Hoe neem je zo'n beslissing?

Lang verhaal!

Man en ik zijn nu 5 jaar samen, we hebben 2 kinderen. Nooit ruzie. Natuurlijk zijn er irritaties, maar ruzie maken we echt niet. En dat is misschien ook wel een deel van het probleem. Want waarom maken we geen ruzie? Eerlijk gezegd interesseert het me gewoon niet zo wat hij doet. De irritaties die er zijn hebben dus ook alleen te maken met de kinderen (die me uiteraard wel interesseren )

Wat mn man doet op zn werk of in de kroeg kan me weinig boeien. Een goed gesprek hebben we dus ook niet. Daarnaast inmiddels meer dan een jaar geen seks gehad, een kus bij het weggaan is alles en zelfs dat gebeurd vaker niet dan wel.

Waarom zijn we nog samen?

Punt 1, we zijn getrouwd. Je loopt niet zo de deur uit, een scheiding aanvragen klinkt heel eng!!
Punt 2, de kinderen. Ik hou van ze, maar heb ook echt behoefte aan tijd voor mezelf. Nu heb ik dat genoeg, mn man is er tenslotte ook voor ze. Ga ik weg, zal ik er grotendeels alleen voor komen te staan. En ja, dat ga ik redden, maar wil ik het wel alleen doen?
Punt 3, we hebben nooit ruzie, houden van elkaar, thuissituatie is dus heerlijk rustig. Ik vertrouw hem volledig. (maar komt dat niet doordat het man/vrouw gevoel weg is)
Punt 4, geld! Als ik wegga zullen zowel man als ik het beide financieel erg lastig gaan redden.

De punten om weg te gaan zijn ook simpel:

Geen seks, geen ruzie, geen wederzijdse interesse kortom; broer/zus relatie.
Ik ben nog zo jong, moet ik niet gaan voor een relatie vol passie?
Ik vind het zo eng om bij mn man weg te gaan. Maar ik wil zo ook niet verder.

Relatietherapie zie ik niet zitten, we leven al te lang langs elkaar heen. Het gevoel wat nodig is om een echte relatie te hebben (met seks dus) is er niet meer. Ik hou van mijn man, hij doet alles voor me. Maar het is niet eerlijk om bij hem te blijven omdat ik er tegen op zie om zelf de was te moeten doen. (bij wijze van spreke)

Man ziet verder geen probleem om samen te blijven en dat maakt het extra lastig. Het is een leuke man en vader, ik wil hem geen pijn doen.

Ik ben nog nooit vreemdgegaan, maar nu heb ik wel iemand in mijn leven die ik al 10 jaar ken, altijd elkaar leuk gevonden, maar zaten beide steeds in een relatie. Hij is nu vrijgezel en kent het verhaal over mijn huwelijk, hij vraagt nu of ik wil scheiden, en kijken of wij samen iets op kunnen bouwen.

Ene kant wil ik daar inderdaad voor gaan, maar met hem zijn er al wat dingen voorgevallen waardoor (wederzijds) het vertrouwen niet optimaal is. Daarnaast is zijn leven niet echt gebaseerd op het hebben van 2 kinderen, die hij er wel gratis bij zal krijgen. Gaat dit werken?

Ik twijfel zo. Ik ben bang dat ik een verkeerde beslissing ga nemen.

Diep in mn hart weet ik dat mijn man en ik geen goed huwelijk hebben. Vriendschap is er wel, maar er ontbreekt een stukje...

Ik weet dat ik met die ander geen garantie heb op wel een gelukkige relatie, het is ook niet zo dat ik wil kiezen tussen 2 mannen, maar het speelt wel mee, zonder die andere man, had ik waarschijnlijk nog jaren verder gegaan met mijn man.

Dus,
Ga ik verder met mn huwelijk, zet de andere man uit mn leven en leef dus een rustig en makkelijk leven, maar wel zonder seks en gezamelijke interesses.

of

vraag ik de scheiding aan en ga alleen verder. Financieel wordt het k*t, maar ik kan wel mn eigen ding doen.

quote:

Op donderdag 24 februari 2011 10:39 schreef TheaTraal het volgende:
Als je zelf al de keuze maakt om niet bij een relatie therapeut langs te gaan zie je zelf dus geen heil meer in je relatie.
Je moet belangen afwegen: die van jezelf tegenover die van je man/ kinderen.

