettingszone. De Berlijnse Muur scheidde de geallieerde bezettingszone van de Russische.
.Omdat Oost-Berlijn letterlijk leeg dreigde te lopen, besloten de Oost-Duitse president Walter Ulbricht en de leider van de Sovjet-Unie Nikita Kroetsjov dat de grens gesloten diende te worden.
De Amerikaanse en West-Duitse inlichtingendiensten waren zich ervan bewust dat er ‘harde maatregelen’ genomen zouden gaan worden om de leegloop tegen te gaan. Hoewel Ulbricht al op 10 augustus in een toespraak aankondigde dat het punt ‘tot hier en niet verder’ bereikt was, waren de Westerse inlichtingendiensten op zijn minst verbaasd toen de Oost-Duitsers op 13 augustus een muur begonnen te bouwen. Ook de president was niet van tevoren ingelicht.
Woorden, geen daden
De regering besloot de bouw van de muur alleen met woorden te veroordelen. “De Communistische autoriteiten ontzeggen hun burgers hiermee het recht om voor een vrije wereld te kiezen in plaats van te leven in een wereld van dwang”, verklaarde minister Rusk.
Hier bleef het in eerste instantie bij. De Amerikanen besloten geen verdere maatregelen te nemen. Als de Oost-Duitsers voortaan thuis zouden blijven zou dat stabiliserend werken. Een volksopstand in Oost-Duitsland werd op dat moment niet in het belang van de VS geacht. Later in 1961 kwam het alsnog tot grote spanningen toen de Sovjets eisten dat de geallieerde troepen West-Berlijn zouden verlaten.
De West-Berlijnse stadsregering was in verlegenheid gebracht door de Amerikaanse weigering maatregelen te nemen tegen de ommuring van hun stad. Om de gemoederen weer enigszins tot bedaren te brengen stuurde Kennedy zijn vice-president Lyndon Johnson naar Berlijn om de West-Berlijners een hart onder de riem te steken. Kennedy zelf liet zich niet zien tot 23 juli 1963, toen hij zijn beroemde ‘Ich bin ein Berliner’-toespraak hield.
(Kennislink)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
Dat zal weinig uitgemaakt hebben want Hitler injecteerde amfetamines en testosteron.quote:
15-08-2011
Oestrogeen moest Hitler minder agressief maken
[ afbeelding ]
Oestrogeen moest Hitler minder agressief maken.
Professor Brian Ford ontvouwt in zijn boek over geheime wapens tijdens de Tweede Wereldoorlog het plan om Adolf Hitler te bewerken met vrouwelijke hormonen. Het toedienen van oestrogeen moest de dictator vrouwelijker en dus minder agressief maken.
Britse spionnen moesten het oestrogeen maandenlang via zijn maaltijden toedienen. In tegenstelling tot gif konden zijn voorproevers het vrouwelijke hormoon onmogelijk detecteren, schrijft Ford in zijn boek 'Technologie, Wetenschap en de race om de Tweede Wereldoorlog te winnen'.
Het werk ligt begin volgende maand in de winkelrekken. "Hitler beschikte over een legertje voorproevers. Gif in zijn maaltijd stoppen zou dus nooit gewerkt hebben", aldus Ford. "De vrouwelijke hormonen maakten meer kans omdat ze niet ontdekt konden worden maar ze moesten wel maandenlang toegediend worden om effect te sorteren."
Uiteindelijk bleef het bij een plan zoals de idee om bommen te verstoppen in blikken fruit en bakken lijm uit te gieten over Duitse soldaten om ze letterlijk aan de grond vast te lijmen. Deze en nog andere plannen om de Führer uit te schakelen staan in het boek van de Britse geschiedkundige. (vsv)
(HLN)
http://www.ergogenics.org/anabolica11.html
quote:
[..]
Dat zal weinig uitgemaakt hebben want Hitler injecteerde amfetamines en testosteron.
http://www.ergogenics.org/anabolica11.html
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
17-08-2011
Zeilschip van voor Vikingtijd ontdekt in Baltische Zee
Het schip had gesneuvelde krijgers aan boord. © afp
Archeologen in Estland hebben een van de eerste zeilschepen ontdekt die ooit op de Baltische Zee hebben gevaren. Het gaat om een schip met kiel, daterend uit 750.
