Te veel nadenken - Kracht van het Nu topic #7

quote:

Op zondag 26 december 2010 17:31 schreef Probably_on_pcp het volgende:
Misschien eens een soort van wiki aanmaken om de OP neer te plempen, dan kan iedereen een nieuw topic openen

quote:

Op maandag 27 december 2010 14:14 schreef DeepChord het volgende:

[..]

Ik "zie" je posts iig altijd, maar aangezien het precies dezelfde vraagstukken zijn als waar ik zelf mee aan het tobben ben, durf ik er nog niets over te zeggen. .

quote:

Op maandag 27 december 2010 15:01 schreef rijsttafel het volgende:
Dan doe ik maar een duit in het zakje Hoop dat je er iets aan hebt.

[..]

Op dat moment denk je aan het verleden. En het veleden is dood. Nog nooit heeft er iemand het verleden veranderd, dus er met je gedachtes in blijven hangen heeft ook geen nut.

Sowieso is kwaad op jezelf zijn erg loos, want op elk moment van de dag doe je toch echt wat je dan denkt dat het beste voor jezelf is. Daarnaast, spijt is voor mij het nummer 1 voorbeeld van een loze emotie die voortkomt uit het verstand. Helaas ook een lastige die veel ontplooiing in de weg kan staan. Maar ik denk altijd maar zo: Ik had op dat moment m'n redenen om zus-of-zo te doen, dus het is goed.

[..]

En op dat moment denk je aan de toekomst. En de toekomst kan je wel eningszins plannen, maar kan je alleen op dit moment beïnvloeden. Er is geen ander moment om dat te doen. En ook is nu het enige moment waarop je jezelf kan veranderen. Diep van binnen 'weet' ieder mens dit en daarom zijn we vaak onrustiger als we aan het verleden of de toekomst denken.

Niet dat je nooit moet reflecteren of vooruitkijken, maar probeer duidelijk te krijgen wanneer het wel nut heeft en wanneer niet. Ik denk dat het mbt wat je hier beschrijft niet zo is.

Fijn dat het steeds beter lukt!

quote:

Op maandag 27 december 2010 15:17 schreef Thrackan het volgende:
@NouMooiNiet: ik merk dat ik soms zodanig mijn best doe om de kern van het verhaal te raken dat ik vergeet het verhaal ook te omschrijven. Dat maakt het inderdaad niet erg toegankelijk voor mensen met wat minder KVHN ervaring.

quote:

Op maandag 27 december 2010 15:17 schreef Thrackan het volgende:
@rijsttafel: mooi omschreven. Boos zijn om iets wat al gebeurd is is 100% energieverspilling; je kunt het niet veranderen. Leren van het verleden is prima, goed juist, maar er boos/gefrustreerd/depressief van te raken werkt alleen maar tegen.

quote:

Op maandag 27 december 2010 00:57 schreef Probably_on_pcp het volgende:
Ik wil ook nog graag even iets anders posten. Iemand stuurde mij een berichtje met een aantal interessante vragen. Misschien zijn dit vragen die andere mensen ook hebben, vandaar dat ik het hier even wil posten:

[..]

Wat het mij functioneel heeft geleerd is dat ik nu weet wat geluk is: het is iets dat tussen je oren zit (uiteraard wanner je voedsel en onderdak hebt). Wat er nu gaande is in mijn leven is dat mijn gedachten nog heel weinig macht over me hebben. Zo gauw ik negatief ga denken, dan kap ik dat vrijwel meteen af. Wat wel belangrijk is daarbij te zeggen, is dat ik het niet afkap om het vervolgens te negeren en zodoende op te kroppen. Ik kap het af omdat ik weet dat het maar gedachten zijn en dat gedachten helemaal niets reeels vertegenwoordigen in de wereld buiten mij. Gedachten zijn instrumenten om de wereld te begrijpen, maar gedachten zijn niet de objectieve waarheid over die wereld. Door dit inzicht weet ik dus dat ik niet te veel waarde moet hechten aan gedachten. Gedachten zijn uiteraard erg nuttig en praktisch, maar dus niet alles bepalend mbt hoe de wereld werkelijk in elkaar steekt.

