R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Lang verhaal , ik ga het proberen zo goed mogelijk uit te leggen.
Zo 2,5 maand geleden heb ik een leuke meid leren kennen in de kroeg. We raakte aan de praat, en na ongeveer een week begonnen we een relatie. Na een maand kwamen er wat lichte irritaties.
Op zich geen probleem, dat gebeurd nou eenmaal. Verder was alles koek en ei.
Tot zij mij op een zondagochtend opbelt en zegt dat ze een week over tijd is met haar menstruatie.
Ik schrok enorm, vooral omdat ze mij in dat gesprek vertelde dat ze een vrij "strakke menstruatiedatum" heeft.
Ik zei tegen haar dat ze langs moest komen thuis, en ik had bij de winkel zwangerschapstest gekocht, en na een plasje kwam het nieuws dat ze zwanger was.
Een enorme shock uiteraard, TS is 23 en vriendin van TS is 18.
We hebben onveilig sex gehad, en dit is dus het gevolg daarvan.
Uiteraard baalt TS verschrikkelijk dat hij zo dom is geweest om geen condoom om te doen, maar dat even terzijde.
Ik moest zelf heel goed nadenken over wat we zouden gaan doen met het oog op de toekomst.
We gaven elkaar een week om te bepalen of we abortus zouden doen, of dat we het kindje op de wereld zouden laten komen.
TS heeft hele lieve ouders waar hij alles bij kwijt kan, wat er ook is. Ook de broer van TS heeft me altijd kunnen helpen. Mijn broer heeft 5 jaar geleden het bovenstaande precies meegemaakt, dus ik had de ideale persoon gevonden om deze moeilijke keuze mee te bespreken.
Mijn eerste gedachte was direct : Abortus.
TS ziet zichzelf nog niet als papa en vanwege mijn leeftijd en die van haar (met uiteraard het geld etc meegerekend) is het gewoon heel moeilijk om dan een kind op te voeden.
Abortus vind ik aan een kant echt verschrikkelijk, maar het kan voor vele stellen toch een oplossing zijn.
Uiteindelijk hebben we de keuze gemaakt om het kind te houden, na lang denken en praten.
Vanaf dat punt ben ik gaan veranderen naar papa figuur.
Ik laat veel van mijn dingen "vallen" , zodat ik kan sparen voor woning, babyspullen etc etc.
Ik heb mijn vrienden gelijk verteld hoe het in elkaar zit, en ondanks de leeftijd van mijn vrienden vonden ze het knap van me dat ik er dan toch voor de volle 100% tegen aan ga. Dat was echt geweldige steun die heel prettig is.
Vanaf het punt dat we besloten er voor te gaan, zijn dingen anders geworden in haar gedrag/karakter.
Ze werd enorm kribbig, kattig, negatief, vervelend en onredelijk.
Op het begin gooide ik dat op haar hormonen, het is natuurlijk nogal wat en ineens moeten we elkaar verplicht leren kennen. Dus ik deed daar niet te moeilijk over, en ik probeerde haar altijd in "meningsverschillen" eerder te kalmeren en heel rustig te blijven, terwijl ik soms liever een uurtje weg wou gaan om even stoom af te blazen. Als iemand onredelijk is, is dat gewoon heel vervelend.
Dit is een tijdje zo door gegaan, en TS heeft op goede momenten het vaak op een rustige manier geprobeerd op te lossen, of het in ieder geval aan te geven, dat dit vaak vervelend is omdat we dan niets kunnen oplossen, maar alleen maar verergeren.
Nou had TS zaterdagavond een kerstdiner georganiseerd voor al mijn vrienden (komen allemaal van wat verder weg). Hier was ik al 3 maanden mee bezig met organiseren, plannen etc.
Ik had haar natuurlijk uitgenodigd om er een speciale leuke avond van te maken.
We hadden afgesproken om na het eten en de gezelligheid met z'n allen een baar biertjes te drinken in de stad.
Ik vond het fijn dat ze mee wou gaan ondanks dat ze niet meer mag/wil drinken, dat is voor iemand van 18 die veel van uitgaan houdt pittig, en daar niets meer dan respect voor.