© afp
Het 17 meter lang schip werd ontdekt op het Estse eiland Saaremaa en diende als graf voor 35 krijgers. Het was uitgerust met een kiel, die dwarsscheepse krachten van de wind omzet in voorwaartse krachten, waardoor de boot minder opzij beweegt.
"We hebben bewijs dat het schip was uitgerust met zeilen", zo zegt professor Juri Peets, leider van een team van archeologen dat vorig jaar in het dorp van Salm op het eiland een oude begraafplaats ontdekte. "Ons schip dateert van 750 na Christus (...) Dit is zeker het oudste schip ooit gevonden in de Baltische regio", liet Peets aan de lokale media weten.
Gesneuvelde krijgers
Aangezien de archeologen onder meer gebroken botten hebben gevonden, zijn de mannen die in het schip begraven lagen waarschijnlijk gesneuvelde krijgers. Ze lagen in het centrale deel van het schip, in verschillende lagen, bedekt met hun schilden.
De mannen, begraven met vier jachthonden en roofvogels waren waarschijnlijk tussen de 30 en 40 jaar oud en 180 tot 190 centimeter groot. De handgrepen van hun zwaarden, verguld en rijk versierd, suggereren een hoge sociale status, luidt het. (belga/vsv)
(HLN)
Zeilschip van voor Vikingtijd ontdekt in Baltische Zee
Het schip had gesneuvelde krijgers aan boord. © afp
Archeologen in Estland hebben een van de eerste zeilschepen ontdekt die ooit op de Baltische Zee hebben gevaren. Het gaat om een schip met kiel, daterend uit 750.
© afp
Het 17 meter lang schip werd ontdekt op het Estse eiland Saaremaa en diende als graf voor 35 krijgers. Het was uitgerust met een kiel, die dwarsscheepse krachten van de wind omzet in voorwaartse krachten, waardoor de boot minder opzij beweegt.
"We hebben bewijs dat het schip was uitgerust met zeilen", zo zegt professor Juri Peets, leider van een team van archeologen dat vorig jaar in het dorp van Salm op het eiland een oude begraafplaats ontdekte. "Ons schip dateert van 750 na Christus (...) Dit is zeker het oudste schip ooit gevonden in de Baltische regio", liet Peets aan de lokale media weten.
Gesneuvelde krijgers
Aangezien de archeologen onder meer gebroken botten hebben gevonden, zijn de mannen die in het schip begraven lagen waarschijnlijk gesneuvelde krijgers. Ze lagen in het centrale deel van het schip, in verschillende lagen, bedekt met hun schilden.
De mannen, begraven met vier jachthonden en roofvogels waren waarschijnlijk tussen de 30 en 40 jaar oud en 180 tot 190 centimeter groot. De handgrepen van hun zwaarden, verguld en rijk versierd, suggereren een hoge sociale status, luidt het. (belga/vsv)
(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
Verplichte achternaam bestaat 200 jaar
18 aug. 2011, 12:05
Niet alleen de burgerlijke stand bestaat 200 jaar, ook de achternaam viert dit jaar zijn verjaardag. Op 18 augustus 1811 voerde de Franse keizer Napoleon in Nederland de familienaam in, meldt het Meertens Instituut op zijn website. Het houdt zich bezig met de bestudering en documentatie van Nederlandse taal en cultuur.
Voor 1811 hielden vooral kerken persoonlijke gegevens bij in doop-, trouw- en begrafenisboeken. Na het decreet van Napoleon gingen gemeenteambtenaren aan de slag met de gegevens van burgers.
Bron: www.telegraaf.nl
18 aug. 2011, 12:05
Niet alleen de burgerlijke stand bestaat 200 jaar, ook de achternaam viert dit jaar zijn verjaardag. Op 18 augustus 1811 voerde de Franse keizer Napoleon in Nederland de familienaam in, meldt het Meertens Instituut op zijn website. Het houdt zich bezig met de bestudering en documentatie van Nederlandse taal en cultuur.
Voor 1811 hielden vooral kerken persoonlijke gegevens bij in doop-, trouw- en begrafenisboeken. Na het decreet van Napoleon gingen gemeenteambtenaren aan de slag met de gegevens van burgers.
Bron: www.telegraaf.nl
"Any officer who goes into action without his sword is improperly dressed." - "Mad Jack" Churchill DSO MC
