Onzeker over een periode met losbandig seks

Ik heb in het verleden altijd begrip gehad voor mannen die er niet helemaal klaar voor waren. Dit gaat iets nieuws worden; ik eis dat mijn behoeften worden vervuld... Lastig, want ik wil hem ergens te graag, waardoor ik de neiging heb om hem tijd te gunnen over zijn relatie heen te komen en wij samen nog erg lang en gelukkig leefden. Kan iemand me harder schudden uit deze droom?

quote:

Op woensdag 19 januari 2011 22:51 schreef EviL_AleX het volgende:
Ik denk dat hem veroveren nu misschien ook een doel op zich wordt wat betreft bevestiging. Je ziet hem als iemand die veel waard is en ook alleen gaat voor waardevolle vrouwen. Zou hij wat met jou beginnen dan is dat ook een stukje bevestiging voor jou, en dat wil je misschien te graag.

Ik zou mijn ogen open houden voor alternatieve opties, zonder hier al te opzettelijk naar te gaan zoeken.

Misschien is het ook verstandig jezelf wat te remmen. Ik heb geen idee over hoeveel tijd het hier gaat, maar een extreme omslag van gedrag maakt het vaak waarschijnlijk dat je terugvalt in oude ongewenste patronen. Je kan dus best kleine stapjes zetten en daarmee al trots zijn op jezelf. Zoals precies NU

Door je reacties heen lees ik dat je toch nogal heen en weer schippert over wat je nu precies wilt, en denkt te kunnen bereiken. Probeer wat afstand te nemen, zodat ook bij jou wat dingen kunnen bezinken. Timing kan belangrijk zijn, maar het zal je kansen echt niet deren wanneer je jezelf een paar dagen geeft om het allemaal te laten bezinken, waar je nu staat en waar je echt heen wilt. OF dat je het gewoon nog niet weet, dat MAG ook!

Je hebt gelijk. Ik heb nog nooit ''zo'n'' man als hem gehad. Een combinatie van aantrekkelijk, intelligent, goede karakter e.d. waardoor hem krijgen mij een bevestiging zal geven dat ik het waard ben op een manier. Men zegt toch dat soort soort zoekt? Ik geloof niet dat mijn exen van mijn soort waren. Ik pakte destijds uit wanhoop wat ik maar kon krijgen. Nu wil ik geduld opbrengen voor iets wat ik graag wil. Alleen pakken die wijze mannen zoals hij het langzamer aan. Dit in tegenstelling tot klootzakken die agressief jagen. Hoewel ik zijn kieskeurigheid ook wel waardeer.

Ik denk dat ik inderdaad alles even moet laten bezinken en er even niet mee bezig moet zijn. Ik heb hem nu 9 dagen niet gezien, terwijl ik hem 3x per week zag. Liever raap ik mijn hoofd even bij elkaar voordat ik - vooral na die brief - krachtig tevoorschijn kom. Trots zijnde op mijn actie ipv wanhopig naar zijn bevestiging zoekende Wellicht moet ik daarvoor nog een inzichtje van jullie krijgen... Misschien over mijn alinea hierboven. Diep in mijn hart denk ik dat ik daar een denkfoutje maak. Maar ik heb geen idee hoe/wat.

Nogmaals bedank ik jullie voor alle steun. Ik merk dat ik me veeeeeeeeeeel lichter voel

Ik ga mezelf zodanig verbeteren dat er geen spoor meer van onzekerheid overblijft aan mijn eigen persoonlijkheid en leven. Daarna zal het mij een worst wezen of hij me wilt of niet. Zelfde geldt voor andere geweldige mannen

Momenteel sta ik het begin van alles. Ik heb totaal geen houvasten. Mijn basis is in ieder geval versterkt dankzij jullie. Daarop zal de rest wel voortvloeien Enkele doelen op een rij waardoor ik weer een goed gevoel over mezelf en leven zal krijgen:

- Slaapritme terugkrijgen
- Mijn oude figuur terug, zodat al mijn kleding me weer past.
- Goede resultaten boeken op school
- Mijn algemene kennis vergroten
- Nieuwe vaardigheden opdoen

Ik wil me eerlijk gezegd niet zo bezig houden met socializen. Is dat erg? Ik heb door mijn onzekerheden veel in de spotlights gestaan (er altijd tip-top uitzien, populair zijn e.d.). Ik besefte niet wat dat zei over mij totdat iemand daar kritiek op gaf. Achteraf gezien vond ik mezelf toen best oppervlakkig en vaak zijn de mensen die erop afkomen of net zo zijn ook zo. Wat vinden jullie? In tegenstelling wil ik me focussen op mijn zelfontwikkeling en omgaan met de mensen die ik per toeval leer kennen. Maar er veel in investeren wil ik niet.

Ik wil ook nog niet werken. Liever let ik op mijn uitgaven. Mijn studie ligt een uur van me af. Sowieso zijn de komende 5 maanden erg belangrijk voor me. Ik wil eerder uitblinken met goede cijfers. Ik wil mijn P halen met een gemiddelde van minimaal een 7. Het liefst een 8. Daarna wil ik naar de universiteit.

Graag wil ik feedback van jullie. Positief of negatief. Ik geef om jullie meningen. Ze zijn waardevol voor me

Hm...

Ik ben heel sociaal eigenlijk. Maar afgelopen jaren ben ik gewoon te vaak op mijn bek gegaan waardoor ik het besef heb gekregen dat ik veel te naief en oppervlakkig was. Ik heb me daarom een lange tijd veel afgesloten van de wereld om mezelf te ontwikkelen. Zo heb ik me verdiept in de mensen(psyche), mezelf en relaties. Uit eenzaamheid heb ik toch mannen in mijn leven genomen. Via fora. En dat waren vaak de mannen met hevige issues, waardoor ik nog harder op mijn bek ging. Dat resulteerde zich weer in nóg meer frustraties en onzekerheden en alles wat erbij past (nog mooier uit willen zien, scharrelen e.d.). Daar is nu allemaal een einde aan gekomen.

