OUD Ouder(s)
Alles over (on)vruchtbaarheid, opvoeding en ontwikkeling.
Het heeft even geduurd voordat ik dit topic wilde openen omdat ik weet dat dit onderwerp voor een aantal wellicht heel gevoelig zal liggen, maar inmiddels heb ik besloten dat mijn behoefte aan ervaring toch groot genoeg is voor een apart topic over dit onderwerp.
Elyas kreeg begin maart zomaar ineens in zijn slaap een koortsstuip. Wat ben ik blij dat hij bij ons op de kamer ligt, ik werd er wakker van. Hoewel hij wat warm op bed ging, voelde het voor mij niet zo zorgwekkend dat ik zijn temperatuur wilde meten, maar kennelijk is het kort daarna snel opgelopen naar koorts: een snelle temperatuurstijging (of daling) veroorzaakt een koortsstuip.
Zo'n stuip is enorm beangstigend. Ik weet door het overlijden van Ayden hoe het er uitziet als je kindje overlijdt, en dit zag er wel letterlijk schokkender uit, maar had overeenkomsten, zeker na de stuip: hij was blauw en bewoog niet meer.
Na 112 gebeld te hebben, uitgebreid onderzoek door ambulancepersoneel en nog een bezoekje aan de HAP mochten we naar huis. De nacht kwamen we goed door. In de ochtend leek Elyas weer aardig de oude, we gingen voor nacontrole naar onze eigen huisarts en bij thuiskomst kreeg hij een tweede stuip. Dat hoort niet binnen één koortsperiode en ditmaal kwam de ambulance met loeiende sirenes aangereden.
Elyas en ik werden beiden opgenomen ter observatie. In het ziekenhuis volgde een derde koortsstuip.
Inmiddels had ik flink stress (en zelf had ik intussen ook al twee weken hoge koorts, dus ik vreesde voor twee weken lang een kind met koortsstuipen). Het bleef echter bij deze drie.
Nu, bijna vier weken later heb ik de schrik er nog goed inzitten. Ik controleer voortdurend of hij niet te warm is (hij is weer verkouden). Overal in huis hangen briefjes met telefoonnummers van de huisarts en HAP etc.) Ik heb medicatie (stesolid) op een centrale plek liggen. Maar meer kan ik niet doen.
Mijn vraag is, hoe zijn mensen die dit hebben meegemaakt hiermee omgegaan in de jaren erna (met ongeveer 5-6 jaar horen ze er overheen gegroeid te zijn, Elyas is nu 15 maanden)?
Mijn tweede vraag is: Elyas moet over twee weken de BMR, (we lopen inmiddels twee maanden achter op vaccinatieschema, want ik ben een maand later begonnen en afgelopen maandag heb ik vanwege de verkoudheid afgezegd) en ik zie er zo enorm tegenop. Ik ben zo bang dat dit een stuip zal uitlokken. Hoe zijn jullie ervaringen met vaccinaties en een koortsstuipgevoelig kind?
Het is overigens niet gezegd dat hij ooit nog eens een stuip zal krijgen, maar de kans is groter omdat Elyas een a-typische stuip heeft gehad (hij valt in deze groep omdat hij drie keer een koortsstuip heeft gehad in één koortsepisode).
Elyas kreeg begin maart zomaar ineens in zijn slaap een koortsstuip. Wat ben ik blij dat hij bij ons op de kamer ligt, ik werd er wakker van. Hoewel hij wat warm op bed ging, voelde het voor mij niet zo zorgwekkend dat ik zijn temperatuur wilde meten, maar kennelijk is het kort daarna snel opgelopen naar koorts: een snelle temperatuurstijging (of daling) veroorzaakt een koortsstuip.
Zo'n stuip is enorm beangstigend. Ik weet door het overlijden van Ayden hoe het er uitziet als je kindje overlijdt, en dit zag er wel letterlijk schokkender uit, maar had overeenkomsten, zeker na de stuip: hij was blauw en bewoog niet meer.
Na 112 gebeld te hebben, uitgebreid onderzoek door ambulancepersoneel en nog een bezoekje aan de HAP mochten we naar huis. De nacht kwamen we goed door. In de ochtend leek Elyas weer aardig de oude, we gingen voor nacontrole naar onze eigen huisarts en bij thuiskomst kreeg hij een tweede stuip. Dat hoort niet binnen één koortsperiode en ditmaal kwam de ambulance met loeiende sirenes aangereden.
Elyas en ik werden beiden opgenomen ter observatie. In het ziekenhuis volgde een derde koortsstuip.
