Versieren op latere leeftijd #35 - Nieuwe stijl

quote:

Op donderdag 7 april 2011 00:29 schreef deelnemer het volgende:

[..]

Vroeger was ik verlegen en dan is je houding beroerd. Nu ik dat niet meer ben is mijn houding open of ongeinteresseerd. Maar jij bent niet verlegen en wel geinteresseerd in mensen. Waaruit bestaat dat 'kat uit de boom kijken' gedrag? Wat doe je dan inwendig?
Vertrouw je mensen niet?
Vertrouw je er niet op dat je een goede indruk maakt?
Is het een vaag gevoel van onbehagen?
Ben je kieskeurig?
....

Nee ik denk dat zit gewoon in mij, ik laat anderen leiding nemen in het gesprek en dan observeer ik wel. Ik denk niet dat je introvert kan zijn enkel als je verlegen of onzeker bent. In gezelschap van familie heb ik ook niet het hoogste woord, terwijl ik daar echt 100% mezelf ben en niet bezig ben met hoe ik over kom. Ik ben gewoon wat stiller dan de meeste mensen, denk ik. Voel ook niet die behoefte om veel over mezelf te vertellen tenzij het echt boeiend is.

[ Bericht 3% gewijzigd door -Strawberry- op 07-04-2011 12:13:04 ]

quote:

Op woensdag 6 april 2011 22:17 schreef deelnemer het volgende:

[..]

De meeste hier zijn behoorlijk verbaal ontwikkeld. Alleen worden ze nerveus van vrouwen.

Haha ja dat is nou juist mijn probleem.
Ik heb moeite me te vertellen hoe ik me voel, dan komt die schaamte weer naar boven.
Of ik vind dat iemand me niet snapt. Maar dan ga ik weer twijfelen of ik wel wil dat iemand me snapt.
Lekker vaag weer

Wie moet ik pmen voor die meet.

Welke ideeën zijn er voor een meet??
Kan me er weinig bij voorstellen.

Zucht. Mijn nacht is Zwaar geweest, al voel ik me nu redelijk vredig, zo met de zonnestraaltjes en de kleurrijke bloemetjes.

Ik lijk weg te zakken om vervolgens op onverklaarbare wijze een alertheid te ervaren in de volgende uren. Wanneer mijn oogleden gesloten zijn, houden zij mij enkel voor de gek. De toestand kan ik niet bereiken. Ik, simpele constructie als ieder ander mens, kan de toestand der slaap niet bereiken. De stille uren kennen variëteit: een berusting in de stand van zaken, mislukte pogingen tot de hoge stand der Fantaseren, een hart dat in de versnelling treedt met de neiging tot hyperventilatie of heuse Paniekaanvallen ( OK, dat is maar 2 keer gebeurd) en zelfs de ironie om het niet bereiken van de simpele toestand!! Tegenstrijdigheden blijven ongespaard.

Zou het terug zijn. Het mag niet terug zijn.

In september mijn studie begonnen, werd ik geruisloos eenvoudig opgenomen in het simpele ritme als ieder ander. De vanzelfsprekendheid heb ik inderdaad mogen ervaren. In den beginne zelfs gepaard met enige euforie! Alsof ik mijn zwemdiploma had gehaald en mij geen zorgen zou hoeven te maken om kans op verdrinkingsdood in het water.

Ik was zo lekkah Chill ( werkelijk!!) en er waren zeker mensen die mij een Leuk persoon vonden. Maar ik was ook zo onhandig in het nemen van initiatieven, het ontdekken van het onduidelijke leven van het Uitgaan en het opbouwen en onderhouden van een Sociaal Netwerk. Damnnnn, maar ik had toen juist de basis!!

Nu sluipt het ongrijpbare mijn leven weer binnen. Als levende dooie zal ik geen afspraken kunnen maken. Niets kan gepland worden. Afspraken vereisen een goede stand. Die verdomde brandende oogkassen.

Ik sta vooral alleen op foto's. Ik sta er best goed op. Binnen een jaar zal ik op uiterlijk gebied wel mijn hoogtepunt bereiken. Mogelijk ongedeeld en verziekt door het ongrijpbare.

