quote:weer fokking mooie foto's gemaakt....
Op zondag 09 juni 2002 11:53 schreef SEMTEX het volgende:
Ik voel me GOED. Ik ga vandaag voor 't eerst wat testfoto's nemen van wat mensen die willen gaan trouwen. Altijd handig om dat ook 's gedaan te hebben. Wie weet wordt het wel niks, maar dat zie ik dan wel weer...
Helemaal kapot..
"Falling so hard, so fast this time..."
[Dit bericht is gewijzigd door sundae op 09-06-2002 22:25]
Ik snap het even nietmeer, ik wil niet... Op een of andere manier beland ik altijd op de weg met de meeste weerstand, omdat ik de weg met de minste weerstand heb gekozen.
Bah!
ken een hele leuke meid.. vroeg nog aan mij of ik mee ging naar turkije met haar.. en ze wil me zien en weet ik wat allemaal...
vervolgens hoor ik net dat ze al 4 dagen een vriend heeft.. dat ze met haar ex is gegaan.. dat het haar spijt en dat ze het had moeten zeggen....
ik weet ook wel.. er was niks tussen ons.. en ze is mij niks verplicht.. maar toch.. dit is een naai streek.. en egt weer iets voor mij...
IK WORD GEK VAN VROUWEN !!!! (sorry voor het schreeuwen..)
iedere keer als je denkt.. dit gaat goed komen.. gaat er wel ergens weer iets fout...
dit doet een vent geen goed...
Goed. Ik ben weer thuis, en ik ga zo nog maar even in mijn nest liggen. Anders voorspel niet veel goeds voor vandaag, voor de rest van mijn omgeving .
quote:* DaMSWer blijft even uit de buurt van je dan
Op maandag 10 juni 2002 08:35 schreef k_i_m het volgende:
Goed. Ik ben weer thuis, en ik ga zo nog maar even in mijn nest liggen. Anders voorspel niet veel goeds voor vandaag, voor de rest van mijn omgeving .
ik zit nu al langer dan een week alleen thuis, en het enige contact dat ik met mensen, buiten verplichtingen om, heb, is via internet of via de telefoon (ongeveer 7 keer in totaal getelefoneerd).
Met verplichtingen bedoel ik school, autorijlessen en mijn stage... en dat was het eigenlijk wel aan verplichtingen.
Ik verveel me de hele dag, heb niets om naar uit te kijken, voel me alleen en hopeloos en mislukt. Ik heb nergens meer zin in, niemand schijnt tijd te hebben, ik begin langzaam aan te vermoeden dat iedereen die ik ken, mij als een verschrikkelijke last ziet.
Niemand heeft tijd of geld of zin om iets te doen als ik bel, maar dat is al weken zo, niemand uit mijn oude vriendenkring neemt nog de moeite om te bellen of op een andere manier contact met me op te nemen, ook dit is niets nieuws. Ik besef me steeds beter dat ik er uiteindelijk toch helemaal alleen voor sta, en dat als ik morgen van de aardbodem zou verdwijnen of gisteren was verdwenen dat geen hond me zou missen. Het zou tot zaterdag duren eer iemand er achter zou komen dat ik verdwenen was, want dan komen m'n ouders thuis.
Ik ben een keer uitgeweest, vorige week zaterdag, maar dat was een verschrikking, iets dat ik liever vergeet dan onthoud.
Eergisteren belden m'n ouders uit Frankrijk op, en mijn moeder wilde toch wel even meedelen dat ze bezorgd was, aangezien ik behoorlijk depresief klonk aan de telefoon.
Absoluut niets van wat ik had gepland is doorgegaan, echt helemaal niets.
Dus nee, ik voel me niet echt zo verschrikkelijk happy, terwijl ik me best wel heel erg happy had kunnen en willen voelen als er ook maar iets van wat ik had gepland was doorgegaan deze week.
Edit
Het is een kwestie van gevoel. Ik voel me niet goed, ben lang alleen, merk dat iedere poging die ik onderneem op niets uitloop, daardoor begin ik een patroon te zien, en leg ik verbanden die er misschien wel helemaal niet zijn.
Als zeven mensen zeggen ik heb geen tijd, en dat zeggen ze zeven weken lang, misschien hebben ze dan inderdaad geen tijd, maar aangezien mijn geestestoestand op dit moment naar de negatieve kant toetrekt zal ik in een connectie leggen tussen de zeven personen die de afgelopen zeven weken geen tijd hebben gehad, ik zal het zien als afwijzing en afstoting. Ik interpreteer het als een persoonlijke aanval, of dat de mensen niets meer met me te doen willen hebben.
Terwijl het misschien helemaal niet zo is, maar ik weet het niet zeker, dus de kans is ook aanwezig dat mijn negatieve, misschien zelfs paranoide gedachtengang, het juiste beeld heeft weten te schetsen over de situatie.
En omdat alles tegen lijkt te zitten is het veel makkelijker om te gaan doemdenken... het begint met een: "misschien hebben ze eigenlijk een hekel aan me, ze laten nooit iets van zich horen en hebben nooit tijd." en het eindigt bij een: "zie je wel, ze hebben een hekel aan me!"
en ook al is er niets gebeurt, het negatieve denken bevestigd de theorie die is gebaseerd op een periode waarin het een beetje tegenzit. Het is een neerwaartse spiraal.
Maar ja, het blijft natuurlijk nog steeds een kwestie van gevoel en dat haal je niet makkelijk weg. Ik voel me gewoon op dit moment kut, en ik zie alles somber en negatief in, en door de afwezigheid van zekerheid zie ik mijn eigen interpretatie van de situatie als een feit.
[Dit bericht is gewijzigd door PhalanX op 10-06-2002 10:21]
Ik zit te twijfelen of ik m'n rolletje er niet te vroeg heb uitgehaald.... (hij was best duur en heb volgens mij maar 20 van de 36 opnames gebruikt). Verder erg ok. Zit lekker achter m'n computertje op de slaapkamer, met uitzicht op een drukke weg...
Ik zit nog steeds lekker in mijn vel.
Net een cijfer terug gekregen en dat was een voldoende, weer 2 studiepunten
Forum Opties | |
---|---|
Forumhop: | |
Hop naar: |