Ervaringen gevraagd met rescue hondjes

Waarom niet 1 uit het Nederlandse asiel
Nooit begrepen dat mensen zo'n hond uit het buitenland halen...

Oh, ik las er overheen, nevermind

Met alle moeite die je moet doen voor een hond uit het buitenland kun je toch aardig wat asiels zoeken en bezoeken dacht ik zo

Meld zich heb een hond uit Spanje.

Ik heb een leuke hond maar begin er niet zomaar aan. Er word inderdaad rooskleurig overgedaan. Heb ruim een half jaar prive elke week een hondentrainster over de vloer gehad en sommige dingen krijg je er nooit uit. Is een lieve hond maar kinderen kan die niet hebben ( die doen onverwachtse dingen) oudere mannen kan die ook niet tegen ( mijn hond is zwaar mishandeld geweest en de littekens zijn er duidelijk). Thuis alleen blijven is een hel, we hebben van alles geprobeerd en de hondentrainsters wist het ook niet meer. Hij is soms zeer neurotisch en bang.
Alles moet hetzelfde blijven, vaste tijden, vaste plekken.

Dus bezint eer gij begint, natuurlijk heb ik er ook wel veel plezier aan en zou hem niet 123 weg doen. Maar denk niet dat het de makkelijkste hond is.

Hoe is je Spaans,Turks of Roemeens ?
De eerste jaren zijn voor een hond erg bepalend,oudere honden nieuwe kunstjes leren lukt wel maar er gaat erg veel tijd inzitten,zeker als ze je niet begrijpt.
Ik heb hier een Duitse van 12 die perfect luistert ......in het Duits.
Terwijl ze al zeker zeven jaar in Nederland is.
Kwam voorheen iemand tegen met een Spaanse hond ,zelfde verhaal .
Als zij consequent in het Spaans met hem aan de gang ging zat er progressie in ,maar aangezien de hond maar Nederlands moest leren wat niet snel genoeg ging moest die er toch uit.
Ik heb diverse herplaatsers (gehad) dat zijn/ waren Nederlandse honden waar je ook het verleden niet van wist,en zelfs terwijl je mekaar begrijpt had ik mijn momenten dat ik dacht : Dit word nooit wat.
Het staat en valt bij hoeveel tijd je erin kan/wil steken.
Elke hond is volgens mij te redden .
Je geeft zelf al aan :Straks zit ik met een hond waar het niet mee klikt /werkt .
Begin je aan een avontuur moet je het ook afmaken.
Zo ben ik ook aan de meeste gekomen,zie het maar als een project waar je nooit in uit geleerd bent.
Je hebt te maken met een verleden dus leg de lat niet te hoog .
De verhouding tussen kat en hond is al lang niet zo best ,en als ze met hun moeten samenleven zal het in de eerste plaats uit respect naar jou moeten komen .
Dus eerst een goede band opbouwen voor je introduceert ,en dan is het nog alert zijn .
Zeker met een teef ,een reu geeft zich veel sneller gewonnen.
Honden hechten zich erg aan een persoon ,het gedrag wat hij in een ,,opvanghuis'' zou vertonen is geen enkele zekerheid voor de volgende eigenaar.
Mijn laatste aanschaf kon nooit los volgens de fokker en de adressen waar ze al geweest was (3 X).
Ze wacht nu ongelijnd 20 minuten voor de supermarkt,en je kan er op afstand sturen .
Gevolg van drie a vijf uur per dag ermee aan de gang,corrigeren en prijzen .
Nooit straffen,dat hebben ze al genoeg gehad .
Dus stel je de vraag :Heb ik dat geduld/die tijd ?
Een pup is een blanco vel ,dat heb je helemaal zelf in de hand hoe het zich ontwikkeld, en daar worden er ook genoeg van verziekt .
Maar om van een beschadigde hond een tophond te maken ben je veel langer bezig .
Je krijgt er ook zat voor terug ,maar het gaat met kleine stapjes .

Wat voor soort hond had je in gedachten ?

Als het puur om karakter gaat zou ik voor een Basset gaan.
Hou je niet van veel huidplooien, kijk dan eens naar een Franse.

Google eens op Bassetten opvang. Weinig aanbod maar wel regelmatig wisselend.





Wel héél eigenwijs, dus verwacht geen hond die luistert.