Maar hee, het is niet te laat. Haha, zeker niet. Ik ben zo simpel als ieder ander. Hmm, door als levende dooie te leven, kan bijvoorbeeld alles voor lief worden genomen. Berusting, berusting. Ik ben juist zo leuk.

quote:

Op donderdag 7 april 2011 02:52 schreef -Strawberry- het volgende:

[..]

Nee ik denk dat zit gewoon in mij, ik laat anderen leiding nemen in het gesprek en dan observeer ik wel. Ik denk niet dat je introvert kan zijn enkel als je verlegen of onzeker bent. In gezelschap van familie ben ik ook niet zo, terwijl ik daar echt 100% mezelf ben en niet bezig ben met hoe ik over kom. Ik denk niet dat je enkel introvert kan zijn als je verlegen of onzeker bent. Ik ben gewoon wat stiller dan de meeste mensen, denk ik. Voel ook niet die behoefte om veel over mezelf te vertellen tenzij het echt boeiend is.

Introvert zijn is idd iets anders dan verlegen of onzeker. Veel communicatie tussen mensen is ook vaak oeverloos en zinloos. Het volgende is mss op jouw van toepassing: http://www.psycholoog.net/?p=759. Die indruk heb ik wel van je en daar is niets mis mee.

[ Bericht 0% gewijzigd door deelnemer op 07-04-2011 12:20:13 ]

quote:

Op donderdag 7 april 2011 12:11 schreef deelnemer het volgende:

[..]

Introvert zijn is idd iets anders dan verlegen of onzeker. Veel communicatie tussen mensen is ook vaak oeverloos en zinloos. Het volgende in mss op jouw van toepassing: http://www.psycholoog.net/?p=759. Die indruk krijg ik wel en daar is niets mis mee.

Ik heb mijn post een klein beetje aangepast...las het net door en er zaten wat onduidelijkheden in. Kwam door de tijd denk ik. En ik kan me wel vinden in het stukje tekst op psycholoog.net. Toch heb ik het idee dat ik als kind, met de andere buurtkinderen, altijd wel extraverter was en meer van feestjes hield...maar ook toen voelde ik me ongemakkelijk met mijn eigen verjaardag, als ik het middelpunt was en alles van mij afhing, toen was ik 9. Maar feestjes van anderen vond ik geweldig.

En ik zeg idd vaak iets als ik ook echt wat te zeggen heb, in groepen dan.

quote:

Op donderdag 7 april 2011 12:11 schreef lanterfanteraar het volgende:
Zucht. Mijn nacht is Zwaar geweest, al voel ik me nu redelijk vredig, zo met de zonnestraaltjes en de kleurrijke bloemetjes.

Ik lijk weg te zakken om vervolgens op onverklaarbare wijze een alertheid te ervaren in de volgende uren. Wanneer mijn oogleden gesloten zijn, houden zij mij enkel voor de gek. De toestand kan ik niet bereiken. Ik, simpele constructie als ieder ander mens, kan de toestand der slaap niet bereiken. De stille uren kennen variëteit: een berusting in de stand van zaken, mislukte pogingen tot de hoge stand der Fantaseren, een hart dat in de versnelling treedt met de neiging tot hyperventilatie of heuse Paniekaanvallen ( OK, dat is maar 2 keer gebeurd) en zelfs de ironie om het niet bereiken van de simpele toestand!! Tegenstrijdigheden blijven ongespaard.

Zou het terug zijn. Het mag niet terug zijn.

Je kon niet slapen en maakte je zorgen dat terugvalt in je oude situatie.

quote:

In september mijn studie begonnen, werd ik geruisloos eenvoudig opgenomen in het simpele ritme als ieder ander. De vanzelfsprekendheid heb ik inderdaad mogen ervaren. In den beginne zelfs gepaard met enige euforie! Alsof ik mijn zwemdiploma had gehaald en mij geen zorgen zou hoeven te maken om kans op verdrinkingsdood in het water.

Ik was zo lekkah Chill ( werkelijk!!) en er waren zeker mensen die mij een Leuk persoon vonden. Maar ik was ook zo onhandig in het nemen van initiatieven, het ontdekken van het onduidelijke leven van het Uitgaan en het opbouwen en onderhouden van een Sociaal Netwerk. Damnnnn, maar ik had toen juist de basis!!

