Foto's van tanks uit Wereld Oorlog 2!

quote:

Op zaterdag 1 januari 2011 17:52 schreef Onnoman het volgende:

[..]

ben je snel klaar

quote:

Op zaterdag 1 januari 2011 17:59 schreef Onnoman het volgende:

[..]

gelieve foto's, en dit zijn 2 totaal verschillende tanks!

quote:

Op zaterdag 1 januari 2011 18:00 schreef popolon het volgende:

[..]

Ik vind filmpjes veel leuker, en ja, dat 't verschillende tanks zijn is wel duidelijk.

quote:

Op zaterdag 1 januari 2011 18:03 schreef bas-beest het volgende:
Is men lekker jouw huiswerk aan het maken?

quote:

Op zaterdag 1 januari 2011 17:59 schreef Onnoman het volgende:

[..]

gelieve foto's, en dit zijn 2 totaal verschillende tanks!

quote:

Op zaterdag 1 januari 2011 18:04 schreef Your_mother_in_law het volgende:

[..]

Ninja- edit

quote:

Op zaterdag 1 januari 2011 23:44 schreef Onnoman het volgende:

[..]

deze tank was veel te modern voor 1e wereldoorlog.. maar te oud voor de 2e wereldoorlog..

grappig ding.. ik heb gehoord dat deze door NL bij de oorlog weliswaar werd ingezet, maar er nooit mee geschoten is omdat ie in het moeras was gezonken

hoe treurig!

quote:

Toen het Duitse leger op 10 mei 1940 Nederland binnenviel, kon het Nederlandse leger geen gebruik maken van tanks. Er waren weliswaar 110 lichte en 35 middelzware tanks besteld, maar deze zouden niet op tijd worden afgeleverd. Toch beschikte Nederland over één heuse tank, die in 1939 regelmatig het nieuws had gehaald.
De tank was na de Eerste Wereldoorlog aangeschaft om proeven te doen in het nederlandse poldergebied. Men kwam al snel tot de conclusie dat het gebruik van deze zware gevechtswagens niet paste in het drassige Hollandse terrein, dat doorstoken was met sloten en kanalen. Om met het aangeschafte exemplaar toch een beetje uit de weg te kunnen, experimenteerde men met manieren om slootjes over te steken. Toen Nederland overging tot de eerste inundatie in de grebbelinie, was dit een uitgelezen mogelijkheid om deze hindernis met zwaar materiaal op haar kracht te testen. De plaats van handeling was de proefinundatie bij Asschat, waar vanaf september 1939 een deel van de 5e kom onder water stond. Tevreden zag de legerleiding dat de inundatie inderdaad een geduchte hindernis vormde.
In oktober 1939 lieten kamerleden weten hoe goed het zou zijn als de bevolking ook zou zien dat Nederland zich achter het water geen zorgen hoefde te maken. "Want de indruk die men krijgen moet is deze, dat de vijand door zulk een inundatie niet kan doorkomen. Het is één pappige, weke brei waarin vooral alles wat zwaar is wegzinkt en blijft steken." Aan deze wens werd gehoor gegeven; voor de pers maakte fraaie plaatjes van een stuk 7 veld dat met zes paarden het geïnundeerd gebied inreed. Spoedig moest men rechtsomkeer maken. Het vóértuig wat de ondoordringbaarheid het best kon aantonen, was de enige tank die Nederland rijk was. De vechtwagen kwam inderdaad niet ver en begon al snel schuin weg te zakken in de modder. Het kostte de grootste moeite om het gevaarte weer op de kant te krijgen. Ook van dat spektakel werden foto's gemaakt, die naar de verschillende dagbladen werden verstuurd. Vanaf november kon iedereen lezen en zien dat een aanval met tanks door een inundatie niet tot de mogelijkheden behoorde.
De tank die de Nederlandse zorgen op deze bijzondere manier moest wegnemen was van het type Renault FT-17. Hij was bedoeld voor twee manschappen; een bestuurder en een kanonnier, die achter elkaar in het voertuig zaten. In tegenstelling tot de allereerste tanks was de FT-17 voorzien van een koepel, zodat het schootsveld van het 37 mm kanon niet werd beperkt. De tank onderscheidt zich van de hoge pantserwagens door de rupsbanden. Daardoor werd het voertuig minder kwetsbaar. Toch zal men zich allerminst veilig hebben gevoeld met de bepantsering van 16 mm. De tank met een gewicht van 6,6 ton bewoog zich zeer traag over het slagveld en zelfs op de weg haalde hij nog geen 8 kilometer per uur. Na de proeven bij Asschat werd de tank naar de Ripperdakazerne (cavalerie) in Haarlem gebracht, waar hij geplaatst werd bij het hek. De Renault 4 cilinder benzinemotor werd uit de tank gehaald. De Nederlandse FT-17 had zijn werk gedaan en werd niet meer ingezet tijdens de meidagen '40.

