Welke film heb jij vandaag/pas gezien? Deel CLXXV

Een grote aanrader voor morgenavond op tv: Office Space (1999).
Misschien doe ik er een review over maar het feit dat ik deze film 'aanprijs' zegt ook wat.

A History of Violence
Toch een typisch Cronenberg filmpje met grafische geweldsuitbarstingen. De constante onderhuidse spanningen zijn goed voelbaar. Lekkere film. 7.8

La science des rêves (The Science of Sleep)
Bijzonder film waarin ik eigenlijk nooit 100% wist of er nou gedroomd werd of niet. Knappe prestatie, komt voornamelijk door de soundtrack en het camerawerk denk ik. Gael García Bernal en Charlotte Gainsbourg zijn een leuke love-interest. 8

Gisteren ''The Pertified Forest'' gezien. Een oude misdaadfilm met Humphrey Bogart, maar vond hem erg goed. Goed geacteerd, goed en een sterk verhaal en vooral zeer goed gefilmd voor die tijd. De film is namelijk meer dan 70 jaar oud.

Nog meer mensen die wel eens oudere misdaadfilms kijken?

En vraag: waar kan ik de warner gangster collection kopen, liefst nog in Nederland?

quote:

Op dinsdag 8 februari 2011 03:08 schreef ChickenMan het volgende:
A History of Violence
Toch een typisch Cronenberg filmpje met grafische geweldsuitbarstingen. De constante onderhuidse spanningen zijn goed voelbaar. Lekkere film. 7.8

La science des rêves (The Science of Sleep)
Bijzonder film waarin ik eigenlijk nooit 100% wist of er nou gedroomd werd of niet. Knappe prestatie, komt voornamelijk door de soundtrack en het camerawerk denk ik. Gael García Bernal en Charlotte Gainsbourg zijn een leuke love-interest. 8

oeh La science des rêves lijkt me een mooie film ga ik ook es kijken!

Paar films bekeken

Faster
Vette actiefilm met de Rock, had het idee gewoon een doorsnee actiefilm te zijn maar deze was echt hard en classic. Een 8.

The troll hunter
Noorse film over trollen in de bossen van noorwegen! Beetje blair witch gefilmt, heel vet!! Vooral het einde. Een 8.5

Catfish
Idee was leuk maar als ze er een horror van hadden gemaakt was ie vele malen vetter geweest!!! Beetje slap einde.

A funny story
Film over een jongen die zelfmoord wil plegen. Half uurtje gekeken en toen afgezet. Wat een kutfilm. Kon me totaal niet boeien. Een 2.

quote:

Op dinsdag 8 februari 2011 10:58 schreef AciD_Nightmare het volgende:
Catfish
Idee was leuk maar als ze er een horror van hadden gemaakt was ie vele malen vetter geweest!!! Beetje slap einde.

je weet dat het een echte documentaire was?



Het was een iets andere film dan ik verwacht had, hoewel ik niet echt wist wat ik moest verwachten. Ik ging er wel van uit dat hij goed zou zijn en dat was hij zeker. Alleen dat gedoe met die nagels enzo, daar kan ik zo slecht tegen

quote:

Op dinsdag 8 februari 2011 10:56 schreef casper019 het volgende:

[..]

oeh La science des rêves lijkt me een mooie film ga ik ook es kijken!

Ga je geen spijt van krijgen.

quote:

Op dinsdag 8 februari 2011 11:24 schreef N-E-R-D het volgende:

[..]

je weet dat het een echte documentaire was?

[ afbeelding ]

Het was een iets andere film dan ik verwacht had, hoewel ik niet echt wist wat ik moest verwachten. Ik ging er wel van uit dat hij goed zou zijn en dat was hij zeker. Alleen dat gedoe met die nagels enzo, daar kan ik zo slecht tegen

Is gewoon nep joh. Is gewoon verzonnen verhaal Staat op IMDB.

Black Swan (Darren Aronofsky, 2010)
De beste film van Aronofsky sinds Requiem for a Dream. Voornamelijk dankzij een fantastische acteerprestatie van Natalie Portman die van frigide en naïef, naar angstaanwekkend transformeert. De opbouw is voortreffelijk gedaan, de muziek erg mooi en de cinematografie prachtig. Geweldig om de siddering door de bioscoopzaal gevuld met het voornamelijk vrouwelijke publiek te voelen op de momenten dat de film omslaat. ****½

quote:

Op dinsdag 8 februari 2011 11:50 schreef AciD_Nightmare het volgende:

[..]

