Het Eurovisie Songfestival organiseren, hoe werkt dat?

Op TV is iedereen sportief, maar zijn er achter de schermen weleens kandidaten door het lint gegaan, omdat ze niet tegen hun verlies konden?

Wat vindt je van het idee om de automatisch gekwalificeerde landen voor de finale alvast in de intervalact van de halve finales op te laten treden buiten mededinging zodat ook zij zich alvast een keer aan het publiek hebben kunnen laten zien?

Waar ligt de grens voor het aantal landen dat aan het Songfestival kan deelnemen?

Wat vindt je van het idee om instrumenten die als onderdeel van de act worden gebruikt ook verplicht live gespeeld moeten worden tijdens het liedje?

Hoe streng zijn de toelatingseisen? Het gerucht ging dat Qatar mee zou willen doen aan het festival maar zij vallen buiten de EBA-grens en zijn geen lid van de Raad van Europa dus zouden ze zijn geweigerd. Maar voor Liechtenstein zouden de toelatingseisen dit jaar wel wat versoepeld zijn. Zou zoiets ook voor een land als Qatar mogelijk zijn?

Oh ja: wordt er dit jaar op het ESF aandacht besteed aan de mensen die dit jaar overleden zijn, zoals Sigurjon Brink en Martins Freimanis?

Werken organiserende landen altijd goed mee of proberen ze er wel eens een politiek tintje aan te geven?

Wie bepaalt hoe, dat een nummer te politiek is?

Heb je een foto van jou in je gekste ESF-outfit?

Welk land organiseert de voorrondes ( NSF etc.) het beste in jouw ogen?

Als veel landen die mogen deelnemen ook gaan deelnemen (ca. 50 deelnemers, of zelfs meer met de Arabische landen), krijgen we dan kwartfinales of drie halve finales? En als landen als Liechtenstein, Kazachstan, Kosovo mee gaan doen en als de Arabische landen minder moeilijk gaan doen over Israël?

Hebben jullie ooit gedacht aan een tussenronde tussen de halve finales en de finale om een slechtere loting voor bepaalde landen te compenseren?

De algemene trend van de laatste jaren is dat de Grote 4 (inmiddels de Grote 5) het in de finale niet heel goed doet. Hebben jullie erover nagedacht om ze wel in de halve finale mee te laten doen, maar om ze slechts een voorsprong te geven om de echt slechte liedjes weg te filteren?

Wat is uw lievelingskleur?

Op welk vlak laat Nederland kansen liggen?

quote:

Op zaterdag 29 januari 2011 16:48 schreef Peter het volgende:
Op welk vlak laat Nederland kansen liggen?

Die vind ik goed!

quote:

Op vrijdag 28 januari 2011 16:10 schreef Greys het volgende:
Oh en nóg een vraag: Televoten!
Hoe zit het met de controle daarop? Bij de semi finals worden alleen de tien enveloppen open gemaakt met daarin de landen die doorgaan. Hoe zit dat nou ook alweer precies met het stemmen? Helft vakjury, helft televoten? En is daar dan driedubbele controle op, wat er die enveloppen in gaat? Gebeurt het wel eens dat men toe is aan het openen van de enveloppen en dat de stemmen van een bepaald land dan nog niet binnen zijn en wat doen jullie dan?

Wie is/zijn die vakjury nou eigenlijk?

En in de finale kan er door de mensen in alle landen getelevote worden. Per land wordt dat dan weer doorgegeven aan 'jullie'. Is er alleen ter plaatse controle op of dat allemaal goed opgeteld wordt na het opnoemen, of is er per land ook nog eens controle of diegene die het in beeld mag opnoemen wel echt noemt wat er gestemd is in dat land?

_{Ik snap mijn eigen vraag amper nog Ik ga vanavond proberen dit duidelijker te formuleren.}

Hallo allemaal, bedankt voor jullie vragen so far! Ik ga proberen alle inhoudelijk interessante vragen te beantwoorden en er de komende dagen elke dag een paar te doen. Uiteraard zijn reacties daarop dan weer welkom, maar ik kan niet beloven dat ik dan ook weer individueel kan reageren. Er moet natuurlijk ook nog gewerkt worden

Om de vraag van Greys te beantwoorden: In zowel de halve finales als de finale hebben vakjury en kijkers 50% invloed.