Dit alles geeft mij tegenwoordig veel meer ruimte en vrijheid in mijn hoofd, of geest of bewustzijn, hoe je het maar wilt noemen. Ik denk nog steeds erg veel, maar die muur van gedachten die tussen jouw bewustzijn en de wereld in staat is niet meer zo dicht, niet meer zo sterk. Ik merk dat daardoor bepaalde indrukken veel dieper kunnen doordringen. Wanneer ik bijvoorbeeld een documentaire kijk over de wetenschap, over kosmologie of over de natuur, dan komen die indrukken, die verwondering, dat alles dringt veel dieper binnen. Als gevolg daarvan voel ik me completer en meer verbonden met de wereld om me heen. Ook zie ik daardoor heel goed in hoe bizar mooi het leven eigenlijk is.

Mijn geluk bestaat nu dus niet alleen uit leven in het Nu (dat doe ik eigenlijk niet eens zo heel veel om heel eerlijk te zijn) maar mijn geluk bestaat nu voor een groot deel uit de verwondering die ik ervaar als ik naar de wereld kijk. En dit is een proces dat zich blijft doorzetten. Steeds meer en meer begin ik deze verwondering ook te voelen in alledaagse situaties, dus niet alleen wanneer ik een fascinerende documentaire kijk over het heelal.

Verder ben ik inderdaad minder met materieel succes en aanzien en ambitie in mn carrierepad bezig. Ik heb nog wel steeds ambite alleen die uit zich op een andere manier. Doordat ik gelukkig ben kan ik me nu volledig richten op het bevredigen van mn nieuwsgierigheid, ik wil graag leren en dat wat ik leer wil ik graag in de praktijk brengen. Dit heeft een hele positieve invloed op mn werk omdat ik niet mn best doe omdat ik hoger op wil komen, maar ik doe mn best omdat dat nu automatisch onderdeel is van mijn denkwijze. Dit merken mijn meerderen ook en zo gauw er straks een hogere functie vrijkomt, dan weet ik dat ik een goede kans maak omdat ik weet dat ik een erg goede indruk op iedereen in het bedrijf achterlaat. Ik hoef niet te slijmen of vriendjes te zijn met mensen, ik hoef alleen maar mezelf te zijn en ik merk dat mensen mij daarom veel gunnen.

En de manier waarop Tolle in het leven staat is toch anders dan bij mij. Zoals ik eerder al zei, leef ik niet eens zo veel in het Nu. Maar ik wil best geloven dat Tolle's realisatie zo diep was dat hij nog veel minder nodig heeft dan ik. Menselijk contact heb ik verder nog genoeg hoor en ik denk ook dat dat de reden is dat ik niet eens zo heel veel in het nu leef. Ik leef mijn leven nog steeds op een relatief hectische manier en vaak heb ik gewoon niet de tijd om stil te staan bij datgene wat Tolle predikt. Toch is het wel zo dat het steeds vaker voorkomt dat ik even het Nu in ga. Daarom vind ik dit topic ook zo belangrijk omdat het mij dat geheugensteuntje geeft, het dwingt mij om me even weer op deze stof te focussen. Dus misschien leef ik over tien jaar wel net zo als Tolle, misschien is mijn realisatie dan wel net zo diep als die van hem.

En vrouwen daar heb ik eigenlijk alleen maar meer succes mee sinds ik de Kracht vh Nu heb gelezen. Eerder dacht ik dat ik pas echt gelukkig zou zijn als ik die ene ware zou vinden, een beetje zoals het Hollywood het verhaal graag wil vertellen Nu weet ik dat die instelling juist tegen je werkt, omdat je vrouwen te belangrijk maakt. Je neemt als het ware gelijk een wanhopige houding aan: Ik heb je nodig omdat ik anders niet echt gelukkig kan zijn. En deze manier van denken wordt niet echt als sexy beschouwd door vrouwen. Wil je een echte leuke vrouw vinden, dan zul je gelukkig moeten zijn van jezelf. Wanneer je nl. gelukkig bent van jezelf heb je vrouwen niet meer zo hard nodig in je leven en je hele houding zal dan veranderen.