Is gewoon nep joh. Is gewoon verzonnen verhaal Staat op IMDB.

naja ik vond hem iig vermakelijk

quote:

Op dinsdag 8 februari 2011 12:41 schreef N-E-R-D het volgende:

[..]

naja ik vond hem iig vermakelijk

Ja dat wel, maar ik had die trailer gezien en daarin leek het net of er iets heeeeeel erg gruwelijks ging gebeuren. En toen liep het zo...... beetje slap

quote:

Op maandag 7 februari 2011 23:30 schreef Iemand91 het volgende:
Een grote aanrader voor morgenavond op tv: Office Space (1999).
Misschien doe ik er een review over maar het feit dat ik deze film 'aanprijs' zegt ook wat.

Die is idd wel cool ja

Never Let Me Go



Een lange zit. Het idee is interessant genoeg voor een mooi dramatisch verhaal over verlies, de dood, en de pijn van een ondragelijk lot maar de uitwerking blijft achter. Traag verloop en karakters die weinig gevoel overbrengen. De karakters raken de gevoelige snaar niet waardoor je niet geraakt wordt. Carey Mulligan loopt de hele film met een bedroefde zombie blik rond en Keira Knightley speelt op een scene na zichzelf. Alleen tijdens de aftakeling van haar karakter weet ze haar rol wat ontroerends mee te geven. Hier had meer in gezeten met betere en rijpere acteurs, en een minder afstandelijk verhaal. Tegenvaller, vanwege de aanstormende talenten die duidelijk (nog) wat kracht missen om een verhaal emotie mee te geven. Naar het boek van Kazuo Ishiguro, ook schrijver van The Remains of the Day. Een film die wél goed uitpakte. De onderhuidse emoties in die film waren wel heel goed voelbaar. Maar goed, dan heb je ook te maken met veel betere acteurs. Dat merk je pas goed bij deze film. Want daar draaien dit soort films grotendeels op.
imdb cijfer: 7,4
mijn cijfer: 5

[ Bericht 0% gewijzigd door Jeanne_Darc op 08-02-2011 14:39:37 ]

Nog wat IFFR films van afgelopen week:

Jûsan-nin no shikaku (13 Assassins) (2010, Jap, Takashi Miike)
Een vergelijking met de samurai klassieker Seven Samurai is snel gemaakt. De titels lijken op elkaar, het plot is min of meer gelijk; een kleine groep die het opneemt in een afgesloten dorp tegen een overmacht en er is zelfs een Mifune-achtig karakter. De hoogte van dat meesterwerk haalt de film natuurlijk niet. (Dat is dan ook één van mijn favoriete films allertijden) Maar het is wel een ontzettend goede samurai film geworden. De beste samurai film sinds Kitano's Zatoichi. De 40 minuten lange eindstrijd is puur genieten.
Voor Miike's begrippen is de film tamelijk braaf. Natuurlijk vloeit het nodige bloed en rollen er hoofden over straat, maar het is niet zo extreem en bizar als soms bij Miike. Daardoor laat Miike met deze film zien toch gewoon een erg goede regisseur te zijn en meer te kunnen dan te leunen op gore en shock effecten.
cijfer: 8.5

Zeburâman: Zebura Shiti no gyakushû (Zebraman 2: Attack on Zebra City) (2010, Jap, Takashi Miike)
Matig vervolg op het goede en leuke eerste deel. Omdat het plot te onsamenhangend. De film haalt het vooral niet bij z'n voorganger omdat het hart, de ziel, de warmte ervan weg is. Ook de tongue-in-cheek humor en de subtekst ontbreken.
Het is nog steeds soms grappig door de bizarheid. Waardoor het naast een superheldenfilm ook een parodie is daarop.
Deze review zegt eigenlijk precies wat ik ook vind: http://goninmovieblog.wordpress.com/2010/12/18/zebraman-2/
cijfer: 6.5

