R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Achteraf aangeven lijkt mij onwenselijk (zullen ze snel zien als werkweigering), dus eerder aangeven dat je om 'persoonlijke redenen' twee keer per maand een afspraak hebt lijkt mij beter. Nee heb je al, werkgevers zijn klootzakken wat dat betreft..
Niemand verplicht je om de precieze reden te vertellen maar ik zou wel laten doorschemeren dat het vereist/serieus is.. (als je het ruim houdt kan het van alles zijn, afhalen neefjes creche, mantelzorg, schuldsanering)
Wel succes
Niemand verplicht je om de precieze reden te vertellen maar ik zou wel laten doorschemeren dat het vereist/serieus is.. (als je het ruim houdt kan het van alles zijn, afhalen neefjes creche, mantelzorg, schuldsanering)
Wel succes
Vinden jullie ook niet dat je bij een psycholoog te vaak hele vreemde opdrachten mee krijgt? ik moest elke dag in de spiegel zeggen dat ik wel leuk was, alsof dat helpt :S
Zoiets is vooral bedoelt om je onbewuste negatieve gedachtenstroom (ervan uitgaand dat je negatief over jezelf denkt, gezien je deze opdracht krijgt) even te onderbrekenquote:Op donderdag 21 april 2011 01:42 schreef Pugly het volgende:
Vinden jullie ook niet dat je bij een psycholoog te vaak hele vreemde opdrachten mee krijgt? ik moest elke dag in de spiegel zeggen dat ik wel leuk was, alsof dat helpt :S
En elke dag wat positieve aandacht aan jezelf besteden is natuurlijk ook nooit verkeerd 
Kijk eens om je heen en vraag je af; wat voor probleem heb je hier en nu werkelijk?
Kan iemand jou het gevoel geven dat je een boom bent? Geloof dan ook niet dat een ander je het gevoel kan geven dat je niet goed bent zoals je bent.
Kan iemand jou het gevoel geven dat je een boom bent? Geloof dan ook niet dat een ander je het gevoel kan geven dat je niet goed bent zoals je bent.
Hoe vond je het om te doen? (als ik vragen mag) Ik vond het erg wennen, nog steeds wel eigenlijkquote:
Ja ik snap de gedachte erachter ook wel, alleen vond de uitvoering ervan erg vreemd
Kijk eens om je heen en vraag je af; wat voor probleem heb je hier en nu werkelijk?
Kan iemand jou het gevoel geven dat je een boom bent? Geloof dan ook niet dat een ander je het gevoel kan geven dat je niet goed bent zoals je bent.
Kan iemand jou het gevoel geven dat je een boom bent? Geloof dan ook niet dat een ander je het gevoel kan geven dat je niet goed bent zoals je bent.
Hoi allemaal,
wil ff mijn verhaal kwijt. Ik loop nu sinds kort bij de psycholoog. Was door de huisarts doorverwezen vanwege vermoeidheid en angstklachten.
Gisteren mijn eerste sessie gehad (al was het meer een tweede intake omdat mijn pysg toen verlaat was) en ze maakte een opmerking die net opeens heel losmaakte.
Is dat normaal? Ik hoop echt dat ik uit deze dip kom, want alles leid eronder...
wil ff mijn verhaal kwijt. Ik loop nu sinds kort bij de psycholoog. Was door de huisarts doorverwezen vanwege vermoeidheid en angstklachten.
Gisteren mijn eerste sessie gehad (al was het meer een tweede intake omdat mijn pysg toen verlaat was) en ze maakte een opmerking die net opeens heel losmaakte.
Is dat normaal? Ik hoop echt dat ik uit deze dip kom, want alles leid eronder...
wat bedoel je met heel losmaakte?quote:
Hoi allemaal,
wil ff mijn verhaal kwijt. Ik loop nu sinds kort bij de psycholoog. Was door de huisarts doorverwezen vanwege vermoeidheid en angstklachten.
Gisteren mijn eerste sessie gehad (al was het meer een tweede intake omdat mijn pysg toen verlaat was) en ze maakte een opmerking die net opeens heel losmaakte.
Is dat normaal? Ik hoop echt dat ik uit deze dip kom, want alles leid eronder...
Ik ga al meer dan 1 jaar naar de psycholoog, en geloof me iedere keer als ik daar ben geweest ben ik ik daarna uit mijn doen en vrij emotioneel,en dat komt dan weer doordat er een gevoelige snaar geraakt word. En dat is klote op het moment maar wel beter, want dat betekend dat je dingen verwerkt en of proceseert..