We spraken samen af dat als ze moe/misselijk zou worden of als ze geen zin meer had, dat ik voor haar een taxi zou bellen (en betalen) zodat ze alvast naar huis kon gaan, en zodat ik toch nog met mijn vrienden een leuke avond had, omdat ik ze vrij weinig zie ivm afstand en werk.
Ze is halverwege de avond naar huis gegaan met iemand anders, en er was geen vuiltje aan de lucht.
Ik heb haar een uurtje later nog een sms gestuurd, waarin ik zei dat ik heel veel van haar hou, dat ik het jammer vond, maar dat ik het ook prettig vond dat ze thuis lekker op haar gemak kon zijn.
Uiteindelijk komen we allemaal thuis, en ik dacht lekker mijn bed in te kunnen gaan. Maar mijn vriendin was verschrikkelijk onredelijk geworden en ze vond dat ik een gore klootzak was, en dat ik haar in de steek liet die avond.
Ik was stomverbaasd, en zag dit totaal niet aankomen. Ik vroeg haar of ze erover wou praten met me, of dat ze misschien liever eerst wou slapen (waar ik op hoopte ivm het onredelijke gedrag voor de zoveelste keer).
Ze begon te schreeuwen en alles wat ik deed was fout.
Ik had natuurlijk wat biertjes op die avond (niet lam, een klein beetje aangeschoten) en die biertjes hebben mijn emoties behoorlijk versterkt.
Ik onderbrak haar op een gegeven moment met luide stem en ik hield het heel kort wat ik zei:
"Luister heel goed wat ik nu zeg. Ik slik al weken onredelijk gedrag van je, ik ben het nu zat. Als je nu zo blijft, dan ga ik nu naar huis, en dan hoef ik je een paar dagen niet te zien"
Haar reactie was als volgt:
"Ja natuurlijk; Loop maar weg van je problemen en je kind, je doet er helemaal niets voor. Je bent er niet voor je eigen kind"
Dit was de meest erge reactie die je iemand kan geven die (ongewenst) papa gaat worden, maar alles op alles zet om dat kind een toekomst te geven.
Ik heb haar rekeningen betaald, overuren gewerkt, hobby's op een laag pitje gezet, allemaal baby dingen opzoeken op internet, woningruimte aan het zoeken etc etc.
Die opmerking raakte me zo diep dat ik mijn kleren aan heb gedaan, en terwijl ik dat deed heb ik haar wel 5 keer gevraagd/gesmeekt om te zeggen tegen mij :
" Zeg alsjeblieft tegen me dat het niet waard is om nu te gaan "
En ik kreeg geen reactie van haar. Ik ben toen naar beneden gelopen en mijn vrienden en broer zaten buiten te roken, en die hadden haar horen schreeuwen, en alles gehoord.
Ik kwam buiten en ben helemaal ingestort. Alle emoties kwamen eruit... Ik heb verschrikkelijk hard lopen janken omdat ik haar niet in de steek wil laten voor de toekomst van het kind. Ik kan niet weglopen voor mijn verantwoordelijkheid. Wat er ook gebeurd; ik word de papa van het kindje, en ik wil er verdomme alles aan doen om te zorgen dat het kindje een warm, veilig nest heeft om op te groeien.
Ik ben uiteindelijk gebleven en ik heb op mijn broer zijn kamer geslapen, en mijn broer en zijn vriendin hebben haar s'ochtends verteld dat ze maar beter naar huis kon gaan voor ik wakker werd, want ik had geen zin om haar in de ochtend te zien, omdat ik dus hier over moet nadenken.
Nu zit ik dus met de keuze : Blijf ik bij haar om samen voor de kleine te zorgen?
Of is het beter als ik weg ga, en dan weekend papa word, omdat als we samen blijven, we zoveel ruzie zullen hebben dat het niet goed is voor het kindje ( kinderen/baby's merken de spanning en stress).
Ik weet dat ik jullie niet kan vragen om tegen mij te zeggen: Kies voor A of B.
Het duurt natuurlijk een poosje om dit van zaterdag nacht te verwerken, en ik geef mezelf niet echt een bepaalde tijd om die keuze dan te moeten maken...
Emotioneel ben ik op het eind van mijn latijn
Ik wil er alles aan doen om voor het kindje te zorgen, en ik doe alles wat ik moet doen om een lieve goede papa te zijn.....
