Het dreumestopic (1-2 jaar) Deel 121

Nou, en ik geloof zeker dat er sprake is van psychische onrust bij Senna! En dat is een onrust waar ik niet echt iets aan kan doen. Het is zoals het is, ik kan moeilijk schaap vragen zij nwerk niet te doen en thuis te blijven als hij naar het buitenland moet. Dus we moeten even door deze periode heen, en dan wordt het vanzelf weer rustig in haar hoofdje. Bovendien wordt ze ook ouder en gaat dus begrijpen dat papa weliswaar een paar dagen weg is, maar wel weer terugkomt.

quote:

Op donderdag 3 maart 2011 12:07 schreef oeke het volgende:
Toch vind ik het jammer dat je je aangevallen voelt Miss, maar dat komt omdat mijn insteek van dit gesprek heel anders was, je kind op andere plekken dan thuis laten slapen namelijk.
En niet je kind al dan niet uit bed halen als het niet in slaap valt.
Dus, het spijt me als je je er zo over voelt!

Mijn nichtje (3) is heel erg bang voor dieren. Haar ouders zeggen dat het in haar karakter ligt, maar gaven tegelijk aan dat zijzelf zich echt moesten dwingen om een geit aan te raken, zo walgden ze ervan. Ik vraag me dan toch af of het karakter is, of voorleven.

Maar hoe kun je je kind op andere plekken dan thuis laten slapen als dat niet aan de orde is? Ik wil helemaal niet dat Senna ieder ekeer uit logeren gaat en zo vaak slapen wij zelf ook niet ergens anders. Tja, op vakantie en dan doet ze het ook best goed. Dus volgens mij slaapt ze ook op een ander best prima.

Maar wat gesteld wordt is dat door die onrust wel verkeerde patronen kunnen worden aangenomen. En een kind is dus even oprecht als het niet kan slapen doordat er een verkeerd patroon insluipt of geslopen is, als wanneer het niet kan slapen door de psychische onrust.

Ik blijf zeggen dat ik patronen of gewenning niet zie als onechte redenen om te huilen voor een kind. Het huilen is even echt, maar de aanpak voor mij als ouder verschilt wel.

Het kan best zijn dat er een patroon insluipt op deze manier, maar ik zie echt niet hoe ik dat kan veranderen zonder Senna volledig over haar toeren te laten gaan. Ik zie het niet. Degene met de gouden tip zal ik levenslang dankbaar zijn.

Ik herken me juist erg in jouw 'methode', Groofsken. Ik kan eigenlijk niet zo goed uitleggen hoe wij het aanpakken. Het is een combinatie van Ivan proberen te conditioneren om goed te slapen en meeveren als we denken dat dat nodig is.

Zo heeft Ivan een tijdje geleden drie nachten lang bij ons op de kamer geslapen. We sleepten 's nachts het ledikant naar onze kamer toe. Maar we laten hem ook wel eens huilen en over het algemeen ben ik juist vrij streng in het niet uit bed halen. En toch is er ook een tijd geweest dat ik hem juist uit bed haalde om hem even uit de situatie te halen.

We doen dit erg op gevoel, maar wel gedirigeerd door een stemmetje in ons achterhoofd dat ons vertelt dat we ervoor moeten waken om geen vervelende patronen te laten ontstaan.

quote:

Op donderdag 3 maart 2011 12:13 schreef Claudia_x het volgende:
Ik herken me juist erg in jouw 'methode', Groofsken. Ik kan eigenlijk niet zo goed uitleggen hoe wij het aanpakken. Het is een combinatie van Ivan proberen te conditineren om goed te slapen en meeveren als we denken dat dat nodig is.

Zo heeft Ivan een tijdje geleden drie nachten lang bij ons op de kamer geslapen. We sleepten 's nachts het ledikant naar onze kamer toe. Maar we laten hem ook wel eens huilen en over het algemeen ben ik juist vrij streng in het niet uit bed halen. En toch is er ook een tijd geweest dat ik hem juist uit bed haalde om hem even uit de situatie te halen.

We doen dit erg op gevoel, maar wel gedirigeerd door een stemmetje in ons achterhoofd dat ons vertelt dat we ervoor moeten waken om geen vervelende patronen te laten ontstaan.

Dit laatste herken ik heel erg.

