Er zit mij iets niet lekker.
Nou is dat niet ongewoon in het leven, maar soms is het toch fijn om andermans mening te horen over bepaalde zaken.
Het gaat om de volgende (rechts) kwestie:
Donderdag 25 november heeft mijn vader mij 'savonds rond 23:00 naar de lokale huisartsenpost gebracht omdat ik overdreven hoge koorts had, en twee onverklaarbaar blauwe knieën.
Ook was ik zowel lichamelijk als geestelijk oververmoeid, door een nogal onregelmatig, fysiek intensief en intens leven op het moment.
Ook had ik toevallig de zaterdag vóór deze donderdag weer eens Ecstacy gebruikt. (die slecht werkte omdat ik simpelweg te moe was)
Aangezien ik opgevoed ben met de gedachte dat het belangrijk is om altijd zoveel mogelijk informatie te vermelden die relevant zou kunnen zijn, ben ik met de telefoon de huiskamer even uitgelopen en heb dit tóch maar even aan de huisartsenpost verteld. Je weet maar nooit of het er misschien mee te maken zou kunnen hebben. Hierbij heb ik expliciet vermeld dat ik graag wil dat hier niets over wordt gezegd, noch dat er naar het onderwerp verwezen zou worden waar mijn vader bij was.
Mijn vader is altijd erg bedreven geweest in de psychiatrie, en wij hebben thuis veel ervaring met depressie gehad. Ik wilde absoluut niet dat hij zich zorgen ging maken.
Eenmaal bij de huisartsenpost aangekomen, leek mijn zaak "overgegeven" te zijn aan een andere arts die op dat moment afloste. Het was in ieder geval niet degene die ik aan de telefoon gesproken had.
Bij die overgave moet iets verkeerd gegaan zijn, want in het gesprek werd onmiddelijk begonnen over "gebruik van pillen", wat uiteraard genoeg was om mij in een lastige situatie te brengen.
Dat het om een misverstand gaat was mij meteen al duidelijk, maar de gevolgen mogen er zijn:
- Alle mogelijke vage problemen, inclusief alle noembare negatieve emoties, zijn nu allemaal de schuld van E
- Ik voel iets wat ik nooit heb gevoeld. Een vorm van schaamte denk ik. Ik heb het gevoel dat mijn image bij mijn vader is "aangetast" oid. Het voelt aan alsof alles "voor niets" is geweest, want uiteindelijk volgens zijn perspectief ben ik nu dus aan de harddrugs geraakt.
- Mijn vader is er nu van overtuigd dat alle negatieve veranderingen in mij van afgelopen maanden zijn veroorzaakt door E, terwijl dit naar mijn weten hele andere, zeer concrete en pijnlijke oorzaken zijn geweest.
Ik vind dat deze arts zeer onzorgvuldig te werk is gegaan met deze, toch wel meestal vertrouwelijke, informatie.
Het zit mij echt ontzettend dwars! Het heeft iets kapot gemaakt tussen mij en mijn vader, en ik zal mij voorlopig niet meer op mijn gemak voelen bij welke arts dan ook..
Wat moet ik hier nou (juridisch) mee?
En herkent iemand het gevoel? (tips om hiermee om te gaan?)
Ik ben 21 jaar.
Ik wil jullie allen ontzettend bedanken überhaubt voor het lezen van dit bericht. Dit idee alleen al is voor mij een schrale troost omdat ik het nu in ieder geval van me afgeschreven heb.
Ben benieuwd naar jullie reacties. :-)
Thanks !
Suspiria
P.S. bespaar mij asjeblieft random schrale opmerkingen over Ecstacy-gebruik en/of de risico's of wat je daarvan vindt, daar zit ik nou niet bepaald op te wachten op het moment
Maar dat stel ik altijd liever uit totdat het "nieuw" er voor mij af is. Op die manier ben ik zelf ook (ervarings)deskundiger en kan ik hem gelijk geruststellen.
