De historische Jezus #5

quote:

Op donderdag 12 mei 2011 07:10 schreef ATON het volgende:

[..]

Je lijkt er van uit te gaan dat de bijbel een betrouwbare bron zou zijn, en dat is het N.T. helemaal niet. Alhoewel er in de evangeliën heel wat aanwijzingen zitten die van een historische Jezus afkomstig zijn. Het enig tastbare bewijs dat er een Jezus-familie geweest is wordt dan nog met alle mogelijke middelen in vraag gesteld ; De Talpiot - ossuariacluster. Enerzijds is dit het enige bewijs dat Jezus echt bestaan heeft, maar anderzijds dat hij niet uit de dood is opgestaan. Men kiest duidelijk voor het laatste, gezien er nog genoeg gelovigen denken dat de bijbel een historisch verslag is.

quote:

Op donderdag 12 mei 2011 07:10 schreef ATON het volgende:

[..]

Je lijkt er van uit te gaan dat de bijbel een betrouwbare bron zou zijn, en dat is het N.T. helemaal niet. Alhoewel er in de evangeliën heel wat aanwijzingen zitten die van een historische Jezus afkomstig zijn. Het enig tastbare bewijs dat er een Jezus-familie geweest is wordt dan nog met alle mogelijke middelen in vraag gesteld ; De Talpiot - ossuariacluster. Enerzijds is dit het enige bewijs dat Jezus echt bestaan heeft, maar anderzijds dat hij niet uit de dood is opgestaan. Men kiest duidelijk voor het laatste, gezien er nog genoeg gelovigen denken dat de bijbel een historisch verslag is.

quote:

De Romein Tacitus, die als één van de nauwkeuriger historici uit de oudheid wordt beschouwd, vermeldde in de eerste eeuw de bijgelovige “Christenen” (“vernoemd naar Christus”) die tijdens de heerschappij van Tiberius onder Pontius Pilatus leden. Suetonius, de belangrijkste secretaris van Keizer Hadrianus, schreef dat er een man was met de naam Chrestus (of Christus) die in de eerste eeuw leefde (Annalen 15.44 ).

Flavius Josephus is de beroemdste Joodse historicus. In zijn Antiquitates refereert hij aan Jakobus, “de broer van Jezus, die de Christus werd genoemd”. Er bestaat een controversieel vers (18:3) dat als volgt gaat: “Te dien tijde was er een zekere Jezus, een wijs mens, indien men hem althans een mens noemen mag; want zijn werken waren wonderbaar. . . Deze was de Christus . . . hij is hun ten derden dage weer levend verschenen, gelijk de goddelijke profeten, onder meer andere wonderlijke dingen, van hem voorzegd hadden”. Eén bepaalde versie van dit vers zegt: “Te dien tijde was er een zeker wijs man die Jezus werd genoemd. En zijn gedrag was goed, en hij stond bekend als deugdzaam. En vele mensen onder de Joden en andere naties werden zijn discipelen. Pilatus veroordeelde hem tot de kruisiging en de dood. En zij die zijn discipelen waren geworden verlieten hem na zijn dood niet; zij verklaarden dat hij drie dagen na zijn kruisiging aan hen verschenen was en dat hij leefde; zodoende is hij misschien de Messias over wie de profeten wonderlijke dingen voorzegd hadden".

Julius Africanus citeert de historicus Thallus in een discussie die volgde op de kruisiging van Christus (Extante Geschriften, 18).

Plinius de Jongere legde in zijn Brieven (10:96) de vroege Christelijke aanbidding vast, waaronder het feit dat de Christenen Jezus als God aanbaden en dat zij zeer ethisch waren, en zijn schrijven bevat een referentie aan de liefdemaaltijd (agapè) en het Heilig Avondmaal.

De Babylonische Talmoed (Sanhedrin 43a) bevestigt de kruisiging van Jezus op de vooravond van het Pesach-feest, en de beschuldigingen aan het adres van Jezus dat Hij aan toverij zou doen en Joodse afvalligheid zou aanmoedigen.

Lucianus van Samosata was een Grieks schrijver in de tweede eeuw die toegeeft dat Jezus door de Christenen werd aanbeden, dat Hij nieuwe leerstellingen introduceerde en hiervoor werd gekruisigd. Hij zei dat de de leerstellingen van Christus onder meer de broederschap van gelovigen bevatten, alsmede het belang van bekering en het belang van het ontkennen van andere goden. Christenen leefden volgens de wetten van Jezus, geloofden dat ze onsterfelijk waren en werden gekarakteriseerd door een minachting voor de dood, vrijwillige zelf-toewijding, en het afwijzen van materiële bezittingen.

Mara Bar-Serapion bevestigt dat Jezus als een wijs en deugdelijk mens werd gezien, door velen als de koning van Israël werd beschouwd en in de leerstellingen van zijn volgelingen voortleefde.

