R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Vorige topic: De kunst van het loslaten van je ex #156
De 5 fasen van liefdesverdriet
Iedereen krijgt er wel een keer mee te maken. Misschien maar één keer, misschien wat vaker. De één verwerkt het anders dan de ander, maar we weten allemaal dat het niet leuk is: liefdesverdriet!
Ineens alleen
Samen zijn jullie erachter gekomen dat jullie niet zo'n fantastisch koppel zijn als jullie dachten. Als er een einde komt aan je relatie is dit erg vervelend. Degene met wie je altijd alles deelde is ineens weg. Je bent je beste maatje kwijt. Bij veel mensen resulteert dit besef in liefdesverdriet.
In eerste instantie zal je denken en voornamelijk hopen dat het allemaal wel goed komt. Jullie waren toch zon fantastisch koppel? De ontkenningsfase is de eerste fase die liefdeverdriet kent. Je bent er bijna helemaal zeker van dat jullie in de toekomst toch weer samen komen.
Uit je dak gaan
Na een tijdje ga je inzien dat jullie toch niet samen komen. Je komt dan in de fase waarin je erg boos kan worden. Bij mannen gaat dit ook vaak gepaard met veel agressie. In deze fase worden de meeste mensen ook erg losbollig, gaan veel stappen en sjansen met anderen. Voornamelijk om het zelfvertrouwen op te krikken.
Tot inkeer komen
Na dit gedrag kom je snel weer tot jezelf. Zoveel zelfvertrouwen geven die one night stands je echt niet, als je erachter komt dat het toch allemaal maar voor één nachtje is. Je gaat je eenzaam voelen. Je krijgt het gevoel alsof niemand je meer wil, je voelt je lelijk en alleen. Waarschijnlijk zal je zelfs gaan denken dat je voor altijd een hopeloze single blijft!
Achter de wolken schijnt de zon!
Gelukkig ga je langzamerhand realistisch worden. Dit is de vierde fase van je liefdesverdriet. Je gaat merken dat je leven echt niet alleen maar draait om de liefde. Je gaat je oude liefde loslaten en je eigen leven leven. Natuurlijk heb je het nog af en toe moeilijk, maar het komt allemaal wel goed. Veel vrouwen gaan in deze fase zichzelf helemaal opknappen. Ze nemen een nieuw verfje in hun haren, gaan flink shoppen met vriendinnen en besteden veel aandacht aan hun uiterlijk. Mannen gaan veel met vrienden ondernemen en leuke dingen doen.
Jezelf en de situatie accepteren
In de laatste fase ga je accepteren dat je liefde met je ex-lover echt helemaal over is. Je gaat inzien dat een leven als single helemaal niet zo slecht is. Het heeft natuurlijk ook zo zijn voordelen. Geen vieze haren in het doucheputje, geen gore sokken, lekker stappen en sjansen met mooie andere mensen, noem maar op!
Natuurlijk verwerkt iedereen op zijn eigen manier zijn liefdesverdriet. Soms doorloop je alle fasen en soms maar een paar en sla je er eentje over. In ieder geval weten we één ding zeker: Het komt allemaal goed!
'You don't have to but eventually, you will want to.'
De 5 fasen van liefdesverdriet
Iedereen krijgt er wel een keer mee te maken. Misschien maar één keer, misschien wat vaker. De één verwerkt het anders dan de ander, maar we weten allemaal dat het niet leuk is: liefdesverdriet!
Ineens alleen
Samen zijn jullie erachter gekomen dat jullie niet zo'n fantastisch koppel zijn als jullie dachten. Als er een einde komt aan je relatie is dit erg vervelend. Degene met wie je altijd alles deelde is ineens weg. Je bent je beste maatje kwijt. Bij veel mensen resulteert dit besef in liefdesverdriet.
In eerste instantie zal je denken en voornamelijk hopen dat het allemaal wel goed komt. Jullie waren toch zon fantastisch koppel? De ontkenningsfase is de eerste fase die liefdeverdriet kent. Je bent er bijna helemaal zeker van dat jullie in de toekomst toch weer samen komen.
Uit je dak gaan
Na een tijdje ga je inzien dat jullie toch niet samen komen. Je komt dan in de fase waarin je erg boos kan worden. Bij mannen gaat dit ook vaak gepaard met veel agressie. In deze fase worden de meeste mensen ook erg losbollig, gaan veel stappen en sjansen met anderen. Voornamelijk om het zelfvertrouwen op te krikken.
Tot inkeer komen
Na dit gedrag kom je snel weer tot jezelf. Zoveel zelfvertrouwen geven die one night stands je echt niet, als je erachter komt dat het toch allemaal maar voor één nachtje is. Je gaat je eenzaam voelen. Je krijgt het gevoel alsof niemand je meer wil, je voelt je lelijk en alleen. Waarschijnlijk zal je zelfs gaan denken dat je voor altijd een hopeloze single blijft!
Achter de wolken schijnt de zon!