Gaat er gewoon om dat ik dit mooi wel even zélf in de hand wil hebben, lijkt me geen raar iets.
Omdat ie mij erheen reed (want ik had dus 40.8 graden koorts) en ik zag ook geen reden om hem de deur te wijzen bij het gesprek. En verder vind ik het altijd fijn als hij even meedenkt + vooral: waarom niet?
Had deze, naar mijns inziens idiote, actie van de doc niet verwacht. Heb altijd vertrouwen in beroepsgeheim gehad.
Dat kan je natuurlijk ook direct doen, afhankelijk van wat je zelf het beste acht
Ik heb op het moment zelf ter plekke, toen het al gebeurd was, doc apart genomen en gemeld hier niet blij mee te zijn. Die verdedigde zich echter met dingen als "ik dacht dit en ik dacht dat" etc was veel te veel *voor mij* aan het denken (ze schatte mij ook jonger in gezien ik erg klein ben)
In de staat waarin ik verkeerde ben ik de discussie toen verloren omdat ik simpelweg geen energie had om met tegenargumenten te komen. (zo ziek als een hond)
Wat dat betreft ging ze dwars over me heen, deed er nogal makkelijk over, en dat voelde erg denigrerend. Ik dacht bij mezelf: "dat zullen we nog wel eens zien"
Als je bij nacht en ontij medische hulp nodig hebt (in jouw geval door eigen stomme schuld) kan je niet verwachten dat er een prive arts voor je gereserveerd is. Dit werk wordt gedaan door mensen die zelf ook een leven hebben en misschien wel eens afgelost moeten worden.
Het allerbelangrijkste medische aspect, namelijk jouw drugsgebruik, is prima doorgegeven. Je had ook stuiptrekkend en bewusteloos binnengebracht kunen worden.
En dan nu gaan mekkeren over onzorgvuldigheid omdat er een onbenullig detail (gerelateerd aan leven en dood) niet mee gekomen is bij de overdracht.
Gebruik zoveel pillen als je wilt, dat kan prima in het geniep. Maar maak een ander niet verantwoordelijk voor het uitlekken van je hobby op het moment dat je jezelf in de nesten hebt gewerkt.
Dàààààg
Mee eens.quote:Op donderdag 9 december 2010 23:47 schreef quo_ het volgende:
Jij durft zeg.
Als je bij nacht en ontij medische hulp nodig hebt (in jouw geval door eigen stomme schuld) kan je niet verwachten dat er een prive arts voor je gereserveerd is. Dit werk wordt gedaan door mensen die zelf ook een leven hebben en misschien wel eens afgelost moeten worden.
Het allerbelangrijkste medische aspect, namelijk jouw drugsgebruik, is prima doorgegeven. Je had ook stuiptrekkend en bewusteloos binnengebracht kunen worden.
En dan nu gaan mekkeren over onzorgvuldigheid omdat er een onbenullig detail (gerelateerd aan leven en dood) niet mee gekomen is bij de overdracht.
Gebruik zoveel pillen als je wilt, dat kan prima in het geniep. Maar maak een ander niet verantwoordelijk voor het uitlekken van je hobby op het moment dat je jezelf in de nesten hebt gewerkt.
Sorry TS ongetwijfeld ben je een prima mens maar dit is erg verwend gedrag, wat jij als smoesjes ziet van de arts is gewoon kwalijk die man had ABSOLUUT geen reden om in deze situatie spelletjes te spelen.
Als jij in vertrouwen tijdens een regulier consult had verteld dat je hard drugs gebruikt en hij vervolgens zonder jouw toestemming contact hier over had genomen met je vader dan kan je spreken van een schending.
Maar nu kom je in een spoed situatie naar hem toe en je neemt zelf je vader mee het consult in en dan verwacht je dat hij omslachtig gaat doen voor het geval dat jij je vader voorliegt?
