oopsquote:Op vrijdag 1 april 2011 02:10 schreef Ausputzert het volgende:
'Leidt ik' is wel heel erg. Verder wel eens met de post.
Voor mij persoonlijk geldt dat wel denk ikquote:Op vrijdag 1 april 2011 02:20 schreef superdrufus het volgende:
Zou het hoogste doel dan niet onze cultuur zijn ?
Maar aan de andere kant is er ook een Socrates die beweert dat diegenen met een antwoord het eigenlijk niet weten.quote:Op vrijdag 1 april 2011 02:25 schreef vaarsuvius het volgende:
[..]
Voor mij persoonlijk geldt dat wel denk ik
Hoe precies?quote:Op vrijdag 1 april 2011 14:51 schreef superdrufus het volgende:
Ironisch dat ts in zijn OP beweert dat men aan kuddegedrag doen en vervolgens precies hetzelfde gedrag vertoont
Het is vrij makkelijk om tot de conclusie te komen dat er niks is omdat het heelal een tijdslimit heeft of omdat onze cultuur gebaseerd is op imitatie. Maar dat neemt niet weg dat de mogelijkheid bestaat dat het leven een hoger doel heeft.quote:Op vrijdag 1 april 2011 14:55 schreef TBNA het volgende:
[..]
Hoe precies?Maar ja, soms is kuddegedrag wel nuttig voor als je geen zin hebt om na te denken en alles wel prima vindt zoals het is. Andere keren weer niet, bijvoorbeeld met onzindingen als Facebook en Twitter, al is dat natuurlijk wel weer een ideale mogelijkheid om de boel te flessen en eens lekker te gaan trollen.
Tja, héél misschien zou dat zo kunnen zijn, maar het feit dat we hier met 7 miljard rondlopen en geen van ons weet wat dat doel dan is zegt wel genoeg lijkt me...quote:Op vrijdag 1 april 2011 15:10 schreef superdrufus het volgende:
[..]
Het is vrij makkelijk om tot de conclusie te komen dat er niks is omdat het heelal een tijdslimit heeft of omdat onze cultuur gebaseerd is op imitatie. Maar dat neemt niet weg dat de mogelijkheid bestaat dat het leven een hoger doel heeft.
Niet alle 7 miljard vragen zichzelf het ook af. Ik denk dat 70% procent gelovig is dus die kan je wegstrepen, die denken niet mee. En van da overige 30% zal het ook niet zo een groot deel zijn dat zich met deze vraag bezig houd.quote:Op vrijdag 1 april 2011 15:55 schreef TBNA het volgende:
[..]
Tja, héél misschien zou dat zo kunnen zijn, maar het feit dat we hier met 7 miljard rondlopen en geen van ons weet wat dat doel dan is zegt wel genoeg lijkt me...
Nou, dat geen van ons dat weet lijkt me een boude uitspraak.quote:Op vrijdag 1 april 2011 15:55 schreef TBNA het volgende:
[..]
Tja, héél misschien zou dat zo kunnen zijn, maar het feit dat we hier met 7 miljard rondlopen en geen van ons weet wat dat doel dan is zegt wel genoeg lijkt me...
http://www.riemerroukema.(...)%20en%20Gnostiek.pdfquote:Wat is het doel van mijn bestaan? Het gnostische antwoord luidt onder meer dat je diepste kern een goddelijke vonk is. Je stamt van God af, en het gaat er in dit leven om, dat je je dat bewust wordt. Het is de bedoeling, dat je uit de onwetendheid omtrent je afkomst ont-waakt en tot het inzicht komt, dat je hier op aarde niet thuis bent. Je hoort ergens anders, in het hemelse rijk van licht en eeuwigheid. Door die gnosis kun je verlost worden van de vergankelijke materiële wereld en deel krijgen aan de onvergankelijke kennis van God. Ten diepste is deze kennis ook zelfkennis, aangezien God ook in je zelf te vinden is1.
Dat weten we dus niet.quote:Op vrijdag 1 april 2011 18:45 schreef Caxixi het volgende:
Alle organismen hebben 2 doelen: overleven en voortplanten.
"Het heelal is ontieglijk veel groter dan wij en daarom zijn wij onbelangrijk." Dat lijkt ergens het argument te zijn. Qua gevoel kan ik me er wel wat bij voorstellen, maar als je er over nadenkt klopt het van geen kant, wat mij betreft. Sinds wanneer bepaalt het volume van iets de belangrijkheid? We vinden een kleine baby toch ook belangrijker dan een vrachtwagen?quote:Op vrijdag 1 april 2011 00:19 schreef TBNA het volgende:
Gegroet allen,
Ja, als je het zo bekijkt is het heelal zo onmetelijk groot en stelt de aarde, laat staan wijzelf, zo ontzettend niets voor in het grote geheel... Van de vele miljarden sterrenstelsels met elk vele miljarden zonnen zitten wij, toevallig, op deze planeet, maar wat aan te klooien met zijn allen. Zit er een doel achter? Waarschijnlijk niet - dat we met 7 miljard op deze planeet rondwandelen en geen van ons weet wat de zin van het leven is moet toch wel genoeg zeggen eigenlijk. Hoe bizar is dat?
Ja, inderdaad, sommige mensen geloven in een God, hoger doel, etc, maar dat is allemaal wishful thinking om niet de ondraaglijke realisatie door te laten dringen dat het leven helemaal nergens voor dient. Voortbestaan van de soort? Evolutie? Nah, ook niet, over pak hem beet 4 miljard jaar gaat de zon toch supernova en is alles voor niets geweest. Hoe verder ik er over nadenk, hoe meer ik tot de conclusie kom dat iedereen maar dingen doet om niet tot de conclusie te hoeven komen dat alles zinloos is. Bezigheidstherapie.
