R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Moeite met het accepteren van eigen leeftijd: Herkenbaar?
Je wil dood?quote:Op dinsdag 8 februari 2011 00:56 schreef Chewbalhaar het volgende:
posts langer dan 5 regels lees ik per definitie al niet, mijn spanningsboog is momenteel gemiddel 18 seconden
Ik zou momenteel zo met vandaag's vriend etc ruilen.
Herkenbaar topic. Vroeger vond ik mensen van mijn leeftijd (31) echt oud, maar ik zie mezelf niet echt als oud en de mensen om mij heen ook niet. Ik ken mensen van 40 die nog net zoveel plezier hebben met bijvoorbeeld uitgaan. En ergens heb ik nog een heel studentachtig leven, doe veel waar ik zin in heb. Toch weet ik dat we ergens al oud zijn. En op mijn 30ste verjaardag kreeg ik opeens rimpeltjes. Ok het zijn lachrimpeltjes, maar toch, daarvoor waren ze er nog niet. 
Ik heb het zelf ook.quote:
Oke voorop gesteld, ik ben (pas) 25 jaar.
Toch vind ik het klote als ik me realiseer dat ik al die leeftijd heb. Ik weet dat 50 jarigen me hier nu hard zitten uit te lachen en hoewel ik daar natuurlijk begrip voor heb, laat me het wat verder toelichten.
Ik voel me qua gezondheid eigenlijk prima dus het is niet zo dat ik me lichamelijk oud voel, maar het gaat om een ander fenomeen. Namelijk dat de tijd zo snel gaat en vooral steeds sneller lijkt te gaan.
Tien jaar geleden ging ik zo'n beetje voor het eerst echt goed uit en dat werd al snel een wekelijkse aangelegenheid. 10 jaar geleden zat ik op school met mijn vrienden en vriendinnen in de pauze de bink uit te hangen. 10 jaar geleden had ik nog geen idee wat ik met mijn leven wilde en dacht ik nog 'ach dat komt later wel goed'.
Wat me stoort is dat ik het allemaal nog zo verdomd goed weet van de afgelopen 10-15 jaar. Vooral de laatste 5 jaar zijn voorbij gevlogen. Ik ben nu bijna klaar met mijn school en sta op het punt om echt te gaan beginnen... Ik heb een vriendin, woon samen, heb een leuk werk op het oog en heb in die zin (behalve financieel) eigenlijk niet veel te klagen, maar er is ook nog een andere kant van mij die bestaat. Namelijk die 15 jarige puber die nog gekke dingen wil doen, nog jong wil zijn en nog niet bezig wil zijn met ouder worden en de dood.
Dit jaar zijn er toevallig 2 kennisen van me omgekomen in een auto-ongeluk. Mijn tante heeft kanker gekregen en heeft niet lang meer. Het gaat niet om mijn persoonlijk leed, maar om de confrontatie met de dood.
Ik hoor steeds meer verhalen om me heen van ziektes en ongelukken terwijl ik dat op mijn 15e nooit had.
25 is ook zo'n typische leeftijd denk ik dat je nog tussen jeugd en 'volwassen' inzit, maar de conclusie is dat ik het vervelend vind als ik me realiseer dat ik 'al' 25 ben... En niet meer met mijn natte haartjes op de bank in pyama de droomshow aan het kijken ben met een zakje chips. Ik kan het me allemaal nog zo verdomd goed voorstellen, alsof het 5 jaar geleden is.
Daarbij, de angst voor de dood, ziekten en slijtage, waarop de kans met de dag groter wordt.
Hoe gaan jullie hier mee om? (of hebben dat gedaan?)
Tips / adviezen behalve 'niet zeiken je bent pas 25'
Alleen bij mij is het zo erg zeg maar, dat ik me soms afvraag of er niet een foutje is gemaakt in m`n geboorte of ik niet van 1994 ben inplaats van van 1990, ik word door veel mensen als 16-17 jaar gezien, en volgens sommige gedraag ik me ook weleens zo..