quote:

Bij een oefening in 1938 noemde een Duitse militair waarnemer het Nederlandse leger een grap, en niet eens een goede.

quote:

Op zondag 2 januari 2011 00:05 schreef Onnoman het volgende:
SturmPanzer IV Brummbär
aantal: 306
snelheid: 24-40 km/h
land: Engels
ingezet in: Kursk, Anzio, en Normandy
Pluspunt: sterk pantzer
minpunt: matig tegen tanks

[ afbeelding ]

quote:

Op zondag 2 januari 2011 00:05 schreef Onnoman het volgende:
SturmPanzer IV Brummbär
aantal: 306
snelheid: 24-40 km/h
land: Engels
ingezet in: Kursk, Anzio, en Normandy
Pluspunt: sterk pantzer
minpunt: matig tegen tanks

[ afbeelding ]

quote:

Op zondag 2 januari 2011 02:04 schreef Onnoman het volgende:
Het leger stelde niet veel voor in Nederland.. vooral ook vanwege de introductie van het gebroken geweertje.. dat voor de Nederlanders een Linkse goodwill gedachte was, maar voor de Duitsers een Rode Loper.

quote:

Dit goede trekpaard schijnt kreupel te zijn geworden - J.W. Albarda, SDAP

quote:

De bewapening die het Nederlandse leger anno mei 1940 kende, is regelmatig inzet van discussies over kwaliteit, tegen de achtergrond van de vermeend archaïsche staat waarin het Nederlandse leger in die tijd zou hebben verkeerd. Een genuanceerde beeld ontstaat wanneer de bezoeker kennis neemt van de werkelijke kwaliteit van de bewapening. Als men die bewapening zou vergelijken met de kwaliteit van de bewapening van de tegenstander anno 1940, dan zou men snel tot de conclusie moeten komen dat het kwaliteitsverschil zeer beperkt was. De tegenstander had vooral meer ondersteuningswapens, plachte zijn wapens en eenheden - onder meer door beter beleid en betere communicatiemiddelen - verstandiger in te zetten en wist mede daardoor tactisch beter zijn wapensystemen in te zetten. Dat maakte vooral het verschil.
Het Nederlandse M.95 geweer - standaardwapen voor de krijgsmacht - was een repeteergeweer uit 1895. Het Duitse G.98/K.98 geweer of karabijn was evenzo een repeteergeweer uit de 19e eeuw, zij het met een iets zwaarder kaliber. Wapens die qua accuratesse niets voor elkaar onder deden, waarbij het Nederlandse geweer wegens volmantel munitie echter een slechtere 'stopping power' had. Kwaliteitsverschil was er niet. Desondanks zou het Duitse geweer geroemd worden. Een geweer waarmee ze tot 8 mei 1945 de meeste van hun militairen bewapenden. Het Nederlandse geweer werd onterecht door militairen afgedaan als een 'oud geweer, uit de vorige eeuw, dat je nog na ieder schot moest herladen'.
De Nederlandse zware mitrailleurs waren watergekoelde wapens. Ze stamden uit de tweede generatie mitrailleurs, ontwikkeld in de beginjaren van de vorige eeuw. Ze waren zwaar en relatief traagschietend. De Duitsers gebruikten voor het gros van hun troepen echter dezelfde watergekoelde mitrailleurs, maar hun modernere eenheden hadden de formidabele MG.34. Desondanks zouden de Geallieerden de Duitsers verslaan met in hoofdzaak mitrailleurs die eenzelfde of net iets hogere vuursnelheid hadden als de Nederlandse mitrailleurs in 1940. De Britse landmacht hield hun Vickers - die in Mei 1940 in Nederland ook alom in gebruik was - tot eind jaren vijftig bij hun landmacht in gebruik. De Duitse MG.34 met zware affuit was even zwaar als de Nederlandse Schwarzlose op affuit, en zelfs zwaarder dan de Vickers. Toch klaagden Nederlandse militairen over hun traagschietende niet te verslepen wapen
Hierboven zomaar twee voorbeelden van de beeldvorming die zuiver op basis van defaitisme na de snelle capitulatie ontstond en door geschiedschrijvers na de oorlog hartelijk werd geadopteerd, waardoor het verankerd raakte in het collectieve geheugen.

quote:

Op zondag 2 januari 2011 02:04 schreef Onnoman het volgende:

Toch ben ik van mening dat Nederland niet echt tanks nodig had, omdat tanks vooral handig zijn voor snel gebruik tijdens de oprukking, wat je bij bijvoorbeeld kanonnen totaal niet had: transporteren, opstellen, laden en vuren!
Aangezien Nederland te klein was om zelf een oorlog te beginnen, was een tank dus niet echt van essentiele waarde, maar hadden ze weliswaar genoeg kanonnen om tanks tegen te houden!

quote:

De duitsers zijn dus eigenlijk best van de koude kermist thuis gekomen, want wat hitler dacht als een snel karweitje, werd uiteindelijk toch een pittige.
De reden waarom wij ons hebben overgegeven, is niet vanwege het feit dat we op dat moment op het front aan het verliezen waren, maar vanwege het bombardement op Rotterdam!

quote:

Op zondag 2 januari 2011 02:04 schreef Onnoman het volgende:

[..]

Het leger stelde niet veel voor in Nederland.. vooral ook vanwege de introductie van het gebroken geweertje.. dat voor de Nederlanders een Linkse goodwill gedachte was, maar voor de Duitsers een Rode Loper.

quote:

Op zondag 2 januari 2011 15:44 schreef Nibb-it het volgende:

[..]

Tussen 1919 en 1932 telde Nederland ruim dertig anti-militaristische bewegingen. Een daarvan was Kerk en Vrede, dat met het godsgebod Gij zult niet doden openlijk aanzette tot dienstweigering. In 1933 kreeg het CDU zelfs één stem in de Tweede Kamer.
Socialisten, anarchisten en communisten hadden andere redenen om geen man en geen cent voor het militarisme over te hebben. Zij zagen oorlog als een uitvloeisel van de heersende kapitalistische-imperialistische maatschappij, die zij juist omver wilden werpen ten gunste van de socialistische heilstaat. In 1921 (geloof ik) nam de SDAP de nationale ontwapening op in het verkiezingsprogramma. Maar toen de SDAP voor het eerst ging meeregeren in 1939 was deze ontwapeningsdroom allang vervlogen.

quote:

Op zondag 2 januari 2011 16:45 schreef Im.Kant. het volgende:

Je vergeet de belangrijkste reden voor de belachelijk lage begrotingspost voor defensie. Dit was het feit dat de ARP een conservatief-financiële bezuinigingspolitiek voerde. Aangezien de toen regerende ARP een conservatief-rechtse partij was, is het vreemd om te stellen dat de linkse oppositie ook maar enige schuld heeft gehad in het veroorzaken van de weinige aandacht aan defensie in de jaren voor de oorlog. Communisten, socialisten, en anarchisten hadden van de jaren 20 tot '39 nauwelijks invloed op het regeringsbeleid.

quote:

Op zondag 2 januari 2011 19:45 schreef Onnoman het volgende:

[..]

Ik bedoel ermee te zeggen dat het symbool van gebroken geweertje een ander symbool bij de duitsers opriep. Zo van, jullie slappe houding is voor ons alleen maar de slagroom op de taart!

[..]

quote:

Wat ik uit je verhaal zou kunnen concluderen, is dat wij bij de afwezigheid van al die anti-militairistische bewegingen ons veel beter hadden kunnen focussen op ons leger..

quote:

vooral met fokker die al vanaf de eerste wereldoorlog vaak een stapje voor was dan haar concurrent!
Fokker had zo in mijn ogen hedendaags een zeer goede wapenindustrie kunnen ontwikkelen, maar nu moeten we het helaas doen met flauwe fregatjes!

quote:

Op zondag 2 januari 2011 20:02 schreef Onnoman het volgende:

[..]

Moet je wel met argumenten komen waarom je het er niet meer eens bent.. Nederland stelde en stelt ook nu op militair gebied niet veel of te weinig voor..

quote:

Het was veelal de machtstrijd tussen grootmachten als frankrijk engeland duitsland en rusland (als europese landen).. de rest deed niet (echt) mee in militair materialistische impressionistische propaganda. Nederland had argumenten genoeg om zich neutraal te wanen. Daardoor was de noodzaak op groot militaire ontwikkeling niet aanwezig.

quote:

Op zondag 2 januari 2011 19:45 schreef Onnoman het volgende:
Ik bedoel ermee te zeggen dat het symbool van gebroken geweertje een ander symbool bij de duitsers opriep. Zo van, jullie slappe houding is voor ons alleen maar de slagroom op de taart!

quote:

Wat ik uit je verhaal zou kunnen concluderen, is dat wij bij de afwezigheid van al die anti-militairistische bewegingen ons veel beter hadden kunnen focussen op ons leger..

