Depressie & Angst #4

quote:

Op zaterdag 18 december 2010 11:55 schreef Sylvana het volgende:
Hoezo kun je je nergens terugtrekken in huis dan? Heb je geen aparte slaapkamer ofzo? Ik woon ook samen, maar als ik me even wil terugtrekken dan ga ik gewoon met een boek of de laptop in de slaapkamer zitten.

We hebben óf een ijskoude zolder óf een bloedhete kamer met reptielen
Wat allebei eigenlijk hobbykamers zijn van mijn vriend.
Slaapkamer kom ik niet echt tot rust, omdat het daar zo'n zooi is.

Ben eerst maar eens begonnen met schoonmaken/opruimen. Maar ik zit me nu wel op te vreten hoe hij zometeen thuis zal komen en hoe het dan gaat.

quote:

Op zaterdag 18 december 2010 12:27 schreef Sylvana het volgende:
Dat is idd wel lastig dan ja. Waarom zit je je op te vreten hoe hij zo thuis zal komen, waar is hij geweest dan? Succes met opruimen/schoonmaken!

Gewoon, werken, maar ik weet niet wat voor bui hij nu weer heeft.
Het kan best zijn dat hij nu zo'n beetje vergeten is wat er gisteren is gebeurd of dat hij nu doet alsof er niets gebeurd is

quote:

Op zaterdag 18 december 2010 12:33 schreef Sylvana het volgende:

[..]

Hebben jullie die ruzie van gisteren niet uitgepraat dan?

Nee, want mijn vriend is boos naar bed gegaan en ik heb nog tot 02:00 op de bank gezeten, bibberen en huilen.
Ik sliep pas tegen een uurtje of 04:30 en toen ik wakker werd was hij al naar zijn werk.

En hij is nou thuis en doet alsof er niks aan de hand is.
Nou ja, hij is redelijk ontwijkend

@ gimmegore, hopelijk hebben julile de ruzie inmiddels een beetje besproken.

Verder hier net klaar, was vandaag echt enorm traag bezig. NU nog douchen en dan kan ik de rest van de middag/avond lekker niksen.
En ik moet zeggen ik ben blij dat ik vandaag de straat niet op ben gegaan, alleen maar even vuilnis wegbrengen hier om de hoek. Want het is hier echt meer dan spekglad

Klinkt als een heerlijk dagje Sylvana!

Hier ook een vergelijkbaar dagje met Serious Request Zo meteen dat even onderbreken en dan BZV kijken

quote:

Op zondag 19 december 2010 19:41 schreef Sylvana het volgende:
Gimmegore, hopelijk is het weer goed tussen jou en je vriend nu!

Hoe is het bij iedereen vandaag gegaan?

Hier wel goed, heb vandaag geen last van bijwerkingen en heb lekker lui op de bank Serious Request gekeken. Dat staat de komende dagen hier de hele dag aan. En tussendoor spelen vriendlief en ik dan spelletjes enzo We hebben ook nog afgewassen, dus nog wel iets nuttigs gedaan. Stemming is wel redelijk goed, sneeuw ziet er wel leuk uit als je gewoon lekker warm binnen zit

Volgens mij was het overal wel een vergelijkbaar dagje, hier ongeveer maar dan zonder serious request. Wel super veel geslapen vanacht, bijna 12 uurtjes, van 12 uur s nachts tot half 12 vanmorgen.
verder daarna een pakketje bij een multishop hier in de buurt wezen halen. Daarna thuisgekomen ff wat tomatensoep gedronken als lunch en naar de supermarkt gegaaan.
Was wel blij dat alles binnen een paar minutjes loopafstand van huis is, want het is me toch vermoeiend om in de sneeuw te lopen
Daarna lekker thuisgehangen, wat achter de pc, geholpen met kleren wassen enzo. En straks tv kijken. En daarna mijn bedje in.

@GimmeGore, ik heb geen goed gevoel bij het feit dat je vriend alle vrije ruimte in het huis als zijn hobbykamers heeft geclaimd.

x jaar terug, ik volgde opleiding schoonheidsspecialiste zodat ik de wens van mijn vriendje kon vervullen en thuis bij de kindjes blijven (zonder helemaal contact met de buitenwereld te verliezen, dan zou ik salon aan huis hebben). Maar toen ik een kamer nodig had om te oefenen was er voor mij opeens geen plaats (hoewel er dus wel een ongebruikte kamer was, alleen daar waren wat reparaties nodig).
Ik heb toen mijn eigen huis gekocht en ben daar gaan wonen. Een paar jaar later met hem getrouwd en nog een paar jaar later gescheiden. Want er was geen plaats voor mij in zijn leven.