Ongetwijfeld is de situatie voor jouw nu kut maar je bent volwassen, los dit op met je vader en probeer niet iemand zwart te maken die gewoon zijn werk doet.
Je vraagt om reacties, en dan loop je het risico dat er iets komt wat je niet bevalt.quote:
Zo'n standaard reactie is hier niet van toepassing en dus zoals vermeld absoluut niet welkom in dit topic.
Dàààààg
Had je soms verwacht dat iedereen met je mee ging zitten huilen?
Zoals al gezegd: gebruik zoveel je wilt.quote:P.S. bespaar mij asjeblieft random schrale opmerkingen over Ecstacy-gebruik en/of de risico's of wat je daarvan vindt, daar zit ik nou niet bepaald op te wachten op het moment
Is je eigen keus en je eigen verantwoordelijkheid
Bleek uiteindelijk ook niets aan de hand te zijn behalve oververmoeidheid icm flinke griep, sowieso geen spoedsituatie.
Het ging letterlijk: "Nou het is rustig vanavond, kom voor de zekerheid maar even langs want die blauwe knieën zijn wel vreemd." Hoorde uiteindelijk bij de hoge koorts.
Ik heb het gewoon voor de zekerheid vermeld, omdat ik dacht dat hier geen consequenties aan vast zaten. Dat is een kwestie van vertrouwen.
Ik begrijp dat ik verwend overkom, maar dat is puur omdat het een toch een forum blijft en ik graag zakelijk en to the point ben. Ik wil gewoon graag dat deze arts zijn beroepsgeheim in de toekomst serieus neemt, ik zin niet op wraak oid.
Als deze arts gewoon had toegegeven dat het onhandig was had ik deze topic niet aangemaakt, maar die gedroeg zich zo ongeveer net als jij. Vindt dat toch niet juist, beroepsgeheim is er niet voor niets.
@ Manifesto, tuurlijk ging mijn vader mee, hij heeft een auto en ik kon niet rijden.
Ik weet genoeg, dat doe ik dus niet meer
Was me wel even het leermomentje voor vandaag. @ quo_: begrijp ook jouw reactie nu, er is nadruk gelegd op dit ene pilletje ipv de andere symptomen, wat in een ander geval misschien wél mijn leven had gered. een hele andere nuance dus.
Thx voor de reacties allen en slaap lekker !
Als alles valt of staat met drugsgebruik, dan klopt er iets niet tussen jou en je vader. Dat 'image' was dus eigenlijk gewoon een facade die jij in stand hield en wat nu ploft. Feitelijk ziet jouw vader nu een extra stukje van jouzelf, wat je hebt geprobeerd verborgen te houden. Dus het hier beschreven gevoel door jou klopt feitelijk wel, ja.quote:Ik heb het gevoel dat mijn image bij mijn vader is "aangetast" oid. Het voelt aan alsof alles "voor niets" is geweest,
Hoe oud ben je eigenlijk? Dit i.v.m. jouw feitelijke vraag.
Ikzelf ben ook tegen gebruik van xtc. Waarom drugs gebruiken om je beter te voelen of langer door te gaan. Het lost niets op, maar levert wel problemen.
btw, van die dokter..tja, shit happens zal ik maar zeggen
Deed me idd denken aan een oud spreekwoord "Al is de leugen nog zo snel, de waarheid achterhaalt hem wel"quote:
btw, van die dokter..tja, shit happens zal ik maar zeggen
Als jij daar problemen mee had had had je gewoon je vader moeten vragen of hij weg wil gaan.
Maar nee, dat wil je niet, en nu is het de schuld van de arts?
Waarom neem je dan je vader mee in dat gesprek? Moet die arts dan gaan zitten konkelen om jouw leugens tegenover je vader?