quote:

vooral met fokker die al vanaf de eerste wereldoorlog vaak een stapje voor was dan haar concurrent!
Fokker had zo in mijn ogen hedendaags een zeer goede wapenindustrie kunnen ontwikkelen, maar nu moeten we het helaas doen met flauwe fregatjes!

quote:

Op zondag 2 januari 2011 20:02 schreef Onnoman het volgende:
Moet je wel met argumenten komen waarom je het er niet meer eens bent..

quote:

Ten behoeve van het veiligstellen van de Nederlandse koloniale belangen werden expeditietroepen uitgezonden. In verband met de Java-oorlog (1825-1830) werd in de jaren 1826-1827 ook nog eens een speciale troepenmacht geformeerd en uitgezonden. Deze troepen werden vooralsnog als bestanddeel van de Nederlandse Krijgsmacht beschouwd. Het besluit ("Algemeene Orders voor het Nederlandsch-Oost-Indische leger") van de Gouverneur-Generaal Johannes van den Bosch van 4 december 1830, waarbij een nieuwe organisatie voor het leger in Oost-Indië werd vastgesteld, geldt als het begin van een afzonderlijk Oost-Indisch Leger. Het bestond toen uit 8 mobiele korpsen, elk met een bataljon infanterie, een compagnie cavalerie en 4 stukken bergartillerie, met een totale sterkte van 600 Europese en 37 inlandse officieren en 12.905 onderofficieren en minderen. Om een goede gezagsuitoefening in de buitengewesten te waarborgen, moest de sterkte regelmatig worden uitgebreid: bijna 20.000 in 1840, 29.800 in 1882 en 36.900 man in 1930. In mei 1940 bedroeg de sterkte van het KNIL aan beroepspersoneel 1.345 officieren en 37.583 onderofficieren en minderen. Met reserveofficieren, militieplichtigen, landstorm-plichtigen en inheemse korpsen kon deze sterkte worden opgevoerd tot een totaal van 3.200 officieren en 73.000 onderofficieren en minderen.

quote:

Nederland stelde en stelt ook nu op militair gebied niet veel of te weinig voor..

quote:

het was veelal de machtstrijd tussen grootmachten als frankrijk engeland duitsland en rusland

quote:

Daardoor was de noodzaak op groot militaire ontwikkeling niet aanwezig.

quote:

Reeds kort na de verschijning van de automobiel in het laatste decennium van de vorige eeuw, groeide in Oostenrijk, Frankrijk en Engeland de militaire belangstelling, dit nieuwe transportmiddel taktisch dienstbaar te maken aan de behoeften der toenmalige krijgsmachten. Hoewel de Generale Staven de ongekende mogelijkheden als vervoermiddel onderkenden, besefte een aantal vooruitstrevende officieren eveneens een mogelijke rol, die de auto als taktisch voertuig in een toekomstige strijd zou kunnen gaan vervullen. Aanvankelijk worstelde men met het probleem dat de eerste auto's - die niets anders waren dan motorisch voortbewogen voertuigen - van een té lichte konstruktie waren. Wilde men deze voertuigen geschikt maken voor taktisch gebruik te velde, dan zou het aanbrengen van de bewapening en bepantsering noodzakelijk zijn.
In tegenstelling tot het bepantseringsprobleem, bood het reeds ver ontwikkelde Maxim- machinegeweer ongekende mogelijkheden voor een doeltreffende bewapening.
De motorfiets
Van de vele pogingen tot ontwikkeling van een dergelijk voertuig moge de Dion-Bouton vierwielige motorfiets, waarop door F. R. Simms een Maxim- mitrailleur was gemonteerd, voorzien van een lichte front-pantserplaat, worden gememoreerd. De eerste demonstratie van dit ons nu vreemd aandoende gevechtsvoertuig vond plaats in juni 1899, te Richmond, in het Graafschap Surrey.
Enige maanden later toonde Major R. P. Davidson van het Amerikaanse leger, een gelijksoortige bewapende motorfiets.
De Automobieltentoonstelling te Parijs in 1902
Door de snelle ontwikkeling welke de automobiel doormaakte, kon men op de Automobieltentoonstelling te Parijs, in 1902 reeds een gedeeltelijk gepantserde aura, voorzien van toren en machinegeweer, aanschouwen. Dit was een vinding van de Société Charron, Girardot en Voigt. Reeds in 1906 werd door genoemde firma een geheel gepantserde auto eveneens voorzien van toren met machinegeweer op de markt gebracht. In hetzelfde jaar konstrueerde men in Oostenrijk bereids de volledig gepantserde Austro-Daimler. Al deze experimenten en ontwikkelingen hadden tot gevolg, dat bij het uitbreken van de Eerste Wereldoorlog - in augustus 1914 - de strijdende partijen, zelfs de Belgen, reeds over inzetbare pantserwagens beschikten.
Pantserauto's in Wereldoorlog I
Het Belgische leger heeft o.a. haar pantserauto's, de z.g. auto'mitrailleuses, in 1914 met succes ingezet tegen de oprukkende Duitse troepen rond Leuven. In het verdere verloop van Wereldoorlog I hebben Duitse pantserwagens (auto's) in samenwerking met o.a. de cavalerie hun doelmatige inzetbaarheid bewezen tijdens de opmars in Roemenië onder Veldmaarschalk von Mackensen.
Pantserwagens voor revolutionaire en contra-revolutionaire doeleinden
Een ander historisch gebeuren met een pantserauto, dat ik de lezer niet wil onthouden, is wel de beroemde rede die Lenin in 1917 vanaf een dergelijk voertuig hield, vrijwel direkt na zijn terugkeer in Petersburg na het uitbreken van de Russische Revolutie. Dit historisch gebeuren werd op een aantal schilderijen en zelfs door een beeld voor het nageslacht vastgehouden. In de op de eerste Wereldoorlog volgende revoluties bleek de pantserwagen zeer doelmatig te zijn als ondersteuningswapen van politietroepen ter bestrijding van opstandige bewegingen in de grote steden.
Mogelijkheden en taken van de pantserwagen
De ervaringen in de eerste Wereldoorlog hadden geleerd, dat de pantserwagen zeer geschikt was voor het escorteren van konvooien en het doen van verkenningen, alsmede het uitvoeren van verrassingsakties in dorpen, waarin zich rustende eenheden bevonden etc. De pantserauto had in grote lijnen de taak van de huzaar, derhalve die van de lichte cavalerie, overgenomen.
Een bezwaar bleef, dat het voertuig gebonden was aan de wegen en vrijwel niet terreinvaardig. De konstruktie liet niet toe het voertuig te bewapenen met kanons van een zwaarder kaliber dan 60 mm. Hierdoor was een massale inzet en samenwerking met grotere infanterie-eenheden vrijwel onmogelijk. Ter effektuering van dit doel was een ander gevechtsvoertuig op de gevechtsvelden van Frankrijk verschenen, nl. de tank, waarop nader zal worden terggekomen.
Pantserwagens in Nederland
Ondanks het vele geëxperimenteer en het niet altijd op de juiste wijze inzetten van gepantserde eenheden, waren na Wereldoorlog 1 de gepantserde gevechtsvoertuigen van het moderne gevechtsveld niet meer weg te denken. Welke invloed heeft dit gepantserde en gemechaniseerde materiaal op de Nederlandse militaire autoriteiten rond 1920 gehad? De zich manifesterende conservatieve gedachtengang, ten aanzien van de moderne oorlogvoering - welke een gevolg was van het neutraal blijven gedurende de eerste Wereldoorlog - en de daaropvolgende vèrgaande bezuinigingen hebben er toe geleid, dat de invoering van gepantserd materiaal in het Nederlandse leger verre ten achter is gebleven.
De potkachel
Kort na het einde van Wereldoorlog I, werd door de Nederlandse krijgsmacht een Duitse Ehrhardt pantserwagen aangekocht. Omstreeks 1920 werd dit voertuig door de Siderius-fabriek ten behoeve van de Koninklijke Landmacht van een nieuwe bovenbouw voorzien. De opbouw was naar de huidige maatstaven zeer hoog en het voertuig werd dan ook in de soldatenmond de potkachel genoemd.
Het moet als bewapening een 60 mm kanon hebben gehad, dat uit de achterzijde van het voertuig stak. In de draaibare toren kon een mitrailleur worden gemonteerd. De thans nog in
Vught wonende heer S. de Haan, in het begin van de twintiger jaren verbonden als hoofdmonteur aan de Artillerie-Inrichtingen de Hembrug, kan zich nog herinneren dat deze pantserwagen voor onderhoudsbeurten naar de Hembrug werd gebracht. De motor van deze Ehrhardt kan slechts worden gestart met behulp van een zware slinger. Slechts een drietal personen in de krijgsmacht, waaronder de heer de Haan, waren in staat het voertuig te besturen. Het voertuig werd dan ook vrijwel niet gebruikt. De bemanning bestond uit 3 à 4 personen. Het gewicht bedroeg hoogstwaarschijnlijk rond de 8 ton en de maximumsnelheid zou ± 50 km per uur hebben bedragen.
Renault-tanks
Tussen 1925 en 1936 werden voor de Landmacht twee lichte Franse tanks aangeschaft, beide van hetzelfde merk, nl. Renault, maar elk van verschillend type, nl. van 1917 en van 1935. Het eerste type woog bijna 7 ton, haalde een snelheid van 8 tot 12 km en was voorzien van een 37 mm halfautomatisch kanon. Het tweede type had een gewicht van 12 ton, haalde 18 km per uur en voerde een 47 mm halfautomatisch kanon.
Met beide tanks werd druk gedemonstreerd en geëxperimenteerd. Helaas werd al te nadrukkelijk gewezen op wat die tank niet kon, al waren er officieren die toen reeds het grote belang van de tank ook in Nederlands terrein inzagen. Uit rapporten en ingewonnen informaties, is mij allengs duidelijk geworden, dat de hogere legerleiding uit de twintiger en dertiger jaren er van overtuigd was dat hier te lande de tank - op een enkel hoger gebied na - volledig ongeschikt was voor het inzetten in het Nederlandse gevechtsterrein. Het tankvraagstuk tussen 1916 en 1940 is echter een hoofdstuk apart in de militaire geschiedenis, zowel in Europa, Amerika, Azië, als ook in Nederland. Hierop zal uitvoeriger worden teruggekomen in een der volgende nummers van Armamentaria.