Het kan betekenen dat je iets aan het verwerken bent maar het kan evengoed betekenen dat iets naars wordt opgehaald wat juist nog verder wordt versterkt. Voorbeeldje: mensen die een trauma hebben meegemaakt kunnen een debriefing krijgen waarin ze vlak erna met een psycholoog erover kunnen praten. Gevolg: grotere kans op posttraumatische stresstoornis. Vermijding kan functioneel zijn voor een bepaalde periode. En als je dus later bij een psycholoog loopt en die doet het niet goed krijg je toch net zoiets. Bijvoorbeeld met EMDR moet je juist die herinneringen zo levendig mogelijk ophalen. Als je alleen maar herinneringen ophaalt versterk je die herinnering. Het wordt pas wat als de herinnering minder sterk beladen wordt met nare emoties door een goede EMDR, herinterpretatie of iets dergelijks.quote:
[..]
wat bedoel je met heel losmaakte?
Ik ga al meer dan 1 jaar naar de psycholoog, en geloof me iedere keer als ik daar ben geweest ben ik ik daarna uit mijn doen en vrij emotioneel,en dat komt dan weer doordat er een gevoelige snaar geraakt word. En dat is klote op het moment maar wel beter, want dat betekend dat je dingen verwerkt en of proceseert..
Hoe dan ook, het kan dus 2 kanten opwerken en je kan bij jezelf denk ik wel voelen of het goed is of niet. Als je het gevoel hebt dat je vooruitgang boekt, dingen anders gaat bekijken of gaat ervaren, of de therapie je oplossingen aanreikt dan lijkt het me goed, maar alleen dan.
Mocht iemand trouwens ervaring hebben met een herstellingsoord voor primair angstklachten (bv de gelderse roos) dan hoor ik het graag want ik zit behoorlijk in de shit en zit daar over te denken. De instelling waar ik de afgelopen keer was wees me weer af. (welke niet?) Ze weten gewoon nooit wat ze met me aanmoeten omdat ik niet in een te diagnosticeren hokje pas en ondanks dat ik onderhand echt psychisch ver in de problemen zit een mondige patient ben die niet alles maar voor zoete koek slikt. Althans dat is mijn indruk.
zelfde als diginoob
http://www.youtube.com/user/BuddhistSocietyWA#p/u/32/4N_jjY7W_fs
Ernaar luisteren kan nooit kwaad. Kost u maar een uurtje. Dus doe er uw voordeel mee.
Ernaar luisteren kan nooit kwaad. Kost u maar een uurtje. Dus doe er uw voordeel mee.
"Now which way do we go?" - Dorothy Gale
dank capfow en diginoob2, ik bedoelde veel ipv heel.
De pyscholoog vroeg me of ik mijn emoties en gedachten bij iemand kwijt kon en nee dat kon ik niet.
Ik heb maar amper vrienden en al helemaal geen meiden met wie ik echt iets kan delen.
De opmerking kwam naar boven toen ik onrustig en geirriteerd in de trein zat na een gezellig etentje van mijn werk, besefte ineens dat ik het niet echt kon delen met iemand. Toen snapte ik ook waarom ik zo boos was ineens.
Ik krijg trouwens vanaf volgende week ook emdr behandelingen, vooral vanwege mijn ziekenhuis verleden. Ik heb dat altijd weggestopt en nooit echt verwerkt.
De pyscholoog vroeg me of ik mijn emoties en gedachten bij iemand kwijt kon en nee dat kon ik niet.
Ik heb maar amper vrienden en al helemaal geen meiden met wie ik echt iets kan delen.
De opmerking kwam naar boven toen ik onrustig en geirriteerd in de trein zat na een gezellig etentje van mijn werk, besefte ineens dat ik het niet echt kon delen met iemand. Toen snapte ik ook waarom ik zo boos was ineens.
Ik krijg trouwens vanaf volgende week ook emdr behandelingen, vooral vanwege mijn ziekenhuis verleden. Ik heb dat altijd weggestopt en nooit echt verwerkt.
Het is maar een eigen interpretatie, maar het lijkt mij dat je last kan krijgen van woede omdat je het wel met iemand zou willen delenquote:
dank capfow en diginoob2, ik bedoelde veel ipv heel.
De pyscholoog vroeg me of ik mijn emoties en gedachten bij iemand kwijt kon en nee dat kon ik niet.
Ik heb maar amper vrienden en al helemaal geen meiden met wie ik echt iets kan delen.
