De kunst van het loslaten van je ex # 155

De ene crush is net overgewaaid en nu komt er een zwaardere crush opzetten
Ik ken haar van mijn vorige baan bij de media markt en gisteren hadden zij en ik een housewarming party bij een andere collega.
Uiteindelijk zijn zij en ik blijven slapen (wij in de woonkamer, die gast op zn slaapkamer) en hebben we tot bijna 5u gepraat over allerlei dingen en het was echt heel gezellig.
Vandaag hebben we veel oogcontact gehad en plezier en lol en konden het heel goed met elkaar vinden.

Intussen zijn er nummers uitgewisseld en krijg ik binnenkort dr msn

quote:

Op zondag 13 maart 2011 15:16 schreef Chilled het volgende:

[..]

Dat vraag ik me af. Ik zit in een soortgelijke situatie, maar ben ik dan het meisje die het heeft uitgemaakt. Als ik nu na een paar weken ga zeggen hoe kut ik me erbij voel etc, dan zal ik hem ergens toch hoop geven en dat wil ik niet. De keuze dat ik dus niet m'n echte gevoelens aan hem laat zien is dus voor hem en niet voor mezelf. Als ik alleen aan mezelf had gedacht, dan was ik allang naar em toe gegaan om te knuffelen etc, maar omdat ik weet dat het nooit meer goedkomt, moet ik dat ook echt niet doen.

Ik wou dat mijn ex het ook zo had aangepakt toen we begin januari uit eten gingen, we hadden elkaar toen een maand niet gezien. Toegegeven, het was ook niet echt slim van me om in te gaan op haar aanbod om uit eten te gaan, maar er moesten toch wel dingen geregeld worden. Zij gaf me dus wel hoop. Door me bijvoorbeeld op m'n mond te kussen terwijl ik naar haar wang ging. En bij het afscheid nemen deed ze dit tot 2 keer toe weer. Ze smste daarna nog dat ze het super gezellig vond en dat we elkaar snel weer zouden spreken. Vervolgens hoor ik een week niks van haar, tot ze met een onbenullig stom smsje kwam. Op dat moment heb ik het contact zelf maar afgekapt, ik had geen zin meer om "met me gespeeld" te blijven worden. Ik heb haar nu 2 maanden niet gezien of gesproken, helemaal geen contact, nikkes nada.

Toch is het raar... het gaat eigenlijk best goed met me, ik ben meer tevreden met mezelf (want psychisch sterker, afgevallen en meer tevreden met mijn lichaam, lekker aan het socializen) dan ooit, maar de laatste 2 weken moet ik toch weer meer aan haar denken. Ze heeft kennelijk al 2 maanden de behoefte niet om contact met me op te nemen, en blijkbaar mist ze me dus ook niet. Waarom geeft me dit nog steeds een kutgevoel? Ik zou haar namelijk niet terug moeten willen, maar voor mijn eigen gevoel moet dit binnenkort blijkbaar een keer gebeuren, misschien ook voor m'n zelfvertrouwen. Het enige wat ik soms nog hoor is dat het goed gaat met haar zaakje en hoeveel ze wel niet aan het stappen is momenteel. En oh ja, ze schijnt de barman waarmee ze vreemdgegaan is nu helemaal niet meer te zien, dat is klaar. Althans, dat hoor ik, of dat echt zo is weet ik niet zeker.

Het enige wat ik nu nog nodig heb om mijn zelfvertrouwen de definitieve boost te geven is zoenen met een andere meid denk ik Maar dat is nog niet gebeurd in de 4,5 maand die ik vrijgezel ben. Ok, ik ben pas sinds 2 maanden flink aan het stappen, maar op 1 enkele keer flirten met een meid in de kroeg 3 weken terug is er nog niks gebeurd en daar baal ik van. Iedereen roept wel lekker makkelijk: "ah joh het komt wel goed met jou, leuke jongen, aardig, grappig, maak je maar geen zorgen!" Nou ik merk er nog weinig van, maar misschien moet ik zelf maar iets meer initiatief tonen. Komende week waarschijnlijk voor de 2e keer wat drinken met een meid die ik ken via Paiq. Leuke meid, grappig, en we hebben een hoop dingen die we samen leuk vinden, maar er was (iig van mijn kant) bij de eerste date geen sprake van vlinders in de buik. Misschien moet zoiets groeien... maar het gesprek liep goed en was vertrouwd, alsof we elkaar al vaker hadden gezien en kenden.

