W&T Wetenschap & Technologie
Een plek om te discussiëren over wetenschappelijke onderwerpen, wetenschappelijke problemen, technologische projecten en grootse uitvindingen.
Heb de documentaire nog niet gezien, dus kan daar niet zoveel over zeggen.quote:Op maandag 6 februari 2012 10:26 schreef Haushofer het volgende:
Een schopje naar aanleiding van Did God create the Universe op disco.channel. Het verbaasde me met hoeveel zekerheid men meende dat "het vraagstuk hoe het universum kon ontstaan" was beantwoord. Ook snapte ik de redenatie
• Er is net zoveel "negatieve energie" als "positieve energie",
• Ruimtetijd ontstond bij de BB en hoeft dus geen causaal begin te hebben,
Ergo: er kan een universum uit het niets komen, omdat energiebehoud niet geschonden wordt en er geen oorzaak hoeft te/kan zijn voor de BB,
niet. Energiebehoud heeft normaliter te maken met symmetrieën in een tijdsrichting (technischer: je kunt behouden grootheden knutselen wanneer je Killing vectoren hebt; een behouden energie knutsel je uit een tijdachtige Killing vector). Als tijd nog niet bestond voor de oerknal, waarom zou de "totale energie dan 0 moeten zijn"? Je hebt immers nog geen tijd, dus energie hoeft helemaal niet behouden te zijn op de oerknal zelf.
Ik was van plan om binnenkort es Krauss' nieuwste boek hierover te lezen. Hebben mensen dit al gelezen, en zo ja, gaat hij ook in op bovenstaand punt?
Al met al had ik een nasmaak van misplaatste sensatie van deze docu. Hebben andere mensen deze docu ook gezien, en zo ja, wat vonden jullie er van?
Energiebehoud lijkt me inderdaad ook een wat vreemde rationale om E=0 op het moment van de Big Bang uit af te leiden. Echter een immer perfecte balans tussen de zwaartekrachtsenergie (-Ez) en alle andere vormen van energie (+Ea), die elkaar perfect opheffen ongeacht het tijdstip, dat spreekt me nog steeds aan.
De totale hoeveelheid Etot is dus altijd nul. Maar dat geeft nog altijd een groot aantal mogelijkheden. 10 Ea +-10 Ez =0 of 3000 Ea +- 3000 Ez =0. De Big Bang is dan echter begonnen op 0 Ea +- 0 Ez=0 met een spontane lokale symmetriebreking 0.00000001 Ea +-0.00000001 Ez. De ruimte-tijd kromming is dan niets anders dan een maat voor de 'hoeveelheid' symmetriebreking tussen de zwaartekrachtsenergie en alle andere vormen van energie. De mate van lokale symmetriebreking is dan dus gecorreleerd met de lokale ruimte-tijd kromming. Een hoge lokale energiedichtheid (een massa Ea) breekt lokaal de symmetrie met Ez en die breking manifesteert zich dan als lokale kromming in de ruimte-tijd. De boekhouding loopt dus overal 'glad' en Etot is altijd 0.
De kernvraag blijft natuurlijk wat dan precies de symmetrie initieel doorbroken heeft en daarmee een Big Bang induceerde. Misschien wel helemaal niets, net zoals bijvoorbeeld in dit citaat over gauge fields:
"The symmetry of the field equations is not reflected by the individual solutions, but it is reflected by the range of solutions. An actual measurement reflects only one solution, representing a breakdown in the symmetry of the underlying theory. "Hidden" is perhaps a better term than "broken" because the symmetry is always there in the equations. This phenomenon is called spontaneous symmetry breaking because nothing (that we know) breaks the symmetry in the equation"
De ruimte-tijd als globaal en immer symmetrisch 'gauge field', dat lokaal echter tot verborgen asymmetrische krommingen (//Ez) leidt zodra energie Ea ergens lokaal 'ophoopt'. En met natuurlijk de immer toenemende entropie
als het corrigerende mechanisme om dat soort lokale energie-ophopingen 'mettertijd' weer ongedaan te maken.
