Hoe neem je zo'n beslissing?

quote:

Op maandag 14 maart 2011 13:09 schreef Ivotje het volgende:
Mijn ouders zijn 5 jaar bij elkaar gebleven voor de kinderen. Na 5 jaar alsnog gescheiden. Ik heb 1 ding geleerd; blijf nooit maar dan ook nooit bij elkaar voor de kinderen als dat de enige reden is. De kinderen zijn hier dan nog meer de dupe van dan wanneer je nu uit elkaar gaat. Kinderen krijgen meer mee dan dat je denkt.

Je kan beter nu uit elkaar gaan en goed zorgen voor de kinderen. Als ik je verhaal zo lees, heeft therapie weinig zin meer en kan je er beter een dikke punt achter zetten. Dit zal voor de kinderen nu erg klote zijn maar achteraf krijg je hier geen spijt van.

De kinderen zijn nu nog jong, als ze dadelijk een leeftijd hebben dat ze alles met het volle besef meekrijgen zal dit veel meer impact op ze hebben dan nu.

Succes ermee.

Nou mijn ouders zijn ook bij elkaar gebleven vanwege de kinderen. Met name mijn vader was dïegene die het liefst weg gegaan was maar vanwege ons bij mijn moeder bleef.

Ja hij was soms enorm gefrustreerd door de situatie en ja wij kinderen zijn daar soms de dupe van geworden (kon fysiek nog wel eens uithalen). Anderzijds heeft die er alles aan gedaan om ons een stabiele jeugd te geven. Heeft zelfs zo'n 7 jaar 2 (fulltime!) banen aangehouden omdat het financieel een totale ramp was.
Maar ook nadat mijn ouders een jaar of 25 geleden een groot erfenis gehad hebben waardoor de financiele problemen in een slag voorbij waren is mijn vader niet weg gegaan. Zeker na het erfenis was het misschien aantrekkelijk voor hem geweest. Zijn deel van het erfenis was groot genoeg om 10 jaar niet meer te werken maar hij heeft het niet gedaan. Op hun manier houden mijn ouders van elkaar en kunnen ze niet zonder elkaar.

Ik denk dat we tegenwoordig te snel opgeven en vinden dat we het alleen of met een ander beter hebben (gras bij de buren etc...)

quote:

Op maandag 14 maart 2011 12:01 schreef doubts het volgende:

[..]

Was het maar waar. Soms hoop ik gewoon dat HIJ idd weg wilt gaan. Maar nee, hij vind onze relatie prima :S

je zal op hetzelfde uitkomen bij een ander over een paar jaar. Het ligt ook aan jezelf, je moet er zelf wat van maken. En als het 'tamme' gezinsleven je nu niet aard, dan ligt dat niet aan je man, maar aan jou...

quote:

Op dinsdag 15 maart 2011 14:37 schreef doubts het volgende:

[..]

Leg uit...

Het is nu makkelijk te zeggen "ga bij je man weg, dan beginnen we opnieuw". Maar wat gaat hij doen als je werkelijk alles opgeeft? Straks bedenkt hij zich om de een of andere reden (je zegt zelf ook dat het wederzijdse vertrouwen niet 100% is) en heb je niets meer

Ik heb alleen de eerste post gelezen en kan je zeggen dat dit spaak loopt (glazen bol werkt vandaag). Als die andere bekende echt iets met je wilde en vol passie was daarvoor, had hij zijn relatie ook wel verbroken. Tenslotte geef je aan dat er een vertrouwensissue is met hem, dus 2x gewaarschuwd (telt voor vier) en de kinderen zijn helemaal de druppel.

Doe het dan zo, ga naar een parenclub met je man o.i.d. en spreek af dat die ander daar ook toevallig is...

En? Hoe is het uiteindelijk uitgepakt?

Ze wilde het uitmaken, hij werd gek, ze kregen eindelijk de gehoopte vurige ruzie en hebben elkaar de hersens ingeslagen. RIP (aan de nabestaanden)

latr zoals het nu is , je hebt nu namelijk nog iet , te veel verlies waneer je daar iets aan doet .
je hebt 2 kids , schieding zal invloed op hun hebben , mogelijk voor heel hun leven .
daarmee doel ik vooral op mentaal en sociaal gebied . en is mogelijk dat het hun blijft achtervolgen .
wees blij met wa je hebt , zeker op die leeftijd in huidige maatschapij waar al veel gezinne er sociaal nog beroerder bij staan .