Ouder-zijn en doemscenario's in de wereld.

Als ik rampen zoals nu in Japan zie, ben ik blij dat ik nog geen kinderen heb.
Als het zo heftig wordt als dit denk ik altijd dat we tegen onze grenzen aan aan het lopen zijn als mensheid. En dat de kans dat het faliekant verkeerd afloopt heul niet te verwaarlozen is.

Ik troost me dan door tegen mijzelf te zeggen dat het het ergste wat mij kan overkomen is dat ik doodga. En ik moet toch ergens aan dood.

Maar als je kinderen hebt is dat heel anders. Dan heb je een persoon buiten jezelf waar je je zorgen over maakt.

Hoe denken jullie daarover?
Hoe voelen ouders en niet-ouders zich als de poep de ventilator raakt?

Er zijn nog echt mensen wakker ook

Maarja, idd naar ons de zondvloed. Gelukkig is men zo aardig geweest om ons ook een beschaving door te schuiven.

quote:

Op woensdag 16 maart 2011 07:55 schreef DeRakker. het volgende:
Is niks nieuws...
Gebeurd al miljoenen jaren, alleen omdat er steeds mensen op aarde wonen maakt het niet uit waar zoiets gebeurd.. de schade/doden is altijd maximaal.

Sowieso hebben we hier geen dodelijke aardbevingen dus snap niet waar je druk over maakt?

Ow, ik denk ook niet dat deze aardbeving het einde der tijden in zal luiden. Maar het zet me wel aan het nadenken.

We zijn van energie afhankelijk, en wat een quick fix, leek om zonder ons al te veel CO2 uitstoot van energie te voorzien heeft zo ook zijn nadelen. Terecht of niet, deze aardbeving zal de bouw van tientallen andere kerncentrales uitstellen of afstellen, en daarvoor komen kolencentrales in de plaats.

Dat bedoel ik met 'tegen onze grenzen aanlopen'.

quote:

Op woensdag 16 maart 2011 12:27 schreef deelnemer het volgende:

[..]

Dat lijkt mij een slechte reden.

Wil je jezelf niet in een positie brengen, waarin je veel waarde hecht aan anderen, omdat je ze weer kwijt kunt raken?

Ja.

Nouja , ik ga niet zeggen dat ik hierom geen kinderen op aarde zet, maar ik had gister wel weer iets van: Blij dat ik geen 'stukje van mezelf buiten mezelf heb rondlopen'.

Klinkt zweverig, maar zo zei mijn moeder altijd dat het voelde om kinderen te hebben.

quote:

Op woensdag 16 maart 2011 12:44 schreef Maanvis het volgende:

[..]

Je begrijpt het verkeerd. CO2 is nog langer geen issue. Voedsel wel. In 2050 zal er niet voldoende ruimte op de aarde zijn om het voedsel te verbouwen dat de populatie van de aarde nodig heeft om te overleven. Het is moeilijk voor te stellen, maar als je nu een kind baart zal dat op zijn 40ste gigantische bedragen neer moeten tellen voor iets simpels als een brood of het brood ligt al helemaal niet meer in de winkel.

Dat betekent dat er nu al maatregelen getroffen moeten worden om het aantal geboortes te beperken.

Either way, we lopen tegen onze grenzen aan.

Ik moet er niet aan denken, loopt er zo'n lief peutertje rond dat zich over veertig jaar uit pure ellende prostitueert voor een stukje brood.

Een film die daar ook over gaat is "The Road'. Niet kijken als je gauw 'naar' wordt van heftige dingen.