quote:
Op zondag 16 januari 2011 15:28 schreef hilliebillie het volgende:Claudia, rust lekker even uit, je hebt het verdiend!!
Wel fijn dat het probleem er een is van uren en niet van dagen zodat je als het goed is vandaag Lena nog mee naar huis mag nemen!
[egopost]
Hallo allemaal,
Wij hebben woensdag onze eerste echo gehad en toen ook het hartje zien kloppen. Dat was een heel mooi moment en ook een hele geruststelling. Daarna zijn we het ook rond gaan vertellen aan iedereen. We hebben ook niets dan positieve reacties gehad gelukkig. Ook heel typisch. De broer van mijn vriend de had donderdag naar zijn ouders gebeld of er nog nieuws was over ons of dat ze het anders een keer voor moesten gaan doen (voor de grap natuurlijk) terwijl zij niet eens wisten dat we bezig waren om zwanger te worden. Zo'n 10 minuten na dat gesprek komen wij dus vertellen dat ik zwanger ben.. Is echt wel heel erg toevallig vond ik.
Wat betreft de echo, ik moest komen met een volle blaas (pff hij zat echt vol..) bleek deze te vol te zitten (terwijl ik toch hun instructies daarin gevolgd had) De baby was wel te zien op de echo maar er was te veel schaduw van mijn blaas. Daarna heb ik alsnog een interne echo gehad (had ik niet echt op gerekend dat dat ook nog een optie zou kunnen zijn maar opzich geen problemen mee hoor voelt er bijna niets van). Daar was alles ook een stuk duidelijker op te zien. (zit er veel dichterbij).
Bij het berekenen van de datum kwamen er twee verschillende dingen uit, dat ik een dag korter zwanger dan ik dacht en het andere programma rekende uit dat ik een dag langer zwanger was dan ik dacht. Dus ik hou mooi mijn eigen uitgerekende datum nog aan en dan zien we bij de 12 weken echo wel weer verder. Daar moet ik overigens nog wel een afspraak voor maken.
Wat ik erg moeilijk vond is dat ik een collega heb moeten vertellen die al ruim 2 jaar bezig is met zwanger te raken en een paar weken geleden een miskraam heeft gehad na haar 1e ivf poging dat ik zwanger was. Was wel een erg moeilijk moment. Heb echt een enorm lieve reactie gehad van haar, zeker ook omdat ik weet dat ze ook oprecht blij voor me is. Maar toch is dat een erg moeilijk moment voor haar (en voor mij ook op dat moment, zeker ivm m'n hormonen op dat moment, we hebben met z'n tweeën toch even wat traantjes gelaten).
Zo het was een behoorlijk lange post maar moest het even kwijt
[/egopost]
Ik kan me dat zo indenken. Mijn zusje was al eerder bezig zwanger te worden dan ik... En ik ben nu al zwanger van de tweede. Voelt ook zo dubbel allemaal en zij en haar man zijn er zo klaar voor en nu had ze ook een eerste poging IVF/ICSI gehad en het leek echt heel goed allemaal enzo, maar waarschijnlijk nu toch mis gegaan. Morgen heeft ze hier definitieve echo van...
Maar we hadden al helemaal berekent dat zij haar 12 weken echo zou hebben rond mijn bevalling en ik vind het zo lastig dat dat nu waarschijnlijk niet zo is... En dat ik dan straks weer zo een wodner in mijn armen heb terwijl zij weer van voor af aan kan beginnen enzo. En al die hormonen in mijn lijf werken daar ook nog zo vervelend aan mee, ik heb me wel eens bijna schuldig gevoeld, maar gelukkig kan ik er met haar wel goed over praten en gaat zij er ook heel goed mee om, maar het blijft gewoonweg k*t.
Claudia, ik hoop echt dat je snel naar huis mag met de kleine Lena en houdt voet bij stuk hoor, jij bent de mama en jij weet de meeste dingen het beste, door dit soort ziekenhuis personeel is bij mij de borstvoeding de vorige keer compleet mislukt, dus gewoon je mond open trekken inderdaad das de beste oplossing, dan maar een gepikeerde vpk toch!