Het blijft @$%# natuurlijk maar het is wel fijn om te weten dat er weer naar gekeken gaat worden.
Ondanks wat er uit kan komen blijft dit een positieve draai, het is altijd beter dan niks op de agenda hebbend op de bank zitten te "genieten" van de pijn.
Twijfel en met vraagtekens boven het hoofd zitten heb ik zelf altijd ervaren als het ergste wat je kan meemaken.
Op een gegeven moment maakt het je niet meer uit wat de diagnose is, ALS er maar een diagnose is.
Succes iig Rewimo!
@StateOfMind:
Jammer dat je je eigen werk niet meer kunt doen, wél goed dat er een reïntegratietraject is gestart.
Is dit omscholing voor een andere functie bij je werkgever of willen ze graag dat je ergens anders aan de slag gaat?
Hoe dan ook: er wordt aan gewerkt.
Hou je ons op de hoogte?
Wat mezelf betreft niet veel nieuws, last van pootje valt wel mee.
Weinig pijn meer maar regelmatig totaal geen gevoel meer en da's knap lastig als je een stukje moet lopen.
Ook vaak aardig dik, als ik een toch wel ruime klomp aan wil trekken moet ik echt stampen, past gewoon niet meer.
Andere voet wel, da's gewoon "plop" en klaar.
M'n rug is een ander verhaal, lijkt met de week erger te worden. Zal de artrose wel zijn......
Werkgever heeft aangeboden om me te helpen ander werk te zoeken (oftewel: die wil van me af) en ik denk er sterk over om gebruik te maken van dat aanbod.
Kan hoe dan ook dit werk niet blijven doen, veel te fysiek eigenlijk.
Zit er aan te denken om maar weer rij-instructeur te worden, dan weet ik zeker dat mijn lijf dat aan kan.
Nu word ik alleen maar geconfronteerd met mijn beperkingen en na al die jaren begint me dat geestelijk toch een beetje op te breken.
Echt tijd voor verandering hierzo, zou me graag weer nuttig willen voelen.