Borstvoeding deel 85

quote:

Op zondag 23 januari 2011 11:39 schreef Twinkly het volgende:
Niels heeft tot hij ongeveer 6,5 mnd was bij ons geslapen in de co-sleeper. Als hij niet kon slapen liet ik hem ook wel eens op mijn borst liggen. Eigenlijk stiekem, want mijn man vind het doodeng door alle negatieve berichten die je hoort over samen slapen. Maarja, ik wilde ook wel graag wat slaap pakken. Echt samen slapen zal hier dus ook nooit gebeuren.

Maar als je hem dat artikel hierboven laat lezen waaruit duidelijk blijkt dat het 'gevaarlijker' is apart te slapen dan samen, zou hij dan niet van gedachten veranderen?
Het is volgens mij echt cultuur- en tijd gebonden.

Ik vond ook het stukje over doorslapen erg boeiend. Het is grappig hoeveel kunstvoeding stiekem toch heeft veranderd in de manier waarop we naar baby's kijken. Ik was me daar helemaal niet van bewust.

quote:

Hoe doen jullie dat met de deken als het kindje op borsthoogte ligt? Krijg je het dan zelf niet koud? (ik ben een enorme koudkleum).

Ik droeg vaak een shirt met lange mouwen, omdat ik ook het voeden koud vond.
En Ko is geboren in de zomer, en dat was een erg warme zomer, dus we hebben lang alleen onder een laken geslapen.
En Niels mag jou niet slaan hoor!

WupWup, dat is fijn om te weten.

quote:

Op zondag 23 januari 2011 19:59 schreef oeke het volgende:

[..]

Maar als je hem dat artikel hierboven laat lezen waaruit duidelijk blijkt dat het 'gevaarlijker' is apart te slapen dan samen, zou hij dan niet van gedachten veranderen?
Het is volgens mij echt cultuur- en tijd gebonden.

Ik vond ook het stukje over doorslapen erg boeiend. Het is grappig hoeveel kunstvoeding stiekem toch heeft veranderd in de manier waarop we naar baby's kijken. Ik was me daar helemaal niet van bewust.

Ik ga het hem zeker laten lezen, misschien overtuigt literatuur hem beter dan mijn argumenten ;-)

Het is echt bizar welk babygedrag wij in de Westerse wereld normaal vinden inderdaad. En ook dat wij gedrag van baby's zo proberen aan te passen dat wij het normaal vinden, bijvoorbeeld door op schema te voeden en dus de tijd tussen voedingen steeds meer te rekken. Het lijkt mij dat je er van uit kunt gaan dat het gedrag wat een baby zonder interventie vertoont normaal, instinctief, gedrag is.

Ik ben een borstvoedende moeder (geen langvoedster natuurlijk) die haar kinderen al heel snel in hun eigen bedje teruglegde. Anders sliep ik zelf haast niet, zo oplettend was ik dan.

Ik vraag me wel af of het dan inderdaad zo is dat wiegendood meer voorkomt bij kindjes die in een eigen bedje liggen, vergeleken dus met kindjes die bij hun ouders slapen. En of het dus ook vaker 's nachts voorkomt dan overdag.

Het klinkt me logisch in de oren dat je vaker checkt als een baby bij je in bed slaapt, maar ergens lijkt me dat ook logisch omdat het gevaar misschien wel juist groter is. Zelf zou ik het gevaar als groter inschatten. Als ik me voorstel dat mijn kinderen bij mij onder de deken liggen (een groot dekbed) of in hun eigen bedje onder een laag en strak opgemaakt dekentje.

Interessant wel. Maar het roept ook vragen bij me op.

Bij kinderen die in de wieg of de co-sleeper liggen is het risico op wiegedood wel verkleind ten opzichte van in de eigen kamer slapen. Daarom wordt ook aangeraden om je kindje tot 6 maanden bij je op de kamer te leggen. Dat had te maken met wat ook in dat vorige stuk genoemd werd: dat kinderen, wanneer ze alleen liggen, te diep gaan slapen, stoppen met ademen en geen ademprikkel krijgen.

quote:

Op zondag 23 januari 2011 20:12 schreef Twinkly het volgende:
Bij kinderen die in de wieg of de co-sleeper liggen is het risico op wiegedood wel verkleind ten opzichte van in de eigen kamer slapen. Daarom wordt ook aangeraden om je kindje tot 6 maanden bij je op de kamer te leggen. Dat had te maken met wat ook in dat vorige stuk genoemd werd: dat kinderen, wanneer ze alleen liggen, te diep gaan slapen, stoppen met ademen en geen ademprikkel krijgen.