Je zult dan spontaner worden omdat je minder waarde hecht aan de uitkomst van een ontmoetingsgesprek met een leuke vrouw. En dit geldt trouwens voor al je relaties, die met je vrienden, familie en collega's. Omdat je gelukkig bent van jezelf, heb je de buitenwereld minder hard nodig en daarom zul je op een veel lichtere manier in contact treden met de buitenwereld. Dit zorgt er dan voor dat je een stabiel, kalm en spontaan persoon wordt die zijn eigen wereld creeert als het ware en als er iets is waar vrouwen op vallen dan is het wel een man met veel karakter

quote:

Op maandag 27 december 2010 22:51 schreef Stefanovich het volgende:

[..]

Mooi verhaal PCP! Je omschrijft precies hoe ik mij voel op momenten dat ik gemoedsrust ervaar en niet veel denk en wat dat voor invloed op je leven heeft. Ik kan dat (nog) niet zo goed, alles zo mooi onder woorden brengen.

quote:

Op maandag 27 december 2010 18:09 schreef rijsttafel het volgende:
Ja, dat is waar. Ik had van de week nog echt een lompe actie waar een vriendin van me op z'n zachtst gezegd helemaal niet blij mee was. Maargoed, ik kan dat niet meer veranderen, dus een seconde later was ik het voor m'n gevoel alweer vergeten. Uiteraard heb ik wel sorry gezegd en dat meen ik ook, maar spijt (of misschien is wrok een beter woord) doe ik niet aan.

quote:

Op woensdag 29 december 2010 23:58 schreef rijsttafel het volgende:
Heej Kroketje! [ afbeelding ]

Tsja.. mensen zijn het hier in het Westen denk ik gewoon niet gewend door de -ik noem het maar- strafcultuur. Gekwetste mensen willen degene die het veroorzaakt heeft ook altijd met minstens gelijk leed terugpakken, inderdaad. Maar dat heeft geen nut, want het vermindert je eigen leed helemaal niet. Sterker nog, je voegt alleen maar leed toe.

In ruzies herken ik wat jij zegt ook, vooral in relaties. Ik vergeef mensen snel en begin zelfs bij de ernstigste twistpunten rustig te beargumenteren waarom ik iets anders zie. Maar degenen die boos op me zijn worden daar soms alleen maar meer door geïrriteerd omdat ze blijkbaar willen dat ik ook boos ben. Ze vinden dat ik ook mezelf moet pijnigen met zo'n emotie. Ik heb zelfs een keer iemand horen zeggen dat zijn relatietherapeute zei dat ruzie gezond is in een relatie... Zover is het al gekomen.

Trouwens, typen met een vingertop minder is lastig

quote:

Op donderdag 30 december 2010 09:12 schreef Thrackan het volgende:

[..]

Ruzie gezond in een relatie, dat valt natuurlijk ook anders te interpreteren dan dat het goed is om ruzie te maken. Door momenten van spanning leren mensen (wel of niet) samen te werken. Daarnaast is het ook niet goed om spanningen binnen te houden in plaats van ze te uiten.
En ja, dan kan ruzie heel gezond zijn dus.

Dat het ook mogelijk is om die spanningen te voorkomen is een tweede gegeven voor mensen die niets met bewustzijn hebben.

quote:

Op donderdag 30 december 2010 11:40 schreef rijsttafel het volgende:
Zo werd het niet bedoeld. Die therapeute vond dat je af en toe ruzie moet maken. Maargoed, ik hoorde dat via iemand anders dus het kan wat verdraaid zijn. Toch blijf ik het een rare uitspraak vinden.

quote:

Op donderdag 30 december 2010 11:40 schreef rijsttafel het volgende:

[..]

