Elyas kreeg begin maart zomaar ineens in zijn slaap een koortsstuip. Wat ben ik blij dat hij bij ons op de kamer ligt, ik werd er wakker van. Hoewel hij wat warm op bed ging, voelde het voor mij niet zo zorgwekkend dat ik zijn temperatuur wilde meten, maar kennelijk is het kort daarna snel opgelopen naar koorts: een snelle temperatuurstijging (of daling) veroorzaakt een koortsstuip.
Zo'n stuip is enorm beangstigend. Ik weet door het overlijden van Ayden hoe het er uitziet als je kindje overlijdt, en dit zag er wel letterlijk schokkender uit, maar had overeenkomsten, zeker na de stuip: hij was blauw en bewoog niet meer.
Na 112 gebeld te hebben, uitgebreid onderzoek door ambulancepersoneel en nog een bezoekje aan de HAP mochten we naar huis. De nacht kwamen we goed door. In de ochtend leek Elyas weer aardig de oude, we gingen voor nacontrole naar onze eigen huisarts en bij thuiskomst kreeg hij een tweede stuip. Dat hoort niet binnen één koortsperiode en ditmaal kwam de ambulance met loeiende sirenes aangereden.
Elyas en ik werden beiden opgenomen ter observatie. In het ziekenhuis volgde een derde koortsstuip.
Inmiddels had ik flink stress (en zelf had ik intussen ook al twee weken hoge koorts, dus ik vreesde voor twee weken lang een kind met koortsstuipen). Het bleef echter bij deze drie.
Nu, bijna vier weken later heb ik de schrik er nog goed inzitten. Ik controleer voortdurend of hij niet te warm is (hij is weer verkouden). Overal in huis hangen briefjes met telefoonnummers van de huisarts en HAP etc.) Ik heb medicatie (stesolid) op een centrale plek liggen. Maar meer kan ik niet doen.
Mijn vraag is, hoe zijn mensen die dit hebben meegemaakt hiermee omgegaan in de jaren erna (met ongeveer 5-6 jaar horen ze er overheen gegroeid te zijn, Elyas is nu 15 maanden)?
Mijn tweede vraag is: Elyas moet over twee weken de BMR, (we lopen inmiddels twee maanden achter op vaccinatieschema, want ik ben een maand later begonnen en afgelopen maandag heb ik vanwege de verkoudheid afgezegd) en ik zie er zo enorm tegenop. Ik ben zo bang dat dit een stuip zal uitlokken. Hoe zijn jullie ervaringen met vaccinaties en een koortsstuipgevoelig kind?
Het is overigens niet gezegd dat hij ooit nog eens een stuip zal krijgen, maar de kans is groter omdat Elyas een a-typische stuip heeft gehad (hij valt in deze groep omdat hij drie keer een koortsstuip heeft gehad in één koortsepisode).
Maar dit is natuurlijk wat ik gehoord heb, ik heb zelf nog niet eens kinderen (helaas
). Maar ik begrijp je angst, het is ook gewoon heel naar om mee te maken.Verder zal erover praten denk ik wel helpen en het heeft ook tijd nodig om een plekje te vinden. Ik heb weinig concreets te bieden maar hopelijk heb je er wel een heel klein beetje iets aan.quote:Overal in huis hangen briefjes met telefoonnummers van de huisarts en HAP etc.) Ik heb medicatie (stesolid) op een centrale plek liggen. Maar meer kan ik niet doen.
Ik ben niet bekend met koortsstuipen maar onze jongste is wel opgenomen geweest met extreme koorts.
2 dagen na de bevalling vond ik haar erg stil. Ik moest blij zijn met dit meisje wat zo weinig huilde. Op dag 4 werd ze echter steeds grauwer en dronk ze niet meer. In 2 uur tijd ging ze van verhoging naar 39 graden en hoger. (ik heb de thermometer eruit getrokken, kon er niet naar kijken.)
Een grijze vaatdoek die niet meer reageerde op prikkels.
Na 5 dagen ziekenhuis kregen we haar opgelapt weer mee naar huis. En toen begon de grote angst.
Onze huisarts kwam kijken en ik heb met hem en de wijkverpleegkundige afgesproken dat ik ten alle tijden lanfs mocht komen, dus ook bij de geringste twijfel. (ik zat er elke week, even haar kleur controleren.)
Omdat ik steeds zo gehoord werd en er niks aan de hand bleek geloofde ik uiteindelijk dat er niks meer aan de hand was. En ik ben ook blijven denken aan due 2e dag; het klopte niet dat ze zo rustig was, mn gevoel had gelijk.
Mijn advies: praat over je angst. Thuis, maar ook bij zorgverleners.
En onthou dat ,hoe traumatisch ook, je door bleef ademen en handelde toen het mis ging.
Weeg goed het risico af, waar woon je, wat is de dekkingsgraad in je omgeving qua enten, zijn je andere kinderen wel geent. Gaat hij naar een kdv? Dat soort dingen.
Als je kiest om de enting uit te stellen probeer je op de hoogte te blijven van uitbraken van bof mazelen of rode hond. Het zijn ziekten die gemeld moeten worden, en dus is dat via de ggd goed opvraagbaar. Ook het cb kun je vragen hierin mee te denken en je eventueel op de hoogte te houden.
Ga je op vakantie dan kijk je dus ook of dat een veilige plek is voor een niet-geent kind. Bijvoorbeeld middelandse zee gebied is een gebied met relatief veel mazelen. Maar ook dan kun je je weer afvragen in hoeverre je kind in contact zal komen met andere mensen of kinderen. Zit je op een camping is dat wel anders dan dat je in een eigen huisje zit.
Alle drie de ziekten gaan wel gepaard met koorts, dus weeg dat dan ook af, mocht hij er 1 van de 3 oplopen, dan zijn bof en rode hond de minst erge, mazelen is minder fraai, aangezien je daar toch nog een sterfkans hebt van 1 op 1000.
.Ik heb gelukkig geen ervaring, en dus helaas ook geen tips. Praten en je gevoel volgen lijken me wel heel belangrijk in zo'n geval. De info van Ticootje over enten ook.
Sterkte
een kind enten zou ik trouwens niet doen, dat doen ze met bomen en planten. Inenten dan weer wel!
Haha, ja, je hebt gelijkquote:Op donderdag 31 maart 2011 13:31 schreef McLaura het volgende:
een kind enten zou ik trouwens niet doen, dat doen ze met bomen en planten. Inenten dan weer wel!
@Faja Lobi, voor zover ik begreep gaat een kind niet dood aan de gevolgen van een koortsstuip maar aan de oorzaken van de koortsstuip.
Ja, ik snap het. In dit geval is het wel een groot verschil, want een koortsstuip op zichzelf is relatief onschuldig, het schijnt echt een ontzettend extreme zeldzaamheid te zijn dat een kindje overlijdt aan een stuip. Maar de oorzaak kan wel heftig zijn, zoals bijvoorbeeld hersenvliesontsteking is een bekende koortsstuipveroorzaker omdat bij deze ziekte de koorts extreem snel stijgt. In de regel zijn het zelden onschuldige verkoudheidjes. Als daar al koorts bij komt kijken dan gaat dat geleidelijk en dat veroorzaakt geen stuip.quote:
ik zat net idd met verwoorden waar een kind aan overlijdt dat te maken heeft met een koortsstuip maar kwam niet op de juiste woorden
Ik vind koortst/griep nog steeds heel eng en spannend.
Thijs had ze toen behoorlijk vaak op dezelfde nacht/ochtend en dat beeld blijft nog steeds regelmatig terug keren.