Ik begin door al het piekeren van de laatste weken weer lichtelijk in de war en misschien zelfs een kleine dip te raken. Sterker nog... de laatste 2 weken komt het (vast hele stomme) idee om haar uit te nodigen voor een drankje of etentje steeds vaker opzetten in m'n kop. Ik weet absoluut niet of ik hier goed aan doe, want het vergeten gaat de laatste tijd juist wat beter. Ik denk dan ook dat ik dat idee langzaam maar zeker weer in de ijskast ga zetten Maar goed, deze week een drukke week. Veel stappen (vrijdag en zaterdag) en die date dus, hopen dat ik m'n gedachten even goed kan verzetten!

Je ex een plek in je leven geven is in de 1e periode net alsof je moet afkicken van een verslaving.. Net als het goed gaat begin je eraan te denken om toch een keer een drankje te doen en van het 1 komt het ander.. En de kans is groot dat je er dan weer spijt van krijgt. Niet doen dus zeg ik vaak tegen mezelf

Ik ben er achter gekomen dat ik de laatste tijd anders tegen dingen aan ga kijken, begin steeds meer een houding te krijgen van 'we zien wel'
Eerst wilde ik dingen graag plannen en regelen en nu heb ik zoiets van ik doe gewoon waar ik zin in heb en wat goed voelt, zolang het leuk is.. En anders maar niet

Ik weet nog niet of dit blijvend is.. Maar op het moment voelt het wel goed om even aan mezelf te denken

quote:

Op zondag 13 maart 2011 20:23 schreef jeice het volgende:
Sterker nog... de laatste 2 weken komt het (vast hele stomme) idee om haar uit te nodigen voor een drankje of etentje steeds vaker opzetten in m'n kop.

For old times sake? Vergeet niet dat ze je flink heeft voorgelogen over onze barvriend, en zoals je al zegt lijkt ze je niet te missen. Als je haar uitnodigt laat je zien dat je nog steeds bezig bent met haar. Sowieso, vreemdgangers... Don't do it. Zorg gewoon dat je jezelf bezig blijft houden tijdens de eenzame momenten.

quote:

Op zondag 13 maart 2011 20:23 schreef jeice het volgende:[/b]

[..]

Ik wou dat mijn ex het ook zo had aangepakt....

Ik vind het echt een hele vreemde situatie hoe het met jou en je ex is verlopen sinds januari eerlijk gezegd...

Kan me echt niet voorstellen dat je nog ''gezellig'' uit eten gaat samen, ( vanuit haar ogen dan he!!), vervolgens nog een kus op de mond geeft, terwijl je weet dat dit hoop creeert, en vervolgens doodleuk niets meer van je laten horen.....

En dat kutgevoel is heel begrijpelijk hoor, heb ik ook heel lang gehad, en weet je wanneer het pas echt overging, dat vervelende gevoel die je krijgt wanneer je gaat nadenken dat ze kennelijk geen behoefte meer heeft aan je??!
Dat is wanneer je voor jezelf bevestigt dat dit inderdaad klopt! Toen ik, na maanden lang ontkenning (denkend :: ze heeft het er vast zelf ook moeilijk mee, en wil me niet zien voor haar eigen verwerking, haar ouders raden het vast af om nog met me af te spreken etc etc etc, maar stiekem zou ze me nog heel graag zien hoor, heus wel... ), toen ik EINDELIJK geen andere keuze meer had, en het aan mezelf toegaf : Ze heeft er gewoon geen behoefte meer aan om me nog te zien, ze steekt 800 x liever moeite in nieuwe jongens, dan dat ze nog maar de kleinste moeite doet om met mij af te spreken...

Stop een willekeurige kamer vol met 20 jongens uit de omgeving, zet mij erbij, en ik ben dan waarschijnlijk degene waarin ze het minst in geinteresseerd is
Voor haar is er een nieuwe wereld open gegaan, waarin overal nieuwe potentiele vriendjes rondlopen, en jij bent voorgoed als potentieel gediskwalificeerd, in haar ''strijd'' doe jij dus niet meer mee en je staat buitenspel...