Als de Big Bang spontaan en zonder aanleiding heeft plaats gevonden, zoals het hier ergens gesteld is, waarom gebeurt het dan niet vaker en op meer plaatsen?
Wat bedoel je met ''vaker en op meer plaatsen" ? Je gaat er kennelijk impliciet vanuit dat er voor de Big Bang als zoiets als ruimte en tijd bestonden. Dat is toch helemaal niet nodig?quote:
Als de Big Bang spontaan en zonder aanleiding heeft plaats gevonden, zoals het hier ergens gesteld is, waarom gebeurt het dan niet vaker en op meer plaatsen?
Misschien bedoelt hij waarom er geen Big Bangs in ons (waarneembaar) universum plaatsgevonden (zouden kunnen) hebben?
(Er was ooit eens een aflevering in Star Trek Voyager waar ze een anomaly aan boord gebeamed hadden die een groeiend heelal bleek te zijn.)
(Er was ooit eens een aflevering in Star Trek Voyager waar ze een anomaly aan boord gebeamed hadden die een groeiend heelal bleek te zijn.)
Alwayz expect the unexpected
Een multiversum. Dus dat ons universum een ander doorkruist door het uitdijen.
Nog even wat anders, als er uit fotonen en neutronen, naast helium waterstof en lithium, nu toch eens koolstof ontstaan is. Zou dit geen andere inzichten kunnen geven?
Nog even wat anders, als er uit fotonen en neutronen, naast helium waterstof en lithium, nu toch eens koolstof ontstaan is. Zou dit geen andere inzichten kunnen geven?
Want op die dag, toen hij zijn schepping voltooid had, hield hij op met al zijn werk.
Huist er in een singulariteit nu juist ongekende orde of juist totale wanorde?
Oneindige dichtheid, doet me denken aan zwarte gaten. Zouden we deze dan met een singulariteit kunnen vergelijken?
Ik heb nog zo veel vragen.
Oneindige dichtheid, doet me denken aan zwarte gaten. Zouden we deze dan met een singulariteit kunnen vergelijken?
Ik heb nog zo veel vragen.
Want op die dag, toen hij zijn schepping voltooid had, hield hij op met al zijn werk.
De symmetrie wordt wel degelijk door iets gebroken, namelijk door de grondtoestand van de theorie. Dat is ook het idee achter het Higgsmechanisme: het Higgsveld zorgt ervoor dat de grondtoestand van het standaardmodel de ijksymmetrieën breekt, maar de theorie zelf niet.quote:
De kernvraag blijft natuurlijk wat dan precies de symmetrie initieel doorbroken heeft en daarmee een Big Bang induceerde. Misschien wel helemaal niets, net zoals bijvoorbeeld in dit citaat over gauge fields:
"The symmetry of the field equations is not reflected by the individual solutions, but it is reflected by the range of solutions. An actual measurement reflects only one solution, representing a breakdown in the symmetry of the underlying theory. "Hidden" is perhaps a better term than "broken" because the symmetry is always there in the equations. This phenomenon is called spontaneous symmetry breaking because nothing (that we know) breaks the symmetry in the equation"
Ik schrijf boeken over wetenschap en filosofie!
https://www.epsilon-uitga(...)e-tijd-materie/10996
https://www.spectrumboeke(...)k-niet-9789000386765
https://www.spectrumboeke(...)tronen-9789000395071
https://www.epsilon-uitga(...)e-tijd-materie/10996
https://www.spectrumboeke(...)k-niet-9789000386765
https://www.spectrumboeke(...)tronen-9789000395071
Was alle materie soms een enorm groot zwart gat dat explodeerde, dat was blijkbaar het "niets"?quote:Mijn vraag is dan ook: hoe kan nou "iets" uit "niets" ontstaan volgens deze redenatie, en hoe kijken jullie daar tegen aan?
Materie (en energie) moet ergens vandaan komen. Dan rijst meteen de vraag, hoe ontstond dit immense zwarte supergat dat de "Big Bang" veroorzaakte?
