De kunst van het loslaten van je ex # 152

quote:

Op maandag 14 februari 2011 10:27 schreef Bartinhoo het volgende:

[..]

Nou dat is heel simpel, omdat met het uitgaan van de relatie iets is bevestigd wat ik tijdens de relatie al heel vaak vermoedde, maar toen altijd wegstopte in mijn gedachten onder het mum van ''ach, dat valt kennelijk nog best wel mee, want de dingen die ze zegt zijn best heftig over gevoelens voor mij''...

Want precies wat ik hier nu zeg, dacht ik voordat ik een relatie met haar kreeg ook al over haar.
Ik ken haar al mijn hele leven, en voor de relatie hebben we al 4 jaar samengewerkt als collega' s. En als ik haar over jongens hoorde praten vond ik het altijd net een meisje van 13 lijken....
Ze had namelijk voor mij een relatie met een bevriende redelijk serieuze en verstandige collega van mij, anderhalf jaar lang, en ik heb altijd gedacht ''wat ziet hij eigenlijk in haar''...

Laat staan dat ik ooit verwachtte zelf met haar in een relatie te belanden... Maar door haar directheid naar mij toe, zonder gene en vanuit het niets interesse in mij tonen en dan niet voorzichtig maar de volle mep. En juist het feit dat het tijdens de relatie ook zo oppervlakkig bleef, nooit echt eens persoonlijke vragen, persoonlijk geinteresseerd geweest naar mij. Ik wel naar haar, maar kreeg dan nooit echt antwoord.
Nu lijkt het inderdaad alsof ik als mosterd na de maaltijd haar allerlei verwijten loop te maken, maar het is wel de kern van waarom ik er nog steeds wel mee zit. Gewoon de oppervlakkigheid van haar gedrag, ze lijkt in mijn ogen een relatie te hebben om een relatie te hebben, zonder daarbij echt een binding nodig te hebben met de persoon waarmee ze die relatie aangaat...

Maar je hebt geen idee hoe haar relatie nu is, en misschien is ze bij deze jongen wel helemaal niet oppervlakkig.. Jij kan hier niet over oordelen. Je bent al zoveel maanden verder.. (als zij een relatie wilt op een relatie te hebben had ze een week na jou al een nieuwe vriend) En zij is ook zoveel maanden verder (en zoveel maanden gegroeid)

En als dit is waar je zo vreselijk mee zit en niet achter je kan laten, waarom spreek je het dan niet uit naar haar..?

quote:

Op maandag 14 februari 2011 10:11 schreef goofy_goober het volgende:
Altijd mooi om te lezen dat sommige mensen positief in het leven blijven staan na een breuk.

Ach, het helpt dat we nog op goede voet staan en dat we heel bewust hebben besloten elk onze eigen weg te gaan. Ik neem niemand iets kwalijk, ook mezelf niet.

Het ligt natuurlijk aan de manier waarop je uit elkaar gaat, maar ik houd me vast aan dat zij mij nog steeds een leuk persoon vindt en me 10 jaar lang waanzinnig aantrekkelijk heeft gevonden. Dat straal ik nu ook uit, als zij het vond dan zijn er vast veel meer en die kunnen niet ver weg zijn.

Ik hoop dat andere mensen hier misschien iets uit oppikken en er stil bij staan dat elke relatie ook lang goed is geweest. Dat heb je aan jezelf te danken en dat mag je best uitstralen. Je bent immers succesvol geweest in de liefde en hebt geen enkele reden om aan te nemen dat het je niet weer gaat lukken.

quote:

Op maandag 14 februari 2011 10:33 schreef J0ycie88 het volgende:

[..]

Maar je hebt geen idee hoe haar relatie nu is, en misschien is ze bij deze jongen wel helemaal niet oppervlakkig.. Jij kan hier niet over oordelen. Je bent al zoveel maanden verder.. (als zij een relatie wilt op een relatie te hebben had ze een week na jou al een nieuwe vriend) En zij is ook zoveel maanden verder (en zoveel maanden gegroeid)

En als dit is waar je zo vreselijk mee zit en niet achter je kan laten, waarom spreek je het dan niet uit naar haar..?

