Vroeger was ik een bekwaam Darter. Zo’ n jongen die helemaal idolaat ervan was. Geen één match was in mijn ogen triviaal, niks ontglipte mij. Ik wist de namen en gooi stijl van alle darters uit mijn hoofd. Zelf wou ik de beste ooit worden. Nu had ik het geluk dat ik mijn Glorietijd zat, net toen darten een hype was op de teevee. Elke boerenkinkel had toentertijd de drang om te darten.
Samen met 2 vriendjes oefende ik zo’n 3/4uur per dag. We hadden ons namelijk ingeschreven voor het lokale dart toernooi bij ons in het dorp. Die Zaterdagnacht kon ik amper slapen van de spanning, Nu ging het gebeuren. ‘Hoe goed ben ik in vergelijking met de andere kinderen?’ Dat soort gedachtegangen dwaalden door mijn brein.
NU KOMT DE DAG DAT HET GAAT GEBEUREN!
Mijn moeder vond het te gevaarlijk om het stuk naar het dorpshuis te fietsen, dus ze bracht ons met de auto.
Eenmaal aangekomen liepen wij wat onwennig het gebouw binnen, hingen onze jassen netjes aan de kapstok. Nadat wij de entree hadden afgeklopt, kozen wij een dartbord uit om nog eventjes te oefenen, voor het ging beginnen.
Dewijl ik ook bij de lokale dart club al een vermaard lid was, groette vele clubgenoten mij.
De opkomst was groot,er waren zo´n 120 darters van 12 tot 15 jaar voelden zich geroepen om te komen.. De regels waren simpel, enkel met singles uitgooien voldeed.
Mijn eerste match was aangebroken. Door de microfoon werd het volgende omgeroepen. ‘Nick VS Timo’.
Timo was een gedegen tegenstander, nog voor de match begon maakte hij mij duidelijk met een gebaar dat mijn einde nabij was. Hij wreef namelijk een vinger over zijn hals. Tevens verzekerde die mij, dat wanneer ik zou winnen hij mij achteraf met een stanley neer ging steken.
Best of 3 legs. Deze match had ik snel gewonnen, ik gooide vrij goed, Timo niet. Wel had hij 3 x in mijn rug gegooid. Met opzet? Dat zullen we nooit weten.
Nadat ik nog wat easy matches had gewonnen was het tijd voor de knockout fase. Ik was als 1ste van de poule geëindigd. Toen de loting begon trof ik een makkelijke tegenstander. Namelijk Floris-Jan van Fleppenstein. Moeiteloos won ik deze match, floris jan kon niet tegen zijn verlies had ik wel door. Na de match zei hij het volgende ‘Krijg zo vreselijk de vliegende vlektyfus dat je gek wordt van de anuspuntverknettering’. ‘Oké bedankt Floris-Jan! Goed gespeeld’ schaterde ik!
Het niveau van dit toernooi lag vrij laag, na nog wat matches zat ik dus ook snel in de finale. Maar eerst ging ik even een snack eten, het was tenslotte pauze. De tegenstander die ik zou treffen in de finale was één van de beste darters van ons dorp. Namelijk ‘Wolfgang Amadeus Modart’.
In de pauze trof ik een lekker vrouwtje, deze was flink onder de indruk van mijn dart kunsten. ‘Hoe heet jij‘? Vroeg ik haar. ‘Sandy Fordham’ zei het lekkere meisje. 'Aah oke, klinkt bekend in de oren.' Na wat praten kwamen we tot een deal. Wanneer ik de dartmatch zou winnen, mocht ik met Sandy Fordham zoenen. Wanneer ik zou verliezen moest ik 18dartpijlen opeten. Mijn vrienden die allang uit het toernooi waren geschopt, hadden dit bedacht.
Het was een zenuwslopende match, maar toen ik 140’ers en 180’ers begon te hitten, wist ik de partij snel naar mij toe te trekken. Sandy Fordham werd helemaal wild. Toen ik de laatste pijl in de single 18 knetterde was ik dolbij. IK HAD GEWONNEN. Ik mocht met Sandy Fordham zoenen! Maar dit viel tegen.
Maar ik had wel een dartbord gewonnen + een bekertje + 10euro.
Dit was de laatste keer dat ik wat zou winnen in mijn leven…..
Na het genoemde gebeuren heb ik nog 2jaar gedart. Meestal om Musicstore bonnen als prijs. IK had er na 2jaar zoveel, dat ik er het hele oeuvre van Bob Dylan kon kopen.
Nu ben ik vaak erg droevig.
[ Bericht 0% gewijzigd door hakunamatafaka op 28-02-2011 21:17:47 ]