C&H Cultuur & Historie
Van Soemerië tot Moskovië en van de Gouden Eeuw tot de Slag bij de Somme. Je vindt het in dit forum.
21-07-2011
Middeleeuwse harnassen getest op loopband
Britse wetenschappers hebben met behulp van een loopband voor het eerst de invloed van middeleeuwse harnassen op de bewegingen van soldaten getest.
Foto: Thinkstock
Soldaten die in de vijftiende eeuw in harnas het slagveld betraden, verbruikten door het gewicht van de pakken twee keer zo veel energie als lichter geklede strijders.
Ook konden ze door de zware kleding minder goed ademhalen. Dat meldt BBC News naar aanleiding van een onderzoek aan de Universiteit van Leeds.
Loopband
De wetenschappers kwamen tot hun bevindingen door mensen in middeleeuwse harnassen op een loopband te laten lopen en hun ademhaling en productie van koolstofdioxide te meten. Ook werden de bewegingen van de ledematen van de proefpersonen gefilmd en geanalyseerd om hun bewegingsvrijheid in kaart te brengen.
De uitkomsten suggereren dat middeleeuwse soldaten die harnassen droegen bij veldslagen in het nadeel waren ten opzichte van hun tegenstanders.
Azincourt
Ook uit de geschiedenis blijkt dat harnassen lang niet altijd nuttig waren in gevechten. Als voorbeeld noemen de wetenschappers de slag bij Azincourt, waarbij Engelse soldaten zonder harnas in een modderig veld triomfeerden over de veel grotere Franse Cavalerie. De leden van dit leger vochten bijna allemaal in harnas.
Hoofdonderzoeker Graham Askew vermoedt dat de harnassen van de Fransen direct invloed hadden op de uitkomst van de confrontatie.
Bewegingsvrijheid
De soldaten raakten tijdens de strijd in de modder waarschijnlijk sneller uitgeput door de zware kleding. "Je hebt het over gepantserde pakken die 30 tot 50 kilo wegen. Onze belangrijkste bevinding is dat de soldaten extreem veel energie verbruikten door zich te bewegen in deze pakken”, aldus Askew.
De resultaten van de studie zijn gepubliceerd in het wetenschappelijk tijdschrift Proceedings of the Royal Society B.
© NU.nl/Dennis Rijnvis
(nu.nl)
Middeleeuwse harnassen getest op loopband
Britse wetenschappers hebben met behulp van een loopband voor het eerst de invloed van middeleeuwse harnassen op de bewegingen van soldaten getest.
Foto: Thinkstock
Soldaten die in de vijftiende eeuw in harnas het slagveld betraden, verbruikten door het gewicht van de pakken twee keer zo veel energie als lichter geklede strijders.
Ook konden ze door de zware kleding minder goed ademhalen. Dat meldt BBC News naar aanleiding van een onderzoek aan de Universiteit van Leeds.
Loopband
De wetenschappers kwamen tot hun bevindingen door mensen in middeleeuwse harnassen op een loopband te laten lopen en hun ademhaling en productie van koolstofdioxide te meten. Ook werden de bewegingen van de ledematen van de proefpersonen gefilmd en geanalyseerd om hun bewegingsvrijheid in kaart te brengen.
De uitkomsten suggereren dat middeleeuwse soldaten die harnassen droegen bij veldslagen in het nadeel waren ten opzichte van hun tegenstanders.
Azincourt
Ook uit de geschiedenis blijkt dat harnassen lang niet altijd nuttig waren in gevechten. Als voorbeeld noemen de wetenschappers de slag bij Azincourt, waarbij Engelse soldaten zonder harnas in een modderig veld triomfeerden over de veel grotere Franse Cavalerie. De leden van dit leger vochten bijna allemaal in harnas.
Hoofdonderzoeker Graham Askew vermoedt dat de harnassen van de Fransen direct invloed hadden op de uitkomst van de confrontatie.
Bewegingsvrijheid
De soldaten raakten tijdens de strijd in de modder waarschijnlijk sneller uitgeput door de zware kleding. "Je hebt het over gepantserde pakken die 30 tot 50 kilo wegen. Onze belangrijkste bevinding is dat de soldaten extreem veel energie verbruikten door zich te bewegen in deze pakken”, aldus Askew.
De resultaten van de studie zijn gepubliceerd in het wetenschappelijk tijdschrift Proceedings of the Royal Society B.
© NU.nl/Dennis Rijnvis
(nu.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
Nederlandse wortels in VS nog zichtbaar
ROTTERDAM - „Op zoveel plekken waar we op zoek gingen naar Nederlandse sporen, stonden we versteld van wat we aantroffen”, vertelt architectuurhistoricus Heleen Westerhuijs. Zij maakte samen met de voormalig Nederlandse consul-generaal in New York, Gajus Scheltema, een reisgids over de Nederlandse geschiedenis van voormalig Nieuw Nederland, Hudson Valley, New Jersey en een deel van Delaware.
Nieuw Nederland heeft ongeveer vier decennia lang wortel geschoten, waarna het gebied door de Engelsen werd ingenomen en tot New York werd gedoopt. Toch zijn Nederlandse sporen nog steeds zichtbaar. „Met name in de Hudson Valley en New Jersey zijn veel oude huizen te vinden die enkele typisch Nederlandse kenmerken vertonen”, schrijft Westerhuijs in haar essay over de architectuur in Nieuw Nederland.
Significant zijn bepaalde Nederlandse bouwkenmerken zoals het gebruik van muurankers en de dubbele deur. „Wel een gezellig praatje met de buren maken, maar ze niet echt binnenlaten. Dan bleef het onderste deel van de deur gesloten. Zo werden ook beesten buiten gehouden en de kinderen binnen”, licht Westerhuijs toe.
Het zijn soms ook die kleine zaken die typisch Amerikaans zijn, maar toch een Nederlandse oorsprong hebben, zoals de donut: een lekkernij die van de Nederlandse oliekoeck afstamt. Of het woord Yankees, dat afkomstig is van de Nederlandse naam Jan Kees. En de daalder die aan de oorsprong ligt van de dollar.
Aan de gids werkten veel historici en wetenschappers mee. „Met elkaar hebben we geprobeerd een zo nauwkeurig mogelijk beeld te schetsen van wat er over is van de tijd dat de Nederlanders hier heer en meester waren.” Westerhuijs hoopt dat de gids voor de Amerikanen niet alleen een reisgids is, maar tegelijkertijd een geschiedenisboek over hun werkelijke komaf.
http://www.telegraaf.nl/b(...)innenland,buitenland
ROTTERDAM - „Op zoveel plekken waar we op zoek gingen naar Nederlandse sporen, stonden we versteld van wat we aantroffen”, vertelt architectuurhistoricus Heleen Westerhuijs. Zij maakte samen met de voormalig Nederlandse consul-generaal in New York, Gajus Scheltema, een reisgids over de Nederlandse geschiedenis van voormalig Nieuw Nederland, Hudson Valley, New Jersey en een deel van Delaware.
Nieuw Nederland heeft ongeveer vier decennia lang wortel geschoten, waarna het gebied door de Engelsen werd ingenomen en tot New York werd gedoopt. Toch zijn Nederlandse sporen nog steeds zichtbaar. „Met name in de Hudson Valley en New Jersey zijn veel oude huizen te vinden die enkele typisch Nederlandse kenmerken vertonen”, schrijft Westerhuijs in haar essay over de architectuur in Nieuw Nederland.
Significant zijn bepaalde Nederlandse bouwkenmerken zoals het gebruik van muurankers en de dubbele deur. „Wel een gezellig praatje met de buren maken, maar ze niet echt binnenlaten. Dan bleef het onderste deel van de deur gesloten. Zo werden ook beesten buiten gehouden en de kinderen binnen”, licht Westerhuijs toe.
Het zijn soms ook die kleine zaken die typisch Amerikaans zijn, maar toch een Nederlandse oorsprong hebben, zoals de donut: een lekkernij die van de Nederlandse oliekoeck afstamt. Of het woord Yankees, dat afkomstig is van de Nederlandse naam Jan Kees. En de daalder die aan de oorsprong ligt van de dollar.
Aan de gids werkten veel historici en wetenschappers mee. „Met elkaar hebben we geprobeerd een zo nauwkeurig mogelijk beeld te schetsen van wat er over is van de tijd dat de Nederlanders hier heer en meester waren.” Westerhuijs hoopt dat de gids voor de Amerikanen niet alleen een reisgids is, maar tegelijkertijd een geschiedenisboek over hun werkelijke komaf.
http://www.telegraaf.nl/b(...)innenland,buitenland
De pessimist ziet het duister in de tunnel
De optimist ziet het licht aan het eind van de tunnel
De realist ziet de trein komen
De machinist ziet drie idioten in het spoor staan....
De optimist ziet het licht aan het eind van de tunnel
De realist ziet de trein komen
De machinist ziet drie idioten in het spoor staan....
http://www.rnw.nl/nederla(...)dwandelaars-herdachtquote:Tocht Nederlandse 'wereldwandelaars' herdacht
Gepubliceerd op : 16 juli 2011 - 3:33 pm | door André van Os
Enkele tientallen nazaten van vier Nederlandse 'wereldwandelaars' verzamelden zich zaterdag op de Dam in Amsterdam, om te herdenken dat het precies honderd jaar geleden was dat hun voorouders begonnen aan een voetreis die hen uiteindelijk in het toenmalige Palestina zou brengen.
Ze waren gekomen uit Zweden, Noorwegen en Israël (familie uit Australië stuurde een speciale groepsfoto) en kregen van de initiatiefneemster Winnifred Perfors, kleindochter van één van de wandelaars een sjerp omgehangen. Met zo'n sjerp om, met het opschrift 'globetrotter', vertrokken in 1911 onder grote publieke belangstelling drie jongemannen vanaf deze zelfde plek voor een voettocht rond de wereld, die hen tot Australië zou moeten voeren. De reis moest en passant 'culturen verbroederen'.
Vegetariërs
Abraham Mossel, Gerard Perfors en Frans van der Hoorn wilden met de tocht het kleinburgerlijk bestaan in Nederland ontvluchten. Ze waren overtuigd pacifist, vegetariër, esperantist, atheïst en geheelonthouder. Met alleen het hoogstnoodzakelijke gingen ze op pad, zichzelf onderweg in leven houdend door ansichtkaarten te verkopen met hun eigen portret. Ze sliepen waar het uitkwam: in een hooiberg, langs de weg en soms in een herberg.
Bij Vaals gingen ze de grens over waarna ze door heel Europa trokken. De Alpen staken ze over op sandalen. In Wenen voegde de verloofde van Gerard, Marie Perfors, zich bij de groep. Ze was net 21 en mocht daarom ook op pad, maar een bijzonderheid -een reizende, ongetrouwde vrouw- was zij voor die tijd zeker. Na de Balkan, waar ze verzeild raakten in de Balkanoorlog van 1912, staken ze over naar Egypte en wandelden door het Ottomaanse Rijk om te eindigen in Palestina. Daar viel de groep uit elkaar en waren ze gedwongen om werk te zoeken, onder andere in de net opgerichte joodse kolonies.
24-07-2011
Gouden juweel na 2.000 jaar teruggevonden in Jeruzalem
© afp
In Jeruzalem is een juweel teruggevonden dat meer dan 2.000 jaar oud is. Het gaat om een gouden belletje dat volgens de vinders destijds verloren werd door een hogepriester van de (tweede) tempel.
Het kleinood werd tijdens een opgraving aangetroffen in een oude waterleiding die het water verdeelt van de Siloué-bron, in de Palestijnse wijk Silwan in het bezette en geannexeerde Oost-Jeruzalem.
Volgens de verantwoordelijken van de opgraving zou het belletje waarschijnlijk verloren zijn door een hogepriester van de tempel. In de bijbel staat beschreven hoe zij dergelijke juwelen droegen. (afp/adha)
(HLN)
Gouden juweel na 2.000 jaar teruggevonden in Jeruzalem
© afp
In Jeruzalem is een juweel teruggevonden dat meer dan 2.000 jaar oud is. Het gaat om een gouden belletje dat volgens de vinders destijds verloren werd door een hogepriester van de (tweede) tempel.
Het kleinood werd tijdens een opgraving aangetroffen in een oude waterleiding die het water verdeelt van de Siloué-bron, in de Palestijnse wijk Silwan in het bezette en geannexeerde Oost-Jeruzalem.
Volgens de verantwoordelijken van de opgraving zou het belletje waarschijnlijk verloren zijn door een hogepriester van de tempel. In de bijbel staat beschreven hoe zij dergelijke juwelen droegen. (afp/adha)
(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
http://knack.rnews.be/nl/(...)le-1195065868324.htmquote:Er is meer oorlog dan vroeger
maandag 18 juli 2011 om 16u22
Er komen steeds meer landen bij, waardoor er ook steeds meer oorlog komt.
© EPA
Sommige studies zijn ontnuchterend. Je hebt het gevoel dat de mens verstandiger wordt, en dat sociale aspecten van het samenleven steeds zwaarder gaan doorwegen, al was het maar omdat er op steeds meer plaatsen in de wereld een actieve democratie wordt geïnstalleerd. Daarenboven ga je ervan uit dat mensen lessen trekken uit catastrofes, zoals de twee wereldoorlogen uit de vorige eeuw.
Vergeet het. Wetenschappers hebben onomstotelijk vastgesteld dat het aantal oorlogen (tussen staten, dus burgeroorlogen niet meegerekend) tussen 1870 en 2001 steeg met gemiddeld 2 procent per jaar. Ze koppelden twee oorzaken aan hun conclusie: de groei van het aantal staten, waardoor het aantal grenzen en de kans op een conflict toenemen. En de economische groei, waardoor steeds meer – ook kleinere – landen een oorlog financieel aankunnen. Daarenboven gaan democratische instellingen meestal hand in hand met efficiëntere belastingssystemen, waardoor machthebbers meer middelen ter beschikking krijgen om desgewenst oorlog te gaan voeren.
Tussen 1870 en de Eerste Wereldoorlog waren er gemiddeld zes conflicten tussen landen per jaar, in de periode na de Koude Oorlog (vanaf de jaren 1990 van de vorige eeuw) liefst 36. Tussen 1870 en 2001 steeg het aantal landen van 47 tot 187. De gemiddelde afstand tussen landen in oorlog is sinds 1950 drastisch afgenomen. Er zijn steeds meer conflicten tussen buurlanden.
Vooruitgang is dus geen garantie voor rust en vrede. En Bart De Wever (N-VA) en de zijnen zijn gewaarschuwd: een land opsplitsen evenmin. (DD)
http://www.theglobalist.com/storyid.aspx?StoryId=9180quote:Germanica: The German Love Affair with America by Martin Sieff - The Globalist
By Martin Sieff | Thursday, June 09, 2011
The German contributions to American life, and the country’s love affair with American freedom, have far deeper roots than most people in either country realize. In the wake of President Obama awarding the Presidential Medal of Freedom to German Chancellor Angela Merkel, Martin Sieff explores the ties that bind the United States and Germany.
America, you have it better than our continent, the old one,” said Johann Wolfgang von Goethe a quarter of a millennium ago, bearing testimony to the remarkable German-American love affair that has endured into the 21st century.
Goethe’s comments were not lightly made: To liberal, educated Germans of the 18th century, especially in the Protestant northern half of the country, the American Revolution — made manifest to European intellectuals and aristocrats by the long sojourns among them of Benjamin Franklin and Thomas Jefferson — was the embodiment of their hopes for human freedom and enlightenment.
27-07-2011
Archeologen vinden een van Jezus' 12 apostelen in Turkije
De kruisiging van Filippus door schilder José de Ribera. (Foto: Wikimedia)
Een groep archeologen is ervan overtuigd de laatste rustplaats gevonden te hebben van Filippus, een van de twaalf apostelen van Jezus Christus. De heilige zou ontdekt zijn in een ruïne in Pamukkale, ten westen van Turkije. Dat heeft het Turkse persbureau Anatolia laten weten op gezag van Francesco d'Andria, de Italiaanse leider van het archeologenteam.
"We hebben jarenlang gezocht naar de graftombe van Sint Filippus", aldus d'Andria. "Ons team van archeologen heeft hem uiteindelijk ontdekt in de ruïne van een kerk, die we vorige maand al opgegraven hebben." De ontdekking is volgens de Italiaan een belangrijke ontwikkeling voor de archeologie en voor het christendom.
Filippus zou volgens de verhalen als martelaar gestorven zijn aan het kruis. De tombe met het stoffelijk overschot is nog niet geopend. Pamukkale heette in de antieke tijd Hierapolis. Filippus zou er het christelijke geloof verkondigd hebben. De plaats staat nu vooral bekend als kuuroord en is zeer in trek bij toeristen. (adha)
(HLN)
Archeologen vinden een van Jezus' 12 apostelen in Turkije
De kruisiging van Filippus door schilder José de Ribera. (Foto: Wikimedia)
Een groep archeologen is ervan overtuigd de laatste rustplaats gevonden te hebben van Filippus, een van de twaalf apostelen van Jezus Christus. De heilige zou ontdekt zijn in een ruïne in Pamukkale, ten westen van Turkije. Dat heeft het Turkse persbureau Anatolia laten weten op gezag van Francesco d'Andria, de Italiaanse leider van het archeologenteam.
"We hebben jarenlang gezocht naar de graftombe van Sint Filippus", aldus d'Andria. "Ons team van archeologen heeft hem uiteindelijk ontdekt in de ruïne van een kerk, die we vorige maand al opgegraven hebben." De ontdekking is volgens de Italiaan een belangrijke ontwikkeling voor de archeologie en voor het christendom.
Filippus zou volgens de verhalen als martelaar gestorven zijn aan het kruis. De tombe met het stoffelijk overschot is nog niet geopend. Pamukkale heette in de antieke tijd Hierapolis. Filippus zou er het christelijke geloof verkondigd hebben. De plaats staat nu vooral bekend als kuuroord en is zeer in trek bij toeristen. (adha)
(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
23-07-2011
Het verleden (anders) belicht
Vage Romeinse letters op een beschadigde steen zijn maar moeilijk te lezen, tenzij je gebruikmaakt van ‘RTI’, reflectance transformation imaging. Met dat fotosysteem maak je beelden waarop je het licht naderhand kunt aanpassen. Handig, want daardoor zijn details alsnog goed te onderscheiden.
Je kunt het reliëf vaak alleen goed zien als de foto erg vanaf opzij gemaakt is. Afbeelding: © pxleyes
Stel, je bent in een museum en je ziet zo’n schilderij waarop de verf in dikke klodders is aangebracht. Om dat goed te kunnen zien, doe je je hoofd iets omhoog, iets naar beneden, een beetje naar links en een beetje naar rechts. Hierdoor krijg je een goed beeld van het reliëf op het doek.
Als je thuiskomt en het schilderij nog eens opzoekt in de catalogus, zie je dat reliëf helemaal niet, tenzij er misschien een speciale close-up gemaakt is. Jammer, dat maakt het schilderij nou juist zo mooi…
Misschien zegt het verhaal je weinig, maar voor historici en kunstexperts kan het echt een probleem zijn. Als zij onderzoek doen naar het Oude Egypte is het bijvoorbeeld belangrijk om figuren en patronen op een reliëf goed te kunnen onderscheiden. En als je dat op basis van een ‘platte’ foto moet doen, is dat niet eenvoudig.
Schuiven met licht
Sinds een aantal jaren is er gelukkig een techniek die onderzoekers een handje helpt. Reflectance transformation imaging (RTI) is een speciaal fotosysteem dat een afbeelding maakt waarop de belichting naderhand te wijzigen is. In het onderstaande filmpje zie je een RTI-beeld in praktijk:
Het systeem is op zichzelf niet erg ingewikkeld. Met een camera maak je steeds vanaf hetzelfde punt een aantal foto’s van het object. Tussendoor pas je de belichting aan, zodat het object op elke foto er net iets anders uitziet. Vervolgens stuur je de beelden naar een speciaal computerprogramma en die maakt er een ‘interactieve foto’ van: je kunt het licht naar hartenlust verschuiven en het beeld past zich automatisch aan. Hoe werkt dit?
Reflectie geregistreerd
Als je een vaas beschijnt met een zaklamp, dan merk je dat het uitmaakt of je de zaklamp links of rechts houdt. De kleur van de linkerkant is bijvoorbeeld de ene keer licht en de andere keer donker. Dat komt doordat het licht anders gereflecteerd wordt, dat verandert de kleur die je waarneemt. Een foto van het object ziet er dus ook anders uit als de lichtbron verplaatst: alle pixels moeten een andere kleur krijgen. Welke kleur dat is, hangt af van de lichtreflectie op dat punt.
Daarom begint het RTI-systeem met het bepalen van zogenaamde reflectance functions. Dat zijn formules – voor elke pixel één – die aangeven hoe een punt van het object licht weerkaatst. Een pixel is tenslotte een representatie van een locatie op het echte object. De manier waarop dat echte punt licht reflecteert, bepaalt de kleur van de bijbehorende pixel.
De linker illustratie laat zien hoe inkomend licht (geel) vanaf elk punt van het object gereflecteerd wordt. De reflectie hangt af van de normaalvector op dat punt (donkerrood). Dat is de richting van een lijn die loodrecht op het oppervlakte staat. In de rechter figuur zijn de reflectance functions gebruikt om de reflectie – en dus de kleur – van de ‘platte pixels’ uit te rekenen. Afbeelding: © Cultural Heritage Imaging
Het systeem bepaalt de reflection function op basis van de foto’s die je maakt met verschillende belichting. Zijn de functies eenmaal bekend, dan kun je de virtuele lichtbron van de foto neerzetten waar je wilt. Je hoeft niet per se een locatie te kiezen die je bij het fotograferen hebt gebruikt: omdat het een formule is, kan het systeem voor elke locatie de juiste kleuren uitrekenen.
Net echt
Texture mapping is een techniek om kale objecten op de computer te voorzien van een realistisch jasje. Denk bijvoorbeeld aan een bos in een 3D-computerspel: de bomen worden gemaakt op de computer en hebben dus geen echte bladeren. Met texture mapping wordt een bladerpatroon op zo’n manier op de bomen geplakt dat het er toch realistisch uitziet.
Met polynomen
De daadwerkelijke reflectance function van een punt op een object is erg complex en daarom niet exact te achterhalen. Bij RTI gebruikt men daarom methodes die per pixel een eenvoudige functie maken, die toch een realistisch resultaat geven. Dat kan bijvoorbeeld met polynomial texture mapping (PTM), een veelgebruikte methode die werd bedacht door Tom Malzbender van HP Labs.
Malzbender ontwikkelde PTM voor texture mapping (zie kader). Een PTM-systeem maakt op basis van een set foto’s met verschillende belichting een zogenaamde polynomial texture map. In zo’n map wordt een pixel niet opgeslagen met drie vaste waarden (dat is het geval bij een gewone foto, waar elk beeldpunt een bepaalde hoeveelheid rood, groen en blauw heeft). In plaats daarvan heeft een pixel nu een eigen formule, een polynoom om precies te zijn. Met de polynoom wordt de hoeveelheid rood, groen en blauw uitgerekend op basis van lichtinval.
De maps zijn bruikbaar bij RTI omdat de ‘pixelpolynomen’ een soort reflectance functions zijn. De formules bepalen aan de hand van belichting wat de kleur van een pixel is: precies wat nodig is voor RTI.
Fotobol
Een onderzoeksteam van de University of Southampton en University of Oxford heeft zich het afgelopen jaar specifiek gericht op het ontwikkelen van RTI-systemen met PTM. Hun project (Reflectance Transformation Imaging System for Ancient Document Artefacts) leverde onder andere de zwarte ‘fotodome’ op die je hieronder ziet.
Met deze installatie kun je PTMs van een object maken. De bol bevat 76 ledlampjes en een vaste camera. Afbeelding: © Earl et al., 2011
.De bol heeft een doorsnee van één meter en biedt daarmee ruimte voor objecten tot zeventien centimeter hoog. De camera bevindt zich op het hoogste punt in het dak. Zesenzeventig vaste ledlampjes zorgen voor de belichting. Die kunnen van buitenaf harder en zachter worden gezet, zodat het licht op de foto’s steeds anders is. Het voordeel van dit apparaat is dat het gemakkelijk uit elkaar te halen en mee te nemen is, niet duur is en snel werkt. Hieronder zie je fotodome in actie:
Vóór de schermen
Niet alleen onderzoekers hebben plezier van RTI, ook het publiek kan kunstwerken hiermee beter bekijken. Het Engelse museum Tate heeft bijvoorbeeld PTMs van schilderijen van Frank Auerbach online gepubliceerd.
Veelzijdig
Zoals gezegd is RTI een waardevolle techniek bij historisch onderzoek. “Op basis van een foto de fijne details van een object onderzoeken, is zonder deze techniek bijna niet te doen”, stelt Dr. Martinez, een van de Engelse onderzoekers. “Op oude archieffoto’s zijn details lastig te onderscheiden; je moet dan wellicht nieuwe foto’s laten maken”.
Daarnaast kun je met RTI meer dan alleen het licht verschuiven. Door de reflectance functions iets aan te passen, kun je het object inkomend licht anders laten weerkaatsten. Vandaar ook het woord ‘transformation’ in reflectance transformation imaging. Door het transformeren van de functies lijkt het bijvoorbeeld net alsof het object van sterk spiegelend materiaal is, of juist het licht heel diffuus reflecteert. Dit maakt details nog beter zichtbaar.
Dit zijn PTMs van een hoofd van een Romeins standbeeld. Dit zijn screenshots van een transformatie naar een spiegelend effect (specular enhancement) en diffuse weerkaatsing (diffuse gain). Afbeelding: © University of Southampton
Het team hoopt dat hun onderzoek ervoor zorgt dat RTI vaker zal worden gebruikt. Dr Martinez: “We hebben de techniek nu zo ontwikkeld dat het snel genoeg is om dagelijks toe te passen in een museum. Daar zijn veel objecten die gescand moeten worden.”
Zelf doen
Het leuke aan dit alles is dat je het in principe zelf ook kunt doen. Alle software is gratis toegankelijk en je hebt niet per se een speciale fotodome nodig.
Afbeelding: © HP Labs
Men neme een statief met fotocamera en plaatse die voor het te fotograferen object. Naast het object leg je een glimmende zwarte of rode biljartbal, zodanig dat die steeds op de foto’s te zien is.