Vervolgens hebben we alle Gnostische geschriften (het Evangelie der Waarheid, Het Geheime Boek van Johannes, het Evangelie van Thomas, de Verhandeling over de Opstanding, etcetera) die allemaal gewag maken van Jezus.

Sterker nog, we kunnen bijna het hele evangelie reconstrueren op basis van alleen al de vroege niet-Christelijke bronnen: Jezus werd de Christus genoemd (Josephus), deed aan “magie”, leidde Israël naar nieuwe leerstellingen, werd hiervoor tijdens het Pesach-feest opgehangen (Babylonische Talmoed) en wel in Judea (Tacitus), maar beweerde God te zijn en dat Hij zou terugkeren (Eliezar), wat Zijn volgelingen geloofden – en zij aanbaden Hem als God (Plinius de Jongere).

Concluderend kunnen we zeggen dat het bewijs voor het bestaan van Jezus Christus overweldigend is, zowel in de wereldlijke als de Bijbelse geschiedenis. Misschien is het grootste bewijsstuk voor het bestaan van Jezus wel de letterlijk duizenden Christenen, waaronder ook de 12 apostelen, die in de eerste eeuw na Christus bereid waren om hun levens als martelaren voor Jezus Christus op te geven. Mensen zullen sterven voor wat ze geloven dat waar is, maar niemand zal sterven voor iets waarvan hij weet dat het een leugen is.

quote:

Op zaterdag 14 mei 2011 13:42 schreef Daniel1976 het volgende:

De Romein Tacitus, die als één van de nauwkeuriger historici uit de oudheid wordt beschouwd, vermeldde in de eerste eeuw de bijgelovige “Christenen” (“vernoemd naar Christus”) die tijdens de heerschappij van Tiberius onder Pontius Pilatus leden.

quote:

Christus, the founder of the name, was put to death by Pontius Pilate, procurator of Judea in the reign of Tiberius: but the pernicious superstition, repressed for a time broke out again, not only through Judea, where the mischief originated, but through the city of Rome also, where all things hideous and shameful from every part of the world find their center and become popular.

quote:

Suetonius, de belangrijkste secretaris van Keizer Hadrianus, schreef dat er een man was met de naam Chrestus (of Christus) die in de eerste eeuw leefde (Annalen 15.44 ).

quote:

Flavius Josephus is de beroemdste Joodse historicus. In zijn Antiquitates refereert hij aan Jakobus, “de broer van Jezus, die de Christus werd genoemd”. Er bestaat een controversieel vers (18:3) dat als volgt gaat: “Te dien tijde was er een zekere Jezus, een wijs mens, indien men hem althans een mens noemen mag; want zijn werken waren wonderbaar. . . Deze was de Christus . . . hij is hun ten derden dage weer levend verschenen, gelijk de goddelijke profeten, onder meer andere wonderlijke dingen, van hem voorzegd hadden”. Eén bepaalde versie van dit vers zegt: “Te dien tijde was er een zeker wijs man die Jezus werd genoemd. En zijn gedrag was goed, en hij stond bekend als deugdzaam. En vele mensen onder de Joden en andere naties werden zijn discipelen. Pilatus veroordeelde hem tot de kruisiging en de dood. En zij die zijn discipelen waren geworden verlieten hem na zijn dood niet; zij verklaarden dat hij drie dagen na zijn kruisiging aan hen verschenen was en dat hij leefde; zodoende is hij misschien de Messias over wie de profeten wonderlijke dingen voorzegd hadden".

quote:

Julius Africanus citeert de historicus Thallus in een discussie die volgde op de kruisiging van Christus (Extante Geschriften, 18).
George Syncellus citeerde Julius Africanus pas in de 9de eeuw waardoor het wel een erg derde hands en discutabel verhaal wordt.
Hier meer:
http://www.infidels.org/l(...)carrier/thallus.html

[q]
Plinius de Jongere legde in zijn Brieven (10:96) de vroege Christelijke aanbidding vast, waaronder het feit dat de Christenen Jezus als God aanbaden en dat zij zeer ethisch waren, en zijn schrijven bevat een referentie aan de liefdemaaltijd (agapè) en het Heilig Avondmaal.

quote:

De Babylonische Talmoed (Sanhedrin 43a) bevestigt de kruisiging van Jezus op de vooravond van het Pesach-feest, en de beschuldigingen aan het adres van Jezus dat Hij aan toverij zou doen en Joodse afvalligheid zou aanmoedigen.

quote:

Lucianus van Samosata was een Grieks schrijver in de tweede eeuw die toegeeft dat Jezus door de Christenen werd aanbeden, dat Hij nieuwe leerstellingen introduceerde en hiervoor werd gekruisigd. Hij zei dat de de leerstellingen van Christus onder meer de broederschap van gelovigen bevatten, alsmede het belang van bekering en het belang van het ontkennen van andere goden. Christenen leefden volgens de wetten van Jezus, geloofden dat ze onsterfelijk waren en werden gekarakteriseerd door een minachting voor de dood, vrijwillige zelf-toewijding, en het afwijzen van materiële bezittingen.

