R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Ik vind het eigenlijk vrij normaal om met dieren te praten, maar mijn ouders doen dat ook, dus ik weet ook niet beter.quote:Op vrijdag 1 april 2011 14:46 schreef Auti het volgende:
Ik ga het lekker toch doen, sorry
Dat zijn toch gewoon mensjes? Ik weet niet wat het is maar je ziet het vaker; autisten met dieren = connectie.
EG zegt het ook al "ik hou eigenlijk meer van dieren dan van mensen" en voor mij geldt dat ook. En ik denk voor velen, en dat is eigenlijk wel interessant.. want waar ligt die link? In het simplisme en onbevooroordeelde van dieren?
Ik benader dieren dus ook als mensen, ik praat tegen ze en alles en ik weet dat dat raar is maar voor mij is het normaal.
Bij een schaap ook, als ik er dan naar toe ga dan zeg ik bijvoorbeeld; hallo schaapie, ben je even lekker in de wei aan het staan?Ik weet dat het heel stom klinkt maar zo ga ik gewoon met dieren om en daar krijg ik vaak wat voor terug, dieren zijn echt niet dom.
Ik vind dieren ook makkelijker "uit te lezen" dan mensen.
signatuurloos
Voor mij is het ook de normaalste zaak van de wereld.quote:Op vrijdag 1 april 2011 19:01 schreef Captain_Maximum het volgende:
[..]
Ik vind het eigenlijk vrij normaal om met dieren te praten, maar mijn ouders doen dat ook, dus ik weet ook niet beter.
Het is vandaag een mooie dag
Supermooi weer, internationale Autisme dag .. En daarbij de start van de nationale autisme week. Ik ga naar de schaapjes toe!
-weg-
regelrecht vanaf het land. FIELDHACKING!! 
En hebben jullie genoten van de Landelijke Autisme Dag?
Eindoordeel: je gaat boven de gestelde eisen uit.
Het was mooi weer inderdaad.quote:
En hebben jullie genoten van de Landelijke Autisme Dag?
En ik moet Auti's post nog beantwoorden.
En gisteren gisteren weer zeer boos. Was mijn eigen schuld. Ik kon het weer niet laten om linkedin te raadplegen. Dan word je geconfronteerd met de keiharde feiten.
Kijk jij ook wel eens naar Linkedin hoe je studiegenoten gevaren zijn? (
)[ Bericht 2% gewijzigd door EchtGaaf op 02-04-2011 21:56:53 ]
Ik vind die Border Collies steeds mooier.quote:
Ik ga het lekker toch doen, sorry
Dat zijn toch gewoon mensjes? Ik weet niet wat het is maar je ziet het vaker; autisten met dieren = connectie.
EG zegt het ook al "ik hou eigenlijk meer van dieren dan van mensen" en voor mij geldt dat ook. En ik denk voor velen, en dat is eigenlijk wel interessant.. want waar ligt die link? In het simplisme en onbevooroordeelde van dieren?
Ik benader dieren dus ook als mensen, ik praat tegen ze en alles en ik weet dat dat raar is maar voor mij is het normaal.
Bij een schaap ook, als ik er dan naar toe ga dan zeg ik bijvoorbeeld; hallo schaapie, ben je even lekker in de wei aan het staan?
Ik vind dieren ook makkelijker "uit te lezen" dan mensen.
Erg verleidelijk om er eentje te willen
Het zijn megaslimme honden. Daar houd ik van.
Auti, deze blijf ik super vinden:
Intussen ben ik fan van Dazzle.
Het leuke van Dazzle is dat hij ook een vlekje heeft: een slap oor. Maar desondanks is hij een topper.
Intussen ben ik fan van Dazzle.
Het leuke van Dazzle is dat hij ook een vlekje heeft: een slap oor. Maar desondanks is hij een topper.
Niet eens, kwam een tijdje terug een oud-studiegenote tegen in de trein, we hadden een leuk praatje. Op LinkedIn kijk ik regelmatig, maar dan meer naar mensen die ook in de sociale zekerheid werken. Ik heb er toch al een netwerk opgebouwd. Werken maakt ook mondiger. Op een ander autismeforum worden soms draadjes gesloten. Als ik het onterecht vind en ik vind het onderwerp interessant, maak ik gewoon een nieuwe aanquote:
[..]
Het was mooi weer inderdaad.
En ik moet Auti's post nog beantwoorden.
En gisteren gisteren weer zeer boos. Was mijn eigen schuld. Ik kon het weer niet laten om linkedin te raadplegen. Dan word je geconfronteerd met de keiharde feiten.
Kijk jij ook wel eens naar Linkedin hoe je studiegenoten gevaren zijn? (
Kijk je vaak op LinkedIn, of anders gezegd: heb je er veel behoefte aan?