Le Grand'Tour (2011, Bel, Jérôme le Maire)
Een film over een groepje mannen van een carnavalsband, die na het carnavalsfeest in hun dorp nog niet genoeg hebben en besluiten door te trekken naar het volgende feest. Dat bevalt zo goed dat ze weken, zelfs maanden lang laveloos door de bossen wandelen van het ene feest naar het andere. Na een tijd zweert de leider echter alle drank en drugs af en verandert de wandeltocht van een feest in een zoektocht naar hunzelf.
De film is ontzettend grappig, vooral het eerste deel als ze constant bezopen zijn levert veel leuke momenten op. Daarnaast is de film ook erg herkenbaar voor elke man die wel eens met vrienden op een zuipvakantie is geweest.
Zo'n film die het midden houdt tussen docu en fictie. De amateur acteur spelen zichzelf, het is gebaseerd op echte ervaring, maar ook voor een groot gedeelte gescript.
cijfer: 8

Fleurs du mal (2010, Fr, David Dusa)
Een jongen in Parijs wordt verliefd op een Iraans meisje, Anahita, tijdens de opstand in 2009. Het is een leuk liefdesverhaal. Wat de film echter echt de moeite waard maakt is de manier waarop het de effecten van nieuwe sociale media toont. Anahita probeert namelijk constant op de hoogte te blijven van wat er gebeurd via twitter, facebook, youtube enz. Dit levert bijvoorbeeld een pracht scene op waarin ze haastig afwezig loopt door de Parijse straten terwijl ze op haar iphone youtubes film kijkt, die er voor de kijker doorheen worden geëdit. Je krijgt hierdoor echt het gevoel van hoe het is om erbij horen, maar toch ergens anders te zijn. Ergens te zijn, maar toch ergens anders te zijn met je hart. Hoe verslavend die nieuwe media kan zijn.
cijfer: 7.5

Black Swan (2010, VS, Darren Aronofsky)
Eerlijkheid geliefd me te zeggen dat ik in het begin de film wat vond tegenvallen. Vond hem toen wel goed, maar niet heel bijzonder. Maar na de befaamde sexscene tussen Portman en Kunis en de steeds verder gaande verandering, waaronder de rode ogen, werd ik steeds meer gegrepen door de film. Na de overdonderdende finale zat ik bevend van emoties in mijn bioscoopstoel. En kon ik alleen maar concluderen naar een pracht film te hebben gekeken. Terugdenkend aan de film besef ik pas hoe goed de film al vanaf het begin was, hoe goed Aronfsky de film heeft opgebouwd. Hoe de kijker wordt meegenomen in waanwereld van iemand die de greep op de realiteit verliest/verloren heeft door de gigantische prestatiedrang waaronder ze lijdt. Want volgens mij lijdt Nina al vanaf het begin aan realiteitzinsverlies. Door in het begin veelvuldig Nina te volgen van achter haar schouders stelt Aronofsky vast dat de kijker haar en haar beleveniswereld volgt
Natalie Portman is sowieso al een favoriete actrice van me, maar hier is ze nog beter dan ze ooit is geweest. Laat die oscar maar komen. De grote verrassing was Mila Kunis, die hierin bewijst veel meer aan te kunnen dan simpele komedie series en romcomtjes.
cijfer: 8.5

Rabbit Hole (2010, VS, John Cameron Mitchell)
Degelijk drama in het "ouders verwerken dood van kind" genre. Niet de beste in z'n soort, maar nog steeds erg goed. Het grootste probleem met de film dat de film in het begin te onduidelijk is over wat er is gebeurd (ik ging zonder enige kennis de film in. Het was de surprise film) en bijvoorbeeld wie die jongen is die Kidman volgt. Waarschijnlijk om arthouse achtig intrigerend over te komen. Maar de film imo juist door wat meer duidelijkheid in het begin een grote emotionele lading zou kunnen hebben. Kidman en Eckhart overacteren soms te veel naar mening. Eckharts rol vond ik sowieso te klein vergeleken met Kidman. Grootste pluspunt van de film vond ik Diane Wiest als de moeder van Kidman. Mede door een mooi einde, waarin goed wordt uitgelegd hoe je na groot verdriet als dit stapje voor stapje je leven weer oppakt, verliet ik toch emotioneel en voldaan de bioscoopzaal.
cijfer: 7.5