Ik denk het wel, het is namelijk just the way she is... Om dat nu allemaal uit te gaan leggen wordt een te lang verhaal dat ook nog eens te negatief over gaat komen dus daar ga ik niet aan beginnen...

Daarnaast is dit niet de eerste jongen waarmee ze heeft geprobeerd aan te pappen hoor sinds het uit is met mij, dat begon al een week nadat het uitwas, er moet alleen wel iemand zijn die hapt natuurlijk....

Maargoed, ik veroordeel niet dat zij doet wat ze doet, het enige dat ik zeg is dat dit voor mij enkele dingen duidelijk heeft gemaakt die ik al wist voor- en tijdens de relatie, en dat doet me nu nog wel eens pijn...

En dat haar vertellen schiet ik in mijn ogen helemaal niets mee op, wat moet zij met die informatie? Daarnaast zou ik mezelf echt enorm voor lul zetten om na 7 maanden van amper contact ( waardoor zij is gaan denken dat ik ook doorgegaan ben met mijn leven, en op veel punten is dat ook zo) , opeens weer over onze relatie te beginnen, terwijl zij er echt nooit meer aan denkt..

quote:

Op maandag 14 februari 2011 10:42 schreef Mystikvm het volgende:

Ach, het helpt dat we nog op goede voet staan en dat we heel bewust hebben besloten elk onze eigen weg te gaan. Ik neem niemand iets kwalijk, ook mezelf niet.

Het ligt natuurlijk aan de manier waarop je uit elkaar gaat, maar ik houd me vast aan dat zij mij nog steeds een leuk persoon vindt en me 10 jaar lang waanzinnig aantrekkelijk heeft gevonden. Dat straal ik nu ook uit, als zij het vond dan zijn er vast veel meer en die kunnen niet ver weg zijn.

Ik hoop dat andere mensen hier misschien iets uit oppikken en er stil bij staan dat elke relatie ook lang goed is geweest. Dat heb je aan jezelf te danken en dat mag je best uitstralen. Je bent immers succesvol geweest in de liefde en hebt geen enkele reden om aan te nemen dat het je niet weer gaat lukken.

Ik vind dat je echt een goede instelling hebt!
Zo probeer ik ook te denken, alleen heb ik af en toe een wat minder momentje

Mijn vriend en ik zijn ook op een goede manier uit elkaar gegaan, geen ruzies (ook niet in de relatie) en ik kan het hem niet kwalijk nemen dat het gevoel weg is. Daarom hebben wij ook nog contact op een normale, vriendschappelijke manier.En dat vind ik wel fijn, dat hij me nog wel als een vriend ziet.

Het enige verschil is dat ik het wel vervelend zou vinden als hij een andere vriendin krijgt. Wij hadden dan ook geen open relatie en ikkan best jaloers zijn.. Alleen dat is onvermijdelijk dus ook daar ga ik wel weer over heen komen als het zover is

quote:

Op maandag 14 februari 2011 11:42 schreef CeeZee het volgende:

[..]

Ik vind dat je echt een goede instelling hebt!
Zo probeer ik ook te denken, alleen heb ik af en toe een wat minder momentje

Mijn vriend en ik zijn ook op een goede manier uit elkaar gegaan, geen ruzies (ook niet in de relatie) en ik kan het hem niet kwalijk nemen dat het gevoel weg is. Daarom hebben wij ook nog contact op een normale, vriendschappelijke manier.En dat vind ik wel fijn, dat hij me nog wel als een vriend ziet.

Het enige verschil is dat ik het wel vervelend zou vinden als hij een andere vriendin krijgt. Wij hadden dan ook geen open relatie en ikkan best jaloers zijn.. Alleen dat is onvermijdelijk dus ook daar ga ik wel weer over heen komen als het zover is

Ik ben ook niet immuun voor mindere momenten. Wat ik dan doe is toch met vrienden afspreken ook al heb ik dan niet zoveel zin. Het is achteraf toch altijd leuk en dan is het fijn om zelfvertrouwen getankt te hebben.