Maar goed dat is mijn verhaal. Trek je eigen conclusies.

Dit weekend was niet veel soeps want ik had heel veel slaap. Heb zaterdagochtend wat ingehaald, ben op tijd naar bed gegaan. En vandaag rond het middaguur toch weer heel wat gedommeld hoewel ik dus dacht redelijk uitgerust te zijn.
Aan het eind van de middag toch mijn training gedaan. Kleine aanpassing met nieuwe oefening erbij. Hij was wel zwaar (moest gewicht boven mijn hoofd tillen) maar gelukkig wel eenvoudig om uit te voeren dus dat viel een stuk mee. En het voelt goed dat ik het toch maar gedaan heb.

Klein opkikkertje van de dag. De kachel is er ein-de-lijk.
Minder leuk is dat het nu definitief gedaan is met de stilte. Dat gesis van gaskachels.

quote:

Op maandag 20 december 2010 14:48 schreef caroline88 het volgende:
Klein opkikkertje van de dag. De kachel is er ein-de-lijk.
Minder leuk is dat het nu definitief gedaan is met de stilte. Dat gesis van gaskachels.

Ach toch prettig dat je ni gewoon een permanente oplossing hebt.

Ik zit er echt doorheen voor vandaag heb echt geen zin meer en ben nu bekaf. En die sneeuw mag nu wel weer weg vindt ik.
Vandaag moest ik naar de bieb en met het Ov. Gaan is een ramp ik woon er ongeveer 15 minuten vandaan maar met het Ov. Is het bijna 45 min. Ben dus op de fiets gegaan was wel te doen maar ben nu dus echt helemaal op.
En dan moet ik zonodig mijn ma ophalen bij de supermarkt om het karretje te sjouwen en dat stomme mens kan haar klep niet dichthouden en loopt allerlei dingen te vertellen waarvan ik dus echt geen In heb om het aan te horen.
Dus dan wisselt mijn stemming nogal.
Maar goed ik straks even op bed liggen.

Van mijn jarenlange depressie ben ik inmiddels af. Althans: ik weet alles zo goed te relativeren, ontwijken ook wel en de knop om te zetten dat ik er eigenlijk bijna het hele jaar geen last van heb gehad. Ik ben mezelf er heel erg voor aan het behoeden; het gaat bij mij echt flink mis als ik een diep dal zit. Luchtig door het leven gaan lukt me goed, verdringen werkt bij mij zonder dat het ineens terugkomt (tot nu toe).

Mijn angsten lijken moeilijker aan te pakken, want die heb ik nog steeds. Echt voor de stomste dingen. Ik ben niet bang voor dingen (en dieren) waar andere mensen bang voor zouden zijn, maar ik kan gigantisch angstig zijn omdat ik een klein stukje moet fietsen. Ineens. Gewoon even naar de supermarkt is voor mij... nou ja, niet zo gewoon. De deurbel en telefoon beangstigen me ook heel erg. Ik schrik me er kapot door, elke keer wel. Een deur die opengaat als ik bijvoorbeeld in het ouderlijk huis ben en m'n hart zit in m'n keel. Echt heel erg. Ik tril ook veel en mijn ademhaling is onregelmatig. Ongeveer één keer in de maand krijg ik last van evenwichtsstoornissen (althans ik denk dat dat het is). Dan word het zwart voor mijn ogen, langzaam, krijg ik het afwisselend heel koud en warm, vaak verdwijnt mijn gehoor ook voor dat moment en mijn hart begint raar te slaan. Als ik niet snel kan zitten of liggen manifesteer ik me op de grond en wacht ik tot het over gaat. Het is een soort slow motion-flauwvallen en dan net niet helemaal. Ik ben sowieso al-tijd nerveus. Ik ben het liefst alleen tenzij iets afgesproken is, maar als iets onverwacht gebeurd slaat de angst weer toe, paniek. En naar de stad gaan vind ik doodeng. Doe ik ook amper. Veel mensen. (Een dagje pretpark is ook heel erg, dan zie ik er ook echt uit alsof alle energie uit me gezogen is. Kapot.) Of een verlichte snackbar binnenlopen (géén idee waarom). En het gekke is dat ik eigenlijk best een hoge pet van mezelf op heb. Ik kom er maar niet goed uit waar die angsten vandaan komen. Of het is omdat ik bang ben voor die mensen (onverwachte gebeurtenissen) of zo, of dat het echt met mij persoonlijk te maken heeft.