En toen Roy in december epileptische aanvallen kreeg, was dat rede voor mij om in totale shock te verkeren en er niets zinnigs uit me kwam, behalve ow niet nog een keer.
Ik wil je vooral veel rust toewensen, en langzaam aan verdwijnt die grootste schrik vanzelf, maar gun het tijd.
Verder mocht het weer gebeuren kalm vooral kalm blijven,en de stesolid toepassen zodra het langer duurd dan zeker? hier hebben we meegekregen dat de stesolid gegeven word na 3 minuten, eerst zelf de kans geven om eruit te komen
Oh Bar wat erg, ik heb dat helemaal niet meegekregen dat Roy epileptische aanvallen heeft gehad, wat moet dat traumatisch zijn geweest voor jou. Ik kan me voorstellen dat het heel moeilijk (eigenlijk onmogelijk) is voor jou om nog onbezorgd en zonder stress moeder te zijn.quote:
Tan ik kan je voor nu alleen maar zeggen dat die angst helemaal niet gek of vreemd is.
Ik vind koortst/griep nog steeds heel eng en spannend.
Thijs had ze toen behoorlijk vaak op dezelfde nacht/ochtend en dat beeld blijft nog steeds regelmatig terug keren.
En toen Roy in december epileptische aanvallen kreeg, was dat rede voor mij om in totale shock te verkeren en er niets zinnigs uit me kwam, behalve ow niet nog een keer.
Ik wil je vooral veel rust toewensen, en langzaam aan verdwijnt die grootste schrik vanzelf, maar gun het tijd.
Verder mocht het weer gebeuren kalm vooral kalm blijven,en de stesolid toepassen zodra het langer duurd dan zeker? hier hebben we meegekregen dat de stesolid gegeven word na 3 minuten, eerst zelf de kans geven om eruit te komen
Hier zeiden ze over stesolid: na vijf minuten. Elyas kwam er gelukkig snel zelf uit.
Ik vind het erg lief en dapper van je om hier te reageren.
Onze oudste heeft tot nu toe 2 keer een koortsstuip gehad. Maar dat waren 2 verschillende ziekteperiodes. Kan me voorstellen dat 3 keer in 1 ziekteperiode er helemaal inhakt.
De eerste keer (ongeveer 17 mnd) was ze ziek, we hadden haar in bed gelegd, maar ze was heel onrustig, dus toen hebben we haar beneden op de bank gelegd.
En langzaam zag je haar wegglijden, ik de huisarts bellen, namen niet snel genoeg op naar mijn idee. Spoednummer gebeld, want ze was steeds verder weg, maar op dat moment stopte ze met ademen en heb ik opgehangen om 112 te bellen (manlief (zelf arts) zat met haar in zijn handen:"ze gaat dood
").De centralist had al gauw in de gaten dat het om een koortsstuip ging en vertelde dat we haar uit moesten kleden zodat ze wat kon afkoelen. En heeft, toen ze weer bijgekomen was, geregeld dat we bij de huisarts langs konden gaan. Daar bleek alles goed en met een informatiebrief over koortsstuipen en stesolid (als het binnen 5 minuten niet over was konden we dat toedienen) weer naar huis.
De tweede keer had ik al zo'n onrustig voorgevoel toen ze ziek was en zakte ze weer zo in een stuip. Deze keer zonder dat ze stopte met ademen en we hadden wel in de gaten dat het vast weer een koortsstuip was. Toen ze eruit was hebben we de HAP gebeld en toch even langs gegaan voor onze eigen gemoedsrust. Ook hier bleek alles verder in orde.
Daarna is het tot nu toe niet meer voorgekomen. Maar ik moet zeggen dat ik steeds als 1 van de kinderen warmer voelt dan "normaal" dat ik toch weer gespannen wordt. Blijkbaar toch bang voor weer een stuip.
Ondanks dat ik wel heb gezien dat ik handel als het nodig is, want zeker de eerste keer bleef ik toch rustig toen dat moest, maar toch. De angst is er nog steeds wel een beetje.
Maar ze is nu ook al een paar keer ziek geweest en koorts zonder stuip, gelukkig!
Volgens onze huisarts was niet bewezen dat je het kon voorkomen door paracetamol te geven.
Een koortsstuip gaat over het algemeen vanzelf over. Maar het is gewoon eng.
Je schrikt je een hoedje als je je kind ziet wegvallen en trillen/schudden/ophouden met ademen.
Ze had wat schuim rond haar mond, best wel beangstigend allemaal.
Qua inenten... ik zou het overleggen en naar je gevoel luisteren Tan.
Wat je er verder mee moet/kan, ik denk erover blijven praten?
Ik weet bij mezelf niet zo goed of de angst nou echt alleen door die stuipen kom, maar ik ben wel veel gespannener als ze nu ziek zijn of lijken te worden...
Kim had het vorig jaar ineens, we zijn er ook erg van geschrokken. Schijnt vrij zeldzaam te zijn op haar leeftijd. (toen 4)
112 gebeld en een nachtje ziekenhuis gehad. Ze bleef er lang in zei de kinderarts toen en daarom kreeg ze valium. (Stesolid?)
Ik check de temp/nekje ed wel vaker en ook bij Tyler.
Vanmiddag om 12:30 uur zaten we te eten, Lisa had sinds gisteren koorts en om 7 uur vanmorgen haar laatste paracetamol gehad.
Ik zag Lisa's fontanelletje ineens keihard op en neer gaan. Vervolgens leek het of ze naar vogeltjes buiten aan het kijken was, maar in werkelijkheid was ze weggevallen. Haar hoofdje viel naar beneden en ze was helemaal slap. Ik gritste haar uit de kinderstoel en legde haar op de grond op haar zij. M'n zusje belde 112.
'Gelukkig' heb ik jullie verhalen gelezen en wist ik dus wat koortsstuipen waren en had eigenlijk gelijk het idee dat dat was wat Lisa had. Ik bleef er mede door jullie informatie redelijk rustig onder, totdat Lisa stopte met ademhalen en blauw werd. Mijn god, wat was dát eng! Ik schudde haar zachtjes heen en weer, maar geen reactie, geen ademhaling. Na zo'n 30 seconden begon ze gelukkig weer enigszins schokkend adem te halen. Wát een opluchting! Ze was nog steeds niet bij, maar haalde godzijdank weer adem. Na een minuut of 5 werd haar ademhaling wat regelmatiger en minder kreunend en was ze even bij. Vervolgens viel ze in slaap. Ze werd 10 minuten later huilend wakker, net toen de ambulancebroeders binnen kwamen lopen.
Het heeft 15 minuten geduurd voordat de ambulance arriveerde. Het was nogal druk en de ambulance moest uit Leiden komen, omdat er in de buurt van Noordwijk geen één meer beschikbaar was.
De broeders hebben Lisa aan de saturatie- en hartslagregistratie gelegd en de saturatie bleek niet goed... 82%, moet toch minstens wel 90% zijn. Ook had Lisa blauwe marmerachtige wolkjes op haar lijfje. Ze kreeg een minizuurstofmaskertje voor en er werd besloten dat ze mee moest, dus gingen we naar het LUMC. Daar zagen we haar met het kwartier bijtrekken en na een uurtje waren de blauwe marmerachtige vlekjes veranderd in gewone 'wolkjes'. Ze is nagekeken door de kinderarts en omdat er verder geen bijzonderheden waren zijn we nu sinds een uurtje thuis.
Ze ligt nu in de box te slapen naast me. Ik vind het doodeng om haar boven op bed te leggen, maar dat heb ik hier vaker gelezen. Het zal denk best even duren voordat deze slechte film die nu in m'n hoofd zit een plekje heeft gekregen.