Ze wist niet dat de arts het hardop zou zeggen. Met meer dan 40 graden koorts is het sowieso niet echt fijn om alleen te zijn lijkt me.quote:
Je gaat dus met je vader naar een gesprek met een arts wat over jou zal gaan. Vervolgens begint die arts met de feiten en daar zit een feit tussen wat je vader niet mag horen?
Waarom neem je dan je vader mee in dat gesprek? Moet die arts dan gaan zitten konkelen om jouw leugens tegenover je vader?
Ten tweede had je, als je helemaal had willen vermijden dat je vader daar lucht van zou krijgen, hem niet de spreekkamer in moeten laten gaan.
Maar daar gaat het allemaal niet om. Waar het wel om gaat is dat jij wil dat je vader een bepaald beeld van jou heeft (en wat dat beeld is zul je zelf wel weten, in elk geval past bij dat beeld geen recreatief gebruik van pillen) en dat beeld is nu veranderd. Je bent bang dat je vader niet meer zijn 'goede dochter' voor zich ziet, maar een pillenslikkende verslaafde (of iets degelijks).
Toch is dat jouw eigen verantwoordelijkheid en niet die van die arts. Jij slikt die pil, jij wil niet dat je vader dat weet. Per ongelukkig toeval weet hij dat nu toch en daar zul je gewoon met hem over moeten praten. Punt. Je bent 21 jaar en volwassen en je neemt je verantwoording daar maar voor.
Je kan sowieso niet eeuwig een perfect beeld van jezelf blijven schapen voor je vader. Je zult heus vaker van je voetstuk vallen. Het is jouw leven en wat jij daar mee doet, zal ook hij uiteindelijk moeten accepteren. Je bent een volwassen kind van je vader en dat blijft zo. Het is mogelijk tijd om te accepteren dat de ouder-kind relatie veranderd.
Als je dan zo graag zaken verborgen houd voor je pa, moet je hem maar niet mee naar binnen nemen.
En ik neem aan dat je vervelende gevoel voort komt uit schaamte voor je drugsgebruik. mooi moment om te stoppen? je ziet immers wat het je oplevert. (en je laatste pil was niet eens de moeite waard,toch?)
[ Bericht 4% gewijzigd door #ANONIEM op 10-12-2010 13:36:59 ]
quote:
Hallo beste FOK!-ers,
Er zit mij iets niet lekker.
Nou is dat niet ongewoon in het leven, maar soms is het toch fijn om andermans mening te horen over bepaalde zaken.
Het gaat om de volgende (rechts) kwestie:
Donderdag 25 november heeft mijn vader mij 'savonds rond 23:00 naar de lokale huisartsenpost gebracht omdat ik overdreven hoge koorts had, en twee onverklaarbaar blauwe knieën.
Ook was ik zowel lichamelijk als geestelijk oververmoeid, door een nogal onregelmatig, fysiek intensief en intens leven op het moment.
Ook had ik toevallig de zaterdag vóór deze donderdag weer eens Ecstacy gebruikt. (die slecht werkte omdat ik simpelweg te moe was)
Aangezien ik opgevoed ben met de gedachte dat het belangrijk is om altijd zoveel mogelijk informatie te vermelden die relevant zou kunnen zijn, ben ik met de telefoon de huiskamer even uitgelopen en heb dit tóch maar even aan de huisartsenpost verteld. Je weet maar nooit of het er misschien mee te maken zou kunnen hebben. Hierbij heb ik expliciet vermeld dat ik graag wil dat hier niets over wordt gezegd, noch dat er naar het onderwerp verwezen zou worden waar mijn vader bij was.
Eenmaal bij de huisartsenpost aangekomen, leek mijn zaak "overgegeven" te zijn aan een andere arts die op dat moment afloste. Het was in ieder geval niet degene die ik aan de telefoon gesproken had.
Bij die overgave moet iets verkeerd gegaan zijn, want in het gesprek werd onmiddelijk begonnen over "gebruik van pillen", wat uiteraard genoeg was om mij in een lastige situatie te brengen.