Gelukkig ga je langzamerhand realistisch worden. Dit is de vierde fase van je liefdesverdriet. Je gaat merken dat je leven echt niet alleen maar draait om de liefde. Je gaat je oude liefde loslaten en je eigen leven leven. Natuurlijk heb je het nog af en toe moeilijk, maar het komt allemaal wel goed. Veel vrouwen gaan in deze fase zichzelf helemaal opknappen. Ze nemen een nieuw verfje in hun haren, gaan flink shoppen met vriendinnen en besteden veel aandacht aan hun uiterlijk. Mannen gaan veel met vrienden ondernemen en leuke dingen doen.
Jezelf en de situatie accepteren
In de laatste fase ga je accepteren dat je liefde met je ex-lover echt helemaal over is. Je gaat inzien dat een leven als single helemaal niet zo slecht is. Het heeft natuurlijk ook zo zijn voordelen. Geen vieze haren in het doucheputje, geen gore sokken, lekker stappen en sjansen met mooie andere mensen, noem maar op!
Natuurlijk verwerkt iedereen op zijn eigen manier zijn liefdesverdriet. Soms doorloop je alle fasen en soms maar een paar en sla je er eentje over. In ieder geval weten we één ding zeker: Het komt allemaal goed!
'You don't have to but eventually, you will want to.'
Je kunt tegenwoordig zoveel worden, dat ik maar gewoon blijf wie ik ben.
Laatste posts:
quote:Op maandag 21 maart 2011 03:26 schreef TrsK het volgende:
Vanochtend echt de bodem bereikt. Totale waanzin en bijna eraan onderdoor. Heb zelfs mijn oom gebeld of hij een vinger aan de pols wilde houden omdat het echt niet goed ging en ik me misschien wilde laten opnemen.
Vanavond een verassend gesprek gehad met een huisgenoot over de gang van zaken in de wereld en hoe je als mens in het leven staat enzo.
Heel bizar maar ik kwam toen ineens tot het inzicht dat de reden waarom de mijn relaties tot nu toe vaak niet lekker liepen is omdat ik altijd een erg zwarte kijk op de wereld heb gehad. Dat mijn primaire missie nu moet zijn kansen te pakken en er iets van te gaan maken. Want tot nu toe ben ik daardoor altijd erg onzeker geweest en heb veel kapot gemaakt wat me lief is. Het besef dat ik daarna vast beter in staat ben er echt te zijn voor een ander was een echt nieuw inzicht.
Het voelde echt als een soort moment van verheldering. Ik zag ineens mijn hele - moeilijke - jeugd tot nu toe in mijn hoofd ontvouwen tot het heden en zag ineens alle momenten waarin ik door angst en onzekerheid kansen heb laten liggen of dingen gezegd en gedaan heb waar ik in mijn hart juist helemaal niet achter stond. De dingen die me zo ontzettend veel gekost hebben. Het verkloten van mijn middelbare school en het eraf brengen met MAVO. Het heel veel drugs gaan gebruiken. Het thuis zitten wegkwijnen zonder werk een aantal jaar en daarbij 30000 euro spaargeld door de wc jagen. Het proberen op te vullen van een leegte met vrouwen. Het meerdere keren ongelooflijk pijn doen van mijn ex.
Ik zag ook de punten waarop ik wel de goede dingen gedaan en gezegd heb. Het toch weer gaan volgen van volwassenenonderwijs en mijn HAVO halen. Bij mijn toenmalige stiefvader gaan wonen om weg te zijn bij mijn moeder. Met vallen en opstaan een HBO propedeuse bemachtigen. Het starten met een universitaire studie.
Ik besefte ineens dat ik moet gaan concentreren op vaker de goede dingen doen, vaker luisteren naar mijn gevoel. Concentreren op de positieve dingen in het leven.
Het is zoiets dat je altijd wel lekker makkelijk kunt zeggen tegen een ander, zo van: "je moet eerst zelf gelukkig zijn voor je een ander gelukkig kunt maken", maar het moment dat dat besef ineens echt bij jezelf inkickt besef je ineens hoe waar dat is. Vooral als je hebt verloren wat ik verloren heb. Heb zelfs een klein beetje het idee dat zelfs al ben ik de persoon nu kwijt geraakt met wie ik alles over had om oud mee te worden, ik me wel zal redden als ik zelf mijn zaken wat meer op een rijtje heb.
Ik word nog steeds letterlijk misselijk van de gedachte dat ik haar nooit meer terugkrijg en kan nog steeds geen energie vinden om wat dan ook te doen, maar het inzicht van vandaag kan weleens het verschil betekenen tussen leren leven of beginnen met sterven in de malle molen van de psychotherapie. Als ik het nu niet kan dan zal ik het nooit kunnen, dat voel ik. Dus ik moet het maar doen.
Aan alle anderen hier die kampen met het enorme soms plotselinge verlies van een intense relatie wil ik zeggen dat ik met jullie meeleef en dat we er allemaal wel uitkomen.