Daar staat tegenover dat ik denk dat ik minder 'hard' daarin wil zijn dan mijn ouders (denk ik) waren (ook met de beste bedoelingen hoor), dus ik heb er dat stemmetje dan ook nog weer bovenop.

En dat laatste stemmetje is mijn gevoelige plek, ook als ik hier meeklets. Ouders als Oeke en Miss zijn wat dat soort dingen betreft juist weer mijn voorbeeld.

Maar waar is 'mijn' methode dan zo anders dan die van groofs of claudia? ik zie het niet, hoor, want volgens mij komt het allemaal op hetzelfde neer, alleen heb ik momenteel een meisje dat behoorlijk van slag is door factoren die we niet kunnen beinvloeden en moeten we daar dus in meeveren....

Ja precies, miss. Daarom zei ik eerder ook dat ik de postings van Ca.ra en wickie heel zinvol vond. Ik vind het nogal wat voor zo'n klein meisje om haar vader een week te moeten missen, hoor. En dat betekent niet dat je dat nou zou moeten vermijden of zo, want het hoor gewoon bij jullie leven en daar zal ze mee om moeten leren gaan. Ook dat hoort erbij, dat kinderen ermee om moeten leren gaan om even uit hun 'comfort zone' getrokken te worden. Maar ik zou in periodes van die 'psychische onrust' ook meeveren en daarna denk ik er alert op zijn dat het geen gewoonte wordt.

quote:

Op donderdag 3 maart 2011 12:07 schreef Claudia_x het volgende:

[..]

Hm, dit vind ik een interessante opmerking van je! Heb jij Niels eigenlijk bij elk kikje aangelegd, en zo ja, zou je dat nu anders doen?

Nee, ik had het boek "Lekker Slapen Zonder Huilen" al toen Niels net geboren was en las toen ook al op dat forum mee. Ik had toen bedacht dat ik hem niet aan de borst in slaap wilde laten vallen en ook niet bij ieder kikje aan wilde leggen. Omdat ik dus las over kindjes van Niels leeftijd nu die de hele nacht sabbelen, anders kunnen ze niet slapen. Dat in slaap vallen gebeurde in het begin natuurlijk nog wel vaak, dat is natuurlijk babygedrag. Maar naarmate hij ouder werd en bewust aan de borst in slaap wilde vallen ben ik hem steeds af gaan koppelen als hij slaperig werd. Hij valt nu meestal zelf in slaap in zijn bed.
Ik heb hem ook niet bij iedere kik aangelegd, maar zocht naar andere manieren van troosten als ik wist dat hij geen honger kon hebben (dat was bij Niels wel handig, hij dronk altijd erg goed). Zoals dragen, aaien en wiebelen met zijn wiegje. En nu nog steeds probeer ik hem eerst op andere manieren te troosten. Ik leg hem neer en zeg een zinnetje wat ik altijd zeg als hij moet slapen, dan doe ik zijn muziekdraakje aan en loop weg. Meestal gaat hij dan, na soms heel even huilen (zo lang als het draakje duurt ongeveer en niet overstuur), wel slapen.

Groofsken, ik vind jou echt een super mama hoor. Volgens mij ben ik het best op veel vlakken met jou eens.
Ik zal Niels zeggen dat hij dat boek moet lezen, staat daar de tip "het telefoonboek overschrijven" ook in? Die heb ik jaren geleden eens gelezen en uitgeprobeerd, werkte niet...

[ Bericht 4% gewijzigd door Twinkly op 03-03-2011 12:25:39 ]

Miss, ik denk dat het ook een beetje de leeftijd is van Senna.. Er gebeurt veel in hun koppie op dit moment. Ze gaan linken leggen, snappen meer en dan is haar papa in een twee keer vlak na elkaar ook nog een aantal nachten weg.. En ik denk dat ze op deze leeftijd structuur nodig hebben en als dan opeens je papa weg is dan is dat een stukje gewoon structuur dat weg valt. Ik vind dat je dit heel knap oppakt met Senna door haar dan maar even te laten bepalen en misschien is dat niet de perfecte oplossing maar voor nu werkt het wel even toch!

Maar als ik dit zo lees ben ik echt zo blij dat wij een fijne slaper hebben en waar dat hem in zit weet ik echt niet hoor. Ze slaapt gewoon zoveel mogelijk op vaste tijden maar we kunnen haar middagslaapje ook rustig wat uitstellen of vervroegen als dat beter uitkomt. En ze kan ook best iets later naar bed als het maar niet alle avonden is. En dan is het er ook nog eentje waarvan het haar niet uimaakt waar we har in bed leggen, als ze maar alleen op een kamertje is. Bij ons op de kamer of bij een ander op de kamer slapen is echt een drama!!

