Ik had echt veeeel meer van deze aflevering verwacht. Misschien komt het omdat ik fan ben van Karofksky en hij weinig screentime kreeg, maar ik zat maar te wachten op een superontroerend moment wat niet kwam.
Ook vond ik het het lame dat de boodschap was "accepteer jezelf voor wie je bent", maar dat dat voor de verhaallijn van Emma juist niet gold. De aflevering maakte het helemaal niet duidelijk wat het verschil was tussen Rachel die een betere neus wilde, maar gewoon moest blijven zoals ze was, en Emma die OCD had maar dat per se moest veranderen. Ja, de vage verklaring van Emma was dat ze haar OCD pas kreeg toen ze 5 was, dus ze was niet "born this way" en dan moet je opeens jezelf blijkbaar wel opnieuw uitvinden. Dan kun je een heel nature/nurture discussie aanvoeren (wat overigens niet gebeurde), maar het blijft oneerlijk om te zeggen "DIT is nu maatschappelijk geaccepteerd, dus moet je tof vinden, en DAT is maatschappelijk not-done, dus moet je veranderen". Echt een deceptie. Ik had het leuker, en meer in de stijl van Glee, gevonden als Emma op het eind zou zeggen "Fuck it, ik heb OCD, en ik kan er mee omgaan. Ginger zijn is wat me ECHT onzeker maakt.". Dat was eerlijk geweest. Nu voelde het als een dubbele standaard.
Desondanks heb ik me vermaakt hoor, zoals altijd. Alleen vond ik de boodschap slecht overkomen.
En ik wil meer Karofsky, maar dat zal de komende afleveringen dan wel komen
Ik vond het een hypocriet uitgewerkte boodschap.
[b]Op maandag 12 december 2005 22:25 schreef MissBliss het volgende:[/b]
Ik sta in niemands sig ;(