Nog een symptoom van ouder worden, als ik zie dat iemand in 1995 (o.i.d.) geboren is denk ik automatisch "Dat is nog een klein kind", dan denk ik even verder "Fuck, die is al (bijna) zestien".quote:
[..]
Ik heb het zelf ook.
Alleen bij mij is het zo erg zeg maar, dat ik me soms afvraag of er niet een foutje is gemaakt in m`n geboorte of ik niet van 1994 ben inplaats van van 1990, ik word door veel mensen als 16-17 jaar gezien, en volgens sommige gedraag ik me ook weleens zo..
quote:Harrie Jekkers
mijn ikken
Soms roep ik mijn ikken bij elkaar
Ik heb inmiddels al een aardig reservoir
En als ik dan vraag: "He welke ik is eigenlijk waar"
"Ik, ik, ik", roepen mijn ikken dan door elkaar
En dan zwaai ik met mijn voorzittershamer
Verzoek om stilte in mijn bovenkamer
En dan geef ik met een vorstelijk gebaar
Het woord aan mijn ik van negen jaar
Hij woont nog in mijn binnenkant
Kijk, daar loopt-ie met een gulden voor de kapper
Maar hij geeft zijn gulden uit aan veterdrop
Want hij vindt: 't maar een stomme lul, die kapper
Wat je ook vraagt, hij knipt altijd zo'n stekelkop
Kijk hem daar nou huilend op de gang staan
Hij is er weer een keertje uitgezet
Omdat-ie, en dat was gewaagd
Bij godsdienst heeft gevraagd
"Pater, God die weet toch alles?"
"Dus hij weet ook wat ik wil"
"Als dat dan het geval is, heb ik toch geen vrije wil!"
Kijk, daar bindt-ie met een elastiekje
Vier pennen op een rijtje naast elkaar
Omdat-ie na moet blijven, strafwerk moet schrijven
Met vier pennen is hij lekker sneller klaar
Kijk hem daar nu eens fantastisch scoren
Juichend loopt ie terug over het plein
"Goed he, met zijn linkerbeen"
"Hoezo? Hij was er overheen!"
"Joh, hij was er helemaal niet overheen"
Roept hij over het plein
"Joh, dat leek maar zo d'r overheen
Dat komt door die keeper joh
Die is veel te klein!"
Kijk, daar loopt-ie met zijn rood-oranje vlieger
Naar het landje waar je zo goed vliegeren kan
Zijn vlieger klimt omhoog, nog hoger dan de regenboog
En dan verstuurt-ie langs de draad een telegram
Waarop-ie met een potlood heeft geschreven
"Sorry God, misschien een beetje raar
Maar ik wil iets hebben, wat zelfs Sinterklaas maar niet wil geven
Ik wil zo graag een Lassiehond, met van dat Lassiehaar
Een Lassiehond, met van dat Lassiehaar"
Kijk, daar wordt-ie wakker in de winter
Hij kan even niet geloven wat ie ziet
Moet je horen hoe ie schreeuwt
"Het heeft vannacht gesneeuwd!"
Moet je zien hoe snel-ie in zijn kleren schiet
Kijk hem daar nu kwaad op Sinterklaas zijn
Wat-ie gekregen heeft, vindt ie geen flikker aan
Hij vindt het: 'achterlijk en stom
Vooral die goudvis in die kom!'
