Ik vind oude films saai!

quote:

Op vrijdag 14 januari 2011 13:16 schreef algebra010 het volgende:
Ik heb ook de hele IMDB top 250 gezien behalve alle films voor 1980. (Elephant man viel nog op de grens. )

Probeer eens wat voor 1980 zou ik zeggen....je mist echt heel veel.

quote:

Op vrijdag 14 januari 2011 13:21 schreef trovey het volgende:

[..]

Probeer eens wat voor 1980 zou ik zeggen....je mist echt heel veel.

heel veel. Kijk alleen al wat je dan mist in de top10

Ja ik zou het moeten doen, maar ik kan me moeilijk enthousiast maken voor die films.

quote:

Op vrijdag 14 januari 2011 12:40 schreef Weltschmerz het volgende:

[..]

We kunnen nu veel meer visuele hectiek verwerken dan tientallen jaren geleden, muziekvideos hebben film beinvloed, de algehele beeldcultuur ook. En tegelijk is het vertelritme ook haastiger geworden. Ik denk dat Citizen Kane destijds visueel overdonderend was.

Ik hou wel van het overdonderende, dus ook het hectische. Maar ook het trage kan juist heel overdonderend zijn, wanneer je het niet gewend bent. Alleen heb ik er ook wel eens moeite mee, zeker het eerste half uur, en zeker op tv. Wegzappen of de speler stil zetten is toch wat laagdrempeliger dan de bioscoop uit lopen en die neiging is dan soms wel sterk. De film waarbij ik daar het meeste moeite mee had was trouwens Jackie Brown, misschien juist omdat die de oude generatie films nadeed qua tempo en vaart.

Het is gewoon wennen, net als een oudere generatie heeft moeten doen maar dan andersom. Je moet er even op instellen en wat meer plaatjes kijken en wat minder meegesleurd worden, in een lang shot kun je ook meer zien. Het is dus iets meer 'kijken' en wat minder 'zien', en je hebt dus zelf een iets actievere rol. Er zijn heel veel prachtige films gemaakt dus het is wel de moeite waard om daar even aan proberen te wennen.

Daarom vind ik ook het beste om langzame trage films, zowel oude als nieuwe (The American bijv.) te kijken in de bioscoop. Omdat daar het minste afleiding is. Zeker iig niet op tv, want ook ik zal dan gaan zappen. Eigenlijk moet je bij zo'n film helemaal klaar gaan zitten en zorgen dat je geen enkele afleiding hebt, zodat je er helemaal inzit. Dus ook bijvoorbeeld niet op je horloge/klok kijken tijden het kijken. Zelfs als je in de bios zit. Dan wordt je het beste totaal in de film gezogen. Tenminste dat is mijn beleving.

quote:

Op vrijdag 14 januari 2011 13:37 schreef Lonewolf2003 het volgende:

[..]

Daarom vind ik ook het beste om langzame trage films, zowel oude als nieuwe (The American bijv.) te kijken in de bioscoop. Omdat daar het minste afleiding is. Zeker iig niet op tv, want ook ik zal dan gaan zappen. Eigenlijk moet je bij zo'n film helemaal klaar gaan zitten en zorgen dat je geen enkele afleiding hebt, zodat je er helemaal inzit. Dus ook bijvoorbeeld niet op je horloge/klok kijken tijden het kijken. Zelfs als je in de bios zit. Dan wordt je het beste totaal in de film gezogen. Tenminste dat is mijn beleving.

Ik denk dat je zelf moet omschakelen naar het ritme van zo'n film, en dan dus ook echt moet gaan kijken ipv passief iets te zien te krijgen. Je moet zelf iets gaan doen met de tijd die de film je geeft, en dan niet op je horloge kijken inderdaad. Dat kan soms even duren.