Wat fijn dat jullie weer naar huis mochten en dat het dus hopelijk hiermee klaar is.. Maar jemig, wat moet je geschrokken zijn!!
.Wat een schrik!
Hoe gaat het nu met haar?
Wij hebben overigens besloten de BMR uit te stellen tot hij naar de basisschool gaat. Tegen die tijd zal hij ws. minder heftig reageren op de prik en het schijnt dat veel artsen zelfs aanbevelen dat kindjes de BMR het best kunnen ontvangen op de leeftijd van vier jaar en negen jaar omdat deze drie ziekten vrij mild verlopen (meestal) onder de vier jaar en het vaccin is best heftig voor kleine lichaampjes.
Ik weet alleen niet wat ik doe met de menC, die zit er geloof ik bij in, is geen apart vaccin dacht ik. Misschien dat ik deze later (als hij iets ouder is dan nu) nog eens ga halen bij de HA, dat moeten we zelf betalen.
Afgelopen nacht heeft Lisa wel de halve nacht bij mij in bed geslapen, maar daardoor ben ik nu zelf wel helemaal gebroken. Bij elk kuchje, zuchtje etc. sta ik op scherp. Vanavond ga ik toch proberen of ze het gewoon weer de hele nacht uithoudt in haar eigen bed.
Over die vaccinaties ga ik ook maar 'ns nadenken. Ondanks dat Lisa van de DKTP en Pneu vaccinaties tot nu toe weinig last van heeft gehad, ben ik na het lezen van de folder over BMR en MenC toch ietwat huiverig geloof ik.
Lars heeft best gereageerd op de BMR (op de andere prikken helemaal niet) kan me goed voorstellen dat je daar nu even niet op zit te wachten.
Meike heeft ook een keer een koortstuip gehad, maar niet zo erg als als hierboven beschreven (Nikki wat een schrik joh!!! En Tan ook natuurlijk....3 keer...hemeltje!)
Ze lag in mijn armen toen het gebeurde, draaien met de ogen en helemaal schokken met het lichaam...dit hield een halve minuut aan (denk ik...niet getimed) toen stopte ze met schokken. Bleef wel poosje heel snel ademhalen, maar daar bleef het bij.
Ik herkende het wel meteen alszijnde koortstuip, heb toen de huisarts niet gebeld, pas de volgende dag. Toen kreeg ik nog een uitbrander, had wel meteen moeten bellen.
Ik vind hoge koorts nu wel eng, bij beide kinderen. En dan grijp ik ook wel naar pcm, en dan inderdaad elke 6 uur een pcm.
Qua BMR heb ik hier het zelfde als Karin: weinig last van de andere prikken maar de BMR was redelijk heftig (zeker omdat koorts bij ons meteen ook weer een heel knieën-drama oplevert). Als je dat uit kunt stellen zou ik t zeker doen.
Het is heel lang geleden dat ik iets gepost heb op Fok, wel af en toe mee gelezen. Toen zag ik dit topic en ik moet hier even op reageren.
Wij hebben hier nu 2 kootsstuipen gehad, het is echt verschrikkelijk om dat te zien. Het is net of de wereld onder voeten weg gemaait wordt. Vrienden van ons hun dochtertje heeft het al heel wat keren gehad dus zij hadden ons verteld wat een koorts stuip is. Wij zaten lekker met zn 3tjes te eten en Jamie was al wat ziekig en koortsig toen hij plots achterover ging hangen en zijn ogen weg draaide. Toen begon hij te schokken en klapte van voor naar achter in zn stoel. Ik zei tegen mn lief dat hij iemand moest bellen en dat ik dacht aan een koortsstuip. Mn lief belde 112 en de dame van 112 vertelde ons hem uit te kleden. Ik had hem op de grond gelegd op zn rug en kleede hem uit. Toen begon hij te blauw te worden. Ik moest hem op zn zij leggen bij me op schoot. De schrik zat er goed in, maar de ambulance kwam er aan. Toen de ambulance hier was was hij nog steeds niet bij, zijn linker kant bleef achter (verlamd) dus hij kreeg allemaal plakkers op zn kleine lijfje en zuurstof. Maar hij werd niet echt wakker dus we moesten mee met de ambulance. Pas bij aankomst in het ziekenhuis werd Jamie wakker. Daar werd het arme vent nog helemaal onderzocht en moest hij nog 2 uurtjes blijven. Daarna mocht hij mee naar huis, ze konden niks geks vinden.
De tweede keer weet ik niet helemaal zeker of dat er eentje was. Ik lag in bed en kon niet slapen en in eens hoorde ik hem kermen door de babyfoon. Het zat me niet lekker dus ik ging bij hem kijken en daar lag hij te schokken in zn bedje. Het was heel snel weer voorbij. Maar ik had het gevoel dat hij niet wakker werd en apatisch bleef. Dus wederom de ambulance hier voor de deur. Jamie mocht deze keer gelukkig thuis blijven, maar we moesten wel langs de huisartsenpost. Daar werd een oorontsteking gevonden.
Al met al het is verschrikkelijk om mee te maken, de angst slaat je om het hart. Binnen 10 minuten wordt je 10 jaar ouder. Ik wilde iedere ouder die dit mee maakt even een hart onder de riem steken!
Die al snel vertelden dat het om een koortstuip ging, Thijs mocht gewoon mee naar huis wel moesten we langs de ha.
De nacht dat Thijs meerdere koortstuipen kreeg, heb ik geen 112 gebeld maar de huisartsenpost, en die vertelden gewoon wat we moesten doen om te koelen e.d.
Toen hij een paar uur later nog een stuip kreeg, hebben we weer gebeld en mochten we langskomen, daar is Thijs onderzocht en vonden ze een dubbele oorontsteking, en werden we naar huis gestuurd.
Daar Thijs bij ons op de kamer gelegd, en smorgens kreeg hij er weer 1, toen de ha gebeld en die vertelde dat omdat we toch een afspraak hadden staan met de de ka om daar naartoe te gaan.
Niet lang daarna weer een stuip en toen gelijk Thijs in de auto gezet en naar het ziekenhuis gereden, daar is hij onderzocht en kreeg hij daar nog een stuip, overgens ook de laatste, daarna alleen maar geslapen.
Bij Roy toen ik hem in een stuip aantrof in bed gelijk 112 laten bellen door m'n vriend, en die stuurden ook gelijk een ambulance zonder problemen, er werd ook een 2de opgeroepen op een bepaald moment omdat Roy helemaal wegzakte en stopte met ademhalen....
. Ik heb geen idee waarom ze het bij de een wel sturen en bij de ander niet. Misschien was het bij ons zo duidelijk dat het een koortsstuip was? Of was het omdat ik zo kalm bleef?Het lijkt me zo schrikken als je al zo'n geschiedenis hebt, dat dan je andere kindje ook een stuip krijgt. Wat zullen jullie geschrokken zijn zeg...
Vanuit de ambulance werd ik gebeld door mijn vrouw en ik ben ook gelijk naar het ziekenhuis gekomen.
Met de kinderarts besproken en tot zijn 6e jaar moeten we onze zoon bij koorts altijd zetpillen geven om de 4 uur. Dat betekend dus ook midden in de nacht opstaan en een zetpil geven. Dit betreft 240mg zetpillen.
Gelukkig heeft hij nu alweer een jaar geen koorts meer gehad (afkloppen!).
Verder gaan we er relaxt mee om. Wel zetpillen altijd in huis en een doosje bij de kinderopvang waar we afspraken mee gemaakt hebben. En verder niks speciaals. Inentingen verschuiven we ook niet, we gaan gewoon op bezoek bij mensen als er iemand griep heeft in dat gezin, kinderen gaan gewoon naar het kdv toe waardoor ze ook een hogere kans hebben om wat op te lopen aangezien daar veel kids komen, ik voel nooit of ze te warm zijn etc.