Als het zo zou zijn dat de BB ontstaan is uit een zwart gat dan word het dus 'iets uit iets'. En zouden we moeten concluderen dat ons universum niet het origineel is.
Want op die dag, toen hij zijn schepping voltooid had, hield hij op met al zijn werk.
In de achtertuin van jouw huis gelegen in dat waarschijnlijk zeer schone dal, bestaat de situatie 0 Ea+ - 0 Ez=0 niet en zal er dus ook niet elke dag een nieuwe Big Bang kunnen ontstaan. De ruimte-tijd is in dit model pas ontstaan toen Ea en Ez voor het eerst separaat als asymetrische vormen van energie ontstonden. Echter wel altijd complementair en met Etot =0.quote:
In antwoord op Agno:
Nou, in mijn achtertuin bijvoorbeeld en dan elke dag.
Vergelijk het met de (latere) scheiding van deeltjes en anti-deeltjes. Op een bepaald moment zijn deze deeltjes te ver van elkaar gescheiden om nog te kunnen annihileren en daarna verder geëvolueerd tot wat we nu materie en anti-materie noemen.
Dacht ik zo...
Je hebt (zoals gewoonlijkquote:
[..]
De symmetrie wordt wel degelijk door iets gebroken, namelijk door de grondtoestand van de theorie. Dat is ook het idee achter het Higgsmechanisme: het Higgsveld zorgt ervoor dat de grondtoestand van het standaardmodel de ijksymmetrieën breekt, maar de theorie zelf niet.
) gelijk, Haushofer."in the lowest energy state the symmetry of the potential (which includes the gauge symmetry) is broken by the condensate."
Ik las dat dit voor didactische redenen vaak wordt geïllustreerd met het model van de Mexicaanse sombrero. Een balletje dat balanceert op de punt in het midden van de hoed is instabiel ("zero field configuration") en neigt er daarom naar om in de lagere energietoestand ergens in de rand van de hoed te rollen.
Hier een kritische maar gedetailleerde review van een Christen fundamentalistische fysicus:quote:
Ik was van plan om binnenkort es Krauss' nieuwste boek hierover te lezen. Hebben mensen dit al gelezen, en zo ja, gaat hij ook in op bovenstaand punt?
Het probleem is dat het postuleren van een God als alternatief nog meer vragen oproept, minder bewijzen heeft, minder voorspellingen doet en nog minder falsifieerbaar is dan de diverse wetenschappelijke hypothesen.quote:Despite the fact that Stephen Hawking's book with Leonard Mlodinow, The Grand
Design, begins by intoning, "Philosophy is dead," many physicists recently, not
least Hawking himself, have ventured to make many controversial philosophical
speculations going far beyond the science that is presently well understood.
Lawrence Krauss's latest book, A Universe from Nothing: Why There Is Something
Rather than Nothing, falls into this category. Chapters 2-8 are a nice
popularization of much of what we have learned in cosmology (modulo a few
technical details) and are well worth reading. (I would have given four stars
if the book had just included these chapters and had a reasonable title.)
But in my mind as another physicist working in the same general area of cosmology
(and perhaps focusing deeper into the quantum aspects of cosmology),
its philosophical argumentations fall far wide of the mark of answering
the age-old question of why there is something rather than nothing.
Krauss essentially redefines the ancient difficult question into different forms
that science can address, discusses possible solutions to the restricted questions
(themselves highly speculative, as Krauss carefully recognizes), and then seems
to imply that these speculative answers to the restricted questions solve
the ancient difficult problem.
