R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Met mij gaat het weer een stukje beter. Ik ben de afgelopen dagen op de een of andere manier erg optimistisch geweest. Dit merkte ik gelijk in het contact met mijn klasgenoten; het ging erg goed!
Langzamerhand ben ik hier toch wel vriendinnen aan het maken. Beter laat dan nooit.
Mijn therapeut merkt overigens dat ik ook vooruitga. Ze ziet dat ik een meer open houding begin te krijgen. Dat vind ik ontzettend fijn om te horen. Ook een klasgenootje die van mijn problemen weet heeft tegen mij gezegd dat ik steeds meer open begin te worden.
Soms heb ik echter nog wel behoorlijke dalen hoor, zit alleen nu in een optimistische fase en daar maken we uiteraard gebruik van.
Langzamerhand ben ik hier toch wel vriendinnen aan het maken. Beter laat dan nooit.
Mijn therapeut merkt overigens dat ik ook vooruitga. Ze ziet dat ik een meer open houding begin te krijgen. Dat vind ik ontzettend fijn om te horen. Ook een klasgenootje die van mijn problemen weet heeft tegen mij gezegd dat ik steeds meer open begin te worden.
Soms heb ik echter nog wel behoorlijke dalen hoor, zit alleen nu in een optimistische fase en daar maken we uiteraard gebruik van.
@mangnetronkoffie: Het is een herkenbaar stuk. Vooral die hele mix van dingen met depressie en autisme ertussen. Ik heb zelf ook een vorm van beide.
@ forever152, klinkt goed.
en vooral die open houding behouden, zonder die ben je echt nergens.
@Nijna, tja dat heb ik vaak genoeg ook gedacht. Had ik maar een been of iets anders gebroken, dan weten en snappen mensen je. En dan weten ze dat niet aan je been moeten zitten. Maar als je depressief bent heb je soms geen behoefte aan diepgaande gesprekken en mensen kunnen dat niet zien en dus vergeten ze het.
Hier is het de afgelopen tijd heel dubbel. Aan de ene kant wil ik het liefst de hele dag op bed liggen en slapen. Maar tegelijk kan ik niet stoppen met bezig zijn, vooral omdat ik thuis als ik niks te doen heb me echt dood kan vervelen. En daar word ik alleen nog depressiever van.
Dus ik pak vaak genoeg de fiets en ga al is het maar 5 euro's storten of een shampoo halen op meer dan 10 km van huis terwijl het op 2 minuten afstand kan...
En tussendoor blijven de "depressieve" gedachten maar komen en soms is heerlijk vooral op lange rechte stukken dan kan ik gewoon de gedachten laten gaan en erin opgaan zonder gevaar te vormen op de weg voor mij of anderen.
Maar bijvoorbeeld nu voel ik me slecht, mede doordat ik morgen tandarts heb en echt super nerveus ben omdat ik niet goed tegen pijn kan nu, en tegelijk erg moe ben.
@ forever152, klinkt goed.
en vooral die open houding behouden, zonder die ben je echt nergens.@Nijna, tja dat heb ik vaak genoeg ook gedacht. Had ik maar een been of iets anders gebroken, dan weten en snappen mensen je. En dan weten ze dat niet aan je been moeten zitten. Maar als je depressief bent heb je soms geen behoefte aan diepgaande gesprekken en mensen kunnen dat niet zien en dus vergeten ze het.
Hier is het de afgelopen tijd heel dubbel. Aan de ene kant wil ik het liefst de hele dag op bed liggen en slapen. Maar tegelijk kan ik niet stoppen met bezig zijn, vooral omdat ik thuis als ik niks te doen heb me echt dood kan vervelen. En daar word ik alleen nog depressiever van.
Dus ik pak vaak genoeg de fiets en ga al is het maar 5 euro's storten of een shampoo halen op meer dan 10 km van huis terwijl het op 2 minuten afstand kan...
En tussendoor blijven de "depressieve" gedachten maar komen en soms is heerlijk vooral op lange rechte stukken dan kan ik gewoon de gedachten laten gaan en erin opgaan zonder gevaar te vormen op de weg voor mij of anderen.
Maar bijvoorbeeld nu voel ik me slecht, mede doordat ik morgen tandarts heb en echt super nerveus ben omdat ik niet goed tegen pijn kan nu, en tegelijk erg moe ben.
Forever, hopelijk kan je dat vasthouden!
Cafpow, je kan natuurlijk overwegen om je hoofd in te laten gipsen... maar dan moet je iedereen gaan uitleggen waarom je hoofd in t gips zit
.
Ik heb meer dat mensen niet begrijpen hoe je je zo rot kan voelen. En maar goed ook voor hen, maar ik vind het lastig als ze dan wel een "oordeel" hebben.
Succes bij de tandarts, controle of moet er ook wat gebeuren?
Cafpow, je kan natuurlijk overwegen om je hoofd in te laten gipsen... maar dan moet je iedereen gaan uitleggen waarom je hoofd in t gips zit
. Ik heb meer dat mensen niet begrijpen hoe je je zo rot kan voelen. En maar goed ook voor hen, maar ik vind het lastig als ze dan wel een "oordeel" hebben.
Succes bij de tandarts, controle of moet er ook wat gebeuren?
Fake it till you make it...