Ik kan me inderdaad inmiddels niet meer voorstellen dat mijn man en ik weer een echte relatie kunnen hebben. Als ik naar hem kijk zie ik een lieve mooie man, maar niet iemand met wie ik het bed in wil duiken.

Therapie lijkt me daar niet bij helpen. Maar als iemand daar andere ervaringen mee heeft hoor ik het graag.

Het lijkt me gewoon ook heerlijk om alleen te wonen. Zonder rommel van een ander in huis. Alleen dat financiele plaatje houd me tegen.....

De kinderen redden het wel als papa en mama gescheiden zijn. Daar zit het probleem niet.

Ik ben zo bang dat mn man ongelukkig word, dat hij niet alleen wilt zijn. Als ik weg ben smst hij vaak dat hij me mist. Wat ik raar vind want als we allebei thuis zijn geven we elkaar ook geen aandacht.....

quote:

Op donderdag 24 februari 2011 10:39 schreef Kapt-Ruigbaard het volgende:

[..]

Allemaal drogredenen.

Is wel waar. Maar ja het klinkt heel makkelijk om weg te gaan, helaas is het niet zo simpel! Ik krijg geen garanties dat ik me beter ga voelen door die keuze.....

quote:

Op donderdag 24 februari 2011 10:44 schreef Kapt-Ruigbaard het volgende:
Doe eens gek en praat er eens met je man over. !

Een heel goede! Maar het is geen prater en hij ziet het probleem niet. Uiteraard heb ik al meerdere malen geprobeerd mijn gevoel uit te leggen.

quote:

Op donderdag 24 februari 2011 10:44 schreef GodsSon het volgende:
Je bent pas 5 jaar samen en al getrouwd met 2 kinderen... is dat niet gewoon allemaal te snel gegaan? Hoe oud zijn jullie?

Is ook snel gegaan. En ik ben pas 26 dus nog heel jong ook. Te jong om hiermee verder te gaan denk ik.

quote:

Op donderdag 24 februari 2011 10:45 schreef PBateman1978 het volgende:
In mijn ogen kun je de passie die je nu mist weldegelijk terugkrijgen, maar als je al geeneens moeite daarvoor wilt doen houdt het gewoon op he.

Hoe doe je dat dan? Ik heb echt wel pogingen gedaan om samen iets leuks te doen. Lekker eten, film kijken... Maar ik wordt echt niet opgewonden van hem! We hebben niet voor niets al langer dan een jaar geen seks.

En het is inderdaad ook wel zo dat ik niet eens meer weet of ik die moeite wil doen.

quote:

Op donderdag 24 februari 2011 10:47 schreef Kapt-Ruigbaard het volgende:

[..]

De enige garantie die je nu hebt dat jij je nu ook niet lekker voelt.

Scherp! Maar laat ik me nu niet teveel leiden door die andere man die druk op de ketel zet...?

Zonder hem had ik nog jaren doorgegaan, ik ben niet diep ongelukkig, mijn leven is nu heel makkelijk, maar saai.

Ben zo bang dat ik over een jaar terug verlang naar mn veilige saaie leventje.

quote:

Op donderdag 24 februari 2011 10:50 schreef PBateman1978 het volgende:

[..]

Relatietherapie lijkt me een goed begin, er zullen zat stellen zijn die ''de passie'' kwijt zijn geraakt en die weer hebben gevonden met professionele hulp.

Maar ja, je zit duidelijk met je hoofd al bij die andere vent, dus dan zou ik ZSM een punt zetten achter je huidige relatie.

Maar dan niet over een paar jaar komen klagen dat het ook met die andere vent niet goed is afgelopen he.

Ik ben me er heel goed van bewust dat een relatie met die ander ook kan mislukken, zoals ik in de OP al zei spelen er nu al wat dingen.

Ik wil dus ook helemaal niet kiezen tussen deze 2 mannen persoonlijk.

Maar die ander laat me zien dat er meer is in het leven!!