As I would put it, the question of why there is something rather than nothing is
the question of why there is anything not logically necessary (something) rather
than not anything not logically necessary (nothing). True theorems of
mathematics (the logical following of the conclusions from the axioms, not the
axioms or conclusions themselves, which might be neither true nor false, such as
the axiom of choice, which can consistently be either assumed or negated) seem
to be logically necessary, true in all logically possible worlds, so I am
excluding them from being counted as `something,' since otherwise it would seem
obvious that these supposed `somethings' must necessarily exist. However,
entities like elementary particles, atoms, molecules, sand grains, rocks, life,
sex, people, money, books, book reviews, memes, computers, internets,
universities, nations, continents, planets, stars, galaxies, electromagnetic
fields, space, time, quantum states, quantum operators, quantum probabilities,
particle masses, coupling constants, laws of physics, observations, conscious
perceptions (or sentient experiences), and even God in my view (though many
disagree) are not, so far as I can see, logically necessary, so they are
`somethings' in my sense. They are somethings whose existence has long been
mysterious. Why do any of these entities exist, if there is no logical
requirement that they must?
Krauss nicely tells how the laws of physics and the existence of a quantum state
with a region of space and time containing an electromagnetic field (or
containing the gravitational field of a black hole) can lead to the evolution of
the quantum state from having no particles at one time to a quantum state having
particles at another time. If only particles are counted as `something,' so
that the situation with `only' the laws of physics, space, time, and an
electromagnetic field or black hole but no particles counts as `nothing,' then
indeed these are cases in which we now understand scientifically how `something'
can arise from `nothing.' However, it is a very strong restriction of
`something' to exclude laws of physics, space, time, and electromagnetic and
gravitational fields.
Krauss goes on to discuss how it might be possible to obtain a scientific
understanding of how a situation even without space and time can lead to a
situation with space, time, fields, and particles, though again he implicitly
assumes some laws of physics and a suitable quantum state. This case has a
subtlety that Krauss does not discuss, in that if one considers a situation
without time, what is meant by saying that another situation with time arises
out of it? It can hardly be by the time evolution that was assumed in the case
of existing space and time with fields that produce particles at a later time
that may not exist at an earlier time.
One view of quantum gravity, particularly in what is called canonical quantum
gravity (though it has problems not fully understood), is that different times
are different components of the quantum state (which may also have components
with no time, and perhaps even with no time and no space). In this view in
which time is rather emergent (part of some components of the quantum state,
like wetness for water molecules that might not be considered to exhibit this
property when in isolation), time is not fundamental, so there is no evolution
from one component of the quantum state to another, and certainly not from a
component without time to a component with time. Then one would just say that
the full quantum state has some components without time, and other components
with time. So even if one chose not to count the quantum state as `something,'
one could hardly say that time arose in the sense of time evolution from
non-time, but rather simply that both components without time and components
with time exist within the full quantum state. Without time and time evolution,
it also appears to be an oxymoron to say, as the title of Chapter 10, that
"Nothing is Unstable."
Now it might be true (though we certainly do not know yet) that unknown laws of
physics, including both the dynamical laws (how things evolve with time if there
is time, or more generally in quantum theory, the algebra of quantum operators)
and the boundary conditions (which solution of the dynamical laws describes our
universe or multiverse, or which quantum state it has if quantum theory is
indeed correct), determine that parts (components) of the quantum state have no
time or space or particles, and that other parts do have time and space and
particles. Restricting `somethings' to, say, time, space, and particles, one
might say that the complete quantum state has both `nothing' and `something,'
but even with this restricted sense of `something,' it is rather a strained
interpretation to say that the `something' part arose out of the `nothing' part;
both simply exist within the total reality. In any case, the laws of physics
(both the dynamical laws and the quantum state) are here being implicitly
assumed to exist, and it certainly seems unfair to dismiss them as `nothing.'
Krauss goes on to speculate that "there may be no fundamental theory at all"
(page 177), perhaps that there are not even fundamental laws of physics, but
that the laws we deduce arise from a situation without laws. This is certainly
speculation (though I do not want to imply that Krauss is suggesting that it is
not speculation) going far beyond present science, since by what meta-laws or
processes could laws arise from non-laws? Krauss seems to have in mind current
ideas of the multiverse, in which the entirety of our physical reality (let me
call it the universe, even if it is a multiverse) has highly varied parts, say
with different particle content, particle masses, and coupling constants that
might be considered to be part of local `laws of physics' or `bylaws' for that
part of the universe. It is an interesting question, now being addressed within
superstring/M theory and its apparent string landscape, how an overall
superstring/M theory (not yet fully known) might lead to different parts of the
universe (pocket universes or sub-universes) having different local bylaws of
physics. In this way the local bylaws might indeed arise from the global laws
for the entire universe.