Herkenbaar dit, dacht dat ik de enige was die desnoods om kleine dingetjes toch maar de deur uit ging. En idd heerlijk, die lange rechte stukken (behalve met flinke wind tegen, dat is soms even balenquote:Op dinsdag 7 juni 2011 19:20 schreef cafpow het volgende:Aan de ene kant wil ik het liefst de hele dag op bed liggen en slapen. Maar tegelijk kan ik niet stoppen met bezig zijn, vooral omdat ik thuis als ik niks te doen heb me echt dood kan vervelen. En daar word ik alleen nog depressiever van.
Dus ik pak vaak genoeg de fiets en ga al is het maar 5 euro's storten of een shampoo halen op meer dan 10 km van huis terwijl het op 2 minuten afstand kan...
En tussendoor blijven de "depressieve" gedachten maar komen en soms is heerlijk vooral op lange rechte stukken dan kan ik gewoon de gedachten laten gaan en erin opgaan zonder gevaar te vormen op de weg voor mij of anderen.
Maar bijvoorbeeld nu voel ik me slecht, mede doordat ik morgen tandarts heb en echt super nerveus ben omdat ik niet goed tegen pijn kan nu, en tegelijk erg moe ben.
)
Het is gewoon controle maar ongeveer half jaar zijn er 2 verstandskiezen getrokken wat een hel was waardoor nu ik dus extra nerveus/angstig benquote:
Forever, hopelijk kan je dat vasthouden!
Cafpow, je kan natuurlijk overwegen om je hoofd in te laten gipsen... maar dan moet je iedereen gaan uitleggen waarom je hoofd in t gips zit
Ik heb meer dat mensen niet begrijpen hoe je je zo rot kan voelen. En maar goed ook voor hen, maar ik vind het lastig als ze dan wel een "oordeel" hebben.
Succes bij de tandarts, controle of moet er ook wat gebeuren?
En de tandarts zelf is de laatste jaren wat bruter/pijnlijker geworden :/
Ik heb een hele lange weg afgelegd qua tandartsen (zowel letterlijk als figuurlijk) en weet nu (helaas niet 15 jaar terug) dat er tandartsen zijn die kunnen boren zonder dat je ook maar iets voelt. Geloofde het niet totdat ik zelf zo'n tandarts tegen het lijf liep.quote:
En tegenwoordig zou ik nooit meer een tandarts willen die niet kan luisteren.
Nu heb ik een tandarts waarmee ik heb afgesproken dat hij 1:Altijd zo min mogelijk pijn zal bezorgen en 2:Altijd zegt wat hij doet, wanneer hij 't doet.
Dus geen "wachten tot het pijn doet" meer voor mij
tandarts is voorbij. was vandaag wel redelijk te doen, waarschijnlijk ook omdat ik de 1e wasquote:
[..]
Ik heb een hele lange weg afgelegd qua tandartsen (zowel letterlijk als figuurlijk) en weet nu (helaas niet 15 jaar terug) dat er tandartsen zijn die kunnen boren zonder dat je ook maar iets voelt. Geloofde het niet totdat ik zelf zo'n tandarts tegen het lijf liep.
En tegenwoordig zou ik nooit meer een tandarts willen die niet kan luisteren.
Nu heb ik een tandarts waarmee ik heb afgesproken dat hij 1:Altijd zo min mogelijk pijn zal bezorgen en 2:Altijd zegt wat hij doet, wanneer hij 't doet.
Dus geen "wachten tot het pijn doet" meer voor mij
Maar ik vind deze tandarts gewoon fijn, hij kent mij sinds ik in mijn moeders buik zat en dus al meer dan 24 jaar, wat toch een fijn gevoel is
Maar sinds de tandarts een beroerte heeft gehad is hij een beetje achteruit gegaan kwa finesse(doet iets meer zeer) waarschijnlijk een gevolg ervan. Maar het is gewoon fijn, want hij kent mij en ik ken hem en ik ken zijn werkmethode.
Maar goed ik ben er vanaf ook al deed het heel licht pijn..maar niet veel. Alleen wat steken soms
Fijn om te horen hoe het met iedereen gaat, ook al gaat het niet even lekker bij iedereen.
Sorry dat ik er nu niet op in ga, mijn hoofd zit nu nog vol met alles van het werk.
Hier is even alles wegstoppen en zoveel mogelijk bezig zijn, ik kan op het moment gewoon mijn emoties even niet aan. Ik weet dat het er wel uit zal moeten komen een keer maar nu even gewoon niet!
Sorry dat ik er nu niet op in ga, mijn hoofd zit nu nog vol met alles van het werk.
Hier is even alles wegstoppen en zoveel mogelijk bezig zijn, ik kan op het moment gewoon mijn emoties even niet aan. Ik weet dat het er wel uit zal moeten komen een keer maar nu even gewoon niet!
Voel me vandaag wel ok, maar er moet echt wat veranderen in m'n leven. Ik ben op zich wel stabiel (naja, relatief dan...of misschien ook niet?) mede dankzij de AD die ik nu slik, maar ik heb al een tijdje het gevoel dat ik niet verder kom. We (ik en m'n SPV'er) hebben al overlegd over andere medicatie maar helaas is ze op vakantie tot ergens volgende maand. Zal dus nog even de tijd uit moeten zitten en me met andere dingen bezig moeten houden.
En of er therapieën zijn? Geen idee, ik ben niet zo bekend met wat er allemaal mogelijk is en m'n SPV'er heeft het daar verder niet over.