Eindoordeel: je gaat boven de gestelde eisen uit.
Dit heb ik niet alleen met LinkedIn, maar met alle sociale (netwerk) dingen... Ik word er soms zo depri van om te voelen dat het met mij niet zo opschiet als bij anderen...quote:
[..]
En gisteren gisteren weer zeer boos. Was mijn eigen schuld. Ik kon het weer niet laten om linkedin te raadplegen. Dan word je geconfronteerd met de keiharde feiten.
Kijk jij ook wel eens naar Linkedin hoe je studiegenoten gevaren zijn? (
Ik hoop mijn studie nog wel af te kunnen maken, want dat geeft dan tenminste nog een beetje bevestiging dat ik nog wel iets kan... Maar dat de rest allemaal al lang en breed afgestudeerd is, en ik nu straks waarschijnlijk flink in de penarie kom met die langstudeerdersboete, terwijl ik op het Gymnasium altijd de beste van de klas was met rapporten vol negens, doet me nog altijd pijn...Hoeveel hoger opgeleide mensen met autisme aanverwante problematiek zijn er hier eigenlijk? En hoeveel hebben ook een baan op niveau gekregen? En was dit dan op eigen kracht of met voorzieningen van bijvoorbeeld UWV?
Ik probeer een beetje in kaart te brengen voor mezelf of ik niet te naïef ben door zo door te willen blijven vechten... Ik studeer nu rechten (universiteit) en wil de moed niet opgeven, maar langzaam maar zeker begin ik een beetje moedeloos te worden met al die nieuwe regels... Hoe zit dat bij anderen? Is er hoop, of ben ik gedoemd tot een leven met het UWV in mijn achteruitkijkspiegel?
Wat jij beschrijft is heel herkenbaar, dat anderen verder zijn, de langstudeerboete de zorg of het we'll lukt de studie af te ronden en de angst om tot het uvw gedoemd te zijn. Ondanks dat het vwo met goede cijfers werd afgerond en alles goed leek te gaan.quote:Op zondag 3 april 2011 18:07 schreef miep_miep het volgende:
[..]
Dit heb ik niet alleen met LinkedIn, maar met alle sociale (netwerk) dingen... Ik word er soms zo depri van om te voelen dat het met mij niet zo opschiet als bij anderen...
Hoeveel hoger opgeleide mensen met autisme aanverwante problematiek zijn er hier eigenlijk? En hoeveel hebben ook een baan op niveau gekregen? En was dit dan op eigen kracht of met voorzieningen van bijvoorbeeld UWV?
Ik probeer een beetje in kaart te brengen voor mezelf of ik niet te naïef ben door zo door te willen blijven vechten... Ik studeer nu rechten (universiteit) en wil de moed niet opgeven, maar langzaam maar zeker begin ik een beetje moedeloos te worden met al die nieuwe regels... Hoe zit dat bij anderen? Is er hoop, of ben ik gedoemd tot een leven met het UWV in mijn achteruitkijkspiegel?
Ik kijk er helaas veel te vaak op. Teveel uit nieuwsgierigheid hoe anderen (die ik ken tenminste) terecht gekomen zijn. De ene persoon is nog beter r terecht gekomen dan de ander. Vaak waren ze tijdens de studie niet eens denderend, integendeel. En dat is zeer frustrerend kan ik je zeggen, ik raad het anderen ook maar niet aan.quote:
[..]
Niet eens, kwam een tijdje terug een oud-studiegenote tegen in de trein, we hadden een leuk praatje. Op LinkedIn kijk ik regelmatig, maar dan meer naar mensen die ook in de sociale zekerheid werken. Ik heb er toch al een netwerk opgebouwd. Werken maakt ook mondiger. Op een ander autismeforum worden soms draadjes gesloten. Als ik het onterecht vind en ik vind het onderwerp interessant, maak ik gewoon een nieuwe aan
Kijk je vaak op LinkedIn, of anders gezegd: heb je er veel behoefte aan?
Ik kan het beter niet doen maar kan het soms niet laten. Je hebt gewoon bepaalde gaven nodig, of liever gezegd geen beperkingen, om goddelijk in een organisatie te zijn.
Ik zie het als een virtueel status symbool.
Ik moet het maar eens begraven.
Ja, maar toch volhardend blijven doorvechten en niet op willen geven... Maar bij wie heeft dat eigenlijk zin gehad? Ik zit er niet op te wachten dat ik via één of andere werkcoach me straks op de vingers zit te kijken tijdens het solliciteren... Zijn er ook mensen die zelfstandig een (fulltime) baan hebben gekregen op HBO/WO niveau? Heb je verteld wat je hebt, of heb je het alleen over je sterke punten gehad? Hoe heb je eventuele gaten in je C.V. uitgelegd?quote:
[..]