But so far there is no convincing evidence I am aware of that there are not
global laws for the entire universe or multiverse, even if these laws do not
lead to unique laws for the sub-universes. I see the scientific attractiveness
of the multiverse hypothesis as arising from the idea that the laws for the
entire multiverse might be simpler and more elegant than the laws for our
individual sub-universe, not that there are no laws at all for the entirety.
In his preface, Krauss admits that philosophers and theologians have objected to
his meaning of `nothing' and claim that he does not understand it. Krauss's
initial response is to make the gratuitous ad hominem reply, "I am tempted to
retort here that theologians are experts at nothing." He then says that for
them, "Nothing is `nonbeing,' in some vague and ill-defined sense." Well, even
though I am a scientist rather than a philosopher or theologian, on this issue I
agree with them and think that the idea of nothing as the absence of anything
not logically necessary is much more precise and well-defined than Krauss's
imprecise ideas of `nothing,' such as "the absence of space and time itself".
(If space and time are emergent properties, how does one define precisely their
absence? How can one define precisely the absence of emergent approximate
properties like wetness?)
Although I have focused on the philosophical ideas of nothingness that Krauss
does seems to engage with more by ridicule than by understanding, I also
disagree with his anti-theistic remarks, such as his referring on page 173 to "a
remarkable all-powerful entity for which there is simply no other evidence." In
contrast to this, the existence of an omnipotent God seems to me to be the
simplest explanation for the strong historical evidence for the resurrection of
Jesus, for example as recently summarized by the masterful historical treatment
by N. T. Wright in his 817-page analysis, The Resurrection of the Son of God.
So what Krauss wrote here is a gross overstatement.
Now my objection to this error should not be mis-interpreted to be an objection
to honest doubt and skepticism, which are indeed helpful in both science and
religion in getting closer to the truth, and I do appreciate other places in the
book where Krauss seems more honest in his skepticism and less dogmatic about
lack of contrary evidence. If the phrase I quoted had been written something
like the following, I would not have objected: "a remarkable all-powerful
entity for which I personally do not see convincing evidence." But to say, in
the face of the massive historical evidence that Jesus' disciples believed that
they had witnessed his empty tomb and personally had seen him resurrected from
death, that there is no other evidence for God, sounds woefully ignorant of the
facts. I personally would advocate skepticism toward unsubstantiated beliefs
that "there is simply no other evidence" for God.
In his final paragraph of his Afterward, Richard Dawkins makes the prematurely
triumphalist statement, "And now we can read Lawrence Krauss for what looks to
me like the knockout blow." To me as a fellow scientist, it appears Krauss has
instead swung far wide of the goal, striking only the air with his philosophical
speculations that do not address the truly deep questions of existence.
Don N. Page
Professor of (theoretical gravitational) Physics
University of Alberta
profdonpage@gmail.com
Ik denk dat de kennis over het ontstaan van het universum nog niet volwassen genoeg is om de vraag te beantwoorden dus het kosmologisch argument dat hiervan afhankelijk is werkt ook niet.
Wat er in heilige boeken geschreven staat is niet belangrijk, aan de vruchten herkent men de boom.
Per definitie zal er altijd een vraag blijven die weer vraagt waar het antwoord op de vorige vraag vandaan komt. Er is geen manier om daaraan te ontkomen. We zullen dus nooit alle antwoorden vinden.quote:
Heb niet het hele topic gelezen, maar volgens mij bedoel je hetzelfde als ik zit te denken. Heb de documentaire gezien, en ik 'snap' dat ze ermee willen zeggen dat het universum spontaan uit het niets kan ontstaan omdat dit niet in strijd is met de natuurwetten, sterker nog de natuurwetten moedigen het juist aan.