Vervolgens beschijn je de scène telkens vanaf een andere positie – bijvoorbeeld met een losse flitser – terwijl je foto’s maakt (de camera blijft staan!). Let er op dat de afstand tussen het licht en het object ongeveer gelijk blijft.
Na het fotograferen zet je de beelden op je computer en stuur je de map bestanden naar het PTMBuilder-programma. Op basis van de highlights op de biljartbal bepaalt de software de lichtinval op elke foto. Weet het eenmaal de lichtinval, dan is de PTM van je object zo gemaakt. En daarop kun jij de belichting naar wens aanpassen.
Bronnen
•Earl et al., ‘Reflectance Transformation Imaging Systems for Ancient Documentary Artefacts’, Electronic Visualisation and the Arts, July 2011 (In Press)
•Malzbender et al., ‘Polynomial texture maps’, SIGGRAPH ’01: Proceedings of the 28th annual conference on Computer graphics and interactive techniques, ACM Press, pp. 519–528, 2001 (pdf-bestand)
•Happa et al., ‘Illuminating the past: state of the art’, Virtual Reality 14 (3), p.155-182, 2010, doi:10.1007/s10055-010-0154-x
•Earl et al., ‘A Repainted Amazon’, In Proceedings of the 2009 EVA London Conference
(Kennislink)
Het verleden (anders) belicht
Vage Romeinse letters op een beschadigde steen zijn maar moeilijk te lezen, tenzij je gebruikmaakt van ‘RTI’, reflectance transformation imaging. Met dat fotosysteem maak je beelden waarop je het licht naderhand kunt aanpassen. Handig, want daardoor zijn details alsnog goed te onderscheiden.
Je kunt het reliëf vaak alleen goed zien als de foto erg vanaf opzij gemaakt is. Afbeelding: © pxleyes
Stel, je bent in een museum en je ziet zo’n schilderij waarop de verf in dikke klodders is aangebracht. Om dat goed te kunnen zien, doe je je hoofd iets omhoog, iets naar beneden, een beetje naar links en een beetje naar rechts. Hierdoor krijg je een goed beeld van het reliëf op het doek.
Als je thuiskomt en het schilderij nog eens opzoekt in de catalogus, zie je dat reliëf helemaal niet, tenzij er misschien een speciale close-up gemaakt is. Jammer, dat maakt het schilderij nou juist zo mooi…
Misschien zegt het verhaal je weinig, maar voor historici en kunstexperts kan het echt een probleem zijn. Als zij onderzoek doen naar het Oude Egypte is het bijvoorbeeld belangrijk om figuren en patronen op een reliëf goed te kunnen onderscheiden. En als je dat op basis van een ‘platte’ foto moet doen, is dat niet eenvoudig.
Schuiven met licht
Sinds een aantal jaren is er gelukkig een techniek die onderzoekers een handje helpt. Reflectance transformation imaging (RTI) is een speciaal fotosysteem dat een afbeelding maakt waarop de belichting naderhand te wijzigen is. In het onderstaande filmpje zie je een RTI-beeld in praktijk:
Het systeem is op zichzelf niet erg ingewikkeld. Met een camera maak je steeds vanaf hetzelfde punt een aantal foto’s van het object. Tussendoor pas je de belichting aan, zodat het object op elke foto er net iets anders uitziet. Vervolgens stuur je de beelden naar een speciaal computerprogramma en die maakt er een ‘interactieve foto’ van: je kunt het licht naar hartenlust verschuiven en het beeld past zich automatisch aan. Hoe werkt dit?
Reflectie geregistreerd
Als je een vaas beschijnt met een zaklamp, dan merk je dat het uitmaakt of je de zaklamp links of rechts houdt. De kleur van de linkerkant is bijvoorbeeld de ene keer licht en de andere keer donker. Dat komt doordat het licht anders gereflecteerd wordt, dat verandert de kleur die je waarneemt. Een foto van het object ziet er dus ook anders uit als de lichtbron verplaatst: alle pixels moeten een andere kleur krijgen. Welke kleur dat is, hangt af van de lichtreflectie op dat punt.
Daarom begint het RTI-systeem met het bepalen van zogenaamde reflectance functions. Dat zijn formules – voor elke pixel één – die aangeven hoe een punt van het object licht weerkaatst. Een pixel is tenslotte een representatie van een locatie op het echte object. De manier waarop dat echte punt licht reflecteert, bepaalt de kleur van de bijbehorende pixel.
De linker illustratie laat zien hoe inkomend licht (geel) vanaf elk punt van het object gereflecteerd wordt. De reflectie hangt af van de normaalvector op dat punt (donkerrood). Dat is de richting van een lijn die loodrecht op het oppervlakte staat. In de rechter figuur zijn de reflectance functions gebruikt om de reflectie – en dus de kleur – van de ‘platte pixels’ uit te rekenen. Afbeelding: © Cultural Heritage Imaging
Het systeem bepaalt de reflection function op basis van de foto’s die je maakt met verschillende belichting. Zijn de functies eenmaal bekend, dan kun je de virtuele lichtbron van de foto neerzetten waar je wilt. Je hoeft niet per se een locatie te kiezen die je bij het fotograferen hebt gebruikt: omdat het een formule is, kan het systeem voor elke locatie de juiste kleuren uitrekenen.
Net echt
Texture mapping is een techniek om kale objecten op de computer te voorzien van een realistisch jasje. Denk bijvoorbeeld aan een bos in een 3D-computerspel: de bomen worden gemaakt op de computer en hebben dus geen echte bladeren. Met texture mapping wordt een bladerpatroon op zo’n manier op de bomen geplakt dat het er toch realistisch uitziet.
Met polynomen
De daadwerkelijke reflectance function van een punt op een object is erg complex en daarom niet exact te achterhalen. Bij RTI gebruikt men daarom methodes die per pixel een eenvoudige functie maken, die toch een realistisch resultaat geven. Dat kan bijvoorbeeld met polynomial texture mapping (PTM), een veelgebruikte methode die werd bedacht door Tom Malzbender van HP Labs.
Malzbender ontwikkelde PTM voor texture mapping (zie kader). Een PTM-systeem maakt op basis van een set foto’s met verschillende belichting een zogenaamde polynomial texture map. In zo’n map wordt een pixel niet opgeslagen met drie vaste waarden (dat is het geval bij een gewone foto, waar elk beeldpunt een bepaalde hoeveelheid rood, groen en blauw heeft). In plaats daarvan heeft een pixel nu een eigen formule, een polynoom om precies te zijn. Met de polynoom wordt de hoeveelheid rood, groen en blauw uitgerekend op basis van lichtinval.
De maps zijn bruikbaar bij RTI omdat de ‘pixelpolynomen’ een soort reflectance functions zijn. De formules bepalen aan de hand van belichting wat de kleur van een pixel is: precies wat nodig is voor RTI.
Fotobol
Een onderzoeksteam van de University of Southampton en University of Oxford heeft zich het afgelopen jaar specifiek gericht op het ontwikkelen van RTI-systemen met PTM. Hun project (Reflectance Transformation Imaging System for Ancient Document Artefacts) leverde onder andere de zwarte ‘fotodome’ op die je hieronder ziet.
Met deze installatie kun je PTMs van een object maken. De bol bevat 76 ledlampjes en een vaste camera. Afbeelding: © Earl et al., 2011
.De bol heeft een doorsnee van één meter en biedt daarmee ruimte voor objecten tot zeventien centimeter hoog. De camera bevindt zich op het hoogste punt in het dak. Zesenzeventig vaste ledlampjes zorgen voor de belichting. Die kunnen van buitenaf harder en zachter worden gezet, zodat het licht op de foto’s steeds anders is. Het voordeel van dit apparaat is dat het gemakkelijk uit elkaar te halen en mee te nemen is, niet duur is en snel werkt. Hieronder zie je fotodome in actie:
Vóór de schermen
Niet alleen onderzoekers hebben plezier van RTI, ook het publiek kan kunstwerken hiermee beter bekijken. Het Engelse museum Tate heeft bijvoorbeeld PTMs van schilderijen van Frank Auerbach online gepubliceerd.
Veelzijdig
Zoals gezegd is RTI een waardevolle techniek bij historisch onderzoek. “Op basis van een foto de fijne details van een object onderzoeken, is zonder deze techniek bijna niet te doen”, stelt Dr. Martinez, een van de Engelse onderzoekers. “Op oude archieffoto’s zijn details lastig te onderscheiden; je moet dan wellicht nieuwe foto’s laten maken”.
Daarnaast kun je met RTI meer dan alleen het licht verschuiven. Door de reflectance functions iets aan te passen, kun je het object inkomend licht anders laten weerkaatsten. Vandaar ook het woord ‘transformation’ in reflectance transformation imaging. Door het transformeren van de functies lijkt het bijvoorbeeld net alsof het object van sterk spiegelend materiaal is, of juist het licht heel diffuus reflecteert. Dit maakt details nog beter zichtbaar.
Dit zijn PTMs van een hoofd van een Romeins standbeeld. Dit zijn screenshots van een transformatie naar een spiegelend effect (specular enhancement) en diffuse weerkaatsing (diffuse gain). Afbeelding: © University of Southampton
Het team hoopt dat hun onderzoek ervoor zorgt dat RTI vaker zal worden gebruikt. Dr Martinez: “We hebben de techniek nu zo ontwikkeld dat het snel genoeg is om dagelijks toe te passen in een museum. Daar zijn veel objecten die gescand moeten worden.”
Zelf doen
Het leuke aan dit alles is dat je het in principe zelf ook kunt doen. Alle software is gratis toegankelijk en je hebt niet per se een speciale fotodome nodig.
Afbeelding: © HP Labs
Men neme een statief met fotocamera en plaatse die voor het te fotograferen object. Naast het object leg je een glimmende zwarte of rode biljartbal, zodanig dat die steeds op de foto’s te zien is.
Vervolgens beschijn je de scène telkens vanaf een andere positie – bijvoorbeeld met een losse flitser – terwijl je foto’s maakt (de camera blijft staan!). Let er op dat de afstand tussen het licht en het object ongeveer gelijk blijft.
Na het fotograferen zet je de beelden op je computer en stuur je de map bestanden naar het PTMBuilder-programma. Op basis van de highlights op de biljartbal bepaalt de software de lichtinval op elke foto. Weet het eenmaal de lichtinval, dan is de PTM van je object zo gemaakt. En daarop kun jij de belichting naar wens aanpassen.
Bronnen
•Earl et al., ‘Reflectance Transformation Imaging Systems for Ancient Documentary Artefacts’, Electronic Visualisation and the Arts, July 2011 (In Press)
•Malzbender et al., ‘Polynomial texture maps’, SIGGRAPH ’01: Proceedings of the 28th annual conference on Computer graphics and interactive techniques, ACM Press, pp. 519–528, 2001 (pdf-bestand)
•Happa et al., ‘Illuminating the past: state of the art’, Virtual Reality 14 (3), p.155-182, 2010, doi:10.1007/s10055-010-0154-x
•Earl et al., ‘A Repainted Amazon’, In Proceedings of the 2009 EVA London Conference
(Kennislink)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
'Apenschedel gevonden van 20 miljoen jaar'
KAMPALA - Wetenschappers hebben in Uganda een fossiel van een apenschedel gevonden dat zo'n 20 miljoen jaar oud zou zijn. Dat maakten Ugandese en Franse onderzoekers dinsdag bekend.
Volgens de paleontoloog Martin Rickford is het de eerste keer dat een complete apenschedel van deze leeftijd is gevonden. Hij noemde het een „zeer belangrijk fossiel”.
Het dier, een plantenetende boomklimmer, zou op ongeveer 10-jarige leeftijd zijn gestorven en een relatief groot brein hebben gehad.
Bron: http://www.telegraaf.nl/b(...)_.html?sn=buitenland
KAMPALA - Wetenschappers hebben in Uganda een fossiel van een apenschedel gevonden dat zo'n 20 miljoen jaar oud zou zijn. Dat maakten Ugandese en Franse onderzoekers dinsdag bekend.
Volgens de paleontoloog Martin Rickford is het de eerste keer dat een complete apenschedel van deze leeftijd is gevonden. Hij noemde het een „zeer belangrijk fossiel”.
Het dier, een plantenetende boomklimmer, zou op ongeveer 10-jarige leeftijd zijn gestorven en een relatief groot brein hebben gehad.
Bron: http://www.telegraaf.nl/b(...)_.html?sn=buitenland
"Any officer who goes into action without his sword is improperly dressed." - "Mad Jack" Churchill DSO MC
03-08-2011
Helft West-Europese mannen familie van Toetanchamon
© photo news
De helft van de mannen van West-Europese afkomst is verwant aan de Egyptische farao Toetanchamon. Dat hebben Zwitserse genetici bekendgemaakt en wordt gemeld op de website van het Nederlandse dagblad De Volkskrant.
De wetenschappers van het in Zürich gevestigde genealogiecentrum iGENEA hebben voor hun onderzoek het DNA gereconstrueerd van Toetanchamon, die regeerde van 1333-1323 v.C. en overleed op 19-jarige leeftijd. Toetanchamon blijkt te hebben behoord tot het zogeheten haplotype R1b1a2, net als 50 procent van de West-Europese mannen. Het geeft aan dat ze een gemeenschappelijke voorouder hebben.
De wetenschappers noemen het opvallend dat minder dan 1 procent van de tegenwoordige Egyptenaren hetzelfde haplotype deelt. Onder Franse mannen gaat het om 60 procent en onder Spanjaarden en Britten om zelfs 70 procent.
Volgens iGENEA-directeur Roman Scholz moet de gemeenschappelijke voorouder uit de Kaukasus hebben gestamd, ongeveer 9.500 jaar geleden. De nazaten migreerden gelijk op met de verspreiding van de landbouw, die 7.000 jaar voor Christus inzette. Hoe het verband met Egypte precies ligt, is nog niet bekend. De wetenschappers gaan nu op zoek naar het DNA van Toetanchamons naaste verwanten. (belga/odbs)
(HLN)
Helft West-Europese mannen familie van Toetanchamon
© photo news
De helft van de mannen van West-Europese afkomst is verwant aan de Egyptische farao Toetanchamon. Dat hebben Zwitserse genetici bekendgemaakt en wordt gemeld op de website van het Nederlandse dagblad De Volkskrant.
De wetenschappers van het in Zürich gevestigde genealogiecentrum iGENEA hebben voor hun onderzoek het DNA gereconstrueerd van Toetanchamon, die regeerde van 1333-1323 v.C. en overleed op 19-jarige leeftijd. Toetanchamon blijkt te hebben behoord tot het zogeheten haplotype R1b1a2, net als 50 procent van de West-Europese mannen. Het geeft aan dat ze een gemeenschappelijke voorouder hebben.
De wetenschappers noemen het opvallend dat minder dan 1 procent van de tegenwoordige Egyptenaren hetzelfde haplotype deelt. Onder Franse mannen gaat het om 60 procent en onder Spanjaarden en Britten om zelfs 70 procent.
Volgens iGENEA-directeur Roman Scholz moet de gemeenschappelijke voorouder uit de Kaukasus hebben gestamd, ongeveer 9.500 jaar geleden. De nazaten migreerden gelijk op met de verspreiding van de landbouw, die 7.000 jaar voor Christus inzette. Hoe het verband met Egypte precies ligt, is nog niet bekend. De wetenschappers gaan nu op zoek naar het DNA van Toetanchamons naaste verwanten. (belga/odbs)
(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
02-08-2011
Curatoren klungelen met eeuwenoud Chinees aardewerk
Curatoren van een bekend museum in het Chinese Beijing hebben geprobeerd om een 1.000 jaar oud bord van keramiek dat in zes stukken was gebroken opnieuw aan elkaar te lijmen. Dat heeft 'Longcan' gemeld, een anonieme blogger.
Een woordvoerder van het Forbidden City Palace Museum heeft intussen al gereageerd en toegegeven dat het eeuwenoude aardewerk vernield werd tijdens een onderzoek. Een wetenschapper van het museum zou een onderzoeksmachine "verkeerd geprogrammeerd" hebben waardoor het overblijfsel van de Song-dynastie verpletterd werd en in stukken brak.
Van het bord dat gemaakt werd tussen 960 en 1279 zouden nog maar een handvol exemplaren overblijven. In 1992 werd dergelijk stuk nog van de hand gedaan op een veiling in New York. Dat leverde toen 1,54 miljoen dollar op.
Het museum heeft verklaard dat het keramiek nog hersteld kan worden. Experts denken daar echter anders over. (adha)
(HLN
Curatoren klungelen met eeuwenoud Chinees aardewerk
Curatoren van een bekend museum in het Chinese Beijing hebben geprobeerd om een 1.000 jaar oud bord van keramiek dat in zes stukken was gebroken opnieuw aan elkaar te lijmen. Dat heeft 'Longcan' gemeld, een anonieme blogger.
Een woordvoerder van het Forbidden City Palace Museum heeft intussen al gereageerd en toegegeven dat het eeuwenoude aardewerk vernield werd tijdens een onderzoek. Een wetenschapper van het museum zou een onderzoeksmachine "verkeerd geprogrammeerd" hebben waardoor het overblijfsel van de Song-dynastie verpletterd werd en in stukken brak.
Van het bord dat gemaakt werd tussen 960 en 1279 zouden nog maar een handvol exemplaren overblijven. In 1992 werd dergelijk stuk nog van de hand gedaan op een veiling in New York. Dat leverde toen 1,54 miljoen dollar op.
Het museum heeft verklaard dat het keramiek nog hersteld kan worden. Experts denken daar echter anders over. (adha)
(HLN
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
Australia WWII heroine Nancy 'White Mouse' Wake dies
One of the most highly decorated Allied secret agents of World War II, Nancy Wake, has died in London aged 98.
"I killed a lot of Germans, and I am only sorry I didn't kill more”
Born in New Zealand but raised in Australia, she is credited with helping hundreds of Allied personnel escape from occupied France.
The German Gestapo named her the "White Mouse" because she was so elusive.
Australian Prime Minister Julia Gillard said Mrs Wake was "a truly remarkable individual whose selfless valour and tenacity will never be forgotten".
"Nancy Wake was a woman of exceptional courage and resourcefulness whose daring exploits saved the lives of hundreds of Allied personnel and helped bring the Nazi occupation of France to an end," Ms Gillard said in a statement.
Saboteur and spy
Working as a journalist in Europe, she interviewed Adolf Hitler in Vienna in 1933 and then vowed to fight against his persecution of Jews.
After the fall of France in 1940, Mrs Wake became a French Resistance courier and later a saboteur and spy - setting up escape routes and sabotaging German installations, saving hundreds of Allied lives.
She worked for British Special Operations and was parachuted into France in April 1944 before D-Day to deliver weapons to French Resistance fighters.
At one point, she was top of the Gestapo's most wanted list.
"Freedom is the only thing worth living for. While I was doing that work, I used to think it didn't matter if I died, because without freedom there was no point in living," Wake once said of her wartime exploits.
It was only after the liberation of France that she learned her husband, French businessman Henri Fiocca, had been tortured and killed by the Gestapo for refusing to give her up.
"I have only one thing to say: I killed a lot of Germans, and I am only sorry I didn't kill more," she once said.
She was Australia's most decorated servicewoman, and one of the most decorated Allied servicewomen of World War II.
France awarded her its highest honour, the Legion D'Honneur; she also received Britain's George Medal, and the US Medal of Freedom. In 2004, she was made Companion of the Order of Australia.
She returned to Australia in 1949, where she failed several times to win a seat in parliament.
In 1957 she went back to England, where she married RAF fighter pilot John Forward.
Wake died in London. She had been a resident at a nursing home for retired forces personnel since 2003.
She is expected to be cremated and her ashes spread in Montlucon in central France, the scene of much of her heroism.
Her story inspired Sebastian Faulks' 1999 novel Charlotte Gray and a 2001 film by the same title, with the lead role played by Australian actress Cate Blanchett.
Bron: http://www.bbc.co.uk/news/world-asia-pacific-14441032
One of the most highly decorated Allied secret agents of World War II, Nancy Wake, has died in London aged 98.
"I killed a lot of Germans, and I am only sorry I didn't kill more”
Born in New Zealand but raised in Australia, she is credited with helping hundreds of Allied personnel escape from occupied France.
The German Gestapo named her the "White Mouse" because she was so elusive.
Australian Prime Minister Julia Gillard said Mrs Wake was "a truly remarkable individual whose selfless valour and tenacity will never be forgotten".
"Nancy Wake was a woman of exceptional courage and resourcefulness whose daring exploits saved the lives of hundreds of Allied personnel and helped bring the Nazi occupation of France to an end," Ms Gillard said in a statement.
Saboteur and spy
Working as a journalist in Europe, she interviewed Adolf Hitler in Vienna in 1933 and then vowed to fight against his persecution of Jews.
After the fall of France in 1940, Mrs Wake became a French Resistance courier and later a saboteur and spy - setting up escape routes and sabotaging German installations, saving hundreds of Allied lives.
She worked for British Special Operations and was parachuted into France in April 1944 before D-Day to deliver weapons to French Resistance fighters.
At one point, she was top of the Gestapo's most wanted list.
"Freedom is the only thing worth living for. While I was doing that work, I used to think it didn't matter if I died, because without freedom there was no point in living," Wake once said of her wartime exploits.
It was only after the liberation of France that she learned her husband, French businessman Henri Fiocca, had been tortured and killed by the Gestapo for refusing to give her up.
"I have only one thing to say: I killed a lot of Germans, and I am only sorry I didn't kill more," she once said.
She was Australia's most decorated servicewoman, and one of the most decorated Allied servicewomen of World War II.
France awarded her its highest honour, the Legion D'Honneur; she also received Britain's George Medal, and the US Medal of Freedom. In 2004, she was made Companion of the Order of Australia.
She returned to Australia in 1949, where she failed several times to win a seat in parliament.
In 1957 she went back to England, where she married RAF fighter pilot John Forward.
Wake died in London. She had been a resident at a nursing home for retired forces personnel since 2003.
She is expected to be cremated and her ashes spread in Montlucon in central France, the scene of much of her heroism.
Her story inspired Sebastian Faulks' 1999 novel Charlotte Gray and a 2001 film by the same title, with the lead role played by Australian actress Cate Blanchett.
Bron: http://www.bbc.co.uk/news/world-asia-pacific-14441032
"Any officer who goes into action without his sword is improperly dressed." - "Mad Jack" Churchill DSO MC
09-08-2011
2.000 jaar oud Romeins zwaard gevonden in Jeruzalem
© ap
Werknemers van de Israëlische Autoriteit voor Antiquiteiten (IAA) hebben een 2.000 jaar oud ijzeren zwaard ontdekt tijdens opgravingen in een oude afwateringsgreppel. Het zwaard zat nog steeds in zijn lederen schede, meldt IAA.
Het zwaard werd ontdekt tijdens opgravingen in een oude afwateringsgreppel. © ap
© ap
De werknemers vonden ook overblijfselen van de zwaardriem en een stenen object, versierd met een ruwe schets van een menora, de joodse zevenarmige kandelaar.
Goede staat
"De goede staat van het zwaard is opmerkelijk. Het is ongeveer 60 centimeter lang, maar ook de lederen schede is goed bewaard gebleven. Leer vergaat immers snel", zegt Eli Shukron, die de opgravingen in goede banen leidt. Hij deelt mee dat het zwaard behoorde tot een infanterist van een Romeins garnizoen, dat in het huidige Israël gelegerd was in het begin van de Joodse opstand tegen de Romeinen in 66 na Christus.
Toevluchtsoord
De afwateringsgreppel waar het zwaard en de steen teruggevonden werden, deed dienst als een toevluchtsoord voor inwoners van Jeruzalem toen de tempel in 70 na Christus vernietigd werd. (dpa/sam)
(HLN)
2.000 jaar oud Romeins zwaard gevonden in Jeruzalem
© ap
Werknemers van de Israëlische Autoriteit voor Antiquiteiten (IAA) hebben een 2.000 jaar oud ijzeren zwaard ontdekt tijdens opgravingen in een oude afwateringsgreppel. Het zwaard zat nog steeds in zijn lederen schede, meldt IAA.
Het zwaard werd ontdekt tijdens opgravingen in een oude afwateringsgreppel. © ap
© ap
De werknemers vonden ook overblijfselen van de zwaardriem en een stenen object, versierd met een ruwe schets van een menora, de joodse zevenarmige kandelaar.
Goede staat
"De goede staat van het zwaard is opmerkelijk. Het is ongeveer 60 centimeter lang, maar ook de lederen schede is goed bewaard gebleven. Leer vergaat immers snel", zegt Eli Shukron, die de opgravingen in goede banen leidt. Hij deelt mee dat het zwaard behoorde tot een infanterist van een Romeins garnizoen, dat in het huidige Israël gelegerd was in het begin van de Joodse opstand tegen de Romeinen in 66 na Christus.
Toevluchtsoord
De afwateringsgreppel waar het zwaard en de steen teruggevonden werden, deed dienst als een toevluchtsoord voor inwoners van Jeruzalem toen de tempel in 70 na Christus vernietigd werd. (dpa/sam)
(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
Prehistorische voetstappen in nieuwbouwgebied
In de Waalsprong, de stadsuitbreiding aan de noordzijde van Nijmegen, zijn prehistorische voetstappen gevonden van een volwassene en een kind. Archeologen troffen de sporen aan in de oever van een geul die daar destijds is geweest, zo maakte de gemeente Nijmegen donderdag bekend.
De voetstappen zijn tussen 2500 en 1000 voor Christus achtergelaten, denken de wetenschappers. De volwassene droeg waarschijnlijk een soort schoeisel. De vondst van zulke oude voetsporen is vrij zeldzaam.
In de buurt van de voetstappen zijn tevens veel hoefafdrukken gevonden, waarschijnlijk van dieren die in de geul gingen drinken.
Door het kleigebied meanderden in het verre verleden allerlei geulen, die in de jonge steentijd en de bronstijd zijn dichtgeslibt. Nu er bouwactiviteiten plaatshebben, komen de contouren weer aan de oppervlakte.
De archeologen hebben gipsafdrukken van de voetstappen gemaakt om ze verder te bestuderen. De vindplaats is weer dichtgegooid.
Bron: www.telegraaf.nl
In de Waalsprong, de stadsuitbreiding aan de noordzijde van Nijmegen, zijn prehistorische voetstappen gevonden van een volwassene en een kind. Archeologen troffen de sporen aan in de oever van een geul die daar destijds is geweest, zo maakte de gemeente Nijmegen donderdag bekend.