Ik vind dat deze arts zeer onzorgvuldig te werk is gegaan met deze, toch wel meestal vertrouwelijke, informatie.
Wat moet ik hier nou (juridisch) mee?
En herkent iemand het gevoel? (tips om hiermee om te gaan?)
Zo te zien kan de arts die jij aan de telefoon had jouw expliciete verzoek niet genoteerd hebben, of de arts die jij te zien kreeg heeft het verzoek genegeerd, of iets daartussenin.quote:
Ter extra informatie:
Ik heb op het moment zelf ter plekke, toen het al gebeurd was, doc apart genomen en gemeld hier niet blij mee te zijn. Die verdedigde zich echter met dingen als "ik dacht dit en ik dacht dat" etc was veel te veel *voor mij* aan het denken (ze schatte mij ook jonger in gezien ik erg klein ben)
In de staat waarin ik verkeerde ben ik de discussie toen verloren omdat ik simpelweg geen energie had om met tegenargumenten te komen. (zo ziek als een hond)
Wat dat betreft ging ze dwars over me heen, deed er nogal makkelijk over, en dat voelde erg denigrerend. Ik dacht bij mezelf: "dat zullen we nog wel eens zien"
Als ik jou was zou ik een briefje schrijven aan de huisartsenpost. Met daarin jouw verhaal zoals je het hier nu in de OP zet; dus je belt, doet expliciet verzoek bepaalde info niet te delen met vader, komt, die info wordt er direct uitgeflapt. Dat jij de indruk hebt dat zij hierin iets niet juist hebben gedaan en het verzoek om hierop te reageren.
Bij elke vorm van normale reactie bedank je vriendelijk en laat je het verder rusten, de wens uitsprekend dat in de toekomst fouten vermeden kunnen worden.
En ja, ik herken het gevoel, een plaatsvervangend arts kreeg ooit de uitslag binnen van mijn onderzoek, belde mijn zusje, sloeg alle opmerkingen van haar (meneer ik héb helemaal geen onderzoek ondergaan) in de wind en vertelde haar dat ze waarschijnlijk niet per se heel erge kanker had.
En bedankt. Ik heb er niets meer mee gedaan, geen zin om er energie aan te verliezen.
Dat is toch een totaal andere situatie! De TS heeft haar vader zelf meegenomen naar het consult!quote:
En ja, ik herken het gevoel, een plaatsvervangend arts kreeg ooit de uitslag binnen van mijn onderzoek, belde mijn zusje, sloeg alle opmerkingen van haar (meneer ik héb helemaal geen onderzoek ondergaan) in de wind en vertelde haar dat ze waarschijnlijk niet per se heel erge kanker had.
En bedankt. Ik heb er niets meer mee gedaan, geen zin om er energie aan te verliezen.
't Is niet precies hetzelfde nee. Moet dat dan?quote:
[..]
Dat is toch een totaal andere situatie! De TS heeft haar vader zelf meegenomen naar het consult!
Waarom is TS plotseling een vrouw geworden eigenlijk? Omdat de dokter een vrouw is?
Waar het om gaat is dat die dokter niet gewoon in een consult, waarbij TS's vader aanwezig is, iets noemt waarvan de dokter niet kon weten dat TS dat niet wou. TS had dat vlak daarvoor expliciet genoemd aan de telefoon.
Zoiets als oh, ik heb ook toen en toen een pilletje geslikt, lijkt me niet oorzaak maar ik noem het maar even. Ik kom zo met m'n vader langs, wilt u dat van die pilletjes niet in zijn nabijheid noemen? Ok? Fijn. Tot zo! En dan even later aankomen en dat de dokter dan tegen pa eerst maar eens begint over het drugsgebruik.
Het moet wel enigzins met elkaar te maken hebben als je het met elkaar wilt vergelijken he...quote:
't Is niet precies hetzelfde nee. Moet dat dan?