Het is altijd moeilijk om je ex met iemand anders te zien, ook al was de relatie wel open. Dat ze het nu met iemand anders doet kwetst me niet, maar ik vind het wel zonde dat ze dat niet meer met mij wil delen. Maar inderdaad, je groeit er wel overheen, het is een zure appel die erbij hoort. Ik hoop voor je dat je genoeg andere zaken hebt waar jij je aandacht op kan richten. Wie weet wel iemand anders, dan ziet de wereld er al snel een stuk rooskleuriger uit

En valt het tot dusver mee of tegen: valentijnsdag? Voor mij is deze dag als ieder ander. Zit toch tot half 6 op het werk en daarna koken, eten, effe halfuurtje hardlopen en wellicht daarna nog een filmpje of achter de pc zitten en dat was dan alweer de maandag...

Doet me niets dat het vandaag valentijnsdag is...

Misschien omdat ik mezelf duidelijk probeer te maken dat zowel mijn ex als haar nieuwe vriend fulltime werken en waarschijnlijk valentijnsdag een dagje hebben vervroegd naar gisteren, en het leed al achter de rug is

Waarom boeit het me ook echt nog

2 weken in bed liggen na een operatie is niet goed voor het piekeren, dipdagje vandaag

Of dat zegt ze om jou te ontzien, omdat ze weet dat je tript van de gedachte van haar en d'r ex, een romantische film, een knusse tweezitter en een fles wijn...

quote:

Op maandag 14 februari 2011 12:41 schreef goofy_goober het volgende:
En valt het tot dusver mee of tegen: valentijnsdag? Voor mij is deze dag als ieder ander. Zit toch tot half 6 op het werk en daarna koken, eten, effe halfuurtje hardlopen en wellicht daarna nog een filmpje of achter de pc zitten en dat was dan alweer de maandag...

De dag is net zo kut als alle andere.
Natuurlijk heb ik erg goede herinneringen aan Valentijnsdag, en ik zou er alles voor over hebben om het nog met haar te kunnen vieren. Maar dat gaat niet gebeuren, klaar. Ik heb er vorige week nog serieus over zitten denken om een kaartje te sturen. Maar waarom zou ik? Het is toch nutteloos.
Het enige waar ik wel 'bang' voor ben is dat ik hoor dat ze nu een nieuwe vriend zou hebben, Valentijnsdag is daar natuurlijk de ideale dag voor. Weet niet of dat vermoeden terecht is, maar het zou maar zo kunnen. Het zou voor mij persoonlijk een teleurstelling zijn, al weet ik dat ik er niks aan kan doen, dat ik er eigenlijk niet naar moet kijken. Maar toch zou het ongelofelijk steken.

holy crap, na 7,5 maand krijg ik het voor elkaar om in huilen uit te barsten. Boos op mezelf

En dat vanwege valentijn?

quote:

Op maandag 14 februari 2011 15:45 schreef goofy_goober het volgende:
En dat vanwege valentijn?

neuh, valentijn is maar bull shit...kzag n foto van hem met zn nichtje..

Als het maar oplucht... Niks om je boos over te maken, hoewel ik me er iets bij voor kan stellen.
Foto's kunnen soms heel lastig zijn, in mijn ervaring tenminste. It brings back the memories...

quote:

Op maandag 14 februari 2011 15:48 schreef Mr.Myst het volgende:
Als het maar oplucht... Niks om je boos over te maken, hoewel ik me er iets bij voor kan stellen.
Foto's kunnen soms heel lastig zijn, in mijn ervaring tenminste. It brings back the memories...

ja ach, ik zal altijd ergens van hem blijven houden, daar moet ik mee leren leven. Gelukkig besef ik wel nu dat ik veel beter verdien.

quote:

Op maandag 14 februari 2011 15:51 schreef zwartedoos het volgende:

[..]

ja ach, ik zal altijd ergens van hem blijven houden, daar moet ik mee leren leven. Gelukkig besef ik wel nu dat ik veel beter verdien.

