Oorlog in Libië #98: Waar Gaddafi nog altijd op de troon zit...

quote:

Libya faces fuel crisis as oil supplies dwindle


• Oil-producing country has limited refining capacity
• Bread and cash supplies running low
• International community accused of 'trying to starve people'

Police officers in riot gear and armed with wooden staves have been manning fuel pumps at a petrol station in Tripoli as long queues of cars caused traffic chaos in western Libya, amid fears that the Gaddafi regime is running out of its most precious commodity.

Queues of vehicles, sometimes five or six deep, stretched up to half a kilometre from some petrol stations last week, most of which are shut behind makeshift barriers. Two men in a queue near the city of Zuwara said they had been waiting for five days in the hope of a fresh delivery.

At the few stations around the capital, where cars were inching forward, armed soldiers and police attempted to keep order as motorists and pedestrians carrying containers jostled to get served. Fights sometimes break out, according to locals.

The Libyan government has blamed the fuel crisis on its own "mismanagement of distribution". But deputy foreign minister Khaled Kaim also accused the international community of "trying to starve the Libyan people by cutting all supplies to 5.2 million people in the south and the west of the country".

The dearth of fuel is the most obvious sign of the economic impact of the crisis that has engulfed Libya for more than two months. But cigarette prices have doubled in the past month; bread is in short supply since Egyptian bakery workers fled the country; cash withdrawals from banks have been capped as the government faces a currency shortfall; many shops are shuttered as both supplies and customers dwindle.

Nato has confirmed that 18 warships are patrolling waters outside Tripoli's port to inspect cargo ships that could be carrying arms or other materials of potential military use to the regime. The sea embargo does not include deliveries of food, drugs or other basic needs, Nato said. However, the terms of UN resolution 1970 covers any product deemed by Nato intelligence as destined for the Libyan military that could be used to attack civilians. "This can include the interception of oil tankers," a spokesman said.

Trade with Libya's National Oil Corporation is banned under the UN embargo. However, in early April, the government circumvented sanctions when it imported fuel from Italy via Tunisia, transferring the load to a Libyan-owned ship outside the UN blacklist.

Despite being an oil-producing country, Libya has limited refining capacity and in normal times imports most of its gasoline. Consumer prices are heavily subsidised, and since the crisis began the government has slashed the cost of a litre. But low prices have little meaning when pumps are empty.

Libya's main refinery is in Tobruk, in the far east of the country and in rebel hands, along with a second refinery in Ras Lanuf. The government is trying to increase capacity at its third refinery in Zawiya, around 50km (30 miles) west of the capital.

The government is reluctant to discuss the fuel crisis, and journalists are instructed not to film petrol queues or interview people waiting in line. Unauthorised conversations reveal varied views about who is to blame for shortages. In Zuwara, 110km west of Tripoli, Tariq Dobroz, 35, one of those who had been waiting for a delivery for five days, said: "I'm angry. Before [the crisis], life was getting better. Now things are bad."

Local businessman Fawzi Aribi, 38, said: "If you lose money, benzine [fuel], food — you go crazy. Some are angry at the government, some are angry at the Europeans. Everybody has a different way of taking this."

In Tripoli's old city, a gold and silver trader bitterly listed his grievances: "Business is bad; benzine, it's finished; cigarette prices have doubled; food prices have risen." Asked if he blamed the west, he said elliptically: "No, other things," most likely referring to the Gadaffi regime.

A foreign diplomat in the capital said people in fuel queues were likely to turn their anger on the international alliance. "They are saying 'we're not involved in this yet we're being punished.'"

The regime's economic difficulties are exacerbated by problems over cash supply. Withdrawals from banks are limited to 1,000 dinars a month amid fears that currency supplies are running low. According to finance minister Abdulhafid Zlitni, Libyans are hoarding cash — common in times of uncertainty — while a consignment of currency printed under contract in the UK has been hit by sanctions. "It's our money, and we paid for it," he said.

The International Monetary Fund estimated in February that the Libyan regime had more than $100bn (£60bn) in foreign reserves. A significant proportion is believed to be beyond the reach of sanctions.

The government has encouraged shopkeepers to open, despite the lack of customers, to keep an appearance of normality, although in fact many shops in Tripoli and other cities are shuttered. The owner of a women's clothing store in Tripoli said he had been ordered to open his shop daily despite the fact that "I have no materials to sell".

Most restaurants and cafes are closed in the evenings. "People are scared to go out because of the shooting," said the shop owner, referring to the gunfire that echoes around the city after dusk, often accompanied by the sound of Nato warplanes and anti-aircraft fire.

Some officials are phlegmatic about UN sanctions, saying Libya has survived them before and will again now. "Just go back to history," said Zlitni. "When sanctions were imposed in the 1990s, Africans just broke them. We managed to take a lot of precautions and were able to avoid a lot of problems."