We zullen zien!
En of er therapieën zijn? Geen idee, ik ben niet zo bekend met wat er allemaal mogelijk is en m'n SPV'er heeft het daar verder niet over.
We zullen zien!
Misschien toch iets om het over hebben met je spv na de vakantie.
Ik ben vandaag assertief geweest, kan mooi op mn goede dingen lijstje.
Ik ben vandaag assertief geweest, kan mooi op mn goede dingen lijstje.
Fake it till you make it...
Morgen controle bij de HA voor de AD, op zich gaat het redelijk, de laatste dagen teveel van mijzelf geeist en daar betaal ik nu wel even de rekeing voor! Ben heel moe, zit weer in mijn eigen cocon en heb gewoon geen fut om iets te ondernemen! Ik ga iedere dag toch wel even naar buiten omdat ik mezelf onder de mensen wil houden, maar op een dag als vandaag kost dat heel veel moeite!
Mijn vriend en ik hebben een uitnodiging voor een weekendje weg gekregen, en aangenomen, volgend weekend gaan we naar vrienden toe die dan op de camping zitten, even lekker bijkomen, en even lekker weg van alles, ze weten dat het niet zo heel lekker gaat op het moment, dus ik hoef mij ook niet groot te houden als het even niet gaat! Wel een lekker gevoel!
Ik heb besloten om mijn verjaardag volgende week niet te vieren, ik heb er gewoon even geen zin in!
Fijn om te lezen hoe het met jullie gaat, en de herkenbaarheid soms is hoe stom het ook klinkt ook wel fijn, toch het gevoel dat je geen wereldvreemd gevecht voert, maar dat er meerdere mensen zijn die het gevecht kennen.
Mijn vriend en ik hebben een uitnodiging voor een weekendje weg gekregen, en aangenomen, volgend weekend gaan we naar vrienden toe die dan op de camping zitten, even lekker bijkomen, en even lekker weg van alles, ze weten dat het niet zo heel lekker gaat op het moment, dus ik hoef mij ook niet groot te houden als het even niet gaat! Wel een lekker gevoel!
Ik heb besloten om mijn verjaardag volgende week niet te vieren, ik heb er gewoon even geen zin in!
Fijn om te lezen hoe het met jullie gaat, en de herkenbaarheid soms is hoe stom het ook klinkt ook wel fijn, toch het gevoel dat je geen wereldvreemd gevecht voert, maar dat er meerdere mensen zijn die het gevecht kennen.
S. 2014
J. 2016
J. 2016
Dit heb ik dus ook. Ik ben de hele dag bezig, eigenlijk met niks. EN in mijn hoofd is het constant mezelf tegen aan het werken, en dat eist zijn tol. Ik heb eigenlijk nergens zin in, maar fysiek wil ik juist van alles doen...en die combinatie zorgt voor de nodige frustratie.quote:
Fijn om te horen hoe het met iedereen gaat, ook al gaat het niet even lekker bij iedereen.
Sorry dat ik er nu niet op in ga, mijn hoofd zit nu nog vol met alles van het werk.
Hier is even alles wegstoppen en zoveel mogelijk bezig zijn, ik kan op het moment gewoon mijn emoties even niet aan. Ik weet dat het er wel uit zal moeten komen een keer maar nu even gewoon niet!
Verder ben ik momenteel eigenlijk dus mezelf aan het ontvluchten. Mede doordat ik het zelf niet aankan, en pas volgende week donderdag naar de psycholoog kan is het vooral nu uithouden en zo veel mogelijk vluchten.
zeer herkenbaar, vooral het niet weten hoe.quote:
Voel me vandaag wel ok, maar er moet echt wat veranderen in m'n leven. Ik ben op zich wel stabiel (naja, relatief dan...of misschien ook niet?) mede dankzij de AD die ik nu slik, maar ik heb al een tijdje het gevoel dat ik niet verder kom. We (ik en m'n SPV'er) hebben al overlegd over andere medicatie maar helaas is ze op vakantie tot ergens volgende maand. Zal dus nog even de tijd uit moeten zitten en me met andere dingen bezig moeten houden.
En of er therapieën zijn? Geen idee, ik ben niet zo bekend met wat er allemaal mogelijk is en m'n SPV'er heeft het daar verder niet over.
We zullen zien!
En zoals eerder gezegd goed om het allemaal met je SPV'er te besrpeken.
Het is gewoon goed van je om de verjaardag maar niet te vieren, mischien beter zonder al die drukte vooral als je er geen zin in hebt.quote:
Morgen controle bij de HA voor de AD, op zich gaat het redelijk, de laatste dagen teveel van mijzelf geeist en daar betaal ik nu wel even de rekeing voor! Ben heel moe, zit weer in mijn eigen cocon en heb gewoon geen fut om iets te ondernemen! Ik ga iedere dag toch wel even naar buiten omdat ik mezelf onder de mensen wil houden, maar op een dag als vandaag kost dat heel veel moeite!
Mijn vriend en ik hebben een uitnodiging voor een weekendje weg gekregen, en aangenomen, volgend weekend gaan we naar vrienden toe die dan op de camping zitten, even lekker bijkomen, en even lekker weg van alles, ze weten dat het niet zo heel lekker gaat op het moment, dus ik hoef mij ook niet groot te houden als het even niet gaat! Wel een lekker gevoel!