quote:

Pantserwagen van de tekentafel
Gelet op het reeds toenmaals in vergelijking met de andere West-Europese landen uitgebreide Nederlandse wegennet, is men echter wel overgegaan tot het aanschaffen van pantserwagens. Omstreeks 1933 heeft de Siderius- fabriek een pantserwagen voor de Koninklijke Landmacht ontworpen; dit ontwerp dat zou worden geplaatst op een 6 x 4 Austro-Daimler chassis, is echter niet gerealiseerd en kwam derhalve niet verder dan de tekentafel.
Koekblikjes"
Omstreeks dezelfde jaren, vervaardigde de Hembrug" onder leiding van de oud-officier der Artillerie J. Wijnman, een soort pantserwagen. Deze bestond uit een carosserie van staalplaten, gemonteerd op een 6-wielig onderstel van Morris. In het totaal werden drie van deze pantserwagens, welke een koepel hadden, aangemaakt. Zij droegen de namen van Buffel, Bison en Wisent. De bewapening bestond uit een of meer mitrailleurs. Het geheel zag er uit als een ietwat taps toelopend koekjesblik. Bij de onlusten te Amsterdam, in de zomer van 1934, werden deze pantserwagens ingezet en bleken voor dit doel deugdelijk te zijn, vooral in de nauwere straten, waar de bereden politie gevaarlijk hinder ondervond van omlaag geworpen stenen, huisraad en ander materiaal.
Deze Wijnman-pantserwagens hebben tot 1940 dienst gedaan en zijn na de capitulatie vernield of in Duitse handen gevallen.
Echte pantserwagens
Eind 1934 werd besloten over te gaan tot de aanschaf van een eskadron (echte) pantserwagens, bestaande uit twaalf voertuigen. Deze pantserwagens werden vervaardigd bij de Gammele Lansverk- fabrieken te Karlskrona in Zweden. De koepel en het kanon werden betrokken van de firma Bofors, eveneens in Zweden. Het chassis en de motor werden geleverd door de Mercedes-Benz fabrieken te Mariënfelde. De reeds eerdergenoemde S. de Haan, werd o.a. voor een aantal maanden gedetacheerd te Mariënfelde en Karlskrona. In samenwerking met enkele Zweedse deskundigen werd de gehele pantseropbouw tot de kleinste onderdelen toe uiteengenomen en gefotografeerd. Op deze wijze konden op korte termijn de zo noodzakelijke detaillijsten worden vervaardigd. Het zelfde geschiedde met de onderhoudsgereedschappen. De luitenant Jelgersma werd gedetacheerd bij Bofors om studies te maken van het geschut. Deze serie pantserwagens werd in de Koninklijke Landmacht opgenomen als de Paw. 36. Het gewicht bedroeg 6 ton en de bemanning bestond uit drie koppen. De Ritmeester H. Wilbrenninck werd belast met het commando over dit eerste eskadron. Om zich te bekwamen voor dit toenmaals in Nederland onbekende onderdeel, werd hij voor enige tijd gedetacheerd bij een opleidingseenheid van de z.g. Schnelle Truppen te Munster in Westphalen.
Pantser-eskadrons
Het eerste eskadron pantserwagens werd opgenomen in de organisatie van het wapen der cavalerie. Van de bestaande huzaren-regimenten werd beroepspersoneel aangetrokken, dat werd omgeschoold bij het korps motordienst in de Ripperda-kazerne te Haarlem. 1 April 1936 gold als officiële oprichtingsdatum van het eskadron en op die dag marcheerde, of liever gezegd reed, het eskadron van de Hembrug" naar 's Hertogenbosch waar het in garnizoen kwam te liggen.
In de zomer van 1938 werd overgegaan tot het oprichten van een tweede eskadron pantserwagens. Deze pantserwagens hadden geen Mercedes-Benz chassis, maar werden voorzien van een Bussing-onderstel. Dit pantservoertuig werd in de krijgsmacht opgenomen als pantserwagen type M 38. Het front-aanzicht van deze pantserwagen week sterk af van de Paw. 36. Ook was het gewicht groter; dit bedroeg rond de 8 ton. Dit tweede eskadron kwam in garnizoen te Amersfoort en werd gelegerd in de huidige Bernhard-kazerne, die speciaal voor dit onderdeel was gebouwd. Het commando werd gevoerd door de toenmalige Ritmeester . . . Bruinier.
Zowel de Paw. 36 als de M. 38 hadden als nadeel dat zij niet beschikten over een stalen bodem. Derhalve waren zij aan de onderzijde zeer kwetsbaar. Ook stonden deze pantserwagens vrij laag bij de grond en waren naar verhouding te lang, hetgeen de terreinvaardigheid niet ten goede kwam.