Wel goed dat je je beseft dat je beter verdient, het was achteraf toch niet 'de ware', of een perfecte relatie?
Ik denk dat je voor je ex altijd wel een bepaald gevoel blijft houden, genegenheid, of houden van. Of dat ooit slijt weet ik niet, ik hoop het wel.

quote:

Op maandag 14 februari 2011 15:57 schreef Mr.Myst het volgende:

[..]

Wel goed dat je je beseft dat je beter verdient, het was achteraf toch niet 'de ware', of een perfecte relatie?
Ik denk dat je voor je ex altijd wel een bepaald gevoel blijft houden, genegenheid, of houden van. Of dat ooit slijt weet ik niet, ik hoop het wel.

hij had teveel problemen (waar hij niet aan werkte) om een relatie in stand te houden. Verder zag ik hem wel als de ware. Maar ik kon niet alles in mijn eentje oplossen. Heb me heel lang afgevraagd wat ik anders had moeten doen. Maar daar ben ik klaar mee. Het lag niet aan mij. Het lag aan hem. Na mij had hij ook een relatie, die is inmiddels ook al 4x aan en uit geweest. Zegt ook wel wat. Slijten zal het zeker wel. Maar denk dat ik pas echt hem vergeet als ik weer iemand anders tegenkom.

quote:

Op maandag 14 februari 2011 16:11 schreef zwartedoos het volgende:

[..]

hij had teveel problemen (waar hij niet aan werkte) om een relatie in stand te houden. Verder zag ik hem wel als de ware. Maar ik kon niet alles in mijn eentje oplossen. Heb me heel lang afgevraagd wat ik anders had moeten doen. Maar daar ben ik klaar mee. Het lag niet aan mij. Het lag aan hem. Na mij had hij ook een relatie, die is inmiddels ook al 4x aan en uit geweest. Zegt ook wel wat. Slijten zal het zeker wel. Maar denk dat ik pas echt hem vergeet als ik weer iemand anders tegenkom.

Problemen zijn er om op te lossen, dat moet hij echter wel zelf doen. Ik kan me dan ook voorstellen dat het voor jou op een gegeven moment genoeg was. Natuurlijk blijf je je eerst dan afvragen of je de juiste keuze hebt gemaakt, vooral omdat je nog van degene houdt. Maar een relatie moet van twee kanten komen, en het mag niet zo zijn dat jij degene bent die er alle energie in moet steken. Daar ga je zelf aan onderdoor.
Zo'n knipperlichtrelatie zegt inderdaad (vaak) ook iets over de persoon in kwestie.

Ik denk ook wel dat het op den duur zal slijten, ik zit zelf nog midden in het verwerken van de breuk, en heb nog niet het gevoel dat het ooit zal slijten.
Ik begin me echter wel af en toe af te vragen of het beter zal worden als ik iemand anders zou ontmoeten. Ik kan daar nog geen volmondig 'ja' op zeggen, maar het zou niet meer dan logisch zijn dat, wanneer je iemand anders ontmoet waar je gevoelens voor krijgt, je gevoel voor je ex verdwijnt.
Ik hoop het in ieder geval van harte...

quote:

Op maandag 14 februari 2011 16:23 schreef Mr.Myst het volgende:

[..]

Problemen zijn er om op te lossen, dat moet hij echter wel zelf doen. Ik kan me dan ook voorstellen dat het voor jou op een gegeven moment genoeg was. Natuurlijk blijf je je eerst dan afvragen of je de juiste keuze hebt gemaakt, vooral omdat je nog van degene houdt. Maar een relatie moet van twee kanten komen, en het mag niet zo zijn dat jij degene bent die er alle energie in moet steken. Daar ga je zelf aan onderdoor.
Zo'n knipperlichtrelatie zegt inderdaad (vaak) ook iets over de persoon in kwestie.