Ik heb echt van die momenten dat ik gewoon rustig met iemand een gesprek voer en ineens begint mijn been te trillen, mijn ademhaling gek te doen, worden mijn ogen helemaal droog (ik draag lenzen en dan zie ik ineens helemaal blurry) en/of ik begin te trillen/wankelen. Soms lijkt het alsof ik een berg angsten meer heb gekregen doordat die depressie zo goed weggewerkt is.

quote:

Op dinsdag 21 december 2010 04:28 schreef Grunge. het volgende:
Van mijn jarenlange depressie ben ik inmiddels af. Althans: ik weet alles zo goed te relativeren, ontwijken ook wel en de knop om te zetten dat ik er eigenlijk bijna het hele jaar geen last van heb gehad. Ik ben mezelf er heel erg voor aan het behoeden; het gaat bij mij echt flink mis als ik een diep dal zit. Luchtig door het leven gaan lukt me goed, verdringen werkt bij mij zonder dat het ineens terugkomt (tot nu toe).

Mijn angsten lijken moeilijker aan te pakken, want die heb ik nog steeds. Echt voor de stomste dingen. Ik ben niet bang voor dingen (en dieren) waar andere mensen bang voor zouden zijn, maar ik kan gigantisch angstig zijn omdat ik een klein stukje moet fietsen. Ineens. Gewoon even naar de supermarkt is voor mij... nou ja, niet zo gewoon. De deurbel en telefoon beangstigen me ook heel erg. Ik schrik me er kapot door, elke keer wel. Een deur die opengaat als ik bijvoorbeeld in het ouderlijk huis ben en m'n hart zit in m'n keel. Echt heel erg. Ik tril ook veel en mijn ademhaling is onregelmatig. Ongeveer één keer in de maand krijg ik last van evenwichtsstoornissen (althans ik denk dat dat het is). Dan word het zwart voor mijn ogen, langzaam, krijg ik het afwisselend heel koud en warm, vaak verdwijnt mijn gehoor ook voor dat moment en mijn hart begint raar te slaan. Als ik niet snel kan zitten of liggen manifesteer ik me op de grond en wacht ik tot het over gaat. Het is een soort slow motion-flauwvallen en dan net niet helemaal. Ik ben sowieso al-tijd nerveus. Ik ben het liefst alleen tenzij iets afgesproken is, maar als iets onverwacht gebeurd slaat de angst weer toe, paniek. En naar de stad gaan vind ik doodeng. Doe ik ook amper. Veel mensen. (Een dagje pretpark is ook heel erg, dan zie ik er ook echt uit alsof alle energie uit me gezogen is. Kapot.) Of een verlichte snackbar binnenlopen (géén idee waarom). En het gekke is dat ik eigenlijk best een hoge pet van mezelf op heb. Ik kom er maar niet goed uit waar die angsten vandaan komen. Of het is omdat ik bang ben voor die mensen (onverwachte gebeurtenissen) of zo, of dat het echt met mij persoonlijk te maken heeft.

Ik heb echt van die momenten dat ik gewoon rustig met iemand een gesprek voer en ineens begint mijn been te trillen, mijn ademhaling gek te doen, worden mijn ogen helemaal droog (ik draag lenzen en dan zie ik ineens helemaal blurry) en/of ik begin te trillen/wankelen. Soms lijkt het alsof ik een berg angsten meer heb gekregen doordat die depressie zo goed weggewerkt is.

Heb net je verhaal doorgelezen. En weet niet wat te zeggen behalve succes met het overwinnen van je angsten

Hallo mensjes,
Het spijt me dat ik een tijdje niks van me heb laten horen maar ik was drukdrukdruk met van alles en nog wat
Ik ben nu eindelijk een beetje aan het genieten van mijn kerstvakantie.

De vorige keer postte ik dat ik een niet zo leuk gesprek heb gehad bij de GGZ, laatst werd ik dus gebeld met de uitslagen van de tests, dat was een matige drepressie, angststoornis (nu niet omdat ik medicijnen slik) en agorafobie (pleinvrees) dat is alleen nu niet bij mij aanwezig maar dat komt omdat ik het ooit gehad heb ofzo.