Wat jij beschrijft is heel herkenbaar, dat anderen verder zijn, de langstudeerboete de zorg of het we'll lukt de studie af te ronden en de angst om tot het uvw gedoemd te zijn. Ondanks dat het vwo met goede cijfers werd afgerond en alles goed leek te gaan.
En hoe zit dat met relaties/kinderen? Bij wie gaat dat allemaal goed, zonder hulp van instanties? Ik woon samen met een hele lieve vriend, die gelukkig heel begripvol is en met wie ik in de toekomst ook graag kinderen wil... Welke mensen zijn al zover en waar loop je dan zoal tegenaan en hoe los je dat op? Ben je nooit bang dat bijvoorbeeld Jeugdzorg bij het minste of geringste op de stoep staat omdat je als ouder een labeltje hebt?
Ik maak me hier soms zóveel zorgen over... Op zich heb ik al een boel obstakels zelfstandig overwonnen, maar dit zijn echt onbekende dingen waar ik het met niemand over kan hebben, omdat enerzijds mensen denken dat mensen met autisme toch niets kunnen, en anderzijds ze niets aan mij afzien en niet snappen waar ik me druk om maak.
Hm. Moet er wel bij zeggen dat ik niet "iedereen" op LinkedIn terugvind. Dat zijn vaak ook personen die geen reden om trots te zijn om het op internet uit te spugen.
Er is veel leed op dat vlak, denk ik.
Er is veel leed op dat vlak, denk ik.
Je niet in de put laten praten. Er zijn ASS-ers die op een of andere manier wel een weg vinden.quote:
[..]
Dit heb ik niet alleen met LinkedIn, maar met alle sociale (netwerk) dingen... Ik word er soms zo depri van om te voelen dat het met mij niet zo opschiet als bij anderen...
Hoeveel hoger opgeleide mensen met autisme aanverwante problematiek zijn er hier eigenlijk? En hoeveel hebben ook een baan op niveau gekregen? En was dit dan op eigen kracht of met voorzieningen van bijvoorbeeld UWV?
Ik probeer een beetje in kaart te brengen voor mezelf of ik niet te naïef ben door zo door te willen blijven vechten... Ik studeer nu rechten (universiteit) en wil de moed niet opgeven, maar langzaam maar zeker begin ik een beetje moedeloos te worden met al die nieuwe regels... Hoe zit dat bij anderen? Is er hoop, of ben ik gedoemd tot een leven met het UWV in mijn achteruitkijkspiegel?
Vb. Schaal_9 alhier. Ook een flinke studie achter de rug,maar toch een baan op zijn niveau en in zijn richting.
En zo zijn er meerderen. Probeer hoop te houden. Je hebt Gymnasium gedaan en studeert nu Rechten. Een mooie studie. Ik hoop dat je toch een weg kan vinden.
Geef het niet op, al is het makkelijk praten.
Het is zo jammer dat de bezuinigingen diegenen treft die het minste kunnen hebben. Ik hoop dat je gewoon kan afstuderenquote:
[..]
Wat jij beschrijft is heel herkenbaar, dat anderen verder zijn, de langstudeerboete de zorg of het we'll lukt de studie af te ronden en de angst om tot het uvw gedoemd te zijn. Ondanks dat het vwo met goede cijfers werd afgerond en alles goed leek te gaan.
Wat ik me soms ook wel afvraag, aangezien dit zo herkenbaar is en ik anderen er nooit over hoor: Doen "mensen als wij" dit alleen, of zijn "wij" alleen te eerlijk dat we dit toegeven?quote:
[..]
Ik kijk er helaas veel te vaak op. Teveel uit nieuwsgierigheid hoe anderen (die ik ken tenminste) terecht gekomen zijn. De ene persoon is nog beter r terecht gekomen dan de ander. Vaak waren ze tijdens de studie niet eens denderend, integendeel. En dat is zeer frustrerend kan ik je zeggen, ik raad het anderen ook maar niet aan.
Ik kan het beter niet doen maar kan het soms niet laten. Je hebt gewoon bepaalde gaven nodig, of liever gezegd geen beperkingen, om goddelijk in een organisatie te zijn.
Ik zie het als een virtueel status symbool.
Ik moet het maar eens begraven.
Ik heb namelijk wel vaak het gevoel dat ik me overmatig aan het vergelijken ben met hoe anderen het doen... Niet alleen met opleiding/werk, maar ook met bijvoorbeeld het hele huisje/boompje/beestje-verhaal. Is dit ook iets typisch ASS of heeft iedereen dit?