De opmerking kwam naar boven toen ik onrustig en geirriteerd in de trein zat na een gezellig etentje van mijn werk, besefte ineens dat ik het niet echt kon delen met iemand. Toen snapte ik ook waarom ik zo boos was ineens.
Ik krijg trouwens vanaf volgende week ook emdr behandelingen, vooral vanwege mijn ziekenhuis verleden. Ik heb dat altijd weggestopt en nooit echt verwerkt.
Ik ben nu een soort van lijstje aan het maken met dingen die ik wil vertellen aan de psycholoog, want ik wil teveel vertellen maar eenmaal daar vertel ik alles behalve datgene wat ik wilde vertellen
Zoals eerder beschreven heb ik in december een terugval gehad in mijn paniekstoornis. Van de ene op de andere dag ging het totaal mis. Een week thuis gezeten onder invloed van zware spierverslappers ben ik de week al slapend doorgekomen. Daarna toch weer geprobeerd om mijn leven op te pakken (m.n. werk). Al doende ging het steeds beter.
Het ging de afgelopen jaren prima, buiten de echt heftige situaties die ik expres niet opzocht. Daardoor toch stiekem een aantal dingen gemist die ik ook o zo graag zou willen doen o.a. pretpark/kermis/vliegtuig. Niet bepaald dingen waar je dagelijks tegenaan loopt.
Aan de ene kant had ik telkens de gedachte: wat maakt het uit dat ik zonder die dingen het leven door moet? Aan de andere kant wil ik het zo graag kunnen! Dat heeft mijn huisarts en mij doen besluiten om mij alsnog aan te melden bij een angstkliniek, zodat we ook deze problemen aan kunnen pakken. Daarnaast hoop ik dat, als ik dan een keer een paniekaanval heb (heel heel soms op het moment, gaat echt goed! Wijt het wel aan het gebruik van AD), deze beter onder controle kan houden zonder gelijk op de pammetjes over te gaan.
Welnu, de afspraak bij een psychotherapeut staat geplanned voor 6 mei a.s. Ik ben benieuwd. Laat het gewoon op me af komen en heb nu de gedachte 'baat het niet dan schaadt het niet'.
Ik heb er een beetje een dubbel gevoel over en weet niet of dat de juiste insteek is om weer in therapie te gaan. Ik wuif mijn problemen een beetje weg met de gedachte 'ach zo erg is het niet als ik zonder die dingen het leven door moet'. Maar aan de andere kant baal ik er godsgruwelijk van als ik mijn vrienden weer in de achtbaan zie stappen en ik een beetje hulpeloos aan de zijlijn sta omdat ik gewoon niet durf.
Verder gaat het echt prima aan deze kant! Nauwelijks klachten, niet constant dat nerveuze gedoe. Ja het gaat echt lekker. Maar ik blijf wel in de comfort zone, zoek de dingen waarvan ik in de stress schiet niet bewust op. Lekker veilig dus .. We zullen zien.
Het ging de afgelopen jaren prima, buiten de echt heftige situaties die ik expres niet opzocht. Daardoor toch stiekem een aantal dingen gemist die ik ook o zo graag zou willen doen o.a. pretpark/kermis/vliegtuig. Niet bepaald dingen waar je dagelijks tegenaan loopt.
Aan de ene kant had ik telkens de gedachte: wat maakt het uit dat ik zonder die dingen het leven door moet? Aan de andere kant wil ik het zo graag kunnen! Dat heeft mijn huisarts en mij doen besluiten om mij alsnog aan te melden bij een angstkliniek, zodat we ook deze problemen aan kunnen pakken. Daarnaast hoop ik dat, als ik dan een keer een paniekaanval heb (heel heel soms op het moment, gaat echt goed! Wijt het wel aan het gebruik van AD), deze beter onder controle kan houden zonder gelijk op de pammetjes over te gaan.
Welnu, de afspraak bij een psychotherapeut staat geplanned voor 6 mei a.s. Ik ben benieuwd. Laat het gewoon op me af komen en heb nu de gedachte 'baat het niet dan schaadt het niet'.
Ik heb er een beetje een dubbel gevoel over en weet niet of dat de juiste insteek is om weer in therapie te gaan. Ik wuif mijn problemen een beetje weg met de gedachte 'ach zo erg is het niet als ik zonder die dingen het leven door moet'. Maar aan de andere kant baal ik er godsgruwelijk van als ik mijn vrienden weer in de achtbaan zie stappen en ik een beetje hulpeloos aan de zijlijn sta omdat ik gewoon niet durf.