Lees nu net je antwoord waarin : met mijn katten, met kinderen, met mensen/dieren in het algemeen..
voorkomt.
Als ik jou was zou ik voor een pup gaan,dat is wel opvoeden maar de plaatsbepaling is veel duidelijker.
Komt als laatste /is de jongste heeft dus de minste rechten .
Een herplaatser heeft zijn positie /overlevingsdrang al bepaald ,dat is een veel moeilijker verhaal.

quote:

Op vrijdag 24 december 2010 23:35 schreef MaGNeT het volgende:
Als het puur om karakter gaat zou ik voor een Basset gaan.
Hou je niet van veel huidplooien, kijk dan eens naar een Franse.

Google eens op Bassetten opvang. Weinig aanbod maar wel regelmatig wisselend.

[ afbeelding ]

[ afbeelding ]

Wel héél eigenwijs, dus verwacht geen hond die luistert.

het is wel een jachthond he,die in een meute opereert dus alleen vinden ze niet zo fijn ,en met de katten (kan) het ook nog botsen.

quote:

Op vrijdag 24 december 2010 23:40 schreef zeeeend het volgende:
Lees nu net je antwoord waarin : met mijn katten, met kinderen, met mensen/dieren in het algemeen..
voorkomt.
Als ik jou was zou ik voor een pup gaan,dat is wel opvoeden maar de plaatsbepaling is veel duidelijker.
Komt als laatste /is de jongste heeft dus de minste rechten .
Een herplaatser heeft zijn positie /overlevingsdrang al bepaald ,dat is een veel moeilijker verhaal.

Dat is inderdaad een goed punt.
Zelfs een pup kan problemen krijgen met kinderen of katten, bij het opgroeien.
Een oudere hond die geen kinderen of katten gewend is, of juist uitgeplaatst is omdat het niet samen ging is lastig te herplaatsen.

quote:

Op vrijdag 24 december 2010 23:44 schreef zeeeend het volgende:

[..]

het is wel een jachthond he,die in een meute opereert dus alleen vinden ze niet zo fijn ,en met de katten (kan) het ook nog botsen.

Klopt. Dat is dus iets wat je zeker moet weten voor je een hond in huis neemt.
De Franse Basset houdt ook nog eens van vaak en lang wandelen waarbij z'n neus ongeveer 95% van de tijd boven de grond hangt (incl. oren).
Hoewel ik geen hond heb, voorheen geen hondengek was ben ik toch wel stapelgek op 'm

quote:

Op vrijdag 24 december 2010 23:44 schreef MaGNeT het volgende:

[..]


Zelfs een pup kan problemen krijgen met kinderen of katten, bij het opgroeien.

Dat is natuurlijk verloop ,zeker als ze puberen .
Uitproberen ,kijken wat werkt en voordeel oplevert.

Mijn reu werd geschopt door de kinderen des huizes ,als hij stond te eten.
Lekker sneaky van achter en dan vol erin .
Kinderen zijn onvoorspelbaar ,maar als er nu iemand van achter hem benadert of aanraakt kan die schrikken en uithalen als de persoon niet al te bekend is.
In een gezinssituatie zou ik dat een grote verantwoordelijkheid vinden ,

quote:

Op vrijdag 24 december 2010 23:54 schreef Eshka het volgende:
Geduld heb ik, tijd..mwah, iets minder (wel tijd om dieren goed te verzorgen maar elke dag 3 tot 5 uur ermee aan de slag om te socialiseren niet)

Ik heb geen ruime hondenervaring. Mijn vorige hond uit het asiel gehaald toen ze 1 jaar oud was, en zij was helemaal af. Alleen verlatingsangst, ging ze slopen, maar dat kwam vanzelf goed. Perfect hondje verder, met de katten de dikste maatjes, zat geen kwaad in. Nu heb ik door dat dat niet zo vanzelfsprekend is.

Het buitenlandse hondje dat ik nu op het oog heeft zit in een asiel, is 1 jaar, en in het asiel lopen ook katten rond en dat contact gaat goed. Het is zo moeilijk om een besluit te nemen, ik vind haar zo leuk!
Op het filmpje is ze heel blij en ongecompliceerd..xo word ze ook omschreven op de website..maar ja..

Jachthonden sluit ik idd per definitie al uit omdat ze vaak niet goed met katten kunnen.
Mijn vorige hond was een vuilnisbakje, maar er zat duidelijk iets van een kooiker/sheltie/bordercollie-achtig iets in. Middelmaatje, heel vredelievend, slim en eigenwijs. Zoiets zoek ik weer.