Na die diagnose ben ik naar de huisarts gegaan omdat ik het er eigenlijk niet mee eens was, na een lang gesprek met de huisarts die mij ook een aantal dingen heeft uitgelegd.. zei hij heb je ooit wel eens van een borderline gehoord... ik zo ja.. De huisarts denkt dus dat ik een borderline heb. Hij zou het nooit zeggen als hij het bijna niet zeker wist (zo is hij) dus ik heb me er al een tijdje bij neergelegd dat ik het gewoon heb, alle symptomen passen in mij dusja.
Nu heb ik ook nog verhoging van mijn medicijnen gehad (van 20 naar 30 mg) omdat ik tot februari moet wachten voor de therapie.

Ik moet ondertussen bij hem langskomen om polshoogte te nemen of dus alles goed gaat. Het is dus best wel heftig. Ik heb besloten om er volgende week langs te gaan omdat ik wil dat hij met de begleider van ggz belt om zijn 'diagnose' te overleggen. Ik weet niet of een huisarts een officieele diagnose mag stellen maarja. Ik heb wel is eerder gedacht aan een borderline dus het verbaaste me eigenlijk niks.

Nu hopen dat alles beter gaat. Ik voel me al een stukje beter omdat het een 'naam' heeft.

quote:

Op woensdag 22 december 2010 20:52 schreef Piertjj het volgende:
Hallo mensjes,
Het spijt me dat ik een tijdje niks van me heb laten horen maar ik was drukdrukdruk met van alles en nog wat
Ik ben nu eindelijk een beetje aan het genieten van mijn kerstvakantie.

De vorige keer postte ik dat ik een niet zo leuk gesprek heb gehad bij de GGZ, laatst werd ik dus gebeld met de uitslagen van de tests, dat was een matige drepressie, angststoornis (nu niet omdat ik medicijnen slik) en agorafobie (pleinvrees) dat is alleen nu niet bij mij aanwezig maar dat komt omdat ik het ooit gehad heb ofzo.

Na die diagnose ben ik naar de huisarts gegaan omdat ik het er eigenlijk niet mee eens was, na een lang gesprek met de huisarts die mij ook een aantal dingen heeft uitgelegd.. zei hij heb je ooit wel eens van een borderline gehoord... ik zo ja.. De huisarts denkt dus dat ik een borderline heb. Hij zou het nooit zeggen als hij het bijna niet zeker wist (zo is hij) dus ik heb me er al een tijdje bij neergelegd dat ik het gewoon heb, alle symptomen passen in mij dusja.
Nu heb ik ook nog verhoging van mijn medicijnen gehad (van 20 naar 30 mg) omdat ik tot februari moet wachten voor de therapie.

Ik moet ondertussen bij hem langskomen om polshoogte te nemen of dus alles goed gaat. Het is dus best wel heftig. Ik heb besloten om er volgende week langs te gaan omdat ik wil dat hij met de begleider van ggz belt om zijn 'diagnose' te overleggen. Ik weet niet of een huisarts een officieele diagnose mag stellen maarja. Ik heb wel is eerder gedacht aan een borderline dus het verbaaste me eigenlijk niks.

Nu hopen dat alles beter gaat. Ik voel me al een stukje beter omdat het een 'naam' heeft.

Hmm..als eerste kan een huisarts geen diagnose geven, dat moet door een gespecialiseerd persoon(volgens mij psycholoog/psychiater) gebeuren.
Ik hoop dat je een beetje een milde variant te pakken hebt, want een neef van mij die heeft dat dus en nou, ja laten we het erop houden dat het dus echt vaak goed misgaat.
Er zijn zelf tijden geweest waarin hij durende bepaalde perioden niet alleen gelaten mocht worden.
Maar goed ik wil je geen angst aanpraten.
Verder tja, als dingen een naam hebben dan ben je in ieder geval deels van die onzekerheid af, en kan je het een plekje en wat rust geven. Dat is bij mij en de PDD-Nos in ieder geval zo.