quote:

Mara Bar-Serapion bevestigt dat Jezus als een wijs en deugdelijk mens werd gezien, door velen als de koning van Israël werd beschouwd en in de leerstellingen van zijn volgelingen voortleefde.

quote:

Wat gaf het de Atheners dat ze Socrates doodden? Hongersnood en ziekte kwamen over hen als een oordeel over hun slechte daden. Wat hadden de mensen van Samos eraan dat ze Pythagoras verbrandden? In een ogenblik werd hun land met zand bedekt. Wat hadden de Joden eraan dat ze hun wijze Koning ter dood brachten? Heel kort daarna is hun koninkrijk vernietigd. God heeft deze drie wijze mensen op rechtvaardige wijze gewroken: de Atheners kwamen om door de honger; de bewoners van Samos werden door de zee verzwolgen; de Joden, beroofd en uit hun land verdreven, zijn overal verspreid. Maar Socrates stierf niet definitief; hij leefde voort in de leer van Plato. Pythagoras is niet voorgoed dood; hij leefde voort in het standbeeld van Hera. Ook de wijze Koning is niet voorgoed dood; Hij leefde voort in de leer die Hij gegeven had.

quote:

Vervolgens hebben we alle Gnostische geschriften (het Evangelie der Waarheid, Het Geheime Boek van Johannes, het Evangelie van Thomas, de Verhandeling over de Opstanding, etcetera) die allemaal gewag maken van Jezus.

quote:

Sterker nog, we kunnen bijna het hele evangelie reconstrueren op basis van alleen al de vroege niet-Christelijke bronnen: Jezus werd de Christus genoemd (Josephus), deed aan “magie”, leidde Israël naar nieuwe leerstellingen, werd hiervoor tijdens het Pesach-feest opgehangen (Babylonische Talmoed) en wel in Judea (Tacitus), maar beweerde God te zijn en dat Hij zou terugkeren (Eliezar), wat Zijn volgelingen geloofden – en zij aanbaden Hem als God (Plinius de Jongere).

Concluderend kunnen we zeggen dat het bewijs voor het bestaan van Jezus Christus overweldigend is, zowel in de wereldlijke als de Bijbelse geschiedenis. Misschien is het grootste bewijsstuk voor het bestaan van Jezus wel de letterlijk duizenden Christenen, waaronder ook de 12 apostelen, die in de eerste eeuw na Christus bereid waren om hun levens als martelaren voor Jezus Christus op te geven. Mensen zullen sterven voor wat ze geloven dat waar is, maar niemand zal sterven voor iets waarvan hij weet dat het een leugen is.

quote:

Op zondag 15 mei 2011 10:11 schreef ATON het volgende:
Daniel 1976:

[..]
Zelfs prof. A.Ellegard kon nog in 1999 maar één verklaring hiervoor vinden; Jezus moest reeds honderd jaar eerder geleefd hebben, gezien dit gedachtengoed toen reeds bestond.

quote:

Op zaterdag 14 mei 2011 14:31 schreef ATON het volgende:
Daniel1976:

[..]

En daar zou ik nog niet zo zeker van zijn.
Wat was toen de definitie van ' christenen ' ??

quote:

Op zondag 15 mei 2011 05:03 schreef ZureMelk het volgende:

[..]

Tacitus schreef Annals begin tweede eeuw.
het is dus een geschiedkundig werk en geen bron uit de tijd van Jezus:

[..]

Niet echt een goede bron aangezien er niet eens bij staat wat de bron van de info is. Het kan dus gewoon een mythe zijn die Tacitus voor waar aan nam.

[..]

Geen aanwijzing aangezien de naam niet bijzonder was en er niets staat dat verwijst naar de Bijbelse Jezus.

[..]

Dateert einde 1ste eeuw.
Dit wordt al sinds de 17de eeuw betwist en sinds de 18de eeuw is men het er al over eens dat de tekst op zijn minst veranderd is.
http://nl.wikipedia.org/wiki/Flavius_Josephus_over_Jezus

[..]

Plinius de Oudere schrijft er niets over terwijl die dichter bij de historische Jezus leefde.
Plinius de Jongere schrijft over Christenen, niet over Chistus.

[..]

De referenties in de Talmud zijn zeer dubieus. Er zijn andere figuren waar de referenties ook op kunnen slaan:
http://www.angelfire.com/mt/talmud/jesusnarr.html

[..]

Meer dan een eeuw na de dood van Jezus.
Dit lijkt meer op kritiek op de cult van de Christenen dan een historisch accuraat verslag.

[..]

Dit schreef hij:

[..]

Hij heeft het over de Koning van de Joden. Niet zeker dat het Jezus was dus.
Verder noemt hij ook Socrates waarvan velen denken dat hij nooit bestaan heeft.
Het lijkt er hier sterk op dat er sprake is van secundaire bronnen en dat Mara Bar-Serapion zelf geen directe kennis van Jezus had.