De vakjury bestaat in elk land uit professionals uit de muziekindustrie, die allemaal geen band met de uitvoerende artiesten mogen hebben die hun objectiviteit in het geding zou kunnen brengen. De deelnemende omroepen moeten de namen van die juryleden bij ons aanleveren. Een notaris is aanwezig in elk land om hierop toe te zien. Wij zijn gerechtigd om ook eigen waarnemers te sturen, als we daartoe reden zien. We hebben één keer een jurylid gehad die de eer aan zichzelf hield na vermeende belangenverstrengeling (Philip Kirkorov, juryvoorzitter in Rusland in 2009). De vakjuryleden geven allemaal individueel punten. Het totaal aantal punten wordt dan weer geconverteerd naar 1-8,10 en 12 punten, die de uiteindelijke vakjury-stemming vormen. De vakjurypunten worden gegeven op basis van een tape van de tweede generale repetitie (op maandagavond, woensdagavond en vrijdagavond). Die punten zijn de middag van de liveshow bij ons binnen en worden uiteraard strikt geheim gehouden. Er zijn 4 mensen die dat weten (en ik ben daar niet één van).

De kijker thuis kan per telefoon en/of SMS stemmen. In elk land is een ondergrens; als er te weinig stemmen binnenkomen om een betrouwbaar resultaat te kunnen garanderen, wordt de televoting ongeldig verklaard. Dat gebeurt heel soms in kleine landen. We werken sinds 2004 met een bedrijf dat voor ons internationaal de televoting opzet, Digame. Zij werken in elk land met een telecom-partner. De telecom-partner levert de cijfers direct aan ons aan, de deelnemende omroep heeft daarin geen rol. Daarvoor hebben ze slechts een paar minuten de tijd (jij kijkt dan naar de pauze-act). Als de punten niet op tijd binnen zouden zijn, wordt tevens alleen de stemming van de vakjury gebruikt. De vakjury vervult dus ook de rol van backup-jury. De stemming wordt dan geconverteerd naar 1-8, 10 en 12 punten, die de uiteindelijke televoting vormen.

Die twee lijstjes - vakjury en televoting - worden dan weer bij elkaar opgeteld tot één lijstje van 1-8, 10 en 12 punten. Bij gelijke stemming prevaleert de televoting daarin. Dit hele proces, alsmede het systeem daarachter, wordt gecontroleerd door een toezichthouder van PWC (vroeger PriceWaterhouseCoopers).

Tot zover is de procedure hetzelfde in de halve finales en de finale.

Stel, we zijn zover in de halve finale. De top-10 gaat in enveloppen, of in een computersysteem dat ze in willekeurige volgorde presenteert. Die worden dan aan de kijker gepresenteerd. We hebben er bewust voor gekozen om geen puntentelling te doen of de volgorde bekend te maken. Dat is extra spannend in de finale. Als je al zou weten wie er op 1 stond en wie op 10, is al zo goed als zeker wie er niet gaat winnen en wie grote kans maakt. Voor transparantie-doeleinden maken we na de finale wel de puntentelling bekend.

Stel, we zijn zover in de finale. Onze Executive Supervisor en de mensen van Digame zien de puntentelling per land op hun scherm, de spokesperson die in beeld komt ook. Ze kunnen dus niet 'even' een ander resultaat oplezen, door een fout of met opzet. De assistent van de Executive Supervisor staat in contact met de regie-assistent, en vertelt vlak voor de aankondiging wie de 12 punten gaat krijgen, en de regie zorgt er dan weer voor dat één van de drie cameraploegen in de greenroom klaar staat bij de betreffende artiest.

Mochten we live geen verbinding kunnen maken met een omroep (nooit gebeurt), dan kan onze Executive Supervisor alsnog de punten voorlezen. Voor wie nieuwsgierig is: Terwijl jij zit te kijken naar - zeg - de spokesperson uit Denemarken, staan er tegelijkertijd al 5 andere spokespersons 'in de wacht' op de satelliet. Zo weten we zeker dat alles op tijd klaar staat. Mochten we toch de verbinding kwijtraken, dan communiceren de mensen in de zgn. EBU Switch (een soort regiewagen) dat naar de Executive Supervisor en de regie, die dat dan weer aan de presentatoren melden in hun oortje.

Je ziet... voordat het straks "Hello Düsseldorf, this is Hilversum calling!" klinkt, is er heel wat gebeurd!

quote:

Op vrijdag 28 januari 2011 16:02 schreef Greys het volgende:
Wat ik ook nog wel zou willen weten... bij een event waar zoveel mensen aan meewerken in de organisatie gaan er natuurlijk geheid dingen fout. Er is vast een draaiboek vol met Plannen B en noodoplossingen, hebben jullie er wel eens gebruik van moeten maken voor echt iets groots? Kan je een voorbeeld noemen van iets waar bij de medewerkers de vlekken van in de nek sprongen van de stress, maar dat uiteindelijk toch nog net op tijd goed kwam?