Zo 2,5 maand geleden heb ik een leuke meid leren kennen in de kroeg. We raakte aan de praat, en na ongeveer een week begonnen we een relatie. Na een maand kwamen er wat lichte irritaties.
Op zich geen probleem, dat gebeurd nou eenmaal. Verder was alles koek en ei.
Tot zij mij op een zondagochtend opbelt en zegt dat ze een week over tijd is met haar menstruatie.
Ik schrok enorm, vooral omdat ze mij in dat gesprek vertelde dat ze een vrij "strakke menstruatiedatum" heeft.
Ik zei tegen haar dat ze langs moest komen thuis, en ik had bij de winkel zwangerschapstest gekocht, en na een plasje kwam het nieuws dat ze zwanger was.
Een enorme shock uiteraard, TS is 23 en vriendin van TS is 18.
We hebben onveilig sex gehad, en dit is dus het gevolg daarvan.
Uiteraard baalt TS verschrikkelijk dat hij zo dom is geweest om geen condoom om te doen, maar dat even terzijde.
Ik moest zelf heel goed nadenken over wat we zouden gaan doen met het oog op de toekomst.
We gaven elkaar een week om te bepalen of we abortus zouden doen, of dat we het kindje op de wereld zouden laten komen.
TS heeft hele lieve ouders waar hij alles bij kwijt kan, wat er ook is. Ook de broer van TS heeft me altijd kunnen helpen. Mijn broer heeft 5 jaar geleden het bovenstaande precies meegemaakt, dus ik had de ideale persoon gevonden om deze moeilijke keuze mee te bespreken.
Mijn eerste gedachte was direct : Abortus.
TS ziet zichzelf nog niet als papa en vanwege mijn leeftijd en die van haar (met uiteraard het geld etc meegerekend) is het gewoon heel moeilijk om dan een kind op te voeden.
Abortus vind ik aan een kant echt verschrikkelijk, maar het kan voor vele stellen toch een oplossing zijn.
Uiteindelijk hebben we de keuze gemaakt om het kind te houden, na lang denken en praten.
Vanaf dat punt ben ik gaan veranderen naar papa figuur.
Ik laat veel van mijn dingen "vallen" , zodat ik kan sparen voor woning, babyspullen etc etc.
Ik heb mijn vrienden gelijk verteld hoe het in elkaar zit, en ondanks de leeftijd van mijn vrienden vonden ze het knap van me dat ik er dan toch voor de volle 100% tegen aan ga. Dat was echt geweldige steun die heel prettig is.
Vanaf het punt dat we besloten er voor te gaan, zijn dingen anders geworden in haar gedrag/karakter.
Ze werd enorm kribbig, kattig, negatief, vervelend en onredelijk.
Op het begin gooide ik dat op haar hormonen, het is natuurlijk nogal wat en ineens moeten we elkaar verplicht leren kennen. Dus ik deed daar niet te moeilijk over, en ik probeerde haar altijd in "meningsverschillen" eerder te kalmeren en heel rustig te blijven, terwijl ik soms liever een uurtje weg wou gaan om even stoom af te blazen. Als iemand onredelijk is, is dat gewoon heel vervelend.
Dit is een tijdje zo door gegaan, en TS heeft op goede momenten het vaak op een rustige manier geprobeerd op te lossen, of het in ieder geval aan te geven, dat dit vaak vervelend is omdat we dan niets kunnen oplossen, maar alleen maar verergeren.
Nou had TS zaterdagavond een kerstdiner georganiseerd voor al mijn vrienden (komen allemaal van wat verder weg). Hier was ik al 3 maanden mee bezig met organiseren, plannen etc.
Ik had haar natuurlijk uitgenodigd om er een speciale leuke avond van te maken.
We hadden afgesproken om na het eten en de gezelligheid met z'n allen een baar biertjes te drinken in de stad.
Ik vond het fijn dat ze mee wou gaan ondanks dat ze niet meer mag/wil drinken, dat is voor iemand van 18 die veel van uitgaan houdt pittig, en daar niets meer dan respect voor.
We spraken samen af dat als ze moe/misselijk zou worden of als ze geen zin meer had, dat ik voor haar een taxi zou bellen (en betalen) zodat ze alvast naar huis kon gaan, en zodat ik toch nog met mijn vrienden een leuke avond had, omdat ik ze vrij weinig zie ivm afstand en werk.