Inmiddels had ik flink stress (en zelf had ik intussen ook al twee weken hoge koorts, dus ik vreesde voor twee weken lang een kind met koortsstuipen). Het bleef echter bij deze drie.
Nu, bijna vier weken later heb ik de schrik er nog goed inzitten. Ik controleer voortdurend of hij niet te warm is (hij is weer verkouden). Overal in huis hangen briefjes met telefoonnummers van de huisarts en HAP etc.) Ik heb medicatie (stesolid) op een centrale plek liggen. Maar meer kan ik niet doen.
Mijn vraag is, hoe zijn mensen die dit hebben meegemaakt hiermee omgegaan in de jaren erna (met ongeveer 5-6 jaar horen ze er overheen gegroeid te zijn, Elyas is nu 15 maanden)?
Mijn tweede vraag is: Elyas moet over twee weken de BMR, (we lopen inmiddels twee maanden achter op vaccinatieschema, want ik ben een maand later begonnen en afgelopen maandag heb ik vanwege de verkoudheid afgezegd) en ik zie er zo enorm tegenop. Ik ben zo bang dat dit een stuip zal uitlokken. Hoe zijn jullie ervaringen met vaccinaties en een koortsstuipgevoelig kind?
Het is overigens niet gezegd dat hij ooit nog eens een stuip zal krijgen, maar de kans is groter omdat Elyas een a-typische stuip heeft gehad (hij valt in deze groep omdat hij drie keer een koortsstuip heeft gehad in één koortsepisode).
Ik heb het één keer zelf meegemaakt met een zoontje van mijn broer. We zaten rustig met z'n allen aan tafel, en in één keer ging hij. Ik kan me je schrik heel goed voorstellen, ik ben me toen ook lam geschrokken, en er brak ook behoorlijk paniek uit aan tafel. Mijn neefje was toen ergens tussen de 1 en de 2. Het komt, zo heb ik begrepen, vaker voor bij kinderen onder de 2. Boven de twee zou het toch zeldzaam moeten worden.
Maar dit is natuurlijk wat ik gehoord heb, ik heb zelf nog niet eens kinderen (helaas
). Maar ik begrijp je angst, het is ook gewoon heel naar om mee te maken.
Maar dit is natuurlijk wat ik gehoord heb, ik heb zelf nog niet eens kinderen (helaas
). Maar ik begrijp je angst, het is ook gewoon heel naar om mee te maken.
The past is what made you, but the future is what you're gonna make!
Ik begrijp dat dit inderdaad heel beangstigend moet zijn, heb het zelf nooit meegemaakt maar wel wat filmpjes gezien. Wellicht dat jullie voorgeschiedenis het alleen maar erger maakt. Maar een deel van het antwoord geef je zelf al
Verder zal erover praten denk ik wel helpen en het heeft ook tijd nodig om een plekje te vinden. Ik heb weinig concreets te bieden maar hopelijk heb je er wel een heel klein beetje iets aan.quote:Overal in huis hangen briefjes met telefoonnummers van de huisarts en HAP etc.) Ik heb medicatie (stesolid) op een centrale plek liggen. Maar meer kan ik niet doen.
live your fears, fear your live
Wat een angst Tan!
Ik ben niet bekend met koortsstuipen maar onze jongste is wel opgenomen geweest met extreme koorts.
2 dagen na de bevalling vond ik haar erg stil. Ik moest blij zijn met dit meisje wat zo weinig huilde. Op dag 4 werd ze echter steeds grauwer en dronk ze niet meer. In 2 uur tijd ging ze van verhoging naar 39 graden en hoger. (ik heb de thermometer eruit getrokken, kon er niet naar kijken.)
Een grijze vaatdoek die niet meer reageerde op prikkels.
Na 5 dagen ziekenhuis kregen we haar opgelapt weer mee naar huis. En toen begon de grote angst.
Onze huisarts kwam kijken en ik heb met hem en de wijkverpleegkundige afgesproken dat ik ten alle tijden lanfs mocht komen, dus ook bij de geringste twijfel. (ik zat er elke week, even haar kleur controleren.)
Omdat ik steeds zo gehoord werd en er niks aan de hand bleek geloofde ik uiteindelijk dat er niks meer aan de hand was. En ik ben ook blijven denken aan due 2e dag; het klopte niet dat ze zo rustig was, mn gevoel had gelijk.
Mijn advies: praat over je angst. Thuis, maar ook bij zorgverleners.