En aan diegenen hier die mij gesteund hebben,
Dus DuracellPower, vertel eens wat meerquote:
Gister een verdomd leuke dag gehad met mijn ex......
Je kunt tegenwoordig zoveel worden, dat ik maar gewoon blijf wie ik ben.
Yea, wat is er precies gebeurd? Je maakt ons wel nieuwsgierig 
vrijdag 6 mei 2011 11:06 schreef Psy-freak het volgende:
Ik heb net serieus - door mc.chicken - een kipburger gehaald bij de supermarkt. :')
Ik heb net serieus - door mc.chicken - een kipburger gehaald bij de supermarkt. :')
Had al eerder gepost maar ik voel me nog steeds een beetje stom over het volgende... Ik heb het een tijdje geleden uitgemaakt met mijn vriendin (en nu dus ex). Dit was meer een impulsief dan een gepland moment, wat denk ik niet helemaal goed is geweest. Voor mij kwam het einde van de relatie al in zicht omdat voor mij steeds duidelijker werd dat zij niet was wat ik in een partner zoek.. Dit hebben we wel besproken maar daar zijn we nooit heel diep op in gegaan. Het moment was daarom voor haar echt een klap in het gezicht, ze zag het niet aankomen. Voor mij was dit het echter ook.
Ik mis haar nu toch op bepaalde (zeg maar de bekende) momenten, en ik heb het idee dat ik nog niet helemaal vrede heb met mijn beslissing. Als ik rationeel nadenk is het denk ik wel de goede beslissing geweest, maar mijn gevoel zegt dat ik niet lang genoeg heb nagedacht over alle redenen om er een einde aan te maken, al was ik er al wel zeker van dat het einde zou komen... Als dat een beetje logisch klinkt..
Meer mensen die er zo'n dubbel gevoel op hebben nagehouden? Als ik mn gevoel zou volgen zou ik het misschien weer met haar proberen en er proberen het beste van te maken, maar mn verstand zegt dat die relatie ook geen lang leven beschoren zou zijn.
Ik mis haar nu toch op bepaalde (zeg maar de bekende) momenten, en ik heb het idee dat ik nog niet helemaal vrede heb met mijn beslissing. Als ik rationeel nadenk is het denk ik wel de goede beslissing geweest, maar mijn gevoel zegt dat ik niet lang genoeg heb nagedacht over alle redenen om er een einde aan te maken, al was ik er al wel zeker van dat het einde zou komen... Als dat een beetje logisch klinkt..
Meer mensen die er zo'n dubbel gevoel op hebben nagehouden? Als ik mn gevoel zou volgen zou ik het misschien weer met haar proberen en er proberen het beste van te maken, maar mn verstand zegt dat die relatie ook geen lang leven beschoren zou zijn.
Relatie van bijna 4 jaar, alle twee in een beetje negatie spiraal, dus een maand geleden heb ik er een klap opgegeven. Zonder ruzie, afgesproken elkaar even los te laten om te kijken "wat er gebeurt" Dit was ongeveer een maand geleden...
Ik had best snel spijt van mij actie, maar ik had haar blijkbaar overtuigd dat het zo "beter was"
Dus heb ik er even met rust gelaten (met pijn en moeite)..Gister belde ze, om weer eens af te spreken. Melde de haar dat ik op het punt stond om te gaan hardlopen, vroeg ze of ik niet langs kwam rennen...
Dus zo gezegd zo gedaan.. Samen in het park gehangen, samen gegeten en samen op de bank gehangen.. En niet van elkaar af kunnen blijven, we naar huis gegaan, omdat anders het "loslaatplannetje"niet werk
Dus ja... En nu?? Geen idee... Ik wacht het even af Geen spijt
Ik had best snel spijt van mij actie, maar ik had haar blijkbaar overtuigd dat het zo "beter was"
Dus heb ik er even met rust gelaten (met pijn en moeite)..Gister belde ze, om weer eens af te spreken. Melde de haar dat ik op het punt stond om te gaan hardlopen, vroeg ze of ik niet langs kwam rennen...
Dus zo gezegd zo gedaan.. Samen in het park gehangen, samen gegeten en samen op de bank gehangen.. En niet van elkaar af kunnen blijven, we naar huis gegaan, omdat anders het "loslaatplannetje"niet werk
Dus ja... En nu?? Geen idee... Ik wacht het even af
Geen spijt
Nou helemaal goed toch.. wie zegt dat je het niet leuk kan hebben met je ex?quote:
Relatie van bijna 4 jaar, alle twee in een beetje negatie spiraal, dus een maand geleden heb ik er een klap opgegeven. Zonder ruzie, afgesproken elkaar even los te laten om te kijken "wat er gebeurt" Dit was ongeveer een maand geleden...
Ik had best snel spijt van mij actie, maar ik had haar blijkbaar overtuigd dat het zo "beter was"
Dus heb ik er even met rust gelaten (met pijn en moeite)..Gister belde ze, om weer eens af te spreken. Melde de haar dat ik op het punt stond om te gaan hardlopen, vroeg ze of ik niet langs kwam rennen...