De voetstappen zijn tussen 2500 en 1000 voor Christus achtergelaten, denken de wetenschappers. De volwassene droeg waarschijnlijk een soort schoeisel. De vondst van zulke oude voetsporen is vrij zeldzaam.
In de buurt van de voetstappen zijn tevens veel hoefafdrukken gevonden, waarschijnlijk van dieren die in de geul gingen drinken.
Door het kleigebied meanderden in het verre verleden allerlei geulen, die in de jonge steentijd en de bronstijd zijn dichtgeslibt. Nu er bouwactiviteiten plaatshebben, komen de contouren weer aan de oppervlakte.
De archeologen hebben gipsafdrukken van de voetstappen gemaakt om ze verder te bestuderen. De vindplaats is weer dichtgegooid.
Bron: www.telegraaf.nl
"Any officer who goes into action without his sword is improperly dressed." - "Mad Jack" Churchill DSO MC
11-08-2011
Eeuwenoude relikwieën in Munsterkerk gevonden
Een kunsthistoricus van de gemeente Roermond heeft in een nis in een altaar in de Roermondse Munsterkerk eeuwenoude, ingemetselde relieken gevonden.
Foto: ANP
Die zijn mogelijk afkomstig van de Heilige Ursula of één van haar maagden, maakte kunsthistoricus Erik Caris donderdag bekend.
Ursula zou in de 4e eeuw hebben geleefd. Caris heeft de relieken met een endoscoop gefotografeerd. Het gaat onder meer om tien schedels gewikkeld in met goud en parels bestikte doeken.
Caris zei dat het om een belangrijke vondst gaat. De Munsterkerk werd begin 13e eeuw gebouwd. Niet eerder is aangetoond dat er vanaf het begin relieken in de kerk waren, aldus Caris.
Oud
Als de relieken even oud als de kerk zijn, dan zijn ze 800 jaar oud. Maar als ze echt van Ursula of een van haar elf martelaressen stammen, zijn ze veel ouder, zei Caris.
Het is zelfs mogelijk dat ze stammen uit een oud Romeins graf in Keulen, waar Ursula en haar maagden ooit zouden zijn opgegraven.
© ANP
(nu.nl)
Eeuwenoude relikwieën in Munsterkerk gevonden
Een kunsthistoricus van de gemeente Roermond heeft in een nis in een altaar in de Roermondse Munsterkerk eeuwenoude, ingemetselde relieken gevonden.
Foto: ANP
Die zijn mogelijk afkomstig van de Heilige Ursula of één van haar maagden, maakte kunsthistoricus Erik Caris donderdag bekend.
Ursula zou in de 4e eeuw hebben geleefd. Caris heeft de relieken met een endoscoop gefotografeerd. Het gaat onder meer om tien schedels gewikkeld in met goud en parels bestikte doeken.
Caris zei dat het om een belangrijke vondst gaat. De Munsterkerk werd begin 13e eeuw gebouwd. Niet eerder is aangetoond dat er vanaf het begin relieken in de kerk waren, aldus Caris.
Oud
Als de relieken even oud als de kerk zijn, dan zijn ze 800 jaar oud. Maar als ze echt van Ursula of een van haar elf martelaressen stammen, zijn ze veel ouder, zei Caris.
Het is zelfs mogelijk dat ze stammen uit een oud Romeins graf in Keulen, waar Ursula en haar maagden ooit zouden zijn opgegraven.
© ANP
(nu.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
http://www.telegraph.co.u(...)y-went-to-China.htmlquote:Explorer Marco Polo 'never actually went to China'
Marco Polo's journeys to China and the Far East established him as one of history’s greatest explorers but archeologists now believe he never actually went there.
They think it more likely that the Venetian merchant adventurer picked up second-hand stories of China, Japan and the Mongol Empire from Persian merchants whom he met on the shores of the Black Sea – thousands of miles short of the Orient.
He then cobbled them together with other scraps of information for what became a bestselling account, “A Description of the World”, one of the first travel books.
The archeologists point in particular to inconsistencies and inaccuracies in his description of Kublai Khan’s attempted invasions of Japan in 1274 and 1281.
“He confuses the two, mixing up details about the first expedition with those of the second. In his account of the first invasion, he describes the fleet leaving Korea and being hit by a typhoon before it reached the Japanese coast,” said Daniele Petrella of the University of Naples, the leader of an Italian archeological project in Japan.
“But that happened in 1281 – is it really possible that a supposed eye witness could confuse events which were seven years apart?”
Marco Polo’s description of the Mongol fleet is sharply at odds with the remains of ships that the team have excavated in Japan.
The Venetian wrote of five-masted ships, when in fact they had only three masts, said Prof Petrella.
“It was during our dig that doubts began to emerge about much of what he wrote,” he told the latest edition of Focus Storia, an Italian history magazine.
“When he describes Kublai Khan’s fleet he talks about the pitch that was used to make ships’ hulls watertight. He used the word 'chunam’, which in Chinese and Mongol means nothing. “In fact it is the Persian word for pitch. It’s also odd that instead of using, as he does in most instances, local names to describe places, he used Persian terms for Mongol and Chinese place names.”
The explorer claimed to have worked as an emissary to the court of Kublai Khan, but his name does not crop up in any of the surviving Mongol or Chinese records.
The Italian archeologists’ scepticism over the extent of Marco Polo’s travels adds weight to a theory put forward by a British academic.
In a book published in 1995, “Did Marco Polo Go to China?”, Frances Wood, the head of the Chinese section at the British Library, also argued that he probably did not make it beyond the Black Sea.
She pointed out that despite being an acute observer of daily life and rituals, there is no mention in Marco Polo’s chapters on China of the custom of binding women’s feet, chopsticks, tea drinking, or even the Great Wall.
“There’s nothing in the Venetian archives to say that the Polo family had direct contact with China at all,” Dr Wood told The Daily Telegraph. “Nothing from China has ever been found in the possessions they left behind.
“One theory is that Marco Polo copied a sort of guide book on China written by a Persian merchant. Only about 18 sentences in the entire manuscript are written in the first person – it is extremely rare for him to say 'I saw this with my own eyes’.
“I believe that rather than being one person’s account, it’s a sort of medieval database of European knowledge of the Far East at the time.”
14-08-2011
Idee: West-Berlijn verkopen aan Oost-Berlijn
© epa
Vijftig jaar na de bouw van de Berlijnse muur heeft het Duitse magazine Der Spiegel onthuld dat de west-duitse en Amerikaanse regering een tijdlang overwogen hebben om West-Berlijn te 'verkopen' aan Oost-Duitsland.
© epa
De Duitse kanselier Konrad Adenauer had geopperd om West-Berlijn in te ruilen voor andere stukken grondgebied. Het westelijke stadsdeel stond immers onder bevel van de Franse, Britse en Amerikaanse troepen maar lag voor de rest volledig geïsoleerd binnen het communistische Oost-Duitsland.
Sovjetunie
Volgens Der Spiegel zou Adenauer dat idee voorgelegd hebben aan de Amerikaanse staatssecretaris Dean Rusk en president John F. Kennedy. Adenauer suggereerde dat de VS het voorstel zouden doen aan de Sovjetunie, waarvan het leger de controle hield over Oost-Duitsland.
Kennedy, de Berliner
Volgens het document waar Der Spiegel de hand op kon leggen, was het uiteindelijk Kennedy die het idee verwierp. In juni 1963 trok de Amerikaanse president naar Berlijn waar hij de beroemde woorden "Ich bin ein Berliner" sprak, waarmee hij zijn steun wilde uitdrukken aan de inwoners van de westerse enclave in Oost-Duitsland. (belga/edp)
© epa
© epa
© afp
(HLN)
Idee: West-Berlijn verkopen aan Oost-Berlijn
© epa
Vijftig jaar na de bouw van de Berlijnse muur heeft het Duitse magazine Der Spiegel onthuld dat de west-duitse en Amerikaanse regering een tijdlang overwogen hebben om West-Berlijn te 'verkopen' aan Oost-Duitsland.
© epa
De Duitse kanselier Konrad Adenauer had geopperd om West-Berlijn in te ruilen voor andere stukken grondgebied. Het westelijke stadsdeel stond immers onder bevel van de Franse, Britse en Amerikaanse troepen maar lag voor de rest volledig geïsoleerd binnen het communistische Oost-Duitsland.
Sovjetunie
Volgens Der Spiegel zou Adenauer dat idee voorgelegd hebben aan de Amerikaanse staatssecretaris Dean Rusk en president John F. Kennedy. Adenauer suggereerde dat de VS het voorstel zouden doen aan de Sovjetunie, waarvan het leger de controle hield over Oost-Duitsland.
Kennedy, de Berliner
Volgens het document waar Der Spiegel de hand op kon leggen, was het uiteindelijk Kennedy die het idee verwierp. In juni 1963 trok de Amerikaanse president naar Berlijn waar hij de beroemde woorden "Ich bin ein Berliner" sprak, waarmee hij zijn steun wilde uitdrukken aan de inwoners van de westerse enclave in Oost-Duitsland. (belga/edp)
© epa
© epa
© afp
(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
15-08-2011
Oestrogeen moest Hitler minder agressief maken
Oestrogeen moest Hitler minder agressief maken.
Professor Brian Ford ontvouwt in zijn boek over geheime wapens tijdens de Tweede Wereldoorlog het plan om Adolf Hitler te bewerken met vrouwelijke hormonen. Het toedienen van oestrogeen moest de dictator vrouwelijker en dus minder agressief maken.
Britse spionnen moesten het oestrogeen maandenlang via zijn maaltijden toedienen. In tegenstelling tot gif konden zijn voorproevers het vrouwelijke hormoon onmogelijk detecteren, schrijft Ford in zijn boek 'Technologie, Wetenschap en de race om de Tweede Wereldoorlog te winnen'.
Het werk ligt begin volgende maand in de winkelrekken. "Hitler beschikte over een legertje voorproevers. Gif in zijn maaltijd stoppen zou dus nooit gewerkt hebben", aldus Ford. "De vrouwelijke hormonen maakten meer kans omdat ze niet ontdekt konden worden maar ze moesten wel maandenlang toegediend worden om effect te sorteren."
Uiteindelijk bleef het bij een plan zoals de idee om bommen te verstoppen in blikken fruit en bakken lijm uit te gieten over Duitse soldaten om ze letterlijk aan de grond vast te lijmen. Deze en nog andere plannen om de Führer uit te schakelen staan in het boek van de Britse geschiedkundige. (vsv)
(HLN)
Oestrogeen moest Hitler minder agressief maken
Oestrogeen moest Hitler minder agressief maken.
Professor Brian Ford ontvouwt in zijn boek over geheime wapens tijdens de Tweede Wereldoorlog het plan om Adolf Hitler te bewerken met vrouwelijke hormonen. Het toedienen van oestrogeen moest de dictator vrouwelijker en dus minder agressief maken.
Britse spionnen moesten het oestrogeen maandenlang via zijn maaltijden toedienen. In tegenstelling tot gif konden zijn voorproevers het vrouwelijke hormoon onmogelijk detecteren, schrijft Ford in zijn boek 'Technologie, Wetenschap en de race om de Tweede Wereldoorlog te winnen'.
Het werk ligt begin volgende maand in de winkelrekken. "Hitler beschikte over een legertje voorproevers. Gif in zijn maaltijd stoppen zou dus nooit gewerkt hebben", aldus Ford. "De vrouwelijke hormonen maakten meer kans omdat ze niet ontdekt konden worden maar ze moesten wel maandenlang toegediend worden om effect te sorteren."
Uiteindelijk bleef het bij een plan zoals de idee om bommen te verstoppen in blikken fruit en bakken lijm uit te gieten over Duitse soldaten om ze letterlijk aan de grond vast te lijmen. Deze en nog andere plannen om de Führer uit te schakelen staan in het boek van de Britse geschiedkundige. (vsv)
(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
heb je enig idee waar het origineel van dat artikel staat..?quote:Op maandag 15 augustus 2011 09:27 schreef ExperimentalFrentalMental het volgende:
14-08-2011
Idee: West-Berlijn verkopen aan Oost-Berlijn
het klinkt best interssant, maar ik kan er niks van terugvinden (ook niet in de papieren Spiegel van deze maand)
edit:
ah gevonden, in de online internationale uitgave: http://www.spiegel.de/international/germany/0,1518,780385,00.html
[ Bericht 14% gewijzigd door RM-rf op 16-08-2011 09:35:18 ]
"Whatever you feel like: Life’s not one color, nor are you my only reader" - Ausonius, Epigrammata 25
15-08-2011
VS hadden geen moeite met Berlijnse Muur
Op 13 augustus herdacht Duitsland dat vijftig jaar geleden de bouw van de Berlijnse Muur begon. In augustus 1961 werd de bouw scherp veroordeeld door de Amerikaanse regering-Kennedy. Diezelfde regering ging overigens niet tot actie over, omdat het er tegelijkertijd de voordelen van inzag. Dat blijkt uit onlangs vrijgeven documenten van de CIA.
Toen de Oost-Duitse regering besloot dat het een muur zou bouwen om West- en Oost-Berlijn definitief van elkaar te scheiden, sprak de Amerikaanse president Kennedy van een “onmenselijke daad, om burgers op te sluiten in hun eigen land.” Maar daar bleef het bij.
Oost-Duitse bouwvakkers werken in augustus 1961 aan de bouw van de Berlijnse Muur. Afbeelding: © Wikimedia Commons
Uit voorheen geheime documenten van de Amerikaanse inlichtingendienst blijkt dat de Amerikaanse regering in werkelijkheid helemaal niet zulke grote problemen had met de Muur als ze liet blijken.
De documenten zijn opgevraagd en online gepubliceerd door het National Security Archive, een onderdeel van de George Washington University. De onderzoekers deden een beroep op de Freedom of Information Act, de Amerikaanse versie van onze Wet Openbaarheid van Bestuur.
Dean Rusk, Kennedy’s minister van Buitenlandse Zaken, was van mening dat de muur zou kunnen bijdragen aan hernieuwde stabiliteit van de Berlijnse regio. Een andere hoge regeringsfunctionaris – de Amerikaanse ambassadeur in de Sovjet-Unie Llewellyn Thompson – schreef in de weken voorafgaand aan de Berlijnse Crisis: “zowel wij als de West-Duitsers menen dat het in ons belang is dat Oost-Duitse vluchtelingen in Oost-Duitsland blijven.”
Gespannen situatie
De Westerse inlichtingendiensten hadden vernomen dat Oost-Duitse burgers met de angst leefden dat de DDR-regering van Walter Ulbricht zou besluiten om de toegang tot West-Berlijn definitief af te sluiten. De vluchtelingencrisis en het idee dat elke dag ‘een laatste kans op ontsnapping’ zou kunnen zijn, destabiliseerde Oost-Berlijn en maakte de Sovjets nerveus over de toch al gespannen situatie in het verdeelde Duitsland.
Aan het begin van de jaren zestig stond het communistische Oost-Duitsland een economische ramp te wachten. Dagelijks vluchtten honderden mensen uit Oost-Berlijn naar het kapitalistische Westen van de stad. Weg van de armoede en dictatuur, op naar de vrijheid.
Na de Tweede Wereldoorlog werd Berlijn opgedeeld in een Russische, Amerikaanse, Franse en Britse bezettingszone. De Berlijnse Muur scheidde de geallieerde bezettingszone van de Russische.
.Omdat Oost-Berlijn letterlijk leeg dreigde te lopen, besloten de Oost-Duitse president Walter Ulbricht en de leider van de Sovjet-Unie Nikita Kroetsjov dat de grens gesloten diende te worden.
De Amerikaanse en West-Duitse inlichtingendiensten waren zich ervan bewust dat er ‘harde maatregelen’ genomen zouden gaan worden om de leegloop tegen te gaan. Hoewel Ulbricht al op 10 augustus in een toespraak aankondigde dat het punt ‘tot hier en niet verder’ bereikt was, waren de Westerse inlichtingendiensten op zijn minst verbaasd toen de Oost-Duitsers op 13 augustus een muur begonnen te bouwen. Ook de president was niet van tevoren ingelicht.
Woorden, geen daden
De regering besloot de bouw van de muur alleen met woorden te veroordelen. “De Communistische autoriteiten ontzeggen hun burgers hiermee het recht om voor een vrije wereld te kiezen in plaats van te leven in een wereld van dwang”, verklaarde minister Rusk.
Hier bleef het in eerste instantie bij. De Amerikanen besloten geen verdere maatregelen te nemen. Als de Oost-Duitsers voortaan thuis zouden blijven zou dat stabiliserend werken. Een volksopstand in Oost-Duitsland werd op dat moment niet in het belang van de VS geacht. Later in 1961 kwam het alsnog tot grote spanningen toen de Sovjets eisten dat de geallieerde troepen West-Berlijn zouden verlaten.
De West-Berlijnse stadsregering was in verlegenheid gebracht door de Amerikaanse weigering maatregelen te nemen tegen de ommuring van hun stad. Om de gemoederen weer enigszins tot bedaren te brengen stuurde Kennedy zijn vice-president Lyndon Johnson naar Berlijn om de West-Berlijners een hart onder de riem te steken. Kennedy zelf liet zich niet zien tot 23 juli 1963, toen hij zijn beroemde ‘Ich bin ein Berliner’-toespraak hield.
(Kennislink)
VS hadden geen moeite met Berlijnse Muur
Op 13 augustus herdacht Duitsland dat vijftig jaar geleden de bouw van de Berlijnse Muur begon. In augustus 1961 werd de bouw scherp veroordeeld door de Amerikaanse regering-Kennedy. Diezelfde regering ging overigens niet tot actie over, omdat het er tegelijkertijd de voordelen van inzag. Dat blijkt uit onlangs vrijgeven documenten van de CIA.
Toen de Oost-Duitse regering besloot dat het een muur zou bouwen om West- en Oost-Berlijn definitief van elkaar te scheiden, sprak de Amerikaanse president Kennedy van een “onmenselijke daad, om burgers op te sluiten in hun eigen land.” Maar daar bleef het bij.
Oost-Duitse bouwvakkers werken in augustus 1961 aan de bouw van de Berlijnse Muur. Afbeelding: © Wikimedia Commons
Uit voorheen geheime documenten van de Amerikaanse inlichtingendienst blijkt dat de Amerikaanse regering in werkelijkheid helemaal niet zulke grote problemen had met de Muur als ze liet blijken.
De documenten zijn opgevraagd en online gepubliceerd door het National Security Archive, een onderdeel van de George Washington University. De onderzoekers deden een beroep op de Freedom of Information Act, de Amerikaanse versie van onze Wet Openbaarheid van Bestuur.
Dean Rusk, Kennedy’s minister van Buitenlandse Zaken, was van mening dat de muur zou kunnen bijdragen aan hernieuwde stabiliteit van de Berlijnse regio. Een andere hoge regeringsfunctionaris – de Amerikaanse ambassadeur in de Sovjet-Unie Llewellyn Thompson – schreef in de weken voorafgaand aan de Berlijnse Crisis: “zowel wij als de West-Duitsers menen dat het in ons belang is dat Oost-Duitse vluchtelingen in Oost-Duitsland blijven.”
Gespannen situatie
De Westerse inlichtingendiensten hadden vernomen dat Oost-Duitse burgers met de angst leefden dat de DDR-regering van Walter Ulbricht zou besluiten om de toegang tot West-Berlijn definitief af te sluiten. De vluchtelingencrisis en het idee dat elke dag ‘een laatste kans op ontsnapping’ zou kunnen zijn, destabiliseerde Oost-Berlijn en maakte de Sovjets nerveus over de toch al gespannen situatie in het verdeelde Duitsland.
Aan het begin van de jaren zestig stond het communistische Oost-Duitsland een economische ramp te wachten. Dagelijks vluchtten honderden mensen uit Oost-Berlijn naar het kapitalistische Westen van de stad. Weg van de armoede en dictatuur, op naar de vrijheid.
Na de Tweede Wereldoorlog werd Berlijn opgedeeld in een Russische, Amerikaanse, Franse en Britse bezettingszone. De Berlijnse Muur scheidde de geallieerde bezettingszone van de Russische.
.Omdat Oost-Berlijn letterlijk leeg dreigde te lopen, besloten de Oost-Duitse president Walter Ulbricht en de leider van de Sovjet-Unie Nikita Kroetsjov dat de grens gesloten diende te worden.
De Amerikaanse en West-Duitse inlichtingendiensten waren zich ervan bewust dat er ‘harde maatregelen’ genomen zouden gaan worden om de leegloop tegen te gaan. Hoewel Ulbricht al op 10 augustus in een toespraak aankondigde dat het punt ‘tot hier en niet verder’ bereikt was, waren de Westerse inlichtingendiensten op zijn minst verbaasd toen de Oost-Duitsers op 13 augustus een muur begonnen te bouwen. Ook de president was niet van tevoren ingelicht.
Woorden, geen daden
De regering besloot de bouw van de muur alleen met woorden te veroordelen. “De Communistische autoriteiten ontzeggen hun burgers hiermee het recht om voor een vrije wereld te kiezen in plaats van te leven in een wereld van dwang”, verklaarde minister Rusk.
Hier bleef het in eerste instantie bij. De Amerikanen besloten geen verdere maatregelen te nemen. Als de Oost-Duitsers voortaan thuis zouden blijven zou dat stabiliserend werken. Een volksopstand in Oost-Duitsland werd op dat moment niet in het belang van de VS geacht. Later in 1961 kwam het alsnog tot grote spanningen toen de Sovjets eisten dat de geallieerde troepen West-Berlijn zouden verlaten.
De West-Berlijnse stadsregering was in verlegenheid gebracht door de Amerikaanse weigering maatregelen te nemen tegen de ommuring van hun stad. Om de gemoederen weer enigszins tot bedaren te brengen stuurde Kennedy zijn vice-president Lyndon Johnson naar Berlijn om de West-Berlijners een hart onder de riem te steken. Kennedy zelf liet zich niet zien tot 23 juli 1963, toen hij zijn beroemde ‘Ich bin ein Berliner’-toespraak hield.
(Kennislink)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
Dat zal weinig uitgemaakt hebben want Hitler injecteerde amfetamines en testosteron.quote:
15-08-2011
Oestrogeen moest Hitler minder agressief maken
[ afbeelding ]
Oestrogeen moest Hitler minder agressief maken.
Professor Brian Ford ontvouwt in zijn boek over geheime wapens tijdens de Tweede Wereldoorlog het plan om Adolf Hitler te bewerken met vrouwelijke hormonen. Het toedienen van oestrogeen moest de dictator vrouwelijker en dus minder agressief maken.
Britse spionnen moesten het oestrogeen maandenlang via zijn maaltijden toedienen. In tegenstelling tot gif konden zijn voorproevers het vrouwelijke hormoon onmogelijk detecteren, schrijft Ford in zijn boek 'Technologie, Wetenschap en de race om de Tweede Wereldoorlog te winnen'.
Het werk ligt begin volgende maand in de winkelrekken. "Hitler beschikte over een legertje voorproevers. Gif in zijn maaltijd stoppen zou dus nooit gewerkt hebben", aldus Ford. "De vrouwelijke hormonen maakten meer kans omdat ze niet ontdekt konden worden maar ze moesten wel maandenlang toegediend worden om effect te sorteren."
Uiteindelijk bleef het bij een plan zoals de idee om bommen te verstoppen in blikken fruit en bakken lijm uit te gieten over Duitse soldaten om ze letterlijk aan de grond vast te lijmen. Deze en nog andere plannen om de Führer uit te schakelen staan in het boek van de Britse geschiedkundige. (vsv)
(HLN)
http://www.ergogenics.org/anabolica11.html
quote:
[..]
Dat zal weinig uitgemaakt hebben want Hitler injecteerde amfetamines en testosteron.
http://www.ergogenics.org/anabolica11.html
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
17-08-2011
Zeilschip van voor Vikingtijd ontdekt in Baltische Zee
Het schip had gesneuvelde krijgers aan boord. © afp
Archeologen in Estland hebben een van de eerste zeilschepen ontdekt die ooit op de Baltische Zee hebben gevaren. Het gaat om een schip met kiel, daterend uit 750.
© afp
Het 17 meter lang schip werd ontdekt op het Estse eiland Saaremaa en diende als graf voor 35 krijgers. Het was uitgerust met een kiel, die dwarsscheepse krachten van de wind omzet in voorwaartse krachten, waardoor de boot minder opzij beweegt.
"We hebben bewijs dat het schip was uitgerust met zeilen", zo zegt professor Juri Peets, leider van een team van archeologen dat vorig jaar in het dorp van Salm op het eiland een oude begraafplaats ontdekte. "Ons schip dateert van 750 na Christus (...) Dit is zeker het oudste schip ooit gevonden in de Baltische regio", liet Peets aan de lokale media weten.
Gesneuvelde krijgers
Aangezien de archeologen onder meer gebroken botten hebben gevonden, zijn de mannen die in het schip begraven lagen waarschijnlijk gesneuvelde krijgers. Ze lagen in het centrale deel van het schip, in verschillende lagen, bedekt met hun schilden.
De mannen, begraven met vier jachthonden en roofvogels waren waarschijnlijk tussen de 30 en 40 jaar oud en 180 tot 190 centimeter groot. De handgrepen van hun zwaarden, verguld en rijk versierd, suggereren een hoge sociale status, luidt het. (belga/vsv)
(HLN)
Zeilschip van voor Vikingtijd ontdekt in Baltische Zee
Het schip had gesneuvelde krijgers aan boord. © afp
Archeologen in Estland hebben een van de eerste zeilschepen ontdekt die ooit op de Baltische Zee hebben gevaren. Het gaat om een schip met kiel, daterend uit 750.
© afp
Het 17 meter lang schip werd ontdekt op het Estse eiland Saaremaa en diende als graf voor 35 krijgers. Het was uitgerust met een kiel, die dwarsscheepse krachten van de wind omzet in voorwaartse krachten, waardoor de boot minder opzij beweegt.
"We hebben bewijs dat het schip was uitgerust met zeilen", zo zegt professor Juri Peets, leider van een team van archeologen dat vorig jaar in het dorp van Salm op het eiland een oude begraafplaats ontdekte. "Ons schip dateert van 750 na Christus (...) Dit is zeker het oudste schip ooit gevonden in de Baltische regio", liet Peets aan de lokale media weten.