Sheltie ,Bordercollie Kooiker zijn A.Intelligent en B.Hoeders
Pakken het snel op en gemakkelijk aanpasbaar aan andere dieren.

Ze is een jaar dus aan het puberen of net erdoor ,moet zich nog helemaal vormen .
Najagen moet je wel rekening mee houden ,(katten ) ik weet niet hoe oud ze zijn ?
Niet te oud lost dat zichzelf wel op.
Komt ze gesteriliseerd ?

Als je zelf al aangeeft dat je geen uren per dag de tijd hebt om het nieuwe hondje te socialiseren, zou ik er persoonlijk niet aan beginnen, aan een hondje uit het buitenland. Juist omdat je zegt dat je de hond niet eerst mag zien en meteen moet adopteren. Ik zou met zulke voorwaarden dus nooit akkoord gaan, maar da's persoonlijk. Ik zou de gok te groot vinden.

Overigens ben je met een pup ook flink wat uren per dag kwijt om alles te leren en socialiseren natuurlijk Dus ergens zal je dan toch die tijd vandaan moeten halen.

Eigenlijk geef je een aantal hele goede redenen om het niet te doen. Vooral de reden van het meteen moeten adopteren recht uit het vliegtuig zou voor mij heel zwaar wegen. Het risico is daarmee gewoon te groot. Een hond is niet niks, en als je haar uit het buitenland laat komen, is er geen weg terug.

Wanneer je een hond uit een NL asiel haalt, krijg je er een uitgebreid verhaal bij, je kunt de hond ontmoeten, even mee wandelen, enz. De verzorgers kunnen je dingen vertellen en tips geven. En mocht het om wat voor reden dan ook niet lukken, dan kan de hond ook weer terug naar het asiel. Dat laatste redmiddel is er dan nog.

Je lijkt me iemand die een weloverwogen beslissing neemt, en je geeft ook aan geduld te hebben. Wat ik je wil aanraden is om je niet te beperken tot de websites van asielen, maar ze ook eens te bezoeken. Praat eens met de verzorgers, ontmoet de honden in het echt, en kijk eens hoe ze zijn. Dat kan misschien ook erg veel schelen.

Succes met het maken van je keuze!

We hebben een poos terug volgens mij ook een discussie gehad over uit het buitenland halen van hondjes. Ik ga eens kijken of ik dat kan vinden. Daarin postte ook mensen mee die zelf in een dergelijke organisatie werkzaam waren (geweest).

quote:

Op zaterdag 25 december 2010 13:25 schreef senesta het volgende:
We hebben een poos terug volgens mij ook een discussie gehad over uit het buitenland halen van hondjes. Ik ga eens kijken of ik dat kan vinden. Daarin postte ook mensen mee die zelf in een dergelijke organisatie werkzaam waren (geweest).

Deze ?

Hond uit het buitenland "adopteren"?

quote:

Op zaterdag 25 december 2010 13:36 schreef zeeeend het volgende:

[..]

Deze ?

Hond uit het buitenland "adopteren"?

Ja Thnx!

