Mag ik jullie iets voorleggen?
Sorry, ik kom dwars door de lol heen, maar het blijft maar door mijn kop zeuren.
Ik liet tegen een vriendinnetje vallen dat ik wrsch mijn nagellak spullies te koop wil gaan zetten. Het zijn er best wat en aangezien mijn nagels heel erg slecht zijn op het moment doe ik er niks mee.
In de kast uit laten drogen vind ik zonde en mss hou ik er nog 25E aan overofzo.
(Dat laatste heb ik haar niet gezegd, het klinkt zo crisis.

).
Zegt ze 'mag ik niet eens even komen kijken dan eerst?'.
Ehm ja, mag, prima, had bedacht dat ze best een paar lakjes mee mocht nemen ofzo. Ik zei zelfs nog dat ik de perfecte lak had voor haar paarse outfit.
Komt er ineens een 'Ja, mss ter compensatie van die zak met kleertjes en die doos met schoenen die ik gegeven heb' achteraan.

Ben ik nou gek? Ik vond dat zo lomp? Ja, je hebt me die zak kleren gegeven, maar ik vond echt niet alles daarvan leuk of draagbaar (alleen dat ga ik haar niet recht in haar gezicht zeggen, dat durf ik niet). En ook die schoenen zijn maar zozo. Er is 1 paar dat ik echt leuk vind, de rest eig. niet.
Ik vond het zo lullig en ik maal niet snel over dingen, maar dit was de reden dat ik vanmorgen om 05.20 niet meer terug in slaap kwam toen het me weer te binnen schoot.
Als je toch aan iemand een zak kleding geeft 'mss zit er voor jou nog wat bij, anders gaat het toch weg' dan hoeft daar toch niet per se iets tegenover te staan?
Ik heb ooit wel eens voor een andere vriendin wel een bon gekocht. Zij gaf me echt een doos vol prachtige H&M kleding, alles stuk voor stuk nog zo mooi, ik heb in die maat hooguit 2 shirtjes voor Sasha hoeven kopen. Het feit dat ik toen niks meer hoefde te kopen vond ik wel een reden om er iets tegenover te stellen, dus ze kreeg een H&M bon van me. Mijn zus heeft er ook wel een handje van.
'Ik heb hier nog een Nijntje rugzakje liggen, mss leuk voor Sasha voor mee naar de creche?'
'Ja leuk!'
'Da's dan 5 euro, anders was hij op Marktplaats gegaan.'

Ik was te verbouwereerd om te zeggen 'vreet hem maar op!'

Niet dat ik altijd alles maar gratis wil en moet krijgen hoor, maar eerst aanbieden alsof je iets krijgt en er dan toch iets voor terugwillen... Laat maar dan.
Ik vind het al moeilijk om bij dat soort giften nee te zeggen als het net niet is wat ik zelf zou kopen dus zeg vaak uit vriendelijkheid ja, zoals bij die kleertjes van de vriendin uit dit verhaal. Haar smaak is net anders dan de mijne zeg maar.

Lang verhaal!

(En nu even weg. Nieuwjaarslunch van mijn werk.

)