En onthou dat ,hoe traumatisch ook, je door bleef ademen en handelde toen het mis ging.
Ik ben niet bekend met koortsstuipen maar onze jongste is wel opgenomen geweest met extreme koorts.
2 dagen na de bevalling vond ik haar erg stil. Ik moest blij zijn met dit meisje wat zo weinig huilde. Op dag 4 werd ze echter steeds grauwer en dronk ze niet meer. In 2 uur tijd ging ze van verhoging naar 39 graden en hoger. (ik heb de thermometer eruit getrokken, kon er niet naar kijken.)
Een grijze vaatdoek die niet meer reageerde op prikkels.
Na 5 dagen ziekenhuis kregen we haar opgelapt weer mee naar huis. En toen begon de grote angst.
Onze huisarts kwam kijken en ik heb met hem en de wijkverpleegkundige afgesproken dat ik ten alle tijden lanfs mocht komen, dus ook bij de geringste twijfel. (ik zat er elke week, even haar kleur controleren.)
Omdat ik steeds zo gehoord werd en er niks aan de hand bleek geloofde ik uiteindelijk dat er niks meer aan de hand was. En ik ben ook blijven denken aan due 2e dag; het klopte niet dat ze zo rustig was, mn gevoel had gelijk.
Mijn advies: praat over je angst. Thuis, maar ook bij zorgverleners.
En onthou dat ,hoe traumatisch ook, je door bleef ademen en handelde toen het mis ging.
Geluk zit in een klein Wolkje
Wil degene die vroeg om een witte kerst ook even vragen naar een mooie zomer?
Wil degene die vroeg om een witte kerst ook even vragen naar een mooie zomer?
Wat betreft enten... Je kunt natuurlijk ook gewoon wachten tot hij ouder is. Je moet niets.
Weeg goed het risico af, waar woon je, wat is de dekkingsgraad in je omgeving qua enten, zijn je andere kinderen wel geent. Gaat hij naar een kdv? Dat soort dingen.
Als je kiest om de enting uit te stellen probeer je op de hoogte te blijven van uitbraken van bof mazelen of rode hond. Het zijn ziekten die gemeld moeten worden, en dus is dat via de ggd goed opvraagbaar. Ook het cb kun je vragen hierin mee te denken en je eventueel op de hoogte te houden.
Ga je op vakantie dan kijk je dus ook of dat een veilige plek is voor een niet-geent kind. Bijvoorbeeld middelandse zee gebied is een gebied met relatief veel mazelen. Maar ook dan kun je je weer afvragen in hoeverre je kind in contact zal komen met andere mensen of kinderen. Zit je op een camping is dat wel anders dan dat je in een eigen huisje zit.
Alle drie de ziekten gaan wel gepaard met koorts, dus weeg dat dan ook af, mocht hij er 1 van de 3 oplopen, dan zijn bof en rode hond de minst erge, mazelen is minder fraai, aangezien je daar toch nog een sterfkans hebt van 1 op 1000.
Weeg goed het risico af, waar woon je, wat is de dekkingsgraad in je omgeving qua enten, zijn je andere kinderen wel geent. Gaat hij naar een kdv? Dat soort dingen.
Als je kiest om de enting uit te stellen probeer je op de hoogte te blijven van uitbraken van bof mazelen of rode hond. Het zijn ziekten die gemeld moeten worden, en dus is dat via de ggd goed opvraagbaar. Ook het cb kun je vragen hierin mee te denken en je eventueel op de hoogte te houden.
Ga je op vakantie dan kijk je dus ook of dat een veilige plek is voor een niet-geent kind. Bijvoorbeeld middelandse zee gebied is een gebied met relatief veel mazelen. Maar ook dan kun je je weer afvragen in hoeverre je kind in contact zal komen met andere mensen of kinderen. Zit je op een camping is dat wel anders dan dat je in een eigen huisje zit.
Alle drie de ziekten gaan wel gepaard met koorts, dus weeg dat dan ook af, mocht hij er 1 van de 3 oplopen, dan zijn bof en rode hond de minst erge, mazelen is minder fraai, aangezien je daar toch nog een sterfkans hebt van 1 op 1000.
I am unconditionally and irrevocably in love with him.
I'm 97% sure you don't like me, I'm 100% sure I don't care.
I'm 97% sure you don't like me, I'm 100% sure I don't care.
Dankjewel voor deze nuttige informatie Ticootje. Ik overweeg echt heel erg om het enten uit te stellen tot na twee jaar of misschien wel later. Met dit soort informatie kom ik in ieder geval ook met een praatje op het CB aan, want meestal sta ik daar ter plekke met een mond vol tanden - ook na vijf kinderen ja 
.