Door dit extra hard tegen jezelf te vertellen kun je ( kon ik iig), je jezelf bij de sitiatie neerleggen. Begrijp me goed, pijn doet het heus wel.. Bij mij na 11 maanden is het zelfs nu nog een gevoelige plek, maar aan de rest van de post te zien begin ook jij de goede weg in te slaan door naar nieuwe meiden te gaan kijken...

Verder wat je zegt over mensen die tegen je zeggen: Het komt wel goed met jou, en dat jij de laatste bent die dit wilt geloven, dat had ik ook hoor En nog steeds.. Zelf weet je denk ik ook wel, dat het vroeg of laat heus wel weer gaat komen voor je..
Probeer het alleen niet te forceren, dat had ik ook... Na met meisjes gezoend te hebben in d e kroeg, en ze vroeg vervolgens niet mn telefoonnummer, dan voelde ik me al gekwetst

Als je uit een relatie komt, zou je denk ik het liefste willen weten, hoelang het nu gaat duren, voordat je weer een nieuwe hebt... Als jij een glazen bol had, waarin je kan zien dat je bij wijze van spreke op 20 november 2011 weer een nieuwe relatie zult krijgen, dan zul je tot die tijd gewoon heerlijk gaan leven waarschijnlijk, omdat de factor onzekerheid weg is...

Probeer ook zonder die zekerheid toch zo in het leven te staan.. Komt een beetje vreemd over zoals ik het typ zie ik nu, maar probeer te begrijpen wat ik wil zeggen

Jiggy heeft gelijk

Je weet best wel dat er een keer een leuk iemand voorbij komt, die jou wel waard is.. Je weet alleen niet wanneer..
Maar dan kun je tot die tijd tot genoeg andere leuke dingen doen en jezelf vermaken!
En daar heb je je ex helemaal niet voor nodig
_{En zeker niet als ze je niet goed behandeld heeft, dan ben al helemaal je beter af zonder haar.}

quote:

Op zondag 13 maart 2011 21:58 schreef goofy_goober het volgende:

[..]

For old times sake? Vergeet niet dat ze je flink heeft voorgelogen over onze barvriend, en zoals je al zegt lijkt ze je niet te missen. Als je haar uitnodigt laat je zien dat je nog steeds bezig bent met haar. Sowieso, vreemdgangers... Don't do it. Zorg gewoon dat je jezelf bezig blijft houden tijdens de eenzame momenten.

Ja dat klopt ook wel, tot nu toe kan ik die drang ook goed onderdrukken hoor Ik baal er alleen van dat die gedachte toch weer in me op komt. Weet je wat het is, als ze zich bedenkt neemt ze contact op, en anders niet, zo simpel is het ook wel weer. En je hebt gelijk, vreemdgangers... je kan er beter bij wegblijven. Ik snap best dat ze wat jeugd in te halen heeft aangezien ik haar eerste vriendje was, maar ze is volwassen genoeg om dat op een normale manier op te lossen en dat heeft ze niet gedaan, zoveel is wel duidelijk.

Ik merk wel, nu ik een drukke week voor de boeg heb en iets heb om naar uit te kijken (volgend weekend, veel stappen en een date) dat ik het iets makkelijker van me af kan zetten. Bezighouden lukt opzich wel, misschien moet ik een goede nieuwe hobby zoeken

quote:

Op zondag 13 maart 2011 22:25 schreef JiggyJ het volgende:

[..]

Lang en goed verhaal...

Wow, lang verhaal, maar wel goed verwoord idd

Het is inderdaad raar gelopen tussen ons, zeker sinds dat etentje ja. Het heeft me toen redelijk in de war gebracht, zeker omdat ze echt signalen af gaf alsof ze me nog leuk vond, me terug wilde en hoopte dat de deur nog open stond. Ik heb het hier ook al eerder gezegd, maar ze heeft dus ook tegen m'n oma letterlijk gezegd: "Ja maar misschien komt het wel weer goed tussen ons". Waarom zou ze dat zeggen als ze weet dat ik dat te horen zal krijgen? Het is toch wel logisch dat IK dan weer ga denken: "iemand die daar niet over nadenkt gaat zoiets ook niet zeggen, het zal wel rondspelen in haar hoofd". Het is toch niet raar dat ik zo denk dan? Gelukkig kan ik die gedachte redelijk uit m'n hoofd zetten weer inmiddels