Wasted Youth (2011, Gr, Argyris Papadimitropoulos & Jan Vogel)
Op 6 december 2008 werd in Griekenland een jongen doodgeschoten door de politie waarna er grote rellen ontstonden. Deze film probeert volgens mij te tonen dat die politieke gebeurtenis ook een persoonlijk heeft, door het verzonnen verhaal te vertellen van die jongen en de politieman op die dag.
De film was jammer genoeg alleen weinig boeiend. Het verhaallijn over de jongen is verrassend weinig plezierig om naar te kijken voor een verhaaltje over skaters. In het verhaallijn over de politieman komen zijn depressiviteit en angsten maar matigjes over op de kijker. Dat

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

viel me helemaal tegen.
cijfer: 5.5

Passuggun (Bleak Night) (2011, ZK, Yoon Sung-Hyun)
De vriendschap van drie hartsvrienden valt langzaam steeds verder uit elkaar met een uiteindelijk een fatale afloop voor één van hen. De film toont de duistere complexiteiten van macht, pikorde, vriendschap, loyaliteit en fysieke drift. Het is zeer aangrijpend. Door de flashback structuur van een vader die uitzoekt wat er gebeurd is met z'n zoon weet de film ook constant de aandacht vast te houden.
Dat de jongens bijna niet te onderscheiden zijn van elkaar met hetzelfde uniform en kapsel zorgt dat ik veel tijd kwijt was om te bedenken wie wie was en niet vanaf het begin totaal kon worden opgezogen door de film.
Met zo'n sterk debuut is Yoon Sung-Hyun een regisseur om in de gaten te houden komende jaren.
cijfer: 8

Gesher (2010, Iran, Vahid Vakilifar)
Hele mooie sfeer beelden in semi-documentaire stijl van het leven van drie immigranten die proberen te leven van hun lage loon in Zuid Iran. De film weet de sfeer heel mooi neer te zetten. Maar er gebeurt net iets te weinig om te onderhouden voor de kleine anderhalf uur dat de film duurt.
cijfer: 7

Kantai (Hospitalité) (2010, Jap, Koji Fukada)
Film die tegelijkertijd een satirisch kritiek is op de Japanse over beleefdheid, over gastvrijheid en onmogelijkheid om nee te zeggen als op de kleinburgerlijke xenofobe geslotenheid.
cijfer: 6

[ Bericht 0% gewijzigd door Lonewolf2003 op 08-02-2011 15:19:40 ]

The Kings of Mykonos

Echt een hele leuke film, niet veel over te vertellen verder, ik vond hem gewoon,
leuk, leuk, leuk

maar misschien moet je ''iets'' met Griekenland hebben om hem echt zo leuk
te vinden, anders is het gewoon misschien een grappige komedie.

Afgelopen zondag naar het PAC filmfestival geweest.

Somewhere (Sofia Coppola, 2010)
Johnny Marco is een bad boy en acteur, die leeft in het hotel Chateau Marmont in Hollywood. Zijn dagen zijn een waas van drank, vrouwen en snelle auto's. Johnny heeft de grip op zijn ware zelf verloren in de nepwereld van beroemdheden. Maar dan staat zijn elfjarige dochter Cleo ineens op de stoep. Tempo van deze film ligt erg laag, dat wordt in de eerste scene al wel duidelijk, in dit geval is dat echter geen minpunt. Ben normaal geen groot fan van Stephen Dorff, maar hier is hij ijzersterk. Dit gaat ook op voor Elle Fanning, die gelukkig stukken minder irritant is dan haar zus. En grappig om Chris Pontius in een dergelijke film te zien. Verder heeft Coppola een goede balans gevonden tussen drama en humor. Somewhere is iets minder dan Lost in Translation, maar alsnog een heerlijke film. 8.0

Incendies (Denis Villeneuve, 2010)
Na het lezen van het testament van hun moeder Nawal verneemt de tweeling Simon en Jeanne voor het eerst dat ze een broer hebben en dat hun vader, van wie ze dachten dat hij dood was, in werkelijkheid nog leeft. Hun moeders laatste wil is dat ze hun broer en vader opzoeken en hen een aantal verzegelde brieven bezorgen. Daarvoor zullen ze een reis naar het Midden-Oosten moeten maken. Had zelf voor aanvang eigenlijk geen idee waar ik naar ging kijken, het bleek een ijzersterke en indrukwekkende film te worden. De film heeft een wat ingewikkelde flashback structuur, maar dit is ook de kracht van de film, de ruim twee uur vliegen voorbij. Enkele zeer aangrijpende scenes en acteerwerk van de bovenste plank. De "twist" op het einde is voor de oplettende kijker geen grote verrassing, maar het einde van de film is wel erg sterk. 8.3