In jouw geval is het een enorme blunder van de arts. (mi verwijtbaar) In het geval van de TS is het veel minder zwart-wit.
Wat ik wel apart vind, is dat ze de uitslag van een dergelijke test telefonisch doorgeven aan je. Dat doen ze normaal gesproken nooit.
Ja, misschien is het niet helemaal ok, maar zoiets is gewoon vragen om problemen. Als je dingen geheim wilt houden, dan moet je geen mensen meenemen op consult.quote:Waar het om gaat is dat die dokter niet gewoon in een consult, waarbij TS's vader aanwezig is, iets noemt waarvan de dokter niet kon weten dat TS dat niet wou. TS had dat vlak daarvoor expliciet genoemd aan de telefoon.
Zoiets als oh, ik heb ook toen en toen een pilletje geslikt, lijkt me niet oorzaak maar ik noem het maar even. Ik kom zo met m'n vader langs, wilt u dat van die pilletjes niet in zijn nabijheid noemen? Ok? Fijn. Tot zo! En dan even later aankomen en dat de dokter dan tegen pa eerst maar eens begint over het drugsgebruik.
[ Bericht 3% gewijzigd door #ANONIEM op 10-12-2010 15:56:58 ]
Dit,quote:
Van beroepsgeheim is natuurlijk geen sprake als je je vader mee naar binnen neemt tijdens het consult! De dingen die daar besproken worden, mogen niet aan je vader verteld worden als hij er niet bij was geweest. Echter neem je hem notabene zelf mee naar binnen en verwacht je dan dat die arts er even omheen lult en je later terugbelt ofzo om de stiekeme dingen nog even te bespreken???
maar voor de rest ga gerust naar de tuchtraad, droplul.
Geen gelazer mee gehad verder. Succes knul.
Erger nog, als er uiteindelijk wel een verband blijkt dan staat de vader op zijn achterste poten omdat het niet eerder gemeld is. Dan krijgen we hier een topic van miep d'r papa 'ARTS VERZWIJGT IETS! OMG! BEL DE RIJDENDE RECHTER!'quote:
Van beroepsgeheim is natuurlijk geen sprake als je je vader mee naar binnen neemt tijdens het consult! De dingen die daar besproken worden, mogen niet aan je vader verteld worden als hij er niet bij was geweest. Echter neem je hem notabene zelf mee naar binnen en verwacht je dan dat die arts er even omheen lult en je later terugbelt ofzo om de stiekeme dingen nog even te bespreken???
Eerlijk gezegd vind ik je een aparte meid, TS. Je schrijft dat je niet op kritiek zit te wachten maar je uit kritiek op mensen die je helpen. Je neemt zelf een bepaalde levensstijl aan waar je weigert over uit te wijden en verwacht dat wij je gaan vertellen dat je in je recht staat? Echt niet, want dat sta je simpelweg niet.
Ga vooral naar de tuchtraad en verspil nog wat meer gemeenschapsgeld.
[ Bericht 0% gewijzigd door Five_Horizons op 10-12-2010 17:16:50 (doe normaal) ]
Deze test wel hoor, die heb ik bij alle vervolgtesten (in het ziekenhuis) ook telefonisch doorgekregen. Alleen de assistenten geven die testuitslag niet telefonisch door.quote:
[..]
Het moet wel enigzins met elkaar te maken hebben als je het met elkaar wilt vergelijken he...
In jouw geval is het een enorme blunder van de arts. (mi verwijtbaar) In het geval van de TS is het veel minder zwart-wit.
Wat ik wel apart vind, is dat ze de uitslag van een dergelijke test telefonisch doorgeven aan je. Dat doen ze normaal gesproken nooit.