Ik begin zolangzamerhand toch ook wel te beseffen dat ik eigenlijk ook maar gewoon moet gaan genieten van de vrijgezellen status die ik nu heb. Ik kan doen en laten wat ik wil en forceren heeft absoluut geen zin. Ze zeggen altijd dat je iemand niet moet zoeken, maar uiteindelijk tegen het lijf loopt. Ik hoop dat dat voor mij ook geldt. Ik hoef (en kan) eigenlijk niet eens te weten wanneer dat moment zal komen. Die date die ik heb is de 2e keer met haar, en hoewel ik niet kan spreken van vlinders in de buik was de eerste date wel erg gezellig, veel gelachen en haar karakter spreekt me zeker wel aan. Eerlijk gezegd had ik het wel afgezworen en wilde ik de komende tijd alles maar eens lekker afwachten, maar nu de 2e afspraak al stond laat ik het gewoon doorgaan en zien we wel hoe het gaat...

Juist!

Het feit, dat je nu alleen bent, en dat je niet weet hoelang dit zal gaan duren, dat zorgt er bij veel mensen voor dat ze zich nog ellendiger gaan voelen denk ik...

Een paar maanden tot een jaar heeft iedereen volgens mij wel vrede mee, 2 jaar wordt al problematisch, en wanneer mensen zich spookideeen in hun hoofd gaan halen dat ze wellicht nooit meer zo iemand als hun ex tegen zullen komen, dan zijn de poppen helemaal aan het dansen, en dat soort onrealistische ideen zorgen ervoor dat het verdriet onnodig wordt verergerd....

Nog even een vraag aan jullie...
Misschien is het enkelen van jullie al opgevallen in mijn posts, maar ik heb het eigenlijk niet eens meer zozeer over het missen van mijn ex/van een relatie, maar vooral over mijn ego dat nog altijd aardig gekrenkt is...

En toen ik daar eens wat dieper over nadacht, kwam ik tot de conclusie dat niet zozeer het gemis van mijn ex de grote aanstichter is geweest van mijn frustratie ( dus niet het wegvallen van het persoonlijke-intieme met haar), maar voornamelijk mijn ego dat nogal een deuk heeft opgelopen...
Nu zal ik meteen maar toegeven dat ik aardig onzeker ben, dat zal er alles mee te maken hebben...
Maar het vervelende dat daaruit voortvloeit, is dat ik mijzelf eigenlijk al sinds de breuk als ''mindere'' van mijn ex zie.. Dat gaat zelfs zover dat ik mijzelf bijna in een nederige houding manouvreer wanneer ik mijn ex zie.. Een beetje de gedachte: Zij heeft mij gedumpt, zij staat boven mij, ik moet naar haar luisteren en mijn gedrag naar haar wil schikken..

Een beetje hetzelfde gevoel als wanneer je bijvoorbeeld jaren door iemand gepest bent, en dat je diegene tegenkomt en bij jezelf denkt: ik kan maar beter doen wat die figuur van me wil, anders gaat ie me misschien weer pesten....

Beetje vreemde omschrijving misschien, maar herkennen andere gedumpten zich hier misschien (deels) in ?
Het idee dat zeg maar jij de ''loser'' bent, en je ex de ''winnaar'', en je dus volgens ongeschreven regels onzag voor hem of haar moet hebben oid...

Ik voel me idd ook wel een beetje een loser.. Omdat ik het allemaal niet zag aankomen enzo.
Maar ik zie mijn ex niet meer als winnaar waar ik ontzag voor moet hebben.
Helemaal niet zelfs. Alle respect die ik in de relatie voor hem had begint langzaam te slijten, want met het minderen van het contact heb ik geen idee waar ik nog respect voor moet hebben.

Ik heb respect voor hem hoe hij was, maar alles is nu anders, dus ik kijk nu met een neutrale blik naar hem. Hij heeft zeker goede kanten waar ik respect voor heb, maar ook negatieve kanten die ik in de relatie zelf onbenullig vond, maar waar hij nu snel aan waarde verliest.