Ik denk ook wel dat het op den duur zal slijten, ik zit zelf nog midden in het verwerken van de breuk, en heb nog niet het gevoel dat het ooit zal slijten.
Ik begin me echter wel af en toe af te vragen of het beter zal worden als ik iemand anders zou ontmoeten. Ik kan daar nog geen volmondig 'ja' op zeggen, maar het zou niet meer dan logisch zijn dat, wanneer je iemand anders ontmoet waar je gevoelens voor krijgt, je gevoel voor je ex verdwijnt.
Ik hoop het in ieder geval van harte...

ik ben er dan ook aan onderdoor gegaan, letterlijk en figuurlijk. Had nooit gedacht dat iemand me zo kon breken dat ik niet meer wilde leven. Maar ik ben opgekrabbeld en heb hulp gezocht en dag bij dag ging het iets beter. Daarom was ik ook boos op mezelf dat ik vandaag moest huilen. Maar ja.

Hoe lang is het voor jou geleden?

quote:

Op maandag 14 februari 2011 16:33 schreef zwartedoos het volgende:

[..]

ik ben er dan ook aan onderdoor gegaan, letterlijk en figuurlijk. Had nooit gedacht dat iemand me zo kon breken dat ik niet meer wilde leven. Maar ik ben opgekrabbeld en heb hulp gezocht en dag bij dag ging het iets beter. Daarom was ik ook boos op mezelf dat ik vandaag moest huilen. Maar ja.

Hoe lang is het voor jou geleden?

Deze week is het drie maanden uit... Geloof me als ik zeg dat ik precies weet hoe je je voelt. Door die periode ga ik nu ook heen. Knap dat je dat zo neer durft te zetten (dat geeft mij de moed om dat ook te doen). Ik ben ook bezig met hulp, want alleen ga ik hier niet uitkomen.
Toch zal het uiteindelijk wel gaan lukken, met wat hulp van de juiste personen.

Ik vind het niet meer dan logisch dat je boos bent geworden omdat je moest huilen. Ik hoop dat het je enigszins heeft opgelucht, en dat je die boosheid nu een beetje kwijt bent. Zie het als een bevestiging van het feit dat we allemaal onze gevoelens hebben, en soms kan een (onverwachte) 'trigger' die emoties weer tevoorschijn halen. Dus die boosheid is logisch, maar eigenlijk onterecht! Als je je er maar niet teveel in mee laat slepen, maar zo te lezen gaat dat niet gebeuren.

Hoi! Wat is Valentijnsdag toch een stomme commerciële dag niet. Moest gelijk aan jullie denken.

Hier alles prima, druk bezig met een nieuwe relatie .

quote:

Op maandag 14 februari 2011 16:41 schreef Mr.Myst het volgende:

[..]

Deze week is het drie maanden uit... Geloof me als ik zeg dat ik precies weet hoe je je voelt. Door die periode ga ik nu ook heen. Knap dat je dat zo neer durft te zetten (dat geeft mij de moed om dat ook te doen). Ik ben ook bezig met hulp, want alleen ga ik hier niet uitkomen.
Toch zal het uiteindelijk wel gaan lukken, met wat hulp van de juiste personen.

Ik vind het niet meer dan logisch dat je boos bent geworden omdat je moest huilen. Ik hoop dat het je enigszins heeft opgelucht, en dat je die boosheid nu een beetje kwijt bent. Zie het als een bevestiging van het feit dat we allemaal onze gevoelens hebben, en soms kan een (onverwachte) 'trigger' die emoties weer tevoorschijn halen. Dus die boosheid is logisch, maar eigenlijk onterecht! Als je je er maar niet teveel in mee laat slepen, maar zo te lezen gaat dat niet gebeuren.

3 maanden is idd nog behoorlijk vers...heb me ook beseft dat ik me niet hoef te schamen dat ik hulp heb gezocht. Het is eerder iets waar je trots op moet zijn, hij nam de hulp niet aan die hij kreeg en zolang hij dat niet doet zal het ook niet beter met hem gaan.

De enige tip die ik je kan geven is zoek veel afleiding met vrienden e.d. En iets wat mijn psych zei: Het is niet erg om nog van hem te houden, dat mag best...je moet alleen accepteren dat het niet werkt...

quote:

Op maandag 14 februari 2011 16:48 schreef zwartedoos het volgende:

[..]