Het telefoonboek overschrijven?

quote:

Op donderdag 3 maart 2011 12:21 schreef groofskendezoveelste het volgende:
Het telefoonboek overschrijven?

Ja waarschijnlijk om je hoofd leeg te maken zodat je niet meer piekert?

quote:

Op donderdag 3 maart 2011 12:22 schreef Twinkly het volgende:

[..]

Ja waarschijnlijk om je hoofd leeg te maken zodat je niet meer piekert?

Haha, nou dat is wel één van de dingen ja. Elke avond vijf minuten nemen om alles waar je op dat moment over nadenkt even op te schrijven. Maar ze zweren dat het de combinatie is van alle tips die je krijgt in het boek en dat je je er heel strak aan moet houden. Dus één tip alleen volgen werkt niet .

Maar goed, een cursus voor volwassenen hè.
Anyways, ik ga mijn zieke manneke even uit bed plukken, even de buitenlucht in. Dat zal mij hem goed doen.

quote:

Op donderdag 3 maart 2011 12:19 schreef Claudia_x het volgende:
Ja precies, miss. Daarom zei ik eerder ook dat ik de postings van Ca.ra en wickie heel zinvol vond. Ik vind het nogal wat voor zo'n klein meisje om haar vader een week te moeten missen, hoor. En dat betekent niet dat je dat nou zou moeten vermijden of zo, want het hoor gewoon bij jullie leven en daar zal ze mee om moeten leren gaan. Ook dat hoort erbij, dat kinderen ermee om moeten leren gaan om even uit hun 'comfort zone' getrokken te worden. Maar ik zou in periodes van die 'psychische onrust' ook meeveren en daarna denk ik er alert op zijn dat het geen gewoonte wordt.

Tot nu toe hebben we dat altijd zo gedaan, ook als ze ziek was bijvoorbeeld. En altijd is het na een periode waarin het neit lekker gaat en ze er dus wat vaker uit mag enzo weer goedgekomen als alles weer in normale doen is. Senna is een kind waarbij je heel best een tijdje flexibel kunt zijn en dat daarna heel goed accepteert dat alles weer wat strenger en gestructureerder op de oude manier gebeurt.

MissSly, mijn man is inmiddels veteraan maar de eerste 3 jaar van onze dochter haar leventje was hij vaak van huis vanwege zijn werk en het varieerde van een aantal dagen tot een aantal maanden. In het begin had zij het er moeilijk mee dat haar vader niet thuis was, huilen, moeilijk slapen, vroeg wakker, zoeken naar papa en bij elke keer van het horen van de buitendeur roepen om papa. Het gaat van zelf wennen, wordt minder en op den duur is het gewoon dat papa er niet is. Hoe meer ze leert praten, hoe duidelijker je iets kan uitleggen en je kan er ook een ritueel bij maken. Ik had een foto van mijn man in een lijstje dat ik bij haar bedje neer had gezet als haar vader weg was en dan bij het wakker worden en slapen gaan liet ik haar die foto een kusje geven. Zo begon ze de dag met de wetenschap dat papa er niet was en ging ze naar bed met dezelfde wetenschap.

Twinkly, dankjewel voor je uitgebreide reactie. Lena is nu nog heel klein, maar het houdt me wel bezig. Ze slaapt namelijk zo nu en dan eens een nacht door en ik maak haar dan wakker voor een voeding. Ook merk ik dat ze soms gewoon last heeft van krampjes en nog helemaal niet wakker is, dus dan ben ik al bezig om voorbereidingen te treffen voor het voeden terwijl het onnodig is.

Oeke plaatste pas een link over attachment parenting waarin iets anders werd beweerd: moeders die borstvoeding geven worden vaak net iets eerder wakker dan hun kind, leggen het dan al aan voor het kind echt wakker is en daardoor slaapt het kind makkelijker door. Zoiets was het (correct me if I'm wrong, oeke).

Nou ja, ik ben gewoon benieuwd hoe het met Lena gaat. Ivan is zo'n goede slaper, maar we hebben bij hem wel bepaalde dingen anders gedaan dan ik nu bij Lena wil doen. Ik weet niet of dat verstandig is.