Van mijn kant uit, ben ik echt super moe de afgelopen dagen en slaap niet zo heel optimaal. maar ik val super diep. Maar lig super veel te dromen(waarbij ik wakker wordt met een soort angst/hyper gevoel), eigenlijk pieker ik in mijn slaap verder over alles wat mij nog een beetje dwarszit.
En tja, de sneeuw ben ik ook zat, de afgelopen 3 dagen al 2x op de fiets naar buiten geweest en dat is behoorlijk lastig, en vermoeiend. En morgen moet ik naar amsterdam wat zaakjes regelen voor mijn vakantie. En dat wordt dus de trein nemen, dus ik hoop dat ik niet komt vast te zitten op Amsterdam centraal met mijn moeder..want die gaat dan weer beginnen te zeuren en te klagen
Verder ben ik ook nog zwaar aan het balen, wat mijn mobieltje is dood. En dat wordt dus weer een uitgave die ik niet had verwacht.
Dus ik vraag aand e kerstman geld, want dan hoef ik iets minder in mijn buidel te tasten
Maar goed, ik kijk nog steeds op tegen de aanstaande kerstdagen, maar ik ben blij als ik ervanaf ben..

En nu kruip ik mijn bedje in

Wat een strijd en narigheid allemaal.

Ik doe mijn best om mijn slapen weer op orde te krijgen. Laat me 's avonds niet meer zo vaak verleiden om maar door te blijven gaan op het internet. Het gaat allemaal wel goedkomen maar ik ben niet zo alert dat ik nu verder weet wat ik zeggen moet om hier iemand te helpen. Sterkte.

En het is echt nog maar een paar nachtjes slapen tot 6 januari.

Pff ik zit er ook weer in geloof ik, helemaal niks kan me nog plezieren
Er zijn ook regelmatig momenten (waaronder nu) dat ik er eigelijk helemaal geen zin meer in heb herkenbaar anyone?

quote:

Op vrijdag 24 december 2010 01:02 schreef GlenSpey het volgende:
Pff ik zit er ook weer in geloof ik, helemaal niks kan me nog plezieren
Er zijn ook regelmatig momenten (waaronder nu) dat ik er eigelijk helemaal geen zin meer in heb herkenbaar anyone?

Er geen zin meer in hebben qua je hele leven. Dat is voor mij persoonlijk niet echt herkenbaar.

Wel heb ik vooral overdag moeite om me bezig te houden, dan heb ik weinig zin in de dingen die ik graag doe. Heb er ook weinig energie voor zelfs. In ieder geval voelt het niet goed aan om die dingen te doen.

Maar dat is niet wat je bedoelt, of wel?

quote:

Op vrijdag 24 december 2010 01:02 schreef GlenSpey het volgende:
Pff ik zit er ook weer in geloof ik, helemaal niks kan me nog plezieren
Er zijn ook regelmatig momenten (waaronder nu) dat ik er eigelijk helemaal geen zin meer in heb herkenbaar anyone?

Hmm..tja dit is wel herkenbaar. hoewel ik niet al te vaak tot zulke extremen kom. Heb ik dat als ik echt super moe ben heel erg.

Nou, gisteren dus naar amsterdam geweest, op zich wel te doen me de trein, een vertraging van 20 minuten op de heenreis en 30 minuten bij de terugreis maar we hadden geen haast dus was het prima te doen.
Maar echt wat maken de buitenlandse autoriteiten er een zooitje van, heb een nieuw paspoort(dubbele nationaliteit) aangevraagd, en nu hebben ze weer problemene met mij in hun systeem.Waardoor mijn paspoort waarschijnlijk niet op tijd klaar is, tenminste voor mijn reis.
Dus moet ik met mijn nederlandse paspoort op zich geen probleem, maar ik ben 2 dagen te laat terug in Nederland.dus als ze stempelen en de autoriteit om mijn paspoort vragen kan ik in de problemen komen.Dus tja, allemaal super irritant.
Maar goed, wel heerlijk geslapen vannacht na ruim 10 uurtjes op straat in de kou rondlopen.

Alleen niet alle aankopen kunnen doen, dus mag nu even snel de laatste inkopen doen

hier zit ik nu achter de pc. De laatste inkopen zijn helemaal gelukt. Ik heb het alleen niet gered om even naar de apotheek te gaan om wat medicijnen af te halen.
EN met dat paspoort heb ik altijd gedoe..ik weet niet wat het is, maar ze hebben altijd wel wat.

Wat fijn dat je de kerst zonder bijwerkingen kan doorbrengen.

EN tja opkijken tegen de kerstdagen is voor mij iets normaals, maar ach je moet er maar doorheen
Dus allen een prettige feestdagen