Gesneuvelde krijgers
Aangezien de archeologen onder meer gebroken botten hebben gevonden, zijn de mannen die in het schip begraven lagen waarschijnlijk gesneuvelde krijgers. Ze lagen in het centrale deel van het schip, in verschillende lagen, bedekt met hun schilden.
De mannen, begraven met vier jachthonden en roofvogels waren waarschijnlijk tussen de 30 en 40 jaar oud en 180 tot 190 centimeter groot. De handgrepen van hun zwaarden, verguld en rijk versierd, suggereren een hoge sociale status, luidt het. (belga/vsv)
(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
Verplichte achternaam bestaat 200 jaar
18 aug. 2011, 12:05
Niet alleen de burgerlijke stand bestaat 200 jaar, ook de achternaam viert dit jaar zijn verjaardag. Op 18 augustus 1811 voerde de Franse keizer Napoleon in Nederland de familienaam in, meldt het Meertens Instituut op zijn website. Het houdt zich bezig met de bestudering en documentatie van Nederlandse taal en cultuur.
Voor 1811 hielden vooral kerken persoonlijke gegevens bij in doop-, trouw- en begrafenisboeken. Na het decreet van Napoleon gingen gemeenteambtenaren aan de slag met de gegevens van burgers.
Bron: www.telegraaf.nl
18 aug. 2011, 12:05
Niet alleen de burgerlijke stand bestaat 200 jaar, ook de achternaam viert dit jaar zijn verjaardag. Op 18 augustus 1811 voerde de Franse keizer Napoleon in Nederland de familienaam in, meldt het Meertens Instituut op zijn website. Het houdt zich bezig met de bestudering en documentatie van Nederlandse taal en cultuur.
Voor 1811 hielden vooral kerken persoonlijke gegevens bij in doop-, trouw- en begrafenisboeken. Na het decreet van Napoleon gingen gemeenteambtenaren aan de slag met de gegevens van burgers.
Bron: www.telegraaf.nl
"Any officer who goes into action without his sword is improperly dressed." - "Mad Jack" Churchill DSO MC
Verzetsfotograaf Charles Breijer overleden
HILVERSUM - Fotograaf en verzetsstrijder Charles Breijer is donderdagochtend in zijn woonplaats Hilversum overleden. Hij is 96 jaar oud geworden.
Breijer is onder meer bekend vanwege zijn foto's van het verzet die hij maakte als lid van De Ondergedoken Camera. Deze groep Amsterdamse fotografen legde het laatste jaar van de Duitse bezettingstijd in de Tweede Wereldoorlog vast.
Breijer maakte zo'n 260 afbeeldingen, deels vanuit zijn fietstas waarin hij zijn camera had verstopt. Direct na de inval van de Duitsers gold een strenge censuur voor de pers. Journalisten moesten zich inschrijven bij het zogeheten Persgilde. Breijer gaf hieraan gehoor omdat hij wilde doorwerken en zo een dekmantel had voor zijn ondergrondse activiteiten. Zo fotografeerde hij als een van de weinigen de afsluiting van de joodse wijk in Amsterdam.
Na de oorlog verbleef hij van 1947 tot 1953 in Indonesië, waar hij als cameraman getuige was van de dekolonisatie. Hij wilde bijdragen aan de opbouw van een zelfstandige Indonesische staat. Breijer werkte voor het regeringsfilmbedrijf Multifilm-Batavia en later als zelfstandige voor de nieuwe regering in Indonesië, aldus het Nederlands Fotomuseum.
Hij maakte in het Aziatische land ook een paar duizend foto's, die van grote historische waarde zijn omdat ze de gespannen sfeer tonen van de laatste jaren onder Nederlands bestuur. Breijer verwachtte dat hij zijn afbeeldingen wel kon slijten aan Nederlandse media, maar dat viel tegen. Hij heeft na 1954 nauwelijks meer gefotografeerd en richtte zich vooral op film.
Breijer beschouwde zijn werk vooral als journalistiek middel om informatie over te dragen. Hij deed het niet voor de 'mooie plaatjes'. Terug in Nederland was de cameraman tot aan zijn pensioen in 1979 in dienst van Multifilm.
Bron: http://www.telegraaf.nl/b(...)_.html?sn=binnenland
HILVERSUM - Fotograaf en verzetsstrijder Charles Breijer is donderdagochtend in zijn woonplaats Hilversum overleden. Hij is 96 jaar oud geworden.
Breijer is onder meer bekend vanwege zijn foto's van het verzet die hij maakte als lid van De Ondergedoken Camera. Deze groep Amsterdamse fotografen legde het laatste jaar van de Duitse bezettingstijd in de Tweede Wereldoorlog vast.
Breijer maakte zo'n 260 afbeeldingen, deels vanuit zijn fietstas waarin hij zijn camera had verstopt. Direct na de inval van de Duitsers gold een strenge censuur voor de pers. Journalisten moesten zich inschrijven bij het zogeheten Persgilde. Breijer gaf hieraan gehoor omdat hij wilde doorwerken en zo een dekmantel had voor zijn ondergrondse activiteiten. Zo fotografeerde hij als een van de weinigen de afsluiting van de joodse wijk in Amsterdam.
Na de oorlog verbleef hij van 1947 tot 1953 in Indonesië, waar hij als cameraman getuige was van de dekolonisatie. Hij wilde bijdragen aan de opbouw van een zelfstandige Indonesische staat. Breijer werkte voor het regeringsfilmbedrijf Multifilm-Batavia en later als zelfstandige voor de nieuwe regering in Indonesië, aldus het Nederlands Fotomuseum.
Hij maakte in het Aziatische land ook een paar duizend foto's, die van grote historische waarde zijn omdat ze de gespannen sfeer tonen van de laatste jaren onder Nederlands bestuur. Breijer verwachtte dat hij zijn afbeeldingen wel kon slijten aan Nederlandse media, maar dat viel tegen. Hij heeft na 1954 nauwelijks meer gefotografeerd en richtte zich vooral op film.
Breijer beschouwde zijn werk vooral als journalistiek middel om informatie over te dragen. Hij deed het niet voor de 'mooie plaatjes'. Terug in Nederland was de cameraman tot aan zijn pensioen in 1979 in dienst van Multifilm.
Bron: http://www.telegraaf.nl/b(...)_.html?sn=binnenland
"Any officer who goes into action without his sword is improperly dressed." - "Mad Jack" Churchill DSO MC
http://knack.rnews.be/nl/(...)le-1195085403755.htmquote:Topjournaliste Viola Herms Draht vermoord
vrijdag 19 augustus 2011 om 16u13
Viola Herms Draht, de ‘grande dame’ van de Duitse journalistiek is dood. De 91-jarige Düsseldorferin werd in Georgetown, Washington, blijkbaar vermoord door haar man, Gero Muth, een oplichter die ten onrechte beweerde een brigadegeneraal in het Iraakse leger te zijn.
Viola Herms Draht werkte van 1975 tot 2002 vanuit Washington voor het Duitse ‘Handelsblatt’ en schreef voor ‘The Washington Post’ commentaren over buitenlandse en veiligheidspolitiek. Ze was niet alleen verslaggeefster, ze dacht ook na over politiek. Ze startte haar carrière als schrijfster van theaterstukken toen ze achttien was.
Lang voordat van de Duitse vereniging sprake was, ontwikkelde Herms Draht in het essay ‘The Reemergence of the German Question’ de onderhandelingsformule 2 plus 4. Volgens dat model zouden de beide Duitse staten en de grote overwinnaars van de Tweede Wereldoorlog (Amerika en Rusland) overleg moeten plegen over een mogelijke vereniging van West- en Oost-Duitsland.
Toen Herms Drath in 1988 haar essay aan de ‘American Foreign Policy Newsletter’ aanbood, was de redactie van dat blad in dubio. In die tijd leek de Duitse vereniging nog bijzonder ver weg en irreëel.
Maar uiteindelijk werd het essay in oktober 1988 toch gedrukt. Herms Draht was erg blij met wat ze toen haar ‘coup’ noemde. Een jaar later viel de Berlijnse Muur. En zie, de onderhandelaars gebruikten inderdaad het 2 plus 4-model dat Herms Draht had aangeprezen. Sindsdien werd de journaliste als visionair gelauwerd.
In 1976 had Viola Herms Draht, die graag opzichtige hoeden droeg, een opzienbarende biografie geschreven over ex-Bondskanselier Willy Brandt. In ‘Prisoner Of His Past’ gaf de journaliste ook pikante details over het privéleven van de SPD-politicus, iets wat destijds nog shockeerde. Maar voor haar biografie oogstte ze alleen maar lof.
Norman Mailer prees het boek als het beste werk dat ooit over Brandt verschenen was en Henry Kissinger, de Amerikaanse ex-minister van Buitenlandse Zaken, noemde de biografie verplichte lectuur. Herms Draht ging in die tijd ook deel uitmaken van de zogenaamde Kissinger-ronde van het ‘National Committee on American Foreign Policy’. Daar discussieerde ze in de jaren tachtig met de groten der aarde over buitenlandse politiek. Bush senior en Kissinger raadpleegden haar graag over Europese kwesties.
Het grote thema van Viola Herms Draht was de transatlantische samenwerking. Vlak na de oorlog had ze kennisgemaakt met de Amerikaanse kolonel Francis Draht, met wie ze uit het vernielde Berlijn naar Amerika vertrok. Daardoor was ze goed op de hoogte van de zogenaamde luchtbrugoperatie: toen West-Berlijn in 1948/49 door de Sovjets geblokkeerd werd, bevoorraadden de Amerikanen de verdeelde Duitse stad gedurende elf maanden vanuit de lucht.
Een monument in het Berlijnse Tempelhof herinnert aan die spectaculaire Amerikaanse interventie. ‘Destijds werd het fundament voor het transatlantische partnerschap gelegd, ‘ aldus Viola Herms Draht in 2009, toen de zestigste verjaardag van de luchtbrug werd herdacht. Ze was ervan overtuigd dat de brug een belangrijke stap was naar West-Duitslands lidmaatschap van de NAVO.’
Het einde van de topjournaliste is tragisch. Ze werd enkele dagen geleden in haar woning in Georgetown-Washington kennelijk vermoord door haar tweede man, de veertig jaar jongere Gero Muth, die ook van Duitse herkomst is. De autopsie toonde aan dat Herms Draht werd gewurgd. Zoals het ernaar uitziet had Muth, die het lijk van zijn vrouw ‘vond’, het op de erfenis gemunt.
Achteraf bleek dat de journaliste sinds 1992 al verschillende keren op de politie een beroep had gedaan omdat haar man haar bedreigde, sloeg en in haar eigen huis gevangen hield. Uiteindelijk liet ze de klacht tegen haar man vallen omdat ze niet tegen haar eigen echtgenoot wilde procederen. Die inschikkelijkheid is haar op hoge leeftijd noodlottig geworden.
Piet de Moor
haar naam was overigens Viola Herms Drath
[ Bericht 0% gewijzigd door zakjapannertje op 20-08-2011 13:08:10 ]
21-08-2011
Oudste fossielen ter wereld ontdekt in Australië
Microbes overleefden zonder zuurstof dankzij samenstellingen op basis van zwavel
De fossielen werden ontdekt in Strelley Pool in de afgelegen Pilbararegio. © afp
In rotsen in het westen van Australië zijn fossielen ontdekt van 3,4 miljard jaar oude microbes. Die leefden in een wereld zonder zuurstof en overleefden dankzij samenstellingen op basis van zwavel.
Het gaat om de oudste fossielen ooit op Aarde aangetroffen, meldt professor Martin Brasier van de Universiteit van Oxford in het wetenschapstijdschrift Nature Geoscience. Het onderzoek werd geleid door David Wacey van de Universiteit van Western Australia.
Onze blauwe planeet is ongeveer 4,5 miljard jaar oud, en het leven zou er 3,5 tot 3,8 miljard jaar geleden zijn ontstaan. Wacey en collega's ontdekten de fossielen op een van de oudste stranden ter wereld in een afgelegen plaats genaamd Strandley Pool. (afp/sam)
(HLN)
Oudste fossielen ter wereld ontdekt in Australië
Microbes overleefden zonder zuurstof dankzij samenstellingen op basis van zwavel
De fossielen werden ontdekt in Strelley Pool in de afgelegen Pilbararegio. © afp
In rotsen in het westen van Australië zijn fossielen ontdekt van 3,4 miljard jaar oude microbes. Die leefden in een wereld zonder zuurstof en overleefden dankzij samenstellingen op basis van zwavel.
Het gaat om de oudste fossielen ooit op Aarde aangetroffen, meldt professor Martin Brasier van de Universiteit van Oxford in het wetenschapstijdschrift Nature Geoscience. Het onderzoek werd geleid door David Wacey van de Universiteit van Western Australia.
Onze blauwe planeet is ongeveer 4,5 miljard jaar oud, en het leven zou er 3,5 tot 3,8 miljard jaar geleden zijn ontstaan. Wacey en collega's ontdekten de fossielen op een van de oudste stranden ter wereld in een afgelegen plaats genaamd Strandley Pool. (afp/sam)
(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
23-08-2011
Koning Arthur verliest proces over Stonehenge
Een zelfverklaarde hoofdman en druïde met de naam King Arthur heeft in de zaak rond de vermeende 'koninklijke' beenderen in het prehistorisch monument Stonehenge een nederlaag moeten incasseren. De 57-jarige Brit wilde bereiken dat door archeologen opgegraven menselijke resten zo snel mogelijk weer onder de aarde verdwijnen en niet in een museum belanden. Een van de hoogste Engelse gerechtshoven besliste vandaag in Londen evenwel dat de wetenschappers de rond 5000 jaar oude en deels gecremeerde beenderen tot minstens 2015 verder mogen onderzoeken.
Mysterie
De stoffelijke overschotten van meer dan 40 lichamen werden in 2008 uit een graftombe bij Stonehenge verwijderd. Wetenschappers van de universiteit van Sheffield hopen via de resten te achterhalen waarvoor de mysterieuze, megalitische steenkring gebruikt zou kunnen zijn. Want dat is tot vandaag nog niet duidelijk.
Stichters van de natie
King Arthur Uther Pendragon, zo noemt de vroegere soldaat zichzelf, trad in witte druïdegewaden voor het Londoner High Court aan. De gebeenten zijn de sterfelijke overschotten van een "koninklijke lijn" of "priester-kaste", die vermoedelijk de "oorspronkelijke stichters van deze grote natie" zijn geweest, zo verklaarde hij. Voor druïden zijn ze de "bewakers" van Stonehenge.
De archeologische vondsten niet terugleggen, is zowel een inbreuk tegen het recht op een teraardebestelling alsook tegen het "algemeen fatsoen". Het Keltische druïdendom werd afgelopen oktober in het Verenigd Koninkrijk officieel als religie erkend.
Strijdbijl niet begraven
Hoewel de wetenschappers de vondsten volgens een richtlijn van de regering tegen 2015 op hun oorspronkelijke plaats moeten terugleggen, vreest hij dat ze op het eind toch nog in een museum belanden, luidde het argument van King Arthur. Daarom wilde hij klacht indienen tegen deze regeringsbeslissing. De rechter besliste echter dat hij dat niet mocht. Zo zijn er niet genoeg aanwijzingen dat de genomen beslissing verkeerd is. Arthur heeft aangekondigd dat hij zijn strijd voortzet. (dpa/afp/belga/eb)
(HLN)
Koning Arthur verliest proces over Stonehenge
Een zelfverklaarde hoofdman en druïde met de naam King Arthur heeft in de zaak rond de vermeende 'koninklijke' beenderen in het prehistorisch monument Stonehenge een nederlaag moeten incasseren. De 57-jarige Brit wilde bereiken dat door archeologen opgegraven menselijke resten zo snel mogelijk weer onder de aarde verdwijnen en niet in een museum belanden. Een van de hoogste Engelse gerechtshoven besliste vandaag in Londen evenwel dat de wetenschappers de rond 5000 jaar oude en deels gecremeerde beenderen tot minstens 2015 verder mogen onderzoeken.
Mysterie
De stoffelijke overschotten van meer dan 40 lichamen werden in 2008 uit een graftombe bij Stonehenge verwijderd. Wetenschappers van de universiteit van Sheffield hopen via de resten te achterhalen waarvoor de mysterieuze, megalitische steenkring gebruikt zou kunnen zijn. Want dat is tot vandaag nog niet duidelijk.
Stichters van de natie
King Arthur Uther Pendragon, zo noemt de vroegere soldaat zichzelf, trad in witte druïdegewaden voor het Londoner High Court aan. De gebeenten zijn de sterfelijke overschotten van een "koninklijke lijn" of "priester-kaste", die vermoedelijk de "oorspronkelijke stichters van deze grote natie" zijn geweest, zo verklaarde hij. Voor druïden zijn ze de "bewakers" van Stonehenge.
De archeologische vondsten niet terugleggen, is zowel een inbreuk tegen het recht op een teraardebestelling alsook tegen het "algemeen fatsoen". Het Keltische druïdendom werd afgelopen oktober in het Verenigd Koninkrijk officieel als religie erkend.
Strijdbijl niet begraven
Hoewel de wetenschappers de vondsten volgens een richtlijn van de regering tegen 2015 op hun oorspronkelijke plaats moeten terugleggen, vreest hij dat ze op het eind toch nog in een museum belanden, luidde het argument van King Arthur. Daarom wilde hij klacht indienen tegen deze regeringsbeslissing. De rechter besliste echter dat hij dat niet mocht. Zo zijn er niet genoeg aanwijzingen dat de genomen beslissing verkeerd is. Arthur heeft aangekondigd dat hij zijn strijd voortzet. (dpa/afp/belga/eb)
(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
25-08-2011
Sporen van 9.000 jaar oude beschaving ontdekt in Saoedi-Arabië
In het zuidwesten van Saoedi-Arabië zijn sporen ontdekt van een 9.000 jaar oude beschaving. Die beschaving kreeg de naam al-Maqar mee en kenmerkte zich onder meer door de domesticatie van paarden en balseming van doden, "op een totaal verschillende manier" dan de procedés die tot dan bekend waren.
Dat heeft Ali al-Ghabban gezegd, de vicevoorzitter van het Departement voor Musea en Antiquiteiten in Saoedi-Arabië, op een persconferentie. "Deze ontdekking maakt duidelijk dat de paarden meer dan 9.000 jaar geleden voor de eerste keer gedomesticeerd werden op het Arabisch schiereiland. Vorige studies gingen ervan uit dat de domesticatie van paarden in Centraal-Azië nog maar 5.000 jaar oud was", aldus Ghabban.
Ontwikkelde beschaving
De resten van de beschaving werden gevonden in de buurt van Abha, in de provincie Asir. Er waren ook onder meer beeldjes van honden, geiten en valken maar ook de buste van een paard van ongeveer een meter. "Nergens ter wereld is ooit een dergelijk groot beeld ontdekt dat dateert uit die tijd", stelde Ghabban. De archeologen vonden ook pijlpunten, stenen werktuigen, weefinstrumenten en vijzels om graan te malen terug, wat wijst op de goede ontwikkeling van de beschaving.
De overblijfselen werden aangetroffen in een vallei die vroeger de bedding van een rivier was.
Vorig onderzoek
Onderzoek van een internationale groep wetenschappers dat in januari gepubliceerd werd, suggereerde al dat de aanwezigheid van de moderne mens op het Arabisch schiereiland tot 125.000 jaar kan teruggaan. (afp/adha)
(HLN)
Sporen van 9.000 jaar oude beschaving ontdekt in Saoedi-Arabië
In het zuidwesten van Saoedi-Arabië zijn sporen ontdekt van een 9.000 jaar oude beschaving. Die beschaving kreeg de naam al-Maqar mee en kenmerkte zich onder meer door de domesticatie van paarden en balseming van doden, "op een totaal verschillende manier" dan de procedés die tot dan bekend waren.
Dat heeft Ali al-Ghabban gezegd, de vicevoorzitter van het Departement voor Musea en Antiquiteiten in Saoedi-Arabië, op een persconferentie. "Deze ontdekking maakt duidelijk dat de paarden meer dan 9.000 jaar geleden voor de eerste keer gedomesticeerd werden op het Arabisch schiereiland. Vorige studies gingen ervan uit dat de domesticatie van paarden in Centraal-Azië nog maar 5.000 jaar oud was", aldus Ghabban.
Ontwikkelde beschaving
De resten van de beschaving werden gevonden in de buurt van Abha, in de provincie Asir. Er waren ook onder meer beeldjes van honden, geiten en valken maar ook de buste van een paard van ongeveer een meter. "Nergens ter wereld is ooit een dergelijk groot beeld ontdekt dat dateert uit die tijd", stelde Ghabban. De archeologen vonden ook pijlpunten, stenen werktuigen, weefinstrumenten en vijzels om graan te malen terug, wat wijst op de goede ontwikkeling van de beschaving.
De overblijfselen werden aangetroffen in een vallei die vroeger de bedding van een rivier was.
Vorig onderzoek
Onderzoek van een internationale groep wetenschappers dat in januari gepubliceerd werd, suggereerde al dat de aanwezigheid van de moderne mens op het Arabisch schiereiland tot 125.000 jaar kan teruggaan. (afp/adha)
(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
24-08-2011
Zalfje werd Egyptische koningin mogelijk fataal
Egyptische koningin Hatsjepsoet werd mogelijk ernstig ziek door een zalfje dat ze regelmatig op haar huid smeerde. Dat beweren Duitse wetenschappers.
Foto: Universiteit van Bonn
De onderzoekers van de Universiteit van Bonn hebben de kankerverwekkende stof benzopyreen aangetroffen in een flesje met een primitieve huidlotion uit het oude Egypte.
Volgens een inscriptie op de buitenkant was de flacon ooit eigendom van Hatsjepsoet. Dat meldt nieuwssite Discovery News.
Gevaarlijk
“We weten al lange tijd dat Hatsjepoet kanker had en mischien zelfs is gestorven aan deze ziekte”, verklaart onderzoeker Michael Höveler-Müller. “Nu hebben we de mogelijke oorzaak achterhaald.”
“Benzopyreen is één van de meest gevaarlijke stoffen die we kennen”, aldus zijn collega Helmut Wiedenfeld. “Als de koningin een chronische huidaandoening had en er op korte termijn verbetering optrad door deze zalf, heeft ze zichzelf mogelijk jaren blootgesteld aan een hoog risico op kanker.
Inhoud
Het flesje met de huidlotion is al jaren eigendom van de Universiteit van Bonn. Het was lange tijd onduidelijk waar de inhoud voor werd gebruikt.
Bij een uitgebreid onderzoek werden aan de binnenkant van de fles naast benzopyreen grote hoeveelheden palmolie aangetroffen, maar ook vetten die verzachting kunnen brengen bij huidaandoeningen.
“Het is nu duidelijk dat de flacon een soort huidlotion bevatte of zelfs een medisch zalfje voor de behandeling van bijvoorbeeld eczeem”, aldus Höveler-Müller.
Mummie
Hatsjepsoet was één van weinige vrouwelijke farao’s in Egypte. Ze regeerde ongeveer 22 jaar, langer dan alle andere vrouwelijke monarchen.
Niet alle wetenschappers zijn er echter van overtuigd dat Hatsjepsoet uiteindelijk stierf door de gevaarlijke stoffen in het huidzalfje dat ze gebruikte.
In haar gemummificeerde lichaam zijn weliswaar kankercellen gevonden. Maar het verband met het huidzalfje kan pas defintief worden aangetoond als in het lichaam ook sporen van benzopyreen of andere stoffen uit de fles worden aangetroffen.
© NU.nl/Dennis Rijnvis
(nu.nl)
Zalfje werd Egyptische koningin mogelijk fataal
Egyptische koningin Hatsjepsoet werd mogelijk ernstig ziek door een zalfje dat ze regelmatig op haar huid smeerde. Dat beweren Duitse wetenschappers.
Foto: Universiteit van Bonn
De onderzoekers van de Universiteit van Bonn hebben de kankerverwekkende stof benzopyreen aangetroffen in een flesje met een primitieve huidlotion uit het oude Egypte.
Volgens een inscriptie op de buitenkant was de flacon ooit eigendom van Hatsjepsoet. Dat meldt nieuwssite Discovery News.
Gevaarlijk
“We weten al lange tijd dat Hatsjepoet kanker had en mischien zelfs is gestorven aan deze ziekte”, verklaart onderzoeker Michael Höveler-Müller. “Nu hebben we de mogelijke oorzaak achterhaald.”
“Benzopyreen is één van de meest gevaarlijke stoffen die we kennen”, aldus zijn collega Helmut Wiedenfeld. “Als de koningin een chronische huidaandoening had en er op korte termijn verbetering optrad door deze zalf, heeft ze zichzelf mogelijk jaren blootgesteld aan een hoog risico op kanker.
Inhoud
Het flesje met de huidlotion is al jaren eigendom van de Universiteit van Bonn. Het was lange tijd onduidelijk waar de inhoud voor werd gebruikt.
Bij een uitgebreid onderzoek werden aan de binnenkant van de fles naast benzopyreen grote hoeveelheden palmolie aangetroffen, maar ook vetten die verzachting kunnen brengen bij huidaandoeningen.
“Het is nu duidelijk dat de flacon een soort huidlotion bevatte of zelfs een medisch zalfje voor de behandeling van bijvoorbeeld eczeem”, aldus Höveler-Müller.
Mummie
Hatsjepsoet was één van weinige vrouwelijke farao’s in Egypte. Ze regeerde ongeveer 22 jaar, langer dan alle andere vrouwelijke monarchen.
Niet alle wetenschappers zijn er echter van overtuigd dat Hatsjepsoet uiteindelijk stierf door de gevaarlijke stoffen in het huidzalfje dat ze gebruikte.
In haar gemummificeerde lichaam zijn weliswaar kankercellen gevonden. Maar het verband met het huidzalfje kan pas defintief worden aangetoond als in het lichaam ook sporen van benzopyreen of andere stoffen uit de fles worden aangetroffen.
© NU.nl/Dennis Rijnvis
(nu.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
24-08-2011
Waarom Hitler geen atoombom kreeg
In de zomer van 1945 eindigde de Tweede Wereldoorlog met atoombommen op de Japanse steden Hiroshima en Nagasaki. Het was echter een Duitse wetenschapper die in eerste instantie kernsplijting had ontdekt. Waarom eindigde de oorlog dan niet met een atoombom op Londen? Ofwel: waarom lukte het de Duitsers niet, en de Geallieerden wél om een atoombom te maken?
