Het is vrijdag nacht...

quote:

Op zaterdag 8 januari 2011 02:15 schreef TheFamousMan het volgende:

[..]

slaap zacht, man, en heel erg bedankt voor het lezen.
Ik geef je er ooit iets voor terug!

quote:

Op zaterdag 8 januari 2011 03:45 schreef TheFamousMan het volgende:
Het is ondertussen alweer 3:02, de vroege uurtjes zijn aangetreden.
Ik heb net gedouched, dus kan weer wat helderder denken, maar ik weet niet of dat nou zo voordelig is voor mijn verhalen. Ik bedoel, mijn schrijfstijl kwam vooral voort uit het feit dat ik knetter stoned was, maar ik zal m'n best doen om er nu weer wat van te maken.

En ondertussen is het al weer 3:09.

Ik zit op een dieet van Appelsientje Multi Vitamientje Exotisch Fruit NIEUW NIEUW NIEUW, en Doritos, Nacho Cheese. Naast me ligt al een lege, scheef opengescheurde zak Venco DropTwist, Laurierdrop met een vleugje zeezout.

Op de TV is een wederom Net-Niet-Grappig-genoeg om me te laten lachen Southpark aflevering, het gaat over Guiter Hero. Het ironische is, is dat de aflevering om de muziek draait, maar ik het geluid uit heb gezet. Niet dat ik geniet van de beelden, maar ik heb gewoon wat bewegend behang op de achtergrond.

De diepgaande reden achter het verhaal van mijn geluidsverhaal, is dat ik een heftige 10 jaar oude koptelefoon op heb, met voluma à la 40. De band die de groteske eer heeft gekregen om mijn veertien jaar oude trommelvliezen te bevredigen, is Nirvana. De tijdloze, maar o zo geniale band, met de meest epische liederen ooit geschreven, geëerd door de prachtige, rauwe en toch zo diepgaande stem van Kurt Cobain.

Om hem te eren, heb ik mijn eindopdracht voor Tekenen aan Kurt geweid.
Hier komt het eindresultaat:
[ afbeelding ]
niet bijster goed, maar ook niet hoornvliesonwaardig slecht, moet ik zeggen.
In ieder geval heeft de leraar er een tien voor gegeven, wat mijn eindcijfer voor tekenen uiteindelijk op een 9,8 uitbracht. Ik werd bejubeld door al mijn fans, de euforie was niet te beschrijven, de extase, de faam, de eeuwige roem. Ik wil graag mijn vriendin bedanken, die mij heeft gesteund door deze moeilijke periode.

Tevens wil ik mijn talent niet verspillen, en bracht ik mijn hersenstam in de actieve modus gezet, en kwam op het idee om gelijk mijn talent te verkloten aan een joint met 0,4 gram wiet. Zodoende kwam het idee in mij op om een topique te openen met de titel: Het is vrijdag nacht... Het was de bedoeling om een vrij lang, doch komisch en vermakelijk verhaal te schrijven over de hachelijke situatie waarin ik mij in bevond. Namelijk met twee nerds en mijn nerd broer, opgesloten in een kamer, goedkope tv te kijken. Het was vreselijk, maar jullie hebben mij door deze tijd geholpen.

Toen ik dit schreef, luisterde ik eerst naar Sliver, daarna naar Come As You Are, en toen naar In Bloom. Geen woorden voor, gewoon, sprakeloos. Alleen Jos Brink is te vergelijken met het niveau van Nirvana, het is echt, prachtig, ongehoord, sprankelend.

De klok van m'n PC blijft wonderbaarlijk genoeg hangen op de bizarre tijd van 3:29.
Ik ben totaal inspiratieloos, en kom er net achter dat het eigenlijk al 16 minuten na 3:29 is.

Laatste verhaal van vannacht, geloof ik, omdat er toch niemand leest.