Een goede omgeving biedt veel mogelijkheden en kan enorm helpen in een beter spoor te komen. Een studenten wereldje brengt dat met zich mee.

Zo goed ken ik je niet. Van hieruit gezien, lijk je eerder te groeien dan weg te glijden. In je eerste topics kwam je nog verdwaald en verloren over. Tegenwoordig zie ik je op een goede manier jezelf in spel brengen. In je huidige situatie is er niet veel dat je helpt. Aan de andere kant is het goed om te oefenen in het actief zoeken naar mogelijkheden / contacten. Binnenkort kun je een nieuwe start maken. Heb je al ideeen over het nieuwe studie jaar? Of vind je het heel moeilijk daarover na te denken?

quote:

Nu sluipt het ongrijpbare mijn leven weer binnen. Als levende dooie zal ik geen afspraken kunnen maken. Niets kan gepland worden. Afspraken vereisen een goede stand. Die verdomde brandende oogkassen.

Ik sta vooral alleen op foto's. Ik sta er best goed op. Binnen een jaar zal ik op uiterlijk gebied wel mijn hoogtepunt bereiken. Mogelijk ongedeeld en verziekt door het ongrijpbare.

Maar hee, het is niet te laat. Haha, zeker niet. Ik ben zo simpel als ieder ander. Hmm, door als levende dooie te leven, kan bijvoorbeeld alles voor lief worden genomen. Berusting, berusting. Ik ben juist zo leuk.

Het is helemaal niet te laat, je begint pas net. Berusting is iets voor oude mensen. Het is allemaal simpel als het vanzelf gaat. Dat gaat vast nog komen.

[ Bericht 0% gewijzigd door deelnemer op 07-04-2011 13:40:53 ]

quote:

Op donderdag 7 april 2011 00:07 schreef deelnemer het volgende:

[..]

In jou geval kies je ervoor om je sociale leven te beperken. Dan lijkt het me geen probleem. Maar je maakt deze keuze omdat het je teveel moeite kost op dat masker op te houden. Blijkbaar vertoon je op een gemaakte manier sociaal wenselijk gedrag. Een last die je weinig voldoening oplevert. Wat is er in jou geval aan sociaal leven mogelijk, als je het zonder dat masker probeert. Zou dat wel bevredigend kunnen zijn. Contacten waarin echt iets betekent voor elkaar. Of past dat niet binnen de subcultuur waartoe je behoord? Waarom wil je mensen op afstand houden?

Wat versta je precies onder een bepaalde subcultuur? In mijn ogen behoor ik tot geen enkele subcultuur, als je dit bijvoorbeeld opvat als alto's, kakkers etc. Daarin ben ik gewoon vrij doorsnee en normaal.
Dat mensen op afstand houden is wel een eigenschap die ik volgens mij mijn hele leven al heb gehad. Ook in mijn middelbare schooltijd (naar mijn idee de periode waarin ik toch aardig wat vrienden had, en veel bij mensen over de vloer kwam) nam ik afstand wanneer naar mijn idee deze sociale contacten teveel beslag lagen op mijn leven. Daar kreeg ik een benauwd gevoel van, en trok ik mij terug. Hoewel ik die contacten als vriendschap beschrijf, was het toen ook al wel een bepaalde rol die ik speelde, hoewel ik daar toen nog niet bewust mee bezig was.

Waarom ik altijd een bepaalde afstand houd, is ook een vraagstuk waar ik vaak over nadenk, maar niet echt een duidelijk antwoord op heb. Sociale verplichtingen zijn trouwens wel zaken die ik beschouw als een (noodzakelijk) kwaad, en die ik dus beperkt wil houden omdat ik deze als last en aantasting op mijn individuele vrijheid ervaar. Hierbij denk ik aan verjaardagen, uitjes etc. Daarbij komt kijken dat ik me bij deze gelegenheden nooit echt op mijn gemak voel, maar continue het idee heb dat ik verantwoording moet afleggen tegenover anderen. Het is moeilijk om het onder te woorden te brengen, omdat het allemaal nog gevoelsmatig is. Feit is wel dat ik nu in het stadium ben beland dat mensen je sowieso niet meer gaan meevragen, omdat ik al te vaak heb afgezegd.