The King's Speech (Tom Hooper, 2010)
De grote Oscar kandidaat dit jaar. Op zich geen verrassing want de film lijkt wel speciaal gemaakt voor de Oscars. Neemt niet weg dat het een prima film is die het van het acteerwerk moet hebben. Colin Firth en Geoffrey Rush in de hoofdrollen vormen een prima duo en ook de bijrollen krijgen een goede invulling door o.a. Helena Bonham Carter en Guy Pearce. 8.0

Black Butterflies (Paula van der Oest, 2011)
Wat een enorme tegenvaller was dit zeg en ik had al totaal geen hoge verwachtingen.... De Engelstalige Nederlandse productie is eigenlijk op geen enkel gebied goed. Het script is rommelig en weet niet te boeien, terwijl het onderwerp daar toch wel aanleiding voor geeft. De personages zijn plat en het acteerwerk van Carice van Houten en Rutger Hauer is zeer matig. Hauer gaf aan het een moelijke rol te vinden, dat blijkt want hij komt niet geloofwaardig over. Maar het absolute dieptepun is toch wel Carice van Houten en dan specifiek haar Engelse uitspraak. Toch nog twee kleine positieve puntjes kunnen vinden; het acteerwerk van Liam Cunningham en enkele mooie shot van het Zuid-Afrikaanse landschap. 4.0

127 Hours (Danny Boyle, 2010)
'127 Hours' vertelt het waargebeurde verhaal van bergbeklimmer Aron Ralston (James Franco). Tijdens een tocht in de bergen komt zijn arm onder een grote rots terecht waardoor hij klem komt te zitten in een diepe kloof. Zeker geen slechte film, maar viel toch iets tegen. Met name de keuze van Boyle om weer helemaal los te gaan met de splitscreens en flitsende montage vond ik in dit geval niet gepast. Op zich weet de film de aandacht er wel bij te houden en Franco vertolkt de rol van avonturier goed. 7.5

Its kind of a funny story



Verenigde Staten
Drama / Komedie
91 minuten

geregisseerd door Anna Boden en Ryan Fleck
met Keir Gilchrist, Emma Roberts en Zach Galifianakis

De zestien jaar oude Craig (Keir Gilchrist) is overspannen door de stress die de problemen van een tiener zijn met zich meebrengen. Hij laat zich opnemen in een inrichting waar hij door het sluiten van de jeugdafdeling in de volwassenenafdeling terechtkomt. Hij wordt daar snel vrienden met Bobby (Zach Galifianakis), die zijn mentor en beschermer wordt. Craig voelt zich daar aangetrokken tot zijn leeftijdgenoot Noelle (Emma Roberts). Wanneer hem een minimale verblijftijd van vijf dagen wordt opgelegd, wordt Craig ondersteund door vriendschappen binnen en buiten de inrichting en leert hij meer over leven, liefde en de druk die opgroeien met zich meebrengt

ik vond dit een hele apart film, die ook nog een beetje iets realisitsch heeft ook! film kijkt heel lekker weg en is heel leuk om te zien. Als de film is afgelopen blijf je echt even zitten met een heel apart goed gevoel. Een film die je ook een beetje aan het denken zet!
echt een aanrader om te zien
dikke 7,5!

Tja, zoals gezegd: Office Space (1999)


hmm, ik dacht dat ik 'm wel eens leuker heb gevonden. Maar goed, vooral het begin is wel leuk. Gewoon de fuck-it-all instelling en dan nog vooruit komen in je baan ook. Op een of andere manier is me eigenlijk helemaal geen muziek bijgebleven die erin voorkwam. Vreemd.
Verder vind ik het einde wel een beetje erg 'saai', de film had wel een mooi einde verdiend.
Maar goed, het is op zich best een leuke film, niet hoogdravend verder.

Deze goochem
blijft natuurlijk wel hilarisch:


IMDB geeft het een 7.9, ik iets minder; een 7.5.