Ah oké. Nou hoor ik wel elk zuchtje door onze dunne wandjes heen, dus dat scheelt misschien wel iets? Ik krijg het er gewoon met terugwerkende kracht benauwd van. Eng idee.

Maar als ze bij mij in een wiegje op de kamer zouden hebben geslapen (S heeft dat 2 maanden gedaan, R maar 1), dan zouden we toch ook in een diepe slaap zakken allemaal?

Het had iets te maken met dat baby's hun ademhaling afstemmen op de ademhaling van de ouder, maar zeker weet ik het niet meer.

quote:

Op zondag 23 januari 2011 20:14 schreef groofskendezoveelste het volgende:

[..]

Ah oké. Nou hoor ik wel elk zuchtje door onze dunne wandjes heen, dus dat scheelt misschien wel iets? Ik krijg het er gewoon met terugwerkende kracht benauwd van. Eng idee.

Volgens mij geldt het ook alleen voor kinderen waarbij de hersenstam de ademprikkel niet geeft wanneer de ademhaling stopt, en dat komt heel weinig voor.

Ik geloof ook dat het heel natuurlijk is om samen te slapen met de kleintjes. Omdat mijn kinderen het niet gewend zijn, bouwen ze altijd een feestje als ze dan wel bij mij in bed 'mogen'. De laatste tijd slaap ik wel eens een uurtje 's middags samen met S in mijn bed en dat vind ik echt heel gezellig en toch ook vertrouwd.

Maar ik knuffel ze wel helemaal plat overdag, want daar las ik ook iets over, maar dat maken we gelukkig ruimschoots goed overdag (hoop ik).

Idem hier hoor Groof! Leia heeft de eerste 8 weken zowat op me gewoond in bed en in de wieg naast me.. en toen overdag maar eens geprobeerd in haar eigen bed te laten slapen en daar sliep ze direct veel beter! Niet super lang, maar wel iets langer en daardoor was ze ook stukken vrolijker. En het blijkt nu dat ik een slaper heb! Ze is max. 2 uur achter elkaar wakker overdag en als ze goed slaapt is ze mega vrolijk. Doorslapen doet ze niet, en dat is ook niet erg.

Sinds ze overdag goed in eigen bed sliep, ben ik haar 's nachts ook in eigen bed gaan leggen. Veel lopen in het begin (speen!) maar dat vonden wij niet erg. We hielden elkaar wakker en dat was ook niet tof, toen ze nog bij ons sliep. Nu slaapt ze het allerbest in haar eigen bed op eigen kamer. En bij ons in bed gaat ze liggen keten en doen. Soms wel jammer, want zou nog wel eens willen dat ze lekker op mijn borst in slaap valt en ik ga liggen dommelen, was wel heel knus.. Maar ook wij slapen beter sinds ze op eigen kamer ligt. Hebben de babyfoon aan, en bij elk geluidje sta ik naast haar bed

quote:

Op zondag 23 januari 2011 20:28 schreef groofskendezoveelste het volgende:
Ik geloof ook dat het heel natuurlijk is om samen te slapen met de kleintjes. Omdat mijn kinderen het niet gewend zijn, bouwen ze altijd een feestje als ze dan wel bij mij in bed 'mogen'. De laatste tijd slaap ik wel eens een uurtje 's middags samen met S in mijn bed en dat vind ik echt heel gezellig en toch ook vertrouwd.

Maar ik knuffel ze wel helemaal plat overdag, want daar las ik ook iets over, maar dat maken we gelukkig ruimschoots goed overdag (hoop ik).

Hier werkt het ook niet Zelfs toen hij ziek was ging hij door het bed kruipen in plaats van slapen. Soms vind ik het wel erg jammer, vooral als hij niet in zijn bed wil slapen, dan zou het wel erg handig zijn als hij wel bij ons in slaap zou vallen (dat lees ik hier altijd).
We gaan wel altijd iedere ochtend samen wakker worden in bed Dan ligt hij niet maar is wel redelijk rustig (ook omdat hij dan nog een slaapzak aanheeft )

En ik heb me voorgenomen om ook na de kleutertijd nog veel te knuffelen (als Niels dat wil), dat deed mijn moeder namelijk niet meer (geen idee waarom niet).