Dus zo gezegd zo gedaan.. Samen in het park gehangen, samen gegeten en samen op de bank gehangen.. En niet van elkaar af kunnen blijven, we naar huis gegaan, omdat anders het "loslaatplannetje"niet werk
Dus ja... En nu?? Geen idee... Ik wacht het even af
Yea, zeker even afwachten en misschien eens deze week een luchtig berichtje sturen? Ik weet niet wat jij precies wilt..
Mijn tip naar jou en eigenlijk naar iedereen is dat je wel altijd jezelf moet beschermen..
Laat het ons maar weten
vrijdag 6 mei 2011 11:06 schreef Psy-freak het volgende:
Ik heb net serieus - door mc.chicken - een kipburger gehaald bij de supermarkt. :')
Ik heb net serieus - door mc.chicken - een kipburger gehaald bij de supermarkt. :')
Ik heb even een vraag aan de mensen hier, die al wat verder zijn met het ''verwerken''...
Hebben jullie nu echt nooit meer een moment dat je denkt '' Pff, wat vreemd eigenlijk dat ik haar/hem nu nooit meer spreek, terwijl vorig jaar rond deze tijd blabla ''..
Zelf heb ik niet meer echt ''pijn'' in de zin van, dat ik me gekwetst voel, aan de kant gezet voel, minderwaardig voel oid. Dat was het meest klote van alles. Gelukkig kan ik nu de situatie heel goed accepteren, en weet ik van mezelf ook dat ik erg ben gegroeid, en op dat gebied heel anders ben geworden als dat mijn ex - ''schoonfamilie '' denkt dat ik ben....
Maar toch heb ik nog wel eens momentjes dat ik bijvoorbeeld zie op facebook, dat de nieuwe vriend van mijn ex, met de vriend van de zus van mijn ex (
) loopt te praten over familieaangelegenheden bijvoorbeeld.
Zo was er vorig weekend een familiefoto waar ze op moesten ( nogal snel na 2 maanden maargoed ) .
Als ik dat een paar maanden geleden had gelezen had ik echt door de grond gegaan van verdriet, maar nu absoluut niet meer, vind het misschien stiekem zelfs wel leuk om beetje te volgen.
Toch blijft het voor mij wel raar, dat je daar ooit vanzelfsprekend van harte welkom bent geweest, meerdere malen per week over de vloer kwam, en dat er nu nog niet eens een jaar later, eigenlijk nooit meer iemand (niet ex, niet schoonzus, niet vriend schoonzus, niet schoonouders/ schoonfamilie ) naar je vraagt, al is het maar of alles lekker is...
Ben met de meesten niet eens vrienden op facebook..
Klinkt een beetje kinderachtig, maar hopelijk begrijpen jullie wat ik bedoel ( Het grote contrast tussen aan en uit, wat je zelf heel vreemd vindt, maar voor de wederpartij de normaalste zaak van de wereld is )
Hebben jullie nu echt nooit meer een moment dat je denkt '' Pff, wat vreemd eigenlijk dat ik haar/hem nu nooit meer spreek, terwijl vorig jaar rond deze tijd blabla ''..
Zelf heb ik niet meer echt ''pijn'' in de zin van, dat ik me gekwetst voel, aan de kant gezet voel, minderwaardig voel oid. Dat was het meest klote van alles. Gelukkig kan ik nu de situatie heel goed accepteren, en weet ik van mezelf ook dat ik erg ben gegroeid, en op dat gebied heel anders ben geworden als dat mijn ex - ''schoonfamilie '' denkt dat ik ben....
Maar toch heb ik nog wel eens momentjes dat ik bijvoorbeeld zie op facebook, dat de nieuwe vriend van mijn ex, met de vriend van de zus van mijn ex (
) loopt te praten over familieaangelegenheden bijvoorbeeld.Zo was er vorig weekend een familiefoto waar ze op moesten ( nogal snel na 2 maanden maargoed ) .
Als ik dat een paar maanden geleden had gelezen had ik echt door de grond gegaan van verdriet, maar nu absoluut niet meer, vind het misschien stiekem zelfs wel leuk om beetje te volgen.
Toch blijft het voor mij wel raar, dat je daar ooit vanzelfsprekend van harte welkom bent geweest, meerdere malen per week over de vloer kwam, en dat er nu nog niet eens een jaar later, eigenlijk nooit meer iemand (niet ex, niet schoonzus, niet vriend schoonzus, niet schoonouders/ schoonfamilie ) naar je vraagt, al is het maar of alles lekker is...
Ben met de meesten niet eens vrienden op facebook..