Zo werd het niet bedoeld. Die therapeute vond dat je af en toe ruzie moet maken. Maargoed, ik hoorde dat via iemand anders dus het kan wat verdraaid zijn. Toch blijf ik het een rare uitspraak vinden.

quote:

Op donderdag 30 december 2010 12:41 schreef rijsttafel het volgende:
Achja, nu gaat alles om die uitspraak over die therapeute, maar dat was eigenlijk niet het punt wat ik probeerde te maken.

quote:

Op donderdag 30 december 2010 09:43 schreef Sparcolicious het volgende:
Nu heb ik genoeg om een aantal jaren 'fijn' door te gaan zitten piekeren... Heb genoeg problemen gekend met langere en kortere tussentijden vanaf mijn 8ste.
Even zitten, je lessen eruit halen en weer doorgaan klinkt zo mooi maar daarmee ben je nog niet van je innerlijke pijn en angsten af.
Van mijn 8ste tot mijn 12de ben ik verkracht door mijn stiefvader, mijn moeder wist daarvan maar heeft nooit actie ondernomen... Ik zal het altijd blijven herinneren maar kan je vertellen dat de 'wraak' zo goed voelde... Vanaf mijn 13de hoorde ik niets meer van hem en was al het contact verbroken. Op mijn 17de kregen we en brief van zijn broer. Hij lag in het ziekenhuis en had als laatste wens ons nog eens te zien. Ik ben daar heen gegaan en wat voelde het goed te weten en hem te zien lijden en sterven aan prostaatkanker... Nu ga ik niemand aanraden om degene die je laat piekeren dood te wensen of zelf het mes in handen te nemen, maar soms voelt de afstraffing van een ander zo ongelovelijk goed...
Mij heeft het persoonlijk voor een heel groot deel geholpen om er over te kunnen praten en het te kunnen verwerken.

Voor deze brief en bezoek bleef het uiteraard door mijn hoofd spoken, uren, dagen, weken, maanden heb ik er over nagedacht, helemaal toen ik daadwerkelijk begreep wat hij met me had gedaan... Nadenken er over heeft me voor een klein deel geholpen... maar dan meer in de zin om het voor mezelf duidelijk te krijgen van wat er waqs gebeurd... niet in de zin van verwerking, een plaats geven of het waarom begrijpen.

quote:

Op zondag 26 december 2010 17:27 schreef Probably_on_pcp het volgende:
[ afbeelding ]

Op dit forum verschijnen er af en toe topics van mensen die teveel nadenken en hier veel last van ondervinden. Onderstaande post had ik al in een ander topic geplaatst maar dat topic bloedde al snel dood. Aangezien het een lange reactie was waar ik veel tijd in had gestopt, vond ik het jammer dat er geen leuke discussie ontstond. Vandaar dat ik even apart een topic open. De TS uit het vorige topic was al een beetje aan het mediteren om het dwangmatige denken iets te verzachten. Mijn post ging over hoe het verstand ons vaak in de weg staat en hoe dat precies werkt.

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Met mediteren zit je in de goede richting alleen het is eigenlijk alleen symptoombestrijding.

Mensen moeten zich goed beseffen dat hun verstand een INSTRUMENT is dat wij hebben "gekregen" van de evolutie. Een slang heeft zijn gif, een luipaard zijn snelheid en wij hebben ons verstand

Verstand = instrument

Dit instrument is het meest machtige instrument dat de evolutie ooit heeft voortgebracht. Het stelde ons in staat om de wereld om ons heen te begrijpen en om taal te ontwikkelen waardoor wij beter konden samenwerken en (ingewikkelde) ideeen konden overdragen op de volgende generatie.

Het verstand heeft ons apen naar de maan gebracht, het verstand heeft allerlei geheimen vh universum ontrafeld (bijv. E=mc2). Het verstand neemt dus nogal een belangrijke rol in, in ons leven. Zonder het waren wij nog apen. Dit is erg belangrijk. Wij onderscheiden ons DOOR het verstand, maar wij zijn NIET ons verstand.

In de loop der tijd heeft zich een "gevoel van jezelf" ontwikkeld IN je verstand, in je geheugen. Informatie wordt opgeslagen in je hersenen of verstand en aan de hand daarvan vormen wij een beeld van de wereld om ons heen, maar wij vormen zo ook een beeld van ons zelf, met de nadruk op BEELD van ONSZELF.