Ik heb besloten om mijn verjaardag volgende week niet te vieren, ik heb er gewoon even geen zin in!
Fijn om te lezen hoe het met jullie gaat, en de herkenbaarheid soms is hoe stom het ook klinkt ook wel fijn, toch het gevoel dat je geen wereldvreemd gevecht voert, maar dat er meerdere mensen zijn die het gevecht kennen.
EN heerlijk dat van die vrienden op de camping, camping is een ideale plek om tot rust te komen en met mensen die van je situatie af weten is het nog beter
Wat goed dat je ondanks alles onder de mensen probeert te blijven! En wat heerlijk, een weekendje weg en dat je dan gewoon jezelf kunt zijn. Ondanks dat het maar even is, kan dat heel goed werken (ikke=jaloersquote:
Morgen controle bij de HA voor de AD, op zich gaat het redelijk, de laatste dagen teveel van mijzelf geeist en daar betaal ik nu wel even de rekeing voor! Ben heel moe, zit weer in mijn eigen cocon en heb gewoon geen fut om iets te ondernemen! Ik ga iedere dag toch wel even naar buiten omdat ik mezelf onder de mensen wil houden, maar op een dag als vandaag kost dat heel veel moeite!
Mijn vriend en ik hebben een uitnodiging voor een weekendje weg gekregen, en aangenomen, volgend weekend gaan we naar vrienden toe die dan op de camping zitten, even lekker bijkomen, en even lekker weg van alles, ze weten dat het niet zo heel lekker gaat op het moment, dus ik hoef mij ook niet groot te houden als het even niet gaat! Wel een lekker gevoel!
Ik heb besloten om mijn verjaardag volgende week niet te vieren, ik heb er gewoon even geen zin in!
Fijn om te lezen hoe het met jullie gaat, en de herkenbaarheid soms is hoe stom het ook klinkt ook wel fijn, toch het gevoel dat je geen wereldvreemd gevecht voert, maar dat er meerdere mensen zijn die het gevecht kennen.
) Ik ben ook heel blij dat ik vaak wat herkenning zie en dat je dus niet de enige bent, ergens geeft het steun en de moed om, ondanks dat ik nog een lange weg te gaan heb, toch door te zetten.
Vandaag wordt het een zware dag, kom enorm veel slaap te kort door drukte en heb veel te doen op t werk. Gelukkig heb ik wel een leuk weekend in het vooruitzicht, dus dat houd me wel op de been. Hoe gaan jullie om met drukke dagen/weken? Ik vind het echt erg dat ik niet even rustig kan zitten savonds nu (en dat daarop de tijd van maand erbij komt maakt het niet beter
)
Tja, op drukke dagen laat ik me gewoon meeslapen, als ik helemaal hyper word, ben ik hyper is het andersom dan is het maar andersom. Want als ik tegen de drukte ga vechten dan is dat uiteindelijk alleen maar nadelig voor mij. Omdat ik meer energie kwijt ben aan het vechten tegen de drukte dan het afkrijgen van wat ik moet doen.quote:
[..]
-----knip-----
Vandaag wordt het een zware dag, kom enorm veel slaap te kort door drukte en heb veel te doen op t werk. Gelukkig heb ik wel een leuk weekend in het vooruitzicht, dus dat houd me wel op de been. Hoe gaan jullie om met drukke dagen/weken? Ik vind het echt erg dat ik niet even rustig kan zitten savonds nu (en dat daarop de tijd van maand erbij komt maakt het niet beter
Ik laat het meestal maar gewoon over mij heen komen, De laatste weken is het een compleet gekkenhuis in mijn leven, Mijn zus trouwt over 5 weken en ze heeft mij een hele tijd geleden als ceremoniemeester aangesteld, dus een hoop geregel, gezien de situatie doe ik het nu samen met onze moeder, en mijn vriend helpt waar hij kan, maar soms loopt het gewoon over bij mij, en kiezen voor mezelf vind ik dan heel lastig! Ik probeer in iedere geval wel een dagdeel redelijk rustig te houden en als dat een keer niet lukt dan probeer ik de dag erna zo weinig mogelijk te doen, Anders gaat het met mij niet goed, maar met een bruiloft voor de deur is dat wel heel lastig!quote:
Vandaag wordt het een zware dag, kom enorm veel slaap te kort door drukte en heb veel te doen op t werk. Gelukkig heb ik wel een leuk weekend in het vooruitzicht, dus dat houd me wel op de been. Hoe gaan jullie om met drukke dagen/weken? Ik vind het echt erg dat ik niet even rustig kan zitten savonds nu (en dat daarop de tijd van maand erbij komt maakt het niet beter
S. 2014
J. 2016
J. 2016
@Spacekitten.
Drukke dagen vind ik juist heel fijn, want dan ben ik niet echt bezig met mijn angst. Als ik het rustig heb ga ik piekeren...
Nijna, hoezo heb je een slechte dag?
Mijn dag was op zich wel oke. Ik heb ondervonden als ik bijvoorbeeld een week niet iets van een goede vriend hoor, dat ik dan in paniek schiet. Al is het maar een smsje/mailtje/berichtje op FB oid. En wanneer ik niet binnen 2 a 3 weken een uitnodiging krijg van iemand, met wie ik een band aan het opbouwen (dus iemand die ik beter wil leren kennen en vaker mee wil afspreken) ben ook. Ik weet eigenlijk niet zo goed wat ik hier mee moet doen. Gelukkig moet ik morgen weer naar mijn dramatherapeut (ik heb twee therapeuten; 1 gericht op het cognitieve en het andere op het lichamelijke).