[..]

Dat zijn religieuze werken, geen geschiedkundige bronnen.

[..]

Bij de meeste bronnen zijn toch serieuze aantekeningen te plaatsen.
Niet slecht zoveel bronnen voor iets van zo lang geleden maar ze zijn toch allemaal net niet sterk genoeg om te kunnen claimen dat er hard bewijs is.

quote:

Op maandag 16 mei 2011 17:20 schreef ATON het volgende:

[..]

Hij was onder andere prof. engelse taal, en de rest kan je hier lezen:
http://en.wikipedia.org/wiki/Alvar_Elleg%C3%A5rd
Maar waar hij geen andere verklaring voor kon vinden, kon Timothy Freke en Peter Gandy wél, en nog een hele rits wetenschappers waar zij hun mening in het boek " De mysterieuze Jezus " hebben samengevat. Toch eens lezen hoor. Zo duur is dat boek toch niet ? En het is dan nog in het nederlands uitgegeven. Kijk kleinduimpje, ik wordt je gemekker nu stilaan beu. Ofwel doe je de moeite jezelf beter te informeren of zoek je andere vriendjes om mee te spelen.

quote:

AMSTERDAM - Het Nieuwe Testament bestaat voor een groot deel uit vervalste teksten. Dat beweert een Amerikaanse professor in een nieuwe boek.

© ThinkstockMogelijk zijn 11 van de 27 boeken in het Nieuwe Testament geschreven door vervalsers die zich hebben voorgedaan als één van de apostelen.

Zo heeft de apostel Paulus waarschijnlijk slechts een fractie van de brieven geschreven die uit zijn naam zijn opgenomen in de Bijbel. Petrus zou zelfs helemaal geen bijdrage hebben geleverd aan het heilige boek.




Per ongeluk

Dat meldt Discovery News op basis van het nieuwe boek Writing in the Name of God van Bart Ehrman, professor aan de Universiteit van North Carolina.

“De Bijbel bevat niet alleen onwaarheden door fouten die per ongeluk zijn gemaakt”, aldus Ehrman. “Veel teksten zouden we vandaag de dag betitelen als regelrechte leugens.”

De onderzoeker kwam tot zijn conclusies door de schrijfstijl, woordkeuze en argumenten in verschillende brieven van apostelen met elkaar te vergelijken. Uit het onderzoek blijkt dat er grote verschillen optreden in teksten die door dezelfde auteur zouden zijn geschreven.


Korte zinnen

Zo gebruikt Paulus meestal korte zinnen. Maar zijn brief aan de Efeziërs staat vol met lange, bloemrijke zinnen. Ook het gedachtegoed in die laatste brief komt niet overeen met de standpunten van Paulus, zo meldt Ehrman.

Verder is het volgens de professor aannemelijk dat de apostel Petrus niet kon schrijven, aangezien hij visser van beroep was. Ook Johannes was mogelijk analfabeet gezien zijn achtergrond. Hun teksten zouden volledig door anderen zijn geschreven.


Argumenten

Volgens Ehrman is het goed te verklaren dat er veel vervalste brieven van apostelen zijn opgenomen in de bijbel. Het christendom lag in de het begin van onze jaartelling sterk onder vuur en er was de aanhangers van het geloof veel aan gelegen om hun visie kracht bij te zetten.

Waarschijnlijk schreven Christenen brieven uit naam van de apostelen om hun argumenten en overtuigingen meer cachet te geven. “Ze vervalsten documenten en verzonnen complete teksten”, aldus Ehrman.

© NU.nl/Dennis Rijnvis

quote:

Is Jezus Christus een Historisch Persoon?

Kim Michaels, 12 april 2006

Kim: Jezus, ik heb onlangs het boek ‘The Jesus Mysteries’ van Timothy Freke en Peter Gandy gelezen en wil graag je opmerkingen erover horen, omdat er veel interessante punten naar voren komen. De belangrijkste these is dat jij als historisch persoon niet bestond, maar dat alles in je leven was gemodelleerd naar de oude Heidense mysteriereligies, aangepast aan de Joodse cultuur. Vanzelfsprekend weet ik dat deze conclusie fout is en dat je wel bestaan hebt als historisch persoon, dus daar hoef ik geen opmerkingen van jou over, maar…

Jezus: In werkelijkheid wil ik daar juist graag commentaar op geven. Het is een deugdelijke vraag: “Was Jezus een historische persoon?“

Het simpele feit ligt er dat het gemiddelde christelijke kind opgevoed is met een beeld van Jezus Christus dat historisch inaccuraat is op een aantal manieren. Ik ben niet geboren op 25 december, ik ben niet uit een maagd geboren en drie werkelijke koningen brachten me niet bij mijn geboorte een bezoek. Ik was niet Gods enige zoon, noch was ik de vleesgeworden God, zoals het door de meeste christenen begrepen wordt. Ik ben niet fysiek weer opgestaan, noch werden de graven geopend in letterlijke zin bij mijn dood. De Zon werd niet letterlijk verduisterd, er was geen wereldwijde aardbeving en lijken liepen niet plotseling op straat. Ik was niet het geofferde lam dat de prijs betaald heeft met mijn bloed voor alle zonden van de mensheid in het verleden, heden en toekomst. Ik zit niet in de Hemel naast de troon van een oude man met een lange baard, noch zal ik op een dag aan de lucht verschijnen om alle problemen van de mensheid te fixen of een eind aan de wereld te maken.