“Wij vragen graag uw aandacht voor de nieuwste ontwikkeling in de kernfysica die het mogelijk maakt een vele malen grotere explosie te veroorzaken dan die van al het bekende wapentuig. Het land dat hiervan het eerst gebruik maakt, heeft een onovertroffen voorsprong op de anderen”.
Het is duidelijke taal van de Duitse scheikundige Paul Harteck in een brief aan Erich Schumann op 24 april 1939. Schumann, die het onderdeel van het Duitse leger leidde dat onderzoek deed naar nieuwe bewapening, had hier wel oren naar.
Harteck verwees naar onderzoek van Otto Hahn, een scheikundige uit Berlijn, die enkele maanden eerder per toeval kernsplijting had ontdekt. Hahn beschoot in zijn lab in Berlijn uranium met neutronen, waarbij tot zijn verrassing kleinere atoomkernen ontstonden. Hij realiseerde zich dat je blijkbaar op deze manier een atoomkern kunt opbreken – of beter: splijten – in kleinere atoomkernen. Bij deze kernsplijting kwam bovendien een grote hoeveelheid energie vrij.
Even later bleek dat er meerdere neutronen ontstaan bij de splijting van één uraniumkern, dus dat een kettingreactie mogelijk is. De hoeveelheid energie die daarbij zou vrijkomen, was in potentie gigantisch. Op hetzelfde moment dat Harteck het Duitse leger hierover inlichtte, deed de Amerikaanse natuurkundige George Pegram hetzelfde bij het Amerikaanse leger. Het was het startpunt van de race om de atoombom.
Werner Heisenberg in 1938. Hij was een groot natuurkundige en nam al snel de leiding van het Duitse atoombomproject op zich. Afbeelding: © Wikimedia Commons
Heisenberg
In de zomer van 1939 richtten de Duitsers de Uranverein (Uranium Club) op. De club bestond uit wetenschappers die de mogelijkheid van een atoombom moesten onderzoeken. Leden waren onder andere Kurt Diebner, Paul Harteck, Otto Hahn, Hans Geiger (bekend van de geigerteller, een instrument om radioactiviteit mee te meten), Carl Friedrich von Weizsäcker en Walther Bothe.
“Als er ook maar een kleine kans is dat het mogelijk is een atoombom te bouwen, moeten we eraan werken”, zei Bothe op de eerste bijeenkomst. Nog voordat Duitsland op 1 september 1939 Polen binnenviel werd het onderzoek naar de mogelijke toepassing van kernwapens al serieus genomen bij de hoogste militaire én politieke bestuurders.
Op 25 september riep de Uranverein ook Werner Heisenberg op. Heisenberg was een van de meest vooraanstaande wetenschappers die het Derde Rijk nog binnen zijn gelederen had. Hij had in 1932 de Nobelprijs voor de Natuurkunde gekregen vanwege zijn baanbrekende werk op het gebied van de kwantummechanica.
Kritische massa
Al snel nadat Heisenberg was toegetreden tot de Uranverein nam hij de wetenschappelijke leiding van het project op zich. Het eerste technische probleem was de schaarste aan uranium. De Duitsers hadden slechts één uraniummijn tot hun beschikking en deze lag bij Joachimstal in het huidige Tsjechië.
Heisenberg was zich ervan bewust dat uranium alleen splijtbaar was als het 92 protonen en 143 neutronen in de kern had, het zogeheten uranium-235. Maar in natuurlijk uraniumerts is uranium-235 schaars. Het grootste deel bestaat uit uranium-238 (met drie neutronen meer in de kern), en dit isotoop splijt niet als je het bombardeert met neutronen.
Een nucleaire kettingreactie begint met een neutron dat een uranium-235-kern doet splijten in twee kleinere atoomkernen. Daarbij kunnen één, twee of drie neutronen vrijkomen. Deze neutronen kunnen ofwel door een uranium-238-kern ingevangen worden (dan gebeurt er niets, dit isotoop splijt niet), of wegvliegen en niets tegenkomen of een andere uranium-235-kern splijten. Aangezien bij een splijting gemiddeld 2,4 neutronen ontstaan, levert elke splijting minimaal één nieuwe splijting op. Een kettingreactie is dan dus mogelijk, zolang je voldoende uranium hebt.
.Heisenberg meende dat je tonnen uranium-235 nodig had om een werkende bom te maken. Het ging hierbij om de zogeheten ‘kritische massa’: de minimale hoeveelheid uranium die nodig is om een kettingreactie op gang te houden. Inmiddels weten we dat de kritische massa van uranium slechts 52 kilogram is; Heisenberg zat er met zijn schatting dus ver naast. In 1940 kwamen Otto Frisch en Rudolph Peierls met een meer realistische schatting: 700 gram.
Voor de Amerikanen gaf deze kleine benodigde hoeveelheid uranium de bevestiging dat een atoombom in principe haalbaar was. Heisenberg bleef echter – ondanks zijn bekendheid met het werk van Frisch en Peierls – vasthouden aan een kritische massa van enkele tonnen uranium. Daarmee maakten ze het zich onnodig lastig: waar haal je zoveel uranium vandaan? Later, in een Duits rapport uit 1942, wordt gesproken van een kritische massa tussen 10 en 100 kilogram, maar onduidelijk is wie dit had bedacht en hoe. Het lijkt er op dat de Duitsers de precieze waarde van de kritische massa niet goed konden berekenen.
Zwaar water of toch grafiet?
Maar of de exacte kritische massa nu bekend was of niet, de uitdaging was om een manier te vinden om uranium-235 uit natuurlijk uraniumerts te scheiden van uranium-238. Een lastige opgave, aangezien de elementen dezelfde chemische eigenschappen hebben. De Uranverein had zich daarbij ook als doel gesteld een kernreactor te bouwen. Daarmee zouden ze een werkende kettingreactie kunnen maken, iets wat tot dan toe nog niemand had gedaan.
De Uranverein gaf de prioriteit aan de bouw van een reactor, omdat deze ook met natuurlijk uranium kon werken. Scheiding van de isotopen uranium-235 en uranium-238 was in dat geval niet nodig. Eén van de belangrijkste fouten die de Duitsers hebben gemaakt was de keuze voor de zogeheten moderator voor de te bouwen reactor.
Een moderator is het materiaal dat vrijgekomen neutronen uit de splijtingsreacties afremt. Dit is nodig om de kettingreactie in stand te houden. Twee moderatoren lagen voor de hand: ‘zwaar water’ en grafiet. Zwaar water is een vorm van water waarbij veel van de watermoleculen zijn vervangen door deuterium, ‘watermoleculen’ die een extra neutron in de kern hebben.
De Duitsers kozen uiteindelijk voor zwaar water, mede dankzij Walter Bothe. Hij had na experimenten geconcludeerd dat grafiet ongeschikt was als moderator. Maar zijn conclusie was onjuist: hij had grafiet met teveel onzuiverheden getest. Een grafieten moderator moest juist zo puur mogelijk zijn. Door de keuze voor zwaar water haalden de Duitsers zich allerlei extra problemen op de hals. Zwaar water was alleen – en in kleine hoeveelheden – uit een fabriek in Noorwegen te halen. Het Duitse project liep hierdoor grote vertraging op.
Geallieerde eenheden ontmantelen de Duitse kernreactor in Haigerloch, april 1945. Afbeelding: © Wikimedia Commons
De Amerikanen experimenteerden daarentegen wél met puur grafiet. Grafiet was veel ruimer voorhanden dan zwaar water. Het gevolg: op december 1942 hadden de Amerikanen in Chicago de eerste werkende reactor ter wereld gereed, met een moderator van puur grafiet. Uiteindelijk zijn de Duitsers er niet in geslaagd een werkende reactor te bouwen. Hun beste poging behaalden ze in maart 1945 – hoewel toen al lang duidelijk was dat Duitsland ten onder zou gaan – in een grot onder het plaatsje Haigerloch. Het aantal vrijgekomen neutronen was het hoogst tot dan toe, maar nog niet voldoende om de kettingreactie aan de gang te houden.
Plutonium
Het feit dat de Duitsers niet tot een kritische reactor zijn gekomen, had mogelijk tot gevolg dat ze niet met plutonium hebben geëxperimenteerd. Plutonium is het element dat kan ontstaan als uranium-238 een neutron invangt. Dit is net zo splijtbaar als uranium-235, zag de Amerikaanse natuurkundige Louis Turner, en al gauw bereikte dat idee ook Duitsland via Von Weizsäcker. Het voordeel van plutonium is dat het makkelijker te scheiden is van uranium. Je kunt dus met natuurlijk uranium aan de slag, zonder uranium-235 hiervan te moeten scheiden.
Waarschijnlijk zag ook Heisenberg de voordelen van plutonium in. Omdat hij de moeilijkheden kende die de Duitsers hadden met het bouwen van een reactor, meende hij echter dat een plutoniumbom pas in de verre toekomst – als de oorlog al lang voorbij zou zijn – een realistische mogelijkheid zou zijn. Hij besloot daarom het plutoniumalternatief tijdens een conferentie op het ministerie in de zomer van 1942 niet publiekelijk te bespreken.
Vernietiging in de Japanse stad Nagasaki. Op 9 augustus 1945 lieten de Amerikanen een plutoniumbom boven de stad ontploffen. Afbeelding: © Wikimedia Commons
.Heisenberg was ervan overtuigd dat de wetenschap tijd nodig had, iets wat Hitler en zijn rechterhand Albert Speer als niet-wetenschappers nooit zouden begrijpen. Heisenberg wenste niet onaangenaam onder druk te worden gezet om met resultaten te komen. De Amerikanen gingen echter zeer voortvarend aan de slag met plutonium, getuige de tweede atoombom op Nagasaki die op plutonium werkte.
‘Totale oorlog’
Het waren niet alleen puur wetenschappelijke problemen waar de Duitse onderzoekers mee te kampen hadden. In de zomer van 1941 begon waar Hitler al jaren naar had uitgekeken: de aanval op de Sovjet-Unie. De opmars verliep in eerste instantie voorspoedig, maar in de winter liep het Duitse offensief hopeloos vast op de barre Russische winter. Duitse soldaten stierven massaal door kou, honger en uitputting. Maar Hitler wilde door. Hij moest en zou zijn aartsvijand Stalin verslaan.
Uraan kubusje
In 2008 onderzocht het Europese Instituut voor Transuraan-elementen een mysterieus kubusje dat in 1966 gevonden werd in een rivier nabij de Duitse stad Heidelberg. Volgens de onderzoekers ging het om een blokje uranium, afkomstig uit de kernreactor bij Haigerloch. Deze centrale bestond uit een vat zwaar water waarin blokjes natuurlijk uranium hingen. Gezien het hoge gehalte calcium in het uraan konden de onderzoekers vaststellen dat het afkomstig was uit de Joachimstalmijn in toenmalig Tsjechoslowakije. In het blokje werden geen sporen van splijtingsproducten aangetroffen, een aanwijzing dat de Duitse kernreactor inderdaad nooit kritisch is geworden.
Duitsland maakte zich op voor het voeren van een ‘totale oorlog’: de hele maatschappij – dus ook burgers – werd ingezet voor de oorlogvoering.
Het feit dat zelfs Carl Friedrich von Weizsäcker en Walther Bothe voor militaire dienst werden opgeroepen, gaf aan dat de Duitse leiders niet zoveel verwachtten van de Uranverein. Gelukkig kon Heisenberg – dankzij zijn goede connecties – voorkomen dat de twee zijn project gedwongen moesten verlaten.
Aangezien het er echter op leek dat de Uranverein niet binnen afzienbare tijd Nazi-Duitsland aan een kernwapen zou helpen, besloot het Heereswaffenamt – de Duitse wapendivisie – om het hele project begin 1942 over te dragen aan het Nazi-ministerie van Educatie.
Bovendien dreigde de financiering op te drogen. Albert Speer kon echter door Heisenberg overtuigd worden om het onderzoek te blijven ondersteunen. Al met al kregen de Duitse onderzoekers dus niet ruim baan om aan de atoombom te werken en dat vertraagde hun voortgang aanzienlijk.
Misplaatst superioriteitsgevoel
De Duitse aanpak stond in schril contrast met de manier waarop de Amerikanen met hun Manhattan-project aan de slag gingen. Het uiterst geheime project in de woestijn van Nevada, dat uiteindelijk tot de Amerikaanse atoombom leidde, bood werk aan tienduizenden mensen en de regering investeerde er miljarden dollars in. Het inzicht dat het traject naar een praktisch toepasbaar atoomwapen zoveel geld en de inzet van zoveel mensen zou vergen, is waarschijnlijk nooit bij Heisenberg doorgedrongen.
De Amerikanen wisten dat de Nazi’s pogingen deden kernsplijting op gang te brengen. Zo wist de inlichtingendienst in 1940 al dat de Duitsers de bewaking van de fabriek van Norsk Hydro, bij het stadje Vermork in het bezette Noorwegen hadden opgevoerd. Norsk Hydro was op dat moment de enige fabriek ter wereld die zwaar water produceerde. De geallieerden deden diverse pogingen de fabriek te saboteren, die overigens allemaal mislukten.
De Vemork-fabriek bij Rujkan in Noorwegen. Tijdens de oorlog produceerde deze fabriek zwaar water dat de Duitsers wilde gebruiken als moderator voor een kernreactor. Afbeelding: © Wikimedia Commons
.De Duitsers daarentegen waren – mede door gebrek aan inlichtingen – niet op de hoogte van het Amerikaanse project. Sterker nog, ze hadden het – misplaatste – superioriteitsgevoel dat ze mijlenver voor liepen en door niemand ingehaald zouden kunnen worden. Illustratief hiervoor is dat toen de Duitse wetenschappers in Farm Hall hoorden van de Amerikaanse bom op Hiroshima, ze dachten dat het een hoax was.
Controverse
Na de Duitse capitulatie werd Heisenberg, samen met enkele andere prominente Duitse wetenschappers gearresteerd en opgesloten in Farm Hall, een landhuis vlakbij het Engelse Cambridge. In het geheim werden ze afgeluisterd. De transcripties van de ‘Farm Hall tapes’ zijn pas in 1992 vrijgegeven. In Farm Hall reageerden Heisenberg en zijn collega’s verbijsterd op het nieuws dat de Amerikaanse luchtmacht op 6 augustus 1945 een atoombom tot ontploffing had gebracht boven Hiroshima. Hij besteedde de eerste dagen na het nieuws vooral door aan zijn collega’s uit te leggen wat een onmogelijke prestatie de Amerikanen neer hebben gezet. Maar op 14 augustus gebeurde er iets vreemds. Nadat Heisenberg zich een paar dagen op zijn kamer had teruggetrokken gaf hij een hoorcollege waarin hij vrij gedetailleerd de werking van een uranium-235-bom beschrijft, inclusief correcte formules. De Farm Hall tapes hebben tot een ware controverse geleid. Wist Heisenberg altijd al hoe hij een atoombom moest maken maar wilde hij de wereld voor een catastrofe behoeden? Het idee dat Heisenberg in plaats van een falende wetenschapper ineens een oorlogsheld was, werd in korte tijd populair. Hoe het ook zij, Heisenberg zelf heeft tot zijn dood in 1976 altijd geweigerd een toelichting te geven op de Farm Hall tapes.
Door de combinatie van Heisenbergs gebrekkige kennis van kritische massa en het isoleren van uranium-235, het gebrek aan grondstoffen en de geringe prioriteit die het Uraniumproject nog kreeg na het uitbreken van de ‘totale oorlog’, is het niet verwonderlijk dat Heisenberg meende dat een werkende atoombom pas ver na het einde van de oorlog een realistische optie zou zijn. De morele afweging of hij Hitler aan een massavernietigingswapen moest helpen heeft hij dan ook nooit serieus hoeven maken.
Bronnen:
•Jeremy Bernstein, Hitler’s Uranium Club: The Secret Recordings at Farm Hall, American Institute of Physics, 1996
•Paul Lawrence Rose, Heisenberg and the Nazi Atomic Bomb Project, 1939-1945: A Study in German Culture University of California Press, 1998
(Kennislink)
Waarom Hitler geen atoombom kreeg
In de zomer van 1945 eindigde de Tweede Wereldoorlog met atoombommen op de Japanse steden Hiroshima en Nagasaki. Het was echter een Duitse wetenschapper die in eerste instantie kernsplijting had ontdekt. Waarom eindigde de oorlog dan niet met een atoombom op Londen? Ofwel: waarom lukte het de Duitsers niet, en de Geallieerden wél om een atoombom te maken?
“Wij vragen graag uw aandacht voor de nieuwste ontwikkeling in de kernfysica die het mogelijk maakt een vele malen grotere explosie te veroorzaken dan die van al het bekende wapentuig. Het land dat hiervan het eerst gebruik maakt, heeft een onovertroffen voorsprong op de anderen”.
Het is duidelijke taal van de Duitse scheikundige Paul Harteck in een brief aan Erich Schumann op 24 april 1939. Schumann, die het onderdeel van het Duitse leger leidde dat onderzoek deed naar nieuwe bewapening, had hier wel oren naar.
Harteck verwees naar onderzoek van Otto Hahn, een scheikundige uit Berlijn, die enkele maanden eerder per toeval kernsplijting had ontdekt. Hahn beschoot in zijn lab in Berlijn uranium met neutronen, waarbij tot zijn verrassing kleinere atoomkernen ontstonden. Hij realiseerde zich dat je blijkbaar op deze manier een atoomkern kunt opbreken – of beter: splijten – in kleinere atoomkernen. Bij deze kernsplijting kwam bovendien een grote hoeveelheid energie vrij.
Even later bleek dat er meerdere neutronen ontstaan bij de splijting van één uraniumkern, dus dat een kettingreactie mogelijk is. De hoeveelheid energie die daarbij zou vrijkomen, was in potentie gigantisch. Op hetzelfde moment dat Harteck het Duitse leger hierover inlichtte, deed de Amerikaanse natuurkundige George Pegram hetzelfde bij het Amerikaanse leger. Het was het startpunt van de race om de atoombom.
Werner Heisenberg in 1938. Hij was een groot natuurkundige en nam al snel de leiding van het Duitse atoombomproject op zich. Afbeelding: © Wikimedia Commons
Heisenberg
In de zomer van 1939 richtten de Duitsers de Uranverein (Uranium Club) op. De club bestond uit wetenschappers die de mogelijkheid van een atoombom moesten onderzoeken. Leden waren onder andere Kurt Diebner, Paul Harteck, Otto Hahn, Hans Geiger (bekend van de geigerteller, een instrument om radioactiviteit mee te meten), Carl Friedrich von Weizsäcker en Walther Bothe.
“Als er ook maar een kleine kans is dat het mogelijk is een atoombom te bouwen, moeten we eraan werken”, zei Bothe op de eerste bijeenkomst. Nog voordat Duitsland op 1 september 1939 Polen binnenviel werd het onderzoek naar de mogelijke toepassing van kernwapens al serieus genomen bij de hoogste militaire én politieke bestuurders.
Op 25 september riep de Uranverein ook Werner Heisenberg op. Heisenberg was een van de meest vooraanstaande wetenschappers die het Derde Rijk nog binnen zijn gelederen had. Hij had in 1932 de Nobelprijs voor de Natuurkunde gekregen vanwege zijn baanbrekende werk op het gebied van de kwantummechanica.
Kritische massa
Al snel nadat Heisenberg was toegetreden tot de Uranverein nam hij de wetenschappelijke leiding van het project op zich. Het eerste technische probleem was de schaarste aan uranium. De Duitsers hadden slechts één uraniummijn tot hun beschikking en deze lag bij Joachimstal in het huidige Tsjechië.
Heisenberg was zich ervan bewust dat uranium alleen splijtbaar was als het 92 protonen en 143 neutronen in de kern had, het zogeheten uranium-235. Maar in natuurlijk uraniumerts is uranium-235 schaars. Het grootste deel bestaat uit uranium-238 (met drie neutronen meer in de kern), en dit isotoop splijt niet als je het bombardeert met neutronen.
Een nucleaire kettingreactie begint met een neutron dat een uranium-235-kern doet splijten in twee kleinere atoomkernen. Daarbij kunnen één, twee of drie neutronen vrijkomen. Deze neutronen kunnen ofwel door een uranium-238-kern ingevangen worden (dan gebeurt er niets, dit isotoop splijt niet), of wegvliegen en niets tegenkomen of een andere uranium-235-kern splijten. Aangezien bij een splijting gemiddeld 2,4 neutronen ontstaan, levert elke splijting minimaal één nieuwe splijting op. Een kettingreactie is dan dus mogelijk, zolang je voldoende uranium hebt.
.Heisenberg meende dat je tonnen uranium-235 nodig had om een werkende bom te maken. Het ging hierbij om de zogeheten ‘kritische massa’: de minimale hoeveelheid uranium die nodig is om een kettingreactie op gang te houden. Inmiddels weten we dat de kritische massa van uranium slechts 52 kilogram is; Heisenberg zat er met zijn schatting dus ver naast. In 1940 kwamen Otto Frisch en Rudolph Peierls met een meer realistische schatting: 700 gram.
Voor de Amerikanen gaf deze kleine benodigde hoeveelheid uranium de bevestiging dat een atoombom in principe haalbaar was. Heisenberg bleef echter – ondanks zijn bekendheid met het werk van Frisch en Peierls – vasthouden aan een kritische massa van enkele tonnen uranium. Daarmee maakten ze het zich onnodig lastig: waar haal je zoveel uranium vandaan? Later, in een Duits rapport uit 1942, wordt gesproken van een kritische massa tussen 10 en 100 kilogram, maar onduidelijk is wie dit had bedacht en hoe. Het lijkt er op dat de Duitsers de precieze waarde van de kritische massa niet goed konden berekenen.
Zwaar water of toch grafiet?
Maar of de exacte kritische massa nu bekend was of niet, de uitdaging was om een manier te vinden om uranium-235 uit natuurlijk uraniumerts te scheiden van uranium-238. Een lastige opgave, aangezien de elementen dezelfde chemische eigenschappen hebben. De Uranverein had zich daarbij ook als doel gesteld een kernreactor te bouwen. Daarmee zouden ze een werkende kettingreactie kunnen maken, iets wat tot dan toe nog niemand had gedaan.
De Uranverein gaf de prioriteit aan de bouw van een reactor, omdat deze ook met natuurlijk uranium kon werken. Scheiding van de isotopen uranium-235 en uranium-238 was in dat geval niet nodig. Eén van de belangrijkste fouten die de Duitsers hebben gemaakt was de keuze voor de zogeheten moderator voor de te bouwen reactor.
Een moderator is het materiaal dat vrijgekomen neutronen uit de splijtingsreacties afremt. Dit is nodig om de kettingreactie in stand te houden. Twee moderatoren lagen voor de hand: ‘zwaar water’ en grafiet. Zwaar water is een vorm van water waarbij veel van de watermoleculen zijn vervangen door deuterium, ‘watermoleculen’ die een extra neutron in de kern hebben.
De Duitsers kozen uiteindelijk voor zwaar water, mede dankzij Walter Bothe. Hij had na experimenten geconcludeerd dat grafiet ongeschikt was als moderator. Maar zijn conclusie was onjuist: hij had grafiet met teveel onzuiverheden getest. Een grafieten moderator moest juist zo puur mogelijk zijn. Door de keuze voor zwaar water haalden de Duitsers zich allerlei extra problemen op de hals. Zwaar water was alleen – en in kleine hoeveelheden – uit een fabriek in Noorwegen te halen. Het Duitse project liep hierdoor grote vertraging op.
Geallieerde eenheden ontmantelen de Duitse kernreactor in Haigerloch, april 1945. Afbeelding: © Wikimedia Commons
De Amerikanen experimenteerden daarentegen wél met puur grafiet. Grafiet was veel ruimer voorhanden dan zwaar water. Het gevolg: op december 1942 hadden de Amerikanen in Chicago de eerste werkende reactor ter wereld gereed, met een moderator van puur grafiet. Uiteindelijk zijn de Duitsers er niet in geslaagd een werkende reactor te bouwen. Hun beste poging behaalden ze in maart 1945 – hoewel toen al lang duidelijk was dat Duitsland ten onder zou gaan – in een grot onder het plaatsje Haigerloch. Het aantal vrijgekomen neutronen was het hoogst tot dan toe, maar nog niet voldoende om de kettingreactie aan de gang te houden.
Plutonium
Het feit dat de Duitsers niet tot een kritische reactor zijn gekomen, had mogelijk tot gevolg dat ze niet met plutonium hebben geëxperimenteerd. Plutonium is het element dat kan ontstaan als uranium-238 een neutron invangt. Dit is net zo splijtbaar als uranium-235, zag de Amerikaanse natuurkundige Louis Turner, en al gauw bereikte dat idee ook Duitsland via Von Weizsäcker. Het voordeel van plutonium is dat het makkelijker te scheiden is van uranium. Je kunt dus met natuurlijk uranium aan de slag, zonder uranium-235 hiervan te moeten scheiden.
Waarschijnlijk zag ook Heisenberg de voordelen van plutonium in. Omdat hij de moeilijkheden kende die de Duitsers hadden met het bouwen van een reactor, meende hij echter dat een plutoniumbom pas in de verre toekomst – als de oorlog al lang voorbij zou zijn – een realistische mogelijkheid zou zijn. Hij besloot daarom het plutoniumalternatief tijdens een conferentie op het ministerie in de zomer van 1942 niet publiekelijk te bespreken.
Vernietiging in de Japanse stad Nagasaki. Op 9 augustus 1945 lieten de Amerikanen een plutoniumbom boven de stad ontploffen. Afbeelding: © Wikimedia Commons
.Heisenberg was ervan overtuigd dat de wetenschap tijd nodig had, iets wat Hitler en zijn rechterhand Albert Speer als niet-wetenschappers nooit zouden begrijpen. Heisenberg wenste niet onaangenaam onder druk te worden gezet om met resultaten te komen. De Amerikanen gingen echter zeer voortvarend aan de slag met plutonium, getuige de tweede atoombom op Nagasaki die op plutonium werkte.