Thuis werkt dat voor mij vaak niet, en voor jou kennelijk ook niet, maar dat kan voor iedereen anders liggen. Ik heb bijvoorbeeld ook moeite met mp3 luisteren zonder de hele tijd te gaan kiezen, af te breken en zoeken, terwijl ik er dan eigenlijk helemaal niet van geniet, daarvoor moet ik iets opzetten en niet de hele tijd invloed kunnen uitoefenen. Hetzelfde heb ik met een afstandsbediening, als het even te lang duurt dan heb ik alweer het gevoel dat ik daar iets aan moet veranderen, omdat het kan. In de bios kan dat niet en dan heb ik ook de rust om te kijken.

quote:

Op vrijdag 14 januari 2011 12:04 schreef Jor_Dii het volgende:

[..]

Potverdomme zeg, hoe durf je dit in hemelsnaam te zeggen! Rear Window is een van de meest filmische films ooit gemaakt. Het hele concept van die film draait om het daadwerkelijke kijken, het voyeurisme van Jeffries en tegelijkertijd het voyeurisme van ons kijkers die met hem meekijken. Het verhaal is spannend, heeft prachtige wendingen, goede dialogen en een van de meest aparte sets ooit voor een film. Ik kan me nog herinneren dat ik deze voor het eerst zag en gewoon mee begon te zweten omdat de film zo'n claustrofobische sfeer benadrukte. Je hebt nog veel te leren TS (ik ben trouwens 23).

Goed voorbeeld van hoe je een film wél moet aanprijzen.

Trouwens gisteren Casablanca gekeken (eindelijk). Mag ook wel bij de aanraders

Je kan niet zeggen ''Films van voor 1975 interesseren me geen fluit'', het lijkt me sterk dat er geen een film van voor 1975 is die je tof vindt.

Er zijn zat films van voor 1975 die ik liever kijk dan 13 in een dozijn prut waarbij het enige ''goede'' de overdreven hoeveelheden special effects zijn (en dan doel ik op Avatar, Pirates, Harry Potter etc.) of de zoveelste voorspelbare plottwist (Shyamalan), rampenfilm (Emmerich) of komedies/romantische komedies waarbij 95% van de kaartverkoop te denken is aan 2-3 grote namen in de film.

quote:

Op vrijdag 14 januari 2011 13:16 schreef algebra010 het volgende:
Ik heb ook de hele IMDB top 250 gezien behalve alle films voor 1980. (Elephant man viel nog op de grens. )

Dat is dus écht zonde he, waarom eigenlijk? Dus wel Avatar gekeken maar niet The Good The Bad and the Ugly?

Zonde

Ik heb e.e.a gelezen hier, maar niet alles. Wat ikzelf in ieder geval erg belangrijk vind, is dat films in tijdsperspectief geplaatst dienen te worden. Waar bijvoorbeeld een film als Raiders of the Lost Ark tegenwoordig afgemaakt zou worden vanwege de vele foutjes in het script, is het vanwege de leeftijd juist één van de charmes van de film. Natuurlijk leunt de film ook op de humor, Ford en de fantastisch geschoten actie, maar toch.

Een film als Citizen Kane echter vond ik de eerste keer zelf ook maar gewoontjes. Destijds was het echter een film als Avatar (hoewel Avatar niet zo'n heel goed voorbeeld is, maar wel een voorbeeldje) die filmtechnieken gebruikte die nog nooit waren vertoond. Dat wordt vaak vergeten, waar dit bij Kubrick bijvoorbeeld wel door bijna iedereen aangehaald wordt. Het is natuurlijk moeilijk om jezelf in die periode te plaatsen, maar het is het zeker waard.

Citizen Kane was één van mijn eerste oldies en ik vreesde daarna dat de oude films niet aan mij besteed waren. Door me er wat meer in te verdiepen en mezelf open te stellen voor de charmes van de oude tijd (het mindere acteren, vrouwen die vooral charming waren i.p.v. goed acterend, de 'cheesyness' die eigenlijk pure romantiek is) is het helemaal goed gekomen. Denk aan Rear Window (Grace Kelly <3) en It's A Wonderful Life, die tegenwoordig nauwelijks meer van die kwaliteit gemaakt (kunnen) worden.