Het is een feit dat de meeste christenen een beeld van Jezus Christus hebben dat historisch inaccuraat is, maar ze identificeren mij met dat beeld tot op het punt dat ze niet bereid zijn te erkennen dat er enige tegenstrijdigheden tussen de realiteit en hun mening over de ‘realiteit’ zijn. De auteurs van het boek zijn correct als ze zeggen dat de Jezus die de meeste christenen voor zich zien, niet bestaat als historisch persoon. Hij is een mythologische figuur.

De meeste van de gebruikelijke christelijke doctrines zijn latere edities die een smalle basis hebben aan historische feiten en hun bestaan danken aan kerk- en zelfs staatspolitiek. Zelfs enkele verslagen van mijn leven in de evangeliën zijn mythologisch van aard en zouden niet als historische feiten moeten worden bekeken. Dit is iets waar nog niet veel over gesproken is op deze website, omdat ik er de voorkeur aan gegeven heb om dergelijke waarnemingen grotendeels onaangevochten te laten totaal cycli eraan toe zijn.

Een andere belangrijke overweging is het belang van vrije wil. Christenen kijken tegenwoordig terug op mijn geboorte en leven met een mythologische stoflaag van 2000 jaar geschiedenis. Ze denken dat mijn leven omgeven was door bovenmenselijke verheerlijking, dat ik altijd in schone kleren liep met netjes gekapt haar en baard en dat ik een halo om mijn hoofd had die me ogenblikkelijk herkenbaar maakte als heilig persoon. De realiteit is natuurlijk heel anders.

De meeste christenen denken dat als ze toen geleefd hadden, ze mij ogenblikkelijk herkend zouden hebben als Jezus Christus. Daardoor verscheen ik als een – relatief – gewoon iemand en het is een feit dat de gemiddelde christen vandaag me herkend zou hebben als een speciaal iemand. In feite zouden de meeste christenen, als ze toen in de buurt waren geweest – waarvan een aantal daar ook waren – me vermijd hebben, bij hun orthodox Joodse geloof blijvend. Als ze waren gaan zoeken naar de Jezus Christus met wie ze opgegroeid zijn om te zien als Gods enige zoon, dan hadden ze mijn feitelijke persoon zeker niet herkend als die van Jezus Christus.

Het gebrek aan deze bovenmenselijke stoflaag was kennelijk een historische noodzaak, omdat er lange tijd voor nodig is om een mythe op te bouwen die zo uitgebreid is als wat het christendom tegenwoordig promoot. Toch was het ook heel erg in overeenstemming met de Wet van Vrije Wil, die verklaart dat een spirituele leraar in vermomming moet komen, zodat het moeilijk wordt voor mensen hem of haar te herkennen. Met andere woorden, de mensen moeten altijd de optie hebben om een spirituele leraar af te wijzen en van hen moet altijd geëist worden dat ze hun geest oprekken en enkele van hun bestaande overtuigingen achter laten om een nieuwe lering te volgen.

KIim: Eén van de belangrijkste beweringen die de auteurs van het boek maken is dat er geen historisch bewijs is voor je bestaan, behalve wat gevonden wordt in de evangeliën zelf. Ze zeggen dat dit geen objectief bewijs is, omdat het gecreëerd of verdraaid kan zijn om de beweringen van de orthodoxe kerk te bewijzen.

Jezus: Zoals gezegd, de vrije wil van mensen kan niet geschonden worden, dus toen ik op de aarde liep, was ik me er heel erg gewaar van dat ik wonderen kon verrichten, maar ik moest nog steeds een aura van weigerachtigheid handhaven, zodat mensen een gemakkelijk excuus hadden om me af te wijzen. Dit is één reden waarom ik niet een officieel evangelie of lering of een officiële geschiedenis over mijn leven opschreef. Daarom deed ik heel veel moeite ook er zeker van te zijn dat er geen onloochenbaar historisch bewijs over mijn leven is. Een andere reden is dat ik geen behoefte had om de aandacht op mijn uiterlijke persoon te richten, juist omdat ik niet wilde dat er zich een persoonlijkheidscultus om mij heen ontwikkelde. Het feit dat het christendom later een dergelijke persoonlijkheidscultus werd, is niet wat ik leuk vind.

