Donderdag voor sinterklaas was dan toch echt de kogel door de kerk. Na zeker een half jaar gevoed te zijn met valse hoop dat het ooit weer goed zou komen, kon ik het niet meer aan. Ik lag naast haar in bed, en het voelde niet meer goed. Ze was al heel lang niet meer verliefd, maar ik wel. Dit wist ik ook dondersgoed, maar ik vraag me toch zo erg af hoe zij alles wat je met elkaar doet als je een relatie hebt, met mij heeft kunnen doen zonder verliefd te zijn.
Ik was, en ben, de belangrijkste persoon in haar leven, maar ze wil geen relatie met me. Niet verliefd, niet dat "wow"-gevoel zoals zij het omschrijft. Ze mist me nu heel erg, maar niet als haar vriendje, meer als een 'gewone' vriend, met iets extra's.
Het is nu 2 weken terug, en ik mis haar verdomde erg. Ik spreek haar af en toe nog wel op Facebook. Het lijkt er op dat ze mij lang niet zo erg mist als ik haar. Ik had het veel eerder moeten afkappen.
Doordeweeks gaat het best goed. Ben wederom begonnen met gitaar spelen, bezig met studie en leuke dingen aan het doen met vrienden. Zodra ik alleen thuis ben, en even niets te doen heb, slaat het kutgevoel weer toe. De weekenden zijn vreselijk. We gaan al sinds voordat we elkaar kennen in dezelfde kroegen uit. Elke kroeg zie ik op het moment als een potentieel mentaal martelhuis. Vorige week zaterdag kwam ik haar tegen, maar ze zag me niet. Tien minuten later was ik op weg naar huis, ik trok het gewoon niet. Ik werd heel erg zenuwachtig, verdrietig en paranoia toen ik haar zag.
Ik besef dat het beter is zo. Al zegt mijn gevoel het tegenovergestelde. Ik heb werkelijk waar alles voor dat meisje gedaan. Het is een half jaar terug eerder uitgegaan. Omdat ze niet meer verliefd was. Ik heb 2 maanden nodig gehad eer dat ik mezelf wat beter voelde. Na deze 2 maanden hoorde ik van haar moeder dat ze zichzelf wat aan had gedaan, en midden in de nacht huilend, schreeuwend om mij, aan haar bed heeft gestaan. Ik heb toen de fout gemaakt er voor haar te zijn. Nu betaal ik hier de prijs voor.
Sorry voor het misschien wat onduidelijke, onsamenhangende stuk tekst. Ik heb het meer door m'n emotie's laten schrijven, dan door mijn verstand.