‘Totale oorlog’
Het waren niet alleen puur wetenschappelijke problemen waar de Duitse onderzoekers mee te kampen hadden. In de zomer van 1941 begon waar Hitler al jaren naar had uitgekeken: de aanval op de Sovjet-Unie. De opmars verliep in eerste instantie voorspoedig, maar in de winter liep het Duitse offensief hopeloos vast op de barre Russische winter. Duitse soldaten stierven massaal door kou, honger en uitputting. Maar Hitler wilde door. Hij moest en zou zijn aartsvijand Stalin verslaan.
Uraan kubusje
In 2008 onderzocht het Europese Instituut voor Transuraan-elementen een mysterieus kubusje dat in 1966 gevonden werd in een rivier nabij de Duitse stad Heidelberg. Volgens de onderzoekers ging het om een blokje uranium, afkomstig uit de kernreactor bij Haigerloch. Deze centrale bestond uit een vat zwaar water waarin blokjes natuurlijk uranium hingen. Gezien het hoge gehalte calcium in het uraan konden de onderzoekers vaststellen dat het afkomstig was uit de Joachimstalmijn in toenmalig Tsjechoslowakije. In het blokje werden geen sporen van splijtingsproducten aangetroffen, een aanwijzing dat de Duitse kernreactor inderdaad nooit kritisch is geworden.
Duitsland maakte zich op voor het voeren van een ‘totale oorlog’: de hele maatschappij – dus ook burgers – werd ingezet voor de oorlogvoering.
Het feit dat zelfs Carl Friedrich von Weizsäcker en Walther Bothe voor militaire dienst werden opgeroepen, gaf aan dat de Duitse leiders niet zoveel verwachtten van de Uranverein. Gelukkig kon Heisenberg – dankzij zijn goede connecties – voorkomen dat de twee zijn project gedwongen moesten verlaten.
Aangezien het er echter op leek dat de Uranverein niet binnen afzienbare tijd Nazi-Duitsland aan een kernwapen zou helpen, besloot het Heereswaffenamt – de Duitse wapendivisie – om het hele project begin 1942 over te dragen aan het Nazi-ministerie van Educatie.
Bovendien dreigde de financiering op te drogen. Albert Speer kon echter door Heisenberg overtuigd worden om het onderzoek te blijven ondersteunen. Al met al kregen de Duitse onderzoekers dus niet ruim baan om aan de atoombom te werken en dat vertraagde hun voortgang aanzienlijk.
Misplaatst superioriteitsgevoel
De Duitse aanpak stond in schril contrast met de manier waarop de Amerikanen met hun Manhattan-project aan de slag gingen. Het uiterst geheime project in de woestijn van Nevada, dat uiteindelijk tot de Amerikaanse atoombom leidde, bood werk aan tienduizenden mensen en de regering investeerde er miljarden dollars in. Het inzicht dat het traject naar een praktisch toepasbaar atoomwapen zoveel geld en de inzet van zoveel mensen zou vergen, is waarschijnlijk nooit bij Heisenberg doorgedrongen.
De Amerikanen wisten dat de Nazi’s pogingen deden kernsplijting op gang te brengen. Zo wist de inlichtingendienst in 1940 al dat de Duitsers de bewaking van de fabriek van Norsk Hydro, bij het stadje Vermork in het bezette Noorwegen hadden opgevoerd. Norsk Hydro was op dat moment de enige fabriek ter wereld die zwaar water produceerde. De geallieerden deden diverse pogingen de fabriek te saboteren, die overigens allemaal mislukten.
De Vemork-fabriek bij Rujkan in Noorwegen. Tijdens de oorlog produceerde deze fabriek zwaar water dat de Duitsers wilde gebruiken als moderator voor een kernreactor. Afbeelding: © Wikimedia Commons
.De Duitsers daarentegen waren – mede door gebrek aan inlichtingen – niet op de hoogte van het Amerikaanse project. Sterker nog, ze hadden het – misplaatste – superioriteitsgevoel dat ze mijlenver voor liepen en door niemand ingehaald zouden kunnen worden. Illustratief hiervoor is dat toen de Duitse wetenschappers in Farm Hall hoorden van de Amerikaanse bom op Hiroshima, ze dachten dat het een hoax was.
Controverse
Na de Duitse capitulatie werd Heisenberg, samen met enkele andere prominente Duitse wetenschappers gearresteerd en opgesloten in Farm Hall, een landhuis vlakbij het Engelse Cambridge. In het geheim werden ze afgeluisterd. De transcripties van de ‘Farm Hall tapes’ zijn pas in 1992 vrijgegeven. In Farm Hall reageerden Heisenberg en zijn collega’s verbijsterd op het nieuws dat de Amerikaanse luchtmacht op 6 augustus 1945 een atoombom tot ontploffing had gebracht boven Hiroshima. Hij besteedde de eerste dagen na het nieuws vooral door aan zijn collega’s uit te leggen wat een onmogelijke prestatie de Amerikanen neer hebben gezet. Maar op 14 augustus gebeurde er iets vreemds. Nadat Heisenberg zich een paar dagen op zijn kamer had teruggetrokken gaf hij een hoorcollege waarin hij vrij gedetailleerd de werking van een uranium-235-bom beschrijft, inclusief correcte formules. De Farm Hall tapes hebben tot een ware controverse geleid. Wist Heisenberg altijd al hoe hij een atoombom moest maken maar wilde hij de wereld voor een catastrofe behoeden? Het idee dat Heisenberg in plaats van een falende wetenschapper ineens een oorlogsheld was, werd in korte tijd populair. Hoe het ook zij, Heisenberg zelf heeft tot zijn dood in 1976 altijd geweigerd een toelichting te geven op de Farm Hall tapes.
Door de combinatie van Heisenbergs gebrekkige kennis van kritische massa en het isoleren van uranium-235, het gebrek aan grondstoffen en de geringe prioriteit die het Uraniumproject nog kreeg na het uitbreken van de ‘totale oorlog’, is het niet verwonderlijk dat Heisenberg meende dat een werkende atoombom pas ver na het einde van de oorlog een realistische optie zou zijn. De morele afweging of hij Hitler aan een massavernietigingswapen moest helpen heeft hij dan ook nooit serieus hoeven maken.
Bronnen:
•Jeremy Bernstein, Hitler’s Uranium Club: The Secret Recordings at Farm Hall, American Institute of Physics, 1996
•Paul Lawrence Rose, Heisenberg and the Nazi Atomic Bomb Project, 1939-1945: A Study in German Culture University of California Press, 1998
(Kennislink)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
Joden tegen lezing Rost van Tonningen
AMSTERDAM - Een groep overlevenden van de Holocaust is tegen de komst van Grimbert Rost van Tonningen naar de synagoge van Enschede. Van Tonningen, zoon van 'foute ouders', is dinsdag te gast in het kader van een expositie over Anne Frank.
In het Joodse gebedshuis zal Grimbert Rost van Tonningen een lezing houden over zijn ervaringen als kind van ouders die in de Tweede Wereldoorlog fout waren.
Hij is de oudste zoon van NSB-voorman Meinoud Rost van Tonningen en diens vrouw Florrie, alias de Zwarte Weduwe.
Van Tonningen heeft herhaaldelijk afstand genomen van de ideologie van zijn ouders. Met zijn toespraak legt hij indirect een link naar Anne Frank, over wie deze maand in de synagoge een tentoonstelling te zien is.
Onbegrijpelijk
De komst van Van Tonningen kan niet op sympathie rekenen uit de Joodse gemeenschap in Twente. "Zolang er nog één Joodse overlevende van de Holocaust leeft, moet je dit soort dingen gewoon niet doen. Rost van Tonningen draagt de last van zijn familienaam met zich mee en dat begrijp ik, maar om zijn lot met dat van Anne Frank te vergelijken vind ik onbegrijpelijk en dom", zegt Dick Houwaart, ex-voorzitter van de Anne Frank Stichting en zelf Holocaust-overlevende.
Houwaart is niet te spreken over het bestuur van de synagoge. "Ze hebben hem uitgenodigd en hebben geen rekening gehouden met het feit dat er overlevenden zijn die hier van schrikken. Er is ook geen overleg geweest met de Anne Frank Stichting en met het bestuur van de Joodse gemeente in Twente. Heel erg kwalijk".
Boodschap
Zelf wil Rost van Tonningen weinig kwijt over de commotie. "Ik geef mijn boodschap niet aan de media af, maar aanstaande dinsdag in Enschede. Die boodschap moet voor de toehoorders goed of slecht zijn. Daar wil ik het nu bij laten", zegt hij in een reactie.
Op 4 mei hield hij een lezing in Culemborg, waarbij tegenstand ontstond onder Joden en oud-verzetsmensen.
Boycot
Volgens Houwaart vergelijkt Rost van Tonningen zichzelf met oorlogskinderen als Anne Frank. "Hoe kan hij dit doen? Hij heeft van 1941 tot 1945 een mooie jeugd gehad en is na de oorlog bij koningin Juliana opgevangen op paleis Soestdijk. Deze informatie kun je online vinden", aldus de overlevende. Hij roept iedereen op om de lezing te boycotten.
Bruggen
Het bestuur van de synagoge laat weten dat de lezing doorgaat. Volgens voorzitter Frans Bakx, die naar eigen zeggen 'bruggen wil bouwen', is er binnen de Joodse gemeenschap van Twente ook steun voor de komst van Van Tonningen.
Bron: www.nu.nl
AMSTERDAM - Een groep overlevenden van de Holocaust is tegen de komst van Grimbert Rost van Tonningen naar de synagoge van Enschede. Van Tonningen, zoon van 'foute ouders', is dinsdag te gast in het kader van een expositie over Anne Frank.
In het Joodse gebedshuis zal Grimbert Rost van Tonningen een lezing houden over zijn ervaringen als kind van ouders die in de Tweede Wereldoorlog fout waren.
Hij is de oudste zoon van NSB-voorman Meinoud Rost van Tonningen en diens vrouw Florrie, alias de Zwarte Weduwe.
Van Tonningen heeft herhaaldelijk afstand genomen van de ideologie van zijn ouders. Met zijn toespraak legt hij indirect een link naar Anne Frank, over wie deze maand in de synagoge een tentoonstelling te zien is.
Onbegrijpelijk
De komst van Van Tonningen kan niet op sympathie rekenen uit de Joodse gemeenschap in Twente. "Zolang er nog één Joodse overlevende van de Holocaust leeft, moet je dit soort dingen gewoon niet doen. Rost van Tonningen draagt de last van zijn familienaam met zich mee en dat begrijp ik, maar om zijn lot met dat van Anne Frank te vergelijken vind ik onbegrijpelijk en dom", zegt Dick Houwaart, ex-voorzitter van de Anne Frank Stichting en zelf Holocaust-overlevende.
Houwaart is niet te spreken over het bestuur van de synagoge. "Ze hebben hem uitgenodigd en hebben geen rekening gehouden met het feit dat er overlevenden zijn die hier van schrikken. Er is ook geen overleg geweest met de Anne Frank Stichting en met het bestuur van de Joodse gemeente in Twente. Heel erg kwalijk".
Boodschap
Zelf wil Rost van Tonningen weinig kwijt over de commotie. "Ik geef mijn boodschap niet aan de media af, maar aanstaande dinsdag in Enschede. Die boodschap moet voor de toehoorders goed of slecht zijn. Daar wil ik het nu bij laten", zegt hij in een reactie.
Op 4 mei hield hij een lezing in Culemborg, waarbij tegenstand ontstond onder Joden en oud-verzetsmensen.
Boycot
Volgens Houwaart vergelijkt Rost van Tonningen zichzelf met oorlogskinderen als Anne Frank. "Hoe kan hij dit doen? Hij heeft van 1941 tot 1945 een mooie jeugd gehad en is na de oorlog bij koningin Juliana opgevangen op paleis Soestdijk. Deze informatie kun je online vinden", aldus de overlevende. Hij roept iedereen op om de lezing te boycotten.
Bruggen
Het bestuur van de synagoge laat weten dat de lezing doorgaat. Volgens voorzitter Frans Bakx, die naar eigen zeggen 'bruggen wil bouwen', is er binnen de Joodse gemeenschap van Twente ook steun voor de komst van Van Tonningen.
Bron: www.nu.nl
"Any officer who goes into action without his sword is improperly dressed." - "Mad Jack" Churchill DSO MC
Ik las onder dat bericht deze reactie:
Hitler werd in januari 1933 benoemd tot Rijkskanselier en de Tweede Wereldoorlog is op 23 maart 1933 begonnen met de oorlogsverklaring van Judea tegen Duitsland. De haat van Joden tegen Duitsers zat diep in die tijd. Verschillende al dan niet prominente Joden riepen op tot totale vernietiging van Duitsland en de Duitsers. Van anti-joodse maatregelen was toen geen sprake. Sporadisch was er geweld tegen Joden, maar dat was al eeuwen zo. Vooral communisten en politiek tegenstanders moesten het ontgelden. Zij en niet Joden waren de eerste slachtoffers van Hitlers greep naar de macht. Desondanks verklaarde de Joodse Wereldgemeenschap oorlog aan Duitsland op 23 maart 1933 om op te komen voor de zeshonderdduizend Joden in Duitsland. Het staat in de Daily Express van 24 maart 1933. De anti-Duitse propaganda van Joden in die tijd is ontegenzeggelijk soortgelijk aan de anti-Joodse propaganda van de Nazi’s. Diverse bronnen laten zien dat Joden ver voordat Hitler aan zijn massavernietiging begon opriepen tot een heilige oorlog tegen Duitsland. De media sprak van een kruisvaart.
De Joodse propaganda van toen doet niet onder aan het liegen over eigen terrorisme van de Israëlische overheid nu. Verschillende bronnen laten zien dat Joden kennelijk verblind door haat de indruk wekte alsof Duitsland het lot zou ondergaan wat uiteindelijk de Joden is overkomen. Uit de Das Schwarze Korf – het club blaadje van de SS – blijkt dat de Joden na de oorlogsverklaring de keuze werd gegeven te emigreren of zelf vernietigd te worden. Emigratie uit Europa van alle Joden was tevens het doel van het Zionisme. Al sinds 1896. Voorts wijst de sinds 1896 verkondigde ideologie van het Zionisme uit dat het voor de Joden noodzakelijk was een instorting van de mensheid op aarde te hebben om de Diaspora herboren te kunnen laten worden. Lauwe shit uw geschiedenis. Het waren Joodse leiders die feitelijk het eerste schot loste in de Tweede Wereldoorlog. Hitlers speech van 28 maart 1933 waarin hij oproept tot boycot van Joodse winkels en goederen was een directe reactie op de oorlogsverklaring van de Joden tegen Duitsland.
Bron: Nu.nl
Hitler werd in januari 1933 benoemd tot Rijkskanselier en de Tweede Wereldoorlog is op 23 maart 1933 begonnen met de oorlogsverklaring van Judea tegen Duitsland. De haat van Joden tegen Duitsers zat diep in die tijd. Verschillende al dan niet prominente Joden riepen op tot totale vernietiging van Duitsland en de Duitsers. Van anti-joodse maatregelen was toen geen sprake. Sporadisch was er geweld tegen Joden, maar dat was al eeuwen zo. Vooral communisten en politiek tegenstanders moesten het ontgelden. Zij en niet Joden waren de eerste slachtoffers van Hitlers greep naar de macht. Desondanks verklaarde de Joodse Wereldgemeenschap oorlog aan Duitsland op 23 maart 1933 om op te komen voor de zeshonderdduizend Joden in Duitsland. Het staat in de Daily Express van 24 maart 1933. De anti-Duitse propaganda van Joden in die tijd is ontegenzeggelijk soortgelijk aan de anti-Joodse propaganda van de Nazi’s. Diverse bronnen laten zien dat Joden ver voordat Hitler aan zijn massavernietiging begon opriepen tot een heilige oorlog tegen Duitsland. De media sprak van een kruisvaart.
De Joodse propaganda van toen doet niet onder aan het liegen over eigen terrorisme van de Israëlische overheid nu. Verschillende bronnen laten zien dat Joden kennelijk verblind door haat de indruk wekte alsof Duitsland het lot zou ondergaan wat uiteindelijk de Joden is overkomen. Uit de Das Schwarze Korf – het club blaadje van de SS – blijkt dat de Joden na de oorlogsverklaring de keuze werd gegeven te emigreren of zelf vernietigd te worden. Emigratie uit Europa van alle Joden was tevens het doel van het Zionisme. Al sinds 1896. Voorts wijst de sinds 1896 verkondigde ideologie van het Zionisme uit dat het voor de Joden noodzakelijk was een instorting van de mensheid op aarde te hebben om de Diaspora herboren te kunnen laten worden. Lauwe shit uw geschiedenis. Het waren Joodse leiders die feitelijk het eerste schot loste in de Tweede Wereldoorlog. Hitlers speech van 28 maart 1933 waarin hij oproept tot boycot van Joodse winkels en goederen was een directe reactie op de oorlogsverklaring van de Joden tegen Duitsland.
Bron: Nu.nl
Wat een onzin.
Helaas komen er altijd veel antisemitische strontvliegen op dit soort nieuws(drollen) af.
Helaas komen er altijd veel antisemitische strontvliegen op dit soort nieuws(drollen) af.
Romeinse gladiatorenschool ontdekt bij Wenen
WENEN - Archeologen hebben in Oostenrijk een school voor gladiatoren uit de Romeinse tijd ontdekt. Het gebouw is qua staat en omvang uniek in de wereld, zeiden ze dinsdag in de lokale krant Wiener Zeitung. De vondst wordt komende maandag openbaar gemaakt
De gladiatorenschool werd gevonden in het archeologische park Carnuntum, dat ten oosten van Wenen aan de rivier de Donau ligt. Carnuntum was vroeger een Romeinse legerbasis en de hoofdstad van de provincie Pannonia. Septimius Severus werd er in 193 na Christus gekroond tot Romeins keizer.
Bron: http://www.telegraaf.nl/b(...)innenland,buitenland
WENEN - Archeologen hebben in Oostenrijk een school voor gladiatoren uit de Romeinse tijd ontdekt. Het gebouw is qua staat en omvang uniek in de wereld, zeiden ze dinsdag in de lokale krant Wiener Zeitung. De vondst wordt komende maandag openbaar gemaakt
De gladiatorenschool werd gevonden in het archeologische park Carnuntum, dat ten oosten van Wenen aan de rivier de Donau ligt. Carnuntum was vroeger een Romeinse legerbasis en de hoofdstad van de provincie Pannonia. Septimius Severus werd er in 193 na Christus gekroond tot Romeins keizer.
Bron: http://www.telegraaf.nl/b(...)innenland,buitenland
"Any officer who goes into action without his sword is improperly dressed." - "Mad Jack" Churchill DSO MC
30-08-2011
's Werelds oudste familie blijkt groter
In grotten bij de Duitse plaats Bad Grund zijn nog meer resten gevonden van mensen van de oudste familie ter wereld.
Foto: Thinkstock
Archeologen vonden de overblijfselen van nog twintig leden uit de bronstijd, circa drieduizend jaar geleden.
Onderzoeksleidster Ortrud Krause heeft dat dinsdag bekendgemaakt.
Tot dusver was uitgegaan van veertig oermensen die waren begraven in de grot. Het DNA van deze groep is ontdekt in afstammelingen in de regio: met 120 generaties is het de langste stamboom ter wereld.
Bronzen sieraden
De nieuw ontdekte botten leiden waarschijnlijk tot een verdichting van de stamboom van de familie, zei Krause. Een belangrijke aanwijzing voor de ouderdom van de resten is de vondst van een depot van bronzen sieraden in de grot.
Bij de jongste opgravingen zijn ook keramiek, plantenresten en dierlijke botten ontdekt. Details worden medio september bekendgemaakt.
De eerste vondst in de zogeheten Lichtenberggrot dateert van 1980. De grot was in de bronstijd kennelijk een heilige plaats.
© ANP
(nu.nl)
's Werelds oudste familie blijkt groter
In grotten bij de Duitse plaats Bad Grund zijn nog meer resten gevonden van mensen van de oudste familie ter wereld.
Foto: Thinkstock
Archeologen vonden de overblijfselen van nog twintig leden uit de bronstijd, circa drieduizend jaar geleden.
Onderzoeksleidster Ortrud Krause heeft dat dinsdag bekendgemaakt.
Tot dusver was uitgegaan van veertig oermensen die waren begraven in de grot. Het DNA van deze groep is ontdekt in afstammelingen in de regio: met 120 generaties is het de langste stamboom ter wereld.
Bronzen sieraden
De nieuw ontdekte botten leiden waarschijnlijk tot een verdichting van de stamboom van de familie, zei Krause. Een belangrijke aanwijzing voor de ouderdom van de resten is de vondst van een depot van bronzen sieraden in de grot.
Bij de jongste opgravingen zijn ook keramiek, plantenresten en dierlijke botten ontdekt. Details worden medio september bekendgemaakt.
De eerste vondst in de zogeheten Lichtenberggrot dateert van 1980. De grot was in de bronstijd kennelijk een heilige plaats.
© ANP
(nu.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
01-09-2011
Overblijfselen van Australische crimineel/volksheld Ned Kelly gevonden
In een in onbruik geraakte gevangenis in Melbourne zijn de overblijfselen gevonden van Ned Kelly, één van Australië's meest legendarische gangsters. Een DNA-staal van leraar Leigh Olver, de achter-achterkleinzoon van Kelly's zus Ellen, bevestigden dat de overblijfselen die in 2009 in de gevangenis gevonden werden wel degelijk van Ned Kelly zijn.
Ned Kelly, de dag voor zijn executie.
Ned Kelly was een notoire 'bushranger', een vogelvrij verklaarde crimineel, die op het einde van de negentiende eeuw de streek rond Melbourne onveilig maakte. Voor vele Australiërs was hij echter een volksheld vanwege zijn strijd tegen de koloniale autoriteiten. Na de moord op drie politieagenten werden hij en zijn bende vogelvrij verklaard. Op 29 juni 1880 werd hij gearresteerd na een vuurgevecht met de politie, waarbij zijn bendeleden om het leven kwamen. Legendarisch zijn de zelfgemaakte ijzeren harnassen en helmen waarmee ze het gevecht aangingen. Hij werd uiteindelijk veroordeeld en op 11 november werd hij opgehangen.
Na zijn dood werd zijn hoofd van zijn lichaam gescheiden en zijn dodenmasker tentoongesteld in de gevangenis Old Melbourne Goal. Zijn lichaam werd samen met dat van 32 anderen in een graf gedumpt. In 1929 werden de overblijfselen opgegraven en opnieuw begraven in een andere gevangenis in Melbourne, Pentridge.
Verbeelding
Daar werden de 33 lichamen in 2009 opnieuw ontdekt. Na verschillende CT-scans, röntgenfoto's, onderzoek van het gebit en DNA-stalen hebben forensische onderzoekers nu het bewijs kunnen leveren dat de overblijfselen van Ned Kelly gevonden zijn.
Ook meer dan honderd jaar na zijn executie blijft Ned Kelly tot de verbeelding spreken. In 1970 speelde Rolling Stones-zanger Mick Jagger de hoofdrol in de speelfilm 'Ned Kelly' en in 2003 deed Heath Ledger dat nog eens over in de remake. (hlnsydney/sps)
(HLN)
Overblijfselen van Australische crimineel/volksheld Ned Kelly gevonden
In een in onbruik geraakte gevangenis in Melbourne zijn de overblijfselen gevonden van Ned Kelly, één van Australië's meest legendarische gangsters. Een DNA-staal van leraar Leigh Olver, de achter-achterkleinzoon van Kelly's zus Ellen, bevestigden dat de overblijfselen die in 2009 in de gevangenis gevonden werden wel degelijk van Ned Kelly zijn.
Ned Kelly, de dag voor zijn executie.
Ned Kelly was een notoire 'bushranger', een vogelvrij verklaarde crimineel, die op het einde van de negentiende eeuw de streek rond Melbourne onveilig maakte. Voor vele Australiërs was hij echter een volksheld vanwege zijn strijd tegen de koloniale autoriteiten. Na de moord op drie politieagenten werden hij en zijn bende vogelvrij verklaard. Op 29 juni 1880 werd hij gearresteerd na een vuurgevecht met de politie, waarbij zijn bendeleden om het leven kwamen. Legendarisch zijn de zelfgemaakte ijzeren harnassen en helmen waarmee ze het gevecht aangingen. Hij werd uiteindelijk veroordeeld en op 11 november werd hij opgehangen.
Na zijn dood werd zijn hoofd van zijn lichaam gescheiden en zijn dodenmasker tentoongesteld in de gevangenis Old Melbourne Goal. Zijn lichaam werd samen met dat van 32 anderen in een graf gedumpt. In 1929 werden de overblijfselen opgegraven en opnieuw begraven in een andere gevangenis in Melbourne, Pentridge.
Verbeelding
Daar werden de 33 lichamen in 2009 opnieuw ontdekt. Na verschillende CT-scans, röntgenfoto's, onderzoek van het gebit en DNA-stalen hebben forensische onderzoekers nu het bewijs kunnen leveren dat de overblijfselen van Ned Kelly gevonden zijn.
Ook meer dan honderd jaar na zijn executie blijft Ned Kelly tot de verbeelding spreken. In 1970 speelde Rolling Stones-zanger Mick Jagger de hoofdrol in de speelfilm 'Ned Kelly' en in 2003 deed Heath Ledger dat nog eens over in de remake. (hlnsydney/sps)
(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
01-09-2011
2000 jaar oud Maya-paleis in Mexico ontdekt
Een groep Mexicaanse wetenschappers heeft in het zuiden van Mexico een circa 2000 jaar oude tempel van de Maya's gevonden. Dat hebben de autoriteiten woensdag (plaatselijke tijd) laten weten.
Foto: Novum
Het Mexicaanse instituut voor antropologie en geschiedenis (INAH) stelde dat de ontdekking van groot belang is voor het verkrijgen van inzicht in de architectuur van de Maya's. Het paleis is blootgelegd in de archeologische zone Plan de Ayutla in de deelstaat Chiapas.
Luis Alberto Martos, die de leiding heeft bij de opgravingen in Plan de Ayutla, zei dat het paleis bestaat uit vertrekken met muren van bijna 1 meter breed. De wetenschappers vermoeden dat de zone een politiek centrum was.
.
Het grote rijk van de Maya's strekte zich vanaf enkele honderden jaren voor Christus tot circa 900 na Christus uit over delen van Midden-Amerika en Mexico. Ze hadden de sterren al in kaart gebracht en waren zeer bedreven in de wiskunde.