Als je naar de levens van andere spirituele leiders kijkt, zul je zien dat er relatief weinig – als ze er al zijn – historische feiten zijn die objectief hun bestaan bewijzen. Heeft de Boeddha echt bestaan als historisch persoon? Het enige bewijs is dat wat gevonden wordt in de Boeddhistische traditie en een objectieve wetenschapper kan dat gemakkelijk afwijzen, zoals de auteurs van het boek christelijke bronnen afwijzen als niet objectief (wat ze ook niet waren).

De belangrijkste reden echter dat er zo weinig historisch bewijs is over mijn leven was, is omdat toen ik leefde heel weinig mensen mij als een historisch belangrijk iemand beschouwd hebben. Dit is zelfs waardoor de auteurs van het boek enigszins gevangen raken in de historische mythe die ze proberen te ontzenuwen. Het argument – naar voren gebracht door een aantal mensen – is dat als ik een dermate belangrijk persoon was, er meer historisch bewijs zou moeten zijn en omdat het er niet is, moet ik wel niet bestaan hebben.

Het feit is dat de mensen die geschiedenis schreven of die leiders waren in de maatschappij toen, me niet de moeite waard vonden om te noemen en dat is waarom er zo weinig bewijs is. Achteraf is de uitvinding van het wiel één van de significante gebeurtenissen uit de geschiedenis, maar niemand heeft opgeschreven wie het uitgevonden heeft, omdat het in die tijd niet zo belangrijk leek.

Zoals het boek aangeeft, waren er veel mysteriereligies in die tijd en er waren veel charismatische predikers. Het toneel destijds leek heel erg op de New Age beweging nu. Over vele eeuwen van nu zullen een paar leiders van de New Age beweging gezien worden als de voorlopers van een nieuwe spiritualiteit, maar tegenwoordig worden ze door de doorsnee maatschappij niet zo beschouwd. Zelfs velen van degenen die mij hoorden spreken of me wonderen zagen verrichten, dachten dat ik gewoon een rondreizende prediker was. Weinig mensen zagen mij als iemand die ver na hun eigen leven nog herinnerd zou worden.

Pas toen het christendom begon te groeien – wat pas aan het eind van de tweede eeuw was – kwam er erkenning van de behoefte aan een historische verslaglegging. Op dat punt had er een verslag geschreven kunnen worden als herziening, zoals de auteurs juist weergeven. En omdat de geschiedenis werd geschreven door christenen, bliezen ze bepaalde dingen op om me belangrijker te laten lijken. Ontbrekende historische verslagen of een herziene geschiedenis bewijzen echter niet dat er geen historisch persoon was die aanleiding gaf tot de Jezus mythe.

Het feit wil dat wanneer je naar de research kijkt die de auteurs presenteren, hoef je niet te concluderen dat er geen historisch persoon was die met dit alles begonnen is. De auteurs staan sterk, omdat veel van wat de christenen vandaag geloven, duidelijk latere toevoegingen waren of zelfs mythologische verhalen in plaats van historische feiten. Toch bewijst dat niet de mogelijkheid dat een werkelijk persoon de inspiratie was tot wat later de Jezus mythe werd. Net zo, het feit dat er veel overeenkomsten zijn tussen het christendom en de mysteriereligies, bewijst niet dat er niet een werkelijke persoon was die tot het christendom inspireerde. Enkele van de mysteriereligies werden ook door een werkelijk persoon geïnspireerd.

Kim: Ik denk dat het sterkste deel van het boek – en wat het voor mij de moeite van het lezen waard maakte –de gedetailleerde beschrijving van de oude mysteriereligies is die later onderdrukt werden door de orthodoxe kerk. Ik vond het interessant de parallellen tussen de Mithras en Dionysus cultussen en het christendom te zien. Ik vond het ook interessant dat de auteurs de mysteriereligies beschrijven als het leveren van een systematisch, initiatiepad naar een hoger bewustzijn. Dat is in essentie wat jij op deze website beschrijft en wat verloren gegaan is voor het orthodoxe christendom door jou tot een uitzondering te maken die al het werk voor ons zal doen.

Jezus: Ik ben het met je eens dat de auteurs een goede beschrijving geven van de mysteriereligies, een beschrijving die je moeilijk ergens anders kunt vinden, vooral in vergelijking met het christendom. Het is volkomen deugdelijk om de parallellen tussen de mythes van de mysteriereligies met de mythes van het christendom te bestuderen. Het is echter nog deugdelijker om de mysteriereligies te gebruiken om het spirituele pad aan het licht te brengen die vanaf het begin in mijn leringen ingebouwd werden.