Mijn broer heeft dit najaar drie maanden stage gelopen in een (Nederlands/Belgisch) asiel in Spanje, en daar is het ook zo dat je eerst ja moet zeggen op het adopteren voordat ze de hond naar Nederland laten komen. Je verplaatst namelijk alleen het probleem als je een asielhond naar Nederland haalt maar die uiteindelijk geen woning krijgt en dus hier in een asiel komt. Wat ze bij dit asiel doen is dat er mensen van het asiel bij je thuis op bezoek komen, om te kijken of de hond op een goede plek komt maar ook om vragen te beantwoorden van de eventuele adoptant. Volgens mijn broer zijn ze bij dit asiel wel altijd eerlijk over het karakter van de hond, en mocht het toch zo zijn dat de hond en het gezin echt niet samengaan, hebben ze een opvang in Nederland waar de hond dan naartoe kan, maar ze krijgen niet veel honden terug. (Mijn broer is natuurlijk positief over dit asiel omdat hij er heeft gewerkt, maar het is een eerlijke jongen die het ook zegt als het geen goed asiel zou zijn ) Dit asiel heeft elf jaar ervaring en ze hebben nooit echt problemen gehad, ze testen de honden uitgebreid op hun gedrag, of ze bijvoorbeeld met kinderen kunnen, met andere dieren etc. En als het beestje in huis zou pissen krijg je dat ook gewoon te horen. ;p
Het grootste probleem met deze hondjes is dat ze gewoon erg schuw zijn en je moet wat meer tijd steken in het winnen van vertrouwen, ze zijn natuurlijk gewend om op straat steeds weggejaagd te worden. Bij de hond (geschat op twee jaar oud) die wij nu uit Spanje hebben is dat ook zo, ze vertrouwt ons nu wel maar gaat nog steeds gauw onder de tafel zitten als je iets te hard op de bank ploft. Ze moet nog even leren dat we haar echt altijd goed gaan verzorgen, en niet alleen even lief doen en eten geven en haar dan weer wegjagen ofzo.
Ze was in Spanje wel een van de dominantere honden, maar ze kwam er hier heel gauw achter dat haar plek onderaan is, zonder enige strijd of wat dan ook. Ze krijgt als laatste eten en de andere hond duwt haar gewoon weg als die vindt dat ze aandacht wilt. Het straathondje kon eerder altijd rustig eten, en eventueel wat eten laten liggen voor later omdat de ondergeschikte honden er toch niet aan kwamen, maar onze vreetgrage Berner-Sennen had haar na één dag al geleerd dat eten hier niet bewaard wordt, zodra ze haar voerbak alleen liet kwam schrokop de boel opeten. ;p
Haar schuwe, verlegen gedrag is nog nooit omgeslagen naar agressiviteit, en alle andere honden die mijn broer daar in dat asiel heeft gezien/leren kennen hebben ook allemaal geen agressiviteit, alleen straathond schuw.
Met de kat en de hond die hier dus al waren gaat het heel goed, maar dat komt voor een deel ook omdat die twee eigenlijk niet heel veel aandacht geven aan de nieuwe hond, ze laten haar gewoon een beetje met rust waardoor ze zelf ook rustig kan wennen. Met het uitlaten pept ze de wat oudere Berner wel wat op, ze spelen graag samen. Ze is nog wel wat angstig voor van alles en nog wat, en wil graag vluchten zo ver als de riem het toe laat, maar als je daar niet teveel aandacht aan schenkt en als ze merkt dat de andere hond nergens last van heeft ziet ze zelf ook dat er niks is om bang voor te zijn. Ik woon zelf niet meer thuis, maar ik kwam gister na een maand hier niet geweest te zijn weer hier en hoewel ze gister niet eens bij mij in de buurt wilde komen, kwam ze vandaag al wel weer voorzichtig om een knuffel. Maar ze kan zich dus optrekken aan de Berner-Sennen die mij zonder enige twijfel tegemoet rent om te begroeten.
We hebben haar nu zo'n twee maanden en je ziet al regelmatig dat ze zich echt kan ontspannen en dan is het echt een hele vrolijke gezellige hond die graag aangehaald wilt worden, maar het zal nog wel even duren voor ze echt compleet ontspannen aan je voeten durft te slapen zonder het idee te hebben dat ze de omgeving in de gaten moet houden. Mijn moeder is hier de gelukkige die de honden vaak voor de lange wandeling van minstens een uur meeneemt, en ze oefent veel met de hond en zij kan haar ook al loslaten, ze heeft haar geleerd dat ze moet gaan zitten als ze liever wil vluchten en dat gaat al heel goed. Ik kan haar nog niet loslaten omdat ze mij dus nog niet goed genoeg kent en vertrouwt en niet naar mij durft terug te komen.
Het is dus vooral een kwestie van tijd, maar we steken er hier niet veel meer tijd in dan we deden toen onze oude hond nog een pup was, ik denk dat je bij elke nieuwe hond in het begin tijd nodig hebt om het vertrouwen te winnen. In een Nederlands asiel weet je ook niet altijd het verleden van de hond, en hoe de hond in het asiel is, is natuurlijk geen garantie van hoe het beestje thuis is.
Het is inderdaad wel echt een drempel om de hond zonder gezien te hebben te adopteren vanuit het buitenland, mijn broer had onze nieuwe hond al leren kennen en mijn moeder is een paar dagen op bezoek geweest in Spanje dus voor ons was het wel een stuk makkelijker natuurlijk. Maar onze ervaring is dat de hond gauw went en met wat training en aandacht al gauw een rustige, kalme hond wordt, al is het wel afwachten hoe het karakter zich ontwikkelt als de hond straks meer zelfvertrouwen heeft, maar we verwachten eigenlijk geen problemen.