Klinkt een beetje kinderachtig, maar hopelijk begrijpen jullie wat ik bedoel ( Het grote contrast tussen aan en uit, wat je zelf heel vreemd vindt, maar voor de wederpartij de normaalste zaak van de wereld is )
Ik herken het wel. Heb een keer (ongeveer een maand nadat het uit was en zij onderhand al een paar weken een nieuwe vriend had) gevraagd of we toch contact konden onderhouden, omdat ik toch wel altijd om haar zou geven, al is het maar als "een vriend". (wel vertellend dat ik snap dat ze nu met die jongen is, en dat ik dat ook accepteer... dat jullie het op Fok! maar ff weten)quote:
Ik heb even een vraag aan de mensen hier, die al wat verder zijn met het ''verwerken''...
Hebben jullie nu echt nooit meer een moment dat je denkt '' Pff, wat vreemd eigenlijk dat ik haar/hem nu nooit meer spreek, terwijl vorig jaar rond deze tijd blabla ''..
Zelf heb ik niet meer echt ''pijn'' in de zin van, dat ik me gekwetst voel, aan de kant gezet voel, minderwaardig voel oid. Dat was het meest klote van alles. Gelukkig kan ik nu de situatie heel goed accepteren, en weet ik van mezelf ook dat ik erg ben gegroeid, en op dat gebied heel anders ben geworden als dat mijn ex - ''schoonfamilie '' denkt dat ik ben....
Maar toch heb ik nog wel eens momentjes dat ik bijvoorbeeld zie op facebook, dat de nieuwe vriend van mijn ex, met de vriend van de zus van mijn ex (
Zo was er vorig weekend een familiefoto waar ze op moesten ( nogal snel na 2 maanden maargoed ) .
Als ik dat een paar maanden geleden had gelezen had ik echt door de grond gegaan van verdriet, maar nu absoluut niet meer, vind het misschien stiekem zelfs wel leuk om beetje te volgen.
Toch blijft het voor mij wel raar, dat je daar ooit vanzelfsprekend van harte welkom bent geweest, meerdere malen per week over de vloer kwam, en dat er nu nog niet eens een jaar later, eigenlijk nooit meer iemand (niet ex, niet schoonzus, niet vriend schoonzus, niet schoonouders/ schoonfamilie ) naar je vraagt, al is het maar of alles lekker is...
Ben met de meesten niet eens vrienden op facebook..
Klinkt een beetje kinderachtig, maar hopelijk begrijpen jullie wat ik bedoel ( Het grote contrast tussen aan en uit, wat je zelf heel vreemd vindt, maar voor de wederpartij de normaalste zaak van de wereld is )
Maar zij vond dit niet nodig, wat ik ook wel kon begrijpen.
Het is enigzins raar, maar wel logisch dat sommige mensen geen enkele (vriendschaps/kennis)relaties met je willen behouden hoe dan ook, maar dat zet je soms wel aan het denken. Alsof je de boogeyman bent in hun ogen ofzo.
[ Bericht 0% gewijzigd door trekeennummertje op 21-03-2011 21:17:20 ]
Boogeyman inderdaad..
Ik ben toch iemand die dan denkt: Je hebt wel heel lang intieme dingen gedeeld, veel samen geweest, bijna dagelijks bij elkaar over de vloer, honderdduizende smsjes verstuurd over en weer...
Relaties gaan over, en natuurlijk vervreemd je van elkaar, maar is het nu echt zo vreemd om af en toe nog eens een teken van een goede onderlinge verstandhouding te geven aan elkaar?
Ik weet nog dat mijn ex haar vriend voor mij regelmatig sms' te, gewoon eens in de zoveel weken...
Had nooit verwacht dat ik nooit meer wat van haar zou horen, ook niet als ze een nieuwe vriend zou krijgen, juist daardoor..
Het dubbele zit het hem er juist nog extra in, dat we een paar weken geleden op pad waren met een stel oud collega' s, waaronder mijn ex, ik, en haar vriend voor mij ( Die haar heeft ''gedumpt)..
Ik kwam dus na hem, en tegen mij zij ze wel eens wat flauwe dingen over hem. Dat het met mij veel leuker was, dat ze veel verliefder op mij was dan op hem, dat ze blij was dat hij het met haar had uitgemaakt, anders had ze niet met mij gehad etc...
Toch was ze tijdens dat dagje uit veel meer tegen hem aan het praten dan tegen mij... Zoiets doet wel een beetje pijn, en dan weet je ook even niet waar je het zoeken moet.
Nu is het natuurlijk zo dat zij mij heeft gedumpt, en hij haar. Logischerwijs kun je daaruit dus concluderen dat ze voor mij geen gevoelens meer heeft, en voor hem misschien nog wel... Dan ga je de relatie die je gehad hebt en de dingen die ze heeft gezegd toch vanuit een heel ander standpunt bekijken...
Ik ben toch iemand die dan denkt: Je hebt wel heel lang intieme dingen gedeeld, veel samen geweest, bijna dagelijks bij elkaar over de vloer, honderdduizende smsjes verstuurd over en weer...