Ze is halverwege de avond naar huis gegaan met iemand anders, en er was geen vuiltje aan de lucht.
Ik heb haar een uurtje later nog een sms gestuurd, waarin ik zei dat ik heel veel van haar hou, dat ik het jammer vond, maar dat ik het ook prettig vond dat ze thuis lekker op haar gemak kon zijn.
Uiteindelijk komen we allemaal thuis, en ik dacht lekker mijn bed in te kunnen gaan. Maar mijn vriendin was verschrikkelijk onredelijk geworden en ze vond dat ik een gore klootzak was, en dat ik haar in de steek liet die avond.
Ik was stomverbaasd, en zag dit totaal niet aankomen. Ik vroeg haar of ze erover wou praten met me, of dat ze misschien liever eerst wou slapen (waar ik op hoopte ivm het onredelijke gedrag voor de zoveelste keer).
Ze begon te schreeuwen en alles wat ik deed was fout.
Ik had natuurlijk wat biertjes op die avond (niet lam, een klein beetje aangeschoten) en die biertjes hebben mijn emoties behoorlijk versterkt.
Ik onderbrak haar op een gegeven moment met luide stem en ik hield het heel kort wat ik zei:
"Luister heel goed wat ik nu zeg. Ik slik al weken onredelijk gedrag van je, ik ben het nu zat. Als je nu zo blijft, dan ga ik nu naar huis, en dan hoef ik je een paar dagen niet te zien"
Haar reactie was als volgt:
"Ja natuurlijk; Loop maar weg van je problemen en je kind, je doet er helemaal niets voor. Je bent er niet voor je eigen kind"
Dit was de meest erge reactie die je iemand kan geven die (ongewenst) papa gaat worden, maar alles op alles zet om dat kind een toekomst te geven.
Ik heb haar rekeningen betaald, overuren gewerkt, hobby's op een laag pitje gezet, allemaal baby dingen opzoeken op internet, woningruimte aan het zoeken etc etc.
Die opmerking raakte me zo diep dat ik mijn kleren aan heb gedaan, en terwijl ik dat deed heb ik haar wel 5 keer gevraagd/gesmeekt om te zeggen tegen mij :
" Zeg alsjeblieft tegen me dat het niet waard is om nu te gaan "
En ik kreeg geen reactie van haar. Ik ben toen naar beneden gelopen en mijn vrienden en broer zaten buiten te roken, en die hadden haar horen schreeuwen, en alles gehoord.
Ik kwam buiten en ben helemaal ingestort. Alle emoties kwamen eruit... Ik heb verschrikkelijk hard lopen janken omdat ik haar niet in de steek wil laten voor de toekomst van het kind. Ik kan niet weglopen voor mijn verantwoordelijkheid. Wat er ook gebeurd; ik word de papa van het kindje, en ik wil er verdomme alles aan doen om te zorgen dat het kindje een warm, veilig nest heeft om op te groeien.
Ik ben uiteindelijk gebleven en ik heb op mijn broer zijn kamer geslapen, en mijn broer en zijn vriendin hebben haar s'ochtends verteld dat ze maar beter naar huis kon gaan voor ik wakker werd, want ik had geen zin om haar in de ochtend te zien, omdat ik dus hier over moet nadenken.
Nu zit ik dus met de keuze : Blijf ik bij haar om samen voor de kleine te zorgen?
Of is het beter als ik weg ga, en dan weekend papa word, omdat als we samen blijven, we zoveel ruzie zullen hebben dat het niet goed is voor het kindje ( kinderen/baby's merken de spanning en stress).
Ik weet dat ik jullie niet kan vragen om tegen mij te zeggen: Kies voor A of B.
Het duurt natuurlijk een poosje om dit van zaterdag nacht te verwerken, en ik geef mezelf niet echt een bepaalde tijd om die keuze dan te moeten maken...
Emotioneel ben ik op het eind van mijn latijn
Ik wil er alles aan doen om voor het kindje te zorgen, en ik doe alles wat ik moet doen om een lieve goede papa te zijn.....