Verder kan ik me goed voorstellen dat als je wat langer alleen bent de behoefte naar een nieuwe relatie steeds meer toeneemt. Ik geniet nu nog van mijn vrijheid maar die zal ik op den duur ook wel weer zat worden

@ Jeice
Ik heb dat nu ook. Daten met een leuk persoon maar nog geen vlinders.
Maar ik zie het wel.. En anders maar niet
Je komt vanzelf weer iemand tegen (ik herinner me iets over 15000 mogelijkheden )
Heb in ieder geval weer even contact met een leuke jongen dus voor mijn zelfvertrouwen is het zoizo goed.

quote:

Op zondag 13 maart 2011 22:48 schreef JiggyJ het volgende:
Juist!

Het feit, dat je nu alleen bent, en dat je niet weet hoelang dit zal gaan duren, dat zorgt er bij veel mensen voor dat ze zich nog ellendiger gaan voelen denk ik...

Een paar maanden tot een jaar heeft iedereen volgens mij wel vrede mee, 2 jaar wordt al problematisch, en wanneer mensen zich spookideeen in hun hoofd gaan halen dat ze wellicht nooit meer zo iemand als hun ex tegen zullen komen, dan zijn de poppen helemaal aan het dansen, en dat soort onrealistische ideen zorgen ervoor dat het verdriet onnodig wordt verergerd....

Nog even een vraag aan jullie...
Misschien is het enkelen van jullie al opgevallen in mijn posts, maar ik heb het eigenlijk niet eens meer zozeer over het missen van mijn ex/van een relatie, maar vooral over mijn ego dat nog altijd aardig gekrenkt is...

En toen ik daar eens wat dieper over nadacht, kwam ik tot de conclusie dat niet zozeer het gemis van mijn ex de grote aanstichter is geweest van mijn frustratie ( dus niet het wegvallen van het persoonlijke-intieme met haar), maar voornamelijk mijn ego dat nogal een deuk heeft opgelopen...
Nu zal ik meteen maar toegeven dat ik aardig onzeker ben, dat zal er alles mee te maken hebben...
Maar het vervelende dat daaruit voortvloeit, is dat ik mijzelf eigenlijk al sinds de breuk als ''mindere'' van mijn ex zie.. Dat gaat zelfs zover dat ik mijzelf bijna in een nederige houding manouvreer wanneer ik mijn ex zie.. Een beetje de gedachte: Zij heeft mij gedumpt, zij staat boven mij, ik moet naar haar luisteren en mijn gedrag naar haar wil schikken..

Een beetje hetzelfde gevoel als wanneer je bijvoorbeeld jaren door iemand gepest bent, en dat je diegene tegenkomt en bij jezelf denkt: ik kan maar beter doen wat die figuur van me wil, anders gaat ie me misschien weer pesten....

Beetje vreemde omschrijving misschien, maar herkennen andere gedumpten zich hier misschien (deels) in ?
Het idee dat zeg maar jij de ''loser'' bent, en je ex de ''winnaar'', en je dus volgens ongeschreven regels onzag voor hem of haar moet hebben oid...

Nou (even over dat alleen zijn in je eerste stuk) dat is het ook he, als ik terugkijk op onze relatie heeft ze wel degelijk een aantal minpunten (tja wie heeft die niet) waarvan ik nu denk: ik ga uiteindelijk wel een vrouw vinden die op een hoop punten in ieder geval gelijk, maar waarschijnlijk nog beter is dan mijn ex. Ik merk wel dat ik op het moment iemand om me heen mis, iemand waarmee ik op de zondagavond samen op de bank TV kan kijken. 2 weken terug heb ik dat met m'n allereerste vriendin gedaan en dat was echt zo gezellig, ik vond het fantastisch. Ik denk dat die gezelligheid, die aanspraak, dat gezelschap hetgene is wat ik nu ook mis, en misschien niet eens zozeer haar. Hoewel, ik heb het er nog steeds moeilijk mee als ik me voorstel dat ze met andere jongens aan het zoenen is of er mee naar bed gaat. Maar goed, gaat wel weer over