Ik zou het zelf echt nooit durven... Ik ben wat dat betreft erg voorzichtig en een hond niet mogen zien en zo 'blind' moeten beslissen met welk dier je de volgende 10 á 15 jaar van je leven gaat delen vind ik een te grote stap. Met straathonden is natuurlijk ook nooit duidelijk wat hun achtergrond is, welke trauma's ze eventueel hebben, wat hun karakter in een huis-situatie gaat zijn... In een huis wonen is natuurlijk heel anders dan rondlopen in een asiel of kennel.

Nog een tip misschien, heb je al eens gedacht aan het zoeken van een herplaatser via een rasvereniging? Dat kan in Nederland, rasverenigingen bieden soms honden aan die een ander huis nodig hebben. Deze honden wonen nog bij hun baasje en alle eigenaardigheden en karaktertrekken van deze honden zijn bekend.

Vooral omdat je aangeeft dat je een hond 100% wil kunnen vertrouwen (iets wat ik zelf ook heel belangrijk vind) zou ik niet voor een herplaatser uit een ander land gaan. Katten om maar eens iets te noemen kunnen goed gaan in het asiel in een grote ruimte of omheinde tuin/ren, maar misschien reageert de hond wel heel anders in de begrensde ruimte van een huiskamer. Je weet het gewoon nooit. En ook omgang met kinderen lijkt me lastig te testen ergens in een asiel de Spaanse bush bush, een (buur)kind bij jou in de huiskamer die zich over de hond heenbuigt om te aaien kan dan een heel andere reactie uitlokken.

Als ik jou was zou ik me toch richten op Nederlandse asiels, herplaatsers via rasverenigingen of gewoon een pup die je helemaal zelf kan vormen. Die laatste keuze heeft altijd mijn/onze voorkeur gehad. In ieder geval heel veel succes met beslissen, en wat je ook kiest je zal vast van je hondje gaan houden

Ik heb er inmiddels 3, twee uit Polen en 1 uit Griekenland.
Ik heb ze van een site af, en ik was er echt verbaasd over hoe precies de omschrijvingen waren.
Ze kloppen gewoon. Ik heb nu 3 fantastische honden, en vooral de hond uit Griekenland, is gewoon een genot. En verbazingwekkend hoe snel ze zich hebben aangepast aan ons gezin. Ze hebben alle drie een kutleven gehad, maar ze zijn nu zo relaxed en je ziet ze gewoon echt genieten.

En al die verhalen die ik hier lees over de Nederlandse asielhonden: dat is gewoon dikke bullshit.
De honden die hier in de asiels zitten komen over het algemeen wel terecht. De honden die in die landen in een asiel zitten zouden nergens terecht komen. En ook die honden verdienen een tweede kans.

Ik heb 3 ervaringen en drie hele goede zelfs.

Als ik je twee betrouwbare sites aan mag raden:

www.dutchyadoptions.com
http://stichtingaai.nl/nederlands.asp

Mijn buurvrouw en haar volwassen dochter hebben beiden een hondje uit het buitenland.
Mara komt uit Spanje en Kelly komt uit Portugal. Het gaat erg goed met die 2. Kelly speelt heel veel en Mara is dan wat rustiger. Het enige probleem wat mijn buuv heeft met Mara is als ze gaat slapen. Ze laat dan de deur van haar slaapkamer open en Mara mag ook daar slapen maar die raakt helemaal in paniek als ze ziet dat de buuv gaat slapen.

quote:

Op zaterdag 25 december 2010 22:38 schreef Symphonic het volgende:
En al die verhalen die ik hier lees over de Nederlandse asielhonden: dat is gewoon dikke bullshit.

Ik weet dat jij een aantal hele leuke buitenlandse hondjes hebt Maar heb jij het nooit een grote gok gevonden om een hondje rechtstreeks uit het vliegtuig te adopteren? Of ging het bij jou anders?

En mag ik vragen wat je precies bullshit vindt over de Nederlandse asielhonden?

Overigens puur ter interesse hoor, niks tegen jou dat je buitenlandse hondjes hebt. Ik zou het alleen zelf niet doen, maar dat doet niet ter zake.