Maar voor mij beantwoord dit de vraag 'hoe is het universum ontstaan?' niet... Het verschuift het probleem gewoon weer. Dacht men eerst in de trant van
- God > Universum
en daarna
- ??? > Universum
nu lijkt het alsof Hawking aan wil geven dat het mysterie opgelost is met
- Natuurwetten > Universum
Echter, ik zie het als een
- ??? > Natuurwetten > Universum
Wat er in heilige boeken geschreven staat is niet belangrijk, aan de vruchten herkent men de boom.
Totale orde. Maar de theorie is dat die orde niet helemaal totaal kan zijn waardoor er toch een niet uniform universum uit kan ontstaan.quote:Op woensdag 8 februari 2012 00:47 schreef Beckspace het volgende:
Huist er in een singulariteit nu juist ongekende orde of juist totale wanorde?
Oneindige dichtheid, doet me denken aan zwarte gaten. Zouden we deze dan met een singulariteit kunnen vergelijken?
Ik heb nog zo veel vragen.
Zwarte gaten zijn volgens mij geen singulariteit maar de meningen zijn erover verdeeld. Helaas is het moeilijk empirisch te verifieren.
Wat er in heilige boeken geschreven staat is niet belangrijk, aan de vruchten herkent men de boom.
Als er een multiverse is dan gebeurt het juist wel vaker. De zeldzaamheid zou dan voorkomen dat er teveel botsingen voorkomen. Volgens sommigen zijn er in de cosmic microwave background (CMB) de littekens te zien van botsingen met andere universa.quote:
Als de Big Bang spontaan en zonder aanleiding heeft plaats gevonden, zoals het hier ergens gesteld is, waarom gebeurt het dan niet vaker en op meer plaatsen?
Als onze cosmologische constante lager is dan die van het universum waarmee we botsen dan zijn we veilig. Zo niet dan zou er bij een botsing een licht weerkaatsende muur met bijna de snelheid van het licht op ons afkomen en ons waarschijnlijk wegvagen zonder dat we het ooit doorhebben. Nu heeft ons universum een hele lage cosmologische constante dus zou ons universum volgens de theorie bijna altijd moeten winnen. En zo niet, dan hebben we pech net zoals met de elfstedentocht.
Wat er in heilige boeken geschreven staat is niet belangrijk, aan de vruchten herkent men de boom.
Ik stroom wat laat in dit topic in, jammer want je had het mogelijk zelf aan Krauss kunnen vragen. Hij gaf gisteren een lezing op een universiteit en je kon via internet vragen stellen die werden beantwoord. Ook reageert hij wel vaker in zijn 'fan club' op Facebook op serieuze vragen.
https://www.facebook.com/#!/groups/14627823295/
Overigens gaat zijn boek nog veel dieper op de materie in dan zijn lezing.
[ Bericht 9% gewijzigd door falling_away op 17-02-2012 09:04:35 ]
https://www.facebook.com/#!/groups/14627823295/
Overigens gaat zijn boek nog veel dieper op de materie in dan zijn lezing.
[ Bericht 9% gewijzigd door falling_away op 17-02-2012 09:04:35 ]
Alpha kenny one
Misschien gebeurt dat welquote:
Als de Big Bang spontaan en zonder aanleiding heeft plaats gevonden, zoals het hier ergens gesteld is, waarom gebeurt het dan niet vaker en op meer plaatsen?
Ik schrijf boeken over wetenschap en filosofie!
https://www.epsilon-uitga(...)e-tijd-materie/10996
https://www.spectrumboeke(...)k-niet-9789000386765
https://www.spectrumboeke(...)tronen-9789000395071
https://www.epsilon-uitga(...)e-tijd-materie/10996
https://www.spectrumboeke(...)k-niet-9789000386765
https://www.spectrumboeke(...)tronen-9789000395071
Krauss zegt hier zelf over:quote:
[..]
