Hoi. Ik ga weglopen.

quote:

Op zaterdag 22 januari 2011 18:36 schreef howyadoinnn het volgende:
Mhh. Die titel klinkt een beetje alsof ik aandachtsgeil ben, maar goed, nee.

Oke. Ik zal jullie iets over mij vertellen.
Ik ben 12. Ik zit in de eerste van het VWO (Atheneum), maar het gaat écht klote en het is gewoon kut om naar school te gaan. Ik ben van turkse (naja, koerdisch ofzo) komaf, en ik mag mijn vader niet en ik heb sowieso geen familie om heen te gaan ofzo. Ik mag mijn mentor niet, kindertelefoon is kut en ik ga niet met een psycholoog praten. Ik weet 100% zeker dat ik weg ga; spullen inpakken, mobiel mee, oplader, legitimatiebewijs, brief schrijve en zeggen dat ik wsl. terugkom en dat het niet aan hen ligt etc., en dat doet het ook niet. Ik haat mijn leven gewoon. Echt. Ik steel best wel veel; het is begonnen bij de kruidvat, ik had een keer een eyeliner gestolen, kwam erachter hoe makkelijker het was en deed het vaker, elke dag weer. En toen werd ik gepakt. Ik moest de mascara betalen (mhhh don't ask me waarom het allemaal make-up is, dat is gewoon klein, en ik deed het sowieso niet eens voor de producten, gewoon voor de kick) en verder gebeurde er niks. Daarna begon het in de klas... We hadden gym ofzo en ik mocht een meisje uit mijn klas écht niet en ik dacht; ik ga haar make up stelen, misschien wordt ze dan minder arrogant o.i.d. Iig iets heel doms, en toen het die dag was zei ik dat ik naar de WC moest en toen ging ik in haar tas kijken, maar kon geen make up vinden. Toen zag ik haar mobiel liggen, sleutels, buskaart, blablabla. En ja. Buskaart door de wc gespoeld, sleutels weggegooid, mobiel paar dagen gebruikt maar daarna verkocht voor 10 euro omdat m'n moeder het een beetje verdacht vond. Mhhh. Vandaag was ik weer @ school en ik heb weer iets gestolen ofzo. Een simkaartje en een geheugenkaart. Ik gebruik ze niet, de simkaart heb ik niet eens meegenomen. Ik moest ergens helpen en er hingen camera's ofzo, haar mobiel lag gewoon open en bloot overal, dus ik pakte hem en keek er naar ofzo, gewoon nieuwsgierig. Beetje foto's maken. En toen deed ik hem heel voorzichtig in mijn zak en liep naar de WC en heb die dingetjes eruit gehaald. Minuutje later zei ze: 'hmm.. ik ga mijn vader smsen'. Ik ging weg, eventjes drinken halen en ik wilde sowieso niet weten wat er zou gebeuren. Toen ik terug kwam, kwam de vrouw die ik hielp naar me toe en zei: 'ik wil het eventjes met je over iets hebben, over -naamvanhetmeisje-, haar simkaart is weg en er wordt gezegd dat jij haar mobiel het laatst je handen hebt gehad, klopt dat?' Naja, ik ben best wel een goede leugenaar, gewoon keihard ontkennen, niet met je handen trillen, niet stotteren, gewoon iemand keihard aankijken. En daarna was er een 'bespreking', en een meisje kwam met het idee om de beelden te gaan bekijken. En nu gaat de vrouw ze bekijken en dan komt ze naar ons toe ofzo om met ons te praten. Naja, dat was dus op school. ( ; Sowieso is het nog geen bewijs, en die zal er ook nooit komen, want ik had de dingetjes er op de WC uitgehaald. Alsnog voelde het onwijs kut, en op weg naar huis was ik ook aan het huilen ofzo en toen dacht ik echt van 'ik móet weg'. Oké, misschien ben ik 12, en misschien denken jullie 'o, het is de puberteit maar...' Dat is dus niet zo. Dit was mijn plan ofzo;
1. spullen inpakken, wat eten meenemen, geld kan niet want ik heb geen geld en ik kan het ook niet stelen want ik weet mn vaders pincode niet ( : Ik weet dat eten na een paar dagen opgaat, maar dat wordt dus stelen o.i.d. Maakt me eigenlijk niet zoveel uit, als ik maar weg kan. Er is hier in de buurt een zwerver die écht heel awesome is; hij heeft er zelf voor gekozen om te gaan zwerven. Ik denk dat ik hem maar eens ga opzoeken ofzo en dan kijken of ik met hem kan praten o.i.d. Hij is geen alcholist, geen schooier (ik heb hem heel vaak eten/drinken aangeboden maar hij nam nooit iets aan), en hij is geen junkie o.i.d.
2. brief schrijven
3. naar het station fietsen/lopen (?), zwart rijden ergens heen en dan zo lang mogelijk wakker proberen te blijven
4. morgen zo vroeg mogelijk wakker worden en gewoon hele tijd rondwalen, boek lezen, msn'en, bellen... yay for blackberry.
5. kijken hoe lang ik het volhoud

Ik weet niet of ik die brief ook mijn nummer moet geven - zal ik het doen? Wsl. denken jullie nu van 'huh? hoe komt het dat haar ouders haar nummer niet hebben?'; lang verhaal.

quote:

Op zaterdag 22 januari 2011 18:42 schreef howyadoinnn het volgende:
Ja joh. Get a life en ga met je ouders/huisarts praten.
Get zelf even een leven, dat jij nou op jezelf woont...