Het is echter noodzakelijk om meer onderscheidingsvermogen te gebruiken dan de auteurs van het boek doen, omdat ze aannemen dat alle mysteriereligies even deugdelijk waren. Dit is niet het geval, omdat er nogal een reeks mysteriereligies was – zoals er tegenwoordig ook een reeks christelijke kerken of New Age organisaties is. Sommige mysteriereligies waren weinig meer dan cultussen die wijn gebruikten of hallucinerende drugs om zogenaamd spirituele bewustzijnsstaten teweeg te brengen. Anderen waren voorstanders van ideeën die geen waarheid in zich hadden en ze werden opzettelijk bedacht om oprechte spirituele zoekers te misleiden – gechanneld uit dezelfde bronnen als veel modern materiaal. Anderen waren gewoon persoonlijkheidscultussen om een bepaalde leider en enkele waren politieke middelen voor de heersers van een natie of religie.

Enkele van de mysteriereligies echter, werden inderdaad geïnspireerd door en in variërende mate gesponsord door de Opgevaren Schare. Bijvoorbeeld, de cultus van Serapis Bey werd rondom een figuur geconcentreerd die tegenwoordig bekend staat als geascendeerde meester Serapis Bey. Pythagoras is tegenwoordig de geascendeerde meester Kuthumi. Deze mysteriereligies werden inderdaad gegeven om het toneel klaar te zetten voor mijn verschijning aan het begin van het Vissentijdperk. Ze waren bij wijze van spreken de grond aan het prepareren voor de verschijning van wat bedoeld was de ultieme religie te worden.

De auteurs hebben het juist als ze zeggen dat veel van de mysteriereligies een man van God beschrijven die veel overeenkomsten hadden met mijn eigen leven en leringen. Er zijn echter ook veel verschillen, zoals het feit dat ik niet geboren ben op 25 december zoals de man van God in de meeste mysteriereligies. De auteurs hebben het ook bij het rechte eind als ze zeggen dat men de man van God als een mythologisch figuur beschouwde die niet een historisch persoon was. Ze gebruiken dit vervolgens om te redeneren dat ik ook een mythologisch figuur was, gemodelleerd naar de man van God uit de mysteriereligies, en dit is waar ze een stap te ver gaan met hun conclusies.

Je ziet de ware mysteriereligies werden gegeven om de mensen te voorzien van een initiatiepad dat hen naar het Christusbewustzijn zou leiden. Deze religies hadden inderdaad enkele uitstekende personen geleverd die een hoge mate van Christusschap hadden gemanifesteerd. Toch hadden maar weinig mensen voor mijn tijd de innerlijke mysteries begrepen. Met andere woorden, veel mensen zagen de man van God als een onbereikbaar ideaal die niemand fysiek kon belichamen. Wat ik hiermee wil zeggen is dat zelfs de mysteriereligies hun beperkingen hadden, omdat het menselijke ego elk pad kan vervormen. Veel mensen hadden het initiatiepad vervormd naar de man van God in iets dat niet echt op hem van toepassing was. Hun ego had hen voor de gek gehouden door de mysteriereligies te volgen zonder te proberen de mysteries te belichamen.

Dit was één reden waarom de mysteriereligies hernieuwd moesten worden, zoals elke religie moet als het verdund is door het menselijke ego. Toch was nog een factor dat met de komst van het Vissentijdperk, veel meer mensen de mysteries moesten zien als iets dat op hen persoonlijk van toepassing was – omdat ze nu een groter potentieel hadden om het te belichamen. Daardoor was de logische volgende stap – de vervulling van de mysteriereligies –dat iemand fysiek alle trekken van God zou belichamen, daarmee aantonend dat het bereikbaar was voor een groot aantal mensen in de nieuwe tijd.

Dit was de belangrijkste bedoeling voor mijn leven en dat is waarom ik opzettelijke veel dingen zei die parallel liepen aan de leringen van de mysteriereligies. Ik had echter ook een specifieke missie in relatie tot de Joden in Israël, namelijk om het oordeel te brengen over bepaalde levensvormen en de noodzaak tot verandering te bewijzen in de Joodse religie en cultuur.

Kim: De auteurs komen met het argument dat het christendom geboren werd als een Joodse versie van de mysteriereligies en dat de evangelisten, vooral Paulus, jou nooit als historisch persoon gezien hebben, maar zijn brieven modelleerde naar de mysteriereligies en ze aanpaste aan de Joodse cultuur. Ze zagen dat in het begin het christendom weinig ondersteuning vond onder de Joden, maar later in andere streken populair werd. Het was echter pas toen een orthodoxe kerk naar voren kwam, dat de mythes omgezet werden in historische feiten en geëerbiedigd werden als feitelijke gebeurtenissen.

Jezus: Ja, en dit is het zwakste onderdeel van het boek, als de auteurs er niet in slagen om te zien dat ze hun these in feite door hun eigen research weerleggen. De auteurs beschrijven correct dat iedere regio aan de Middellandse Zee zijn eigen mysteriereligie had. Ze hebben het niet juist als ze zeggen dat het christendom net een mysteriereligie is die ontwikkeld werd voor de Joodse cultuur, omdat zowel Paulus als schrijvers van het evangelie nauw verbonden waren met de Joodse cultuur en zij gaven een bepaalde Joods tintje aan het vroege christendom.