[ Bericht 15% gewijzigd door snoekiesnoeksnoek op 04-04-2011 12:15:13 ]
Wat apart ja, onze huisarts vertelde dat een koortsstuip een hele legitieme reden is om 112 te bellen en dat daar ook een ambulance voor hoort te komen als er zoals bij ons duidelijk zuurstofgebrek is (blauw worden). Als Elyas een rustige stuip zou krijgen, dus snel eruit en meteen weer goed ademen (niet wakker zijn is niet erg, maar ze moeten wel een gezonde kleur hebben en rustig ademen), dan volstond het bellen van de huisarts(-enpost)quote:
Wat ik wel apart vind om te lezen is dat bij veel van jullie de ambulance voor kwam rijden, toen je 112 belde. Bij ons helemaal niet.
Bar
Ik heb nooit precies begrepen waaraan Thijs nu is overleden... toch niet aan een oorontsteking lijkt me? Of is dat nooit naar voren gekomen?
Ik merk hier dat het hele voorval zich nu echt 100 keer per dag in m'n hoofd herhaald. 'Gelukkig' ben ik aan het werk, waar het nu erg druk is en ik eigenlijk geen tijd heb om eraan te denken.
Thuis heb ik er meer last van.
Lisa slaapt nu al wel weer 2 nachten in haar eigen bedje. De eerste nacht schrok ik om 2 uur wakker en vloog naar haar kamer omdat ik haar nog niet gehoord had... mevrouw lag heerlijk te slapen.
Afgelopen nacht niet wakker geschrokken en meisje ook weer gewoon doorgeslapen. Ik ben nu wel wat rustiger en geruster omdat ze geen koorts meer heeft. Bij een volgende koortsaanval zal ik het wel weer even benauwd krijgen denk.
Wat vreselijk moeilijk lijkt me dat. Heeft dat je verwerkingsproces verzwaard denk je? Als de vraag te direct is dan snap ik dat hoor, het is eigenlijk ook wel een beetje OT en ik schaam me een beetje dat ik het niet wist, dat gedeelte heb ik gemist omdat ik in die tijd erg weinig op FoK was.quote:
Tan het laatste, het is nooit bovenwater gekomen.
Nikki, en ook dat zal nog wel even blijven, dat gaan kijken naar je kind, hier ga ik nog steeds elke avond tig keer kijken, de babyfoon staat op zeer gevoelig zodat ik echt iedere zucht hoor.
En wat ook "erg"is is dat ik nog relatief snel in "lichte"panniek verkeer zodra Roy maar iets anders doet dan normaal. (als ineens als een gek over de grond rollen en dan ook totaal geen contact met hem krijgen)
Ik heb hier geen babyfoon. Ze slaapt in de kamer naast ons en alles is gelijkvloers hier, dus dat scheelt.
Als we in het najaar gaan verhuizen naar een gewone eensgezinswoning moet ik misschien toch maar 'ns gaan nadenken om er één aan te schaffen, want dan hoor je haar toch minder snel natuurlijk.
Klopt. Wanneer de paracetamol is uitgewerkt, komt de koort in al zijn hevigheid terug! Het beste is om een spiegel van paracetamol te maken ( om de zoveel uur geven ), maar wat ook kan is de koorts temperen. Dit doe je door je kindje te koelen. Niet te warm aankleden en natte koude compressen (handdoek, washand, hydrofiel) op voorhoofd en/of nek leggen.quote:
We kregen overigens wel advies van de arts. Indien Lisa koorts heeft moeten we óf geen paracetamol geven óf regelmatig (elke 5 à 6 uur), zodat ze voldoende spiegel houdt. Wat er nu is gebeurd kan te maken hebben met het feit dat de paracetamol die Lisa om +/- 7 uur 's morgens kreeg was uitgewerkt om 12:30 uur, waardoor de koorts weer snel begon te stijgen.
Paracetamol onderdrukt de koorts namelijk, je bestrijdt hem niet. Wanneer je koude compressen gebruikt, verlaag je de koorts op een natuurlijke manier.
( dit is mij geleerd tijdens een sessie EHBO wat te doen bij kinderziektes )
Bar
Ik heb - nav dit topic - al gezocht in de archieven laatst maar kon het niet vinden.
Wat een vreselijke enge ervaringen heb ik gelezen
voor iedereen...Wij hebben een paar maandjes terug de eerste koortsstuip meegemaakt bij D, ze was wat ziekig maar niet heel erg. Doordat ze bij mij hing kon ik goed voelen hoe haar koorts snel omhoog ging. Ik wilde haar net gaan tempen en verder uitkleden om af te koelen toen het mis ging.
Ze viel weg, kreeg stuipen en liep blauw aan. Schrok me rot maar wist door alle jaren lezen op Fok dat het wel om een koortsstuip moest gaan. Sowieso moeten wij met dit soort dingen snel handelen omdat ze epilepsie heeft, heb direct 112 gebeld maar toen ik ze aan de lijn had kwam D alweer uit de stuip vandaan. Heb toen besloten ze niet te laten komen en de huisarts gebeld.
Die kwam meteen, de diagnose was een longontsteking.
Gelukkig geen verder stuipen gehad, vind het zo eng!
Bah, wat een schrik, en goed gehandeld ook.quote:
Ondanks dat ik meer lurk dan post toch even een reactie.
Wat een vreselijke enge ervaringen heb ik gelezen
Wij hebben een paar maandjes terug de eerste koortsstuip meegemaakt bij D, ze was wat ziekig maar niet heel erg. Doordat ze bij mij hing kon ik goed voelen hoe haar koorts snel omhoog ging. Ik wilde haar net gaan tempen en verder uitkleden om af te koelen toen het mis ging.
Ze viel weg, kreeg stuipen en liep blauw aan. Schrok me rot maar wist door alle jaren lezen op Fok dat het wel om een koortsstuip moest gaan. Sowieso moeten wij met dit soort dingen snel handelen omdat ze epilepsie heeft, heb direct 112 gebeld maar toen ik ze aan de lijn had kwam D alweer uit de stuip vandaan. Heb toen besloten ze niet te laten komen en de huisarts gebeld.
Die kwam meteen, de diagnose was een longontsteking.
Gelukkig geen verder stuipen gehad, vind het zo eng!
Heeft ze in die periode nog wel koorts gehad zonder stuipen?
Eergisteren op het bureau geweest en daar was alle begrip dat we voorlopig geen BMR en MenC wilden geven. Uitstellen gaf weinig probleem, we moeten het ws. nu zelf betalen, maar dat vind ik niet erg. Ik denk dat we alleen de mazelen laten inenten via de HA voordat hij naar groep 1 gaat. De bof voor hij de puberteit voorbij is en de ziekte niet zelf heeft doorstaan. MenC weet ik nog niet, De oudste drie hebben die ook niet gehad. Alleen Junah, kwam ik achter en ik weet nog dat ik daar toen van baalde omdat ik dat een overbodige inenting vond destijds. Nu weet ik niet meer zo goed.
Ze heeft in die periode wel nog koorts gehad maar gelukkig was dit zonder stuipen.
Nadat de HA geweest was, is meteen aan de antibiotica gegaan en de koorts is (mede daardoor ?) niet meer zo hoog geweest als tijdens de stuipen.
De koorts ging toen binnen no time van 38.4 naar 41.5, ze kon de warmte toen echt niet meer kwijt.
Danique is daar niet ziek meer geweest, en heeft ook geen koorts gehad.