Over je 2e deel van de post: ik herken mezelf daar deels in. Het heeft mij een enorme deuk in m'n ego opgeleverd. Ik voelde me inderdaad ook echt de mindere, omdat zij me dumpte terwijl ik mezelf altijd als een leuke jongen beschouwde, zowel qua uiterlijk als innerlijk. Misschien wat arrogant zoals ik het breng, terwijl ik in het echt alles behalve arrogant ben De afgelopen maanden hebben meerdere mensen (waaronder ook leuke vrouwen maar helaas bezet) al tegen me gezegd: "joh, ik weet zeker dat er tig vrouwen zijn die gigantisch blij mogen zijn en in de handjes mogen klappen als ze een jongen zoals jij aan de haak slaan". Dan denk ik: Ja leuk, maar ik heb er geen flikker aan zolang ik die leuke vrouw nog niet ben tegengekomen, en blijkbaar dacht zij er niet zo over. Maar ja, aan de andere kant is dat maar 1 vrouw, en als het gevoel weg is is het weg, en daarnaast is het altijd leuk om zoiets te horen natuurlijk.

Maar het laatste gedeelte van je post herken ik me niet in, ik ga mezelf echt niet nederig opstellen tov haar. Sterker nog, ik voel me de laatste weken juist sterker dan haar, ondanks dat ik haar al 2 maanden niet heb gesproken of gezien, ik weet gewoon dat het zo is. Ok, het gaat goed met haar nieuwe bedrijfje (van horen zeggen) wat natuurlijk leuk voor haar is, maar ik ga dit jaar ook een leuke promotie en loonsverhoging krijgen op het werk, dus dat parreer ik al. Daarnaast ben ik lekker aan het sporten en ben ik de nodige kilo's al kwijt, en ik voel me mentaal echt stukken, stukken beter dan een half jaar terug. Ik weet zeker dat ze opkijkt als ze me over een tijd weer ziet. Ik doe het niet om haar een loer te draaien of haar terug te winnen, ik doe dit voor mezelf. Ik voel mezelf lekkerder en uiteindelijk moet dat ook voor het nodige zelfvertrouwen zorgen. Ik heb nog wel een weg te gaan, ik ben er nog niet, maar dit jaar ga ik nog wel het punt bereiken dat ik tegen mezelf kan zeggen: "ja... nu ben ik weer m'n echte ik, mezelf. Kom maar op allemaal!" Ik denk dat, als je jezelf dat als doel stelt, je dat nederige gevoel vanzelf wel kwijtraakt, omdat je dan aan jezelf werkt en weet dat je beter wordt

Bedoel je niet zo iets van zij is er sterker door geworden en ik niet, dat komt ook door je onzekerheid..als je wat zekerder bent dan boeit het niet meer als zij sterker is en dus boven geschikt voelt/is oid...wees tevreden met jezelf, en geef haar niet de macht in het soort van spelletje wie het beste er vanaf is gekomen.....snap je nog haha? :p

Ook wij komen hier sterker uit, niet alleen onze exen.

Wij hebben ook van onze relaties geleerd, hoe mooi het kan zijn, maar ook dat je er hard voor moet werken, je niet moet veranderen voor een ander, wat je wil in een relatie en nog veel meer dingen. En ook van onze break ups hebben we geleerd. We hebben geleerd dat vrienden en familie er altijd voor je zijn en dat we ons ook prima zelf kunnen redden. En als we straks weer opnieuw verliefd worden hebben we geleerd dat het allemaal vanzelf weer goed komt, als je het maar tijd gunt.

En zodra de tijd de pijn heeft weggenomen blijven al die herinneringen over en daar kunnen we de volgende keer nog heel veel aan hebben.

Niemand is blij voor mij

Tuurlijk wel, zolang je maar onthoudt dat MSN een relatiekiller kan zijn.

Natuurlijk is dat ook zo, dat wij ook sterker uit zoiets komen..
Merk dat ook wel aan mezelf, sowiezo qua uiterlijk door sport inderdaad, maar ook innerlijk ben ik veranderd.. Weet niet precies wat, maar ik stel me op verjaardagen een stuk minder terughoudend op, en ben nu meer aanwezig binnen een groep.
Dat heeft er misschien mee te maken dat ik nu ten minste een relatie heb gehad, en ik dus op dat gebied ook mee kan praten, in plaats van de eeuwige vrijgezel te zijn...
Dat is in ieder geval een pluspunt

Maar daar heeft die gedachtegang van mij niet zozeer mee te maken. Wat mij ergens nog heel erg stoort is het ''idee, dat mijn ex bepaalde dingen ZOU kunnen denken''..