Beide Paw- modellen hadden een bemanning van vijf koppen en wel: een commandant
een richter een hoofd-chauffeur een schutter een chauffeur-schutter
Het voertuig had een hoofd-chauffeur, aangezien in bijzondere omstandigheden de achter- schutter (chauffeur-schutter) de besturing van het voertuig kon overnemen. Het voertuig reed even gemakkelijk voor- als achteruit. De achter-schutter (chauffeur-schutter) bediende uitsluitend het stuur, koppeling en rem.
Een aantal oud-huzaren, behoord hebbend tot deze pantserwagen-eskadrons wisten mij nog te vertellen, dat de konstruktie van het stuurwiel gedurende het rijden dusdanig was, dat het onderhands moest worden vastgehouden. De eerste dag was dit enigszins moeilijk, doch men wende vrij snel.
Rond het uitbreken van de mobilisatie in 1939, werd aangevangen met de oprichting van een derde eskadron, dat helaas door het uitbreken van de oorlog op 10 mei 1940 niet op sterkte is gekomen.
Nederlands fabrikaat
Dit eskadron werd uitgerust met een voor die tijd revolutionair type pantserwagen, welke was vervaardigd door de Daf- fabrieken te Eindhoven. Het voertuig was opgebouwd uit een chassisloze konstruktie en de toegepaste wijze van plaatsing van de motor en de transmissie- organen, maakten een doelmatiger indeling van het interieur mogelijk dan die van de Paw. 36 en 38.
Door het ontbreken van een chassis konden zowel gewicht als lengte belangrijk werden verminderd. De motor was achterin geplaatst, naast de plaats van bestuurder. De voor- bestuurder en de mitrailleur-schutter naast hem, behoefden dus niet over een lange motorkap heen te kijken en hadden een vrijer uitzicht over het terrein. De motor was van binnenuit toegankelijk, zodat kleine storingen konden worden verholpen, zonder dat de bemanning zich aan vijandelijk vuur behoefde bloot te stellen.
Deze Paw's werden bemand door vier à vijf personen. Een klein aantal van deze pantserauto's, die hun tijd verre vooruit waren, werd als type Paw, 39 bij de krijgsmacht ingedeeld.
De Carden Loyd Carriers
De beschikbare plaatsruimte, welke in deze publicatie ter beschikking is gesteld, staat niet toe dieper op de organisatie en de inzet gedurende de mobilisatie 1939-1940 en de daaropvolgende oorlogshandelingen in te gaan. Wel wil ik nog een ander gepantserd voertuig memoreren, waarvan de Nederlandse krijgsmacht in 1935 een vijftal aankocht en wel de Engelse Carden Loyd Carriers.
Dit type was de voorloper van de Universal carrier, d.w.z. van de roemruchte brencarrier uit de Tweede Wereldoorlog. De Carden Loyd Carrier was in tegenstelling tot de brencarrier van boven niet open. Zij was voorzien van twee pantserdeksels. Deze vijf Carden Loyd Carriers waren als peloton ingedeeld bij het Korps Rijdende Artillerie te Arnhem. Zij droegen de namen van Jaguar, Panter, Poema en Lynx. De Lynx was het commandovoertuig en werd door de troep aangeduid met de bijnaam Lijn 10.
De voor-oorlogse Carden Loyd Carrier was een produkt van de Vickers' Armstrong- fabrieken in Engeland. Een van de oogmerken waarvoor het was ontworpen betrof de aanvoer van munitie van de eigen Artillerie door ruw terrein, hetwelk onder vijandelijk vuur lag. Achter de Carrier kon nl. een gepantserd bakwagentje, eveneens van rupsbanden voorzien, worden aangehaakt. Door de bewapening (een zware mitrailleur) en de bepantsering, kon het voertuig ook offensief worden ingezet tegen lichte weerstanden. Het gewicht van de Carden Loyd Carrier bedroeg slechts ± 112 ton. Voorzover niet vernietigd, viel na de kapitulatie al het pantsermateriaal in Duitse handen. De Duitsers waren zeer gebrand op de Paw. 39. Volgens mededelingen van oud- gedienden zouden de Duitsers kort na de inval een tweetal dezer voertuigen bij Scheveningen uit het water hebben gehaald en daarna hebben meegenomen.
De Paw. 36 en de Paw. 38 zijn door eenheden van de Duitse militaire politie nog gebruikt tegen partisanen in de Oekraïne rond de jaren 1942-1943.