Ik ben gewoon tot conclusie gekomen dat dat socializen me niet bepaald verrijkt. Communicatieve vaardigheden heb ik. Waar is het verder goed voor? Een serieuze vraag. Waarvoor socializen mensen? Ego strelingen? Bevestiging zoeken? Mensen nodig hebben? Waarvoor? Facebook en Hyves achtige pagina's met 728394 krabbels. Waarvoor? Ik heb het ook gehad, daar niet van. Maar nu ik er kritisch naar kijk heb ik het meest aan een groep met een kleine aantal kwalitatieve mensen die een toegevoegde waarde hebben aan mijn zelfontwikkeling. Met de rest hou ik het graag kort en oppervlakkig. Als ze toevallig meer inhoud en karakter hebben verdiep ik het wel, met de tijd. Ik ben liever onafhankelijk en ga meer lezen of sporten bijvoorbeeld. Uitgaan heb ik bijvoorbeeld ook gedaan. Maar is dat ook niet iets oppervlakkigs? Ik krijg dan genoeg mannen op me af die allemaal hetzelfde zeggen. Ik betwijfel of ze verder willen kijken dan mijn uiterlijk. De meeste doen het ook niet. Die gaan zoals jij er vanuit dat ik niets meer te bieden heb Daarom vind ik het verspilde moeite en beperk ik me optutten voor gelegenheden en val ik minder op.

Ik kan niemand overtuigen dat ik ben veranderd als ik er zelf niet in geloof. Ik sta NU op een punt waarin ik vrede heb gesloten met alles. Ik geloof niet dat ik ben veranderd als dat zich niet uit in vooruitgang. Op alle gebieden behalve niet-scharrelen. Ik heb zeker nog een half jaar nodig dat ik erin geloof dat mijn eigenwaarde/zelfvertrouwen/(emotionele)stabiliteit definitief terug is Een nieuwe avontuur instappen op dit moment is gevaarlijk en kan resulteren in een terugval. Daarom blijf ik uit zijn buurt. Ik wil de komende tijd geen onrust in mijn hoofd.

Voorkomen dat wanneer een ''bekende'' mij achterhaalt niet kan doorlinken naar al mijn posts Niemand die hier onregelmatig komt gaat op zoek naar al mijn mogelijke accounts

HBO. Ik heb 4,5 jaar vertraging door alles Ook wat ellende vóór mijn ontmaagding. Met andere mannen. Waardoor het als ketting eindigde in een vicieuze cirkel. Degene die oorzaak was heb ik 2 weken terug gesproken over wat mis ging en waarom. Sindsdien is alles veel makkelijker geworden. Alles is ontstaan omdat ik aan mezelf ging twijfelen ipv de fout extern te zoeken. Puur omdat ik geen antwoorden kon vinden of geloofde in onzin, afkomstig van derden. Nog een wijze les dat ik de antwoorden=bevestiging niet bij anderen moet zoeken.

Ik doe het misschien nog steeds, van jullie... Maar het doet me goed. Over een tijdje kan ik het alleen

quote:

Op donderdag 20 januari 2011 17:12 schreef Henk1056 het volgende:

[..]

Dan zijn we het dus met elkaar eens, want dat is wat ik zeg alleen op een iets andere manier

Is even wennen, omdat ik mijn hele leven in die samenleving zat en het afgelopen jaar afstand van heb genomen

Los ervan...

Om mijn ''periode'' maar te verklaren... aan zowel mezelf als voor een eventuele potentiele vriend:

''Ik heb een periode na mijn relatie - die mij psychisch heeft vergiftigd - minder charmante gedrag vertoond vanwege een combinatie van een minderwaardigheidscomplex en frustraties. Het was een dip in mijn leven waar ik toen niet uitkwam, omdat ik mentaal niet in staat om het tij te keren. Voornamelijk door het feit dat ik er met niemand over kon praten vanuit culturele redenen. Maar dat gaat al (half jaar+tijd na nu) beter. Inmiddels heb ik mijn leven op orde en heb ik ..... bereikt.''

Hoe klinkt dit? Een intelligente man zal toch niet inhaken op ''minder charmant'' of wel? Indien wel is mijn antwoord ''Ik ben enkele keren intiem geweest buiten relatie om''. Zullen mannen echt nieuwsgierig zijn naar een aantal?

Ik ga er wel bij vertellen dat ik bij de laatste zwanger ben geweest en dat mijn laatste druppel was om hulp te zoeken in vorm van therapie.

Ik heb het iig accepteerd. Dat zal het makkelijk maken om alles sneller op orde zult krijgen de komende tijd...

quote:

Op donderdag 20 januari 2011 17:47 schreef EviL_AleX het volgende:
Ik moet even de kanttekening plaatsen dat voor mij met je uiterlijk bezig zijn overeenkomt met tutterig gedrag en uitstraling. Dat is wat anders dan je optutten. Bij de eerste haak ik af, de tweede is mooi doordat ze NIET de uitstraling heeft van:"kijk mij eens mooi zijn!", naast de aandacht die ze aan haar verschijning heeft besteed.

Oh, dus de tijd nemen voor optutten, maar het gedrag vertonen dat bescheiden is ipv arrogant is wél aantrekkelijk? Ik dacht dat het super uitzien automatisch resulteerde in jouw negatieve conclusie. Dus je doelde meer op het gedrag alleen?