Men stelt zichzelf doelen, 'die baan wil ik hebben', 'die auto wil ik in rijden', 'ik wil de marathon lopen', om maar in beweging te blijven. De zgn. 'carrot on a stick'. De wortel zelf wordt nooit bereikt, want als die eenmaal bereikt is kom je weer tot de conclusie dat het toch allemaal zinloos is, dus men stelt zich weer een nieuw doel voor ogen en het begint weer van voor af aan. Om de rit wat gemakkelijker te maken sluiten we onszelf op in regeltjes, gewoontes en gebruiken, en proberen we onze gedachten te stoppen mbv televisie en computer. Die 'kick' die je krijgt als je een doel bereikt heb prik je ook uiteindelijk door als gewoon een evolutionair handigheidje om de soort maar in beweging te laten blijven, en de magie is er ook wel vanaf als je dat eenmaal door hebt. Hetzelfde met de zgn. 'moraal' - dingen die goed lijken zijn uiteindelijk toch allemaal nutteloos en werken meestal zelfs averechts.
Het verbaast me ook dat mensen zoveel dingen pikken, voor lief aannemen - 'het is zoals het is'. Het Koningshuis bijvoorbeeld. "Ja, het kost bakken vol met geld en levert niets op, maar het is een traditie en die moeten we respecteren." Ja, en? Als we op die manier gingen redeneren waren we nog in de tijd van de boeren en de adel gebleven. Mensen worden nog steeds massaal gemanipuleerd door zichzelf en andere mensen, die kuddementaliteit heerst nog steeds. Er is echter maar één iemand nodig die dat eerste dominosteentje om durft te gooien, wat je ook ziet nu in de Arabische landen. Waarom doen we dat hier niet? Laten we hier niet zien wat we van bepaalde zaken vinden? We worden uitgeknepen door de EU en laten dat vrolijk doorgaan, staan volgende maand vrolijk met vlaggetjes te zwaaien op de persoonsverheerlijkingsdag van mevr. van Amsberg - maar ook voorbeelden dichter bij huis, bijvoorbeeld een overval, of vandalisme waarin niemand ingrijpt.
Men is er ook, onbewust, ontzettend bang voor dat het allemaal zinloos is, vandaar dat men probeert zo belangrijk mogelijk te zijn met dingen als Hyves, Facebook, Twitter etcetera. Want als je even nadenkt stel jijzelf al helemaal niets voor - tienduizenden jaren menselijke geschiedenis voor jou, tienduizenden jaren menselijke geschiedenis na jou. Een oneindig zwart gat voor je geboorte waar je niets van meegekregen hebt, een oneindig zwart gat na je dood waar je niets van mee kunt krijgen. En iedereen die jou uiteindelijk vergeet, wat je ook doet. Nee, geen prettige gedachte. Dus wat kun je doen? Uiteindelijk komt het er alleen maar op neer dat het leven een bezigheidstherapie is, en dat we allemaal in die draaimolen meedoen. Uitzonderingen zijn mensen die de situatie werkelijk doorhebben en hebben laten zinken, en dan resteren nog drie opties - je hebt door dat het allemaal zinloos is en stapt uit het leven, je hebt door dat het geen zin hebt om je druk te maken en doet je tegoed aan hedonistisch genot, of je maakt gebruik van deze kennis en manipuleert de boel vanaf de zijkant of van bovenaf - volgens mij overkomt dat dictators vaak waardoor ze nog gekker worden dan ze al waren, omdat ze doorkrijgen dat ze alles kunnen doen wat ze willen, het volk slikt het toch wel.
Maar waarom vinden we een baby belangrijker dan een vrachtwagen? Het is allemaal gebaseerd op illusies. En volume geeft wel een indicatie van belangrijkheid - er zijn triljarden planeten in het universum, maar omdat wij op de Aarde wonen lijkt het alleen of deze planeet belangrijk is. Hetzelfde dat er miljarden mensen zijn en tienduizenden jaren menselijke geschiedenis, maar omdat wij onszelf zijn resp. in deze tijd leven lijkt het alleen maar of het belangrijk is.quote:"Het heelal is ontieglijk veel groter dan wij en daarom zijn wij onbelangrijk." Dat lijkt ergens het argument te zijn. Qua gevoel kan ik me er wel wat bij voorstellen, maar als je er over nadenkt klopt het van geen kant, wat mij betreft. Sinds wanneer bepaalt het volume van iets de belangrijkheid? We vinden een kleine baby toch ook belangrijker dan een vrachtwagen?
Ik hoop het, en wil het ook geloven, maar inderdaad knagen er gewoon twijfels aan me - onderbuikgevoelens, zo jij wiltquote:Verder vergeet je dat God zichzelf heeft geopenbaard aan de mensen en daardoor mogen we weten dat we gewild zijn. Je bent niet verloren in miljarden jaren tijd en een idioot grote ruimte. Je mag weten dat God wel degelijk naar je omziet en dat hij ook blijft doen na die ongeveer 80 jaar die we aan deze kant van de dood meemaken. Je kunt dat wishful thinking noemen, maar het is wel degelijk gebaseerd op argumenten (niet bewijs) uit het heden en verleden. Vraag is allereerst of je je wilt laten overtuigen, of dat allerlei onderbuikgevoelens nog een rol spelen.
|
Forum Opties | |
---|---|
Forumhop: | |
Hop naar: |