quote:

Op maandag 3 januari 2011 15:05 schreef Onnoman het volgende:

[..]

zullen we vanaf nu ontopic blijven panzerwagens zijn geen tanks hè

quote:

Op maandag 3 januari 2011 15:34 schreef Onnoman het volgende:
Dat is ook logisch.. Duitsland was een nog groter economisch wrak dan Nederland, en toch hebben zij een militaire boost ontwikkeld van heb ik jou daar! Had ook bij nederland moeten zijn bij deze zichtbare ontwikkeling bij de oosterburen ! Maar nee.. ik denk dat het beide een grote rol speelde! Nederland leunde teveel op de Neutraliteit ook omdat Hitler dit in eerste instantie had beloofd.

quote:

ja ok en dus.. en daarom hebben wij een sterker leger tegen duitsland? omdat we overseas nog wat troepen hadden? Ja, de duitsers waren daar echt bang voor hoor! Ze krabbelden nog even achter hun oren .. het zal best heel geweldig klinken als je het aantal militairen optelt.. maar zoals je zegt.. waarschijnlijk was 25% overseas

quote:

En dan natuurlijk niet te spreken over de aantallen kanonvoer langs de duitse grens.. heb wel eens verhalen gelezen dat die kannoniers werden weggeknald als een bowlingbal die een strike maakt

quote:

Op maandag 3 januari 2011 17:04 schreef Onnoman het volgende:

[..]

ik heb het over de artillery posten langs de grens!

quote:

Op maandag 3 januari 2011 23:44 schreef Onnoman het volgende:

[..]

De vader van iemand die ik ken zat bij het leger in Nederland, de zoon woont nu zelf in Amerika.. hij heeft mij verteld dat hij zijn loopbaan binnen het leger had verruild tegen een baan bij de politie. Hij behoorde bij een antitank eenheid dat toegewezen werd naar de oostgrens, waar de slachtoffers 100% waren... volgens mij geen kannonier maar in de landsverk.. volgens mij heb ik nog ergens een foto ervan.. zal eens opzoeken

quote:

Op vrijdag 14 januari 2011 02:10 schreef grasisbruin het volgende:
[ afbeelding ]

Om een of andere reden vind ik deze het mooist, de PzKpfwIII Ausf. N. Schurzen moet je er maar bijdenken

quote:

Op zaterdag 1 januari 2011 17:52 schreef alsjeblaft het volgende:
Ik zou van wereld WW1 interessanter vinden

[ afbeelding ]

quote:

Op donderdag 10 februari 2011 00:20 schreef Mz87 het volgende:
Ditmaal geen tank op wielen of rupsbanden, maar eentje die over het spoor 'vervoerd' werd.

[ afbeelding ]
[ afbeelding ]

quote:

Op donderdag 10 februari 2011 02:25 schreef Im.Kant. het volgende:

[..]

Da's een stuk spoorartillerie, geen tank

quote:

The MTLS was the largest of the 3
Marmon-Herrington Dutch tank types and can be
classified as a medium tank. The MTLS was
equipped on the request of the Dutch with a unique
twin AAC 37mm gun turret. It had a four man crew
and was therefore sometimes referred to as the
Dutch four-man tank (picture from Heshusius, Het
KNIL van tempo doeloe).

quote:

Op donderdag 10 februari 2011 23:49 schreef Nibb-it het volgende:

[..]

[ afbeelding ]

quote:

Op vrijdag 11 februari 2011 11:07 schreef Onnoman het volgende:

[..]

niet van de 2e wereldoorlog.. dus irrelevant