Waar gewerkt wordt vallen spaanders. Zeker bij zo'n groot evenement, waarbij zoveel mensen uit zoveel verschillende landen bij betrokken zijn. Uiteraard zijn er allerlei basale draaiboeken voor verschillende situaties. Gelukkig is het, dankzij goede organisatie, een fantastisch team van experts en goede beveiliging, nooit echt mis gegaan. Een paar voorbeelden van desalniettemin spannende situaties:

- In Athene in 2006 begaf tijdens een repetitie één van die grote 'trappen' van het decor het. We hadden een stuk of zes van die trappen die samen een soort theater vormden. Die konden tevens omhoog en omlaag. Eentje begaf het, en kon voor de live-uitzending weer op zijn plek worden gehesen. Als je naar de beelden kijkt, zul je zien dat alle zes van plek veranderen gedurende de show, maar eentje niet

- In 2009 kwam Putin op bezoek tijdens de repetities. Dat werd me slechts een uur van tevoren verteld. Terwijl ik de Russen stond uit te leggen dat we dit absoluut stil moesten houden naar de pers tot het moment supreme, zowel uit veiligheid als om een enorme toeloop te voorkomen, liep een flinke brigade van de politie achter mij langs het perscentrum in met detectoren, speurhonden en meer van dat soort zaken. Binnen een paar seconden ging mijn telefoon. Journalist: "Komt Putin?"

- In 2010 wist Jimmy Jump het podium op te komen tijdens de uitvoering van Spanje. Ondanks dat het vrij onschuldig was, toch even schrikken. Dat zou niet mogen gebeuren. Hij had het slim aangepakt, maar heeft wel een nachtje mogen brommen op het politiebureau en heeft een flinke geldboete moeten betalen. Uiteraard is daarvan wel geleerd. Een paar weken later kwam 'ie in Zuid-Afrika de wereldbeker oppoetsen, vlak voor de finale

quote:

Op zaterdag 29 januari 2011 13:38 schreef Arth_NL het volgende:
Oh ja: wordt er dit jaar op het ESF aandacht besteed aan de mensen die dit jaar overleden zijn, zoals Sigurjon Brink en Martins Freimanis?

We besteden daar bijna altijd aandacht aan op de website Eurovision.tv en de afgelopen jaren ook in Eurovision Countdown. Dat zijn drie programma's die worden geproduceerd in de weken voor het ESF en door veel omroepen worden uitgezonden. Dat is echter niet verplicht. In de ESF live shows kunnen we daar geen aandacht aan besteden, omdat we het niet gepast vinden om een keuze te maken tussen wie we wél en niet herdenken. Dan zouden we elk jaar alle oud-deelnemers die het leven laten moeten herdenken, en dan zou dat weer behoorlijk wat tijd kosten. Hoewel het idee charmant is en we er ook zeker over hebben nagedacht in het verleden, kun je redelijkerwijs aannemen dat de meeste kijkers daar op de avond zelf niet op zitten te wachten, zeker als ze die mensen van naam niet eens kennen.

Overigens was de onverwachte dood van Sigurjon Brink natuurlijk zeer tragisch. Het overlijden van Martins Freimanis heeft me ook aangegrepen, omdat ik hem persoonlijk heb ontmoet en het altijd een aardige vent vond. Als iemand dan zo onverwacht én zo jong het leven laat ga je toch wel even nadenken...

quote:

Op zaterdag 29 januari 2011 11:20 schreef Fred_B het volgende:
Op TV is iedereen sportief, maar zijn er achter de schermen weleens kandidaten door het lint gegaan, omdat ze niet tegen hun verlies konden?