Stel dat ik nu daadwerkelijk dat masker zou afgooien bij de mensen met wie ik nu dagelijks zo omga, dan zou ik heel veel van die contacten gaan verliezen. Dan zal mijn ware aard naar boven komen, wat betekent nihile interesse in de personen met wie ik nu regelmatig een smalltalk praatje maak. Naar mijn idee kom ik dan pas echt in een sociaal isolement, en dat wil ik ook niet laten gebeuren.

quote:

Op donderdag 7 april 2011 12:15 schreef -Strawberry- het volgende:

[..]

Ik heb mijn post een klein beetje aangepast...las het net door en er zaten wat onduidelijkheden in. Kwam door de tijd denk ik. En ik kan me wel vinden in het stukje tekst op psycholoog.net. Toch heb ik het idee dat ik als kind, met de andere buurtkinderen, altijd wel extraverter was en meer van feestjes hield...maar ook toen voelde ik me ongemakkelijk met mijn eigen verjaardag, als ik het middelpunt was en alles van mij afhing, toen was ik 9. Maar feestjes van anderen vond ik geweldig.

En ik zeg idd vaak iets als ik ook echt wat te zeggen heb, in groepen dan.

Rustige mensen worden prima gewaardeerd. Dat ongemakkelijke gevoel, als je in het middelpunt staat, is niet zo vreemd. Er wordt sociaal meer van je verwacht dan je van nature geneigd bent te doen. Dan moet je jezelf forceren. Maar waarschijnlijk wordt het niet echt van je verwacht, maar heb je zelf dat gevoel. Misschien moet je leren erop te vertrouwen dat het goed genoeg is als je jezelf blijft.

quote:

Op donderdag 7 april 2011 12:45 schreef Ontbijtcoach het volgende:

[..]

Wat versta je precies onder een bepaalde subcultuur? In mijn ogen behoor ik tot geen enkele subcultuur, als je dit bijvoorbeeld opvat als alto's, kakkers etc. Daarin ben ik gewoon vrij doorsnee en normaal.

Oppervlakkig sociaal verkeer is vrijwel altijd wat gemaakt. Dat is op sommige plekken erger dan anderen. Bijvoorbeeld, beta's malen nauwelijks om sociaal gewenst gedrag.

quote:

Dat mensen op afstand houden is wel een eigenschap die ik volgens mij mijn hele leven al heb gehad. Ook in mijn middelbare schooltijd (naar mijn idee de periode waarin ik toch aardig wat vrienden had, en veel bij mensen over de vloer kwam) nam ik afstand wanneer naar mijn idee deze sociale contacten teveel beslag lagen op mijn leven. Daar kreeg ik een benauwd gevoel van, en trok ik mij terug. Hoewel ik die contacten als vriendschap beschrijf, was het toen ook al wel een bepaalde rol die ik speelde, hoewel ik daar toen nog niet bewust mee bezig was.

Waarom ik altijd een bepaalde afstand houd, is ook een vraagstuk waar ik vaak over nadenk, maar niet echt een duidelijk antwoord op heb. Sociale verplichtingen zijn trouwens wel zaken die ik beschouw als een (noodzakelijk) kwaad, en die ik dus beperkt wil houden omdat ik deze als last en aantasting op mijn individuele vrijheid ervaar. Hierbij denk ik aan verjaardagen, uitjes etc. Daarbij komt kijken dat ik me bij deze gelegenheden nooit echt op mijn gemak voel, maar continue het idee heb dat ik verantwoording moet afleggen tegenover anderen. Het is moeilijk om het onder te woorden te brengen, omdat het allemaal nog gevoelsmatig is. Feit is wel dat ik nu in het stadium ben beland dat mensen je sowieso niet meer gaan meevragen, omdat ik al te vaak heb afgezegd.