Relaties gaan over, en natuurlijk vervreemd je van elkaar, maar is het nu echt zo vreemd om af en toe nog eens een teken van een goede onderlinge verstandhouding te geven aan elkaar?
Ik weet nog dat mijn ex haar vriend voor mij regelmatig sms' te, gewoon eens in de zoveel weken...
Had nooit verwacht dat ik nooit meer wat van haar zou horen, ook niet als ze een nieuwe vriend zou krijgen, juist daardoor..
Het dubbele zit het hem er juist nog extra in, dat we een paar weken geleden op pad waren met een stel oud collega' s, waaronder mijn ex, ik, en haar vriend voor mij ( Die haar heeft ''gedumpt)..
Ik kwam dus na hem, en tegen mij zij ze wel eens wat flauwe dingen over hem. Dat het met mij veel leuker was, dat ze veel verliefder op mij was dan op hem, dat ze blij was dat hij het met haar had uitgemaakt, anders had ze niet met mij gehad etc...
Toch was ze tijdens dat dagje uit veel meer tegen hem aan het praten dan tegen mij... Zoiets doet wel een beetje pijn, en dan weet je ook even niet waar je het zoeken moet.
Nu is het natuurlijk zo dat zij mij heeft gedumpt, en hij haar. Logischerwijs kun je daaruit dus concluderen dat ze voor mij geen gevoelens meer heeft, en voor hem misschien nog wel... Dan ga je de relatie die je gehad hebt en de dingen die ze heeft gezegd toch vanuit een heel ander standpunt bekijken...
@jiggyJ dat contrast is denk ik bij iedereen wel (tenminste ik herken het wel) zo kom je er dagelijks/wekelijk spreek je elkaar dagelijks zie je elkaar elke etc en zo is er ineens helemaal niks meer. Dat blijft altijd vreemd.
Meest storende vind ik daar zelf aan dat er dan dingen geroepen worden als we blijven vrienden, ik kan je niet loslaten etc (ook hier ervaring) die uiteindelijk toch helemaal nergens op slaan en niet waargemaakt worden.
Het pijnlijkste is hiervan is dat mensen ineens dingen doen die je nooit voor mogelijk had gehad. En jij maar denken dat je iemand kende. Later kom je er achter dat de signalen er al lang waren en dat liefde inderdaad blind maakt (oke dit heeft meer betrekking op mij als op jou verhaal maar wilde het toch even kwijt )
Voor wat betreft mijn verhaal even een korte update: Gister spullen zo neer gezet dat ze ze zonder dat ik naar beneden hoefde te komen kon mee nemen. Sms gestuurd waar ze stonden. En 20 min later kreeg ik ineens een sms terug bedankt voor de moeite. Er is verder niet aangebeld of niks maar ik keek deze morgen en alles was wel weg. Of ze met iemand is meegelopen of ergens anders heeft aangebeld??? Ik weet het niet.... Maar je laat jezelf wel enorm kennen zo
Dit was dan definitief het laatste. morgen vertrekt ze naar het buitenland en alle redenen om contact te hebben zijn weg. Haar pogingen alle wegen naar elkaar af te sluiten hebben in ieder geval gewerkt. Ik weet alleen dat ik mezelf wel nog kan aankijken in de spiegel en niet alleen beter ben maar ook beter verdien!
Meest storende vind ik daar zelf aan dat er dan dingen geroepen worden als we blijven vrienden, ik kan je niet loslaten etc (ook hier ervaring) die uiteindelijk toch helemaal nergens op slaan en niet waargemaakt worden.
Het pijnlijkste is hiervan is dat mensen ineens dingen doen die je nooit voor mogelijk had gehad. En jij maar denken dat je iemand kende. Later kom je er achter dat de signalen er al lang waren en dat liefde inderdaad blind maakt (oke dit heeft meer betrekking op mij als op jou verhaal maar wilde het toch even kwijt
)Voor wat betreft mijn verhaal even een korte update: Gister spullen zo neer gezet dat ze ze zonder dat ik naar beneden hoefde te komen kon mee nemen. Sms gestuurd waar ze stonden. En 20 min later kreeg ik ineens een sms terug bedankt voor de moeite. Er is verder niet aangebeld of niks maar ik keek deze morgen en alles was wel weg. Of ze met iemand is meegelopen of ergens anders heeft aangebeld??? Ik weet het niet.... Maar je laat jezelf wel enorm kennen zo
Dit was dan definitief het laatste. morgen vertrekt ze naar het buitenland en alle redenen om contact te hebben zijn weg. Haar pogingen alle wegen naar elkaar af te sluiten hebben in ieder geval gewerkt. Ik weet alleen dat ik mezelf wel nog kan aankijken in de spiegel en niet alleen beter ben maar ook beter verdien!
If you don't like me, remember that it's mind over matter. I don't mind, and you don't matter.
Oh ik herken dat hoor ennudan
Nadat het uitging maakte ik een 100 % ommezwaai van afstandelijk en arrogant, naar heel lief en ben bijna op mijn knieen gegaan of ze me nog een 2e kans wou geven..