Maar het is ook niet helemaal ok. Wanneer je heel luid en duidelijk vraagt om iets specifieks niet te noemen in nabijheid van degene die jou gaat brengen, dat wordt niet tegengesproken, je staat heel kort daarna op de stoep en degene die je behandelt, heeft duidelijk kennis genomen van het telefonisch besprokene (want de ándere gegevens uit dat telefoongesprek wist de arts duidelijk wél), dan gaat daar toch iets mis. Ook al is dat geen enorme juridisch te vervolgen tuchtrechtzaak wegens schending ambtsgeheim, het is wel slordig, en daar mag je best wat van zeggen. Ook achteraf.quote:[..]
Ja, misschien is het niet helemaal ok, maar zoiets is gewoon vragen om problemen. Als je dingen geheim wilt houden, dan moet je geen mensen meenemen op consult.
Mee eens.quote:
[..]
[..]
Zo te zien kan de arts die jij aan de telefoon had jouw expliciete verzoek niet genoteerd hebben, of de arts die jij te zien kreeg heeft het verzoek genegeerd, of iets daartussenin.
Als ik jou was zou ik een briefje schrijven aan de huisartsenpost. Met daarin jouw verhaal zoals je het hier nu in de OP zet; dus je belt, doet expliciet verzoek bepaalde info niet te delen met vader, komt, die info wordt er direct uitgeflapt. Dat jij de indruk hebt dat zij hierin iets niet juist hebben gedaan en het verzoek om hierop te reageren.
Bij elke vorm van normale reactie bedank je vriendelijk en laat je het verder rusten, de wens uitsprekend dat in de toekomst fouten vermeden kunnen worden.
En op moment dat het niet naar tevredenheid wordt afgehandeld kun je verder gaan.
De situatie met vader zal moeilijk te redden zijn, behalve dat je een goed gesprek met vader gaat hebben en uitlegt waarom je gebruikt hebt en misschien op je mooie blauwe knieën door het stof kruipen in de hoop dat het weer 'normaal' zal lopen tussen jou en pa.
quote:En ja, ik herken het gevoel, een plaatsvervangend arts kreeg ooit de uitslag binnen van mijn onderzoek, belde mijn zusje, sloeg alle opmerkingen van haar (meneer ik héb helemaal geen onderzoek ondergaan) in de wind en vertelde haar dat ze waarschijnlijk niet per se heel erge kanker had.
En bedankt. Ik heb er niets meer mee gedaan, geen zin om er energie aan te verliezen.
ipv van dat jij je vader vraagt buiten te wachten, laat je hem mee gaan naar de behandel kamer.
En daar is het klaar, JIJ als volwassen man laat je vader mee gaan naar de behandel kamer (kan me niet voor stellen dat de arts dit op de gang besprak met jou?)
En dan wordt je aangesproken op je eigen gedrag. Waar jij je vader op je eigen verzoek
bij hebt gelaten, je had je vader kunnen verzoeken de behandel kamer uit te gaan. (iets wat
jij wel deed toen je belde en je drugs gebruik uitlegde aan de telefoniste)
eigen schuld dikke bult. dit valt niet onder beroeps geheim.
Je kan inderdaad wel klagen ja (evt. zelfs op grond van de WGBO misschien aanspraak maken op schadevergoeding? Overigens zou ik dat niet doen voor zo iets als je in het vervolg nog een normale relatie wilt met die huisartsenpost) maar dit lijkt me ergens administratief foutgelopen te zijn. Artsen hebben nl. een eigen zwarte lijst met klagende patienten...
[ Bericht 11% gewijzigd door Sessy op 11-12-2010 15:47:27 ]
Deze kan in elk geval op het lijstje "nuttige tips".quote:
Klinkt meer als mephedrone, ook wel Meow Meow, dan XTC. Daarvan zijn blauwe knieen een bijwerking. Ik zou maar eens te rade gaan bij je leverancier.
hehehe... slechte zaakquote:
Klinkt meer als mephedrone, ook wel Meow Meow, dan XTC. Daarvan zijn blauwe knieen een bijwerking. Ik zou maar eens te rade gaan bij je leverancier.
