De dood is mooi.

Ja want op het begin is het oh schattig een puppy is het beest ouder zien ze hem niet meer staan, en doen ze hem weg

Nee dat werkt zo niet!

quote:

Op zaterdag 22 januari 2011 20:12 schreef TomLievense het volgende:

[..]

Oké. Het is een beetje cru, maar wat vind je van de stelling?

Hmm heb niet zo'n mooie gedachte bij de dood.
Vind het eerder eng.

Dat je wacht tot je moeder eindelijk een keer dood gaat?

Interessant onderwerp. Argumentatie in de OP is echter wat kinderachtig.

quote:

Op zaterdag 22 januari 2011 20:17 schreef TomLievense het volgende:

[..]

Oké, maar laten we het in het extreme trekken. Je hebt een hond en die krijgt allerlij mankementen, dan is het toch goed dat die hond niet eeuwig blijft doorleven met die pijnlijke rug en zijn aftakelende poot. Dan is het toch goed dat er een moment komt dat hij plaatsmaakt voor de volgende generatie.

Het zelfde geld volgens mij voor mensen. Eeuwig leven is minder goed dan steeds opnieuw opkomende generaties.

Tja, het ligt er ook aan hoe je er zelf over denkt. Sommige mensen denken zoals jij beschrijft,dat het maar beter is dat je na een gegeven moment 'plaats maakt'' voor de volgende generatie. Sommige mensen zullen echter denken, dat ze niet weg willen, ondanks de mankementen.

quote:

Op zaterdag 22 januari 2011 20:21 schreef TomLievense het volgende:

[..]

Ik ook wel, maar daarom is het geruststellend dat je ook de postieve kanten van de dood kunt zien.

mwah , als ik zover zou zijn dat ik niks meer zelf kan en alleen nog maar kwijlend op bed lig , dan zou ik de dood als positief kunnen zien.

Verder hoop ik nog steeds dat ik rond de 80 jaar wordt . Nu zie ik er niks positiefs in behalve dat het bij het leven hoort.

Uit het OP maakt ik op, dat het feit dat je aftakelt en dat de dood het evolutie proces mogelijk maakt, betekent dat je het ook nog leuk moet vinden. Rare redenatie.

Het is niet anders, maar ik takel liever niet af.

quote:

Op zaterdag 22 januari 2011 20:43 schreef TomLievense het volgende:

[..]

Het aftakelen is een onvermijdbaar proces die plaatsvind en daarom vind ik het een mooi proces dat 'beschadigd' leven vervangen wordt door nieuw leven. Ik gebruik ook niet het woord leuk, alles is maar leuk tegenwoordig. Ik gebruik het woord 'mooi'. Een documentaire over de holocaust kan heel mooi zijn, maar leuk is zo'n documentaire natuurlijk niet.

Een zelfoverstijgend idee van schoonheid. Maar dan hou je net zoveel van een oude kat als een jonge. Want het één hoort bij het ander. Dan is ouderdom niet lelijk. Dan is een verwelkende bloem, zoals de zonnebloemen van Van Gogh, een voorbeeld van schoonheid. Het OP klopt MI nog steeds niet.

[ Bericht 0% gewijzigd door deelnemer2 op 22-01-2011 20:59:22 ]

quote:

Op zaterdag 22 januari 2011 20:05 schreef TomLievense het volgende:
Stelling: 'De dood is iets mooi en dat is een troostrijke gedachte.'

Ja, kan niet wachten dood te gaan!

Ik post deze maar weer eens:

quote:

Op zaterdag 22 januari 2011 21:06 schreef TomLievense het volgende:

[..]

Maak je geen zorgen, op onze tijd gaan we allemaal dood.

En alle fokkers gaan als lemmingen.

quote:

Op zaterdag 22 januari 2011 21:04 schreef TomLievense het volgende:

[..]

Ik hou ook evenveel van mijn oude kat of misschien nog wel meer dan van een jonge. Dit vooral omdat je een band met hem hebt opgebouwd. Neemt niet weg dat ik hoop dat mijn kat, ondanks zijn kwalen, een eeuwig leven heeft. Op een gegeven moment is het over en dan gaan ze dood (net zoals wij), dat heeft te maken met het verouderingsproces.

Mijn OP legt inderdaad teveel nadruk op huisdieren, terwijl ik de dood in zijn algemeenheid bedoel. Dat is een fout in de OP verder denk ik dat hij redelijk klopt. Het gaat erom dat sterven nootzakelijk is en kansen biedt voor nieuw leven.

Het lijkt erop dat je de band beschouwt als een eindstation, en vanuit daar beredeneert dat de dood een 'mooi' iets is. Ik vind dit persoonlijk een beetje een aparte manier van beredeneren. Neem het voorbeeld van je kat. Je zegt meer van je oude kat te houden dan van een jonge, omdat je met die oude kat een band hebt opgebouwd. Prima natuurlijk, en begrijpelijk dat je sterkere gevoelens hebt voor een beestje dat al langer in je leven is. Maar jouw manier van beredeneren lijkt te stellen dat je emotionele band met het beestje sterker is omdat hij oud is, en zijn lichaam af begint te takelen. Vanuit hier concludeer je dat de dood iets moois is.

Ik ben het niet met de stelling eens. Ik vind de dood niet iets moois. Misschien is het omdat ik in mijn vakgebied veel met de dood in aanraking kom, maar ik vind het moeilijk te begrijpen hoe mensen aan een beschrijving als 'mooi' kunnen denken bij een fenomeen als de dood, dat vrijwel altijd gepaard gaat met lijden, ellende, pijn en verdriet. De dood is niet netjes en mooi afgelijnd; het is iets dat omringende levens kapot scheurt. Ik heb altijd gevonden dat schoonheid zich uit door subtiliteit. De onverstoorde schreeuwerigheid van de dood past naar mijn mening niet onder dit kopje.

De 'schoonheid' van stoffelijk verval ligt niet in de dood, maar in de weg naar de dood. Het is een bekend cliche dat de weg naar het doel belangrijker is dan het uiteindelijke doel, maar op jouw redenatie is dit cliche wel goed toe te passen: dat jij meer voelt voor je oude kat komt niet omdat deze op het randje van de dood balanceert, maar omdat jij in de loop der jaren een band hebt opgebouwd. Dat dit een lang uitgesponnen, proces is dat gefragmenteerde herinneringen heeft achtergelaten, uit zich in het oude lichaam van dat beestje. De nadering van de dood speelt in dit geval slechts de vonk die het vuur van herinnering ontbrandt. Maw: de dood herinnert je aan de 'mooie' momenten, maar is niet mooi an sich.

Vind ik tenminste.