Dat is toch één van de belangrijkste dingen om een oude film op waarde te schatten. Ik keek pas bijvoorbeeld It's A Wonderful Life met familieleden, met Kerst. 'Bleh, saai' hoorde ik. Tsjah, dan snap je het echt niet. Of je hebt je er niet in verdiept en jezelf ervoor opengesteld. Dat doet wonderen.

quote:

Op zaterdag 8 januari 2011 00:21 schreef Dj_Day-V het volgende:

[..]

Waarom niet? En waarom mogen die niet in mijn persoonlijke favorieten lijst

Nou, tekken was een flop, dragonball was een flop...

quote:

Op zaterdag 8 januari 2011 00:20 schreef Beardy het volgende:
Naar mijn mening horen filmversies van boeken, strips of games niet in beste film lijstjes thuis.

Dat is net zo kortzichtig als ''Ik vind oude films saai'', waarom moet het per se origineel zijn?

Ik noem een Watchmen, Dark Knight, Godfather, en zo kan je nog wel doorgaan.

quote:

Op woensdag 19 januari 2011 17:00 schreef RacerDKB het volgende:

[..]

Dat is net zo kortzichtig als ''Ik vind oude films saai'', waarom moet het per se origineel zijn?

Ik noem een Watchmen, Dark Knight, Godfather, en zo kan je nog wel doorgaan.

Ik ben het met je eens (heb Sin City in mijn top5 staan... ), maar voor Alone in the Dark gaat het zeker op. Wat een ongelooflijke kutfilm was dat zeg...

quote:

Op woensdag 19 januari 2011 17:11 schreef El_Matador het volgende:

[..]

Ik ben het met je eens (heb Sin City in mijn top5 staan... ), maar voor Alone in the Dark gaat het zeker op. Wat een ongelooflijke kutfilm was dat zeg...

De eerste goede gameverfilming moet ik nog zien ja, maar ik denk dat we het er over eens kunnen zijn dat boek- en stripverfilmingen geniaal kunnen zijn.

Uwe Boll is dan ook wel een vak apart, zijn doel is eigenlijk om slechte films te maken
Net als Postal.

quote:

Op woensdag 19 januari 2011 17:13 schreef RacerDKB het volgende:

[..]

De eerste goede gameverfilming moet ik nog zien ja, maar ik denk dat we het er over eens kunnen zijn dat boek- en stripverfilmingen geniaal kunnen zijn.

Uwe Boll is dan ook wel een vak apart, zijn doel is eigenlijk om slechte films te maken
Net als Postal.

Maar Postal was zo slecht dat het weer grappig werd. Alone in the Dark daarentegen was gewoon dom. Als dat zijn bedoeling was geweest, is dat dan aardig gelukt.

12 angry men vind ik wel een oude film die prima te pruimen is. http://www.imdb.com/title/tt0050083/

Puik verhaal. En doordat het vooral om het verhaal draait kun je je ook niet ergeren aan mislukte special effects.

Een ander goed argument om oude films te bekijken is om te zien hoe men van bepalende regisseurs trucjes heeft afgekeken en deze heden ten dage gebruiken. Of het nu de verhaallijnen van Kurosawa of de camerastandpunten van Hitchcock zijn, het is gewoon mooi om te zien dat vooral de jaren 30, 40 en 50 (mijns inziens) bepalend zijn geweest voor wat we tegenwoordig krijgen voorgeschoteld qua plot en uitwerking daarvan.

Zonder oudere films te bekijken mis je hele generaties aan acteurs en actrices waarvan velen legendarisch.

films voor de jaren 1980 zijn gewoon anders... de 1 boeit het en de ander niet.

Mij boeit het gewoon niet ( op de westerns na )

Back to the future

quote:

Op donderdag 20 januari 2011 00:01 schreef the_legend_killer het volgende:
films voor de jaren 1980 zijn gewoon anders... de 1 boeit het en de ander niet.