Verder gaat het echt prima aan deze kant! Nauwelijks klachten, niet constant dat nerveuze gedoe. Ja het gaat echt lekker. Maar ik blijf wel in de comfort zone, zoek de dingen waarvan ik in de stress schiet niet bewust op. Lekker veilig dus .. We zullen zien.
Dat van die gevoelige snaar herken ik overigens wel!
Ik ben via mijn werk bezig met persoonlijke effectiviteit. Zoals ook eerder beschreven ben ik slachtoffer van zeer geweldadige ouders, die mij in mijn jeugd zowel fysiek als geestelijk mishandeld hebben.
Ik dacht altijd dat ik daar overheen was, dacht dat ik mezelf niet klein liet krijgen door al wat gebeurd was. Dacht dat ik het verwerkt had ...
Nou ja, de fysieke pijn, daar ben ik wel overheen.
Maar door de jaren heen ben ik gedrag gaan ontwikkelen waarbij ik andere mensen wil pleasen. Ik zal er alles aan doen om anderen te pleasen, omdat ik dan het gevoel heb dat mensen mij dan pas aardig vinden. Ik wil aardig gevonden worden door mensen. En ik sloeg daar behoorlijk in door zonder dat ik het zelf in de gaten had.
Totdat mijn huidige werkgever waar ik sinds november voor werk dat in de gaten kreeg. En mij met 1 opmerking liet beseffen waar ik eigenlijk mee bezig was. Dat was een heel gevoelige snaar maar hij sloeg de spijker wel op zijn kop. Ik liep de laatste jaren rond met het idee dat niemand mij begreep, en ik voelde van binnen frustratie.
Door die ene opmerking wist ik gewoon dat hij mijn gedrag precies in de gaten had. Maar ik was mijzelf totaal niet bewust van dat gedrag.
Via gesprekken en rake opmerkingen van zijn kant ben ik nu aan het veranderen in de persoon die ik werkelijk wil zijn. In twee maanden tijd heb ik hierin al zoveel vooruitgang geboekt voor mezelf, het heeft me al zoveel winst opgeleverd.
Wat ik eigenlijk wil zeggen is: Vanbinnen zat er blijkbaar nog zoveel leed en woede, maar ik kon het niet plaatsen voor mezelf. Door gesprekken aan te gaan met een buitenstaander, lukt het mij nu om die woede voor mezelf te relativeren. Ik heb nu pas het idee dat ik al dat geestelijk leed aan het verwerken ben. Ondanks dat ik altijd het gevoel had dat dat allemaal al verwerkt was.
Je moet met de billen bloot en uiteindelijk word je er alleen maar sterker van. Het is heel confronterend, maar uiteindelijk werkt het wel heel bevrijdend voor jezelf en komt de persoon naar buiten die je werkelijk bent en die je werkelijk wilt zijn. Je hoeft je niet langer meer te verstoppen en je hoeft niet langer de schijn naar de buitenwereld op te houden dat het allemaal wel goed gaat.
Die persoon die mij daarin coacht kwam op een dag gewoon mijn leven in stappen, ik was er niet actief naar op zoek. En belangrijker nog, bij hem durf ik mijzelf bloot te geven, ik heb vertrouwen in hem.
Ik hoop dat jij zo'n persoon ook tegen komt binnenkort.
Ik heb een paar jaar geleden bji een psycholoog rond gelopen, maar de klik was er totaal niet. Ik zat daar iedere week voor mijn gevoel mijn tijd te verdoen. Heb dat ook heel snel afgekapt. Je moet je wel veilig voelen om al je gevoelens op tafel te durven leggen, anders komt het er nog niet uit.
Ik ben via mijn werk bezig met persoonlijke effectiviteit. Zoals ook eerder beschreven ben ik slachtoffer van zeer geweldadige ouders, die mij in mijn jeugd zowel fysiek als geestelijk mishandeld hebben.
Ik dacht altijd dat ik daar overheen was, dacht dat ik mezelf niet klein liet krijgen door al wat gebeurd was. Dacht dat ik het verwerkt had ...
Nou ja, de fysieke pijn, daar ben ik wel overheen.
Maar door de jaren heen ben ik gedrag gaan ontwikkelen waarbij ik andere mensen wil pleasen. Ik zal er alles aan doen om anderen te pleasen, omdat ik dan het gevoel heb dat mensen mij dan pas aardig vinden. Ik wil aardig gevonden worden door mensen. En ik sloeg daar behoorlijk in door zonder dat ik het zelf in de gaten had.