But the official message is, as ever, one of anger directed at Nato and the international alliance. The purpose of the blockade "is to try to force problems in cities and towns in the west", said Kaim.

"The motive of Nato is clear: attacking from the air, surrounding the country with warships, cutting supplies by sea, trying to starve the people.

"It's not moral, not legitimate and not acceptable ... But it's not strange. Hitler and Mussolini, both of them were democratically elected but they committed atrocities. Once again, we can see western leaders committing atrocities in Libya or somewhere else."

quote:

Gaddafi-troepen vechten opnieuw op Tunesische bodem

In het grensgebied tussen Libië en Tunesië, bij het Tunesische Dehiba, zijn vandaag opnieuw gevechten uitgebroken tussen troepen van Gaddafi en opstandelingen. De eerstgenoemden zouden granaten hebben afgevuurd. Scholen en woningen in Dehiba zijn geëvacueerd.

De strijd gaat om controle van de grensovergang tussen Dehiba en het Libische Wazin. Momenteel is die in handen van de opstandelingen, maar Gaddafi’s soldaten bewaken een grotere, iets noordelijker gelegen grenspost.

Onlangs verplaatste de confrontatie tussen de voor- en tegenstanders van Gaddafi zich al over de grens. De Tunesische autoriteiten reageerden furieus op de Libische confrontaties binnen hun landsgrenzen. Onder het Tunesische volk heerst sympathie met de Libische opstandelingen nadat ze zelf in januari hun president Zine El Abidine Ben Ali wegjoegen.

quote:

Op donderdag 5 mei 2011 16:42 schreef Papierversnipperaar het volgende:

[..]

quote:

'Libië bombardeert oliedepot Misurata'

Het Libische leger heeft grote tanks voor de opslag van olie gebombardeerd in de haven van de rebellenstad Misurata. Vier reservoirs werden daardoor verwoest, een vuurzee verzwolg vervolgens nog eens vier olietanks. Dat heeft een woordvoerder van de rebellen vandaag gezegd.

Libië zou de bommen hebben afgeworpen met vliegtuigjes die normaal worden gebruikt om landbouwgif te sproeien. Door de aanval in de nacht van vrijdag op zaterdag heeft Misurata nu geen brandstof meer, aldus de rebellenzegsman: 'In deze tanks zat voor drie maanden olie.'

De rebellen zeggen dat ze de NAVO van tevoren hebben gewaarschuwd voor de naderende aanval op het havengebied, maar die zou niet hebben ingegrepen. De VN-Veiligheidsraad legde in maart een vliegverbod op aan het bewind van de Libische leider Muammar Kaddafi. Om dat te handhaven, grepen westerse landen enkele dagen later militair in. De aanval heeft Kaddafi's luchtmacht nagenoeg uitgeschakeld.

quote:

Zware gevechten bij Misurata

Bij het vliegveld van de West-Libische havenstad Misurata vinden vandaag zware gevechten plaats tussen de rebellen en troepen van de Libische leider Muammar Kaddafi. Dat liet een woordvoerder van de rebellen weten. De NAVO voerde eerder op de dag bombardementen uit op het oosten van de stad.

Een dag eerder had het Libische leger grote tanks voor de opslag van olie gebombardeerd in de havenstad. Volgens de rebellen wijst dit erop dat in de stad mensen met Kaddafi meewerken en de exacte locatie voor de strategische bombardementen hebben aangewezen. In de stad dreigt nu een brandstoftekort.

Misurata geldt als belangrijke plaats in de machtsstrijd tussen de rebellen en Kaddafi's troepen.

quote:

‘Verkrachte’ Libische Eman al-Obaidi is gevlucht naar Tunesië

Op hardhandige wijze voerden leden van de Libische veiligheidsdiensten Eman al-Obaidi op 26 maart uit het Rixos Hotel in Tripoli. Daar deed ze haar verhaal aan journalisten: bij een checkpoint in de hoofdstad werd ze aangehouden en daarna werd ze naar eigen zeggen twee dagen lang door vijftien mannen mishandeld en verkracht.

Nadat al-Obaidi werd weggevoerd uit het hotel, werd ze volgens haar ouders vastgehouden in het hoofdkwartier van Moammar Gaddafi.

Op 5 april verkreeg zij opnieuw haar vrijheid, maar zou ze naar eigen zeggen nog lastig gevallen worden door veiligheidsdiensten.