.
Tan, na je berichtje tussen neus en lippen door had ik niet in de gaten dat het met Elyas zo slecht is gegaan. Wat een vreselijke schrik.
Ik heb gelukkig geen ervaring, en dus helaas ook geen tips. Praten en je gevoel volgen lijken me wel heel belangrijk in zo'n geval. De info van Ticootje over enten ook.
Sterkte
Ik heb gelukkig geen ervaring, en dus helaas ook geen tips. Praten en je gevoel volgen lijken me wel heel belangrijk in zo'n geval. De info van Ticootje over enten ook.
Sterkte
And the young, they can lose hope cause they can't see beyond today,. ..
The wisdom that the old can't give away
The wisdom that the old can't give away
Sterkte ermee, ik zou ook enorm geschrokken zijn en nog lang na-bang zijn.
een kind enten zou ik trouwens niet doen, dat doen ze met bomen en planten. Inenten dan weer wel!
een kind enten zou ik trouwens niet doen, dat doen ze met bomen en planten. Inenten dan weer wel!
And if I could choose the world around me, the world I'd choose would all revolve 'round you
12/07/2009 om 12:07 kwam de zon op, om nooit meer onder te gaan....
En sinds 23/06/2015 staan er 2 zonnen aan onze hemel!
12/07/2009 om 12:07 kwam de zon op, om nooit meer onder te gaan....
En sinds 23/06/2015 staan er 2 zonnen aan onze hemel!
Ik heb ooit als kind mijn zusje een koorststuip zien krijgen, zij moet toen tussen de 4-6 jaar oud zijn geweest, en weet van 2 kindjes bekend op FOK die zijn overleden aan (de gevolgen van) een koortsstuip. Ook bij mij zit de angst voor koorts er goed in, echter heb ik ook drie kinderen met astma en alle drie gingen en gaan ze naar de creche waar ze grote kans lopen om besmet te raken met allerlei virusjes. Mijn jongste heeft 11 maart zijn BMR en MengC inenting gehad en heeft een week lang koorts van rond de 40 graden gehad, met heel veel hoesten, slijm etc. Uiteindelijk na een week en 3 bezoeken aan de huisarts verder hebben mijn zoons allebei antibiotica gekregen en ging de koorts weg. Echter had gisteren de jongste wederom koorts en of dit nog het staartje van de BMR is of het zijn doorkomende kiezen zijn, ik weet het niet. Mijn omgeving weet hoe bang ik ben voor koorts en ik neem dan ook altijd het kind met koortst bij mij 's nachts en ik geef standaard boven de 38.5 een zetpil en herhaal dit elke 6 uur als ik merk dat de koorts nog niet weg is.
Haha, ja, je hebt gelijkquote:Op donderdag 31 maart 2011 13:31 schreef McLaura het volgende:
een kind enten zou ik trouwens niet doen, dat doen ze met bomen en planten. Inenten dan weer wel!
@Faja Lobi, voor zover ik begreep gaat een kind niet dood aan de gevolgen van een koortsstuip maar aan de oorzaken van de koortsstuip.
ik zat net idd met verwoorden waar een kind aan overlijdt dat te maken heeft met een koortsstuip maar kwam niet op de juiste woorden
Ik heb zelf vroeger een koortsstuip gehad, 2 keer trouwens, waarvan de eerste keer met ademstilstand. Bij mij gebeurde dat een kleine week na de BMR, ik was dus knap nerveus toen Thijs die vaccinatie kreeg.
And if I could choose the world around me, the world I'd choose would all revolve 'round you
12/07/2009 om 12:07 kwam de zon op, om nooit meer onder te gaan....
En sinds 23/06/2015 staan er 2 zonnen aan onze hemel!
12/07/2009 om 12:07 kwam de zon op, om nooit meer onder te gaan....
En sinds 23/06/2015 staan er 2 zonnen aan onze hemel!
Ja, ik snap het. In dit geval is het wel een groot verschil, want een koortsstuip op zichzelf is relatief onschuldig, het schijnt echt een ontzettend extreme zeldzaamheid te zijn dat een kindje overlijdt aan een stuip. Maar de oorzaak kan wel heftig zijn, zoals bijvoorbeeld hersenvliesontsteking is een bekende koortsstuipveroorzaker omdat bij deze ziekte de koorts extreem snel stijgt. In de regel zijn het zelden onschuldige verkoudheidjes. Als daar al koorts bij komt kijken dan gaat dat geleidelijk en dat veroorzaakt geen stuip.quote:
ik zat net idd met verwoorden waar een kind aan overlijdt dat te maken heeft met een koortsstuip maar kwam niet op de juiste woorden
Tan ik kan je voor nu alleen maar zeggen dat die angst helemaal niet gek of vreemd is.