Mij boeit het gewoon niet ( op de westerns na )

Waarom die grens van 1980 dan? Ik vind het nog begrijpelijk dat je een onderscheid maakt tussen silent films uit de jaren 20 en 30 en wat daarna kwam, maar wat is nu het intrinsieke verschil tussen films van voor 1980 of daarna? Tuurlijk, het tempo ligt in veel films stukken lager en zoals hier ook al is opgemerkt zijn bepaalde method actors zoals Brando niet voor iedereen weggelegd. Het komt allemaal wat geforceerd over misschien, maar ik denk dat het wezenlijke verschil is dat de verhaallijnen van oudere films vaak net even wat simplisticher, identificeerbaarder zijn dan wat we tegenwoordig zien.
Als ik the Sopranos als (TV-serie) voorbeeld mag nemen. Het succes van die serie heeft er vooral mee te maken dat het publiek zich kon identificeren met het hoofdpersonage. Het publiek prikt tegenwoordig zo gemakkelijk door de commercialisering van bepaalde films heen. Enkel een mooi gezicht of een goddelijk lichaam hebben werkt niet meer. Men wil een mate van realiteit zien én zich kunnen identificeren met het personage. Zo'n everyman als bijvoorbeeld James Stewart heeft tientallen films gemaakt waarin hij keer op keer de show stal zonder al te veel op te vallen. Dat soort acteurs hebben we nog maar een weinig tegenwoordig.

James Stewart, Cary Grant, Henry Fonda en nog veel meer.

Laten we Errol Flynn ook niet vergeten met zijn avonturenfilms uit de jaren 30.

quote:

Op donderdag 20 januari 2011 00:18 schreef Jor_Dii het volgende:

[..]

Waarom die grens van 1980 dan? Ik vind het nog begrijpelijk dat je een onderscheid maakt tussen silent films uit de jaren 20 en 30 en wat daarna kwam, maar wat is nu het intrinsieke verschil tussen films van voor 1980 of daarna? Tuurlijk, het tempo ligt in veel films stukken lager en zoals hier ook al is opgemerkt zijn bepaalde method actors zoals Brando niet voor iedereen weggelegd. Het komt allemaal wat geforceerd over misschien, maar ik denk dat het wezenlijke verschil is dat de verhaallijnen van oudere films vaak net even wat simplisticher, identificeerbaarder zijn dan wat we tegenwoordig zien.
Als ik the Sopranos als (TV-serie) voorbeeld mag nemen. Het succes van die serie heeft er vooral mee te maken dat het publiek zich kon identificeren met het hoofdpersonage. Het publiek prikt tegenwoordig zo gemakkelijk door de commercialisering van bepaalde films heen. Enkel een mooi gezicht of een goddelijk lichaam hebben werkt niet meer. Men wil een mate van realiteit zien én zich kunnen identificeren met het personage. Zo'n everyman als bijvoorbeeld James Stewart heeft tientallen films gemaakt waarin hij keer op keer de show stal zonder al te veel op te vallen. Dat soort acteurs hebben we nog maar een weinig tegenwoordig.

Het trekt mij op 1 of andere manier niet.. de acteurs en de films. Brando heb ik nooit wat aan gevonden. En dan heb ik al heel veel films gezien.

Doe mij maar acteurs zoals Lewis,Bale,Hardy en Fassbender. Ook al is de film middelmatig dan weten deze acteurs het alsnog wel naar een hoger niveau te tillen.

Ik wil even dit topic en zijn bewoners complimenteren. Het had gemakkelijk in een bashfestijn kunnen ontaarden, maar het is een mooi topic geworden waarin mensen respectvol hun mening geven en soms ook eerlijk hun eigen kijkgedrag beschouwen.

Niet dat ik er zelf veel aan toe te voegen heb, maar ik lees vol belangstelling mee.

quote:

Op zaterdag 8 januari 2011 02:09 schreef DrDentz het volgende:
Remakes van oude films halen wel vaak slechte cijfers.

http://www.imdb.com/title/tt0155975/
http://www.imdb.com/title/tt0166322/

Je zou toch denken: zelfde verhaal, maar dan betere technieken etc levert een beter cijfer op. Maar tegen nostalgie boks je niet op.

Dit soort remakes zijn dan ook de kanker van de filmindustrie. Volledig terecht dat het een laag cijfer krijgt.