Anderzijds zijn mijn tijden met hem altijd zonder kinderen en ja dan is het leven sowieso wel iets simpeler ;-)

Aan de ene kant is het me duidelijk dat ik zo niet verder wil.

Maar ik ben dus bang dat ik over een paar jaar met een andere man op hetzelfde punt uitkom.

Ik durf niet te zeggen dat ik er alles aan heb gedaan.

Mijn man geeft bijv. aan dat hij nu "leuke dingen" wilt gaan doen. Maar pff, nee, ik zie 't niet meer zitten.

Dingen die ik leuk vind doet hij dan (duidelijk) met tegen zin, sja sorry, dan ga ik liever met iemand anders (bedoel niet een andere man, maar bijv. met een vriendin of mn moeder)

En ik weet wel dat in elke relatie er dingen zijn waarbij interesses en meningen anders liggen. Maar het lijkt wel alsof er niks is wat mijn man en ik beide leuk vinden!

Bedankt voor al jullie reacties! ik heb weer veel om over na te denken.

Ik krijg nu van mezelf het gevoel alsof ik jullie aan het overtuigen ben dat er niks meer is om voor te vechten... Vraag me af wat ik had gedacht als ik hier alleen reacties kreeg als 'hup scheiden!" of ik dan juist positieve dingen over mn huwelijk had gezien...

quote:

Op donderdag 24 februari 2011 11:06 schreef Donders het volgende:
Sterkte inieder geval!

Thanks!

quote:

Op donderdag 24 februari 2011 11:07 schreef LaTiNo het volgende:
Wie zegt dat die andere kerel er niet binnen een paar maanden de brui aan geeft als hij de stress en rommel van 2 kids ervaart?

Die kans is zeker aanwezig!

Daarom probeer ik ook te benadrukken dat ik niet wil kiezen tussen mijn man en die ander.

Ik geef alleen aan, dat mijn gevoel dat er meer is in het leven wel door die ander komt.

Ik ben nuchter genoeg om in te zien dat er een grote kans is dat ik er echt alleen voor kom te staan.

Hmm ik heb dus echt niet de behoefte om voor hem in sexy lingerie te staan.. Ons seksleven is nooit zo spannend geweest. Vanaf het begin is het al matig en soms maanden zonder seks. Seks is eigelijk een te groot woord voor wat er wel was

Ik vrees gewoon dat ik moet gaan inzien dat ik ondanks dat het ontzettend moeilijk is en pijn gaat doen toch voor mezelf moet kiezen.

Ik ben 26, nog een heel leven voor me!

quote:

Op donderdag 24 februari 2011 11:21 schreef Ille_Kommunikaassie het volgende:

[..]

Ik denk dat die passie er nooit is geweest.

De meeste relaties zijn m.i. vrij passieloos overigens. Maar ik kan dat ook pas sinds een tijdje vaststellen, sinds ik de juiste tegenkwam.

Ik denk dat je helemaal gelijk hebt.

quote:

Op donderdag 24 februari 2011 11:22 schreef PBateman1978 het volgende:
Waarom ben je eigenlijk voor hem gevallen in eerste instantie ?

Leerden elkaar kennen in de kroeg. Leuke spontane jongen. Elk weekend lekker stappen, hielden van dezelfde muziek en hadden veel lol samen.

Nu wil hij niks anders dan op de bank hangen en vroeg naar bed. Komt volgens hem door zijn werk en de kinderen.

Wat ik in het begin zo leuk vond, zijn humor, irriteerd me nu mateloos, elke poging tot een serieus gesprek doet hij af met een lollige opmerking.

quote:

Op donderdag 24 februari 2011 11:22 schreef Lienekien het volgende:
Je hebt geen seks. Maar zoals ik het lees, tonen jullie mekaar ook helemaal geen affectie. Waar verwacht je dan dat ineens de zin in seks vandaan zal komen? Begin eens met lief zijn voor elkaar, dat je mekaar weer eens aankijkt en aanraakt, even knuffelen en zo.

We knuffelen wel, zoals ik al zei, er is wel vriendschap maar echt op een broer/zus manier. Ik kan heel lang naar hem kijken en hem vasthouden, maar om t ff plat te zeggen; tussen mn benen gaat niks kriebelen!

quote:

Op donderdag 24 februari 2011 11:22 schreef Murvgeslagen het volgende:
Een andere vent gaat je op termijn niet meer geven dan je huidige partner.