Ik vind koortst/griep nog steeds heel eng en spannend.
Thijs had ze toen behoorlijk vaak op dezelfde nacht/ochtend en dat beeld blijft nog steeds regelmatig terug keren.
En toen Roy in december epileptische aanvallen kreeg, was dat rede voor mij om in totale shock te verkeren en er niets zinnigs uit me kwam, behalve ow niet nog een keer.
Ik wil je vooral veel rust toewensen, en langzaam aan verdwijnt die grootste schrik vanzelf, maar gun het tijd.
Verder mocht het weer gebeuren kalm vooral kalm blijven,en de stesolid toepassen zodra het langer duurd dan zeker? hier hebben we meegekregen dat de stesolid gegeven word na 3 minuten, eerst zelf de kans geven om eruit te komen
Ik vind koortst/griep nog steeds heel eng en spannend.
Thijs had ze toen behoorlijk vaak op dezelfde nacht/ochtend en dat beeld blijft nog steeds regelmatig terug keren.
En toen Roy in december epileptische aanvallen kreeg, was dat rede voor mij om in totale shock te verkeren en er niets zinnigs uit me kwam, behalve ow niet nog een keer.
Ik wil je vooral veel rust toewensen, en langzaam aan verdwijnt die grootste schrik vanzelf, maar gun het tijd.
Verder mocht het weer gebeuren kalm vooral kalm blijven,en de stesolid toepassen zodra het langer duurd dan zeker? hier hebben we meegekregen dat de stesolid gegeven word na 3 minuten, eerst zelf de kans geven om eruit te komen
Herinnering is een vorm van ontmoeting.
Oh Bar wat erg, ik heb dat helemaal niet meegekregen dat Roy epileptische aanvallen heeft gehad, wat moet dat traumatisch zijn geweest voor jou. Ik kan me voorstellen dat het heel moeilijk (eigenlijk onmogelijk) is voor jou om nog onbezorgd en zonder stress moeder te zijn.quote:
Tan ik kan je voor nu alleen maar zeggen dat die angst helemaal niet gek of vreemd is.
Ik vind koortst/griep nog steeds heel eng en spannend.
Thijs had ze toen behoorlijk vaak op dezelfde nacht/ochtend en dat beeld blijft nog steeds regelmatig terug keren.
En toen Roy in december epileptische aanvallen kreeg, was dat rede voor mij om in totale shock te verkeren en er niets zinnigs uit me kwam, behalve ow niet nog een keer.
Ik wil je vooral veel rust toewensen, en langzaam aan verdwijnt die grootste schrik vanzelf, maar gun het tijd.
Verder mocht het weer gebeuren kalm vooral kalm blijven,en de stesolid toepassen zodra het langer duurd dan zeker? hier hebben we meegekregen dat de stesolid gegeven word na 3 minuten, eerst zelf de kans geven om eruit te komen
Hier zeiden ze over stesolid: na vijf minuten. Elyas kwam er gelukkig snel zelf uit.
Ik vind het erg lief en dapper van je om hier te reageren.
Tan, wat een schrik. Ik kan het me helemaal voorstellen.
Onze oudste heeft tot nu toe 2 keer een koortsstuip gehad. Maar dat waren 2 verschillende ziekteperiodes. Kan me voorstellen dat 3 keer in 1 ziekteperiode er helemaal inhakt.
De eerste keer (ongeveer 17 mnd) was ze ziek, we hadden haar in bed gelegd, maar ze was heel onrustig, dus toen hebben we haar beneden op de bank gelegd.
En langzaam zag je haar wegglijden, ik de huisarts bellen, namen niet snel genoeg op naar mijn idee. Spoednummer gebeld, want ze was steeds verder weg, maar op dat moment stopte ze met ademen en heb ik opgehangen om 112 te bellen (manlief (zelf arts) zat met haar in zijn handen:"ze gaat dood
").
De centralist had al gauw in de gaten dat het om een koortsstuip ging en vertelde dat we haar uit moesten kleden zodat ze wat kon afkoelen. En heeft, toen ze weer bijgekomen was, geregeld dat we bij de huisarts langs konden gaan. Daar bleek alles goed en met een informatiebrief over koortsstuipen en stesolid (als het binnen 5 minuten niet over was konden we dat toedienen) weer naar huis.