Ik heb geprobeerd het zo goed mogelijk op te schrijven, en zal ongetwijfeld bepaalde informatie niet hebben gegeven, dus als je iets wilt weten, vraag het gerust, ik sta er helemaal voor open
goed bezig ts wanneer gaan jullie trouwen? 
Mijn eerste gedachte was direct : Abortus.
TS ziet zichzelf nog niet als papa en vanwege mijn leeftijd en die van haar (met uiteraard het geld etc meegerekend) is het gewoon heel moeilijk om dan een kind op te voeden.
Lafaard . Gewoon werken en je verantwoording dragen als een man. Pappie
TS ziet zichzelf nog niet als papa en vanwege mijn leeftijd en die van haar (met uiteraard het geld etc meegerekend) is het gewoon heel moeilijk om dan een kind op te voeden.
Lafaard . Gewoon werken en je verantwoording dragen als een man. Pappie
Op vrijdag 18 maart 2011 01:26 [b]schreef Ezio het volgende:[/b]Ik ga nu wel. Kijk uit waar je je staart steekt!
Groetjes, Ezio.
Groetjes, Ezio.
Dat is ook zeker wat ik zal doen, geen twijfel over mogelijk, maar daar gaat dit topic niet over.quote:Op maandag 13 december 2010 03:19 schreef Stokstaart het volgende:
Mijn eerste gedachte was direct : Abortus.
TS ziet zichzelf nog niet als papa en vanwege mijn leeftijd en die van haar (met uiteraard het geld etc meegerekend) is het gewoon heel moeilijk om dan een kind op te voeden.
Lafaard . Gewoon werken en je verantwoording dragen als een man. Pappie
Sowieso
1. dom
en
2. waarom blijven als je er niet volledig achterstaat? Voor geen enkele partij goed.. keuze lijkt me vrij 'simpel'.
Ook al zou ik eerst praten/eruit proberen te komen als oplossing proberen.
Maarja.. een vrouw met hormonen.
1. dom
en
2. waarom blijven als je er niet volledig achterstaat? Voor geen enkele partij goed.. keuze lijkt me vrij 'simpel'.
Ook al zou ik eerst praten/eruit proberen te komen als oplossing proberen.
Maarja.. een vrouw met hormonen.
Ik snap je niet goed . Waarom wil je bij haar blijven dan ? Vanwege dat kind ? Je kan toch een omgangsregeling afspreken ?quote:Op maandag 13 december 2010 03:21 schreef Monopoly het volgende:
[..]
Dat is ook zeker wat ik zal doen, geen twijfel over mogelijk, maar daar gaat dit topic niet over.
Op vrijdag 18 maart 2011 01:26 [b]schreef Ezio het volgende:[/b]Ik ga nu wel. Kijk uit waar je je staart steekt!
Groetjes, Ezio.
Groetjes, Ezio.
Dit ja.. als jullie beide volwassen zijn en goed naar het kind kunnen kijken dan hoef je ook geen 'weekend papa' te zijn.quote:
[..]
Je kan toch een omgangsregeling afspreken ?
Mag ik vragen waarom jullie besloten hebben toch het kind te houden? Klinkt als een ideale situatie om toch voor de abortus te gaan namelijk. Dat hele "lafaard" en "je moet verantwoordelijkheid nemen" gezanik is voor je kind niks waard. Vaders (en moeders) gaan regelmatig uit elkaar na de geboorte en dan zit je dan als kind met de shit, neem het aan van een ervaringsdeskundige.
He created a new world of rave in which he gave rebirth to elements of melody and positivity.
He named this world: Forbidden Paradise
He named this world: Forbidden Paradise
Zij wou het absoluut niet omdat ze het moord vond.quote:
Mag ik vragen waarom jullie besloten hebben toch het kind te houden? Klinkt als een ideale situatie om toch voor de abortus te gaan namelijk. Dat hele "lafaard" en "je moet verantwoordelijkheid nemen" gezanik is voor je kind niks waard. Vaders (en moeders) gaan regelmatig uit elkaar na de geboorte en dan zit je dan als kind met de shit, neem het aan van een ervaringsdeskundige.