Ik ben iedere dag aan het vechten om niet depressief te worden. Dit doe ik nu al jaren, dus ik ben benieuwd hoelang ik het vol blijf houden... maar zoals jullie eerder konden lezen heb ik af en toe wel m'n goede momenten.
Drukke dagen vind ik juist heel fijn, want dan ben ik niet echt bezig met mijn angst. Als ik het rustig heb ga ik piekeren...
Nijna, hoezo heb je een slechte dag?
Mijn dag was op zich wel oke. Ik heb ondervonden als ik bijvoorbeeld een week niet iets van een goede vriend hoor, dat ik dan in paniek schiet. Al is het maar een smsje/mailtje/berichtje op FB oid. En wanneer ik niet binnen 2 a 3 weken een uitnodiging krijg van iemand, met wie ik een band aan het opbouwen (dus iemand die ik beter wil leren kennen en vaker mee wil afspreken) ben ook. Ik weet eigenlijk niet zo goed wat ik hier mee moet doen. Gelukkig moet ik morgen weer naar mijn dramatherapeut (ik heb twee therapeuten; 1 gericht op het cognitieve en het andere op het lichamelijke).
Ik ben iedere dag aan het vechten om niet depressief te worden. Dit doe ik nu al jaren, dus ik ben benieuwd hoelang ik het vol blijf houden... maar zoals jullie eerder konden lezen heb ik af en toe wel m'n goede momenten.
Nijna, wat is er aan de hand?
Forever152, Waarom raak je dan zo in de paniek? Bang dat het verwaterd? en wat gebeurt er als je zelf contact opneemt? Vriendschap komt van 2 kanten hé?!
Vanmorgen ben ik bij de huisarts geweest en vanaf vandaag ga ik ophogen naar 20mg, dat was sowieso het plan tenzij ik het heel goed zou doen op 10mg, maar dat is niet het geval, Ik heb regelmatig paniek en hartkloppingen, en verder gewoon nog steeds labiel en ontzettend moe, ik zou echt de hele dag kunnen slapen! Afgesproken met de HA dat ik s'middags een uurtje ga liggen, niet langer dan een uurtje want dat zou dan s'avonds weer problemen kunnen geven, en dat is nu eindelijk weer een beetje normaal, na weken van niet meer dan 3 uur slaap per dag.
wat betreft werk, dat hoeft nog niet de komende weken, en het klinkt misschien heel stom, maar ik ben er wel erg blij mee, Ik kwam van de week in de buurt van mijn werk en kreeg het spaansbenauwd, op dit moment is de staat van weinig doen en geen verplichtingen voor mij een werkend middel en de huisarts vind dat we dat maar even moeten volhouden.
Al met al een redelijke dag, Ik voel me een beetje labiel en zou het liefst weg willen kruipen bij mijn vriend, maarja helaas is het doordeweeks en dan zijn wij niet bij elkaar!
Forever152, Waarom raak je dan zo in de paniek? Bang dat het verwaterd? en wat gebeurt er als je zelf contact opneemt? Vriendschap komt van 2 kanten hé?!
Vanmorgen ben ik bij de huisarts geweest en vanaf vandaag ga ik ophogen naar 20mg, dat was sowieso het plan tenzij ik het heel goed zou doen op 10mg, maar dat is niet het geval, Ik heb regelmatig paniek en hartkloppingen, en verder gewoon nog steeds labiel en ontzettend moe, ik zou echt de hele dag kunnen slapen! Afgesproken met de HA dat ik s'middags een uurtje ga liggen, niet langer dan een uurtje want dat zou dan s'avonds weer problemen kunnen geven, en dat is nu eindelijk weer een beetje normaal, na weken van niet meer dan 3 uur slaap per dag.
wat betreft werk, dat hoeft nog niet de komende weken, en het klinkt misschien heel stom, maar ik ben er wel erg blij mee, Ik kwam van de week in de buurt van mijn werk en kreeg het spaansbenauwd, op dit moment is de staat van weinig doen en geen verplichtingen voor mij een werkend middel en de huisarts vind dat we dat maar even moeten volhouden.
Al met al een redelijke dag, Ik voel me een beetje labiel en zou het liefst weg willen kruipen bij mijn vriend, maarja helaas is het doordeweeks en dan zijn wij niet bij elkaar!
S. 2014
J. 2016
J. 2016
Ik raak in paniek, omdat ik inderdaad bang ben om ze kwijt te raken. Heb ontzettend veel moeite om nieuwe contacten te leggen, dus ik ben bang dat ik degene die ik al heb kwijtraak..
Ik weet dat vriendschap van twee kanten moet komen. Heb laatst ook al met heel veel 'vrienden' gebroken. Tot nu toe kan ik zeggen dat ik nog drie vrienden over heb. De rest noem ik kennissen. Nu moet ik wel zeggen dat mijn grens van vriendschappen erg hoog ligt hoor, dat wel. Op school ben ik nu ook bezig met het maken van vrienden... dat gaat stukje bij beetje iets beter. Zo heb ik afgesproken om binnenkort met zn drietjes te gaan eten; 1 meisje was zo enthousiast dat ze nu ook al eerder wilde afspreken.. dat is natuurlijk erg positief.