© ANP
(nu.nl)
2000 jaar oud Maya-paleis in Mexico ontdekt
Een groep Mexicaanse wetenschappers heeft in het zuiden van Mexico een circa 2000 jaar oude tempel van de Maya's gevonden. Dat hebben de autoriteiten woensdag (plaatselijke tijd) laten weten.
Foto: Novum
Het Mexicaanse instituut voor antropologie en geschiedenis (INAH) stelde dat de ontdekking van groot belang is voor het verkrijgen van inzicht in de architectuur van de Maya's. Het paleis is blootgelegd in de archeologische zone Plan de Ayutla in de deelstaat Chiapas.
Luis Alberto Martos, die de leiding heeft bij de opgravingen in Plan de Ayutla, zei dat het paleis bestaat uit vertrekken met muren van bijna 1 meter breed. De wetenschappers vermoeden dat de zone een politiek centrum was.
.
Het grote rijk van de Maya's strekte zich vanaf enkele honderden jaren voor Christus tot circa 900 na Christus uit over delen van Midden-Amerika en Mexico. Ze hadden de sterren al in kaart gebracht en waren zeer bedreven in de wiskunde.
© ANP
(nu.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
Brutale dieven stelen oorlogsplaquette
01 sep. 2011, 12:09
Groot verdriet in Hilversum, met name bij nabestaanden van de Tweede Wereldoorlog. Hondsbrutale dieven hebben dinsdagnacht toegeslagen op de eeuwenoude begraafplaats annex monumentaal parkje ‘Gedenkt te sterven’. Een bijzondere plaquette van radioverzetsstrijders is geroofd.
Het is de zoveelste diefstal op een begraafplaats in korte tijd. Ook ditmaal wordt gedacht aan nietsontziende dieven die het slechts om het brons te doen is. Nota bene een van de oudste begraafplaatsen van Nederland, sinds 1793 in gebruik, is het nieuwste doelwit.
Secretaris Flos Wisse Smit van de beherende stichting De Hof kan haar tranen nauwelijks bedwingen als ze over de diefstal praat. ,,Ik word hier ontzettend verdrietig van…Dat dit wordt gestolen…Een eerbetoon aan jongens die we er dankvoor voor moeten zijn dat ze hun leven voor ons hebben gegeven.’’
Want bijzonder waren de gevallenen, benadrukt Wisse Smit. ,,De slachtoffers werkten voor de Nederlandse Seintoestellen Fabriek (NSF), zeg maar de voorloper van Phillips. Zij maakten illegaal zendapparatuur voor de ondergrondse in het land, waren radioverzetsstrijders. Tijdens de oorlog zijn ze opgepakt en omgekomen.’’
De plaquette kwam op de begraafplaats terecht, nadat Phillips in enkele jaren geleden zijn vestigingen in Hilversum sloot. Nazaten kwamen er speciaal voor de NSF’ers naartoe, legt Wisse Smit uit: ,,Tijdens dodenherdenking lopen we hier langs. Bij de laatste herdenking kwam de hele familie van een van de gevallenen hier. Zelfs mensen uit Canada kwamen over. Heel indrukwekkend was het. Hoe moet ik hen dit uitleggen…?’’ Het blijft stil.
((Op de begraafplaats liggen overigens meer elementen uit de Tweede Wereldoorlog. Zo ligt er een zogeheten Mauthausensteen. Deze steen werd door de Hilversummer Bill Minco, verzetstrijder van het eerste uur, meegebracht uit de steengroeven van het beruchte concentratiekamp. Minco werd ter dood veroordeeld, maar kreeg later vanwege zijn minderjarigheid levenslang.
Bron: www.defensie.nl
01 sep. 2011, 12:09
Groot verdriet in Hilversum, met name bij nabestaanden van de Tweede Wereldoorlog. Hondsbrutale dieven hebben dinsdagnacht toegeslagen op de eeuwenoude begraafplaats annex monumentaal parkje ‘Gedenkt te sterven’. Een bijzondere plaquette van radioverzetsstrijders is geroofd.
Het is de zoveelste diefstal op een begraafplaats in korte tijd. Ook ditmaal wordt gedacht aan nietsontziende dieven die het slechts om het brons te doen is. Nota bene een van de oudste begraafplaatsen van Nederland, sinds 1793 in gebruik, is het nieuwste doelwit.
Secretaris Flos Wisse Smit van de beherende stichting De Hof kan haar tranen nauwelijks bedwingen als ze over de diefstal praat. ,,Ik word hier ontzettend verdrietig van…Dat dit wordt gestolen…Een eerbetoon aan jongens die we er dankvoor voor moeten zijn dat ze hun leven voor ons hebben gegeven.’’
Want bijzonder waren de gevallenen, benadrukt Wisse Smit. ,,De slachtoffers werkten voor de Nederlandse Seintoestellen Fabriek (NSF), zeg maar de voorloper van Phillips. Zij maakten illegaal zendapparatuur voor de ondergrondse in het land, waren radioverzetsstrijders. Tijdens de oorlog zijn ze opgepakt en omgekomen.’’
De plaquette kwam op de begraafplaats terecht, nadat Phillips in enkele jaren geleden zijn vestigingen in Hilversum sloot. Nazaten kwamen er speciaal voor de NSF’ers naartoe, legt Wisse Smit uit: ,,Tijdens dodenherdenking lopen we hier langs. Bij de laatste herdenking kwam de hele familie van een van de gevallenen hier. Zelfs mensen uit Canada kwamen over. Heel indrukwekkend was het. Hoe moet ik hen dit uitleggen…?’’ Het blijft stil.
((Op de begraafplaats liggen overigens meer elementen uit de Tweede Wereldoorlog. Zo ligt er een zogeheten Mauthausensteen. Deze steen werd door de Hilversummer Bill Minco, verzetstrijder van het eerste uur, meegebracht uit de steengroeven van het beruchte concentratiekamp. Minco werd ter dood veroordeeld, maar kreeg later vanwege zijn minderjarigheid levenslang.
Bron: www.defensie.nl
"Any officer who goes into action without his sword is improperly dressed." - "Mad Jack" Churchill DSO MC
http://www.manchester.ac.uk/aboutus/news/display/?id=7333quote:More sex please, we’re Greek: exposing the myth of Platonic love
19 Aug 2011
Plato lent his name to Platonic love but a new book reveals that the ancient Greek philosopher never advocated love without sex.
University of Manchester science historian Dr Jay Kennedy, who hit the headlines last year after revealing he had cracked the code in the great thinker’s writings, has now published a decoder’s manual that lays bare the secret content of Plato’s ancient works.
“Plato – the Einstein of Greece’s Golden Age – was long thought to favour love without sex, or ‘Platonic love’, but this new research reveals Plato was far from being a prude,” says Dr Kennedy, who is based in the Centre for the History of Science, Technology and Medicine, part of the University's Faculty of Life Sciences.
“The decoded symbols in fact show that Plato was not an advocate of Platonic love at all; rather he urged a middle path. For him, morality meant moderation – he wanted people to avoid both promiscuity and abstinence.
“Before Plato, sex was about rutting and producing heirs. Plato marks a shift in the history of Western sexuality and some say he invented romance, but, for him, erotic passion was a spiritual force that helps us find our true selves within the deepest, human bond. Eros, or love, was a creative force that inspired art, literature, and the sciences.”
Dr Kennedy cracked the code within Plato’s texts last year when an unexpected insight led him to realise that Greek music was key to interpreting the writings of the Athenian philosopher and mathematician. Kennedy’s new book, The Musical Structure of Plato’s Dialogues, reports on the hidden doctrines revealed so far, including those in The Symposium, a philosophical text concerned with love.
“Plato’s teacher Socrates famously spent the night alone with the leading sex-symbol of ancient Athens but resisted temptation,” says Dr Kennedy. “Plato tells the story to show that true love aims at the soul and not the body, so many thought he was anti-sex and the myth of Platonic love spread far and wide. But Plato also celebrated eroticism and homosexuality, and shared the Greek view that naked bodies were beautiful, so historians have long debated his views.”
Socrates was later executed for corrupting the morals of young people and Dr Kennedy has now shown that Plato, also fearing persecution, hid his own philosophy using a system of musical symbols.
“Plato divided each of his writings into 12 parts, inserting a symbol marking a musical note at each twelfth,” explains Dr Kennedy. “At harmonious notes he placed positive ideas such as love and goodness, while at dissonant notes he placed negative ideas such as rejection, quarrelling and evil. These musical patterns are a hidden commentary on Plato’s stories and tell us which characters and which ideas he favoured.”
In The Symposium – Plato’s great play about love and sex – cheap attempts to trade sex for profit or favour sit above dissonant notes in the musical scale showing Plato’s disapproval. But passages about erotic passion born of an abiding love for another’s soul sit on top of some of the most harmonic notes, meaning he accepted sex as a part of true love.
There are also a number of symbols that reveal that Plato rejected both promiscuity and asceticism. It can now be definitely shown that, for Plato, virtue was a middle path or mean that avoided extremes.
The term ‘Platonic love’ originated only 500 years ago. In the Renaissance, postponing sex was an important step toward the equality of women; the Queen of England even commissioned plays to spread the idea. At a time when women were treated as slaves or baby-machines, Platonic love meant longer courtships and delaying the dangers of childbirth.
Kennedy adds: “At the beginning of the modern era, women cleverly used Plato’s reputation as a genius to get men to pay attention to their minds. Platonic love was an argument for not settling down and allowing women to participate in arts and culture in the royal court. When sex often meant an early death, Plato was a licence for having more fun.
“Plato's importance cannot be overstated. He shifted humanity from a warrior society to a wisdom society. Today, because of him, our heroes are Einstein and Shakespeare and not knights in shining armour.”
Ends
Online routeplanner door Romeinse tijd
HOUTEN - Een Nederlandse historicus heeft de enige complete wegenkaart die is overgebleven uit de Romeinse tijd om weten te vormen tot een hedendaagse route planner.
René Voorburg uit Houten heeft de wereldberoemde Tabula Peutingeriana dankzij diverse onderzoeksbronnen kunnen verwerken online routeplanner. Zo kunnen geïnteresseerden dus zien hoe in de Romeinse tijd bijvoorbeeld een reis van Nijmegen naar Rome zou zijn verlopen.
Voorburg heeft zijn Romeinse routeplanner online gezet op de site omnesviae.org, zo maakte hij maandag bekend. De historicus is in het dagelijks leven als webarchivaris werkzaam bij de Koninklijke Bibliotheek in Den Haag. Hij heeft de afgelopen zes maanden al zijn vrije tijd in het project gestoken.
„Wetenschappers hebben recent de locaties van alle plaatsen op de Tabula Peutingeriana in kaart weten te brengen”, vertelt Voorburg. „Ik ben toen voor mijzelf eens gaan kijken waar ik in het Romeinse Rijk op een reis van A naar B allemaal langs zou komen.” Uiteindelijk besloot hij maar alle 2760 plaatsen op de oude kaart en tussenliggende wegen in te gaan voeren.
Voor zover Voorburg bekend is zijn project volstrekt uniek in de wereld. Hij heeft de afgelopen maanden contact gelegd met collega's in het buitenland, die hem hebben geholpen startpagina's in andere talen te maken. Het is de bedoeling dat de site uiteindelijk beschikbaar komt in alle landen die op de Tabula Peutingeriana staan.
De Romeinse reiskaart uit de 3e en 4e eeuw na Christus beslaat het gebied van Groot-Brittannië tot aan de rivier de Ganges, die door India en Bangladesh stroomt. De enorme kaart, die oorspronkelijk bestond uit 12 bladen perkament, staat sinds 2007 op de Werelderfgoedlijst van de UNESCO. De voor zover bekend oudste nog bestaande kopie wordt bewaard in de Oostenrijkse Nationale Bibliotheek in Wenen, maar is niet toegankelijk voor het publiek.
Op de kaart staat een groot aantal Nederlandse steden aangegeven, waaronder Lugdunum Batavorum (Katwijk aan Zee), Matilone (Leiden), Albaniana (Alphen aan den Rijn), Forum Hadriani (Voorburg) en Ulpia Noviomagus Batavorum (Nijmegen).
Bron: http://www.telegraaf.nl/b(...)innenland,buitenland
HOUTEN - Een Nederlandse historicus heeft de enige complete wegenkaart die is overgebleven uit de Romeinse tijd om weten te vormen tot een hedendaagse route planner.
René Voorburg uit Houten heeft de wereldberoemde Tabula Peutingeriana dankzij diverse onderzoeksbronnen kunnen verwerken online routeplanner. Zo kunnen geïnteresseerden dus zien hoe in de Romeinse tijd bijvoorbeeld een reis van Nijmegen naar Rome zou zijn verlopen.
Voorburg heeft zijn Romeinse routeplanner online gezet op de site omnesviae.org, zo maakte hij maandag bekend. De historicus is in het dagelijks leven als webarchivaris werkzaam bij de Koninklijke Bibliotheek in Den Haag. Hij heeft de afgelopen zes maanden al zijn vrije tijd in het project gestoken.
„Wetenschappers hebben recent de locaties van alle plaatsen op de Tabula Peutingeriana in kaart weten te brengen”, vertelt Voorburg. „Ik ben toen voor mijzelf eens gaan kijken waar ik in het Romeinse Rijk op een reis van A naar B allemaal langs zou komen.” Uiteindelijk besloot hij maar alle 2760 plaatsen op de oude kaart en tussenliggende wegen in te gaan voeren.
Voor zover Voorburg bekend is zijn project volstrekt uniek in de wereld. Hij heeft de afgelopen maanden contact gelegd met collega's in het buitenland, die hem hebben geholpen startpagina's in andere talen te maken. Het is de bedoeling dat de site uiteindelijk beschikbaar komt in alle landen die op de Tabula Peutingeriana staan.
De Romeinse reiskaart uit de 3e en 4e eeuw na Christus beslaat het gebied van Groot-Brittannië tot aan de rivier de Ganges, die door India en Bangladesh stroomt. De enorme kaart, die oorspronkelijk bestond uit 12 bladen perkament, staat sinds 2007 op de Werelderfgoedlijst van de UNESCO. De voor zover bekend oudste nog bestaande kopie wordt bewaard in de Oostenrijkse Nationale Bibliotheek in Wenen, maar is niet toegankelijk voor het publiek.
Op de kaart staat een groot aantal Nederlandse steden aangegeven, waaronder Lugdunum Batavorum (Katwijk aan Zee), Matilone (Leiden), Albaniana (Alphen aan den Rijn), Forum Hadriani (Voorburg) en Ulpia Noviomagus Batavorum (Nijmegen).
Bron: http://www.telegraaf.nl/b(...)innenland,buitenland
"Any officer who goes into action without his sword is improperly dressed." - "Mad Jack" Churchill DSO MC
Beeld voor Britse bevrijders
OOSTERBEEK - De gemeenten Arnhem, Ede, Overbetuwe en Renkum, waar in 1944 de Slag om Arnhem is uitgevochten, schenken een 6 meter hoog beeld aan de Britse hoofdstad Londen uit dankbaarheid voor de poging van destijds om hun inwoners te bevrijden. „Ondanks dat de slag werd verloren, voelt de bevolking na bijna 70 jaar nog steeds een warme verbondenheid met de geallieerde strijders”, aldus een woordvoerder van de initiatiefgroep voor het beeld.
Het beeld is belangeloos gemaakt door de Renkumse kunstenaar Jits Bakker, die als jong kind de Tweede Wereldoorlog nog heeft meegemaakt.
De sculptuur van een landende parachutist, die door een blije menigte wordt opgewacht, is maandag tijdelijk geplaatst voor het Airborne Museum in Oosterbeek. Volgens de initiatiefgroep is de geste in Engeland enthousiast ontvangen. Zelfs het Britse koninklijk huis is op de hoogte. Wanneer het immense beeld wordt verscheept, is nog niet bekend.
Bron: http://www.telegraaf.nl/b(...)_.html?sn=binnenland
OOSTERBEEK - De gemeenten Arnhem, Ede, Overbetuwe en Renkum, waar in 1944 de Slag om Arnhem is uitgevochten, schenken een 6 meter hoog beeld aan de Britse hoofdstad Londen uit dankbaarheid voor de poging van destijds om hun inwoners te bevrijden. „Ondanks dat de slag werd verloren, voelt de bevolking na bijna 70 jaar nog steeds een warme verbondenheid met de geallieerde strijders”, aldus een woordvoerder van de initiatiefgroep voor het beeld.
Het beeld is belangeloos gemaakt door de Renkumse kunstenaar Jits Bakker, die als jong kind de Tweede Wereldoorlog nog heeft meegemaakt.
De sculptuur van een landende parachutist, die door een blije menigte wordt opgewacht, is maandag tijdelijk geplaatst voor het Airborne Museum in Oosterbeek. Volgens de initiatiefgroep is de geste in Engeland enthousiast ontvangen. Zelfs het Britse koninklijk huis is op de hoogte. Wanneer het immense beeld wordt verscheept, is nog niet bekend.
Bron: http://www.telegraaf.nl/b(...)_.html?sn=binnenland
"Any officer who goes into action without his sword is improperly dressed." - "Mad Jack" Churchill DSO MC
06-09-2011
Mechelse archeologen vinden massagraf met Boerenkrijgers
Archeologen hebben op het Sint-Romboutskerkhof in Mechelen een massagraf ontdekt met daarin de lijken van de 41 Boerenkrijgers die op 23 oktober 1798 aan de voet van de Sint-Romboutskathedraal werden gefusilleerd door de Franse bezetter.
Het massagraf werd vorig jaar ontdekt, maar pas uit verder onderzoek blijkt dat het om de Boerenkrijgers gaat. Ze konden worden geïdentificeerd dankzij de vondst van een zilveren knoopje. Burgemeester Bart Somers (Open Vld) noemt het een historisch en emotioneel belangrijke vondst. "We zullen de lichamen een ereplaats geven op de stedelijke begraafplaats, net zoals de helden van Wereldoorlog I en II", zegt hij.
Inzicht
Bij de opgravingen werden in totaal 4.166 skeletten blootgelegd. Verwacht wordt dat daar nog veel uit te leren valt. "De belangrijkste ontdekkingen worden vaak gedaan bij het verder onderzoek na de opgravingen", zegt stadsarcheoloog Bart Robberechts. De archeologen hopen nog meer te weten te komen over de leefomstandigheden van de Mechelaars. Het Sint-Romboutskerkhof was immers eeuwenlang het enige kerkhof van de stad.
Voorstander onderzoek
Het archeologisch onderzoek op het Sint-Romboutskerkhof ging de bouw van een ondergrondse parkeergarage vooraf en duurde zestien maanden. Kostprijs: zo'n 800.000 euro. Somers is, in tegenstelling tot sommige ambtgenoten, voorstander. "Archeologisch onderzoek geeft ons inzicht in wie we zelf zijn en waar we naartoe moeten." (belga/sam)
Klik hier voor video
(HLN)
Mechelse archeologen vinden massagraf met Boerenkrijgers
Archeologen hebben op het Sint-Romboutskerkhof in Mechelen een massagraf ontdekt met daarin de lijken van de 41 Boerenkrijgers die op 23 oktober 1798 aan de voet van de Sint-Romboutskathedraal werden gefusilleerd door de Franse bezetter.
Het massagraf werd vorig jaar ontdekt, maar pas uit verder onderzoek blijkt dat het om de Boerenkrijgers gaat. Ze konden worden geïdentificeerd dankzij de vondst van een zilveren knoopje. Burgemeester Bart Somers (Open Vld) noemt het een historisch en emotioneel belangrijke vondst. "We zullen de lichamen een ereplaats geven op de stedelijke begraafplaats, net zoals de helden van Wereldoorlog I en II", zegt hij.
Inzicht
Bij de opgravingen werden in totaal 4.166 skeletten blootgelegd. Verwacht wordt dat daar nog veel uit te leren valt. "De belangrijkste ontdekkingen worden vaak gedaan bij het verder onderzoek na de opgravingen", zegt stadsarcheoloog Bart Robberechts. De archeologen hopen nog meer te weten te komen over de leefomstandigheden van de Mechelaars. Het Sint-Romboutskerkhof was immers eeuwenlang het enige kerkhof van de stad.
Voorstander onderzoek
Het archeologisch onderzoek op het Sint-Romboutskerkhof ging de bouw van een ondergrondse parkeergarage vooraf en duurde zestien maanden. Kostprijs: zo'n 800.000 euro. Somers is, in tegenstelling tot sommige ambtgenoten, voorstander. "Archeologisch onderzoek geeft ons inzicht in wie we zelf zijn en waar we naartoe moeten." (belga/sam)
Klik hier voor video
(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
05-09-2011
Vergilius: van wonderdoener tot duivelskunstenaar Middeleeuwse projecties op een Romeins dichter
De Romeinse dichter Vergilius (70-19 v.Chr.) werd in de Middeleeuwen zeer bewonderd. Niet zozeer om zijn gedichten, maar omdat hij de reputatie had de wijsheid en macht van een magiër te hebben. Een paar eeuwen later was het met zijn populariteit echter gedaan en werd hij juist verguisd en verafschuwd om zijn vermeende magische kunsten. Een omslag die een verandering in het denken over magie verraadt.
Tussen 1500 en 1525 verschenen er uitgaven van de verhalenbundel Virgilius in het Nederlands, Frans en Engels. Het zijn oude en nieuwe verhalen waarin de Romeinse dichter de hoofdrol speelt. De teneur van de bundel is opvallend negatief. Toch is er een ondertoon van waardering, die aansluit bij wat al eeuwen over Vergilius werd geschreven.
Door zijn werk Aeneis werd hij gezien als de belangrijkste dichter uit de Oudheid. Ook gold hij als profeet, omdat hij in zijn vierde Ecloga(e) (herdersgedicht) de geboorte van een heiland aankondigt en de komst van een Gouden Tijdperk. Dit kon alleen de geboorte van Christus zijn. Bovendien bewees hij met zijn Georgica (het landleven) een bron van kennis op het gebied van de landbouw, medicijnen, astrologie, filosofie en astronomie dat hij een geleerde was.
Vergilius werd geboren voor de christelijke tijd, maar gold toch als een van nature christelijke ziel. Het positieve beeld van Vergilius blijft de hele Middeleeuwen door bestaan. Het is bijvoorbeeld niet voor niets dat Dante hem in zijn Goddelijke komedie (eerste helft 14e eeuw) als leidsman kiest voor zijn reis door de hel. Vanaf ca. 1150 kwam er een dimensie bij: Vergilius als magiër, die met zijn kennis wonderlijke zaken tot stand bracht.
Ludger tom Ring de Oudere, ca. 1538.
Zo zou hij volgens Alexander Neckam in zijn De naturis rerum (Over de aard van de natuur) Napels van een bloedzuigerplaag hebben bevrijd door een gouden bloedzuiger in een bron te gooien.
Ook voorkwam hij vleesbederf door de vleesmarkt met behulp van een kruid luchtdicht af te sluiten en hij richtte in Rome een bewegende beeldengroep op die de Romeinen waarschuwde bij opstanden in de buitengewesten. In de literatuur van die tijd waren dergelijke automaten heel geliefd. Ze duidden op ambachtelijkheid, talent, vindingrijkheid.
Uit al deze verhalen rijst het beeld op van Vergilius als een geweldig uitvinder die door zijn onnavolgbare kennis en zijn praktische toepassing van techniek iets magisch weet te realiseren. De toon is zonder meer positief.
Schalk
In Duitstalige streken waarom juist hier is onduidelijk kwamen er echter ook andere visies in omloop. Wolfram von Eschenbach voert Vergilius in zijn Parzifal (ca 1210) op als familielid van de slechte tovenaar Klingsor die in zijn betoverde kasteel veertig vrouwen gevangenhoudt. In de Sängerkrieg auf der Wartburg uit het midden van de 13e eeuw haalt een demon in de gedaante van een gevangen vlieg Vergilius over hem te bevrijden. In ruil daarvoor krijgt Vergilius een boek dat de tovenaar Zabulon heeft geschreven, zodat hij alle geestelijken de baas kan worden.
Jans Enikel bestempelt Vergilius in zijn Weltchronik (ca 1280) als kind van de hel, met een duivelse magische kennis. Het traditionele idee van Vergilius als profeet van de geboorte van Christus blijft met opzet ongenoemd. Uiteindelijk komen beide stromen samen in het vroeg-16e-eeuwse Virgilius. Ook de oude positieve wapenfeiten, zoals de wonderen die Vergilius verrichtte ten behoeve van het algemeen nut en zijn invloed op de ontwikkeling van Napels tot een bloeiende handelsstad waarin de wetenschap werd bevorderd, staan er allemaal in.
Maar daarnaast is vanaf de titelpagina al duidelijk dat deze macht van Vergilius des duivels was. Expliciet staat er dat hij zijn wonderen verrichtte met behulpe des duvels. Uitgebreid wordt een nieuw verhaal over hem uit de doeken gedaan: hoe Vergilius door een list in het bezit komt van de boeken waarin de duivel zijn zwarte kunst beschreef, de nigromantie. De slotsom is dat hij een hoogmoedige was die zich verloor in kennis en zich ten onrechte gelijkwaardig aan God achtte.
Het feit dat de bundel is vormgegeven als een anekdotenbiografie, zegt ook iets over het verslechterd imago van Vergilius. Dit toen geliefde genre waartoe ook bijvoorbeeld Tijl Uilenspiegel hoort zet losse verhalen over de hoofdpersonen in een logische volgorde. Ze gaan over eenlingen zonder sterke band met de gemeenschap waarin ze leven. Ze hebben onvermoede en verborgen krachten en zijn behept met een vaak kwaadaardig gevoel voor humor dat de grenzen van wat nog komisch is overschrijdt. Het publiek was duidelijk dat zij een duivelse inborst hadden. Ook Vergilius hoorde nu dus bij deze schalken.
Vergilius, hier op een miniatuur uit ca 500, was al in zijn eigen tijd beroemd. Zijn bekendste werk is de twaalfdelige Aeneis (30-19 v. Chr.), een soort opvolger van de Ilias van Homerus. Vergilius bezingt de grootsheid van Rome via zijn heldendicht over de omzwervingen van de Trojaanse held Aenas na de val van Troje. Het bewijst dat de stichters van Rome en keizer Augustus afstammen van het oude Trojaanse koningsgeslacht.