Op zijn verlanglijst stond een Lassie boven aan
En in de lente gaat-ie kikkervisjes vangen
En in de zomer fietst-ie helemaal naar Wassenaar
Hij knikkert in de knikkertijd
Daar raakt-ie dan zijn knikkers kwijt
Dan huilt-ie thuis weer nieuwe bij elkaar
Ach, mijn ik van negen jaar die alles meeheeft
Die door zijn moeder op zijn wenken wordt bediend
Hij snapt niet dat-ie in een paradijs leeft
Dat zijn vader elke dag voor hem verdiend
Maar het stomste van mijn ik van negen jaar is
Dat weet ik zeker, omdat ik hem goed ken
Het stomste wat-ie wil, met zijn kleine vrije wil
Hij wil groot zijn, net zo groot als ik nu ben
Hij wil groot zijn, net zo groot, als ik nu ben
Soms roep ik mijn ikken bij elkaar
Het woord is nu aan mijn ik van twintig jaar
Mijn ik van twintig jaar, die denkt in uitroeptekens
In zwart en wit, dwars tegen alles in
Gematigd en voorzichtig zijn, vindt-ie
Water bij de wijn
Hij wil alles of niks en niks er tussen in
En later, joh, da's voor hem allang begonnen
Hij heeft genoeg aan een acoustische gitaar
En dat later zal er trouwens later anders uitzien
Voor 'The times they're changing', reken maar
Kijk, daar zit-ie op zijn kamer met zijn vrienden
Hij heeft die middag alle platenzaken afgezocht
En voor het geld dat-ie op zaterdag verdiend heeft
De nieuwste van Bob Dylan net gekocht
Kijk, ze drinken en ze praten over vriendschap
Die zal voor eeuwig zijn, 'an everlasting song'
Ze gaan nooit meer uit elkaar, zeker weten, reken maar
En Bob Dylan zingt: 'May you stay forever young!'
En Dylan zingt 'May you stay forever young!'
Een rugzak vol met idealen, dat is mijn ik van twintig jaar
Dat wordt later bakzeil halen, want die zak is veel te zwaar
Soms roep ik mijn ikken bij elkaar
Het woord is nu aan mijn ik van dertig jaar
Mijn ik van dertig jaar is teruggekomen
Van: "Zeker weten, zwart en wit" en "Ik heb gelijk!"
Hij nuanceert met zijn verstand
De waarheid tot een diamant
Die steeds van kleur verandert als je anders kijkt
Hij geeft absoluut het voordeel aan de twijfel
Maar soms krijgt-ie opeens zo'n heimwee naar
Dat stompzinnige geloof in idealen
Van zijn uitgesproken ik van twintig jaar
Kijk, daar kiest-ie nog een keertje voor de vrijheid
Maakt z'n verkering uit en zegt z'n baantje op
Maar hij heeft veel te snel beslist, zich vreselijk vergist
Hij kan geen kant met al die nieuwe vrijheid op
Kijk, daar wordt-ie wakker met een kater
De grote ongebonden, vrije twijfelaar
Ach, kwam zijn moeder maar, met een glaasje water
Ach, was-ie maar weer veilig negen jaar
Ach, mijn ik van dertig jaar, wordt nooit geen negen meer
Hij wordt al aangesproken met: meneer
Laatst riep ik weer mijn ikken bij elkaar
En toen ik weer eens vroeg "He welke ik is eigenlijk waar?"
Zeiden mijn ikken opeens: "Zeg jij het maar
Jij bent de oudste, de ik van veertig jaar!"
En toen ik zei: "Dat zou ik eigenlijk niet weten"
Zeiden mijn ikken: "Da's helemaal niet waar
Weet je wat jij bent, joh? Je bent ons niet vergeten
Daarom roep je ons nog altijd bij elkaar"
Je bent die jongen met die rood-oranje vlieger
Die af en toe nog blij is als het sneeuwt
Je bent die jongen met lang haar
Van twintig jaar, met een gitaar
Die af en toe nog weleens over onrecht schreeuwt
En soms ben je die jongen weer van dertig
Van: "Ik weet niet, misschien, bekijk het maar"
Je bent een dromer, een drammer, een twijfelaar
Een ik van veertig jaar, die nog geen ikje is vergeten
En nog vaak van ons wil weten
Maak ik jullie af en toe nog wel eens waar
Wattan?quote:
posts langer dan 5 regels lees ik per definitie al niet, mijn spanningsboog is momenteel gemiddel 18 seconden
Ik zou momenteel zo met vandaag's vriend etc ruilen.
