Ben ongeveer half jaar samen met mijn nieuwe vriendin (we zijn dertigers). We zijn echt dolverliefd op mekaar, op alle vlakken klikt het enorm.
Behalve op 1 punt: de openheid in de relatie. Zelf ben ik erg open, vertel alles wat relevant is, ook over mijn ex-liefdesleven, enz. Dat scherpt de vertrouwensband aan, althans dat vind ik toch. Blindelings vertrouwen schept de rust die ik nodig heb.
Bij mn huidige vriendin ligt dit toch wat anders; er zijn bepaalde gebeurtenissen uit haar verleden die ze liever laat 'rusten'. Als ik er voorzichtig naar probeer te polsen, klapt ze dicht en raakt snel geirriteerd. Ze heeft eens gezegd dat ik haar nooit ten volle zal kennen, dat dat tot haar eigen privacy behoort en dat ze dat ook zo wil houden. Dat gaf me een onprettig en onzeker gevoel; vooral omdat ze me dit zo letterlijk vertelde.
Mijn vorige vriendin (ex) heeft eind vorig jaar een punt gezet na onze 7 jaar lange relatie. Ze was mn eerste intieme partner... Mijn huidige vriendin was vijf jaar getrouwd toen ze verliefd werd op een ander. Ze twijfelde, ze had toen nog niet met anderen geexperimenteerd op seksueel vlak. Nochtans had ze een goede seksrelatie met haar man. Toch is ze gaan scheiden en is ze met die nieuwe liefde dan een relatie begonnen, al heeft die niet lang geduurd. Ze had haar huwelijk nog niet verwerkt. Voor haar was dat de start van zeven jaren vrijgezelschap, tot ze mij tegenkwam. Ze heeft er al die jaren over gedaan om haar breuk met haar man te verwerken.
En nu komt het... Tijdens haar 'vrijgezellige periode' heeft zij vele (korte) relaties gehad die mekaar snel opvolgden. Via bepaalde bron ben ik te weten gekomen dat ze de laatste jaren een vijftiental relaties of intieme partners heeft gehad, een paar one-night-stands, groepseks experimenten, gevolgd door een zwangerschap met miskraam en depressie eind vorig jaar. Van een paar van die relaties weet ik dat ze er onmiddellijk mee stopte als seks niet goed zat. Ook begin dit jaar, slechts een paar maand voor ze de relatie met mij startte, had ze nog een relatie. Nadien is ze (voor de tweede keer) kort opgenomen voor psychische behandeling (10-tal dagen).
Ze heeft me destijds wel over een aantal van die relaties verteld, dat ze een 4-5 tal partners heeft gehad, waarvan de laatste een tweetal jaar terug. Ook vertelde ze me dat ze er een vrij conservatieve mening op nahield betreffende relaties en intimiteit. En dat ze een depressie had opgelopen omwille van haar zaak die overkop was gegaan. Overigens is ze -voor de tijd dat we samen zijn, nu ongeveer een half jaar- emotioneel heel stabiel gebleven. Ze voelt zich blijkbaar bij mij tot rust komen. Ik gaf/geef haar ook veel aandacht, ben een romantisch type.
Nu heb ik haar verteld wat ik ben te weten gekomen, dat ik meer weet van haar verleden dan wat zij me heeft voorgehouden. Ze vertelde me dat ze vond dat ik haar privacy had geschonden, iets waar zij zwaar aan tilde. Maar verder doet het haar klaarblijkelijk weinig... Ze zegt dat het uiteindelijk niet uitmaakt wat ik weet. Ze wil er verder alleen niets over kwijt, ze geeft nog steeds dezelfde indruk dat ze afstand wil nemen van haar verleden, met andere woorden ze praat er nog steeds niet vrijuit over. Ze zegt ook 'ik denk echt niet dat je geest rijp is om bepaalde zaken in een ruimer perspectief te bekijken'. Waarmee ze wellicht verwijst naar het contrast tussen mijn ene langdurige relatie en haar, zeg maar, flamboyante vrijgezellenleven. Wel geeft ze me (nog steeds) zeer goed aan dat ze me heel erg graag ziet.
Nu heb ik er geen probleem mee wat ze voor mij allemaal heeft uitgespookt, alleen kamp ik nu met een aantal onzekerheden, dat mijn vertrouwen in haar doet wankelen. Ik ben nooit 100% gerust als zij met haar (veelal mannelijke) vrienden afspreekt - wat ze overigens regelmatig doet. Met een 3-tal exen heeft ze nog een nauwe vriendschapsband. Ik ben van nature niet jaloers, maar soms heb ik het er moeilijk mee. En dat heeft vooral te maken met het feit dat ze me voorgelogen heeft.
Mijn vraag: Kan ik mijn onzekerheid onder controle houden? Moet ik er over praten, hoewel het thema bij haar té gevoelig blijkt? Kampt zij nog met een verwerkingsproces? Zoekt ze bij mij, misschien tijdelijk, de rust op die ze nu nodig heeft? Kan ik met haar een relatie op lange termijn opbouwen? Wat leiden jullie hieruit af? Is de kans groot dat zij nadien weer die 'seksuele spanning' gaat opzoeken bij een ander? Ik zou graag weten waarom de relaties die ze had niet lang duurden... Hoe kan ik me best gedragen zodat ze zich wat meer open opstelt?