Arabische invloed
De omslag in de waardering voor tovenaar Vergilius heeft zonder twijfel te maken met de strengere toepassing van kerkelijke opvattingen over magie. Vergilius kreeg in de 12e eeuw een status als tovenaar doordat er in die tijd Arabische wetenschappelijke verhandelingen beschikbaar kwamen en door Arabieren vertaalde antieke Griekse teksten. Deze gingen over astronomie, astrologie, alchemie, wiskunde, medicijnen en mechanica en waren ongeacht het onderwerp doordrenkt van magie. Alchemie, astrologie en andere vormen van voorspellingen en zelfs nigromantie golden in de Arabische wereld als wetenschap.
West-Europese geleerden als Willem van Auvergne en Albertus Magnus ontwikkelden een wetenschappelijke, rationele belangstelling voor magie en rekenden bepaalde vormen van magie nadrukkelijk tot de natuurwetenschappen. Zij maakten onderscheid tussen hoge (geleerde) en lage (volkse) magie, hiermee de laatste categorie degraderend tot bijgeloof, verbonden met ongeletterdheid. Hun eigen magie was hoog en wit dat wil zeggen streefde het goede na had geen duivelse oorsprong en maakte gebruik van nog onbekende, natuurlijke krachten in de natuur.
De 12e-eeuwse verhalen over de welmenende uitvinder en tovenaar Vergilius zijn duidelijk een product van de Arabische invloed op de wetenschappen. De katholieke kerk heeft magie echter officieel altijd afgewezen. Vandaar dat al snel, in de 13e eeuw, ook waarschuwingen klonken dat Vergilius magische vermogens satanisch waren. Deze visie won langzamerhand aan kracht: iedere vorm van magie is bijgeloof, en mocht het toveren toch effect hebben, dan komt dat doordat de duivel in het spel is.
Volgens deze visie konden mensen een verbond met de duivel sluiten, want de duivel is daadwerkelijk lijfelijk aanwezig in de wereld. Je ziet hem aan het werk, samen met een wrekende God, bij grote catastrofen zoals de pest en hongersnood die een straf voor de schuldige en zondige mensheid zijn. Magiërs (maar ook joden en heksen) zijn handlangers van de duivel.
Een geliefde Vergiliuslegende is Vergilius in de mand. Vergilius wilde een vrouw beminnen. Zij liet hem naar haar torenkamer optrekken in een mand, maar liet hem halverwege bungelen om zijn erotische drift aan de kaak te stellen, tot algemeen vermaak. Voor straf zou Vergilius al het vuur in Rome hebben uitgedoofd.
Vanaf de 14e eeuw, mogelijk onder invloed van de vele oorlogen en natuurrampen waaronder de grote pestepidemie van 1348 en het daardoor versterkte geloof in het einde der tijden en de komst van de antichrist, ging de kerk krachtiger optreden tegen magie. Het ketterse en misdadige van magische handelingen kwam op de voorgrond.
De inquisitie ging steeds systematischer te werk bij het bestrijden van magie, die zij niet langer beschouwde als een lijst van verwerpelijke heidense handelingen die min of meer toevallig en zonder onderling verband werden uitgevoerd, maar als een met opzet ontworpen en samenhangend systeem van een georganiseerde groep onder leiding van de duivel.
In 1427 beschreef Bernardus van Siena voorspellingen en bezweringen in een preek als een ketterse verering van de duivel, en riep hij de gelovigen op om alle heksen en magiërs die betoveringen en spreuken uitspreken, aan te geven. Zij moeten allemaal naar de brandstapel en ook diegenen die de tovenaars niet aangeven, dienen te worden verbrand.
Vergilius was toen natuurlijk allang overleden. Hij kon niet op de brandstapel, zoals zoveel vermeende heksen overkwam. Maar hij moest wel boeten voor zijn impliciete pact met de duivel. De verhalen over hem kregen daarom steeds meer een sinister karakter.
Piet Franssen is neerlandicus. In 2010 verzorgde hij voor Verloren te hilversum De tovenaar Vergilius. Een tekstuitgave van Virgilius. Van zijn leven, doot ende van den wonderlijcken wercken die hi dede by nigromancien ende by dat behulpe des duvels (Antwerpen, ca 1525)
Bronnen:
Karen Lolly e.a. Witchcraft and Magic in Europe. The Middle Ages, Londen 2002
James Hannam, Gods filosofen. Hoe in de Middeleeuwen de basis werd gelegd voor de moderne wetenschap, Nieuw Amsterdam, 2010
Queeste. Tijdschrift over middeleeuwse letterkunde in de Nederlanden, Uitgeverij Verloren, Hilversum 2007
(Kennislink)
[ Bericht 48% gewijzigd door ExperimentalFrentalMental op 07-09-2011 09:22:09 ]
Vergilius: van wonderdoener tot duivelskunstenaar Middeleeuwse projecties op een Romeins dichter
De Romeinse dichter Vergilius (70-19 v.Chr.) werd in de Middeleeuwen zeer bewonderd. Niet zozeer om zijn gedichten, maar omdat hij de reputatie had de wijsheid en macht van een magiër te hebben. Een paar eeuwen later was het met zijn populariteit echter gedaan en werd hij juist verguisd en verafschuwd om zijn vermeende magische kunsten. Een omslag die een verandering in het denken over magie verraadt.
Tussen 1500 en 1525 verschenen er uitgaven van de verhalenbundel Virgilius in het Nederlands, Frans en Engels. Het zijn oude en nieuwe verhalen waarin de Romeinse dichter de hoofdrol speelt. De teneur van de bundel is opvallend negatief. Toch is er een ondertoon van waardering, die aansluit bij wat al eeuwen over Vergilius werd geschreven.
Door zijn werk Aeneis werd hij gezien als de belangrijkste dichter uit de Oudheid. Ook gold hij als profeet, omdat hij in zijn vierde Ecloga(e) (herdersgedicht) de geboorte van een heiland aankondigt en de komst van een Gouden Tijdperk. Dit kon alleen de geboorte van Christus zijn. Bovendien bewees hij met zijn Georgica (het landleven) een bron van kennis op het gebied van de landbouw, medicijnen, astrologie, filosofie en astronomie dat hij een geleerde was.
Vergilius werd geboren voor de christelijke tijd, maar gold toch als een van nature christelijke ziel. Het positieve beeld van Vergilius blijft de hele Middeleeuwen door bestaan. Het is bijvoorbeeld niet voor niets dat Dante hem in zijn Goddelijke komedie (eerste helft 14e eeuw) als leidsman kiest voor zijn reis door de hel. Vanaf ca. 1150 kwam er een dimensie bij: Vergilius als magiër, die met zijn kennis wonderlijke zaken tot stand bracht.
Ludger tom Ring de Oudere, ca. 1538.
Zo zou hij volgens Alexander Neckam in zijn De naturis rerum (Over de aard van de natuur) Napels van een bloedzuigerplaag hebben bevrijd door een gouden bloedzuiger in een bron te gooien.
Ook voorkwam hij vleesbederf door de vleesmarkt met behulp van een kruid luchtdicht af te sluiten en hij richtte in Rome een bewegende beeldengroep op die de Romeinen waarschuwde bij opstanden in de buitengewesten. In de literatuur van die tijd waren dergelijke automaten heel geliefd. Ze duidden op ambachtelijkheid, talent, vindingrijkheid.
Uit al deze verhalen rijst het beeld op van Vergilius als een geweldig uitvinder die door zijn onnavolgbare kennis en zijn praktische toepassing van techniek iets magisch weet te realiseren. De toon is zonder meer positief.
Schalk
In Duitstalige streken waarom juist hier is onduidelijk kwamen er echter ook andere visies in omloop. Wolfram von Eschenbach voert Vergilius in zijn Parzifal (ca 1210) op als familielid van de slechte tovenaar Klingsor die in zijn betoverde kasteel veertig vrouwen gevangenhoudt. In de Sängerkrieg auf der Wartburg uit het midden van de 13e eeuw haalt een demon in de gedaante van een gevangen vlieg Vergilius over hem te bevrijden. In ruil daarvoor krijgt Vergilius een boek dat de tovenaar Zabulon heeft geschreven, zodat hij alle geestelijken de baas kan worden.
Jans Enikel bestempelt Vergilius in zijn Weltchronik (ca 1280) als kind van de hel, met een duivelse magische kennis. Het traditionele idee van Vergilius als profeet van de geboorte van Christus blijft met opzet ongenoemd. Uiteindelijk komen beide stromen samen in het vroeg-16e-eeuwse Virgilius. Ook de oude positieve wapenfeiten, zoals de wonderen die Vergilius verrichtte ten behoeve van het algemeen nut en zijn invloed op de ontwikkeling van Napels tot een bloeiende handelsstad waarin de wetenschap werd bevorderd, staan er allemaal in.
Maar daarnaast is vanaf de titelpagina al duidelijk dat deze macht van Vergilius des duivels was. Expliciet staat er dat hij zijn wonderen verrichtte met behulpe des duvels. Uitgebreid wordt een nieuw verhaal over hem uit de doeken gedaan: hoe Vergilius door een list in het bezit komt van de boeken waarin de duivel zijn zwarte kunst beschreef, de nigromantie. De slotsom is dat hij een hoogmoedige was die zich verloor in kennis en zich ten onrechte gelijkwaardig aan God achtte.
Het feit dat de bundel is vormgegeven als een anekdotenbiografie, zegt ook iets over het verslechterd imago van Vergilius. Dit toen geliefde genre waartoe ook bijvoorbeeld Tijl Uilenspiegel hoort zet losse verhalen over de hoofdpersonen in een logische volgorde. Ze gaan over eenlingen zonder sterke band met de gemeenschap waarin ze leven. Ze hebben onvermoede en verborgen krachten en zijn behept met een vaak kwaadaardig gevoel voor humor dat de grenzen van wat nog komisch is overschrijdt. Het publiek was duidelijk dat zij een duivelse inborst hadden. Ook Vergilius hoorde nu dus bij deze schalken.
Vergilius, hier op een miniatuur uit ca 500, was al in zijn eigen tijd beroemd. Zijn bekendste werk is de twaalfdelige Aeneis (30-19 v. Chr.), een soort opvolger van de Ilias van Homerus. Vergilius bezingt de grootsheid van Rome via zijn heldendicht over de omzwervingen van de Trojaanse held Aenas na de val van Troje. Het bewijst dat de stichters van Rome en keizer Augustus afstammen van het oude Trojaanse koningsgeslacht.
Arabische invloed
De omslag in de waardering voor tovenaar Vergilius heeft zonder twijfel te maken met de strengere toepassing van kerkelijke opvattingen over magie. Vergilius kreeg in de 12e eeuw een status als tovenaar doordat er in die tijd Arabische wetenschappelijke verhandelingen beschikbaar kwamen en door Arabieren vertaalde antieke Griekse teksten. Deze gingen over astronomie, astrologie, alchemie, wiskunde, medicijnen en mechanica en waren ongeacht het onderwerp doordrenkt van magie. Alchemie, astrologie en andere vormen van voorspellingen en zelfs nigromantie golden in de Arabische wereld als wetenschap.
West-Europese geleerden als Willem van Auvergne en Albertus Magnus ontwikkelden een wetenschappelijke, rationele belangstelling voor magie en rekenden bepaalde vormen van magie nadrukkelijk tot de natuurwetenschappen. Zij maakten onderscheid tussen hoge (geleerde) en lage (volkse) magie, hiermee de laatste categorie degraderend tot bijgeloof, verbonden met ongeletterdheid. Hun eigen magie was hoog en wit dat wil zeggen streefde het goede na had geen duivelse oorsprong en maakte gebruik van nog onbekende, natuurlijke krachten in de natuur.
De 12e-eeuwse verhalen over de welmenende uitvinder en tovenaar Vergilius zijn duidelijk een product van de Arabische invloed op de wetenschappen. De katholieke kerk heeft magie echter officieel altijd afgewezen. Vandaar dat al snel, in de 13e eeuw, ook waarschuwingen klonken dat Vergilius magische vermogens satanisch waren. Deze visie won langzamerhand aan kracht: iedere vorm van magie is bijgeloof, en mocht het toveren toch effect hebben, dan komt dat doordat de duivel in het spel is.
Volgens deze visie konden mensen een verbond met de duivel sluiten, want de duivel is daadwerkelijk lijfelijk aanwezig in de wereld. Je ziet hem aan het werk, samen met een wrekende God, bij grote catastrofen zoals de pest en hongersnood die een straf voor de schuldige en zondige mensheid zijn. Magiërs (maar ook joden en heksen) zijn handlangers van de duivel.
Een geliefde Vergiliuslegende is Vergilius in de mand. Vergilius wilde een vrouw beminnen. Zij liet hem naar haar torenkamer optrekken in een mand, maar liet hem halverwege bungelen om zijn erotische drift aan de kaak te stellen, tot algemeen vermaak. Voor straf zou Vergilius al het vuur in Rome hebben uitgedoofd.
Vanaf de 14e eeuw, mogelijk onder invloed van de vele oorlogen en natuurrampen waaronder de grote pestepidemie van 1348 en het daardoor versterkte geloof in het einde der tijden en de komst van de antichrist, ging de kerk krachtiger optreden tegen magie. Het ketterse en misdadige van magische handelingen kwam op de voorgrond.
De inquisitie ging steeds systematischer te werk bij het bestrijden van magie, die zij niet langer beschouwde als een lijst van verwerpelijke heidense handelingen die min of meer toevallig en zonder onderling verband werden uitgevoerd, maar als een met opzet ontworpen en samenhangend systeem van een georganiseerde groep onder leiding van de duivel.
In 1427 beschreef Bernardus van Siena voorspellingen en bezweringen in een preek als een ketterse verering van de duivel, en riep hij de gelovigen op om alle heksen en magiërs die betoveringen en spreuken uitspreken, aan te geven. Zij moeten allemaal naar de brandstapel en ook diegenen die de tovenaars niet aangeven, dienen te worden verbrand.
Vergilius was toen natuurlijk allang overleden. Hij kon niet op de brandstapel, zoals zoveel vermeende heksen overkwam. Maar hij moest wel boeten voor zijn impliciete pact met de duivel. De verhalen over hem kregen daarom steeds meer een sinister karakter.
Piet Franssen is neerlandicus. In 2010 verzorgde hij voor Verloren te hilversum De tovenaar Vergilius. Een tekstuitgave van Virgilius. Van zijn leven, doot ende van den wonderlijcken wercken die hi dede by nigromancien ende by dat behulpe des duvels (Antwerpen, ca 1525)
Bronnen:
Karen Lolly e.a. Witchcraft and Magic in Europe. The Middle Ages, Londen 2002
James Hannam, Gods filosofen. Hoe in de Middeleeuwen de basis werd gelegd voor de moderne wetenschap, Nieuw Amsterdam, 2010
Queeste. Tijdschrift over middeleeuwse letterkunde in de Nederlanden, Uitgeverij Verloren, Hilversum 2007
(Kennislink)
[ Bericht 48% gewijzigd door ExperimentalFrentalMental op 07-09-2011 09:22:09 ]
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
02-09-2011
Oudste stenen handbijlen gevonden
Amerikaanse wetenschappers hebben in het westen van Kenia de tot nu toe oudste stenen bijlen uit de menselijke geschiedenis gevonden.
Foto: P.J. Texier
Het gaat om primitieve bijlen met een puntige vorm die waarschijnlijk werden gebruikt om bos te kappen of vlees te snijden. De hoeken van de stenen zijn er duidelijk afgehakt.
Volgens de onderzoekers van Rutgers University in New Jersey is het gereedschap waarschijnlijk 1,76 miljoen jaar geleden gemaakt door de mensensoort Homo erectus. Dat meldt BBC News.
Mineralen
De techniek waarmee de stenen werktuigen zijn gemaakt wordt Acheuléen genoemd. De objecten zijn groter en zwaarder dan het gereedschap dat werd gemaakt door meer primitieve mensensoorten zoals de Homo habilis.
De onderzoekers hebben de handbijlen gedateerd door een analyse uit te voeren van magnetische mineralen in het kleigesteente waarin de voorwerpen zijn gevonden.
Magnetisch veld
Deze magnetische mineralen liggen parallel aan de veldlijnen van het aardmagnetisch veld. In de loop van de geschiedenis van de aarde heeft het aardmagnetisch veld zich vaak omgekeerd, zodat er een verband is tussen de richting van de mineralen en de ouderdom van de klei.
Uit de analyse van de onderzoekers is gebleken dat de bijlen ongeveer 350.000 jaar ouder zijn dan al het Acheuléen gereedschap dat tot nu toe is gevonden. De resultaten van het onderzoek zijn gepubliceerd in het wetenschappelijk tijdschrift Nature.
Uitvinders
“Deze vondst suggereert dat Homo erectus de eerste mensensoort was die deze werktuigen maakte”, verklaart hoofdonderzoeker Christopher Lepe.
“Het gaat waarschijnlijk niet om technieken die zijn geleend van eerder soorten als de Homo Habilis. De Homo erectus heeft deze technologie op eigen kracht uitgevonden”, aldus Lepe.
© NU.nl/Dennis Rijnvis
(nu.nl)
Oudste stenen handbijlen gevonden
Amerikaanse wetenschappers hebben in het westen van Kenia de tot nu toe oudste stenen bijlen uit de menselijke geschiedenis gevonden.
Foto: P.J. Texier
Het gaat om primitieve bijlen met een puntige vorm die waarschijnlijk werden gebruikt om bos te kappen of vlees te snijden. De hoeken van de stenen zijn er duidelijk afgehakt.
Volgens de onderzoekers van Rutgers University in New Jersey is het gereedschap waarschijnlijk 1,76 miljoen jaar geleden gemaakt door de mensensoort Homo erectus. Dat meldt BBC News.
Mineralen
De techniek waarmee de stenen werktuigen zijn gemaakt wordt Acheuléen genoemd. De objecten zijn groter en zwaarder dan het gereedschap dat werd gemaakt door meer primitieve mensensoorten zoals de Homo habilis.
De onderzoekers hebben de handbijlen gedateerd door een analyse uit te voeren van magnetische mineralen in het kleigesteente waarin de voorwerpen zijn gevonden.
Magnetisch veld
Deze magnetische mineralen liggen parallel aan de veldlijnen van het aardmagnetisch veld. In de loop van de geschiedenis van de aarde heeft het aardmagnetisch veld zich vaak omgekeerd, zodat er een verband is tussen de richting van de mineralen en de ouderdom van de klei.
Uit de analyse van de onderzoekers is gebleken dat de bijlen ongeveer 350.000 jaar ouder zijn dan al het Acheuléen gereedschap dat tot nu toe is gevonden. De resultaten van het onderzoek zijn gepubliceerd in het wetenschappelijk tijdschrift Nature.
Uitvinders
“Deze vondst suggereert dat Homo erectus de eerste mensensoort was die deze werktuigen maakte”, verklaart hoofdonderzoeker Christopher Lepe.
“Het gaat waarschijnlijk niet om technieken die zijn geleend van eerder soorten als de Homo Habilis. De Homo erectus heeft deze technologie op eigen kracht uitgevonden”, aldus Lepe.
© NU.nl/Dennis Rijnvis
(nu.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
06-09-2011
Poortwachtershuisje opgegraven in Den Bosch
Bij archeologisch onderzoek in Den Bosch is de fundering gevonden van een gebouw dat in de Middeleeuwen vermoedelijk dienst deed als onderkomen voor de poortwachter van de stad.
Foto: NU.nl/PhotoCord Cord Beckmann
Dat maakt de gemeente dinsdag bekend. Eerder werd al een 13e-eeuwse stadsmuur blootgelegd.
In welk jaar het poortwachtershuisje werd gebouwd en hoe lang het dienst heeft gedaan, is nog niet duidelijk.
.De gemeente Den Bosch laat onderzoek doen, omdat ze een duidelijke stadsentree wil maken. Oude stadsmuren worden gerestaureerd en er moet een centrum komen waar bezoekers terechtkunnen voor historische informatie.
© ANP
(nu.nl)
Poortwachtershuisje opgegraven in Den Bosch
Bij archeologisch onderzoek in Den Bosch is de fundering gevonden van een gebouw dat in de Middeleeuwen vermoedelijk dienst deed als onderkomen voor de poortwachter van de stad.
Foto: NU.nl/PhotoCord Cord Beckmann
Dat maakt de gemeente dinsdag bekend. Eerder werd al een 13e-eeuwse stadsmuur blootgelegd.
In welk jaar het poortwachtershuisje werd gebouwd en hoe lang het dienst heeft gedaan, is nog niet duidelijk.
.De gemeente Den Bosch laat onderzoek doen, omdat ze een duidelijke stadsentree wil maken. Oude stadsmuren worden gerestaureerd en er moet een centrum komen waar bezoekers terechtkunnen voor historische informatie.
© ANP
(nu.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
08-09-2011
Maya-steden gingen ten onder aan eigen impact op milieu
© epa
De laatste archeologische bevindingen in Guatemala lijken de theorie te onderbouwen dat de Maya-beschaving die daar ooit bloeide, ten onder aan de eigen impact op het milieu. Vooral de ontbossing maakte het leven in de steden ondraaglijk. Dat zegt de Amerikaanse archeoloog Richard Hansen, directeur van het onderzoeksproject in de omgeving van El Mirador in Guatemala en wetenschappelijk adviseur van een grote tentoonstelling over de Maya's in het Musée du Quai Branly in Parijs.
De omgeving van El Mirador was een hoogontwikkeld stedelijk gebied, waarvan de architectuur erop wijst dat de neergang veroorzaakt is door degradatie van het milieu, zegt Hansen.
"De Maya's brachten op vrijwel alle muren en vloeren een soort pleisterwerk aan. Uit analyse van de muren in El Mirador blijkt dat de lagen aanvankelijk maar ongeveer 2 centimeter dik waren. Na verloop van tijd werden ze echter 20 tot 30 centimeter dik. Om zoveel pleister te maken, moesten ze veel hout verbranden. Om één piramide te bedekken met pleister, hadden ze elke boom op een oppervlak van 6,5 vierkante kilometer moeten omhakken."
De bouwgewoonten resulteerden in ontbossing, die verergerd werd door de landbouw die nodig was om de bevolking van honderdduizenden mensen te voeden. Erosie en uitputting van de bodem namen op een gegeven moment dusdanige vormen aan dat de Maya's zich gedwongen zagen hun steden te verlaten, is de theorie van Hansen.
Overconsumptie
Maar waarom gebruikten de Maya's excessief veel pleister? "De enige plausibele verklaring is, omdat het kon. Het was hetzelfde mechanisme dat je nu bij rijken ziet die denken dat ze gouden kranen nodig hebben in hun badkamer. Waarom rijden mensen in de stad in zware terreinwagens? Omdat het kan. Het voorbeeld van de Maya's kan ons bewust maken van de consequenties van excessieve consumptie."
De beschaving van de Maya's ontwikkelde zich over een periode van 3000 jaar, van de stichting van enkele dorpen tot een uitgestrekt gebied van het zuidoosten van Mexico tot Guatemala, Belize, westelijk Honduras en El Salvador.
In feite is de Maya-beschaving nooit echt verdwenen: meer dan vier miljoen mensen in Meso-Amerika spreken tegenwoordig nog een van de vele Maya-talen.
De tentoonstelling in Parijs, die nog tot 2 oktober duurt, toont onder meer voorwerpen die recentelijk gevonden werden in het noordelijke departement Petén, bij de Mexicaanse grens. De voorwerpen dateren uit de periode van ongeveer 1000 voor Christus tot 900 na Christus. (ips/gb)
(HLN)
Maya-steden gingen ten onder aan eigen impact op milieu
© epa
De laatste archeologische bevindingen in Guatemala lijken de theorie te onderbouwen dat de Maya-beschaving die daar ooit bloeide, ten onder aan de eigen impact op het milieu. Vooral de ontbossing maakte het leven in de steden ondraaglijk. Dat zegt de Amerikaanse archeoloog Richard Hansen, directeur van het onderzoeksproject in de omgeving van El Mirador in Guatemala en wetenschappelijk adviseur van een grote tentoonstelling over de Maya's in het Musée du Quai Branly in Parijs.
De omgeving van El Mirador was een hoogontwikkeld stedelijk gebied, waarvan de architectuur erop wijst dat de neergang veroorzaakt is door degradatie van het milieu, zegt Hansen.
"De Maya's brachten op vrijwel alle muren en vloeren een soort pleisterwerk aan. Uit analyse van de muren in El Mirador blijkt dat de lagen aanvankelijk maar ongeveer 2 centimeter dik waren. Na verloop van tijd werden ze echter 20 tot 30 centimeter dik. Om zoveel pleister te maken, moesten ze veel hout verbranden. Om één piramide te bedekken met pleister, hadden ze elke boom op een oppervlak van 6,5 vierkante kilometer moeten omhakken."
De bouwgewoonten resulteerden in ontbossing, die verergerd werd door de landbouw die nodig was om de bevolking van honderdduizenden mensen te voeden. Erosie en uitputting van de bodem namen op een gegeven moment dusdanige vormen aan dat de Maya's zich gedwongen zagen hun steden te verlaten, is de theorie van Hansen.
Overconsumptie
Maar waarom gebruikten de Maya's excessief veel pleister? "De enige plausibele verklaring is, omdat het kon. Het was hetzelfde mechanisme dat je nu bij rijken ziet die denken dat ze gouden kranen nodig hebben in hun badkamer. Waarom rijden mensen in de stad in zware terreinwagens? Omdat het kan. Het voorbeeld van de Maya's kan ons bewust maken van de consequenties van excessieve consumptie."
De beschaving van de Maya's ontwikkelde zich over een periode van 3000 jaar, van de stichting van enkele dorpen tot een uitgestrekt gebied van het zuidoosten van Mexico tot Guatemala, Belize, westelijk Honduras en El Salvador.
In feite is de Maya-beschaving nooit echt verdwenen: meer dan vier miljoen mensen in Meso-Amerika spreken tegenwoordig nog een van de vele Maya-talen.
De tentoonstelling in Parijs, die nog tot 2 oktober duurt, toont onder meer voorwerpen die recentelijk gevonden werden in het noordelijke departement Petén, bij de Mexicaanse grens. De voorwerpen dateren uit de periode van ongeveer 1000 voor Christus tot 900 na Christus. (ips/gb)
(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