Per definitie zal er altijd een vraag blijven die weer vraagt waar het antwoord op de vorige vraag vandaan komt. Er is geen manier om daaraan te ontkomen. We zullen dus nooit alle antwoorden vinden.
“Maybe in the true eternal multiverse there are truly no laws,” Dr. Krauss said in an e-mail. “Maybe indeed randomness is all there is and everything that can happen happens somewhere.”
http://www.nytimes.com/20(...)tml?_r=1&ref=science
Alpha kenny one
Uit dat artikel:
Ik vraag me af wat er precies met zo'n quote gezegd wil worden. Is dit een boodschap aan ID'ers, die met ideeën als finetuning God willen terugmoffelen in het rationele speelveld? Is dit een boodschap aan gelovigen in het algemeen, dat hun God niet nodig is om het bestaan van het universum te verklaren?
Gek hé, als de wetenschappelijke methode per constructie geen bovennatuurlijk standpunt inneemt.quote:In it he joins a chorus of physicists and cosmologists who have been pushing into sacred ground, proclaiming more and more loudly in the last few years that science can explain how something — namely our star-spangled cosmos — could be born from, if not nothing, something very close to it. God, they argue, is not part of the equation.
Ik vraag me af wat er precies met zo'n quote gezegd wil worden. Is dit een boodschap aan ID'ers, die met ideeën als finetuning God willen terugmoffelen in het rationele speelveld? Is dit een boodschap aan gelovigen in het algemeen, dat hun God niet nodig is om het bestaan van het universum te verklaren?
Dit zal ongetwijfeld slaan op dat artikel van Hartle en Hawking, maar hier mag wel es wat dieper op ingegaan wordenquote:Second is nothing, without even space and time. Following a similar quantum logic, theorists have proposed that whole universes, little bubbles of space-time, could pop into existence, like bubbles in boiling water, out of this nothing.
Ik schrijf boeken over wetenschap en filosofie!
https://www.epsilon-uitga(...)e-tijd-materie/10996
https://www.spectrumboeke(...)k-niet-9789000386765
https://www.spectrumboeke(...)tronen-9789000395071
https://www.epsilon-uitga(...)e-tijd-materie/10996
https://www.spectrumboeke(...)k-niet-9789000386765
https://www.spectrumboeke(...)tronen-9789000395071
De door ons waarneembare dimensies van ons universum (tijd/ruimte) kunnen best uit het niks zijn onstaan. Als in, het universum bestond nog niet als zodanig in die 4 dimensie's. Het kan best zijn dat in een andere (groep) dimensie's iets is gebeurt waardoor de tijd/ruimte van ons universum is ontstaan.
Ik denk dat een dimensie pas "bestaat" als er ook daadwerkelijk objecten zijn of kunnen zijn die in die dimensie een zekere waarde hebben. Bijv: als in den beginne het gehele universum uit een oneindig grote massa bestond, dan zou er geen ruimte bestaan, of tijd. Wellicht is er in een van de andere dimensies - die wij niet waar kunnen nemen en op dit moment geen andere betekenis hebben dan een theoretische - een verandering opgetreden die de initiele puntmassa van ons universum een heel klein beetje veranderd heeft, waardoor big bang etc.
Mu!
Maar met die ideeën verschuif je het probleem alleen maar. Ons universum is dan niet uit het niets ontstaan, maar weer uit een ander universum, etc. De echte vraag, waar dát dan weer vandaan komt, heb je niet beantwoord.
Die heb ik wel beantwoord. Als er geen tijd bestaat, bestaat er ook niet zo iets als "wat was er voordat...".quote:
Maar met die ideeën verschuif je het probleem alleen maar. Ons universum is dan niet uit het niets ontstaan, maar weer uit een ander universum, etc. De echte vraag, waar dát dan weer vandaan komt, heb je niet beantwoord.
De vraag die dan overblijft is: waarom bestaat er uberhaupt iets? Ik denk dat dat meer een filosofische vraag is: de natuurkundige zou tevreden kunnen zijn met "in den beginne was er een instabiele puntmassa".
Mu!