Dus omdat jij gefaald hebt falen anderen ook zomaar ?quote:
Mag ik vragen waarom jullie besloten hebben toch het kind te houden? Klinkt als een ideale situatie om toch voor de abortus te gaan namelijk. Dat hele "lafaard" en "je moet verantwoordelijkheid nemen" gezanik is voor je kind niks waard. Vaders (en moeders) gaan regelmatig uit elkaar na de geboorte en dan zit je dan als kind met de shit, neem het aan van een ervaringsdeskundige.
de meeste meisjes van 19, die horen dat ze zwanger zijn, schieten helemaal in paniek en rennen gelijk naar de abortus kliniek om alles te laten verwijderen. . . wat ik bedoelde was: gelukkig heb je er ook die als ze op 19 jarige leeftijd zwanger worden blij zijn met hun kind
Op vrijdag 18 maart 2011 01:26 [b]schreef Ezio het volgende:[/b]Ik ga nu wel. Kijk uit waar je je staart steekt!
Groetjes, Ezio.
Groetjes, Ezio.
Nergens. Haar ouders heb ik nog nooit ontmoet omdat ze dit telkens niet wou.quote:
waar zijn haar ouders in dit verhaal?
Ik heb meerdere keren aangegeven dat ik ze wil ontmoeten nadat het bekend was bij haar ouders.
Heel vreemd allemaal, dat heb ik haar ook duidelijk gemaakt.
Als jij erachter komt dat jouw kind zwanger is, dan bel je die gozer toch op en laat je hem dezelfde avond toch aan de koffietafel zitten ?
Of je had in stukken gelegen in de container.quote:
[..]
Nergens. Haar ouders heb ik nog nooit ontmoet omdat ze dit telkens niet wou.
Ik heb meerdere keren aangegeven dat ik ze wil ontmoeten nadat het bekend was bij haar ouders.
Heel vreemd allemaal, dat heb ik haar ook duidelijk gemaakt.
Als jij erachter komt dat jouw kind zwanger is, dan bel je die gozer toch op en laat je hem dezelfde avond toch aan de koffietafel zitten ?
Maar zie je jezelf met haar samen een gezin hebben dan?
True...quote:
[..]
Nergens. Haar ouders heb ik nog nooit ontmoet omdat ze dit telkens niet wou.
Ik heb meerdere keren aangegeven dat ik ze wil ontmoeten nadat het bekend was bij haar ouders.
Heel vreemd allemaal, dat heb ik haar ook duidelijk gemaakt.
Als jij erachter komt dat jouw kind zwanger is, dan bel je die gozer toch op en laat je hem
dezelfde avond toch aan de koffietafel zitten ?
Hoe zeker ben je van haar zwangerschap, ze zou niet de eerste zijn die een streepje met de pen bijtekend?
En anders je weet toch wel waar ze wonen, dan ga je er als aanstaande papa van hun klein kind gewoon zelf even langs om kennis te maken van de opa en oma van jou kind!
Welcome Mr. President, How can we serve you,
Het kan ook van een andere zijn TS . Dat is helemaal bizar .
Zijn die driftbuien van haar pas begonnen na een poosje zwanger te zijn ? Die hormonen kunnen van een leuke lieve meid wel een draak maken natuurlijk
Zijn die driftbuien van haar pas begonnen na een poosje zwanger te zijn ? Die hormonen kunnen van een leuke lieve meid wel een draak maken natuurlijk
Op vrijdag 18 maart 2011 01:26 [b]schreef Ezio het volgende:[/b]Ik ga nu wel. Kijk uit waar je je staart steekt!
Groetjes, Ezio.
Groetjes, Ezio.
Ik zie een gezin met haar wel gebeuren. Maar dan zou ze wel dat onredelijke gedrag niet meer moeten hebben dan.quote:
[..]
Of je had in stukken gelegen in de container.
Maar zie je jezelf met haar samen een gezin hebben dan?
Ik ben er zeker van, ik stond bij haar in de badkamer, en we hebben de test op tafel gelegd, en we zagen het 2e streepje zo verschijnenquote:
[..]
True...
Hoe zeker ben je van haar zwangerschap, ze zou niet de eerste zijn die een streepje met de pen bijtekend?
Het kan niet van een ander zijn, tenzij ze niet eerlijk is naar mij. En het lijkt me dat je in zo'n geval helemaal open kaart moet spelen en er niet om liegt...quote:
Het kan ook van een andere zijn TS . Dat is helemaal bizar .