Er hoeft geen conflict te zijn tussen sociaal contact en jezelf zijn. Jezelf zijn is een vereiste anders hou je het niet vol. Het idee dat je verantwoording moet afleggen betekent dat je jezelf ondergeschikt maak aan het oordeel van anderen. Dat duidt op een gebrek aan zelfvertrouwen.

quote:

Stel dat ik nu daadwerkelijk dat masker zou afgooien bij de mensen met wie ik nu dagelijks zo omga, dan zou ik heel veel van die contacten gaan verliezen. Dan zal mijn ware aard naar boven komen, wat betekent nihile interesse in de personen met wie ik nu regelmatig een smalltalk praatje maak. Naar mijn idee kom ik dan pas echt in een sociaal isolement, en dat wil ik ook niet laten gebeuren.

Je hebt zodoende een vriendenkring waarin je jezelf niet thuisvoelt. Je hoeft niet iets radicaals te doen. Je kunt eens kijken of er onder de mensen met wie je nu omgaat er toch niet meer mogelijk is. Een serieuzer gesprek of het delen van je zorgen. Wat zou er gebeuren als je hetgeen je hier vertelt ook eens aan een van je vrienden vertelt. Veel mensen ervaren sociale plichtplegingen als een last. Dat kan het ijs breken.

Zijn er iha mensen waar je wel interresse voor kunt opbrengen. Misschien moet je daar contact mee zien te krijgen.

Zijn er dingen waar je interesse voor hebt, zoals politiek, geschiedenis, sport, tuinieren, huisdieren, reizen, of wat dan ook. Of beperk je jezelf tot het alledaagse aanrommelen, TV kijken, etc.

[ Bericht 0% gewijzigd door deelnemer op 07-04-2011 13:39:06 ]

Lantefanteraar wat is nu je probleem eigenlijk? Je schrijft het voor
Mij heel vaag op, kan het niet volgen

quote:

Op donderdag 7 april 2011 13:24 schreef deelnemer het volgende:

[..]

Oppervlakkig sociaal verkeer is vrijwel altijd wat gemaakt. Dat is op sommige plekken erger dan anderen. Bijvoorbeeld, beta's malen nauwelijk om sociaal gewenst gedrag.

[..]

Er hoeft geen conflict te zijn tussen sociaal contact en jezelf zijn. Jezelf zijn is een vereiste anders hou je het niet vol. Het idee dat je verantwoording moet afleggen betekent dat je jezelf ondergeschikt maak aan het oordeel van anderen. Dat duidt op een gebrek aan zelfvertrouwen.

[..]

Je hebt zodoende een vriendenkring waarin je jezelf niet thuisvoelt. Je hoeft niet iets radicaals te doen. Je kunt eens kijken of er onder de mensen met wie je nu omgaat er toch niet meer mogelijk is. Een serieuzer gesprek of het delen van je zorgen. Wat zou er gebeuren als je hetgeen je hier vertelt ook eens aan een van je vrienden vertelt. Veel mensen ervaren sociale plichtplegingen als een last. Dat kan het ijs breken.

Zijn er iha mensen waar je wel interresse voor kunt opbrengen. Misschien moet je daar contact mee zien te krijgen.

Zijn er dingen waar je interesse voor hebt, zoals politiek, geschiedenis, sport, tuinieren, huisdieren, reizen, of wat dan ook. Of beperk je jezelf tot het alledaagse aanrommelen, TV kijken, etc.

Allereerst wil ik je alvast bedanken voor je reacties, ik waardeer dat zeer. Op deze manier word ik gedwongen na te denken over mijn gedrag en denkpatronen, en dat zorgt wel voor enig inzicht

Meer over problemen durven praten is miscchien inderdaad wel een handige tip, om het contact met mensen in mijn omgeving wat uit te diepen. Hoewel dat wel vreemd zal zijn, aangezien ik altijd gewend ben om een ingestudeerd 'mooi-weer-praatje' af te spelen, maar zal deze tip eens meenemen. Ik ga trouwens met deze mensen puur om vanwege gemakzucht: ik kom ze tegen op school of op werk, dus daarom maak ik er maar een praatje mee...het komt niet zozeer voort uit een interesse. Het is meer een noodgedwongen contact gezien de context waarin het zich afspeelt.