3 maanden is idd nog behoorlijk vers...heb me ook beseft dat ik me niet hoef te schamen dat ik hulp heb gezocht. Het is eerder iets waar je trots op moet zijn, hij nam de hulp niet aan die hij kreeg en zolang hij dat niet doet zal het ook niet beter met hem gaan.

De enige tip die ik je kan geven is zoek veel afleiding met vrienden e.d. En iets wat mijn psych zei: Het is niet erg om nog van hem te houden, dat mag best...je moet alleen accepteren dat het niet werkt...

Het is ook niet zozeer dat ik me ervoor schaam. Mijn omgeving weet ervan af, daar ben ik best wel open in. Ik besef me ook dat ik er zelf niet uit ga komen, als ik zo door blijf gaan. Wat dat betreft zie ik het wel rationeel in, maar de spreekwoordelijke 'knop' omzetten, dat kan ik niet. Ik WIL de situatie wel accepteren, maar het lukt me niet. Dat frustreert me ook behoorlijk.
Des te meer omdat de breuk voor mij uit het niets kwam vallen, en ik vooral ook niet mag denken dat het aan mij ligt. Dat heb ik inmiddels wel geaccepteerd, maar het blijft onbegrijpelijk dat deze relatie geen stand heeft kunnen houden. Dat is overigens niet alleen mijn subjectieve mening, maar ook de mening van mensen in mijn omgeving, die het 'van een afstand' kunnen bekijken.

Ik probeer afleiding te zoeken, maar dit is lastig. Het is namelijk zo dat ik een paar vrienden heb, maar die wonen op grote afstand, en hebben weinig tijd om af te spreken. De 'vrienden' die ik had, waren vooral vrienden van mijn ex. Dat contact verwatert, want ik zag ze eigenlijk alleen als we samen wat leuks gingen doen.
Wat dat betreft is het dus lastig, ik moet mijn sociale leven weer opnieuw op zien te bouwen. Het is absoluut niet zo dat ik niet sociaal ingesteld ben (ik heb ook een sociale opleiding gevolgd, helaas niet af kunnen maken), maar op het moment is het even wat lastiger. Sporten zit er niet in, op m'n werk zitten nauwelijks mensen van mijn leeftijd.
Ik hoop over een tijdje weer te kunnen gaan studeren, dat zou de kans op een beter sociaal leven wat groter maken. En natuurlijk elke kans aangrijpen om iets leuks te gaan doen. Dat doe ik dan ook, hoewel ik niet kan zeggen dat ik er echt van geniet, al probeer ik dat wel uit te stralen. Dat is ook een stukje gewenning, want 'genieten' deed ik als ik iets leuk deed met mijn ex. Nu moet ik uit gaan zonder mijn ex, met mensen waarmee ik niet echt een klik heb, en dan is het toch wat lastiger om een leuke avond te hebben, al doe je nog zo ontzettend je best.

Het heeft echt zijn tijd nodig bij mij. Er zijn veel mensen bij wie dat voor onbegrip zorgt. 'Geen hand vol, maar een land vol'. Dat is allemaal leuk en aardig, maar eerst moet dat gevoel voor mijn ex wegebben. Dat is nog veel te sterk op dit moment. Ik zie het allemaal best rationeel in, volgens mij (en dat werd ook nog eens bevestigd door een hulpverlener). Het is puur het gevoel wat mij parten speelt.
Dat 'verwijt' is mij ook al wel vaker gemaakt (overigens niet door mijn ex): Ik zou té gevoelig zijn, te lief. Mijn ex was dat echter ook (al twijfel ik daar nu wel aan), dat was op zich wel een goede match.

Misschien wel iets wat tekenend voor mijn situatie/mijn gevoel is, mijn vader kwam vorige week met de volgende uitspraak: 'Het eindigen van een relatie is niet het einde van de wereld. Voor jou is het op dit moment echter wel het einde van de wereld. Je had het ultieme geluk gevonden, en dat ben je nu verloren.'