Ze zei zelf ook vrienden te willen blijven, en de eerste 3 weken lukte dat met heel veel pijn en moeite van mijn kant.
Mijn ex kreeg nu ineens zelf een arrogante houding naar mij toe, deed alsof ik niets meer voorstelde..
Zegde afspraken een uur van tevoren af omdat ze toch liever naar een vriending ging etc, alle omgangsnormen waren opeens verdwenen..
Ze bleef wel vanalles beloven, maar ik zag haar uit mn handen glippen en kon er eigenlijk niets meer aan doen, helaas heb ik met mn stomme kop nog wel een tijdje in haar beloftes geloofd..
Verschil bij mij is dat ik weet dat haar zus en moeder heel erg op haar in hebben gepraat. De eerste paar weken toen het uitwas kwam ze nog dingen aan me laten zien, en als ik weer eens met haar had gepraat dan zei ze misschien toch terug te willen..
Maar was ze weer thuis geweest dan sloeg ze weer volledig om..
Maargoed wat dat betreft: Mijn ex heeft nu met een jongen waarvan haar moeder altijd zei dat ze het zo' n etterbak vond..
Dus of ze nu nog zo blij is met alles betwijfel ik
Nadat het uitging maakte ik een 100 % ommezwaai van afstandelijk en arrogant, naar heel lief en ben bijna op mijn knieen gegaan of ze me nog een 2e kans wou geven..
Ze zei zelf ook vrienden te willen blijven, en de eerste 3 weken lukte dat met heel veel pijn en moeite van mijn kant.
Mijn ex kreeg nu ineens zelf een arrogante houding naar mij toe, deed alsof ik niets meer voorstelde..
Zegde afspraken een uur van tevoren af omdat ze toch liever naar een vriending ging etc, alle omgangsnormen waren opeens verdwenen..
Ze bleef wel vanalles beloven, maar ik zag haar uit mn handen glippen en kon er eigenlijk niets meer aan doen, helaas heb ik met mn stomme kop nog wel een tijdje in haar beloftes geloofd..
Verschil bij mij is dat ik weet dat haar zus en moeder heel erg op haar in hebben gepraat. De eerste paar weken toen het uitwas kwam ze nog dingen aan me laten zien, en als ik weer eens met haar had gepraat dan zei ze misschien toch terug te willen..
Maar was ze weer thuis geweest dan sloeg ze weer volledig om..
Maargoed wat dat betreft: Mijn ex heeft nu met een jongen waarvan haar moeder altijd zei dat ze het zo' n etterbak vond..
Dus of ze nu nog zo blij is met alles betwijfel ik
Hoe zouden jullie reageren mochten jullie opmerken dat een ex, na een jaar stilte, ineens je profiel bekijkt op een professionele netwerksite (LinkedIn) ?
Er was niet eens aanleiding om mijn profiel te bekijken - er is niks veranderd aan mijn profiel, er zijn geen mensen toegevoegd.
Ik vind het bizar... en vraag me af of ik haar zou vereren met een 'tegenbezoekje'
Er was niet eens aanleiding om mijn profiel te bekijken - er is niks veranderd aan mijn profiel, er zijn geen mensen toegevoegd.
Ik vind het bizar... en vraag me af of ik haar zou vereren met een 'tegenbezoekje'
Het zou nieuwsgierigheid kunnen zijn - al valt er op zo'n professionele netwerksite natuurlijk niet echt véél te beleven, en kent ze het verloop van "mijn carrière" vanbuiten (tijdje samen gewerkt, ik nog niet van firma veranderd).quote:
Nieuwsgierigheid? Ik zou er niet gelijk iets achter zoeken.
LinkedIn is geen Facebook/Hyves waar je wat meer (privé)informatie op post
Ik zou zoiets hebben van: Leuk en prima dat ze kijkt. Dat ze toch nog een soort van interesse toont.. maar verder niets. Kan je in je zak steken en ik zou geen tegenbezoekje doenquote:
Hoe zouden jullie reageren mochten jullie opmerken dat een ex, na een jaar stilte, ineens je profiel bekijkt op een professionele netwerksite (LinkedIn) ?
Er was niet eens aanleiding om mijn profiel te bekijken - er is niks veranderd aan mijn profiel, er zijn geen mensen toegevoegd.
Ik vind het bizar... en vraag me af of ik haar zou vereren met een 'tegenbezoekje'
vrijdag 6 mei 2011 11:06 schreef Psy-freak het volgende:
Ik heb net serieus - door mc.chicken - een kipburger gehaald bij de supermarkt. :')
Ik heb net serieus - door mc.chicken - een kipburger gehaald bij de supermarkt. :')
Het tegenbezoekje stond nog niet vast, en hoe langer ik het uitstel, hoe minder kans dat het er komt (ik ken mezelfquote:
Ik zou zoiets hebben van: Leuk en prima dat ze kijkt. Dat ze toch nog een soort van interesse toont.. maar verder niets. Kan je in je zak steken en ik zou geen tegenbezoekje doen
).Wel rijkelijk laat dat ze intersse toont... namelijk net (dag op dag) een jaar nadat het contact verbroken werd. In mijn leefwereld is dat symbolisch en niet toevallig
Een vriend van me zei "Misschien is dit haar manier om een visje uit te werpen"... mijn antwoord "Ze heeft mijn contactgegevens"
Maar ik ga niet ontkennen dat het mij aan het denken heeft gezet.