Zijn die driftbuien van haar pas begonnen na een poosje zwanger te zijn ? Die hormonen kunnen van een leuke lieve meid wel een draak maken natuurlijk
En het is wel sinds de zwangerschap erger geworden, daarvoor had ze het wel een beetje.
[ Bericht 5% gewijzigd door #ANONIEM op 13-12-2010 03:38:01 ]
Ik zou het anders bespreekbaar maken als je het wel ziet zitten.. en als het uit te houden valt wachten of ze nog gaat veranderen nadat het kind er is. Die beslissing om uit elkaar te gaan kunnen jullie dan altijd nog maken. Wellicht eerst door de zure appel bijten en dan kijken hoe of wat.quote:
[..]
Ik zie een gezin met haar wel gebeuren. Maar dan zou ze wel dat onredelijke gedrag niet meer moeten hebben dan.
Dat klinkt wel als iets positiefs ja. Deze schrijf ik opquote:
[..]
Ik zou het anders bespreekbaar maken als je het wel ziet zitten.. en als het uit te houden valt wachten of ze nog gaat veranderen nadat het kind er is. Die beslissing om uit elkaar te gaan kunnen jullie dan altijd nog maken. Wellicht eerst door de zure appel bijten en dan kijken hoe of wat.
Thanks!
Dan stonden jullie er dus niet beide achter en was het hele idee al gedoemd om te mislukken, als je het mij vraagt.quote:
[..]
Zij wou het absoluut niet omdat ze het moord vond.
Ik ben ervaringsdeskundige, omdat ik zo'n kind ben, niet een vader.quote:
[..]
Dus omdat jij gefaald hebt falen anderen ook zomaar ?
de meeste meisjes van 19, die horen dat ze zwanger zijn, schieten helemaal in paniek en rennen gelijk naar de abortus kliniek om alles te laten verwijderen. . . wat ik bedoelde was: gelukkig heb je er ook die als ze op 19 jarige leeftijd zwanger worden blij zijn met hun kind
En ja, gelukkig met je kind als je het op zo'n moment kunt bolwerken ja. Een kind in een arm gezin, met onredelijke moeder en ouders die het niet met elkaar kunnen vinden daar krijgt niemand een gelukkig leven van.
Hoe lang is ze al zwanger trouwens? Die hormonen komen ook niet in twee weken namelijk..
He created a new world of rave in which he gave rebirth to elements of melody and positivity.
He named this world: Forbidden Paradise
He named this world: Forbidden Paradise
Als je huilend in elkaar stort lijkt het me wel in je eigen belang om even flink afstand te nemen kerel.
Om te beginnen.
Daarna zie je wel weer verder . Praat het uit maar stel wel grenzen . Hormonen kunnen een probleem zijn maar je moet wel duidelijk maken dat je shit zoals na die bewuste avond niet pikt en anders weg bent .
Je moet duidelijke grenzen stellen bij de vrouwmenschen .
Om te beginnen.
Daarna zie je wel weer verder . Praat het uit maar stel wel grenzen . Hormonen kunnen een probleem zijn maar je moet wel duidelijk maken dat je shit zoals na die bewuste avond niet pikt en anders weg bent .
Je moet duidelijke grenzen stellen bij de vrouwmenschen .
Op vrijdag 18 maart 2011 01:26 [b]schreef Ezio het volgende:[/b]Ik ga nu wel. Kijk uit waar je je staart steekt!
Groetjes, Ezio.
Groetjes, Ezio.
Ze is nu ongeveer 9 weken, ze heeft over 3 weken de eerste echoquote:
[..]
Dan stonden jullie er dus niet beide achter en was het hele idee al gedoemd om te mislukken, als je het mij vraagt.
[..]
Ik ben ervaringsdeskundige, omdat ik zo'n kind ben, niet een vader.
En ja, gelukkig met je kind als je het op zo'n moment kunt bolwerken ja. Een kind in een arm gezin, met onredelijke moeder en ouders die het niet met elkaar kunnen vinden daar krijgt niemand een gelukkig leven van.
Hoe lang is ze al zwanger trouwens? Die hormonen komen ook niet in twee weken namelijk..
|
|