Totdat mijn huidige werkgever waar ik sinds november voor werk dat in de gaten kreeg. En mij met 1 opmerking liet beseffen waar ik eigenlijk mee bezig was. Dat was een heel gevoelige snaar maar hij sloeg de spijker wel op zijn kop. Ik liep de laatste jaren rond met het idee dat niemand mij begreep, en ik voelde van binnen frustratie.
Door die ene opmerking wist ik gewoon dat hij mijn gedrag precies in de gaten had. Maar ik was mijzelf totaal niet bewust van dat gedrag.
Via gesprekken en rake opmerkingen van zijn kant ben ik nu aan het veranderen in de persoon die ik werkelijk wil zijn. In twee maanden tijd heb ik hierin al zoveel vooruitgang geboekt voor mezelf, het heeft me al zoveel winst opgeleverd.
Wat ik eigenlijk wil zeggen is: Vanbinnen zat er blijkbaar nog zoveel leed en woede, maar ik kon het niet plaatsen voor mezelf. Door gesprekken aan te gaan met een buitenstaander, lukt het mij nu om die woede voor mezelf te relativeren. Ik heb nu pas het idee dat ik al dat geestelijk leed aan het verwerken ben. Ondanks dat ik altijd het gevoel had dat dat allemaal al verwerkt was.
Je moet met de billen bloot en uiteindelijk word je er alleen maar sterker van. Het is heel confronterend, maar uiteindelijk werkt het wel heel bevrijdend voor jezelf en komt de persoon naar buiten die je werkelijk bent en die je werkelijk wilt zijn. Je hoeft je niet langer meer te verstoppen en je hoeft niet langer de schijn naar de buitenwereld op te houden dat het allemaal wel goed gaat.
Die persoon die mij daarin coacht kwam op een dag gewoon mijn leven in stappen, ik was er niet actief naar op zoek. En belangrijker nog, bij hem durf ik mijzelf bloot te geven, ik heb vertrouwen in hem.
Ik hoop dat jij zo'n persoon ook tegen komt binnenkort.
Ik heb een paar jaar geleden bji een psycholoog rond gelopen, maar de klik was er totaal niet. Ik zat daar iedere week voor mijn gevoel mijn tijd te verdoen. Heb dat ook heel snel afgekapt. Je moet je wel veilig voelen om al je gevoelens op tafel te durven leggen, anders komt het er nog niet uit.
ach, het is in ieder geval een goede eerste stap, zo leer je je problemen kennen en kan je kijken wat er aan te doen en of je er hulp bij nodig hebt.quote:
@cafpow; jup, dat besefte ik me toen ook ineens in die trein. Nu alleen de oplossing nog.
@ twinkle, heb net beide posts gelezen heb nu alleen even geen tijd om er goed op in te gaan
dus dat komt later
Ik vind het ook vrij wazige posts van mezelf 
... Het is me uiteindelijk nog niet gelukt na zo'n lap tekst om in 1 zin samen te vatten wat ik nu eigenlijk bedoel
... Het is me uiteindelijk nog niet gelukt na zo'n lap tekst om in 1 zin samen te vatten wat ik nu eigenlijk bedoel
ach, de dingen zijn ook nog wazig voor jou. En een heel verhaal over een depressie is lastig samen te vatten in 1 zin.quote:
Ik vind het ook vrij wazige posts van mezelf
Het kost mij ook zeer veel moeite om geen "testament" vol te schrijven Ik denk dat dat wegwuiven van je problemen een vluchtmethode is, een manier om het voor jezelf goed te praten terwijl je weet dat de situatie niet goed is.quote:Ik heb er een beetje een dubbel gevoel over en weet niet of dat de juiste insteek is om weer in therapie te gaan. Ik wuif mijn problemen een beetje weg met de gedachte 'ach zo erg is het niet als ik zonder die dingen het leven door moet'. Maar aan de andere kant baal ik er godsgruwelijk van als ik mijn vrienden weer in de achtbaan zie stappen en ik een beetje hulpeloos aan de zijlijn sta omdat ik gewoon niet durf.
En dat je bereid bent naar een psycholoog te gaan is al wat, de juiste insteek heb je als jij bereid bent eraan te werken, en dat staat los van het goedpraten ervan.