Vandaag blijkt dat ze afgelopen donderdag gevlucht is naar Tunesië met de hulp van een gedeserteerde legerofficier. Met alleen een oog zichtbaar onder haar sluier reed zij met hem langs verschillende militaire checkpoints naar de grens van het buurland. Eenmaal over de grens hielpen Europese diplomaten haar om naar hoofdstad Tunis te reizen. Tegenover CNN doet ze haar verhaal:

quote:

Op maandag 9 mei 2011 12:22 schreef BloodhoundFromHell het volgende:
misrata is de enige stad die nog voor een klein deel in handen is van de opstandelingen,

quote:

RRowleyTucson Robert Rowley
#Tripoli: Report of intense fighting between civilians & pro #Gaddafi filth in #Tajura, #SouqAlJuma & various other locations. #Libya #feb17
20 hours ago

quote:

BentBenghazi G
Uncomfirmed reports that the Freedom Fighters of #Tajura in #Tripoli have freed political prisoners there.
4 minutes ago

quote:

'Protest tegen Kaddafi bereikt Tripoli'

De opstand tegen Moammar Kadhafi heeft de buitenwijken van Tripoli bereikt, de hoofdstad van Libië die tot nu toe vrijwel onbetwist in handen was van het bewind. Dit meldde de oppositiekrant Brnieq maandag op zijn website.

Er is geen onafhankelijke bevestiging voor het bericht. Gedeserteerde leden van de veiligheidsdiensten zouden wapens hebben uitgedeeld aan de rebellen. De betogers zouden zich willen opmaken naar het centrum van de stad te trekken.

quote:

Tripoli onder vuur genomen door NAVO

Vliegtuigen van de NAVO hebben vandaag doelen in de Libische hoofdstad Tripoli onder vuur genomen. Vier locaties werden getroffen, waaronder volgens ooggetuigen een gebouw van de militaire inlichtingendienst. Dit meldt persbureau AP.

Een ander getroffen gebouw zou soms gebruikt worden door parlementsleden. Wat de andere twee gebombardeerde doelen zijn is niet duidelijk, maar een van de plekken lijkt een complex te zijn waar leden van de familie van de Libische leider Moammar Gaddafi wonen.

De NAVO heeft de strijd geïntensiveerd na kritiek dat de organisatie niet genoeg zou doen om de grip van Gaddafi op het land te breken. Volgens secretaris-generaal van de NAVO Anders Fogh Rasmussen is een ‘significant deel’ van Gaddafi’s militaire mogendheden echter uitgeschakeld. Op de luchtaanvallen van vandaag in Tripoli is nog niet gereageerd. Een anonieme functionaris van de organisatie zegt te hopen dat er vanmiddag meer gezegd kan worden tijdens een persconferentie.

De pers werd vandaag verboden in de buurt te komen van een gebouw dat vanmorgen is geraakt door een luchtaanval van de NAVO. Buurtbewoners zeggen dat het een gebouw is dat wordt gebruikt door de militaire inlichtingendiensten.

Wel werden journalisten geëscorteerd naar een beschadigd ziekenhuis dat beschadigd zou zijn door de luchtaanvallen. Een arts zei dat een vierjarig kind daarbij zwaargewond is geraakt, maar het kind mocht niet bezocht worden, omdat het op de intensive care zou liggen. Journalisten mogen niet zonder escorte van de regering hun hotel in Tripoli verlaten.

Tripoli Sites Hit, Gov't Shows Damage to Media

quote:

Slaapt heel FOK! ofso!!!

quote:

Op maandag 9 mei 2011 18:11 schreef RM-rf het volgende:

Vraag is trouwens momenteel ook of Gaddafi eigenlijk nog wel leeft:

quote:

Op dinsdag 10 mei 2011 20:00 schreef Monidique het volgende:
Nog een maandje en dan duurt de oorlog tegen Libië net zo lang als de oorlog tegen Servië.

quote:

Op dinsdag 10 mei 2011 18:07 schreef Partizan8919 het volgende:
In mijn ogen is het grote probleem de vraag hoe we deze oorlog moeten zien. Is het een vrijheidsstrijd of is het een stammenoorlog, een strijd om de macht, zeer interessant.

quote:

Op dinsdag 10 mei 2011 23:29 schreef Zith het volgende:
En dan nog even Assad liquideren

En die kerel in Bahrein

Doe die in Saudi ook maar

quote:

Italië: Kaddafi is een legitiem doelwit

De Italiaanse minister van Defensie, Ignazio La Russa, heeft gezegd dat de Libische leider Moammar Kadhafi een legitiem doelwit is als hij zich in een militair gebouw bevindt. Dat zei La Russa in een vraaggesprek met de Italiaanse krant Il Messaggero woensdag.

'Als Kadhafi bijvoorbeeld ergens is waar hij bevelen verstrekt om burgers te doden, is een inval gerechtvaardigd', aldus de minister. Over het lot van de Libische leider heeft hij weinig te zeggen. La Russa benadrukte dat militaire doelwitten niet worden beschoten vanwege de potentiële aanwezigheid van Kadhafi. Al dagen speculeren Italiaanse media over de mogelijke dood van Kadhafi.

Sinds eind april doet Italië mee met de luchtaanvallen onder leiding van de NAVO. Deze deelname leidde tot grote conflicten binnen de regeringscoalitie van premier Silvio Berlusconi.