Wij kregen de zelfde mededeling van de huisarts, samen met het feit dat ze mogelijk gevoeliger is voor koortsstuipen doordat ze epilepsie heeft. Ik hoop natuurlijk dat het niet meer zal gebeuren maar we zullen wel extra opletten als ze weer ziek word.
De oudste heeft dus al 2 keer een koortsstuip gehad, maar daarna heeft ze ook koorts gehad zonder stuip, dat lucht dan wel een beetje op.
Toch heb ik elke keer als een van beiden koorts heeft, stress.
Terwijl ik weet wat ik moet doen en weet dat het over het algemeen ook gewoon weer over zal gaan. Ik heb stesolid in huis en 112 is natuurlijk ook zo gebeld.
Maar toch, dat onrustige gevoel
Ja dat dus. De CB heeft dus ook even fijn medegedeeld dat een koortsstuip toch niet zo onschuldig is als men beweert. Sommige kindjes stoppen namelijk met ademen, en dan is 112 bellen te laat, m.a.w. altijd meteen 112 bellen. Terwijl de HA zegt dat dat in het vervolg niet nodig is, gewoon de huisartsenpost tenzij het er voor mijn gevoel anders uitziet dan de vorige keren.quote:Maar toch, dat onrustige gevoel
Schiet lekker op, zulke adviezen.
Of bedoel je echt dat de ademhaling na het stoppen helemaal niet meer op gang komt?
Ik las ook in allerlei ziekenhuisfolders: "er is nog nooit een kindje overleden aan een koortsstuip". Ik vond dat zo'n loze uitspraak ik heb in mijn familie al 2 gevallen van kindjes die waarschijnlijk aan een stuip zijn overleden. Zo'n uitspraak zorgt er misschien wel voor dat ouders zich minder zorgen maken terwijl dat eigenlijk helemaal niet terecht is. Zo, dat moest ik even kwijt.
Ik denk dat ik hier een volgende keer (die ik niet hoop mee te maken overigens) ook weer 112 bel. Liever een keer teveel gebeld dan te weinig. Overigens heeft niemand me gezegd dat het bellen van 112 niet nodig is. Misschien dat mijn achterlijke CB arts
er bij de 14 maanden afspraak nog mee komt. Ik heb geen stesolid meegekregen. Ik las trouwens dat de stesolid pas na 10 minuten werkt. Is dat niet heel laat?
Ja, mijn CB-arts zei dus dat je stesolid meteen moet toedienen en niet na vijf minuten, maar ik vind dat onzin want stesolid is niet een onschuldig medicijn. Elyas kwam er zelf binnen twee minuten uit, dus dat wil ik eerst afwachten, een stuip 'mag' een half uur duren zonder dat de KA zich ernstige zorgen maakt.quote:
Maar Tan, het stoppen met ademen hoort er toch "gewoon" bij? Lisa heeft hier echt zeker een halve minuut niet geademd. Dat vond ik wel het meest enge gedeelte van de hele stuip.
Of bedoel je echt dat de ademhaling na het stoppen helemaal niet meer op gang komt?
Ik las ook in allerlei ziekenhuisfolders: "er is nog nooit een kindje overleden aan een koortsstuip". Ik vond dat zo'n loze uitspraak ik heb in mijn familie al 2 gevallen van kindjes die waarschijnlijk aan een stuip zijn overleden. Zo'n uitspraak zorgt er misschien wel voor dat ouders zich minder zorgen maken terwijl dat eigenlijk helemaal niet terecht is. Zo, dat moest ik even kwijt.
Ik denk dat ik hier een volgende keer (die ik niet hoop mee te maken overigens) ook weer 112 bel. Liever een keer teveel gebeld dan te weinig. Overigens heeft niemand me gezegd dat het bellen van 112 niet nodig is. Misschien dat mijn achterlijke CB arts
Ik heb geen stesolid meegekregen. Ik las trouwens dat de stesolid pas na 10 minuten werkt. Is dat niet heel laat?
Met niet ademen bedoel ik idd dat het niet meer op gang komt naderhand. Maar halen ze tijdens zo'n stuip niety heel oppervlakkig adem? Anders kan het toch niet een half uur duren? Ik ken een kindje die anderhalf uur bleef hangen in een stuip, maar die haalde dus wel adem.
Elyas was na de tweede keer wel blauw maar dat was de keer dat we stesolid toedienden. Of dat verband heeft weet ik niet.
De derde keer lag hij aan de monitor maar die alarmbellen bleven uit dus de saturatie kwam niet onder de 80%
Ik heb ook alleen maar 112 gebeld omdat ze op de kinderEHBO cursus hadden gezegd: als je niet weet wat je doen moet, dan bel je 112. Dat schoot op dat moment door mn hoofd.
Eerst even afwachten en daarna toedienen van de stesolid, deze moet vrij snel aanslaan, en mocht dat niet het geval zijn dat gelijk een 2de erachteraan, ik dacht 5 min aanzien.
Hij vertelde er ook bij dat de aanval niet langer als 20 min mag duren. Dus daarvoor gelijk 112 bellen als hij er niet uitzich zelf uitkomt, ook niet na toedienen stesolid.
En dan heb ik het hier weer over de epilepsie, geen idee hoe dat met een stuip zit.
Maargoed ik hoop dit eigenlijk ook niet meer mee te hoeven maken, en als ik dan weer lees gevoelig enzo dan denk ik van
ik snap heel goed dat je het niet nog een volgende keer mee hoopt te maken.Van de allereerste keer heb ik nog soms nachtmerries, zo angstig was dat. Daarna zijn we er wel aan gewend geraakt. Zodra ze koorts kreeg (krijgt) bouwden we meteen een spiegel op met pcm, maar we hebben de stesolid wel geregeld nodig gehad (wij hadden de opdracht om na 15 minuten te geven).
Het laatste half jaar (ze is nu 5,5 jaar) hebben we geen stuipen meer gezien bij koorts. Ik vermoed dat ze er toch over heen aan het groeien is.
Tan, die BMR heb ik gewoon uitgesteld (de eerste stuip was overigens ook vlak voor dat ze die hebben moest). En later met de jongste ook (niet dat die ooit een stuip gehad heeft, maar de angst zit er gewoon nog in).
Wat me vooral gestoord heeft de afgelopen jaren wat betreft die stuipen, is dat mensen er best luchtig over kunnen doen. 'Oh, maar ze houden er niets aan over', dat soort uitspraken.
En ja, het went dus wel een beetje, maar het blijft gewoon eng!
Mocht ze in de tussentijd nog een stuip krijgen ga ik het opnieuw overwegen.
Ze was net 2 toen ik het eindelijk aandurfde. Ze werd er toen (na een aantal dagen) wel ziek van, maar geen stuip toen.quote:Op vrijdag 15 april 2011 23:27 schreef Tan het volgende:
@sheotah, fijn dat het nu goed gaat! Met welke leeftijd heb je de bmr gegeven en hoe reageerde ze hier op?
Goed verkouden en afgelopen nacht ook flink koorts, gelukkig geen koortsstuipen maar ik was er zelf wel heel onrustig door.
Ze sliep bij ons in bed en ik heb zo ongeveer geen oog meer dicht gedaan, de schrik van de vorige keer zit er nog goed in!
Wel de paracetamol elke 5 uur (ook 's nachts) blijven geven tot de koorts helemaal weg is. Anders kun je ook juist weer een stuip uitlokken.
Helaas niet, we liggen nu in het ziekenhuis. Er kwam dus nog een derde stuip ondanks de paracetamol. Nu is het redelijk stabiel allemaal, maar ik juich niet te vroeg, hij heeft nog steeds koorts dus kan nog van alles gebeuren vandaag.quote:
Oh getsie Tan wat naar, hopelijk helpt de paracetamol om te voorkomen dat hij nog een stuip krijgt...
