quote:
De wagonnetjes van Theo Bos
MARK MISÉRUS
AMSTERDAM
Twee keer kwam Theo Bos vorige week nipt tekort voor een ritzege in de Ronde van Qatar. Driemaal kwam de Raborenner bij lange na niet aan sprinten toe. Toch zeggen beide gegevens volgens zijn ploegleider Nico Verhoeven exact even veel over de manier waarop de spurter zich ontwikkelt op de weg.
'We kunnen tevreden zijn', concludeert Verhoeven, op de scheidslijn van twee vroege ronden in het Midden-Oosten, die van Qatar en Oman. 'Theo is niet in topvorm en dat is precies de bedoeling. Hij bouwt (vanaf vandaag, red.) in Oman verder aan zijn seizoen, net als de anderen. Maar met wat mazzel had hij in Qatar twee keer kunnen winnen.'
In de tweede etappe haperde er vorige week dinsdag iets in de ondersteuning door zijn ploegmaats én koos Bos het verkeerde wiel, waarna hij zich manmoedig naar de vierde plaats vocht. Vrijdag dacht Verhoeven zelfs aan een overwinning van zijn sprinter. Maar 150 meter verder vond Bos zichzelf als derde terug, achter eindwinnaar Mark Renshaw.
Zoekende
Had Bos naar de naam van Mark Cavendish geluisterd, dan zou zijn seizoensopening het stempel mislukt hebben gekregen. Maar Bos is nog lang geen Cavendish, simpelweg omdat die veel langer op de weg sprint en al veel vaker won. De 27-jarige Nederlander is in zijn derde jaar op de weg nog zoekende naar zichzelf en de voor hem ideale positie als het op sprinten aankomt.
Dat laatste bleek in de vlakke oliestaat al een opdracht op zich. Drie keer kon de voormalige baankampioen een sprint uit zijn hoofd zetten: doordat hij de slag miste toen het peloton door de wind in stukken brak of doordat een andere ploeg het tempo behoorlijk omhoog joeg. Telkens wanneer het 'op leven en dood ging' kwam Bos tekort, zegt Verhoeven.
Het gebrek aan hardheid was zichtbaar, maar bij zijn ploeg wil niemand het Bos verwijten. Verhoeven rekent de komende maanden op een gestage verbetering. Bovendien is de renner die na een jaar bij Cervélo terugkeerde bij Rabobank, al veel verder dan de Bos die in 2009 zijn eerste wegkilometers maakte.
Tijdens het trainingskamp met de ploeg in het Spaanse Mojacar hoefde Bos nauwelijks meer te lossen als er in volle vaart tegen een heuvel werd opgereden. De afgelopen week moest hij weliswaar soms aardig strijd leveren om te kunnen finishen. 'Maar hij voelt dat hij veel minder kapot gaat dan vroeger', aldus de ploegleider.
Investeren
Bij Rabobank omarmen ze die vaststelling. De ploeg heeft zich bereid verklaard flink te investeren om Bos verder naar de top te helpen. Vorig seizoen boekte hij in dienst van Cervélo vier overwinningen. Met nog meer ondersteuning van zijn ploegmaats moet dat aantal dit jaar kunnen worden overtroffen.
In Mojacar oefenden de renners al voorzichtig met het kop over kop rijden, waarbij ze zich steeds aan het front van een lange Rabo-sliert nestelden. En in Qatar werd duidelijk dat er serieus werk wordt gemaakt van de trein die Bos in de eindsprints naar de zeges moet katapulteren.
Waar aan het begin van de ronde volgens Verhoeven de meeste rollen nog moesten worden ingevuld, bleek dat probleem aan het einde al aardig opgelost. Vier wagonnetjes konden vrijdag van een naam worden voorzien, de locomotief zelf niet meegerekend.
Op weg naar Doha bemoeide Bram Tankink zich in de laatste paar kilometer als eerste opzichtig met het koersverloop. Maarten Tjallingii nam de rol van zijn ploegmaat over en voerde aan kop het tempo verder op. Lars Boom trok vervolgens door om nog wat tegenstand te elimineren, waarna Graeme Brown stevig doortrapte om Bos zo laat mogelijk uit zijn rug te laten komen.
Taken verdeeld
De belangrijkste taken in de Rabotrein zijn daarmee verdeeld. En het plezierde Verhoeven vooral dat het zijn renners waren die net zo lang husselden tot ze de ideale samenstelling bereikten. Dat Brown zijn kansen dit seizoen vaak zal moeten opofferen om Bos te helpen, was de Australische sprinter al persoonlijk verteld. En het lag voor de hand dat ook voor Boom een rol was weggelegd, als erkende hardrijder.
Het was vervolgens aan de andere renners om de resterende posities in te vullen of elkaars rol over te nemen als iemand zich onderweg niet goed genoeg voelde. Verhoeven kon, in een koers waarin de communicatie-apparatuur vanwege nieuwe regels van de UCI was verboden, weinig sturing geven vanuit zijn auto. 'De eerste keer was er nog wat paniek en liep de sprint niet vlekkeloos. Maar ze hebben het vrijdag aardig opgepakt.'
Door de diverse programma's van de renners en omdat ze ook nog aan hun eigen ontwikkeling moeten denken, is het vrijwel uitgesloten dat Bos in al zijn koersen de beschikking krijgt over hetzelfde treintje. Daarbij komen ook Jos van Emden en Tom Leezer, die deelnamen aan koers op Mallorca, door hun rappe benen in aanmerking voor een rol.
Verhoeven kijkt dan ook uit naar een systeem waarin iedereen de werkzaamheden kent die bij welke taak horen. Elke wagon weet dan hoelang hij voluit moet trappen en wanneer hij van zijn teamgenoot moet overnemen. Het vergt ook de nodige aandacht van Bos, die veel meer is dan de afmaker alleen.
Verhoeven: 'Belangrijk is dat Theo het zelf leuk vindt. Hij moet het heft in handen nemen en de jongens sturen die voor hem rijden.' De sprinter liet daarover geen misverstand bestaan dat te willen doen, na de eerste dagen aan kop van zijn eigen trein.
Volkskrant