Op
willen is een groot woord, maar ik zou er waarschijnlijk niets op missen, dus dan kan er beter iemand doorgaan die er wel wat aan heeft....quote:
Na een niet zo beste periode eindelijk het idee hebben goed terecht te komen, want een echt leuk meisje (dacht ik) ontmoet, kom je er na 17 maanden achter dat je alles, je enige levensdoel, je reden om door te gaan, niet meer is dan een ongelooflijk verwarde/idiote/kansloze/manipulatieve/leugenachtige/biseksuele/bedriegelijke/onbetrouwbare/trieste slettenbak.quote:
Op
Ja, met zo'n instelling blijf je natuurlijk zwakbegaafd
- tijd gaat te snel - check
- shit ik ben al... (26 in mijn geval) - check
- is dit het nu... (ja bij mij de volgende)
- waarom is alle s'mislukt' in mijn leven? - check
- wat is mijn nut (check) maar daar is goed over te praten gelukkig.
- shit ik ben al... (26 in mijn geval) - check
- is dit het nu... (ja bij mij de volgende)
- waarom is alle s'mislukt' in mijn leven? - check
- wat is mijn nut (check) maar daar is goed over te praten gelukkig.
Heel herkenbaar! Verder... ik ben nu 24 en ook dat voelt soms wel oud. Als de volgende 24 jaar net ze snel gaan, ben ik zo 48!!quote:
[..]
Nog een symptoom van ouder worden, als ik zie dat iemand in 1995 (o.i.d.) geboren is denk ik automatisch "Dat is nog een klein kind", dan denk ik even verder "Fuck, die is al (bijna) zestien".
En het idee dat je op 25e fysiek op je hoogtepunt bent. Daarna wordt het minder. Oke, heel langzaam maar wel onomkeerbaar.
Ik hoop mentaal nog heel lang achttien te blijven, naast dat ik natuurlijk ook wel steeds volwassener wil worden (want mentaal ouder worden, heeft ook wel voordelen. Rustiger, beheerster enz.)
[ Bericht 0% gewijzigd door pietkanarie op 08-02-2011 13:24:46 (woord te weinig) ]
I believe i can fly!
I believe i can touch the sky!
I believe i can touch the sky!
Ik wordt dit jaar 30 en moet zeggen dat ik hetzelfde had rond mijn 25e. He bestaat nu nog steeds, maar 'belemmerd' me veel minder. Ik ben rond die tijd ook veel vrienden en kennissen verloren, dan ga je er gewoon wat meer over nadenken denk ik. Verder zat ik in een patroon wat wel erg duidelijk naar huisje/boompje/beestje leidde. Vergis je niet, dat wilde ik op zich wel, maar er gebeurde niets spannends en ik werd eigenlijk nooit getest.
Een paar keer op m'n bek gaan heeft dat wel veranderd. Je zult vanzelf inzien dat er nog genoeg mee te maken is (te veel, te weinig tijd!). Het lijkt me een normaal proces, ook al lijkt het bij sommigen veel sterker of eerder op te treden dan bij anderen. Ik kan alleen maar zeggen dat ik het idee heb dat het m'n leven heeft verrijkt. Zeker omdat ik nu heel vaak de onzekerheid op zoek en dat heeft me geen windeieren gelegd, simpelweg omdat je de angst voor dat het mis gaat laat varen.
Een paar keer op m'n bek gaan heeft dat wel veranderd. Je zult vanzelf inzien dat er nog genoeg mee te maken is (te veel, te weinig tijd!). Het lijkt me een normaal proces, ook al lijkt het bij sommigen veel sterker of eerder op te treden dan bij anderen. Ik kan alleen maar zeggen dat ik het idee heb dat het m'n leven heeft verrijkt. Zeker omdat ik nu heel vaak de onzekerheid op zoek en dat heeft me geen windeieren gelegd, simpelweg omdat je de angst voor dat het mis gaat laat varen.
Verdwaald in mijn eigen belevingswereld.
Herkenbaarquote:
[..]