Miss, ik heb er niets zinnings over te zeggen. Alleen een dikke kus voor jullie. En .. een vriendin van mij zei ooit toen Joep net geboren was: "jij bent zijn moeder en jij weet het beste wat goed voor hem is". Aan die opmerking hang ik nog steeds veel.

Ach ja, ik moet het ook niet zo persoonlijk opnemen, dat is dan weer echt mijn fout.

In ieder geval ligt mijn dame al weer ruim een uur te slapen, dus het middagdutje gaat goed. Eens bedenken wat we strakjes samen eens zullen ondernemen. Het is akelig koud nog, ik zou zo graag mooi weer zien!

Iedere ouder heeft een andere manier van opvoeden en ieder kind is weer anders. Gelukkig maar dat wij allen anders zijn anders was het maar een saaie bedoening. Als jouw kind haar of zich goed voelt bij hoe jullie het doen zou ik me er niet druk om maken. En dat zelfde geldt voor hoe jij je er bij voelt.

Bij onze eerste sliep onze dochter de eerste 6 maanden nood gedwongen bij ons op de kamer aangezien wij bij mijn ouders inwoonden. Met 7 maanden is zij toen op haar eigen kamertje gaan slapen en dat was vooral de eerste maanden een regelrechte ramp. Pas ergens rond de 14 maanden ging ze zonder mopperen naar bed en bleef ze in bed.
Onze oudste zoon heeft de eerste 6 maanden bij ons op de kamer geslapen, vanwege zijn gezondheid wou ik hem nauwlettend in de gaten houden en met 6 maanden is hij naar zijn eigen kamertje gegaan. Pas toen durfde ik het aan en daarna sliepen zowel hij als wij een stuk beter en langer door.
Onze jongste is alweer bijna 14 maanden en slaapt nog altijd bij ons op de kamer. Tot 9 maanden kreeg hij borstvoeding en ik vond dat handiger dan 's nachts over de gang te moeten naar de slaapkamer die hij zou delen met zijn broer. Hierna werd hij nog altijd 1 keer minimaal 's nachts wakker en aangezien wij geen zin hadden om rond de klok van 02.00 uur met een baby en peuter op de bank te moeten zitten is hij bij ons op de kamer blijven slapen. En nu gaan we zo zoetjes aan maar eens kijken of hij bij zijn broer op de kamer kan slapen. Eerst nog een hekje voor in de deuropening aanschaffen en dan kan hij daar op de kamer.

Doe vooral waar jullie je beide goed bijvoelen.

Het lijkt echt super lekker buiten door de zon, maar het vheeft zelfs gevroren vannacht.

Claudia, als zuigen aan een 'lege' borst helpt tegen krampjes zou ik dat juist wel doen. Zuigen werkt pijnstillend.

Senna en ik hebben vanmorgen even boodschappen gedaan, maar het is echt echt koud!

Ik moet wat bekennen: Ko valt nog steeds heel vaak in slaap aan de borst.
Maar hij slaapt er verder wel goed op door, de laatste maanden zeker.
Gelukkig valt hij net zo goed in slaap zonder de borst, anders zou ik er wel aan werken.

Claudia, was dat die link over samen slapen? Ik zou proberen niet al te veel met haar slapen bezig te zijn nu, ze is nog zo klein.

Zo zeg.. ik heb meer dan 10 topics gemist Ben niet echt bijgelezen dus.. _{ging even niet zo lekker hier, had me even beetje teruggetrokken.. maar nu weer terug dus}

Miss fijn dat Senna in elk geval 's middags goed slaapt En hopelijk als Schaap terug is ook 's avonds weer gewoon

Het is inderdaad kóud buiten, maar wel een heerlijk zonnetje. Net lekker met Timo naar de Intratuin geweest visjes en konijntjes kijken

Verder over slapen: Ik heb Timo het altijd helemaal zelf laten bepalen.. als hij niet wilde slapen, dan niet.. als hij aan de borst in slaap wilde vallen, prima.. en hij slaapt nu vrijwel altijd super goed.. maar ja.. ik heb het gevoel dat dat meer door hem komt (gewoon zn karakter dus) dan door hoe ik ermee om gegaan ben..

De wind maakt het zo ijzig, vind ik. Ik hou best van kou en zon, maar zonder wind! Ik wilde fietsen, maar ik denk dat Senna bevriest zo stilzittend in het stoeltje!