[ Bericht 2% gewijzigd door Iemand91 op 08-02-2011 22:35:59 ]

Het is tegenwoordig een beetje alles of niets bij mij. Icendies pakt slecht uit. Ik zit twee uur lang naar vervelende personages te kijken die niets anders doen dan zwijgend en/of huilend voor zich uit te kijken. Het verhaal kan me totaal niet boeien. En je kunt ook je vraagtekens zetten bij de manier waarop de moeder haar kinderen laat kennismaken met haar dubbelleven. Het is allemaal erg lelijk.

quote:

Op maandag 7 februari 2011 10:30 schreef PBateman1978 het volgende:

[..]



Don't judge a book by it's cover.

Wat dacht je van IMDB reviews?

quote:

Op maandag 7 februari 2011 11:13 schreef macondo het volgende:

[..]

Ik vind de reacties van Matador over het algemeen een stuk intelligenter dan het gemiddelde, dan neem ik de smallchat wel voor lief. De stompzinnigheid van die pcp knakker is bijvoorbeeld moeilijk te overtreffen.

Faster

Gekeken omdat iedereen er hier zo enthousiast over is...
Ik vond hem ook beter dan een gemiddelde actiefilm van tegenwoordig
Lekker tempo, goeie actie en het verhaal steekt zelfs redelijk in elkaar

7tje

quote:

Op dinsdag 8 februari 2011 20:21 schreef Hulkio het volgende:
Afgelopen zondag naar het PAC filmfestival geweest.

Somewhere (Sofia Coppola, 2010)
Johnny Marco is een bad boy en acteur, die leeft in het hotel Chateau Marmont in Hollywood. Zijn dagen zijn een waas van drank, vrouwen en snelle auto's. Johnny heeft de grip op zijn ware zelf verloren in de nepwereld van beroemdheden. Maar dan staat zijn elfjarige dochter Cleo ineens op de stoep. Tempo van deze film ligt erg laag, dat wordt in de eerste scene al wel duidelijk, in dit geval is dat echter geen minpunt. Ben normaal geen groot fan van Stephen Dorff, maar hier is hij ijzersterk. Dit gaat ook op voor Elle Fanning, die gelukkig stukken minder irritant is dan haar zus. En grappig om Chris Pontius in een dergelijke film te zien. Verder heeft Coppola een goede balans gevonden tussen drama en humor. Somewhere is iets minder dan Lost in Translation, maar alsnog een heerlijke film. 8.0

Ik moet hier toch even op reageren omdat de film nogal mixed reviews heeft. Ik houd op zich wel van trage films, maar dit was wel uitzonderlijk traag. En toch is het best een interessante film . Grootste verrassing was om een jackass acteur in die film te zien. Ik verwachtte continu dat hij iets geks zou doen

(einde had wat beter mogen zijn.. )

7.5

[quote] Op dinsdag 8 februari 2011 15:04 schreef Lonewolf2003 het volgende:
Nog wat IFFR films van afgelopen week:

Jûsan-nin no shikaku (13 Assassins) (2010, Jap, Takashi Miike)

Le Grand'Tour (2011, Bel, Jérôme le Maire)
Een film over een groepje mannen van een carnavalsband, die na het carnavalsfeest in hun dorp nog niet genoeg hebben en besluiten door te trekken naar het volgende feest. Dat bevalt zo goed dat ze weken, zelfs maanden lang laveloos door de bossen wandelen van het ene feest naar het andere. Na een tijd zweert de leider echter alle drank en drugs af en verandert de wandeltocht van een feest in een zoektocht naar hunzelf.
De film is ontzettend grappig, vooral het eerste deel als ze constant bezopen zijn levert veel leuke momenten op. Daarnaast is de film ook erg herkenbaar voor elke man die wel eens met vrienden op een zuipvakantie is geweest.
Zo'n film die het midden houdt tussen docu en fictie. De amateur acteur spelen zichzelf, het is gebaseerd op echte ervaring, maar ook voor een groot gedeelte gescript.
cijfer: 8

Geweldige film lijkt me dit. Is ie nog ergens te zien?

Un prophète
Lange zit, maar toch zeker de moeite waard. Lastig verhaal maar het klopt wel allemaal. Geweldig acteerwerk van Malik. En dat einde... heel vet. Alleen waarschijnlijk wel de laatste keer dat ik 'm zie. 8