De tweede keer had ik al zo'n onrustig voorgevoel toen ze ziek was en zakte ze weer zo in een stuip. Deze keer zonder dat ze stopte met ademen en we hadden wel in de gaten dat het vast weer een koortsstuip was. Toen ze eruit was hebben we de HAP gebeld en toch even langs gegaan voor onze eigen gemoedsrust. Ook hier bleek alles verder in orde.
Daarna is het tot nu toe niet meer voorgekomen. Maar ik moet zeggen dat ik steeds als 1 van de kinderen warmer voelt dan "normaal" dat ik toch weer gespannen wordt. Blijkbaar toch bang voor weer een stuip.
Ondanks dat ik wel heb gezien dat ik handel als het nodig is, want zeker de eerste keer bleef ik toch rustig toen dat moest, maar toch. De angst is er nog steeds wel een beetje.
Maar ze is nu ook al een paar keer ziek geweest en koorts zonder stuip, gelukkig!
Volgens onze huisarts was niet bewezen dat je het kon voorkomen door paracetamol te geven.
Een koortsstuip gaat over het algemeen vanzelf over. Maar het is gewoon eng.
Je schrikt je een hoedje als je je kind ziet wegvallen en trillen/schudden/ophouden met ademen.
Ze had wat schuim rond haar mond, best wel beangstigend allemaal.
Qua inenten... ik zou het overleggen en naar je gevoel luisteren Tan.
Wat je er verder mee moet/kan, ik denk erover blijven praten?
Ik weet bij mezelf niet zo goed of de angst nou echt alleen door die stuipen kom, maar ik ben wel veel gespannener als ze nu ziek zijn of lijken te worden...
Onze oudste heeft tot nu toe 2 keer een koortsstuip gehad. Maar dat waren 2 verschillende ziekteperiodes. Kan me voorstellen dat 3 keer in 1 ziekteperiode er helemaal inhakt.
De eerste keer (ongeveer 17 mnd) was ze ziek, we hadden haar in bed gelegd, maar ze was heel onrustig, dus toen hebben we haar beneden op de bank gelegd.
En langzaam zag je haar wegglijden, ik de huisarts bellen, namen niet snel genoeg op naar mijn idee. Spoednummer gebeld, want ze was steeds verder weg, maar op dat moment stopte ze met ademen en heb ik opgehangen om 112 te bellen (manlief (zelf arts) zat met haar in zijn handen:"ze gaat dood
").De centralist had al gauw in de gaten dat het om een koortsstuip ging en vertelde dat we haar uit moesten kleden zodat ze wat kon afkoelen. En heeft, toen ze weer bijgekomen was, geregeld dat we bij de huisarts langs konden gaan. Daar bleek alles goed en met een informatiebrief over koortsstuipen en stesolid (als het binnen 5 minuten niet over was konden we dat toedienen) weer naar huis.
De tweede keer had ik al zo'n onrustig voorgevoel toen ze ziek was en zakte ze weer zo in een stuip. Deze keer zonder dat ze stopte met ademen en we hadden wel in de gaten dat het vast weer een koortsstuip was. Toen ze eruit was hebben we de HAP gebeld en toch even langs gegaan voor onze eigen gemoedsrust. Ook hier bleek alles verder in orde.
Daarna is het tot nu toe niet meer voorgekomen. Maar ik moet zeggen dat ik steeds als 1 van de kinderen warmer voelt dan "normaal" dat ik toch weer gespannen wordt. Blijkbaar toch bang voor weer een stuip.
Ondanks dat ik wel heb gezien dat ik handel als het nodig is, want zeker de eerste keer bleef ik toch rustig toen dat moest, maar toch. De angst is er nog steeds wel een beetje.
Maar ze is nu ook al een paar keer ziek geweest en koorts zonder stuip, gelukkig!
Volgens onze huisarts was niet bewezen dat je het kon voorkomen door paracetamol te geven.
Een koortsstuip gaat over het algemeen vanzelf over. Maar het is gewoon eng.
Je schrikt je een hoedje als je je kind ziet wegvallen en trillen/schudden/ophouden met ademen.
Ze had wat schuim rond haar mond, best wel beangstigend allemaal.
Qua inenten... ik zou het overleggen en naar je gevoel luisteren Tan.
Wat je er verder mee moet/kan, ik denk erover blijven praten?
Ik weet bij mezelf niet zo goed of de angst nou echt alleen door die stuipen kom, maar ik ben wel veel gespannener als ze nu ziek zijn of lijken te worden...