Aan het begin heeft zij enorm haar best gedaan om mij voor zich te winnen... Op personeelsfeestjes zat zij bij de organisatiecommissie, en de laatste paar feestjes voordat we iets kregen, deelde ze mij altijd in bij haar groepje.. Altijd lachen om alles wat ik zei, ookal was het niet eens grappig bedoeld.. Altijd naast me of bij me in de buurt gaan zitten, hints geven dat ze een film gaat kijken en alleen thuis is, en wat ik die avond ging doen.. ( en ik maar niet happen ).. Maargoed de aanhouder wint, en uiteinderlijk is het dus wat geworden...

Maar het feit dat ze het dan uitmaakt, en echt doet alsof zij nu de baas is ( zo was het toen het net uit was) , over wanneer we wel en geen contact hebben, bijvoorbeeld : '' Ja, je mag me bellen, tussen 6 en 7, verder heb ik geen tijd''..
Paar weken geleden nog grapjes maken waarom ik nog geen nieuwe vriendin heb...

Ergens snap ik dat wel, je maakt het niet voor niets uit natuurlijk, je wilt toch afstand creeeren, maar toch steekt die tegenstelling van hoe dingen toen gingen en nu gaan wel heel erg...

Oh, me PC stond uit uhh ja nou ze was het er wel mee eens. Het is niet direct "uit" of over, maar ik heb wel gezegd dat ik wat gas wil terug nemen. En dat snapte ze wel.

Ik heb uitgelegd waar ik het moeilijk mee had, wat ik vervelend vind en hoe dat de vorige keer na 3 jaar is mis gegaan en ze had er wel begrip voor.

Daarna toch haar ouders ontmoet "want het was al afgesproken" en dat was wel gezellig. Ze is gewoon blijven slapen maar ze komt vanavond niet. Ik ga ook even wat contact afstand nemen vandaag. Geen WhatsApp/MSN whatever, maar gewoon even rust in mijn kop en focussen op mezelf.

Bedoelde verder niks met de smilie alleen dat ik trots op mezelf was dat ik het toch netjes gedaan had in de middag. En niet NA dat ik haar ouders had ontmoet .

quote:

Op maandag 14 maart 2011 00:18 schreef goofy_goober het volgende:
Tuurlijk wel, zolang je maar onthoudt dat MSN een relatiekiller kan zijn.

mja dat is zeker waar. Dat heb ik duidelijk gemerkt bij m'n ex. Maar gelukkig woont ze in Maastricht en ik in Landgraaf dus kan ik haar veel makkelijker zien

Maar ik besef ook dat, als dit niks wordt, dat deze roze wolk me sowieso helpt om m'n ex te doen vergeten.

[ Bericht 0% gewijzigd door Neo-Mullen op 14-03-2011 11:45:07 ]

Yup, een "emotionele" rebound werkt ook. Gewoon het doorhebben/merken dat er meer is dan..

quote:

Op maandag 14 maart 2011 11:01 schreef ex het volgende:
Yup, een "emotionele" rebound werkt ook. Gewoon het doorhebben/merken dat er meer is dan..

Hoeft niet meteen een rebound te zijn, maar inderdaad, het weten dat er andere meisjes zijn die je dit kriebel gevoel kunnen geven, zorgt er wel voor dat je afstand kunt doen en merkt dat je niet zo afhankelijk meer bent van de liefde van je ex.

Ben eens benieuwd hoe dit loopt. Het sms contact is in ieder geval leuk

Oh ja sorry, dat noem ik al een rebound .

quote:

Op maandag 14 maart 2011 12:10 schreef ex het volgende:
Oh ja sorry, dat noem ik al een rebound .

Hoezo dat als je een meisje leuk vindt is dat toch niet direct een rebound?
Rebound is expres een meisje zoeken in poging van je ex los te komen.
Dit ging eigenlijk vanzelf en er is een leuke klik tussen ons.

Dus je komt er overheen, je wordt vrolijk.. Dat is in mijn ogen een rebound. Ik zie dat niet als iets negatiefs oid. Meer als iets wat er bij hoort .

Msn relatiekiller? Dat snap ik niet helemaal?