Dus de vraag is eigenlijk ben je bereid aan je probleem te werken en wil je eraan werken? Want als beide antwoorden nee zijn, heb je er niks aan, en als 1 van de 2 een ja is dan is het het proberen waard. Als het niks is kan je altijd nog stoppen.
het is mooi en fijn dat je een begripvolle baas hebt, die erbij wilt helpen, en ik zou zeggen ga er vooral mee door.quote:Maar door de jaren heen ben ik gedrag gaan ontwikkelen waarbij ik andere mensen wil pleasen. Ik zal er alles aan doen om anderen te pleasen, omdat ik dan het gevoel heb dat mensen mij dan pas aardig vinden. Ik wil aardig gevonden worden door mensen. En ik sloeg daar behoorlijk in door zonder dat ik het zelf in de gaten had.
Totdat mijn huidige werkgever waar ik sinds november voor werk dat in de gaten kreeg. En mij met 1 opmerking liet beseffen waar ik eigenlijk mee bezig was. Dat was een heel gevoelige snaar maar hij sloeg de spijker wel op zijn kop. Ik liep de laatste jaren rond met het idee dat niemand mij begreep, en ik voelde van binnen frustratie.
Door die ene opmerking wist ik gewoon dat hij mijn gedrag precies in de gaten had. Maar ik was mijzelf totaal niet bewust van dat gedrag.
Via gesprekken en rake opmerkingen van zijn kant ben ik nu aan het veranderen in de persoon die ik werkelijk wil zijn. In twee maanden tijd heb ik hierin al zoveel vooruitgang geboekt voor mezelf, het heeft me al zoveel winst opgeleverd.
En ook dit is weer iets wat je bijvoorbeeld met je psycholoog kan "bewerken", ze zijn getraind in het begeleiden van mensen.
En nu ik jou post las, besefde ik eigenlijk pas, dat dit bij mij ook het geval is. Bij het maken van de loodzware keuze waar ik mee zit, kan ze me niet helpen. Ze kan het alleen met mij bespreken.
Maar zij is mij aan het helpen om mijzelf te vormen en te herontdekken. Net als een zwakke muur die extra verstevigd moet worden.
De mens heeft vaak de neiging nare dingen uit het verleden te rationaliseren om ze op die manier onder controle te krijgen. Alleen werkt dit meestal maar tijdelijk. Want door het rationaliseren zie je alleen 1 kant van de gebeurtenis, namelijk het feit. Je haalt als het ware de emoties er los van.quote:
Wat ik eigenlijk wil zeggen is: Vanbinnen zat er blijkbaar nog zoveel leed en woede, maar ik kon het niet plaatsen voor mezelf. Door gesprekken aan te gaan met een buitenstaander, lukt het mij nu om die woede voor mezelf te relativeren. Ik heb nu pas het idee dat ik al dat geestelijk leed aan het verwerken ben. Ondanks dat ik altijd het gevoel had dat dat allemaal al verwerkt was.
Een herinnering is meestal een gevoel met een feit. En als je die 2 loskoppelt heeft de mens de neiging naar de feiten te kijken en een feit is als het ware van buiten naar de gebeuretenis kijken.
maar de emoties die erbij horen worden alleen weggestopt...maar die halen je ooit wel in.En verwerken is aan de slag met de emoties en het feit. Het is het durven voelen van wat je toen voelde. Om het uiteindelijk een plek te kunnen geven.
Kijk dit is vaak zo des te harder je iets zoekt, des te minder je het vind.quote:Die persoon die mij daarin coacht kwam op een dag gewoon mijn leven in stappen, ik was er niet actief naar op zoek. En belangrijker nog, bij hem durf ik mijzelf bloot te geven, ik heb vertrouwen in hem.
Ik hoop dat jij zo'n persoon ook tegen komt binnenkort.
Ik heb een paar jaar geleden bji een psycholoog rond gelopen, maar de klik was er totaal niet. Ik zat daar iedere week voor mijn gevoel mijn tijd te verdoen. Heb dat ook heel snel afgekapt. Je moet je wel veilig voelen om al je gevoelens op tafel te durven leggen, anders komt het er nog niet uit.
En het belangerijkste binnen de hulpverlening is dat je je op je gemak voelt, dat je durft jezelf te zijn.
En als je jezelf niet bent, doordat je zoals bijvoorbeeld bij mij jezelf kwijt bent dan kan een psycholoog je goed helpen jezelf te vinden. Ook anderen niet-proffesionals kunnen helpen, maar het is lastiger doordat je dan met emoties van 2 kanten werkt, en een psycholoog heeft minder emoties tov. jou persoon. En kan jou dus minder vormen naar eigen wens, en laat meer jou jezelf vormen met wat begeleiding en hulp erbij.