Het gekke is, toen ik recentelijk bij een (ander) meisje ben wezen eten was ze ontzettend enthousiast. Ze wilde ook met mij gaan sporten en dergelijke. En zei ook dat ze het heel gezellig vond. Terwijl ik nu juist het idee heb dat ze niets meer van me wilt.. maar het leuke is, dat kan ook gewoon aan mijn nare gedachtegang liggen. Het is nu twee weken geleden dat we iets hebben gedaan. Misschien heb ik gewoon teveel vrije tijd... ik haat sociale angst, echt, waarom denk ik zo idioot -______-"
@gewoonmezelf87: waar heb jij precies last van dan?? Ik kan me heel goed voorstellen dat werken je nu een beetje te veel is. Dat moet je ook gaan doen wanneer je weer wat beter in je vel zit, anders gaat het werken ook niet zoals je zou willen dat het zou gaan.
Ik weet dat vriendschap van twee kanten moet komen. Heb laatst ook al met heel veel 'vrienden' gebroken. Tot nu toe kan ik zeggen dat ik nog drie vrienden over heb. De rest noem ik kennissen. Nu moet ik wel zeggen dat mijn grens van vriendschappen erg hoog ligt hoor, dat wel. Op school ben ik nu ook bezig met het maken van vrienden... dat gaat stukje bij beetje iets beter. Zo heb ik afgesproken om binnenkort met zn drietjes te gaan eten; 1 meisje was zo enthousiast dat ze nu ook al eerder wilde afspreken.. dat is natuurlijk erg positief.
Het gekke is, toen ik recentelijk bij een (ander) meisje ben wezen eten was ze ontzettend enthousiast. Ze wilde ook met mij gaan sporten en dergelijke. En zei ook dat ze het heel gezellig vond. Terwijl ik nu juist het idee heb dat ze niets meer van me wilt.. maar het leuke is, dat kan ook gewoon aan mijn nare gedachtegang liggen. Het is nu twee weken geleden dat we iets hebben gedaan. Misschien heb ik gewoon teveel vrije tijd... ik haat sociale angst, echt, waarom denk ik zo idioot -______-"
@gewoonmezelf87: waar heb jij precies last van dan?? Ik kan me heel goed voorstellen dat werken je nu een beetje te veel is. Dat moet je ook gaan doen wanneer je weer wat beter in je vel zit, anders gaat het werken ook niet zoals je zou willen dat het zou gaan.
Ik kan me best voorstellen dat nu niet werken beter is voor je. Ik snap het ook helemaal want ik heb een paar weken gehad dat ik de deur niet uit kon zonder over de rooie te gaan ..en uiteindelijk kon ik vanzelf weer normaal dingen doen overdag zonder zo veel problemen.quote:
Nijna, wat is er aan de hand?
Forever152, Waarom raak je dan zo in de paniek? Bang dat het verwaterd? en wat gebeurt er als je zelf contact opneemt? Vriendschap komt van 2 kanten hé?!
Vanmorgen ben ik bij de huisarts geweest en vanaf vandaag ga ik ophogen naar 20mg, dat was sowieso het plan tenzij ik het heel goed zou doen op 10mg, maar dat is niet het geval, Ik heb regelmatig paniek en hartkloppingen, en verder gewoon nog steeds labiel en ontzettend moe, ik zou echt de hele dag kunnen slapen! Afgesproken met de HA dat ik s'middags een uurtje ga liggen, niet langer dan een uurtje want dat zou dan s'avonds weer problemen kunnen geven, en dat is nu eindelijk weer een beetje normaal, na weken van niet meer dan 3 uur slaap per dag.
wat betreft werk, dat hoeft nog niet de komende weken, en het klinkt misschien heel stom, maar ik ben er wel erg blij mee, Ik kwam van de week in de buurt van mijn werk en kreeg het spaansbenauwd, op dit moment is de staat van weinig doen en geen verplichtingen voor mij een werkend middel en de huisarts vind dat we dat maar even moeten volhouden.
Al met al een redelijke dag, Ik voel me een beetje labiel en zou het liefst weg willen kruipen bij mijn vriend, maarja helaas is het doordeweeks en dan zijn wij niet bij elkaar!
En voor wat betrefd mischien is het een handig idee om 2 a 3x in de week even langs te fietsen om aan het idee te wennen en kijken of je de paniek beetje per beetje kan controleren door deze gevoelens met gedachten te manipuleren!.
Verder sterkte ermee.
@Forever 152.quote:
Ik raak in paniek, omdat ik inderdaad bang ben om ze kwijt te raken. Heb ontzettend veel moeite om nieuwe contacten te leggen, dus ik ben bang dat ik degene die ik al heb kwijtraak..
Ik weet dat vriendschap van twee kanten moet komen. Heb laatst ook al met heel veel 'vrienden' gebroken. Tot nu toe kan ik zeggen dat ik nog drie vrienden over heb. De rest noem ik kennissen. Nu moet ik wel zeggen dat mijn grens van vriendschappen erg hoog ligt hoor, dat wel. Op school ben ik nu ook bezig met het maken van vrienden... dat gaat stukje bij beetje iets beter. Zo heb ik afgesproken om binnenkort met zn drietjes te gaan eten; 1 meisje was zo enthousiast dat ze nu ook al eerder wilde afspreken.. dat is natuurlijk erg positief.
