Heftig verhaal, sommige ouders zijn echt niet te geloven. Dat je dit hebt moeten doorstaan vind ik echt intriest. Even een reactie op de mail van je moeder (vond overigens dat je een goede mail had geschreven):
quote:
Op zondag 13 maart 2011 13:12 schreef lipper het volgende:Beste Ricky,
Wij vinden het jammer en verdrietig dat jij het zo beleeft hebt.
Ook dat je zo veel alleen bent bij ons staat de deur altijd open en dat is ook altijd geweest.
Weet ook wel dat ik de perfecte moeder niet ben geweest maar dat kan ook niet want ook ik heb geen leuke jeugd gehad. Maar ik denk wel dat je misschien een therapie moet gaan volgen.
Voordat je naar hoenderloo ging heb je een onderzoek gehad bij het currium in oestgeest daar is uitgekomen dat je bindingangst hebt.
Het was dan ook de bedoeling dat ze daar mee aan de slag zouden gaan maar dat is denk ik niet gebeurd.
Maar een heleboel zaken zijn ook jou keus geweest en dat moet je een plekje geven ,je kan de hele wereld en mij van alles beschuldigen maar daar
word jouw leven niet prettiger van. Ga oplossingen zoeken zoek vrienden kennisen mensen om je heen want dat is belangrijk.De keus is nu aan jou jij bent volwassen en kan zelf nu wat van je leven maken.En met alle plezier willen wij daar een steentje aan bij dragen als je dat wilt.
Maar het moet van jouw kant komen.
Groetjes Mama
Jammer dat je moeder jouw verdriet eigenlijk niet erkent. Ze weet dondersgoed wat ze jou heeft aangedaan, maar ze weigert om excuses aan te bieden (te trots?). Vooral die quote van "ik kan geen perfecte moeder zijn want ik heb zelf ook geen leuke jeugd gehad" is echt om te huilen. En dat het maar van jouw kant moet komen... echt triest hoor. Ik denk dat je jezelf eens moet afvragen of je je ouders nog wel in je leven wíl. Klinkt hard en het is waarschijnlijk ook heel moeilijk maar na alles wat je hebt meegemaakt kun je ze misschien beter links laten liggen. Ik denk niet dat je veel van ze kunt verwachten eerlijk gezegd. En als je dus een tijdje niks van je laat horen, dringt het misschien eindelijk tot hun door.
Verder zou ik hulp zoeken, bijvoorbeeld naar een psycholoog gaan. En hoe moeilijk het ook is: neem het heft in eigen handen, het is jouw leven en je bent nu in de positie om er wat van te maken, ook al heb je een klotejeugd gehad. Gebruik de nare ervaringen en zet ze om in goede dingen. Sterkte