Zo een hele lap tekst maar voor mij is het bijna bedtijd. De afgelopen dagen waren eigenlijk best redelijke dagen, op het feit na dat mijn gedachten stroom niet stopt.
Ik zit constant met als ik dit doe dan ..... en anders.......
Maar ik blijf heen en weer schommelen doordat ik niet weet wat ik wil..en ik wil wat ik niet wil willen.
En het is voor mij zo'n zooitje momenteel. De keuze zit eigenlijk tussen emotie en ratio..zoals vaak het geval is...en ik moet tussen nu en 3 maanden echt een keuze maken, maar ik moet eerst 8 weken wachten op antwoord van de DUO.
En tussendoor een sollicitatieplicht, nou ik heb meer dan 10 sollicitaties gedaan maar telkens afgewezen. Dus de reiskosten lopen op, maar ik krijg er niks voor terug. Dus doe nu even 2 weken rustig aan..maar tegelijk kan ik dat niet omdat ik het onder controle moet hebben.
En k constant iets aan mijn hoofd moet hebben om andere gedachten en twijfels(ivm. wachttijd van 8 weken) te blokkeren, want ik schiet er zo echt niks mee op.
Maar afgelopen dagen veel geklust in huis en geverfd, ook een hek in de tuin.
En morgen een bbq met wat vage bekenden waarbij ik mij eigenlijk niet zo op mijn gemak voel...omdat ik bewust 5 jaar geleden ofzo al het contact heb verbroken, maar tja, ze zijn "kennisen" van mijn ma, en ik woon thuis.
Dus eigenlijk zou ik me het liefst opsluiten in mijn kamer het vlees roosteren op de bbq en weer terug naar mijn kamer...maar dat is sociaal weer "onvriendelijk"..
En dat zorgt toch voor wat gepieker
Te bekendquote:Dus eigenlijk zou ik me het liefst opsluiten in mijn kamer het vlees roosteren op de bbq en weer terug naar mijn kamer...maar dat is sociaal weer "onvriendelijk"..
Ik woon ook nog thuis en heb wel eens hetzelfde soort incident gehad. Mijn ouders en ik hebben daarover best wel veel gesproken. En we kwamen tot de conclusie dat ookal zit ik er maar eventjes bij ik hoef er echt niet de hele tijd bij te zitten. Is dat niet een idee voor jou? Ga er een half uurtje bij zitten en ga dan lekker je eigen ding doen en 2 uur later ga je er weer eventjes een half uurtje bij zitten?quote:
En morgen een bbq met wat vage bekenden waarbij ik mij eigenlijk niet zo op mijn gemak voel...omdat ik bewust 5 jaar geleden ofzo al het contact heb verbroken, maar tja, ze zijn "kennisen" van mijn ma, en ik woon thuis.
Dus eigenlijk zou ik me het liefst opsluiten in mijn kamer het vlees roosteren op de bbq en weer terug naar mijn kamer...maar dat is sociaal weer "onvriendelijk"..
En dat zorgt toch voor wat gepieker
Insanity: doing the same thing over and over again and expecting different results.
Niemand kent het gewicht van de last waaronder een ander gebukt gaat - George Herbert.
Niemand kent het gewicht van de last waaronder een ander gebukt gaat - George Herbert.
Steeds met een boek rondlopen, kun je naar een hoekje/stille plek rennen om te lezen (of "lezen") en toch je gezich hier en daar laten zien.
Dit doe ik dus ook hoor. Uiteindelijk heb ik best geluk geahad, want bezoek heeft afgebeld omdat ze ziek warenquote:
[..]
Ik woon ook nog thuis en heb wel eens hetzelfde soort incident gehad. Mijn ouders en ik hebben daarover best wel veel gesproken. En we kwamen tot de conclusie dat ookal zit ik er maar eventjes bij ik hoef er echt niet de hele tijd bij te zitten. Is dat niet een idee voor jou? Ga er een half uurtje bij zitten en ga dan lekker je eigen ding doen en 2 uur later ga je er weer eventjes een half uurtje bij zitten?