Nog een symptoom van ouder worden, als ik zie dat iemand in 1995 (o.i.d.) geboren is denk ik automatisch "Dat is nog een klein kind", dan denk ik even verder "Fuck, die is al (bijna) zestien".
Verdwaald in mijn eigen belevingswereld.
Wacht maar tot je kinderen hebt dan gaat het nog veel harder.
Op maandag 29 maart 2010 19:12 schreef Spoortie het volgende:
Ah, dan vind ik het ook redelijk als ik in naam van alle autisten op FoK! een topic mag openen dat die HugoBaas die ene ziekte met twee k's mag krijgen, of mag dat dan weer niet?
Ah, dan vind ik het ook redelijk als ik in naam van alle autisten op FoK! een topic mag openen dat die HugoBaas die ene ziekte met twee k's mag krijgen, of mag dat dan weer niet?
Heel herkenbaar topic. Dingen als het halen van het eindexamen en rijbewijs liggen alweer jaren achter mij, maar het voelt echt nog als de dag van gisteren 
Of dat 11 september dit jaar alweer 10 jaar geleden is
Of dat 11 september dit jaar alweer 10 jaar geleden is
Enige oplossing: bewust gaan leven.
Dan gaat de tijd langzamer. Net als toen je in groep 3 zat en het 11.45 was en je nog een kwartier moest wachten tot het pauze was.....
Dan gaat de tijd langzamer. Net als toen je in groep 3 zat en het 11.45 was en je nog een kwartier moest wachten tot het pauze was.....
weet je , ik denk dat je een keertje tussenuit moet.....berg beklimmen of lange tocht maken....het moet iig fysiek zwaar zijn...... je wordt op jezelf teruggeworpen....je krijgt de tijd in jezelf te kijken.....het is misschien een raar advies, maar het zal wel werken....
Ik herken het wel. Het idee dat de jaren hard gaan.
Inmiddels ben ik 31. Dat betekent dat met hardlopen het verval langzaam maar zeker inzet. De mooiste tijd vind ik nog altijd 2003, 2004: veel uit eten, vaak contact met vrouwen en leuke reizen. Financieel en qua werk gaat het beter, op diverse andere terreinen heb ik ingeleverd. Ik heb een paar jaar geleden ook ontdekt dat ik Asperger heb.
Enfin, ik ben weer eens toe aan een vakantie. Een beetje levenservaring kan ik wel gebruiken, heb je ook wel nodig om een beetje mee te komen.
Inmiddels ben ik 31. Dat betekent dat met hardlopen het verval langzaam maar zeker inzet. De mooiste tijd vind ik nog altijd 2003, 2004: veel uit eten, vaak contact met vrouwen en leuke reizen. Financieel en qua werk gaat het beter, op diverse andere terreinen heb ik ingeleverd. Ik heb een paar jaar geleden ook ontdekt dat ik Asperger heb.
Enfin, ik ben weer eens toe aan een vakantie. Een beetje levenservaring kan ik wel gebruiken, heb je ook wel nodig om een beetje mee te komen.
Eindoordeel: je gaat boven de gestelde eisen uit.
Ah.. nou gelukkig is er genoeg zuurstof in deze tijdscapsule dus het is niet dat er gekozen hoeft te worden wie doorgaat en wie er dan het meeste aan heeft. En stel je voor: straks heeft die ander ook een keer een dip en dan is het ook weer zonde dat die nou net doorgegaan is.quote:
[..]
willen is een groot woord, maar ik zou er waarschijnlijk niets op missen, dus dan kan er beter iemand doorgaan die er wel wat aan heeft....
Nee, je bent er nu toch. Probeer er maar wat aardigs van te maken
Ik herken het ook wel.
Ik ben een type wat altijd erg toekomstgericht was: had mijn 'toekomstdromen' en vandaag stond in het teken van die toekomstdromen. En nu komt ineens dat besef... ja, maar in die 'toekomst' van over zeg 5 jaar ben ik al 32. Dan ben ik geen 'jonge knappe meid' meer, maar een vrouw.