Om eerlijk te zijn staat mijn huidige levenssituatie vooral in het teken van alledaags aanrommelen zoals jij dat beschrijft. Ik ga naar school, naar werk en in de vrije uurtjes vul ik het vooral op met tv-kijken, internetten, muziek luisteren en lezen. Nu is dat an sich niet eens een probleem, omdat ik graag tv kijk en een liefhebber ben van films en tv-series. Maar het zijn wel vrij op jezelf gerichte bezigheden, dat klopt.
Qua andere interesses vind ik politiek wel interessant om te volgen, maar niet zo interessant om er daadwerkelijk actief mee bezig te zijn in de context van een lidmaatschap van een politieke beweging. Voetbal heeft mijn interesse. In plaats van alleen voetbalwedstrijden kijken op tv, zou ik ook wel wat meer voetbalwedstrijden in het echt willen aanschouwen. Een enkele keer doe ik dat ook weleens samen met mijn broer. En muziek heeft mijn interesse ook wel.

Dus de interesses zijn er opzich wel, maar ik houd me er vooral op een passieve manier mee bezig. Opzich geeft dat best voldoening, maar het is natuurlijk geen dermate interessant leven waarmee je te koop gaat lopen.

quote:

Op donderdag 7 april 2011 13:30 schreef Keep_Walking het volgende:

[..]

Zodra ik weet wie er allemaal gaan komen, ga ik iedereen PMen.

Ik denk er nog steeds over na om te komen mits er geen vrouwen aanwezig zijn (ik begin ze steeds meer te haten) en het zou fijn zijn als MLiG of Schenk ook zouden komen.
Zet mij maar op de lijst misschien.

Oh, ik wilde wel wat vriendinnen meenemen.

quote:

Op donderdag 7 april 2011 13:50 schreef Ontbijtcoach het volgende:

[..]

Allereerst wil ik je alvast bedanken voor je reacties, ik waardeer dat zeer. Op deze manier word ik gedwongen na te denken over mijn gedrag en denkpatronen, en dat zorgt wel voor enig inzicht

Meer over problemen durven praten is miscchien inderdaad wel een handige tip, om het contact met mensen in mijn omgeving wat uit te diepen. Hoewel dat wel vreemd zal zijn, aangezien ik altijd gewend ben om een ingestudeerd 'mooi-weer-praatje' af te spelen, maar zal deze tip eens meenemen. Ik ga trouwens met deze mensen puur om vanwege gemakzucht: ik kom ze tegen op school of op werk, dus daarom maak ik er maar een praatje mee...het komt niet zozeer voort uit een interesse. Het is meer een noodgedwongen contact gezien de context waarin het zich afspeelt.

Dat is iets de K_W al eerder zei. Het delen van je innerlijke overwegingen, zorgen, twijfels etc maakt je tot een mens van vlees en bloed. Zo worden contacten intiemer en vertrouwder. De meeste mensen waarderen dat. En bij moeilijkheden krijg je dan ook steun en leer je mensen meer te waarderen.

quote:

Om eerlijk te zijn staat mijn huidige levenssituatie vooral in het teken van alledaags aanrommelen zoals jij dat beschrijft. Ik ga naar school, naar werk en in de vrije uurtjes vul ik het vooral op met tv-kijken, internetten, muziek luisteren en lezen. Nu is dat an sich niet eens een probleem, omdat ik graag tv kijk en een liefhebber ben van films en tv-series. Maar het zijn wel vrij op jezelf gerichte bezigheden, dat klopt.
Qua andere interesses vind ik politiek wel interessant om te volgen, maar niet zo interessant om er daadwerkelijk actief mee bezig te zijn in de context van een lidmaatschap van een politieke beweging. Voetbal heeft mijn interesse. In plaats van alleen voetbalwedstrijden kijken op tv, zou ik ook wel wat meer voetbalwedstrijden in het echt willen aanschouwen. Een enkele keer doe ik dat ook weleens samen met mijn broer. En muziek heeft mijn interesse ook wel.

Dus de interesses zijn er opzich wel, maar ik houd me er vooral op een passieve manier mee bezig. Opzich geeft dat best voldoening, maar het is natuurlijk geen dermate interessant leven waarmee je te koop gaat lopen.

