Comité: 'Auschwitz moet nationaal herdacht worden'

quote:

Op dinsdag 1 februari 2011 21:56 schreef PhysicsRules het volgende:

[..]

Juist, waarom mag dat dan niet benoemd worden? Alsof mensen dan zouden denken dat wij ook dat ondrscheid nog maken.

Nu gaat ie echt uit

Ik wil niet lullig zijn, maar toen ik jouw reacties had gelezen had ik het idee dat jij dat wel doet. Je komt zelfs met een stamboom aanzetten aan het einde.

Als mensen aan de tweede wereldoorlog denken dan komt daar al meteen het idee dat veel Joden in die tijd zijn vervolgd en op beestachtige wijze zijn vermoord. Sterker nog, het roept direct beelden op van Jodensterren en magere kampbewoners. Dit moet je niet nog eens expliciet willen benoemen.

Zodoende ben ik ook geen voorstander ervan om het elk jaar te koppelen aan actualiteiten/trends.
Laat iedereen er zelf mee doen wat hij/zij er mee doet.

Door dit zorgt het er juist voor dat er genoeg draagkracht voor blijft. Het voegt niks toe, het zorgt er alleen maar voor dat als dit wordt opgemerkt dat iedereen zich op gaat splitsen in groepjes en iedereen erkenning wil hebben. En dat kan nou net niet de bedoeling zijn van deze herdenking.

Jij kijkt heel misschien wel te veel naar kleine groepjes/personen die deze genocide ontkennen en brengt dit naar een groter geheel. Dat moet je niet doen, mocht je dit wel doen.

quote:

Op dinsdag 1 februari 2011 21:44 schreef LinkseFrieseVegetarier het volgende:

[..]

Wat ik ridicuul vind is dat jij blijkbaar vindt dat bepaalde groepen WOII-slachtoffers verheven zijn boven de andere burgers en militairen die zijn omgekomen in de Tweede Wereldoorlog. Dat jij meent dat mensen zich miskend voelen omdat ze niet met naam en toenaam genoemd worden, terwijl de herdenking zich nochtans richt op "allen die zijn omgekomen" en dus ook op hun omgekomen dierbaren, of die nou Joods, christelijk, wit of zwart waren.

Als jij ergens komt en de spreker zegt: "ik heet alle aanwezigen van harte welkom", spring jij dan ook op om te verzoeken dat jij apart welkom geheten wordt? Immers, uit de gebruikte bewoording is absoluut niet duidelijk of jij ook welkom bent, dat moet afzonderlijk genoemd worden.

Verheven? Echt man, je weet niet wat je zegt

Kunnen wij ons de pijn van een overlevende of een nazaat voorstellen. Ik kan er alleen maar naar raden. Maar voorzover ik ernaar kan raden, kan ik me de behoefte aan erkenning, gezien en gevoeld worden, wel indenken.

4 mei niet genoeg? Ik moet erg mijn best doen om niet te denken dat de Joodse lobby hier weer achter zit.

²

quote:

Op dinsdag 1 februari 2011 22:57 schreef Disana het volgende:
Kunnen wij ons de pijn van een overlevende of een nazaat voorstellen. Ik kan er alleen maar naar raden. Maar voorzover ik ernaar kan raden, kan ik me de behoefte aan erkenning, gezien en gevoeld worden, wel indenken.

Ja, dat is waar. Maar dat geldt voor iedere overlevende of nazaat.

Joden zijn in zoverre bijzonder, dat elke overlevende of nazaat veel dode familieleden te betreuren heeft. Terwijl de meeste overlevenden of nazaten maar een paar doden te betreuren hebben.
Roma en Sinti zijn misschien vergelijkbaar, maar die zijn maatschappelijk onzichtbaar. Homo's zijn een uitzondering in een familie, verzetsstrijders en overleden Arbeitseinsatz zijn willekeurig opgepakt en gedood.

Maar waarom dat bijzondere dan op nationale schaal erkend zou moeten worden, zie ik weer niet in.

Ik moet altijd denken aan dat paard van mijn vader dat geroofd werd door de Duitsers. Een paard was essentieel op een boerenbedrijf, want de krachtbron voor alle werk.
Dus mijn vader ging dat paard terughalen. Te voet achter die Duitsers aan. Twee dorpen verder werd hem aan het verstand gepeuterd, dat hij dat beter kon laten, want dat met die Duitsers niet te spotten viel. Toen is hij maar weer naar huis gegaan.
Denk maar niet dat we ooit herstelbetalingen kregen.

Dat lijkt misschien beledigend, een paard vergelijken met een duur kunstwerk of een willekeurige Puttenaar met een vooraanstaande jood. Maar wat is het verschil?

quote:

Op dinsdag 1 februari 2011 22:57 schreef Disana het volgende:
Kunnen wij ons de pijn van een overlevende of een nazaat voorstellen. Ik kan er alleen maar naar raden. Maar voorzover ik ernaar kan raden, kan ik me de behoefte aan erkenning, gezien en gevoeld worden, wel indenken.

Dank je, dit is wat ik bedoel.

En Kees, ook jouw vergelijking begrijp ik, ieders verlies is uniek en het is niet aan een buitenstaander om te zeggen, het was maar een paard. Voor hem was het paard belangrijk.

Ik ga later hier nog wat inhoudelijker op in, maar nu even geen tijd.