Harry heeft ook zeker een half jaar bij ons geslapen op de kamer. Niet bij ons in bed. Hooguit als ik weer eens tijdens het voeden in slaap gesukkeld was maar dat is dan nooit lang geweest.
Nu gebeurt het wel eens vaker dat hij bij ons in bed slaapt. Ik leg Harry's hoofd op gelijke hoogte met mijn hoofd en trek het dekbed op tot aan onze nek. Ik slaap overigens op mijn buik en dan leg ik een arm over Harry zodat ik voel als hij beweegt.
Maar ik moet wel erbij zeggen dat Harry op zich een rustige slaper is. Die blijft op redelijk dezelfde plek liggen, ook in zijn eigen bedje...

Disclaimer: dat laatste geldt niet als hij niet wil slapen. Dan probeert hij ook heel het bed door te kruipen, mij kusjes te geven, timmeren op mijn hoofd etc

quote:

Op zondag 23 januari 2011 20:34 schreef Twinkly het volgende:
En ik heb me voorgenomen om ook na de kleutertijd nog veel te knuffelen (als Niels dat wil), dat deed mijn moeder namelijk niet meer (geen idee waarom niet).

Herkenbaar! Ik weet wel waarom mijn moeder dat niet (meer?) deed, omdat ze dat zelf nooit gekend heeft, dus moeite had haar gevoel te tonen. Heb ik altijd heel erg gemist en erg gevonden, dus is iets wat ik bij Leia zeker wél doe en ga blijven doen

En nog eens ontopic

Iets nieuws! Mevrouwtje pakt een heel stuk borst en houdt dat vast, als een handvat gelukkig voel ik er niks van, maar M. kijkt steeds heel moeilijk als ie het ziet en heeft zoiets van auw?

quote:

Op zondag 23 januari 2011 20:40 schreef Orea het volgende:

En nog eens ontopic

Iets nieuws! Mevrouwtje pakt een heel stuk borst en houdt dat vast, als een handvat gelukkig voel ik er niks van, maar M. kijkt steeds heel moeilijk als ie het ziet en heeft zoiets van auw?

Dat deed Harry ook en toen had ik een melkkanaal gekneusd
Dus als het even kan, probeer ik dat nu te voorkomen en ik geloof dat ik daar aardig in slaag. Hij is nu weer overgegaan op aaien

Jen slaapt nog steeds de 2e helft van de nacht bij ons. Leyla heeft nooit ergens anders gelegen in de nacht.

Leyla heeft een vervelend trekje, als ze de linkerborst krijgt dan gaat ze heel hard aan haar oor trekken. Dan is die helemaal rood, maar ik mag niet haar handje ervan af houden.

quote:

Op zondag 23 januari 2011 20:46 schreef Ticootje het volgende:
Jen slaapt nog steeds de 2e helft van de nacht bij ons. Leyla heeft nooit ergens anders gelegen in de nacht.

Leyla heeft een vervelend trekje, als ze de linkerborst krijgt dan gaat ze heel hard aan haar oor trekken. Dan is die helemaal rood, maar ik mag niet haar handje ervan af houden.

En als je steeds je eigen vinger of duim er voorzichtig tussen doet en dan haar handje zachtjes aait/mee frummelt? Niet forceren maar steeds weer opnieuw zachtjes je eigen vinger ertussen. Dat hielp bij Harry ook.

Dat oortrekken deed Niels ook als klein baby'tje en dan trok hij echt een wondje tussen zijn hoofd en zijn oor Het alternatief was aan mijn haar trekken, als hij dat niet mocht van mij dan dronk hij niet, dus dan liet ik dat maar toe (auch!).

Niels gebruikt pas de laatste tijd een stuk borst als handvat eigenlijk, hij laat ook direct weer los als hij aangehapt heeft.

Ja ik probeer haar handje te sturen dat ze bijvoorbeeld met m'n kleding kan frunniken. Soms lukt dat. Ze doet het overigens als ze heel moe is en eigenlijk geen honger heeft.

Grappig, als Lente bij mij sliep, lagen we precies zoals omschreven. Maar wel alleen op de momenten dat we 'per ongeluk' samen in slaap vielen. Als ik 'r bewust bij ons in bed legde, legde ik haar met d'r hoofd ter hoogte van de bovenkant van m'n kussen ongeveer.