Dit beeld van onszelf noemen wij het ego. Van het woord ego zijn meerdere interpretaties, ik bedoel hier: ego = een op het verstand gebaseerd gevoel van jezelf.

Het ego

Het verstand produceert gedachten, dat is de manier waarop het de wereld kan bevatten. Nadat wij een ego hadden ontwikkeld, leek het voor ons of de gedachten werden geproduceerd door het ego, dus door onszelf! Maar bedenk je dus goed dat jij NIET je ego bent. Het ego is een BEELD van jezelf, het is niet de laatste waarheid over wie jij bent.

Veel mensen geloven dat ze niet kunnen ophouden met denken omdat je niet zou kunnen functioneren zonder gedachten. Ik denk dus ik besta zeg maar. DIT IS ONZIN. Jij bent veel meer dan je gedachten. Je hebt je gedachten niet constant nodig bij alles wat je doet. Minstens 80% van je gedachten zijn totaal niet constructief en productief. Toch denken we de hele dag door, een verslaving.

Dit gebeurt omdat het verstand een instrument is gegeven aan ons door de evolutie om te OVERLEVEN. Inmiddels hebben wij in het westen voldaan aan onze primaire levensbehoeften. Dus wat voor overleven praten we dan over? In dit geval het overleven van ons ego, het beeld dat wij van onszelf hebben en wat in grote mate wordt beinvloed door wat anderen van ons denken.

Dat machtige instrument het verstand is zijn doel dus voorbijgeschoten en is gedegradeerd tot het levend houden van ons zelfbeeld, niet de levende mens achter dat zelfbeeld. We denken ons soms suf over totaal nutteloze dingen.

De oplossing hiervoor, is meer leven in het nu. Genieten van het moment is belangrijk, piekeren over iets wat in de toekomst misschien kan gaan gebeuren niet. Tuurlijk is het belangrijk om te plannen, maar lang obsessief nadenken over kleine dingen die geen invloed hebben op jouw overleven in de echte wereld, dat is uiteraard kansloos.

Het probleem ligt hem in onze identificatie met het ego en onze gedachten. Gedachten zijn middelen om de wereld te begrijpen. Deze worden op hun beurt weer geproduceerd door het verstand. Het verstand is dus een instrument en een gedachtengenerator, maar het is NIET wie jij bent!!

De observeerder

Jij bent de observeerder van je gedachten, DAAR ligt je ware identiteit. Datgene wat de gedachten voorbij ziet komen en ze hoort, dat is de observeerder en DAT ben jij. Zo gauw die observeerder niet observeert maar "naar de gedachte toespringt" en zich ermee identificeert, dan hou jij op de observeerder te zijn en word jij je ego.

Het ego en de observeerder zijn dus twee verschillende dingen: het ego is een op het verstand gebaseerd gevoel van jezelf, voornamelijk geinteresseerd in het "overleven" in een wereld waar we allang overleven. Het houdt zich bezig met: is dit de juiste kleur eyeliner, is deze broek hip genoeg, enz.

De observeerder dat is je ware natuur en de observeerder hoort het verstand te gebruiken, niet andersom! De observeerder hoort helemaal niet de sprong naar de gedachte te maken en zich ermee te identificeren. De observeerder moet van een afstandje kijken naar de gedachten en hoort zich er niet mee te identificeren. Het verstand is immers een instrument.... een instrument dat gebruikt moet worden door JOU en niet andersom.

Het verstand heeft het ego voortgebracht en het is dit ego dat de macht heeft overgenomen VAN JOU! Zie het als een computervirus dat de macht heeft overgenomen van de computer. Maar hoe komen wij af van dit virus? Dat moeten we doen door te beseffen dat wij onze gedachten niet zijn. Hou op met de identificatie met je verstand! Ook al produceert het gedachten die beginnen met "ik"....