Fake it till you make it...
Wat eng Tan, zo vaak in zo'n korte tijd.
Kim had het vorig jaar ineens, we zijn er ook erg van geschrokken. Schijnt vrij zeldzaam te zijn op haar leeftijd. (toen 4)
112 gebeld en een nachtje ziekenhuis gehad. Ze bleef er lang in zei de kinderarts toen en daarom kreeg ze valium. (Stesolid?)
Ik check de temp/nekje ed wel vaker en ook bij Tyler.
Kim had het vorig jaar ineens, we zijn er ook erg van geschrokken. Schijnt vrij zeldzaam te zijn op haar leeftijd. (toen 4)
112 gebeld en een nachtje ziekenhuis gehad. Ze bleef er lang in zei de kinderarts toen en daarom kreeg ze valium. (Stesolid?)
Ik check de temp/nekje ed wel vaker en ook bij Tyler.
Lieve papa's en mama's, wat ben ik blij dat ik jullie verhalen en ervaringen hier heb gelezen.
Vanmiddag om 12:30 uur zaten we te eten, Lisa had sinds gisteren koorts en om 7 uur vanmorgen haar laatste paracetamol gehad.
Ik zag Lisa's fontanelletje ineens keihard op en neer gaan. Vervolgens leek het of ze naar vogeltjes buiten aan het kijken was, maar in werkelijkheid was ze weggevallen. Haar hoofdje viel naar beneden en ze was helemaal slap. Ik gritste haar uit de kinderstoel en legde haar op de grond op haar zij. M'n zusje belde 112.
'Gelukkig' heb ik jullie verhalen gelezen en wist ik dus wat koortsstuipen waren en had eigenlijk gelijk het idee dat dat was wat Lisa had. Ik bleef er mede door jullie informatie redelijk rustig onder, totdat Lisa stopte met ademhalen en blauw werd. Mijn god, wat was dát eng! Ik schudde haar zachtjes heen en weer, maar geen reactie, geen ademhaling. Na zo'n 30 seconden begon ze gelukkig weer enigszins schokkend adem te halen. Wát een opluchting! Ze was nog steeds niet bij, maar haalde godzijdank weer adem. Na een minuut of 5 werd haar ademhaling wat regelmatiger en minder kreunend en was ze even bij. Vervolgens viel ze in slaap. Ze werd 10 minuten later huilend wakker, net toen de ambulancebroeders binnen kwamen lopen.
Het heeft 15 minuten geduurd voordat de ambulance arriveerde. Het was nogal druk en de ambulance moest uit Leiden komen, omdat er in de buurt van Noordwijk geen één meer beschikbaar was.
De broeders hebben Lisa aan de saturatie- en hartslagregistratie gelegd en de saturatie bleek niet goed... 82%, moet toch minstens wel 90% zijn. Ook had Lisa blauwe marmerachtige wolkjes op haar lijfje. Ze kreeg een minizuurstofmaskertje voor en er werd besloten dat ze mee moest, dus gingen we naar het LUMC. Daar zagen we haar met het kwartier bijtrekken en na een uurtje waren de blauwe marmerachtige vlekjes veranderd in gewone 'wolkjes'. Ze is nagekeken door de kinderarts en omdat er verder geen bijzonderheden waren zijn we nu sinds een uurtje thuis.
Ze ligt nu in de box te slapen naast me. Ik vind het doodeng om haar boven op bed te leggen, maar dat heb ik hier vaker gelezen. Het zal denk best even duren voordat deze slechte film die nu in m'n hoofd zit een plekje heeft gekregen.
Vanmiddag om 12:30 uur zaten we te eten, Lisa had sinds gisteren koorts en om 7 uur vanmorgen haar laatste paracetamol gehad.
Ik zag Lisa's fontanelletje ineens keihard op en neer gaan. Vervolgens leek het of ze naar vogeltjes buiten aan het kijken was, maar in werkelijkheid was ze weggevallen. Haar hoofdje viel naar beneden en ze was helemaal slap. Ik gritste haar uit de kinderstoel en legde haar op de grond op haar zij. M'n zusje belde 112.