Dit terzijde, Paulus zag me wel als historisch persoon, hij legde er gewoon niet al te veel nadruk op, gedeeltelijk omdat hij me niet gevolgd had toen ik geïncarneerd was en gedeeltelijk omdat hij begreep dat het werkelijke belang niet in de historische Jezus zat, maar in de geascendeerde Jezus. Daardoor schreef hij over me op de manier zoals hij me ervaren had, namelijk als een spirituele Aanwezigheid, wat ook de manier is waarop alle christenen me zouden moeten zien.

Het belangrijkste probleem met het boek is dat de auteurs er niet in slagen om rekening te houden met het feit dat de Joden in het algemeen overal veracht werden, gedeeltelijk om de Joden zichzelf als Gods uitverkoren volk zagen en zich apart opstelden van alle andere culturen. Dus het probleem dat de auteurs niet aanpakken is, hoe een mysteriereligie die zich specifiek ontwikkelde voor de Joden populair buiten Israël werden? Omdat iedere religie al zijn eigen mysteriereligie had, waarom zouden ze dan nog een mysteriecultus accepteren van Joodse origine in plaats van hun eigen te ontwikkelen om aan hun behoeften te voldoen in een nieuwe tijd? Het feit wil dat in beginsel iedere cultuur een Joodse mysteriecultus verworpen zou hebben. Ze zouden misschien bepaalde dingen hebben kunnen overnemen, maar ze zouden nooit een Joodse mysteriecultus hebben geaccepteerd.

Er zijn twee belangrijke redenen waarom het christendom langzaam bredere navolging kreeg. De ene was dat het christendom – grotendeels door de brieven van Paulus en het evangelie van Johannes – gescheiden werd van de Joodse cultuur en universeler werd gemaakt. Maar de andere was het feit dat het christendom anders was dan de mysteriereligies, juist omdat ze gebaseerd werd op een historisch persoon, wat is wat de vroege volgelingen van het christendom benadrukt hebben. Dit gaf het vroege christendom een nieuw gevoel van authenticiteit en dringende noodzakelijkheid, omdat het een pad toonde dat veel mensen konden volgen. Daarom werden mijn vroege volgelingen niet christenen genoemd, maar ‘Volgelingen van de Weg’.

De auteurs van het boek zijn correct als ze beschrijven dat dit element verloren ging toen de orthodoxe kerk naar voren kwam, vooral toen het christendom de officiële religie van het Romeinse Rijk werd. Dat beschrijf ik ook op deze website en het is nog een voorbeeld van hoe het menselijke ego elke spirituele lering kan verdraaien. Daardoor kan het boek een waardevolle bijdrage leveren als we ernaar kijken vanuit het standpunt om mensen te helpen de mystieke aspecten van het christendom opnieuw te ontdekken.

Ik beschouw dit boek als een waardevol werk, maar ik beschouw het ook als een typisch voorbeeld van hoe de rationele geest mensen gemakkelijk ertoe kan brengen om veel waardevol bewijsmateriaal te ontdekken, maar hun ratio te ver doordraaft, waardoor ze tot de verkeerde conclusie komen. Daarom moet rationele geleerdheid gecombineerd worden met intuïtieve inzichten – in de betekenis van Christusonderscheid – om haar volledige potentieel te benutten.

Dit boek had gemakkelijk een lichte wending kunnen maken, waardoor het argumenten had kunnen aanvoeren om de mystieke elementen van het christendom in ere te herstellen. De auteurs werden echter verblind door het verlangen om met een sensationele conclusie te komen, namelijk dat Jezus Christus niet bestond als historisch persoon. Toch kan iemand met goed onderscheidingsvermogen nog steeds waardevolle inzichten krijgen door het lezen van dit boek.

Laat me het duidelijk maken dat ik op geen enkele manier tegen degenen ben die naar de geschiedenis kijken en vragen stellen over de vroeg christelijke beweging en waarom officiële doctrines de vorm aangenomen hebben die ze nu hebben. Dit is een buitengewoon noodzakelijke en waardevolle taak die een essentieel onderdeel van de vernieuwing van het christendom is en het tot een levensvatbare religie voor de moderne tijd maken. Er waren ook zo veel toevoegingen en vervormingen in de eerste verscheidene eeuwen dat er een enorme behoefte is aan geleerden en historici die bloot leggen wat er echt gebeurd is.

Ik vind het echter het meest waardevol om te concentreren op het feit hoe mijn oorspronkelijke leringen vervormd werden, zodat in plaats van een mystieke beweging, het christendom een rigide en dogmatische doorsnee religie is geworden. Dit zou mensen kunnen helpen te zien hoe ze het mystieke pad in ere kunnen herstellen, het initiatiepad dat verborgen ligt onder mijn uiterlijke leringen. Enkel door dit pad bloot te leggen kan het christendom haar relevantie voor moderne spirituele zoekers behouden.