Ooooh wat haat ik dit
Wat zeiden ze tegen jou dan qua hoeveelheid en tijd? De HA zei voor Elyas (bijna 12 kilo) 240 mg iedere vier (!) uur, in het ZH geven ze 240 iedere zes uur. Maar op het doosje van de apotheek staat weer een andere dosis e op internet lees je ook steeds weer wat anders, zo verwarrend.quote:
Oh Tan, wat een schrik weer...
Wel de paracetamol elke 5 uur (ook 's nachts) blijven geven tot de koorts helemaal weg is. Anders kun je ook juist weer een stuip uitlokken.
Mijn uitzicht nu
Sterkte voor jullie!
Hopelijk knapt ie gauw op.
Sterkte!
voor jou en voor die kleine man. Beterschap!
*en die foto..... ik krijg dr een brok van in mijn keel.... ik zie dr zo mijn eigen meisje liggen.. en wordt dr helemaal naar van*
Gelukkig zijn jullie nu in veilige handen en kunnen ze snel ontdekken wat er voor die stomme stuipen zorgt Dikke kus voor jullie allemaal!
sterkte, en veel beterschap voor Elyas natuurlijk! (hier is het advies van de K.A bij koortstuipen 1 sterkte onder aanbevolen sterkte (60 - 120 -240) om de 3uur, bij herhaling hogere sterkte tot max sterkte voor de leeftijd en dan na de stuipen nog minimaal 3 dagen max sterkte om de 4 uur. (ingeval van peuter start je dus op 120 maar liever nog op 60 indien vooraardig zodat je nog een keer in sterkte om hoog kan) Daarbij wel temp bij houden bij elke nieuwe zetpil. en goed vochtlijsten bij houden.) Maar ondanks dat is het altijd belangrijk om het advies van je eigen HA/KA op te volgen, die kennen je kind en zijn/haar medische historie.
Oh Tan wat eng. Hoe is het vanacht gegaan?quote:
[..]
Wat zeiden ze tegen jou dan qua hoeveelheid en tijd? De HA zei voor Elyas (bijna 12 kilo) 240 mg iedere vier (!) uur, in het ZH geven ze 240 iedere zes uur. Maar op het doosje van de apotheek staat weer een andere dosis e op internet lees je ook steeds weer wat anders, zo verwarrend.
Hier was het advies elke 5 uur gewoon 120 mg (Lisa weegt maar 8,8kg overigens dus die dosis zal op basis daarvan zijn vastgesteld). En verder is het denk wel een andere situatie, want Lisa heeft toen 1 stuip gehad tijdens de koortsperiode en niet meerdere.
Jeetje wat een schrik zeg. Ik kon het ook niet meer uit m'n hoofd krijgen gisteren. Heel veel sterkte met je lieve kleine mannetje.
Arme, arme Elyas Hoe is het vannacht gegaan? Hopelijk knapt hij snel op. Heel veel sterkte en beterschap!
Alsof er nooit iets is gebeurd. Verder even een kopie van mijn log:quote:Vierentwintig uur geleden lag er een zielig hoopje mens in een groot ziekenhuisbed. Moe, prikkelbaar en koortsig. Inmiddels zit datzelfde kindje lekker te spelen in de zandbak, alsof er nooit wat is gebeurd. Het verbaast me hoe flexibel kinderen zijn. Ik ben er zelf nog niet van bijgekomen, de afgelopen uren is er weer veel informatie op me af gekomen. Een hele lieve huisarts van de huisartsenpost nam echt ruim de tijd om ons op ons gemak te stellen, onze angsten aan te horen en medische raad te geven. Helaas kwamen we daarmee op nog meer tegenstrijdige adviezen. Wel of geen paracetamol, en zo ja, de dosering, je hoort van iedere arts weer wat anders, ook op internet wordt je niets wijzer. Dat kwam volgens deze arts, en ook de kinderarts bevestigde dat, doordat ze het simpelweg niet weten. Maar dat zijn niet de geluiden die je wilt horen, zeker niet als het je eigen kind betreft.
Duidelijk is wel dat dit extra aandacht verdient. Elyas kreeg nu koortsstuipen bij relatief lage koorts en ook niet bij een extreme stijging of een daling; al die tijd was zijn temperatuur constant: om en nabij de 38,5 graden Celsius (toevallig hadden we vlak voor de stuip gemeten, maar ook tijdens en erna). Ook in het ziekenhuis bleef de temperatuur constant en leek hij verder niet echt ziek - bloed- en urineonderzoek wezen ook niets uit.
Kennelijk zijn de hersens van Elyas erg gevoelig voor dergelijke prikkels als koorts, wat kan duiden op epilepsie. Om dit uit te sluiten volgt binnenkort een E.E.G.-scan. Eilepsie of niet, we moeten er ernstig rekening mee houden dat hij de komende jaren nog regelmatig dergelijke aanvallen zal krijgen: al met al geen prettig vooruitzicht.
Die zag ik niet aankomen.
Ik hoop van harte dat Elyas er gauw over heen groeien zal van wat het ook moge zijn en dat jullie leventje gauw weer rustiger wordt Die foto, dat kleine hoopje mens in een enorm bed
Lekker dat hij weer thuis is en speelt alsof er niks gebeurd is wat enorm naar. Wel fijn dat ie zo lekker weer kon spelen vandaag. Arme jullie en arme Elyas. Succes met alle onderzoeken en de verwerking van alles wat er op jullie afkomt.
. Hopen dat hij niet teveel virusjes e.d. meepikt... Wel goed dat ze nu verder onderzoek gaan doen.
Gelukkig kan je mannetje nu weer fijn spelen in de zandbak.
ik schrik ervan.als ik wat kan betekenen...
Sterkte!
Fijn dat ze je mannetje goed gaan onderzoeken. Als je wilt weten hoe de eeg en onderzoeken bij D gegaan zijn toen de tijd dan ben je vrij om alles te vragen.
Denk aan jullie!
Bij Danique werd voordat de plakkers op haar hoofd gingen haar haar en hoofdhuid een beetje ontvet zodat de plakkers goed vast zouden blijven zitten.
Daarna werd haar hoofd opgemeten en werd er afgetekend met stift waar de plakkers moesten komen. Nadat alles netjes afgetekend was werden de plakkers (met draadjes eraan) met een soort lijm vastgezet op haar hoofd.
Tijdens het plaatsen van de plakkertjes en de EEG moest ze blijven liggen op de behandeltafel.
Op het moment dat alles goed zit beginnen ze met de EEG, door de plakkers (electroden?) word gemeten of er spanning in de hersenen is. Hier kon je meekijken op het scherm maar daar snapte ik niets van :-)
Tegen het einde werd er een lamp naast haar neergezet die op verschillende manieren knipperde/flitste, dit ook om te kijken of dit een reactie in de hersenen opwekt.
Al met al duurde de hele EEG hier zo'n half uurtje geloof ik, dit is dan inclusief het plaatsen van de plakkertjes.
Ik vond het een heel gedoe & daarnaast vond ik het ook heel lastig voor D omdat ze geen idee had wat er allemaal gebeurde en dus best boos werd. Maar achteraf gezien viel het ons heel erg mee, ze was tijdens het hele gebeuren in slaap gevallen :-)
Hoop dat het een beetje duidelijk geschreven is, soms best lastig het goed te verwoorden!
Die eeg zijn een soort stofjes die over de electroden heen worden gelijmd. Zodra het zit word het drooggeblazen.
Ik doe de fotos onder de spoiler voor wie ze niet wilt zien
Dit was van de eerste EEG toen ze een paar dagen oud was, van de laatste keer heb ik ze niet online staan.