Misschien dat ik een beetje dom klink, maar dit hier is een wereld die voor me open gaat; al die herkenbare dingen... Ik probeerde me (heel hypocriet) altijd zoveel mogelijk afzijdig te houden van andere mensen met autisme/asperger, omdat ik ze toch enigzins raar vond en bang was om een spiegel voorgehouden te krijgen... Gelukkig begin ik nu steeds meer door te krijgen dat die mensen allemaal tegen hetzelfde aanlopen als ik, en ik gewoon nog hopeloos in die ontkenningsfase zat... Dus sorry als ik soms dingen vraag die voor anderen al lang duidelijk zijn... Ik weet al wel een aantal jaren wat ik heb, maar ik verdiep me er pas sinds kort in...
Ik denk dat het voor iedereen geldt, dat iedereen zich vergelijkt met mensen in je naaste omgeving. Je wil toch van je zelf horen dat je even goed ben als alle anderen.quote:
[..]
Wat ik me soms ook wel afvraag, aangezien dit zo herkenbaar is en ik anderen er nooit over hoor: Doen "mensen als wij" dit alleen, of zijn "wij" alleen te eerlijk dat we dit toegeven?
Ik heb namelijk wel vaak het gevoel dat ik me overmatig aan het vergelijken ben met hoe anderen het doen... Niet alleen met opleiding/werk, maar ook met bijvoorbeeld het hele huisje/boompje/beestje-verhaal. Is dit ook iets typisch ASS of heeft iedereen dit?
Misschien dat ik een beetje dom klink, maar dit hier is een wereld die voor me open gaat; al die herkenbare dingen... Ik probeerde me (heel hypocriet) altijd zoveel mogelijk afzijdig te houden van andere mensen met autisme/asperger, omdat ik ze toch enigzins raar vond en bang was om een spiegel voorgehouden te krijgen... Gelukkig begin ik nu steeds meer door te krijgen dat die mensen allemaal tegen hetzelfde aanlopen als ik, en ik gewoon nog hopeloos in die ontkenningsfase zat... Dus sorry als ik soms dingen vraag die voor anderen al lang duidelijk zijn... Ik weet al wel een aantal jaren wat ik heb, maar ik verdiep me er pas sinds kort in...
Children of the night. What music they make.
Meid, laat ik voorop stellen dat ik jouw zorgen deel. Maar schijnbaar heb ik we'll een andere houding. Ipv erover te denken wat ik niet kan, probeer ik juist met mijn beperking te leren omgaan, zodat ik we'll datgeen kan bereiken wat ik wil doen.quote:Op zondag 3 april 2011 19:22 schreef miep_miep het volgende:
[..]
Ja, maar toch volhardend blijven doorvechten en niet op willen geven... Maar bij wie heeft dat eigenlijk zin gehad? Ik zit er niet op te wachten dat ik via één of andere werkcoach me straks op de vingers zit te kijken tijdens het solliciteren... Zijn er ook mensen die zelfstandig een (fulltime) baan hebben gekregen op HBO/WO niveau? Heb je verteld wat je hebt, of heb je het alleen over je sterke punten gehad? Hoe heb je eventuele gaten in je C.V. uitgelegd?
En hoe zit dat met relaties/kinderen? Bij wie gaat dat allemaal goed, zonder hulp van instanties? Ik woon samen met een hele lieve vriend, die gelukkig heel begripvol is en met wie ik in de toekomst ook graag kinderen wil... Welke mensen zijn al zover en waar loop je dan zoal tegenaan en hoe los je dat op? Ben je nooit bang dat bijvoorbeeld Jeugdzorg bij het minste of geringste op de stoep staat omdat je als ouder een labeltje hebt?
Ik maak me hier soms zóveel zorgen over... Op zich heb ik al een boel obstakels zelfstandig overwonnen, maar dit zijn echt onbekende dingen waar ik het met niemand over kan hebben, omdat enerzijds mensen denken dat mensen met autisme toch niets kunnen, en anderzijds ze niets aan mij afzien en niet snappen waar ik me druk om maak.
Niet voor niets ben ik van de mavo naar het vwo gegaan, en heb daarbij twee klassen overgeslagen. Dan laat ik mijn studie toch niet afpakken door asperger. Tot nu toe heb ik drie keer vanwege een negatief studieadvies voor de examencommisie gestaan omdat ik eigenlijk had moeten stoppen, dus ik weet wat doorvechten is.
Als het eventjes niet lukt is dat niet erg, je kan dan best hulp zoeken zodat je we'll je doel kan bereiken, jij hebt een goed stel hersens, vergeet dat niet!
We'll probeer ik van officiele overheidsinstanties ver te blijven, want als ik een probleem heb moet dat worden opgelost en heb ik geen trek in bemoeienis met mijn complete leven.