Het idee dat je interessant gevonden moet worden, is niet behulpzaam. Je kunt idd je passieve interessen omzetten in actieve deelname. Maar je kunt ze ook gebruiken als een gedeelde interesse. Als je veel van iets afweet en de ontwikkelingen volgt, dan is het leuk om er met gelijkgestemde over te praten en wordt het contact ook bevredigender.

quote:

Op donderdag 7 april 2011 14:01 schreef Crutch het volgende:
Oh, ik wilde wel wat vriendinnen meenemen.

Ik rapporteer je meteen even troll.
Ik zeg dit met een reden, een groot onderdeel van BDD is dat je haat opbouwd tegenover het andere geslacht. En ik heb zo'n beetje de extreemste vorm van de ziekte.

http://en.wikipedia.org/wiki/Body_dysmorphic_disorder

[ Bericht 11% gewijzigd door richard_prf op 07-04-2011 14:36:28 ]

quote:

Op donderdag 7 april 2011 13:58 schreef richard_prf het volgende:

[..]

Ik denk er nog steeds over na om te komen mits er geen vrouwen aanwezig zijn (ik begin ze steeds meer te haten) en het zou fijn zijn als MLiG of Schenk ook zouden komen.
Zet mij maar op de lijst misschien.

Vrouwen haten, omdat je ze zo graag wilt en waardeert, dat je het niet kan uitstaan dat ze niet meewerken. Vrouwen doen hetzelfde als mannen. Ze zoeken naar hetgeen ze wat ze graag willen. Vragen zich af, hoe kom ik van A naar B. Daarom zijn mensen selectief. Dat is de keerzijde. Maar dat doet iedereen.

[ Bericht 0% gewijzigd door deelnemer op 07-04-2011 21:22:47 ]

quote:

Op donderdag 7 april 2011 14:03 schreef richard_prf het volgende:

[..]

Ik rapporteer je meteen even troll.
Ik zeg dit met een reden, een groot onderdeel van BDD is dat je geweldadig word tegenover het andere geslacht. En ik heb zo'n beetje de extreemste vorm van de ziekte.

http://en.wikipedia.org/wiki/Body_dysmorphic_disorder

Dat heb ik toch altijd al gezegd, maar Strawberry wil me niet geloven.

quote:

Op donderdag 7 april 2011 13:58 schreef richard_prf het volgende:

[..]

Ik denk er nog steeds over na om te komen mits er geen vrouwen aanwezig zijn (ik begin ze steeds meer te haten) en het zou fijn zijn als MLiG of Schenk ook zouden komen.
Zet mij maar op de lijst misschien.

Maar dan sluit je wel mensen buiten. Vind ik niet eerlijk gezien het onderwerp.

quote:

Op donderdag 7 april 2011 14:18 schreef lipper het volgende:

[..]

Maar dan sluit je wel mensen buiten. Vind ik niet eerlijk gezien het onderwerp.

Daarom wacht ik ook af of er ook vrouwen komen. Als ze er wel bij zijn dan kan je mij van de lijst schrappen.

quote:

Op donderdag 7 april 2011 14:03 schreef richard_prf het volgende:

[..]

Ik rapporteer je meteen even troll.
Ik zeg dit met een reden, een groot onderdeel van BDD is dat je geweldadig word tegenover het andere geslacht. En ik heb zo'n beetje de extreemste vorm van de ziekte.

http://en.wikipedia.org/wiki/Body_dysmorphic_disorder

Bedoel je dat je ze ècht zomaar iets aan gaat doen?

quote:

Op donderdag 7 april 2011 14:23 schreef Crutch het volgende:

[..]

Bedoel je dat je ze ècht zomaar iets aan gaat doen?

Nee dat niet, maar ik kan dan mezelf niet meer zijn. En ik krijg het gevoel dat ze me haten. Ik ga me altijd minderwaardig voelen maar dat komt ook door mijn pestverleden waarbij ik altijd gepest werd door meiden. Ik krijg gewoon een hekel aan ze. Maar ik denk niet dat ik ze ooit wat kan aandoen. Ik heb nooit een vrouw geslagen ofzo.
Doordat ze me altijd het gevoel geven dat ik niks waard ben begin ik ze te haten.
De kans is veel groter dat ik mezelf wat aan doe.