Het gekke is, toen ik recentelijk bij een (ander) meisje ben wezen eten was ze ontzettend enthousiast. Ze wilde ook met mij gaan sporten en dergelijke. En zei ook dat ze het heel gezellig vond. Terwijl ik nu juist het idee heb dat ze niets meer van me wilt.. maar het leuke is, dat kan ook gewoon aan mijn nare gedachtegang liggen. Het is nu twee weken geleden dat we iets hebben gedaan. Misschien heb ik gewoon teveel vrije tijd... ik haat sociale angst, echt, waarom denk ik zo idioot -______-"
-----knip-----
Zoals vorige keer is dit stukje van jou zeer herkenbaar. Ik zit vaak met exact hetzelfde, dat als ik niks meer van mensen hoor me afvraag wat ik fout heb gedaan of wat ze slecht vonden eraan enz.
Maar dit is iets wat heel makkelijk gezegd je jezelf moet afleren, en ja dit klinkt heel makkelijk maar het is moeilijk.
Je moet op het moment dat je jezelf de "schuld" begint te geven, gewoon de gedachten omvormen naar: mischien heeft de andere persoon geen tijd gehad, andere personen werken en of studeren ook en hebben een huishouden enz.
En je moet gewoon ipv. gaan piekeren als je het kan de telefoon pakken of de mail en gewoon een mailtje sturen of een facebook/hyves of wat dan ook berichtje sturen. Van hé, hoe is't. groetjes.
Want anders blijf je in die circel hangen en dat is niet goed. En tuurlijk het kost moeite om actief stappen te ondernemen, maar het is iets wat je moet aanleren.
En dit klinkt mischien vreemd ik ken jou verdere situatie ook niet goed, maar mischien kan een sociale vaardigheidstraining volgen je een beetje helpen om van die sociale onzekerheid af te komen?
o, en heb je een pm gestuurd, je hoeft niet te antwoorden hoor, het is alleen een vraagje.
Hier is het een heel dubbel dagje, zoals iedere dag wakker geworden met zoiets van waarom zou ik mijn bed uitkomen. uitiendelijk toch eruit gegaan, en later op de middag de fiets gepakt en een uurtje beetje rond gefietst maar o wat voelde ik me toen somber het leek net of de wolken mij volgden...
En uiteindelijk kwam de zon door maar de "wolken" achtervolgden mij nog. En dit is zo'n beetje iedere dag zo.
En verder tja, probeer ik gewoon de hele dag bezig te zijn om me van alles af te sluiten...en niet te denken.
Een slechte dag omdat ik ontzettend heb lopen mopperen op mn kinderen, ik kan zo weinig hebben en negeren lukt ook maar slecht. En daar voel ik me dan erg schuldig over.
We zijn gelukkig bezig met eea in gang zetten (thuisbegeleiding, kinderopvang) en dan hopen dat dat toch meer rust gaat geven.
Ben net een stuk gaan fietsen toen mn man thuis was, even weg.
We zijn gelukkig bezig met eea in gang zetten (thuisbegeleiding, kinderopvang) en dan hopen dat dat toch meer rust gaat geven.
Ben net een stuk gaan fietsen toen mn man thuis was, even weg.
Fake it till you make it...
@Cafpow, ik heb je een PM teruggestuurd
Soms heb ik trouwens een bijzonder moment waarop ik heel spontaan wordt, bijvoorbeeld als ik een belangrijk tentamen heb gehaald. Dan ga ik spontaan mensen uitnodigen om het te vieren.. zo zou het eigenlijk altijd moeten zijn en niet geforceerd. Maar goed, op zulke momenten kmt er veel dopamine vrij waardoor je je goed voelt en wanneer je je goed voelt ben je toch socialer, dan wanneer je niet lekker in je vel zit...
En zoals ik in je PM al reageerde, heb ik de sociale vaardigheden wel... alleen schrikken mensen van mijn houding (ik kijk heel angstig uit m'n ogen en heb opgetrokken schouders e.d.). Aldus mijn therapeute. Ik kijk alsof ik geen contact wil, terwijl dat juist is wat ik wel wil! En als het teveel vanuit mijn kant moet komen of ik zie dat mensen meer met elkaar bezig zijn, durf ik er niet tussen te komen... en verwaterd weer hetgeen wat ik tot dan toe heb opgebouwd..
Heel goed van je trouwens dat je bent gaan fietsen! Het is heel belangrijk om in beweging te blijven! Krop je gevoelens echt niet op maar probeer er over te praten.... anders komt het er toch nog een keertje echt uit. Blijf vechten he! Verder heb ik je nog een vraag gesteld in m'n PM!
@Nijna,
Ik begrijp je dat je je daar schuldig om voelt. Het is begrijpelijk dat het moeilijk is om tegen de kids vrolijk te blijven, als je niet lekker in je vel zit. Natuurlijk moet je wel proberen om dit niet op hen af te reageren. Misschien is het ook een goed idee om te vertellen dat mama op het moment niet zo heel vrolijk is. Anders krijgen zij wellicht het idee dat het aan hen ligt. Ik weet eerlijk gezegd ook niet zo goed wat ik zou doen, omdat ik geen kinderen heb en me niet in die situatie verkeer. Wel wens ik je heel veel sterkte toe.
En ook heel goed dat je een stukje bent wezen fietsen!! Hou dat vol he!! En doe dat soort dingetjes vaker; buitenlucht is goed en beweging natuurlijk ook.