Wanneer er in jouw hoofd een gedachte voorbijkomt waarin het woordje "ik" zit, dan gaat het niet over jou, maar die "ik" is dus het ego, het op het verstand gebaseerde gevoel van jezelf. Dit is heel moeilijk te bevatten allemaal, maar vraag wanneer iemand zegt:

"Ik word zo moe van mezelf", "Ik kan niet meer leven met mezelf".....

Wie zijn dan die ik en die zelf??? Wie is die ik die met zichzelf moet leven?? Zijn bovenstaande zinnen mischien gedachten waarbij onze ware natuur even naar boven komt? Je echte ik, de observeerder, die samen moet zien te leven met de eeuwige kwelgeest, het ego?

We zullen de identificatie moeten doorbreken om jezelf echt te vinden. Ik snap dat ik hier in deze post niet goed duidelijk kan maken hoe het nou precies in elkaar zit... Maar misschien dat je iets herkent of dat je het wel interessant vindt. Goede boeken om te lezen zijn "De kracht van het nu" van Eckhart Tolle of "Radical Honesty" van Brad Blanton. Het eerste boek is het meest diepe maar wanneer je het gewoon niet ziet, kan het snel totaal oninteressant worden. Dan kan het tweede boek erg goed zijn omdat het meer gebruikt maakt van een praktische aanpak. Ongetwijfeld zullen er veel meer boeken zijn, maar ik raad toch iedereen aan om De kracht van het nu op z'n minst te proberen.

De Kracht van het Nu

Toen ik dat boek voor het eerst las, wist ik dat ik dat ene had gevonden waarna ik mn hele leven zocht. Ik heb ook altijd veel gepiekerd en werd hier depressief van enz. Toch wist ik dat ik iets verkeerds deed en dat er toch een manier moest zijn om iets te doen aan dat obsessieve denken? Het was verdomme m'n eigen hoofd!! Ik heb m'n hele lichaam onder controle, maar het belangrijkste, het verstand had ik niet onder controle. Dat vond ik op z'n minst erg vreemd. Maar goed, ik had geen kader waarbinnen ik moest zoeken naar een oplossing voor dit probleem. Daarom deed ik het maar af als een hersenspinsel.

Tot dus die ene dag kwam jaren later, toen ik de Kracht vh nu op de deurmat kreeg. Na het lezen van een aantal bladzijden wist ik dus dat het de identificatie met het verstand was, de sprong van de observeerder naar de gedachte, dat mij al die jaren in de weg had gestaan. Op dat moment zag ik dus de ware natuur van mijn ego: het is nep en bestaat alleen bij de gratie van JOUW identificatie met dat ego.

Op dat moment doorbrak ik de identificatie met mijn ego en was ik VRIJ!!! Vrij van die eeuwige kwelgeest die m'n leven af en toe een hel maakte. Op dat moment kreeg ik vijf golven van geluk door me heen, beginnend bij m'n tenen, eindigend in mn hoofd. De ene golf was nog intenser dan de andere... Ik begon weer te denken toen ik bang werd dat ik zou klaarkomen ( ) aangezien ik nog nooit in m'n leven een mentaal orgasme had gehad.

Maar dat was het dus, een mentaal orgasme, vijf achter elkaar, de 1 nog intenser dan de andere, alsof m'n hele lichaam vierde dat het verlost was van die "duivel", het ego. Dat kleinzerige beperkende gedrocht dat zich ahw "genesteld" had in m'n hersenen.

Ik ben nu degene die meestal de macht heeft, niet m'n ego, hoewel m'n ego nog steeds macht over me heeft. Ik identificeer me nog vaak genoeg met m'n gedachten. Old habits die hard. Maar down raken of lang piekeren over dingen? No way. Die macht heeft m'n ego niet meer over me. Zo gauw ik me kut voel weet ik namelijk waar dat kutte gevoel vandaan komt: De identificatie met m'n ego. Het is het ego dat problemen uit het niets creeert, onder het motto van "overleven" waar dat allang niet meer nodig is.