.Dus gewoon samen met mijn ma gebarbacued ..alleen endigde dat in ruzie omdat zij mij constant intruccties gaf, en ik daardoor nerveus werd en op onvriendelijke manier(om het zacht uit te drukken) reageerde
Maar er was meer vlees voor ons en gebbq'd vlees is lekker
Ik lees af en toe stiekem mee, niet omdat ik zelf last heb van een depressie maar omdat ik zoveel van jullie verhalen herken in mijn vriends situatie, Mijn vriend is 28 en al een aantal jaren depressief, heeft meerdere therapien gehad maar het nooit afgemaakt,en de grote dips komt hij altijd wel weer te boven, maar 4 weken geleden is de bom gebarsten, Hij kan niet meer! Na ellelange gesprekken over therapie e.d heeft hij nu contact met iemand die de kennis in huis heeft en die hij ook vertrouwt! Maar het contact gaat zo horterig en langzaam, Mijn vriend mailt, en psycholoog mailt terug, vriend wacht een week voor hij durft te kijken of er antwoordt is, en misschien dat hij dan terug durft te mailen, Al met al gaat het heel langzaam, en dat vind ik soms frustrerend! Ik wil hem graag steunen en bijstaan, maar soms weet ik gewoon niet zo goed hoe :S we zagen elkaar 5 dagen in de week dit is inmiddels terug gebracht naar 2-3 omdat het anders te zwaar is voor ons beide, De negatieve spiraal heeft een enorme zuigkracht!
Ik wil zo graag iets voor hem doen en hem bijstaan maar als ik vraag hoe ik dat het beste kan doen, geeft hij aan dat ik niks kan doen! Maar er moet toch wel iets zijn?
Nu weet ik dat iedere depressie anders is maar hebben jullie misschien tips over hoe jullie met relaties omgaan?
Er is geen sprake van uitmaken oid, we houden gewoon teveel van elkaar en we weten allebei dat het heel zwaar is en wordt, maar uiteindelijk gaan we er ook vanuit dat het beter wordt! Maar soms wordt ik er wel een beetje sip van als ik mijn ventje zo zie worstelen.
Ik wil zo graag iets voor hem doen en hem bijstaan maar als ik vraag hoe ik dat het beste kan doen, geeft hij aan dat ik niks kan doen! Maar er moet toch wel iets zijn?
Nu weet ik dat iedere depressie anders is maar hebben jullie misschien tips over hoe jullie met relaties omgaan?
Er is geen sprake van uitmaken oid, we houden gewoon teveel van elkaar en we weten allebei dat het heel zwaar is en wordt, maar uiteindelijk gaan we er ook vanuit dat het beter wordt! Maar soms wordt ik er wel een beetje sip van als ik mijn ventje zo zie worstelen.
S. 2014
J. 2016
J. 2016
@gewoonmezelf87, je kunt denk ik heel weinig doen, hij moet er zelf doorheen. Maar laten blijken dat je er voor hem bent en altijd klaar zult staan kun je in ieder geval doen. Ik kan helaas weinig tips geven, omdat ik er zelf nu midden in zit. Maar ik weet wel dat ik het fijn vind dat mijn vriend gewoon af en toe luistert, of gewoon een knuffel geeft, veel sterkte!
Morgen heb ik mijn eerste emdr sessie. Ben er wel een beetje angstig voor, maar ook heel blij dat het eindelijk zo ver is. Gelukkig heb ik de hele dag vrij van werk, dus dat scheelt alweer een hoop stress.
Morgen heb ik mijn eerste emdr sessie. Ben er wel een beetje angstig voor, maar ook heel blij dat het eindelijk zo ver is. Gelukkig heb ik de hele dag vrij van werk, dus dat scheelt alweer een hoop stress.
Dank je wel voor je reactiequote:
@gewoonmezelf87, je kunt denk ik heel weinig doen, hij moet er zelf doorheen. Maar laten blijken dat je er voor hem bent en altijd klaar zult staan kun je in ieder geval doen. Ik kan helaas weinig tips geven, omdat ik er zelf nu midden in zit. Maar ik weet wel dat ik het fijn vind dat mijn vriend gewoon af en toe luistert, of gewoon een knuffel geeft, veel sterkte!
Morgen heb ik mijn eerste emdr sessie. Ben er wel een beetje angstig voor, maar ook heel blij dat het eindelijk zo ver is. Gelukkig heb ik de hele dag vrij van werk, dus dat scheelt alweer een hoop stress.
Ik merk inderdaad ook wel bij mijn vriend dat hij het soms gewoon heel fijn vind als ik mijn klep hou en hij gewoon tegen mij aan ligt!Ik wens je heel veel succes met de sessie! Heel knap dat je zover bent om het aan te gaan!
S. 2014
J. 2016
J. 2016