Soms heb ik trouwens een bijzonder moment waarop ik heel spontaan wordt, bijvoorbeeld als ik een belangrijk tentamen heb gehaald. Dan ga ik spontaan mensen uitnodigen om het te vieren.. zo zou het eigenlijk altijd moeten zijn en niet geforceerd. Maar goed, op zulke momenten kmt er veel dopamine vrij waardoor je je goed voelt en wanneer je je goed voelt ben je toch socialer, dan wanneer je niet lekker in je vel zit...
En zoals ik in je PM al reageerde, heb ik de sociale vaardigheden wel... alleen schrikken mensen van mijn houding (ik kijk heel angstig uit m'n ogen en heb opgetrokken schouders e.d.). Aldus mijn therapeute. Ik kijk alsof ik geen contact wil, terwijl dat juist is wat ik wel wil! En als het teveel vanuit mijn kant moet komen of ik zie dat mensen meer met elkaar bezig zijn, durf ik er niet tussen te komen... en verwaterd weer hetgeen wat ik tot dan toe heb opgebouwd..
Heel goed van je trouwens dat je bent gaan fietsen! Het is heel belangrijk om in beweging te blijven! Krop je gevoelens echt niet op maar probeer er over te praten.... anders komt het er toch nog een keertje echt uit. Blijf vechten he! Verder heb ik je nog een vraag gesteld in m'n PM!
@Nijna,
Ik begrijp je dat je je daar schuldig om voelt. Het is begrijpelijk dat het moeilijk is om tegen de kids vrolijk te blijven, als je niet lekker in je vel zit. Natuurlijk moet je wel proberen om dit niet op hen af te reageren. Misschien is het ook een goed idee om te vertellen dat mama op het moment niet zo heel vrolijk is. Anders krijgen zij wellicht het idee dat het aan hen ligt. Ik weet eerlijk gezegd ook niet zo goed wat ik zou doen, omdat ik geen kinderen heb en me niet in die situatie verkeer. Wel wens ik je heel veel sterkte toe.
En ook heel goed dat je een stukje bent wezen fietsen!! Hou dat vol he!! En doe dat soort dingetjes vaker; buitenlucht is goed en beweging natuurlijk ook.
Volgens mijn psych en HA zit ik tegen een burn-out aan, maar vooralsnog probeer ik dat zelf te ontkennen:P Ik werk op een kinderdagverblijf, en als ik zo afwezig ben ga ik geen verantwoording dragen voor het kostbaarste bezit van iemand anders!, soms denk ik wel eens dat mijn omgeving beter weet hoe het met mij gaat dan ik zelf, als ik vertel dat ik thuis zit en waarom, krijg ik heel veel begrip, terwijl ik voor mezelf maar weinig begrip kan opbrengen, normaal ga ik graag werken en werk ik gewoon door ook als ik hoge koorts heb, en zelfs met een dubbele longontsteking heb ik nog een halve dag gewerkt, maar nu kan ik niet verder en daar baal ik dan zo ongelooflijk van! terwijl mijn omgeving het volkomen normaal vind en er zelfs al opmerkingen geweest zijn van: tja dat zat er aan te komen hé!quote:
@gewoonmezelf87: waar heb jij precies last van dan?? Ik kan me heel goed voorstellen dat werken je nu een beetje te veel is. Dat moet je ook gaan doen wanneer je weer wat beter in je vel zit, anders gaat het werken ook niet zoals je zou willen dat het zou gaan.
S. 2014
J. 2016
J. 2016
heir zit ik momenteel met een licht maar toch zwaar dillema. volgende week is er dus een verjaardag bij een bekende. De dochter van een "nicht" van mij ma. waar heel veel mensen komen die ik al meer dan 1 jaar niet gezien heb en ze ook maar 1x per jaar zie.
En ik zit dus met wel of niet gaan. Aan de ene kant verveel ik me er altijd dood, want ik heb niks te praten met de anderen en vermaak dus met het kijken naar de kleine kids en de huisdieren, maar na 1 uurtje heb ik het ook wel gezien..en het is nogal ver weg.
Maar aan de andere kant is het ook wel leuk, want anders kom ik nooit onder de mensen..maar ik weet dat ik erna spijt ga hebben.
Maar aan de andere kant is het een feestdag en er is toch niks anders te doen.
En ik wil dit niet thuis bespreken want dat word ruzie...pffff
En ik heb ook geen zin om de standaard vragen, zoals wat doe je nu, en waarom werk je wel of niet enz. Want het zijn in feite vreemden die ik niks wil vertellen ...
En ik zit dus met wel of niet gaan. Aan de ene kant verveel ik me er altijd dood, want ik heb niks te praten met de anderen en vermaak dus met het kijken naar de kleine kids en de huisdieren, maar na 1 uurtje heb ik het ook wel gezien..en het is nogal ver weg.
Maar aan de andere kant is het ook wel leuk, want anders kom ik nooit onder de mensen..maar ik weet dat ik erna spijt ga hebben.
Maar aan de andere kant is het een feestdag en er is toch niks anders te doen.
En ik wil dit niet thuis bespreken want dat word ruzie...pffff
En ik heb ook geen zin om de standaard vragen, zoals wat doe je nu, en waarom werk je wel of niet enz. Want het zijn in feite vreemden die ik niks wil vertellen ...