Ik denk dat je daarnaast de impact van een scheiding sterk onderschat, voornamelijk op je kinderen.

Daar ben ik dus bang voor. Maar ligt dat dan aan mij?

Ik kan me niet voorstellen dat elke relatie na 5 jaar 'dood' is. Ik ken mensen die al 10 jaar samen zijn en nog steeds leuke dingen doen, lol hebben en een goed seksleven.

Op dit moment ben ik elk weekend van huis. Vakanties/ weekendjes weg doe ik alleen. Mijn man is dan met de kinderen. in die zin leven we dus al redelijk gescheiden. Voor de kinderen zal er in dat opzicht weinig veranderen.

quote:

Op donderdag 24 februari 2011 11:27 schreef Lienekien het volgende:

[..]

Ik weet niet wat jij onder knuffelen verstaat, maar ik knuffel zo niet met mijn broers, hoor.

Knuffelen; iemand omarmen, vasthouden...?

Niets meer dan dat!

quote:

Op donderdag 24 februari 2011 11:29 schreef kahlie het volgende:
Jij wil gewoon je vrijheid en als dat het enigste is wat je wil, dan moet je er maar voor gaan. Ookal maak je daar mensen ongelukkig mee en uiteindelijk waarschijnlijk ook jezelf.

Heb je je weleens afgevraagd hoe het komt dat je je huwelijk zo hebt laten versloffen? Je komt nu met het argument dat je hem niet meer ziet zitten, maar dat gebeurd heus niet van de een op de andere dag. Je vindt iedereen leuker dan je man: je moeder, je vriendinnen. Je hebt geen interesse in hem.

Ik zie hem nog wel proberen: door jou te smsen en door aan te bieden om dingen met je te doen.

Verliefdheid kan wel weer groeien, maar dat wil je niet horen, je wilt gaan, dus pak dan je biezen.

Je hebt helemaal gelijk!!

En de vraag waarom ik mn huwelijk heb laten versloffen is dus het enige wat een scheiding in de weg staat!

Ik weet het antwoord namelijk niet. En zonder dat antwoord weet ik niet of ik dit huwelijk nog kan en wil laten werken.

quote:

Op donderdag 24 februari 2011 11:30 schreef Lienekien het volgende:

[..]

En zoenen, strelen op intieme plekken...

Dat doen we dus niet. Maar ik heb die behoefte ook niet. Blijkbaar mn man ook niet, anders zou hij wel een poging gedaan hebben lijkt mij.

quote:

Op donderdag 24 februari 2011 11:32 schreef Id_do_her het volgende:

[..]

26 en twee kinderen? Dan heb je iets niet goed gedaan denk ik.

Ach das weer een ander verhaal! Sommige mensen willen nou eenmaal jong moeder zijn. Maar mn kinderen hebben niets met mn gevoel voor mn man te maken. Hoewel, zonder kinderen hadden we of een huwelijk vol passie, of allang geen huwelijk meer......

quote:

Op donderdag 24 februari 2011 11:33 schreef Id_do_her het volgende:

[..]

Als het er nu al zo bijstaat na een luttele vijf jaar ga je de vijftig jaar die nog in het verschiet liggen nooit volhouden.

Precies. Maar ga ik bij een ander niet ook na 5 jaar suf op de bank hangen, langs elkaar heen leven?

quote:

Op donderdag 24 februari 2011 11:34 schreef Lienekien het volgende:

[..]

Volgens mij leven jullie helemaal langs elkaar heen. Als er niet een serieus aan de bel trekt en er eindelijk eens goed gepraat gaat worden, dan gaat dit huwelijk als een nachtkaars uit. Wat een passiviteit, zeg.

Dat is dus mijn punt!!! Enige wat ons samenhoud is dat we in 1 huis wonen! Serieus praten probeer ik keer op keer, maar het dringt niet door!

Als we niet getrouwd waren was ik waarschijnlijk allang apart gaan wonen. Maar een scheiding aanvragen voelt heel eng, als een heel definitieve stap. (en t kost een hoop geld)