SPOILER
Het scherm
Was hij ook in slaap gevallen?
Er word trouwens ook gefilmd tijdens de eeg, althans bij Roy dan toch
Ze vond het helemaal niet vervelend alleen was de lijm altijd wat moeilijk uit haar haar te wassen kan ik me herinneren. Misschien iets om rekening mee te houden ivm Elyas's mooie lokken.
We zullen het wel zien allemaal. Dat van die lijm en moeilijk uitwassen was me al verteld, doet het eraf halen geen zeer?
Nou was zij al wat ouder destijds en aan haar kon dus uitgelegd worden wat er ging gebeuren en wat er gebeurde; dat is bij Elyas natuurlijk anders.
Misschien zijn er wel boekjes die je van te voren kunt lezen met hem ter voorbereiding?
Ik vind jullie dapper.
Ja, hier sluit ik me bij aan! Jemig, wat heftig. Sterkte, Tan.quote:
Tan, bij Roy zijn de laatste eegs gewoon wakker gemaakt, mocht bij één van ons op schoot zitten, met zijn gezicht van je af, de ander ging er gewoon naast zitten.
Roy kreeg een boekje of een speeltje in zijn handen, terwijl de zuster zijn hoofdje in orde maakte voor de eeg, Roy was die keren wel nieuwschierig maar hoefde er niet om te huilen (misschien ook nog wel omdat hij nog was suffig was)
De eeg duurde als ik me niet vergis ongeveer 20 min.
Voor Roy hing een spiegel, en naast en voor hem camera's zodat de hele sessie gefilmd werd, zodat ze later konden zien wat er met Roy gebeurd als er epileptische activiteit plaatsvond.
Roy ging bv heel appart naar beneden kijken en er was dan helemaal geen kontakt met Roy mogelijk.
Ik hoop dat het voor Elyas ook mee gaat vallen.
Wel maar dat vind ik, doet hij soms nogal raar met zijn hoofd in de kinderstoel ineens schurend van links naar rechtsbewegen en dat best wel een hele tijd.
Maar we kunnen wel kontakt met hem leggen.
We gaan dit in elk geval weer aankaarten over 2 weken, dan een mri om te kijken of zijn hersenen genezen zijn.
Tan hier gaat het ups en downs, vlieg echt alle kanten op, maar deze periode is heftig.
Welke medicatie krijgt Roy tegen de epiliepsie? Ik ga duimen voor een goede MRI uitslag zodat jullie kunnen af gaan bouwen!
Ik ben nu in het ziekenhuis met de jongste, gister kreeg ze bij de gastouder een stuip en later op de SEH nog twee keer waarbij die laatste bleef hangen. Ze heeft stesolid gekregen, er lijkt geen directe reden voor de koorts.
Ze voelde 's morgens vroeg al wat warm, we hadden haar getempt maar die was dus 37. Nou vergis ik me wel eens vaker, dan blijk ik zelf vooral koude handen te hebben
, dus verder niets achtergezocht. Rond 14. u een sms van de gastouder, dat de jongste al vanaf vanmorgen vroeg 39.4 had en als een duf vogeltje op de bank hing. Dat ze het beter vond als we haar kwamen halen. Zo gezegd zo gedaan, B. was er eerder dan ik. Een kwartiertje nadat B. er was kreeg ze de eerste stuipen. Ze zijn er allebei van geschrokken, maar de gastouder had gelukkig ervaring met stuipen. En B. heeft ze als kind veel gehad, zn moeder heeft er vaak over verteld dus hij wist een beetje hoe en wat. Dat scheelde.
Toen we haar meenemen zag ze grauw en bleef ze maar kreunen en doen, ik wilde met haar naar de huisarts, dus zijn we even langs gegaan. Geen probleem volgens de assistente, en als we gebeld hadden was de huisarts ook bij ons langsgekomen blijkbaar (goed om te weten in t vervolg...).
Huisarts in opleiding vond het er allemaal prima uitzien en zei al heel blij dat ze vond dat er niets aan de hand was. Ze liet het checken door de eigen huisarts die daar toch anders over dacht.
we konden ons melden op de SEH (t was inmiddels 5 u. geweest). Ik had verwacht dat ik daar wel even zou moeten wachten maar daar aangekomen mochten we gelijk door. Rits vragen en onderzoekjes, ik zat met haar op schoot toen ze ineens heel hard begon te schreeuwen, ze keek me zo bang aan en daarna was ze weg. Ze werd helemaal grauw en draaide haar oogjes weg en begon te stuipen enzo. stopte met ademhalen even. Gelukkig stond de kinderarts ernaast dus er werd direct goed ingegrepen. Dat herhaalde zich nog es en die laatste keer bleef ze een beetje verkrampt erin hangen. Stesolid gekregen en een masker met zuurstof voor. Nouja goed, we moesten blijven dus, inmiddels gaat het beter, de ademhaling is rustiger en de koorts wat gezakt. Ze is wel echt ziek nog, dit ken ik niet van haar, meestal is ze ondanks koorts toch wat levendiger. Op dit moment slaapt ze, ik hoop dat ze strakjes wat wil eten, en ik ben benieuwd wat de kinderarts ons te vertellen heeft.
ik ga er vanuit dat ze strakjes gewoon mee naar huis mag maar das even afwachten.
SPOILER
vlak hierna trok ze alle snoertjes los
vanmorgen om half zesaan de crackers
en inmiddels slaapt ze weer.
hoe gaat 't met de andere kinderen uit dit topic inmiddels?
Dat duffe waar je het over hebt herken ik trouwens wel. Als er een stuipje aan zat te komen bij Lisa was ze vaak al eventjes helemaal suf en slapjes. Anders dan normaal belabberd voelen door koorts ze maar.
Lisa heeft tussen haar eerste en tweede jaar 3 stuipjes gehad. Nu wel al 2, weliswaar korte, koortsperioden zonder stuipje gehad. Ik hoop echt dat ze er over heen groeit, want als Lisa koorts heeft ben ik toch telkens weer als de dood dat er weer een stuipje komt.
Hopelijk mogen jullie snel weer naar huis.
Beterschap voor je meisje!
Lijkt me wel een geruststellend gevoel dat ze haar toch even houden in het ziekenhuis?
Hopelijk blijft het bij deze keer en kunnen jullie snel weer naar huis.
Beterschap!
Gelukkig was je al in het ziekenhuis toen ze er in bleef hangen! Beterschap voor de kleine we zijn weer thuis inmiddels. We hebben stesolid voor thuis mee gekregen duidelijke instructies over wat te doen in geval van herhaling. Daar blijft het bij gelukkig.
Herhalingskans was 50% zei de kinderarts? We zien het wel. Ik ben blij dat we duidelijjke instructies hebben gekregen.
. Je kleine meisje helemaal van de wereld. Gelukkig zijn jullie weer thuis, hoe is het nu met haar?ze had pit genoeg om te protesteren toen ze geen rijst op de grond mocht gooien, dus t gaat beterquote:
Hè wat naar zeg
ze is wel nog hangerig, kijkt nu dribbel bij mij op schoot.
Maar fijn dat ze weer thuis is en er weer pit in zit
Ik zou het echt doodeng vinden, zou ook niet weten wat te moeten doen. En die foto's 
Gelukkig is ze nu weer thuis en krijgt ze wat pit terug, maar mens wat zul je geschrokken zijn!
Voor jullie alle 4! voor jullie! Ben blij dat ze weer lekker thuis is!Ze heeft inmiddels haar streken weer terug
maar ze heeft wel wat van dr zuunige reserves verloren, das wel een beetje jammer want we weten niet zo goed of, en hoe we dat aan moeten vullen.