En die 1995 dat is nog een kind is ook herkenbaar.
Toen ik zo'n 14 was waren mensen van 20-25 de 'volwassenen' waar ik tegenop keek, of waarvan ik dacht 'zo wil ik worden!'. De mensen van 30+, tja dat waren gewoon 'de volwassenen', zoals je ouders dat ook zijn. Nu ga ik daar ineens bij horen... het voelt alsof ik nu toe ben aan de 'ik ga optimaal genieten van mijn 20-er jaren' fase, terwijl ik me ineens besef dat die fase bijna voorbij is!
Ook dingen als: sneller wallen, kleine beginnende lachrimpeltjes... help, ik ben voor mijn gevoel net klaar om een volwaardige 'jonge vrouw' te zijn, maar al bezig een oudere moeder-leeftijd vrouw te worden!
Kan het niet helemaal onder woorden brengen, maar wel herkenbaar...
Ik ben een type wat altijd erg toekomstgericht was: had mijn 'toekomstdromen' en vandaag stond in het teken van die toekomstdromen. En nu komt ineens dat besef... ja, maar in die 'toekomst' van over zeg 5 jaar ben ik al 32. Dan ben ik geen 'jonge knappe meid' meer, maar een vrouw.
En die 1995 dat is nog een kind is ook herkenbaar.
Toen ik zo'n 14 was waren mensen van 20-25 de 'volwassenen' waar ik tegenop keek, of waarvan ik dacht 'zo wil ik worden!'. De mensen van 30+, tja dat waren gewoon 'de volwassenen', zoals je ouders dat ook zijn. Nu ga ik daar ineens bij horen... het voelt alsof ik nu toe ben aan de 'ik ga optimaal genieten van mijn 20-er jaren' fase, terwijl ik me ineens besef dat die fase bijna voorbij is!
Ook dingen als: sneller wallen, kleine beginnende lachrimpeltjes... help, ik ben voor mijn gevoel net klaar om een volwaardige 'jonge vrouw' te zijn, maar al bezig een oudere moeder-leeftijd vrouw te worden!
Kan het niet helemaal onder woorden brengen, maar wel herkenbaar...
Denn was schwer ist, ist auch schön, gut, groß (Beethoven)
// wandelende paradox //
// wandelende paradox //
ik snap je gevoel echt helemaal! ik zit met precies hetzelfde. ik ben nu 18, maar ik heb dit gevoel al sinds mijn 16e. toen ik 16 werd voelde ik me er eigenlijk nog niet klaar voor. de verjaardagen daarna had ik dat gevoel alleen nog maar sterker. toen ik 18 werd voelde ik me daar echt behoorlijk kut over. ik wilde niet dat mensen wisten dat ik al zo oud was geworden, en ik vertelde ook aan niemand dat ik jarig was. ik kijk nu al op tegen 19.
Ik denk dat het vooral te maken heeft met het uitstellen van de dingen doen die je echt wilt doen. Of te veel dingen doen enkel met het doel "voor later", opleiding, baan etc.
Jep sinds kort bekend dat er ook een ''midlifecrisis'' op je 25e en rond je 3e levensjaar is (rond je 3e heb je veel angsten en alles is nieuw..goede opvoeding en stabiele leefomgeving zijn daarom cruciaal voor een goede ontwikkeling rond deze jonge leeftijd)quote:
Dat klopt wat mij betreft helemaal! Dat doe deed ik altijd. En ik ben er nu eindelijk maar eens mee gekapt. Ik leef nu immers, niet later.quote:
Ik denk dat het vooral te maken heeft met het uitstellen van de dingen doen die je echt wilt doen. Of te veel dingen doen enkel met het doel "voor later", opleiding, baan etc.
Denn was schwer ist, ist auch schön, gut, groß (Beethoven)
// wandelende paradox //
// wandelende paradox //
|
|
Moeite met het accepteren van eigen leeftijd: Herkenbaar?