Flow

Ik kan tegenwoordig m'n gedachten gewoon stopzetten. In het begin kun je dat 2 seconden, dan 5, dan 10 enz. Wanneer je dat doet ben je opeens gelukkig en je ziet de wereld veel voller en alles is 1 hoe vaag en zweverig dat ook mag klinken. Om even aan te geven dat dat niet zo zweverig is als het lijkt: in de sport kennen ze het begrip "flow". Dat is een staat van zijn waarbij het verstand naar de achtergrond verdwijnt en iets anders de controle overneemt. Op zo'n moment is de sporter 1 met zijn omgeving en DAAROM voelt de sporter alles perfect aan en kan het komen tot uitzonderlijke sportprestaties waar wij ons over verbazen.

Dit soort momenten van flow lijken een uitzondering te zijn, maar door bewustwording en zelfreflectie kunnen wij als mensen naar zo'n staat van zijn toe. Deze staat van flow zal de norm moeten worden in onze maatschappij ipv de staat van zijn waarbij wij ons identificeren met ons verstand. Het verstand deelt de wereld onder in dingen, het fragmenteert en snijdt ons af van de rest van de wereld. Daarom is de wereld zoals ie is vandaag de dag. Wij zullen nooit echte beschaving kennen zolang wij ons identificeren met ons verstand. Wij moeten naar een andere staat van zijn, die van voorbij het verstand, die toestand van flow, waarbij de observeerder de macht overneemt van het verstand. Deze toestand alleen zal ons werkelijk het leven laten ervaren in al zijn volheid. Dan pas zullen wij weten wat echte liefde is en wat echt geluk is.

Radical Honesty

In de vorige topics kwam het boek Radical Honesty ook regelmatig naar voren. Eerlijk zijn is ook een manier om jezelf te verlichten van je ego. Dit wordt in dit boek geniaal uiteengezet. Een heerlijk bot boek met een ongelooflijk veel wijsheid geschreven. Het idee erachter is ongeveer uit te leggen op deze manier:

Veel van je energie gaat zitten in het hooghouden van een zelfbeeld, je ego. Veel mensen spiegelen zich aan anderen, aan wat de maatschappij zogenaamd van hen verwacht. Wanneer je dus probeert te voldoen aan een bepaald beeld, wat bijna altijd een beeld van perfectie is en dus niet haalbaar, zul je hier en daar moeten liegen of in ieder geval informatie moeten achterhouden.

Ook zul je serieuzer met niet belangrijke dingen omgaan. Je denkt dan nl. dat het bereiken van dat ideaalbeeld je geluk zal opbrengen. Er zal dus veel energie gaan zitten in het opbouwen en in stand houden van dat zelfbeeld. Eerlijkheid is dan juist eerder gevaarlijk. Niemand zal voldoen aan het ideaalbeeld als ze eerlijk zijn over zichzelf, gewoon puur omdat niemand perfect is. Dat ideaalbeeld bestaat alleen in Hollywood en glamourbladen en is compleet subjectief uiteraard.

Door eerlijk te zijn saboteer je je eigen ego in zijn doel om het perfecte ideaalbeeld te bereiken. Vandaar dat eerlijkheid een grote rol kan spelen in verlichting. Het is nl. een manier om veel macht van je ego te ontnemen.

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Deel 6 alweer dus. Inmiddels zijn er al heel wat levens positief beinvloed door de Kracht vh Nu, de wereldwijde bestseller geschreven door Eckhart Tolle. Dit zie ik in mijn persoonlijke leven gebeuren en ook hier op het forum zijn er steeds meer mensen die er baat bij hebben

Hier nog even een link naar een geweldig youtube filmpje (met dank aan DaneV). In dit flimpje wordt een beeld geschetst van een ervaring die parallellen vertoont met de stof die wordt behandeld in De Kracht vh Nu. Dit wordt allemaal heel helder uitgelegd door een wetenschapper dus misschien dat dat de "zweverigheid" van dit topic wat wegneemt voor sommige mensen:

How it feels to have a stroke

How it feels to have a stroke

Links naar vorige delen

Teveel nadenken - waarom?
Teveel nadenken, waarom? Kracht van het NU topic #2
Teveel nadenken - Kracht van het nu #3
Teveel nadenken - Kracht van het Nu topic #4
Teveel nadenken - Kracht van het Nu topic #5
Teveel nadenken - Kracht van het Nu topic #6

Overige links

Hier ook nog een link naar een lezing van Eckhart Tolle - The flowering of Human Consciousness:
The flowering of Human Consciouness

En nog een link naar een helder geschreven artikel van een succesvolle zakenman. Iemand die zegt waar het op staat en geen zweverige termen gebruikt om de succesvolle toepassing vd Kracht vh Nu uit te leggen:
http://www.stevepavlina.com/blog/2006/05/the-power-of-now/

Recensies

Verder krijgt De Kracht van het Nu veel goede recensies van lezers:
Recensies op bol.com
Recensies op amazon.com

Recensies Radical Honesty:
Recensies op Amazon.com

Recensies Ontwaken in de Droom:
Recensies op bol.com
Recensies op amazon.com (engelse versie)

Disclaimer:
Dit topic is bedoeld om een idee te delen met anderen, dus niet om mensen meteen te overtuigen van een bepaalde denkwijze. Psychologie is een interessant en waardevol iets en mocht je de ideeen in deze reeks interessant vinden ga dan vooral zelf op onderzoek uit!

quote:

Misconception #1: Meditation is just a relaxation technique

The bugaboo here is the word 'just'. Relaxation is a key component of meditation, but Vipassana-style meditation aims at a much loftier goal. ...... Vipassana seeks another goal--awareness. Concentration and relaxation are considered necessary concomitants to awareness. They are required precursors, handy tools, and beneficial byproducts. But they are not the goal. The goal is insight. Vipassana meditation is a profound religious practice aimed at nothing less that the purification and transformation of your everyday life.

http://www.urbandharma.org/udharma4/mpe.html

quote:

When I teach meditation, I like to begin at the simple stage of giving up
the baggage of past and future.You may think that this is an easy thing
to do, but it is not.

quote:

Sometimes we assume it is through the inner commentary that we
know the world. Actually, that inner speech does not know the world at
all. It is the inner speech that spins the delusions that cause suffering.
...... So if you seek truth, you should value silent awareness
and, when meditating, consider it more important than any thought.

quote:

I will now introduce the two halves of the mind: the
knower and the doer.The knower is the passive half of the mind that simply
receives information. The doer is the active half that responds with
evaluating, thinking, and controlling.The knower and the doer share the
same source of mental energy. Thus, when you are doing a lot, when
you have a busy lifestyle and are struggling to get on, the doer consumes
most of your mental energy, leaving only a pittance for the knower.

quote:

Op donderdag 30 december 2010 23:50 schreef DeZoektocht het volgende:

[..]

Wat een verhaal
Moet eerlijk bekennen dat ik me niet zo herken in wraak, heb dan toch zo iets van wat heb je er zelf aan?
Maargoed ben ook nooit door iemand misbruikt en vernederd.
Denk je dat je ooit een manier gaat vinden om hier goed mee om te gaan? in de zin van dat je het volledig zn plek kan geven?

quote:

Op vrijdag 31 december 2010 11:19 schreef rijsttafel het volgende:
En als je in beide niet gelooft, probeer je dan eens voor te stellen hoe jij je zou voelen als je zoiets bij iemand anders zou doen. Daar word je zeker niet vrolijker van, om het maar zacht uit te drukken. Het heeft een grote impact op je gevoel en op je welzijn. Maar sommige mensen staan zo ver weg van hun gevoel (identificeren zich zoveel met hun verstand) dat ze dit niet merken. Het gevoel wordt echter wel ergens opgeslagen en dat dragen ze heel hun leven onbewust met zich mee. Dus echt gelukkig zullen ze waarschijnlijk nooit worden. Ze hebben dus eigenlijk zichzelf al gestraft. Je hoeft zelf al niets meer te doen.

Zwaar onderwerp trouwens. Gelukkig heb ik zelf niet zoiets meegemaakt. Sterkte aan degenen die dat wel hebben