Blijkbaar zoek ik er toch wel iets achter - ben zelfs gaan zoeken naar de exacte datum van het laatste contactquote:
Nieuwsgierigheid? Ik zou er niet gelijk iets achter zoeken.
Wow wow,quote:
[..]
Het tegenbezoekje stond nog niet vast, en hoe langer ik het uitstel, hoe minder kans dat het er komt (ik ken mezelf
Wel rijkelijk laat dat ze intersse toont... namelijk net (dag op dag) een jaar nadat het contact verbroken werd. In mijn leefwereld is dat symbolisch en niet toevallig
Een vriend van me zei "Misschien is dit haar manier om een visje uit te werpen"... mijn antwoord "Ze heeft mijn contactgegevens"
Maar ik ga niet ontkennen dat het mij aan het denken heeft gezet.
[..]
Blijkbaar zoek ik er toch wel iets achter - ben zelfs gaan zoeken naar de exacte datum van het laatste contact
Ben je er dan niet (opnieuw) veel te veel mee bezig? Ik zou er echt niet teveel waarde aan hechten joh.. lekker rustig doorgaan met je leven en wat je zegt.. ze heeft je contactgegevens. Als ze je wilt spreken, belt, smst of mailt ze wel toch?
Is inderdaad gewoon nieuwsgierigheid
toch wel leuk hahaha
vrijdag 6 mei 2011 11:06 schreef Psy-freak het volgende:
Ik heb net serieus - door mc.chicken - een kipburger gehaald bij de supermarkt. :')
Ik heb net serieus - door mc.chicken - een kipburger gehaald bij de supermarkt. :')
@octagon Lekker laten waaien... ze heeft inderdaad je gegevens mocht ze iets willen
If you don't like me, remember that it's mind over matter. I don't mind, and you don't matter.
Gelukkig niet - het is niet omdat ik er hier een paar posts aan wijdt, en er met een vriend over gesproken heb, dat ik er vannacht van wakkergelegen hebquote:
Ben je er dan niet (opnieuw) veel te veel mee bezig?
Dat zoeken van die exacte datum was nu niet zo moeilijk of heeft me bijzonder weinig energie gekost - Gmail heeft een uitstekende zoekfunctie
Het laten waaien zal waarschijnlijk wel gebeuren, net zoals de andere keren dat ik in het (recente) verleden in de verleiding gekomen ben om een ex te contacteren.quote:
@octagon Lekker laten waaien... ze heeft inderdaad je gegevens mocht ze iets willen
Ik zit dan wel zo in elkaar dat ik moet weerstaan aan de verleiding om haar een "Verkeerde klik ?"-email te sturen
Die meid hoort je na een jaartje toch niet zoveel te boeien? Je kan eventueel contact leggen, maar het is beter haar dat te laten doen.quote:
[..]
Gelukkig niet - het is niet omdat ik er hier een paar posts aan wijdt, en er met een vriend over gesproken heb, dat ik er vannacht van wakkergelegen heb
Dat zoeken van die exacte datum was nu niet zo moeilijk of heeft me bijzonder weinig energie gekost - Gmail heeft een uitstekende zoekfunctie
[..]
Het laten waaien zal waarschijnlijk wel gebeuren, net zoals de andere keren dat ik in het (recente) verleden in de verleiding gekomen ben om een ex te contacteren.
Ik zit dan wel zo in elkaar dat ik moet weerstaan aan de verleiding om haar een "Verkeerde klik ?"-email te sturen
EDIT:
Alleen moet je wel laten zien dat je een stuk zelfverzekerder bent geworden (doe anders maar alsof). Beetje laten zien dat je gegroeid bent, weetjewel
Ik heb pas geleden ook een paar exen gegoogled. Niet omdat ik weer contact zou willen o.i.d., maar omdat ik nieuwsgierig was hoe het nu met ze zou zijn. Meer niet.
Oei, ik geef hier precies een verkeerd beeld van mezelf, of hoe ik aankijk tegen 'de vaststelling dat ze mijn profiel heeft bezocht'.quote:
[..]
Die meid hoort je na een jaartje toch niet zoveel te boeien? Je kan eventueel contact leggen, maar het is beter haar dat te laten doen.
EDIT:
Alleen moet je wel laten zien dat je een stuk zelfverzekerder bent geworden (doe anders maar alsof). Beetje laten zien dat je gegroeid bent, weetjewel
Ik zal precies nog iets aan mijn communicatieve vaardigheden moeten doen
