Deze middag gingen we dus winkelen om kerst inkopen te doen, dit was erg gezellig. Mijn moeder moest een boek hebben en zei dat we nog even naar een boekhandel moesten, ik was nieuwsgierig wat voor boek en vroeg haar welk boek het was.
Ik vroeg mijn moeder: "wat voor boek had je in gedachten?" Moeder: "dat boek wat je daar en daar waarschijnlijk kan kopen" Ik: "Nee, wat is de titel van het boek dat je wil kopen?" Moeder: "dat boek bij die en die winkel tegen over de Blokker"
Pas bij de 3e keer kreeg ik de titel van het boek te horen, mijn moeder leek helemaal over de zeik maar dat liet ze niet merken. Dit zinloos gedoe komt zo vaak voor dat mijn moeder geen antwoord geeft op de vraag, maar boos wordt ik niet wel erger ik mij een klein beetje.
Eenmaal thuis gekomen gingen we samen een hapje eten aan tafel, het gesprek ging over een vriendin van mijn neef, zij studeerd rechten. Mijn vader vroeg mijn moeder hoe lang de studie nog zou gaan duren met als antwoord "Ze is bijna klaar" Mijn vader nogmaals op vriendelijke wijze "ik bedoel: Hoe lang moet ze nog?" Moeder: "Ze is bijna klaar".
Wanneer ik iemand wil attenderen op zijn of haar fouten dan moet je dat op een vriendelijke wijze doen, dit werkt het best. Ik zei dus vriendelijk: "Mama, je geeft weer geen antwoord op de vraag, als je niet weet hoe lang het nog duurt dan moet je gewoon zeggen dat je het niet weet

"
Mijn vader en ik zeggen dit zo af en toe tegen haar dat ze gewoon even beter moet antwoorden, ze lijkt hier vervolgens niet tegen te kunnen. Mijn vader en moeder hebben geregeld ruzie om dit klote gedoe, de laatste paar keer lijkt het steeds erger te worden... Mijn moeder staat nu zelf huilend ruzie te maken met mijn vader.
Mijn moeder wijst mij ook zo vaak op fouten, maar ik geef geen fuck en verbeter me zelf als iets niet goed is en dan is het over... Maar mijn moeder raakt helemaal over stuur. Ik heb zelfs het idee dat mijn ouders ooit nog eens gaan scheiden na dit kinderachtige gedoe, zover komt het nog eens een keer naar mijn mening.
Het is verdorie steeds raak wanneer ik mijn moeder haar een keer op haar fouten wijs, elke keer staan ze ruzie te maken omdat haar een keer op iets aansprak. Ik heb meerdere malen op avonden mijn excuses aangeboden wanneer het rustiger was geworden in huis, excuus aanbieden wordt niet door moeder geaccepteerd.
Mijn moeder en vader zijn echt niet dom, maar ze maken ruzie om elk klein ding. Ik zie het al gebeuren dat ze uit elkaar gaan na bijna 20 jaar huwelijk door mij.
Wat te doen? Ondanks dat ik toch gelijk heb elke keer komen er steeds van deze ruzies

Ik hou zowel van mijn moeder als vader en vind het doodzonde als hun relatie op deze manier naar de knoppen wordt geholpen.
Ik heb soms meerdere malen bijna overwogen om gewoon een paar dagen weg te blijven omdat ik het gevoel heb dat ik alleen maar onrust zaai.
Ik kan wel tegen een stootje, maar dit ligt mij echt heel erg dwars.