Ik kan me voorstellen dat ze afgelopen dagen minder gegeten heeft. Krijgt ze dan nu niet juist weer wat meer trek, dat je d'r een banaan extra kan geven ofzo?
Ik weet even niet wat ze wel en niet mag, ze had toch ook een allergie?
Ja nou die banaan dat ging vanmorgen zoquote:
Daar moest ik gisteren nog aan denken. Zoveel reserves had ze niet meer natuurlijk.
Ik kan me voorstellen dat ze afgelopen dagen minder gegeten heeft. Krijgt ze dan nu niet juist weer wat meer trek, dat je d'r een banaan extra kan geven ofzo?
Ik weet even niet wat ze wel en niet mag, ze had toch ook een allergie?
T is gewoon een eigenwijsje ook, ze weet heel goed wat ze wil en als ze geen eten wil dan eet ze niet. Op zich eten mijn dames allebei ruim groente en fruit maar ze eten overall niet heel erg veel. Ze heeft nu ook geen inhaal-trek ofzo dus nja. Ik weet t niet.
Ze kreeg inmiddels weer koemelk, maar daar lijkt ze toch wel erg last van te hebben weer dus ik zit nu een beetje in dubio, volle yoghurt geven en roomboter op brood of toch weer terug naar koemelkvrij en kijken hoe t anders moet. Ik weet t niet.
Die banaan! 
Hij is niet meegewassen neem ik aan?Lastig zeg! Ik zou toch even op safe spelen met die koemelk en eventueel geitenmelk of soyaproducten (ik schrijf het verkeerd maar zie niet in wat ik verkeerd doe). Eet ze wel goed brood enzo? Eventueel een plakje ontbijtkoek extra?
nou dat gaat ook nog niet heel denderend dus dat is een beetje het probleem.
Ze krijgt iedere dag sowieso energierijk broodbeleg, pindakaas, chocopasta, smeerworst, gerookte zalm, dat soort meuk. Ontbijtkoek is vooral leuk om je vingers doorheen te steken en het dan ergens achter de bank te verstoppen
ze eten wel goed, maar niet heel erg veel. Brood eet ze prima, net als 's avonds rijst of aardappels, alleen na anderhalve boterham hooguit heeft ze het wel gezien. Dan heeft ze genoeg.
Ze krijgt geen water, enkel melk nutramigen dus
, puur en alleen omdat water letterlijk niets toevoegt voor haar. Nouja goed, het is hier offtopic verder
maar ik hoop dat ze niet binnenkort nog es ziek is. En die banaan is niet meegewassen
ze kwam me halen om het te laten zien En soja
lekker suf.Nou ja, klinkt idd alsof ze goed eet, en anderhalve boterham is toch prima? Tenminste, als je anderhalf 's ochtends en anderhalf 's middags bedoeld. Klinkt alsof jullie het goed in de gaten hebben en dat ze prima eet verder. Herken Eva er wel een beetje in, maakt niet uit hoeveel en wat ze eten, het blijven iniminies.
Spoiler, want mega-off topic:
SPOILERIk zat trouwens pas even door het forum te scrollen en kwam daarbij wat foto's tegen van E. Mijn moeder zat naast me en heeft echt bij iedere foto gevraagd of het Eva was
Best bijzonder, want irl zijn ze heel anders.
mini ventje heeft sinds dinsdag nacht hoge koorts gehad, ik nam aan door de inenting
vrijdag had hij nog steeds overdag beginnend 39+ en eindigde 40+ dus naar huisarts, geen aanwijsbaar reden voor koorts dus uitzieken
vanmorgen voor het eerst 38.9 maarook veel slapen en toen ik de hond ging uitlaten (was alleen thuis dus mini ventje in draagzak mee) begint ineens hard te brullen ,zijn ogen draaien weg en hij liet zich helemaal slap hangen
bbegon diep en langzaam adem te halen en ik kreeg hem niet bij.
op zijn zij mee naar huis (rit van ong 5 a 10 min ) al die tijd hing hij slap in Mn armen
terwijl ik bij hap in wacht sta komt hij bij en blijft 45min aan 1 stuk ontroostbaar te huilen
huisarts heeft hem thuis nagekeken en kon niks vinden maar vond die 5 dagen koorts wel vreemd
omdat mini ventje niet is gaan schudden wil hij niet koortsstuip noemen maar ook niet uitsluiten
het stomme is dat mini ventje vanavond even vrolijker is geweest dan in de afgelopen dagen maar ligt nu heel onrustig op bed
bij mij zit de schrik er best in
mijn excuus voor het lange niet geheel passende verhaal hier...
[ Bericht 24% gewijzigd door Mrs.Peel op 21-07-2013 22:36:34 (link toegevoegd) ]
als koorts morgen nog weer hoog is bel ik huisarts weer
ik vind het wellus niettus verhaal ook wel moeilijk
moeders met ervaring die dit herkennen?
dank je mrs peel
Hoe is het vandaag? Als het je niet lekker zit, kan je natuurlijk altijd nog een keer langs je eigen huisarts.
Beterschap daar
. Lang koorts trouwens, als hij nog koorts heeft zou ik sowieso huisarts even bellen
Ik heb even mijn eigen schrijfsel van ergens in het begin van dit topic gekopiëerd:
Je schrikt je rot, zeker de eerste keer...quote:De eerste keer (ongeveer 17 mnd) was ze ziek, we hadden haar in bed gelegd, maar ze was heel onrustig, dus toen hebben we haar beneden op de bank gelegd.
En langzaam zag je haar wegglijden, ik de huisarts bellen, namen niet snel genoeg op naar mijn idee. Spoednummer gebeld, want ze was steeds verder weg, maar op dat moment stopte ze met ademen en heb ik opgehangen om 112 te bellen (manlief (zelf arts) zat met haar in zijn handen:"ze gaat dood
De centralist had al gauw in de gaten dat het om een koortsstuip ging en vertelde dat we haar uit moesten kleden zodat ze wat kon afkoelen. En heeft, toen ze weer bijgekomen was, geregeld dat we bij de huisarts langs konden gaan. Daar bleek alles goed en met een informatiebrief over koortsstuipen en stesolid (als het binnen 5 minuten niet over was konden we dat toedienen) weer naar huis.
De tweede keer had ik al zo'n onrustig voorgevoel toen ze ziek was en zakte ze weer zo in een stuip. Deze keer zonder dat ze stopte met ademen en we hadden wel in de gaten dat het vast weer een koortsstuip was. Toen ze eruit was hebben we de HAP gebeld en toch even langs gegaan voor onze eigen gemoedsrust. Ook hier bleek alles verder in orde.
Ik heb ooit eens EHBO voor kinderen cursus gedaan, die man die dat gaf, die zei: als je echt niet meer weet wat je moet doen, dan bel je gewoon 112. Daarvoor zitten ze daar!
verder is zijn koorts eindelijk echt aan het zakken(38.3 op het moment) daarom krijgen we niet officieel diagnose maar uitsluiten doen ze ook niet...
dank je nijna voor nogmaals delen van je verhaal
Die schrik zal ook vast niet zomaar over zijn hoor. Bij ons heeft de schrik er na de eerste koortsstuip van L. ook nog een hele tijd flink ingezeten. En elke volgende koortsperiode ben ik extra oplettend geweest. L. heeft in totaal 3 keer een stuip gehad, inclusief blauw worden, schuimen, niet meer ademen etc.. Nu is de laatste stuip zo'n 1,5 jaar geleden en we hopen het nooit meer mee te maken.
Fijn dat de koorts inmiddels aan het zakken is. Hopelijk is jullie mannetje snel weer de oude.