Achter de schermen zie je vaak een bonte stoet aan emoties voorbij komen. Een greep:

- "We hebben het leuk gehad en feesten nog even door." Die jongen die voor Polen zong, vorig jaar, schaarde zich meteen achter de Ierse delegatie en is nog tot de Finale in Oslo geweest om de Ieren te supporten. Erg sportief!
- "Jammer, maar het was een mooie ervaring." De meest gehoorde reactie!
- "Jammer maar helaas, niet door naar de finale. We gaan naar huis." Persoonlijk heb ik er wel begrip voor, maar vind ik het niet getuigen van sportiviteit...
- "Niet eerlijk, oost-Europa, burenstemmen, etc." Uiteraard nooit onderbouwd, laat staan dat de conclusie terecht is
- Ruzie in de delegatie waarbij mensen elkaar de zwarte piet toespelen (zelden, maar komt voor)
- Huilen. Logisch, want iedereen werkt zo verdomde hard en als het dan niet lukt, dan is dat best weleens emotioneel. Ook omdat het avontuur dan echt voorbij is
- "K*t!" Glennis Grace, direct na de halve finale, voor het oog van een legertje journalisten

quote:

Op vrijdag 28 januari 2011 07:33 schreef BasOne het volgende:
Vraag:

Word het niets eens tijd op het politieke schouwspel genaamd ESF af te schaffen?

Kun je de constatering dat het een "politiek schouwspel" is eerst even onderbouwen? Daarna ga ik er graag op in!

quote:

Op zaterdag 29 januari 2011 14:02 schreef Peter het volgende:
Werken organiserende landen altijd goed mee of proberen ze er wel eens een politiek tintje aan te geven?

Wie bepaalt hoe, dat een nummer te politiek is?

Organiserende landen werken altijd bijzonder goed mee, dus dat is geen probleem. Als er problemen van dien aard zijn, is dat met deelnemende artiesten.

Voorbeeld: In 2009 probeerde Georgië dat met het nummer We Don't Wanna Put In. Dat was rondom de kortstondige oorlog tussen Rusland en Georgië. De Reference Group van het ESF, zeg maar de Raad van Toezicht die bestaat uit een aantal delegatiehoofden, producers en EBU, luistert dan naar zo'n nummer, leest de tekst door, past hoor- en wederhoor toe en houdt dan een stemming. De Georgiërs is toen gevraagd de tekst aan te passen of binnen no-time met een nieuw nummer te komen. Ze besloten zich toen terug te trekken voor dat jaar. Ze zijn dus niet, zoals weleens onterecht wordt gezegd, gediskwalificeerd.

quote:

Op donderdag 27 januari 2011 18:01 schreef Tha_Erik het volgende:
Ik ben wel benieuwd wat je functie nou precies inhoudt en of je tijdens de show kan genieten of dan nog steeds druk bent met vanalles?

En tof dat we een kijkje achter de schermen kunnen krijgen! Het is natuurlijk een van de grootste evenementen van het jaar, Europees gezien .

Tot eind 2010 was ik Manager Communications & PR. Ik was verantwoordelijk voor alles wat met externe communicatie te maken had, waar pers en nieuwe media verreweg de meeste aandacht kregen.

Nu ben ik Event Supervisor. Dat betekent dat ik verantwoordelijk ben voor het overzien van alle aspecten van de organisatie die niet gerelateerd zijn aan de televisieproductie. Communicatie en nieuwe media vallen daar ook onder. Maar ook accommodatie, transport, accreditatie, promotie, merchandise, recepties, sponsorimplementatie, etc. Het allerleukste is misschien wel het meedenken over de toekomst van het ESF.

Tijdens de show kijk ik met een half oog vanuit mijn kantoor (meestal in het perscentrum of backstage), praat ik wat met journalisten en ben ik met mijn team standby voor het geval er iets mis gaat. Tegen die tijd heb ik de scripts en repetities zo vaak gezien dat dat niet zo erg is. Als het even kan loop ik de zaal in om een paar minuten van de sfeer te genieten. Tegen het einde van de finale sturen we het persbericht met de resultaten eruit, updaten we de website, bereiden we de persconferentie met de winnaar voor en als heel Europa al lekker ligt te slapen (rond 4:00-5:00) proberen we nog even een drankje te drinken op de after-party. En dan is het opeens allemaal voorbij. De week erop beginnen we alweer met voorbereiden van het festival van volgend jaar: Meeting met nieuwe Host Broadcaster plannen!

Wat een gaaf topic!

Bedankt voor je uitgebreide antwoorden! Leuk, zon kijkje achter de schermen.
Vooral het stukje over hoe het televoten in zijn werk gaat vond ik boeiende info.

Leuk ook dat je er niet van terugschrikt de real life reacties en situaties te beschrijven.

Komt Putin?'

Hallo Sietse, ik ben jarig vandaag. Krijg ik nu een zoen?

quote:

Op zaterdag 29 januari 2011 20:30 schreef Harajuku. het volgende:
Hallo Sietse, ik ben jarig vandaag. Krijg ik nu een zoen?

Ik dacht dat je om een kaartje voor de finale ging vragen.