'Gelukkig' heb ik jullie verhalen gelezen en wist ik dus wat koortsstuipen waren en had eigenlijk gelijk het idee dat dat was wat Lisa had. Ik bleef er mede door jullie informatie redelijk rustig onder, totdat Lisa stopte met ademhalen en blauw werd. Mijn god, wat was dát eng! Ik schudde haar zachtjes heen en weer, maar geen reactie, geen ademhaling. Na zo'n 30 seconden begon ze gelukkig weer enigszins schokkend adem te halen. Wát een opluchting! Ze was nog steeds niet bij, maar haalde godzijdank weer adem. Na een minuut of 5 werd haar ademhaling wat regelmatiger en minder kreunend en was ze even bij. Vervolgens viel ze in slaap. Ze werd 10 minuten later huilend wakker, net toen de ambulancebroeders binnen kwamen lopen.
Het heeft 15 minuten geduurd voordat de ambulance arriveerde. Het was nogal druk en de ambulance moest uit Leiden komen, omdat er in de buurt van Noordwijk geen één meer beschikbaar was.
De broeders hebben Lisa aan de saturatie- en hartslagregistratie gelegd en de saturatie bleek niet goed... 82%, moet toch minstens wel 90% zijn. Ook had Lisa blauwe marmerachtige wolkjes op haar lijfje. Ze kreeg een minizuurstofmaskertje voor en er werd besloten dat ze mee moest, dus gingen we naar het LUMC. Daar zagen we haar met het kwartier bijtrekken en na een uurtje waren de blauwe marmerachtige vlekjes veranderd in gewone 'wolkjes'. Ze is nagekeken door de kinderarts en omdat er verder geen bijzonderheden waren zijn we nu sinds een uurtje thuis.
Ze ligt nu in de box te slapen naast me. Ik vind het doodeng om haar boven op bed te leggen, maar dat heb ik hier vaker gelezen. Het zal denk best even duren voordat deze slechte film die nu in m'n hoofd zit een plekje heeft gekregen.
Jemig Nikki, wat ik al in het grote baby topic zei; kippenvel all over! Wat een nachtmerrie
Wat fijn dat jullie weer naar huis mochten en dat het dus hopelijk hiermee klaar is.. Maar jemig, wat moet je geschrokken zijn!!
Wat fijn dat jullie weer naar huis mochten en dat het dus hopelijk hiermee klaar is.. Maar jemig, wat moet je geschrokken zijn!!
We kregen overigens wel advies van de arts. Indien Lisa koorts heeft moeten we óf geen paracetamol geven óf regelmatig (elke 5 à 6 uur), zodat ze voldoende spiegel houdt. Wat er nu is gebeurd kan te maken hebben met het feit dat de paracetamol die Lisa om +/- 7 uur 's morgens kreeg was uitgewerkt om 12:30 uur, waardoor de koorts weer snel begon te stijgen.
Nikki wat heftig, maar wat fijn dat je dit topic in je achterhoofd had .
Wat een schrik!
.Wat een schrik!
Fake it till you make it...
Ooh bah Nikki, wat een schrik, het is echt zo eng om mee te maken. Gelukkig maar dat het nu weer goedkomt, maar het zal vast nog even duren voordat je er weer vertrouwen in hebt dat het goed blijft gaan - tenminste, als je zo in elkaar steekt als ik
Hoe gaat het nu met haar?
Wij hebben overigens besloten de BMR uit te stellen tot hij naar de basisschool gaat. Tegen die tijd zal hij ws. minder heftig reageren op de prik en het schijnt dat veel artsen zelfs aanbevelen dat kindjes de BMR het best kunnen ontvangen op de leeftijd van vier jaar en negen jaar omdat deze drie ziekten vrij mild verlopen (meestal) onder de vier jaar en het vaccin is best heftig voor kleine lichaampjes.
Ik weet alleen niet wat ik doe met de menC, die zit er geloof ik bij in, is geen apart vaccin dacht ik. Misschien dat ik deze later (als hij iets ouder is dan nu) nog eens ga halen bij de HA, dat moeten we zelf betalen.
Hoe gaat het nu met haar?
Wij hebben overigens besloten de BMR uit te stellen tot hij naar de basisschool gaat. Tegen die tijd zal hij ws. minder heftig reageren op de prik en het schijnt dat veel artsen zelfs aanbevelen dat kindjes de BMR het best kunnen ontvangen op de leeftijd van vier jaar en negen jaar omdat deze drie ziekten vrij mild verlopen (meestal) onder de vier jaar en het vaccin is best heftig voor kleine lichaampjes.
Ik weet alleen niet wat ik doe met de menC, die zit er geloof ik bij in, is geen apart vaccin dacht ik. Misschien dat ik deze later (als hij iets ouder is dan nu) nog eens ga halen bij de HA, dat moeten we zelf betalen.
|
|