Toen ik nog zwanger was, vond ik het samenslapen een heel eng idee (er was ook zo'n enge reclame over) maar vanaf het moment dat ze er was was dat helemaal over. Ik ben wel vaak met een gierende hartklep wakker geschrokken omdat ze ineens kwijt was, maar dan bleek ik 'r onbewust al in d'r wiegje te hebben gelegd. Men, wat schrok ik me dan altijd te pletter, zeg.

Vanaf een maand of zes is ze naar d'r eigen kamertje gegaan en pas vanaf toen sliep ze door. Dwz: viel ze vanzelf weer in slaap als ze even wakker was. Daarvoor wilde ze elke keer als ze wakker werd even tutten omdat ze hoorde dat ik naast 'r lag. Dat was dus over vanaf het moment dat ze alleen sliep.

Ik heb 'r toen wel vreselijk gemist trouwens, vooral de eerste nacht. Maar voor het eerst weer een hele nacht doorslapen was toch ook wel fijn.

Hier heeft Leia ook wel veel bij ons in bed geslapen in het begin.. M. vond het eerst helemaal niks! Maar toen we het eenmaal even geprobeerd hadden vond hij het ook wel makkelijk. Ik had alleen 's morgens last van mijn rug van het om haar heen en op één kant liggen in de wieg naast ons ging en gaat dan het allerbest! Ze slaapt nu dan wel het allerbest in eigen bed, maar als ze 's nachts echt niet wil/kan slapen dan doen we ook niet moeilijk. Komt nu nog weinig voor, maar als ze straks in die periode komt, dan mag ze gewoon bij ons slapen.. sowieso omdat ik geen zin heb in de strijd en nachtenlang naast haar bed te zitten, maar ook omdat ze dan misschien juist wel behoefte heeft dicht bij ons te zijn. En ik vertrouw erop dat het weer goed komt. Maar ze is geen moeilijke slaper..

Merk wel dat als ze weer een keer bij ons heeft geslapen, en je haar daarna weer in eigen bed hebt, dat je dan ineens in paniek en al rondvoelend wakker wordt, half in paniek: wáár is Leia?

Dat vasthouden doet ze sinds kort. Dan trekt ze de tepel ook iets omhoog in haar mond en dat drinkt schijnbaar lekkerder

Jammer Groof, dat je je met terugwerkende kracht angstig voelde.
Ik vond het gewoon een interessant artikel om hier eens te plaatsen als weerwoord op alle verhalen dat samen slapen gevaarlijk is en dat het leidt tot kinderen die niet meer zonder hun moeder kunnen slapen.
Ik merk toch dat mensen hier vaak zeggen dat ze beter slapen zonder hun kind in de buurt of dat hun kind beter slaapt omgekeerd. En ik kon anderhalf jaar geleden best wat andere verhalen en ideeen horen.
Gelukkig postten Tico en Owlet hier, die ook samen slapen.
Ik verbaas me er trouwens over dat onderzoeken zo vaak gekleurd worden door de trends van het moment of de culturele waarden.

Elke ouder doet dingen op zijn eigen manier en zolang een kind niet beschadigd raakt is dat geen enkel probleem, toch?

Dat is wat mij ook opviel Sserpente, dat ik vaak precies zo lag!
Grappig dat ze toen ging doorslapen, ik had het juist omgekeerd voor mijn gevoel. Dat hij verder sliep als hij naast me lag door gewoon een hand op zijn rugje te leggen. Terwijl hij in zijn eigen bedje vaak wakkerder werd en wilde drinken. Legde ik hem daarna tussen ons in dan sliep hij de rest van de nacht gewoon door.

Ko wriemelt altijd aan het randje van het tepelhoedje en soms kan ik dat helemaal niet hebben, dan wriemelt en kriebelt het zo.

Ik las volgens mij van de week nog een stuk over samenslapen en wiegedood. En ook daarin werd gesteld dat mensenbabies niet gemaakt zijn om alleen te slapen. Het kind is volledig afhankelijk van de moeder dus het checkt ook een aantal keer per nacht of de moeder er nog is. Ik ga even zoeken waar ik het heb gelezen.

Maar dat over wiegendood gaat dan toch echt specifiek over de eerste paar maanden?

http://eurolac.net/index.php?p=129